Depressief door de hormonen, deel 3

Ik wil in het verlengde van Ladybos wel even dit kwijt.
Kijk je idd uit met wat je doet Sugar? Als jij flauwvalt kunnen je kindertjes nog helemaal niets, niet eens bellen. En dat is dan nog maar 1 voorbeeld van de doemscenario's die me door mijn hoofd schieten.

Daarmee heb ik geen enkel oordeel over wat jij doet, maar hou je dat alsjeblieft wel in je achterhoofd?

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 19:57 schreef Lishe het volgende:
_{Ladybos, hoe is het met je? Ik zie of spreek je hier zo weinig.}

Lief dat je het vraagt Lishe Hier is het goed maar heeel heel erg druk met het eigen bedrijf van MrBos zodat ik eigenlijk geen vrije tijd meer heb om te Fokken Af en toe een half uurtje maar dat is veel te weinig om alles bij te lezen van een week ofzo. Maar het laat me niet los hoe het met iedereen hier gaat dus de drang is er toch om alles even te blijven volgen, in ieder geval met de mensen waar het minder goed mee gaat. Ik heb net een kleine update in het dreumestopic gezet trouwens

Mooi gezegd Ladybos. Sugar, je weet waar we het gisteren op msn over hadden. Ik heb daar over na zitten denken en ik denk dat we ieder op onze eigen manier een probleem hebben met eten. Ik kan niet goed stoppen en jij kan het weer te goed. Pas alsjeblieft goed op jezelf want net zoals Kim de dupe kan worden van hetgeen Ingrid en Djeez doen (of in dit geval niet doen ) kunnen Storm en Maria de dupe worden van jouw niet eten. Niet alleen doordat je kan flauwvallen oid maar ook doordat je hun mama bent en daardoor hun voorbeeld. Dat je een sterke vrouw bent heb je wat mij betreft al bewezen, daar heb je die strikte controle over je eetgedrag niet voor nodig. Ik vind je zowel innerlijk al uiterlijk een mooi mens. Wat betreft dat gesprek sluit ik me aan bij de rest. Schrijf op hoe je je voelt en neem iemand mee die je kan steunen tijdens het gesprek. Sterkte

Ingrid, ik hoop dat je kan begrijpen waarom mensen op deze manier op je post hebben gereageerd. Ik denk niet dat het kwade wil is maar meer de laatste druppel. Schakel Djeez of desnoods een vriendin in als je zelf niet durft te bellen. Zo lang je er zelf niet boven op blijft zitten zal niemand één stap harder voor je lopen. Dat klinkt misschien hard maar er zijn een heleboel mensen die hulp nodig hebben en gewoon niet voldoende mensen die die hulp kunnen bieden. Als er dan iemand net iets harder om hulp roept dan jij is die vaak gewoon eerder aan de beurt. Dat is misschien niet eerlijk maar wel de realiteit. Ik geloof direct dat je niet assertief en onzeker bent, zo komen je posts in ieder geval op mij over, maar de mensen hier hebben al zo vaak tips en adviezen gegeven waar je vervolgens om wat voor reden dan ook niets mee hebt gedaan. Als je graag hulp wil zoek die dan niet hier maar bij een profesional. Hou er alleen rekening mee dat je ook dan alleen geholpen kan worden als je daar zelf ook aan mee werkt. Jij ook sterkte!

Ladybos

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 19:32 schreef jessie het volgende:

[..]

Dit komt toch kut over of niet. En Sugar geen aanval naar jou hoor. Zo bedoel ik het niet. Maar gaan we nou vergelijken hoe de ene depressieve het aanpakt tegenover de andere? Ow wauw neem daar eens voorbeeld aan, bla bla bla.

