AD(H)D en aanverwante stoornissen bij kinderen.

syzo, er is een topic over (ouders van) jonge kinderen met autisme deel 7
daar praten ouders van jonge kinderen met autisme en aan autisme verwante stoornissen met elkaar. daar vind je iig ouders met dergelijke ervaringen.

leuk is anders, sterkte!

Nee, ADHD en ODD vallen niet onder autisme.

ow, maar zo bedoelde ik het ook niet, dat het hetzelfde is, sorry. ik bedoelde dat daar iig ouders zitten met kinderen met gedragsmoeilijkheden, in dat geval door autisme of aan autisme verwante stoornissen zoals PDD NOS en bv bij PDD NOS komt dan weer vaak ADHD voor, vandaar dat ik het noem.

ja dat idee had ik ook, dat je op zoek was naar "lotgenoten" .
Ik ben een soort van lotgenoot, inde zin dat mijn "stiefzoon" die regelmatig bij ons is de diagnose PDD NOS heeft gekregen. (in eerste instantie met ADHD, maar daar zijn ze op terug gekomen)

het is een lastig iets, die diagnose. PDD NOS en ook ODD zijn eigenlijk vage dingen. Ik geloof dat een achternichtje van mij ook ODD heeft, terwijl eerst PDD NOS als diagnose gesteld was. zij is harstikke intelligent, doet ook HAVO inmiddels, maar dan wel in delen, omdat het anders niet te behappen is. zij kan heel agressief zijn bijvoorbeeld. haar broertje heeft zwaar ADHD en is ooit een jaar uit huis geweest bij een pleeggezin omdat hij niet handelbaar was.
het hangt allemaal enorm samen iig.

Wellicht is het een idee om het autisme-topic niet zo zeer meer zo te noemen maar inderdaad een algemenere naam te geven?

zat ik ook al te denken troel

Hey, dat heeft mijn zoon ook.
Die zit op een cluster 4 school.

quote:

Cluster 4

De 10 soorten scholen voor speciaal onderwijs zijn verdeeld in vier clusters. Onder cluster 4 vallen de scholen voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen, langdurig zieke kinderen zonder een lichamelijke handicap en onderwijs aan kinderen in scholen die verbonden zijn aan pedologische instituten.

Cluster 4

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 18:25 schreef Troel het volgende:
Wellicht is het een idee om het autisme-topic niet zo zeer meer zo te noemen maar inderdaad een algemenere naam te geven?

Ik vind die avatartekst van Oxymoron zo mooi gevonden: alternatieve bekabeling.
Zou dat een goede zijn voor in de topicnaam? (Als Oxymoron daarmee in kan stemmen dan.)

Het is inderdaad een heel langzaam traject.
Maar misschien omdat je de diagnose nu hebt, kan je misschien een rugzak of PGB (persoons gebonden budget) aanvragen voor je dochter, zodat ze misschien op haar eigen school kan blijven.

Zoonlief zit aan de strattera en dat is al een wereld van verschil.

Weet je al wat voor medicijnen ze jouw dochter willen gaan geven?

Ik ben geen ouder, maar wel zelf een ADHD-er. ADHD is lastig, maar het is absoluut fijn dat je er nu achter bent. Het toverwoord voor ADHD-ers: structuur! Ik ben inmiddels 27 en god, wat verlang ik af en toe nog terug naar de structuur van thuis Als mijn ouders eerder hadden geweten wat er 'mis' is, hadden ze bepaalde dingen heel anders aangepakt en was ik waarschijnlijk later niet zo hard op m'n snufferd gegaan.

Zo'n labeltje is confronterend, maar zeker ook positief dus. Want er is best heel goed met ADHD te leven, zeker als het zo jong al ontdekt wordt.
Ennuh... ADHD heeft ook nog eens héél veel positieve kanten

het is ook nogal wat wat op je afkomt hoor! alles rustig. genoeg mensen hier met tips iig

Modpetje opzet:

Volgens mijn informatie hier, maar ik kan het mis hebben, vallen ADHD en ODD niet onder autisme. Ik ben dus voor een apart topic hierover, dit topic dus Niet alles hoeft gecentraliseerd, en zo is het ook een stuk makkelijker terug te vinden voor mensen die zoeken op ADHD. Er is ons al eerder het verzoek gedaan voor een dergelijk topic, en ik ben eigenlijk wel blij dat het nu eindelijk bestaat.

