Voorverkenning van Valencia! Voedsel, vrouwen en voetbal.

Ja ja. Het verslag dan eindelijk. In delen natuurlijk.

Vrijdag (deel 1)

Voor de verandering vertrekken we eens niet achterlijk vroeg. De vlucht vertrekt om 13.00 uur vanaf Schiphol. Dit geeft met name Limlander voldoende ruimte om een aantal treinen te missen. Tradities moet je uiteraard in stand houden. Een uur of elf bij de incheckbalie lijkt voor eenieder geen onhaalbare kaart.

Om elf uur stap ik eens de trein op Amsterdam CS binnen. Te laat. Als informatiemaatregel stuur ik een sms naar m'n reisgenoten met de vraag waar ze zijn. Twee zijn er al en Limlander komt net met de trein aan op Schiphol. Voor de verandering ben ik dus de laatste. Niet dat het iets uitmaakt, we vliegen immers met Transavia. Ruim een uur later dus dan gepland stijgen we op. Iets te doen met vliegtuigen die bestemd waren voor Afrika en niet voor Valencia. Geen idee wat ze bedoelden.

Stom genoeg hebben we niet op Schiphol een broodje genomen, dus we zijn aangewezen op dat wat we bij de stewardessen kunnen krijgen. Helaas blijkt dat niet veel te zijn als je in het midden van het vliegtuig zit. De man naast me krijgt de laatste sandwich te pakken. Hadden Limlander en ik nog hard moeten lachen om de man die volgens de vluchtmagazine op de terugweg altijd enorm uitkijkt naar de Cup a Soup die hem aan thuis doet denken, nu overwegen wij ook het vier-uur-tussendoortje. Ik hou het toch maar op appelsap en een mars; Limlander houdt het op bier. De collega die we voor het gemak Dennis noemen neemt de noodles en wijn, Mitä bier en M&M's.

Gelukkig schijnt het eten in Valencia top te zijn.

Daarover later meer.

Vrijdag (deel 2)

Na de landing blijkt maar weer eens waarom Transavia tegen lage tarieven kan opereren. De slurfen van Valencia Airport blijven angstvallig ver van het vliegtuig vandaan. Een trappetje af en zie maar het gebouw van de luchthaven binnen te komen.

Gelukkig niet veel later staan we met onze bagage bij de taxistandplaats te roken. Aangezien er geen rij staat, komen we niet veel verder dan twee of drie haaltjes. Dit spreekt - niet geheel onbelangrijk op onze reizen - in het voordeel van de Valenciaanse taxiwereld. Dit kan helaas niet gezegd worden van de muziekkeuze van onze eerste chauffeur. Klassieke muziek is oké, maar de barok-rommel die uit zijn stereo klinkt gaat door merg en been.

De voordeur van het Vincchi Lys Hotel blijkt voor taxi's niet bereikbaar, maar de 50 meter lopen met tassen en koffers is een peulenschil vergeleken bij nog eens 50 meter in die taxi met dat kabaal.

De check in bij het hotel verloopt voortvarend. De collega die we voor het gemak Dennis noemen heeft een kamer op de vierde verdieping, Mitä en ik hebben elk een kamer op de vijfde en Limlander mag naar de zesde. Hij is echter wel de enige met een éénpersoonsbed. We gunnen elkaar een half uurtje om op te frissen en spreken af in de lobby. Ondertussen informeer ik bij de receptie naar de strijkservice. Tradities zijn er immers om in stand te houden.

Tot m'n positieve verbazing blijkt de strijkservice ook in het weekend actief. Het enige dat ik hoef te doen is de te strijken overhemden in een daartoe bestemd plastic zakje te doen en deze te deponeren op mijn bed. Het kamermeisje zorgt voor de rest en ze zijn de volgende dag klaar. Dit klinkt bekend in de oren.

Hoe de vrijdagavond is gegaan en wat er met mijn overhemden gebeurd is, lezen jullie in de volgende delen.

quote:

Op vrijdag 20 april 2007 13:48 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Het is zeker toeval dat Limlander alleen moet liggen?

We hadden allemaal een eigen kamer. Dus nee.

Ik heb vernomen dat Mitä al één foto 'ontwikkeld' heeft. We zijn benieuwd.

Het beschrijven van onze belevenissen op de rest van de vrijdag neemt trouwens aardig wat tijd in beslag.

quote:

Op vrijdag 27 april 2007 11:46 schreef Limlander het volgende:
Weet je de naam van El mejor club niet meer

Geen nood, ik weet het nog wel.

quote:

Op zondag 29 april 2007 20:55 schreef Mitä_kuuluu het volgende:
Flappie & friends!!

[afbeelding]

Mooi plaatje voor F&F.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2007 22:48 schreef Steven184 het volgende:
Heeft de typemachine het begeven?

Nee, ik ben gewoon lui geweest. Het verhaal van de vrijdagavond staat al op papier.

quote:

Op woensdag 9 mei 2007 14:02 schreef Mitä_kuuluu het volgende:
Volgens mij hebben we hier een scanner staan!!

