Als je ouders (gaan) scheiden...

[ Bericht 37% gewijzigd door BE op 05-01-2007 22:59:29 ]

of dat mensen dat hier gaan typen denk niet dat ze het met iedereen willen delen dat hun ouders gescheiden zijn

* gr8w8 aait Bloodylotte
'k Kan er zelf niet over meepraten uit eigen ervaring, maar heb genoeg vrienden die in hetzelfde schuitje zitten/zaten. Het kutte wat ik me dan voelde is dan nog maar een schijntje van hoe zij (en jij waarschijnlijk ook) zich voelden. Zolang je maar niet jezelf de schuld gaat geven.

* beertenderrr heeft ook gescheiden ouders

dacht nooit echt dat het effect op me zou hebben, maar begin steeds meer door te krijgen dat ik nu zeker een enorm belangrijk deel mis wat betreft relaties aangaan. Ik kijk er sceptisch tegenop, aangezien ik meer het idee heb dat het toch voor niets is en er uiteindelijk alleen maar ellende uit komt.

Mijn ouders zijn gescheiden na 32 huwelijk.
Mijn groot ouders zijn gescheiden na 42 jaar huwelijk.
En ik had het na 2 jaar al gezien...

Sommige dingen veranderen niet in een familie.

Toen mijn ouders gingen scheiden heb ik daar niet wakker van gelegen, wie ben ik om me druk te maken, als 2 mensen niet meer verder met elkaar willen?
Wel heb ik van te voren gezegd, ik ga met beide om en ik wil absoluut geen gezeik van zowel de 1 als de ander, over die 1 of de ander.
Daar houden ze zich netjes aan.
Op feesten en zo nodig ik ze steevast allebei uit, 1 komt altijd de ander nooit. Of op ander tijdstip.
Ook prima.
Als ze maar nooit vragen te kiezen, ik kies namelijk niet en zeker niet als er emotioneel gechanteerd wordt.

kies gewoon voor je eigen leven en pas daar je pa en ma in toe voor zover je leven t toelaat...

heb mijn vader al 17 jaar niet meer gesproken. Hoef ik ook niet zo nodig.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:39 schreef Oblivion het volgende:
Wel heb ik van te voren gezegd, ik ga met beide om en ik wil absoluut geen gezeik van zowel de 1 als de ander, over die 1 of de ander.
Daar houden ze zich netjes aan.
Op feesten en zo nodig ik ze steevast allebei uit, 1 komt altijd de ander nooit. Of op ander tijdstip.
Ook prima.
Als ze maar nooit vragen te kiezen, ik kies namelijk niet en zeker niet als er emotioneel gechanteerd wordt.

dit had ik ook moeten doen

[ Bericht 89% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:00:08 ]

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:45 schreef beertenderrr het volgende:
dit had ik ook moeten doen

Kan nog steeds hoor, gewoon het mes op tafel!
Als jij er erg hinder van ondervindt dan hebben zij maar te slikken, zij hebben de beslissing gemaakt voor hun zelf en niet voor jou.

ik ben zelf een gescheiden papa (nou ja de scheiding loopt nog)

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:50 schreef Oblivion het volgende:

[..]

Kan nog steeds hoor, gewoon het mes op tafel!
Als jij er erg hinder van ondervindt dan hebben zij maar te slikken, zij hebben de beslissing gemaakt voor hun zelf en niet voor jou.

ik trek me er inmiddels ook niets meer van aan

toen ze gingen scheiden was ik echter nog wat jonger en had ik geen poot om op te staan en had amper het idee wat er nou echt gebeurde

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:52 schreef beertenderrr het volgende:

ik trek me er inmiddels ook niets meer van aan

toen ze gingen scheiden was ik echter nog wat jonger en had ik geen poot om op te staan en had amper het idee wat er nou echt gebeurde

Ja, dat is shit, je raakt in paniek omdat er met je gesold wordt....
Maar dan kan je het nog niet thuis brengen.

Ouders kunnen dan opeens hele enge mensen zijn...

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:57 schreef Oblivion het volgende:

[..]

Ja, dat is shit, je raakt in paniek omdat er met je gesold wordt....
Maar dan kan je het nog niet thuis brengen.

Ouders kunnen dan opeens hele enge mensen zijn...

ze maken het er niet makkelijker op nee

ik moest zelfs voor de rechter gaan vertellen wat ik nou wilde en ze bleven maar op me inpraten

Ophouden nu!

[ Bericht 97% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:01:14 ]

Tussen mijn broer en zijn vrouw zijn de problemen begonnen (wel eigenlijk waren ze er al voor het huwelijk maar niet naar mij luisteren natuurlijk) toen hun dochter geboren werd. Ze zijn uit elkaar gegaan (maar nog altijd in een vechtscheidingsprocedure verwikkeld) toen het kind 1 jaar was. Het arme ding wordt gewoon als munitie gebruikt door de ouders, een bekend fenomeen dat veel kinderen van gescheiden ouders zullen herkennen. Tot en met de standaard beschuldiging van kindermisbruik. Het rare is dat ik ze allebei begrijp. Met haar valt niet te leven, maar met hem is ook niks aan te vangen voor langer dan een paar uur.