Modpet weer af:

Syzo wat ontzettend pittig klinkt het. Ik ga vanavond eens even bijlezen, want ik weet hier vrij weinig vanaf.

Ik heb gelukkig veel medewerking van MEE..
Maar ja, die krijg je alleen als je kind ook nog iets lichamelijks heeft.
De onze heeft dan als bijkomstigheid cryptogene gegeneraliserende epilepsie.
Hij krijgt daarvoor geen medicatie meer, en we hebben ons gestort op het gezonde deel van hem.
En die is groot...

Verder is het een heerlijk jong, kleine pasjes vooruit.

heb je al eens contact gehad met balans of op hun website gekeken? balans is een vereniging voor ouders met kinderen met allerlei stoornissen w.o. ODD, ADHD, PDD en nog meer!

Ik ben ooit naar een bijeenkomst van hen geweest (ging over PDD-NOS vs Syndroom van Asperger) en ik vond het erg informatief. Ze hebben ook foldertjes waarin diverse dingen gemakkelijker worden uitgelegd.

Waar loop je tegen aan momenteel? ben geen ouder, maar werk wel met kinderen met ODD / ADHD etc

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 19:29 schreef syzo het volgende:


Ook de reacties om me heen vind ik soms erg moeilijk

En dat moet je toch eens naast je neerleggen....
JIJ moet je er goed bij voelen.
Hier bij ons in de buurt de mensen die ons niet kennen, vinden mij de slechtste moeder ooit...
Mensen die ons wel kennen vind mij juist een wereld moeder.
Maar het allerbelangrijkste is hoe ik me voel, want dat slaat heel erg terug op het kind.
En als de school leiding zegt dat ik uitstekend mijn best doe, dan is dat zo.
Wat voor belang hebben zij om te liegen?

quote:

Daarom is het denk ik ook zo frustrerend dat alles zo traag gaat.
Ok dit heeft ze...wat gaan we daatmee doen en wanneer starten we er mee. Maar op dat soort vragen krijg je nooit een direct antwoord.

Wees voorbereid dat nu je de diagnose hebt dat het nog heel lang gaat duren, en alles wat er dan sneller gaat is mee genomen.
Scheelt voor jezelf een hele frustratie.

Hoe oud is je dochter, syzo?

Oh, je moet de teugels wel gespannen houden...
Veel succes en sterkte met je dochter.

Heei, dat heb ik ook. Helpt Ritalin?

Weetje syzo, als jij niet het beste voor je dochter voor zou hebben zou je je geen zorgen om haar maken, je niet druk maken over haar stoornis en zoveel meer.
Geloof me, je dochter is gezegend met zo'n moeder, wat de complete wereld ook mag zeggen.

Je dochter kan kennelijk wel aangeven wanneer ze zelf de rust nodig heeft door (al stampvoetend ed) naar haar kamer te gaan voor afkoeling.
Dat is al heel goed en fijn. Als juf zou ik dit kind misschien een plekje aanwijzen ergens (in de school bij iemand, of in de klas in een hoekje, leeg lokaal in de beurt waar iemand een oogje in het zeil kan houden) waar ze zelf op z'on moment heen kan gaan. Iets om bespreekbaar te maken? Of kan ze dat al, zich afzonderen op school.

Overblijven ging merk ik uit je reacties niet goed? Mijn ervaringen met overblijven zijn ook niet goed in relatie met zulke kinderen...
December is idd voor deze kinderen een hel. Rust en regelmaat niet overdonderen. Een doktersbezoek kan dan idd teveel zijn. Maar ja, soms moet je gewoon kan je niet om je dochter heen, en andersom.
Heeft ze ook vaak uitbarstingen op school, of beperken die zich tot thuis?