Dat kan toch niemand lezen man.

Hoe het dus verder ging op vrijdagavond en hoe het zit met mijn overhemden.

Vrijdag (deel 3)

Na een snelle douche en het deponeren van het plastic zakje met m'n te strijken overhemden op het bed, begeef ik mij naar de lobby. M'n reisgenoten staan al buiten in de namiddagzon te genieten van een sigaret.

We besluiten de buurt te verkennen. Vlak naast het hotel ligt het Plaza Ayuntamiento, het stadhuisplein zogezegd. Vrij snel vinden we een tapasbar waar we wat pintxos van de bar plukken. Toch wel een handig zo'n systeem waarbij je per tandenstoker betaalt. Verder lopen we een beetje doelloos wat winkelstraten in en uit zonder ook maar enig besef te hebben waar we heen gaan.

Een plan hebben we uiteraard niet, maar we hebben ons laten vertellen dat La Movida, oftewel het uitgaansleven van Valencia dat op vrijdagmiddag begint en niet ophoudt tot zondagmiddag, het beste begonnen kan worden in de wijk El Carmen. Dat lijkt ons dan ook een uitstekend startpunt. Limlander en ik prikken op de kaart een plein in die wijk, terwijl Mitä en de collega die we voor het gemak Dennis noemen een taxi aanhouden.

In Rome hebben Limlander en ik al de uitzonderlijke gave ontwikkeld om pleinen te vinden waar niets gebeurt. Niet iets waar we veel aan hebben, maar toch, een hele kunst op zich. Als een soort traditie die in stand gehouden moet worden, proberen we elke reis zo'n plein te vinden. De taxichauffeur kent echter het geprikte plein, dus naar alle waarschijnlijkheid is er wel iets te doen.

De rit zelf is niet bijster lang, maar de chauffeur weet toch drukgebarend een monoloog af te steken over waar barretjes en dergelijke te vinden zijn. Als ik al 10% versta is het veel. Dat is overigens wel 10% meer dan mijn reisgenoten die vragen om een vertaling van de monoloog. "Hij zegt dat er veel te vinden is," antwoord ik. Aan hun gezichten kan ik zien dat ze bijzonder onder de indruk zijn van mijn beheersing van de Spaanse taal.

Het uitgekozen plein blijkt niet per taxi bereikbaar. Vooralsnog maken we ons geen zorgen. Een klein stukje lopen is aan ons wel besteed. Het is alleen wel een oude troep waar we doorheen wandelen. De verbazing is dan ook niet groot als blijkt dat het pleintje een bouwput is waar niets te doen valt. Limlander en ik zijn nu al geslaagd in onze queste!

Een paar straten verder blijken we terug te zijn op de plaats waar de taxi ons heeft afgezet. Daar vinden we vlakbij een barretje met terras. Volgens de collega die we voor het gemak Dennis noemen zit in de aangrenzende straat een lekker restaurantje. Dat zegt zijn reisgids tenminste. Het is inmiddels een uur of zeven en naast een paar genuttigde pintxos hebben we best trek. Gelukkig blijkt het restaurantje direct om de hoek te zitten. Helaas is het nog dicht.

Om de tijd te doden duiken we een bar in. Daar treffen we de horror van elke reiziger: een stel bezopen Britse wijven op vrijgezellenfeest. Compleet met roze hoedjes en te strakke t-shirts die elke vetrol accentueren. Stijlvol.

Uiteindelijk belanden we in het restaurantje genaamd Marissa (?). Ik bestel tapas variados en zeg de serveerster ons te verrassen. Dit moet ik nog tweemaal bij verschillende obers herhalen voordat het kwartje gevallen is. Na een aantal gangen waarvan alleen de croquettas (met bechamel en ham ) me zijn bijgebleven, komt de serveerster met de vraag of we nog meer willen. Uiteraard. Ze stelt iets voor maar niemand begrijpt wat ze bedoelt. "Is goed," antwoord ik dus maar. "Rauw, medium of doorbakken?" vraagt ze. Aha! Een soort biefstuk dus. Medium is het unanieme besluit. Niet veel later verschijnt een enorme lap vlees met veel vet er aan. Best smakelijk. Valencia scoort tot dusver goed op het criterium voedsel.

Terug in het hotel bereiden we ons voor op de vrijdagnacht. Het plastic zakje met m'n te strijken overhemden ligt nog op het bed.

Meer daarover en de nachtelijk taxirit naar the middle of nowhere in het volgende deel.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 12:53 schreef Limlander het volgende:
Je vergeet die jongen die gezellig met 2 (of waren het er3) meiden zat te tongen. Ook stijlvol Of was dat een andere avond?

Die vergeet ik inderdaad. Het waren er drie volgens mij. En overduidelijk een homo.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 13:08 schreef Hik het volgende:
Het is weer genieten.
Toch leuk dat jullie hiervan gewoon een uitgebreider verslag weten te fafriceren dan die gast die heel Alaska, de Vs, Mexico en Midden-Amerika heeft gedaan...

