Voorverkenning van Valencia! Voedsel, vrouwen en voetbal.

quote:

Op maandag 21 mei 2007 23:45 schreef k_man het volgende:


Dat moet pijn doen... ingeschat worden als een stel hoerenlopers.

4 mannen uit Nederland variërend in leeftijd van 28 tot 50 die uit een zakenhotel komen gelopen. Optellen is dan niet moeilijk.

quote:

Op woensdag 23 mei 2007 14:40 schreef Hik het volgende:
Heerlijk om te lezen, ondanks dat ik de clou al ken...
Jammer dat je toen je camera niet bij je had, Mita!

Overal sleept Senor Compensado dat ding mee naar toe, maar heeft hij eindelijk wat fotografeerbaar materiaal dat leuk zou staan op het net en dan heeft hij hem niet bij zich.

O ja. Zoals het er nu staat, zitten we nog bij de hoeren van El Romani.

quote:

Op zondag 18 november 2007 19:05 schreef Limlander het volgende:
En toen UIO Zijn we nog weggekomen bij ELRomani

Jazeker!

Vrijdagnacht (deel 2)

De situatie zoals we die aan het einde van het vorige stuk hebben gelaten was de volgende: Limlander en de collega die we voor het gemak Dennis noemen staan buiten de club een sigaret te roken, Mitä_kuuluu zit naast de chauffeur te rommelen in zijn portemonnee en ik ben voor de volle 100% zeker dat we bij de hoeren beland zijn.

Snel neem ik de situatie in mij op: Twee mannen die net een relatie hebben en hevig verliefd zijn, een keurige jongeman die nooit van z'n leven iets tegen de regels zou doen, en ik, ook niet echt weg van de betaalde liefde voor de ingang van een hoerenclub in niemandsland waar geen taxi's voorbijkomen.

"Terug de taxi in," zeg ik tegen de twee rokers, "dit is een bordeel." Gedwee volgen ze mijn instructie op. Mitä_kuuluu kijkt op vanuit zijn portemonnee en weet alleen "Huh? Wat?" uit te stamelen. "Bordeel." zeg ik. "Echt?" vraagt hij (al zal hij later beweren het al veel langer in de gaten te hebben gehad).

In de taxi zit echter nog iemand die ons verbaasd aanstaart. De chauffeur. Ook zijn vocabulair is drastisch achteruit gegaan getuige zijn "Que?" Ik leg hem uit dat dit niet onze bedoeling was toen we vroegen naar de beste club van de stad gebracht te worden. En dat de twee oudere kerels bij ons net getrouwd zijn. Discoteca blijkt het magische woord te zijn. De chauffeur biedt zijn excuses een paar duizend keer aan, gepaard met een paar keer het universele idioto. Nog steeds is het niet duidelijk of hij nou ons of zichzelf een idioot noemt. Hoe dan ook, de kosten voor de rit terug neemt hij voor zijn rekening.

Met El Romani in de achteruitkijkspiegel rijden we weer de snelweg op. Een uitgelezen moment om weer een gesprek aan te knopen met de chauffeur. "Wat is de beste discotheek van Valencia?" vraag ik hem. "Pacha." antwoord hij. Terug in Valencia zet hij ons af bij Pacha. Uit m'n zak pak ik een twintigeurobiljet en geeft het hem. "Commissie." fluister ik hem toe.

Het is inmiddels na middernacht en de moviamento, zoals het uitgaansleven van Valencia genoemd wordt, is als het goed is begonnen. En wij gaan daar deel van uitmaken. Althans, dat denken we. Na even snel wat geld gepind te hebben, begeven we ons naar de entree van Pacha. Eenmaal binnen blijkt de moviamento nog niet begonnen. Op wat gasten en het personeel na is er niemand. Vooralsnog spreekt het merendeel van de betalende aanwezigen de Nederlandse taal.

Als een automatisme pakken we allevier een sigaret. Helaas, roken blijkt niet te mogen in de grote zaal en we begeven ons naar een ander zaaltje waar we wel mogen roken. Bij gebrek aan entertainment richten we ons op de rondborstige bardame. Die heeft echter meer interesse in haar mannelijke collega's. Gelukkig is de nacht nog jong.

Wat er verder gebeurde in Pacha volgt later. Ooit. Denk ik.