Ik heb het wel verteld, dat Sinterklaas niet bestaat.
En raad eens wat? Half nov en heel de maand dec is veel beter verlopen.
Vorig jaar was een hel, maar nu niet, meneer ging heerlijk op zijn stoeltje luisteren naar de verhalen die zijn "juffies" te vertellen hadden.
Toen wij naar een ouderavond moesten werd hij de hemel in geprezen, manneke deed zo zijn best...
Toen ik vertelde dat ik had verteld dat de Sint niet bestond, maar het een heel leuk kinderfeest is en dat hij wel bestaan heeft met een klein beetje mysterie erom heen, vonden ze dat eigenlijk een heel goed idee. Het had namelijk hartstikke goed gewerkt.
Op zijn speciale school mogen ze ook niet tot een bepaalde datum over de sint praten.
Zie je, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat hij nog meer 2 "hel" maanden door moest komen, terwijl het niet eens waar is. Ze genieten er op die manier gewoonweg niet van.
Recht toe en recht aan.

Wat ik ondervonden heb, is dat deze kinderen zo overgevoelig zijn voor spanningen en dingen die niet kloppen, je ze maar beter kan vertellen in hun eigen taal waar ze dan wel aan toe zijn.
Geeft een hoop meer rust.

Zo hebben wij een aantal speciale regels in het huis.
Maandag, dinsdag en donderdag zijn, zijn lange dagen op school.
Dat betekend dat als hij thuis is gekomen de poort op slot gaat, oftewel, geen kinderen eruit, (niet buiten spelen) en geen kinderen naar binnen.
Dan pakken we een boek, een film, als het maar iets is waar rust bij komt kijken.
Gaan we samen koken, samen eten en ligt hij op bed voordat papa thuis komt.
Woensdag heeft hij vrijstelling van school om alles te kunnen bijbenen.
Dan is het 's ochtends rustig aan doen om 's middags lekker spelen met de kinderen hier uit de buurt.
En vrijdag is een korte dag (1 keer school) en zijn vriendjes ook, dus ook lekker buiten spelen, knutselen you name it!
Zaterdag en Zondag doet hij leuke dingen met ons beide of met papa alleen.
Gaan ze samen hardlopen (wat hij geweldig vindt!) in het bos.
En soms speelt hij alleen maar met de kinderen hier uit de buurt.

Verder wordt er hard gewerkt met ons en met het kind individueel.
Hoe hij beter met andere kinderen om kan gaan....
Hoe ik aan andere kindjes uit kan leggen, dat hij een "ander" kindje is...
Door schade en schande wijs worden..
Ik ben thuis moeder geworden, gewoon omdat hij 1 persoon nodig heeft die hem elke dag opvangt.
Hij wantrouwt iedereen, mij ook, maar een stuk minder dan de rest van de mensen om hem heen.
Financieel is het aanploeteren, maar dat heb ik wel over voor mijn zoon.
(En ik heb een hele lieve moeder die me helpt)
We krijgen daardoor wel extra kinderbijslag, immers ik verzorg hem voor 100 %.
Nu hebben we een PGB en hij gaat morgen zijn eerste prive zwemles krijgen!
Spannend!!! Ook voor hem, maar nu is het niet zo druk in zijn hoofd, hij hoeft zich maar op 1 persoon te richten.
We blijven ons focussen op de positieve dingen die hij hartstikke goed kan! Ook erg belangrijk...


Elk kind is anders en elke samenstelling van een gezin is anders.
Daarom is het van belang dat je kijkt wat werkt bij haar en bij jullie.
Hoe jullie allemaal in elkaar kunnen passen.
Soms is het beter te scheiden van elkaar. (zoals niet samen eten en dergelijke)
Hoeveel druk is er in het huis?
En dan bedoel ik, tijdsdruk, stress, ruzies...
En kijk waar je dingen ten goede kan veranderen, aanpassen.
Soms kan een drastische regel enorm veel rust met zich meebrengen.

En als laatste kan ik je van harte aanbevelen: Met de regels geen emoties mee te laten spelen.
Je kind schiet er namelijk niks mee op.

Jeetje, ik heb me een verhaal zitten tikken...
Nou ja, dan heb je misschien nu een beetje het idee van hoe en wat het kan reilen en zeilen in een gezin.

