quote:
Ik ook.
Ik moest een paar keer glimlachen en verder niks.

Het ging zo tráág allemaal.
Punt is, en dat is wel vaker bij Nederlandse comedy's, dat veel scènes om één grap draaien. Een voorbeeld was die slapeloze nacht van Jenny Arean en Ton Kas in hun caravan. Lagen ze vijf minuten te praten met eigenlijk als enige doel om bij de uitsmijter uit te komen, namelijk dat als de Noordzee aan je hoofdeinde is, je dus met je voeten naar het zuiden ligt. Zulks een mop!

In een Britse of Amerikaanse comedy daarentegen is geen regel tekst overbodig. Alles wat een personage zegt heeft betekenis voor het verhaal en/of is een grap op zich. Dat mis ik wel een beetje, dat vlugge, dat pittige.
Wel leuk vond ik:
de liedjes
de kleding
de accenten
de decors
de sfeer
Dus ik ga het heus nog wel een kans geven a.s. vrijdag!