En dan weer over Djeez. Zou die jongen het misschien niet net zo moeilijk hebben. Het is zomaar iets wat in me opkomt hoor

Phileine meid, jij zegt het dan allemaal weer zoals ik het in me hoofd hebt. Ik mis je heldere kijk hier op dingen meid (zei ik ooit dat wij elkaar nooit zo begrepen )

Misschien klinkt het kut. Maar het gaat me totaal niet om te vergelijken. Ik stoor me alleen aan het feit (nou ja dutch, je kunt net zo goed gelijk je hoofd op de rails leggen nu met deze opmerking ) dat 'we' heel erg bezig zijn met ik-ik-ikke en daarbij uit het oog verliezen wat echt belangrijk is. En dat is in dit geval Kim. Het is te makkelijk zo. De verantwoordelijkheid je uitschuiven. Dat kun je en mag je als ouder niet doen. Ik zit hier niet om iemand te bashen, maar omdat ik me grote grote zorgen maak over het welzijn van Kim. Wat voor een voorbeeld zij krijgt van haar ouders. En er is gewoon, zover ik kan lezen, NIEMAND in hun omgeving die een helpende hand biedt. Ik zie dit gewoon escaleren en dan gaan bij mij de alarmbellen af. Daarom schiet ik uit mijn slof. En ik zou willen dat Ingrid of Djeez hier naar zou luisteren in plaats van negeren.
Maar misschien kan ik beter zoals altijd mijn mond houden hier. Want zoals ik al eerder zei, ik kan me niet verplaatsen in deze situaties.

Ladybos, wat ontzettend lief dat je dit voor me opschreef. Echt heel erg lief en ook fijn om te lezen. Je hebt me ermee geraakt. Ik ben precies met die vragen bezig, ja. En ik hoop echt dat ik die onzekerheid en het niet-accepteren van mezelf nu een keer goed kan afsluiten. Hopelijk met hulp van die hapto, dat ga ik nu voorlopig in plaats van de gesprekken met de psycholoog doen.

Echt heel lief dat je dit zo voor me schrijft. 'Dankjewel' klinkt stom, maar ik meen het wel.

En M@x, ja, we hebben allebei iets met dat eten en moeten er allebei vanaf, denk ik. Succes ermee ook jij.

Leah en anderen die zich zorgen maken om of ik wel verstandig doe: ik kijk echt serieus uit dat er niet zoiets gebeurt. Dat staat gek natuurlijk na mijn eerdere post, maar ik waak er wel echt voor dat er iets met me gebeurt. Dat heb ik mezelf en ook mijn omgeving ook beloofd. Ik blijf op de been.

Tot slot: jessie, ik snap je helemaal en vat het natuurlijk niet kut op.

Ik heb eea nog eens rustig doorgelezen. En de negativiteit tav Ingrid gaat toch wel erg ver in dit topic.

Ingrid, het spijt me dat ik me daarin heb laten meeslepen. Ik sta nog steeds achter hetgeen ik heb gezegd, maar ik vind het vervelend dat ik je met irritatie heb benaderd. Mededogen zou meer op zijn plaats geweest zijn. Sorry.

Sugar, ik zei tegen Ingrid dat haar manier van doen een voorbeeld is voor Kim. Ik hoop dat jij je goed realiseert dat jouw eetprobleem ook een voorbeeld is voor met name Maria.

Dutch, dat gevoel delen we wel hoor, alleen reageren we daar blijkbaar anders op. Ik vind vooral dat het systeem hier faalt, dat Ingrid en Djeez al lang betere begeleiding hadden moeten krijgen. Ik maak me ook zorgen, maar ik zie niet in hoe je daarin helpt door af te zeiken. Ik vind het onvermogen van Ingrid en Djeez om te handelen juist een van de grootste symptomen van hun problemen en -net als iedereen hier verder- vind ik dat de omgeving daar al lang op had moeten reageren. Een liefdevolle schop onder de kont kan misschien helpen, dat geloof ik direct, maar niet zoals het hier gebeurde. Daar geloof ik gewoon niet in en dan denk ik zelf dat je misschien meer kwaad doet door dat soort dingen op zo'n manier uit te spreken. Hou dan gewoon je mond als het je zo stoort en je er niets meer mee te maken wilt hebben.

Kusje voor Sugar...