TVP....

Wij zitten nu met mijn oudste van 6 ook in de molen.
Pak het lijstje met verschijnselen van adhd en 99 procent komt precies overeen met het gedrag van Damien.
Hij loopt al vanaf groep 1 op school bij het "groot zorg team" daarn worden kinderen besproken die zich heel anders gedragen en doen dan de rest, ook als ze leerproblemen hebben kom je daar in terecht. Dat houdt dus in veel gesprekken op school met de juf en intern begeleider en sinds afgelopen oktober het advies om naar jeugdzorg te stappen.
Dat hebben we gedaan en inmiddels heb ik een gesprek gehad bij de jeugdzorg en is er hier iemand geweest om Damien te observeren.
Die mevrouw heeft hier een uur gezeten en ik had er in eerste instantie een hard hoofd in omdat Damien zich altijd compleet anders gedraagd als er een vreemd bij is. Nu viel me dat 100% mee. Hij was nog wel iets drukker dan gewoonlijk maar over het geheel genomen toch redelijk zoals hij altijd is.
Zij heeft het vermoeden van ADHD uitgesproken en we staan nu op een wachtlijst voor de psychiater. Damien krijgt een psychiatrisch onderzoek daar ( wat niet zo zwaar is als het klinkt), de psych gaat wat spelletjes doen, wat met hem praten en dat gaat zo'n uur tot anderhalf uur duren.
Daarna gaat de psych een conclusie trekken en aan de hand daarvan gaan we bepalen wat we gaan doen.

Tis dus nog allemaal erg onzeker maar ik ga hier zeker meelezen En zodra ik wat te melden heb dan post ik ook wel.

@ Oblivion: Wat bedoel je hier precies mee?

quote:

En als laatste kan ik je van harte aanbevelen: Met de regels geen emoties mee te laten spelen.

NOg even over dat overblijven... dat gaat hier gelukkig wel goed. Damien vind het nl heerlijk om andere kinderen om zich heen te hebben ook al heeft hij weinig vriendjes. Op de overblijf pakken ze hem ook goed aan in mijn ogen want omdat ik 5 dagen per week werk blijft hij 4 dagen over ( op woensdag eet hij op de bso) En gaat hij 5 dagen naar de bso.
Damien is "vaste" hulp van een van de overblijfmoeders en dat vind hij geweldig.
Ook merk ik dat hij op de bso goed zijn ei kwijt kan.
Als ik hem een paar dagen huis heb omdat ik vrij ben merk ik dat hij veel drukker wordt dan normaal.
Hij kan op de bso veel beter zijn energie kwijt dan hier. Ook al speelt hij buiten.

Wat ik bedoel met dat je geen emoties mee moet laten spelen is bijvoorbeeld:
(En dan betrek ik het even op onze familie)
De regel dat hij 3 dagen binnen moet zitten.

De emoties die ik voel zijn:...zo zielig...niet spelen met andere kinderen, wat ben ik eigenlijk een rotmoeder etc etc... Want alle andere kinderen spelen wel buiten....

Wat mijn zoon ervoor terug heeft gekregen is, veel rust, doet beter zijn best op school.....
Is veel vriendelijker binnenshuis geworden.
Gevolg: Gezelliger in huis...meer rust in zijn lijf, beter op school.
En als hij zijn vriendjes/vriendinnetjes wel ziet op korte dagen is hij zo blij dat hij zijn negatieve gedrag eigenlijk vergeet... (Ook niet altijd, maar het is een heel stuk beter)

Ook met straffen, zonder emoties...
Geen uitbarstingen meer van mijn kant, IK heb het onder controle, (wat dus eerst niet was...)
Het lijkt wel (volgens mij is het ook zo) ruiken ze de mogelijkheid om negatief aandacht te vragen...
En ik had altijd het gevoel dat ik erin stonk...
En dat deed ik dus ook altijd. Nu dus bijna niet meer. (Ik blijf natuurlijk een vrouw... )
Is absoluut niet makkelijk, maar je krijgt er toch wel andere situaties voor terug, die beter aan te pakken zijn.