Het kost dan ook wel de nodige moeite om alles weer voor de geest te halen.

quote:

Op dinsdag 15 mei 2007 18:56 schreef Limlander het volgende:
Mita en zjn camera (en vooral ook zijn lens ) zijn 1 . Maar voordat de foto's, naar zijn smaak, rijp zijn voor publieke consumptie heb je toch zeker al een tiental paellas in een zeker restaurant op een zeker pleintje in een niet nader te noemen hoofstad van de PAELLA teruggestuurd naar de keuken

Je vergeet het dozijn mensen dat in de tussentijd ook op zoek kan naar een andere baan.

Vrijdagnacht (deel 1)

Met een ongestreken overhemd arriveer ik in de lobby. De nacht is nog jong, de dansvloers van Valencia liggen aan onze voeten. Niets minder dan de beste club van de stad voor ons jongens uit Amsterdam. Of beter gezegd, werkzaam in Amsterdam.

In Valencia is het geen uitdaging om een taxi te krijgen. Binnen een minuut stappen we in. Mitä voorin, Limlander, de collega die we voor het gemak Dennis noemen en ik zitten achterin. Een beetje krap, maar echt ver kan het nooit wezen aangezien we in het centrum van de stad in een hotel zitten.

"El mejor club de Valencia!!!" roep ik in mijn beste Spaans. De beste club van Valencia dus. Wederom zijn mijn reisgenoten diep onder de indruk. "El mejor club de Valencia???" vraagt de chauffeur met een grote glimlach op zijn gezicht. "Klaro!" roep ik. Uiteraard! "El Romani!!!" roept hij. Dat zal dan wel de naam zijn, denk ik. "El Romani!!!" roep ik terug.

De taxi zet zich in beweging en de chauffeur begint een gesprek. Althans, een monoloog steekt hij af. Vreemde chauffeurs in Valencia. Of ze hebben alleen maar klassieke barokherrie, of ze steken een monoloog af. Ondertussen stuurt hij zijn auto het centrum uit. Waar gaan we heen vraag ik hem. La Zona Industria, het industriegebied dus. Dat komt wel vaker voor, da de beste nachtclubs zich buiten het centrum bevinden.

Plotseling rijden we de snelweg op. Weinig ander verkeer hier, denk ik nog. Ik zie borden met Alicante en Murcia staan. Daar woont m'n ex. We zijn dus op weg naar het zuiden. Ach, als het feest daar is, zijn wij ook daar.

De meter van de taxi snelt tot boven de 15 euro. Een flink bedrag in Spaanse taxi's. "Wat kunnen we daar eigenlijk aantreffen?" vraag ik aan de chauffeur. "Muchas mujeras Espagnolas, Rusas, Ukrainas y Brasilienas," is zijn antwoord, "Muy guapa!"

Ah.

Voorlopig vertaal ik dit nog maar even niet letterlijk aan m'n reisgenoten. "Knappe vrouwen, zegt ie," deel ik hen mee. "Mooi!" is het eensluidende antwoord van m'n reisgenoten.

Ondertussen vertelt de chauffeur van alles over de streek waar we rondrijden. Dat het pikdonker is en wij geen zak zien, deert hem niet. Af en toe zegt hij wat tegen Mitä, die vol verbazing naar alles probeert te kijken waar de beste man naar wijst.

"Volgens mij gaan we naar een hoerenclub," fluister ik naar de collega die we voor het gemak Dennis noemen. Verschrikt kijkt hij me aan. Op dat moment rijden we de snelweg af. De borden zeggen 'El Romani', zou het dan toch gewoon een plaats zijn waar de beste dansvloers zich bevinden? Kennelijk niet, want zo snel als we het dorp inrijden, zo snel rijden we er uit. Dan zien we in de verte neonlichten in the middle of nowhere staan. We stoppen voor de deur. 'Goede club,' zegt de chauffeur, 'voor later in de nacht.' We rijden weer verder.

Verderop in de verte zien we opnieuw neonlichten. 'El Romani' staat er groot op, de parkeerplaats staat vol, de meter van de taxi staat op ¤ 28. Wij stappen uit, alleen Mitä zit nog in de taxi om af te rekenen. Ik loop om de taxi heen en kijk door een kier de club binnen. Op dat moment lopen twee naakte vrouwenbillen langs.

Ah.

Ik loop terug naar de taxi waar Mitä nog steeds bezig is met afrekenen. Geen idee waarom hij daar zo lang over doet.

"Es este un bordello?" vraag ik aan de bestuurder. "Si! Si!" schreeuwt hij bevestigend uit, "un putticluby" Een hoerenclub dus. Ik kijk naar Mitä die nog niets in de gaten heeft. Limlander en de collega die we voor het gemak Dennis noemen staan ook al buiten de taxi en steken een sigaret op.

Meer over ons hoerenbezoek en de rest van de vrijdagnacht in het volgende deel.