Phileine, je hebt gelijk. Alleen zie ik niet in dat ik ergens aan het afzeiken ben geweest. En als dat zo overgekomen is dan spijt me dat wel. Misschien is het meer dat ik vaak met hun posts heb gelezen en zó vaak heb ik juist niet gereageerd. Nu dus wel. Noem het maar die bekende druppel. En eerlijk is eerlijk ik heb me wel een beetje laten meeslepen. Maar ik meende alles wat ik zei. Ik sta daar nog steeds achter. Hoop van harte dat ze allebei die goedbedoelde 'schop onder de kont' krijgen en iets doen aan hun problemen. Dat ze hulp krijgen, via hun omgeving en professioneel en snel. Maar ik hou mijn hart vast, net als zovelen hier.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 21:59 schreef dutchie het volgende:
Phileine, je hebt gelijk. Alleen zie ik niet in dat ik ergens aan het afzeiken ben geweest. En als dat zo overgekomen is dan spijt me dat wel. Misschien is het meer dat ik vaak met hun posts heb gelezen en zó vaak heb ik juist niet gereageerd. Nu dus wel. Noem het maar die bekende druppel. En eerlijk is eerlijk ik heb me wel een beetje laten meeslepen. Maar ik meende alles wat ik zei. Ik sta daar nog steeds achter. Hoop van harte dat ze allebei die goedbedoelde 'schop onder de kont' krijgen en iets doen aan hun problemen. Dat ze hulp krijgen, via hun omgeving en professioneel en snel. Maar ik hou mijn hart vast, net als zovelen hier.

Professioneel als in psych? Want daar heb ik bericht van. 20 maart mag ik (pas) heen.

Sugar, hoe is het nu met jou?

Nou die afspraak in ieder geval Ingrid!
Waneer mag je nu naar de maatschappelijk werkster?

wat ik me toch in alle eerlijkheid afvraag: hebben ze daar in drente maar één maatschappelijk werkster?
ik zou een andere eisen. afspraken afbellen/mailen en verzetten vind ik nou niet echt professioneel.

Nou, da's dan in ieder geval iets Ingrid.
Maar ook die mw reken ik er toe.

Idd ik heb nu ten minste een afspraak bij de psych.
Gisteren lag onze telefoon er blijkbaar uit. Want kreeg mail van de mw. Ze kon ons niet bereiken omdat de foon telkens in gesprek was. Maar as dinsdagmiddag afspraak.

Dat is goed nieuws!!

Lief Suikertje, ik ben blij dat je iets aan mijn woorden hebt gehad. Ze kwamen recht uit mijn hart en ik heb op het punt gestaan om ze weg te halen, juist omdat ze zo persoonlijk zijn. Maar als het jou geraakt heeft hebben ze hun doel gevonden, en daar ben ik blij om.

quote:

Op zaterdag 6 januari 2007 15:18 schreef Ingrid19 het volgende:
Idd ik heb nu ten minste een afspraak bij de psych.
Gisteren lag onze telefoon er blijkbaar uit. Want kreeg mail van de mw. Ze kon ons niet bereiken omdat de foon telkens in gesprek was. Maar as dinsdagmiddag afspraak.

nou kijk eens aan
en nu spijkers met koppen slaan he?

Morgen dat gesprek met de arbo. Mijn huisarts raadde me aan om duidelijk aan te geven dat het eetprobleem de zaak vertroebelt en dat dat een teken is dat het nog niet goed gaat. Ze vindt het onverstandig als ik in dit stadium alweer zou gaan werken.
Ik vind het echt heel eng, dat gesprek morgen.

De haptotherapie start vrijdag, hopelijk helpt dat.

Heel veel succes morgen met dat gesprek Sugar, ik weet niet of het helpt, maar ik zal aan je denken. Ik denk dat de huisarts het wel aardig bij het rechte eind heeft.

Succes vandaag morgen Sugar!

[ Bericht 26% gewijzigd door BE op 08-01-2007 12:31:51 (Lezen BE. :@) ]

Succes en sterkte straks PM en Sugar morgen.
Bij mijn ex-collega was de arboarts juist degene die bijna verbood weer te gaan werken. Een jaar later wilde hij iemand anders juist weer op therapeutische basis wel aan het werk hebben. Om te voorkomen dat ze te ver van het werk en het team af zou komen te staan.
Het ligt er (hopelijk) maar net aan hoe zo'n arts de situatie inschat. Soms kan het verstandig zijn toch korte dagen aanwezig te zijn, zodat het niet nog langer duurt en nog moeilijker wordt om terug te komen. Maar soms kan dat juist weer absoluut niet.