Wat ook verteld is om te kijken waar het kind zit, wat voor niveau, voordat je ingrijpt.
Kijk vooral naar eigen reactie op dingen....

Nu zeg ik dit niet omdat het bij jullie kinderen allemaal kan helpen, zo is de situatie hier in huis en het werkt.
Des te moeilijker lijkt het me als je dus 2 kindjes hebt, die zo verschillend zijn...Wat bij jullie het geval is.

Oblivion, petje af voor hoe je het regelt

Ondanks dat het misschien niet altijd even leuk is, vind ik de "regels" die je hebt helemaal niet verkeerd. Sterker nog, ik vind het juist wel prettig om zoiets te lezen en te zien dat het werkt, want ik denk dat je zelf niet snel aan zoiets zult denken.

Dank je Troel!

Nou, deze regels heb ik toch echt zelf gemaakt...
Wat syzo al zei, die molen gaat veel te traag.
Wij zitten toch al 3 jaar in die molen en heb mondjes maat handvaten gekregen...
Het lijkt wel of ze hun handen er niet aan willen branden.
Nu heb ik wel wat haar op mijn tanden gekregen in de loop der jaren, maar echt met elkaar werken doen ze niet.

De school en bij ons thuis is 1 pact, hij kan geen dingen flikken daar waar ik dus niets van weet.
Dit gebeurd gewoon via mail of telefoon.
Nu moeten we alleen nog de instantie meekrijgen, maar die blijven weigeren (terwijl ik al 10 X toestemming heb gegeven) info af te geven aan school.
De rede: Tja, euhm, dat wordt moeilijk want, dat doen we niet zo graag...

Schiet dus niet op.
En het enige wat werkt voor dit manneke is als hij in een veilige driehoek kan bewegen.
Instantie----thuis---school

Maar dat komt goed!

En nu prive zwemles!!!
Spannend!

Ik ken ook mensen met ADHD en die mensen zijn over het algemeen aardig op hun pootjes terecht gekomen. Ik ken ook iemand met PDD NOS, pas toen hij die naam hoorde viel er iets op zijn plek. Hij wist al die tijd al dat hij een beetje anders was. Niets voor niets was hij toch steeds onderzocht en toen hield het ineens op. Pas jaren later hoorde hij de uitslag. Het was voor hem wel moeilijk om niet alles aan die diagnose te wijten. Als er iets mis ging, zei hij vaak: oh, dat komt vast omdat ik een beetje autistisch ben. Terwijl er met PDD NOS prima valt te leven, dat geeft hij nu ook aan. Hij denkt er bijna nooit meer aan, behalve als hij de term ziet staan.

Ik vind het heel knap van je oblivion dat je zo goed vasthoudt aan die regels. En het zijn ook goede regels.
Idd kan het voor jezelf soms moeilijker zijn (emotioneel) dan dat het voor het kind is.(uiteindelijk)

Wat ook goed kan helpen is een vast (heel vast) dagritme maken, daar kaarten bij maken en die in de kamer ophangen. Zo is duidelijk wat wanneer gaat gebeuren, het is overzichtelijker en er zijn minder verrassingen. De kleuters in mijn klas hechten heel veel waarde aan die kaarten, ik moet tussendoor er niks aan veranderen...
Alles steeds op dezelfde manier doen, zeggen en vertellen. Dit biedt heel veel houvast, ook al komt het je zelf op een gegeven moment je oren uit...

Ja, dat is het hè? Ik praat zelfs soms tegen mijn partner zo...
Moet ik even terug schakelen...

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 09:38 schreef Oblivion het volgende:
Dank je Troel!

Nou, deze regels heb ik toch echt zelf gemaakt...

jawel, maar ik denk dat je dat ook niet de eerste dag wist zo van, dat ga ik proberen.

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 13:25 schreef Troel het volgende:
jawel, maar ik denk dat je dat ook niet de eerste dag wist zo van, dat ga ik proberen.

Oh nee, zeer zeker niet, het is eerst ploeteren, gek worden, handen in het haar zitten, gefrustreerd zijn, tegen muren oplopen....totdat....