Een scheiding is gewoon rot, en als kind zit je in het oog van de storm zonder er echt greep op te hebben. Je wordt zogezegd gehoord vanaf een bepaalde leeftijd, maar zeggenschap heb je niet. Wat ik je gewoon echt op het hart wil drukken BloodyLotte is dit: laat je alsjeblief niet als pasmunt / munitie / whatever gebruiken en maak je ouders duidelijk dat ze je niet moeten dwingen om te kiezen. Relatieproblemen zijn ontzettend emotioneel, en ik vrees dat jij de rationele factor zult moeten zijn. Iets wat je al bewijst door hier een post neer te zetten.

Sterkte

Mijn ouders zijn inmiddels een 8 maandjes gescheiden ofzo. Pa en ma allebei nieuwe vriendin en vriend. In het begin heel moeilijk mee gehad, m'n kleine zusje al helemaal ( zij zat net begin puberteit).
m'n moeder en zusje zijn 200km verderop gaan wonen bij m'n moeders vriend dus ons gezin ging in 2. M'n zusje moest met m'n moeder mee omdat m'n ouders niet wilden dat zij de hele dag alleen thuis zat (m'n pa werkt gewoon hele dagen). M'n zusje heeft gewoon een oogje in het zeil nodig.

Mijn tip als je ouders ver van elkaar weg gaan wonen en je beide even graag mag: gewoon blijven zitten waar je zit!

Ik wilde geen keus maken tussen pa of ma dus ik zei: Ik blijf hier wonen, ik wil m'n vrienden etc houden.

Zo, ff m'n verhaal kwijt EN een tip gegeven.. Dat voelt goed

[ Bericht 73% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:11:31 ]

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 22:59 schreef beertenderrr het volgende:
ze maken het er niet makkelijker op nee

ik moest zelfs voor de rechter gaan vertellen wat ik nou wilde en ze bleven maar op me inpraten

Ja, en waarschijnlijk allemaal in hun eigen straatje...

Mijn zoontje heeft dus ook 2 aparte ouders, nu hij weet dat ik niks meer met zijn vader wil (ben immers van hem weggegaan), maar heb 'm wel verteld dat een kinderhart zooooooooooooooooooooo groot is dat daar alle mensen in passen waar HIJ van wil houden.
En zo is het en niet anders.
Ook zal ik er rekening mee moeten houden dat hij op een gegeven moment bij zijn vader zou willen gaan wonen....mijn hart zou bloeden, maar kan toch niet verlangen van een kind dat bij iemand anders wil wonen en dat je hem dwingt om toch maar bij te blijven...
Nee, ik zou geen goed gevoel daar aan over houden.
Ik zou 'm alleen maar heel erg missen...
En dan heb je nog telefoon, internet, auto, etc etc...
Maar goed, zover is het nog niet...

Wilde hij jou niet meer zien, clumsy_clown?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 23:08 schreef Oblivion het volgende:

[..]

Ja, en waarschijnlijk allemaal in hun eigen straatje...

Mijn zoontje heeft dus ook 2 aparte ouders, nu hij weet dat ik niks meer met zijn vader wil (ben immers van hem weggegaan), maar heb 'm wel verteld dat een kinderhart zooooooooooooooooooooo groot is dat daar alle mensen in passen waar HIJ van wil houden.
En zo is het en niet anders.
Ook zal ik er rekening mee moeten houden dat hij op een gegeven moment bij zijn vader zou willen gaan wonen....mijn hart zou bloeden, maar kan toch niet verlangen van een kind dat bij iemand anders wil wonen en dat je hem dwingt om toch maar bij te blijven...
Nee, ik zou geen goed gevoel daar aan over houden.
Ik zou 'm alleen maar heel erg missen...
En dan heb je nog telefoon, internet, auto, etc etc...
Maar goed, zover is het nog niet...

ik dacht altijd al dat je een man was (aan je username afgeleid dan)

zolang je hem zo blijft opvoeden moet het wel goedkomen met hem ook heeft hij contact nodig met z'n vader en ik weet dat mijn moeder dat niet leuk vond in het begin (en nogsteeds niet) maar ik wil het zelf en hoeveel pijn het ook doet, je moet het wel aanmoedigen (vind ik dan). Zo'n omgangsregeling is verschrikkelijk, daar moet je nooit aan beginnen. Je voelt je dan echt een product, niet meer dan dat en je zal ook nooit met plezier naar een van je ouders gaan als je alleen gaat omdat het moet

en uiteindelijk gaat je zoon toch het huis uit en dan zal je hem alsnog los moeten laten en dan heb je ook al die dingen nog dus dat komt wel goed volgens mij gebeurt het overigens niet heel snel dat een kind na een paar jaar zomaar besluit over te stappen naar de andere ouder, maar de kans is er