Zo is dat Yppy, Ik heb ook even thuis gezeten en ging toen elke dag een uurtje en niet zo zeer om te werken, maar idd om de drempel laag te houden. Dat koste me vreselijk veel energie, maar achteraf ben ik blij dat ik dat zo heb gedaan, anders was mijn terugkeer veel en veel moeilijker geweest.

Sugar en PM-girl, toen ik ooit niet meer kon ophouden met huilen en dus maar een weekje vrij nam, moet ik ook naar de Arbo-arts en die vond dat ik voorlopig niet mocht werken, want het was best wel serieus. . _{klopte ook, duurde uiteindelijk een half jaar} Dus mijn ervaring is ook dat er dus artsen zijn die oog hebben voor mensen, en niet alleen voor de werkgever.
Sugar, succes voor morgen, en PM-girl voor vandaag

Pm sterkte met het gesprek vandaag!

Sugar is er niemand waar je je gesteund door voelt die met je mee wil morgen?
Alvast heel veel succes morgen

Ingrid ook succes morgen

Jessie, ik voel me wel gesteund door de letterlijke woorden van de huisarts nu. Ze zei me dat ik in elk geval ook echt de beestjes bij hun naam moet noemen (in verleden anorexia, nu weer eetprobleem). Zodat ik duidelijk maak hoe het zit. Ik denk niet dat het echt veel fijner zou voelen als ik mijn man meenam (de enige die ik dan zou willen).

PM, rot dat het gesprek niet oké was.

Dan moet je het niet doen. Maar ik heb bijvoorbeeld wel eens een minder leuke arboarts tegenover me gehad waardoor ik totaal dichtklapte en alleen nog maar kon huilen. (was echt een hork van een vent, vond dat ik me aanstelde en bla bla bla) Dat had me niet overkomen als Geer toen bij me had gezeten . Wel dat dichtklappen en huilen, maar die had het dan even fijn overgenomen. De volgende keren heb ik hem meegenomen en was dat niet eens meer nodig.
Nou wil ik niet negatief zijn ofzo, maar er zijn dus ook minder fijne arboartsen. En je moet dan best sterk in je schoenen staan wil je daar tegen op kunnen. Mij lukte dat toen dus niet.

Maar ik hoop heel erg dat jij een meevoelend persoon heb morgen

quote:

Op maandag 8 januari 2007 08:48 schreef PM-girl het volgende:

[..]

Ik moet zo naar de arbo, heb ook het idee dat die mensen je altijd zo snel mogelijk weer aan het werk willen ofzo.
[..]

Hoop het ook voor je!

Ja maar dat is toch uiteindelijk ook de bedoeling? En dan met de nadruk op mogelijk natuurlijk. Ik heb een aantal jaar terug ook een tijdje thuis gezeten en moest van de Arbo-arts ook gaan koffiedrinken op het werk. Gewoon om de feeling met het werk en de sfeer niet teveel te verliezen. Van alleen maar thuiszitten wordt niemand beter.

Hopelijk is je gesprek naar wens verlopen PM. Sterkte morgen Sjoeg!

Ik zie net je post over het gesprek in het nieuwe moederstopic PM. Ik verkas wel even daar naartoe.

Ik denk dat je soms wel beter wordt van "alleen maar thuiszitten". In elk geval dat het soms nog niet oké is om te gaan werken.

Jessie, ik hoop echt dat ik een fijnere man/vrouw tref. Wat rot lijkt me dat.

Succes morgen Sugar. Rotdingen die er ook nog eens bijkomen. Ik hoop dat het een goed gesprek is en dat het oplucht als je daar niet meer mee bezig hoeft te zijn, even.

quote:

Op maandag 8 januari 2007 12:52 schreef Sugar het volgende:
Ik denk dat je soms wel beter wordt van "alleen maar thuiszitten". In elk geval dat het soms nog niet oké is om te gaan werken.

Jessie, ik hoop echt dat ik een fijnere man/vrouw tref. Wat rot lijkt me dat.

Ik bedoelde het niet rot ofzo. Je ziet alleen vaak dat mensen die zich rot voelen de neiging hebben om thuis te blijven en hun wereldje heel erg te verkleinen. noemt het altijd zwelgen maar dat klinkt gelijk weer zo negatief. Mijn ervaring is dat het vaak goed is om er wel uit te gaan en iets te gaan doen. Of dat nou werk is of een stuk wandelen. Gewoon even de spinnenwebben eruit blazen als het ware.

quote:

Op maandag 8 januari 2007 14:15 schreef m@x het volgende:

[..]

Ik bedoelde het niet rot ofzo. Je ziet alleen vaak dat mensen die zich rot voelen de neiging hebben om thuis te blijven en hun wereldje heel erg te verkleinen. noemt het altijd zwelgen maar dat klinkt gelijk weer zo negatief. Mijn ervaring is dat het vaak goed is om er wel uit te gaan en iets te gaan doen. Of dat nou werk is of een stuk wandelen. Gewoon even de spinnenwebben eruit blazen als het ware.

Ik vond het ook niet rot staan, hoor.
En iets doen vind ik ook goed, maar soms is werk helemaal niet per se goed.

als werk de oorzaak is van het probleem dan lijkt het me inderdaad niet de meest verstandige optie om weer aan het werk te gaan.

Misschien ligt het ook aan het werk wat ik doe dat ik er op een voor anderen misschien harde manier tegen aan kijk, maar ik vind het ook weer niet kunnen om te lang op de zak van je baas te teren zonder dat je baas daar iets voor terug krijgt. Oftewel om te lang thuis te zitten zonder actief bezig te zijn met mogelijk maken van je terugkeer.

Ik wil hier trouwens absoluut niet mee zeggen dat dit verhaal op jou of op één van de anderen van toepassing is, echt niet. Het is gewoon iets wat ik de laatste tijd vaak om me heen zie.

Maar je hoeft dan ook niet te werken, aanwezigheid is voldoende, al het maar een half uurtje. Als werk niet de oorzaak is moet je proberen te voorkomen dat dát ook een probleem gaat worden.
Als je een half jaar uit te running bent en je moet dan ineens weer, dan is dat erg moeilijk.
Op het moment dat ik weer moest zag ik het ook helemaal niet zitten, want alles lijkt dan een probleem, maar nu achteraf ben ik blij dat ik toch zo nu en dan een uurtje ben gegaan.

Daarbij moet je duidelijke afspraken maken dat je het gaat proberen en wanneer het dus een dag niet gaat, dan gaat het niet, klaar!

Ze sturen je sowieso nooit in een keer weer aan het werk. Althans, dat gaat meestal via een opbouwend reintegratieplan.
Als het even kan (als je dus niet ziek bent van je werk zelf) zou ik wel af en toe eens een keer op de koffie gaan idd, wat jij zegt Githa, al is het eens in de 2 weken of zo. Gewoon om het contact te houden en om die stap niet heel groot te laten zijn.

Maar goed, als dat niet gaat, gaat het niet natuurlijk.

Dat is dus ook wat ik bedoel te zeggen. De rest verwoord het zoals gewoonlijk weer wat beter Het enige wat ik jou en de rest van de dames die door omstandigheden thuis zitten dus op het hart wil drukken is dat het inderdaad heel belangrijk is dat je de drempel om terug aan het werk te gaan niet te groot maakt. Als je op vakantie bent geweest is het de eerste dagen vaak al lastig om weer in het ritme te komen, laat staan wanneer je echt een aantal maanden uit de running bent geweest.

Daar hebben jullie ook gelijk in, de drempel laag houden is natuurlijk slim.

hier kon ik ook om de 14 dagen 10 min op het werk komen voor koffie en dan gelijk daarna het gesprek met leidingevende en zijn baas.

Alleen ik het niet gedaan, ik ben toen gewoon weer begonnen met werken

Dat is nog wel een verschil, om de 14 dagen 10 minuten of meteen weer beginnen.

Veel succes morgen, Sugar. Wat hoop je dat er uit het gesprek komt of wat verwacht je?

Livelink, ik had weinig behoefte om eerst "gezellig"thee te drinken met collega's en dan vervolgens aan tafel te schuiven met leidinggevende en zijn baas, om dan te vertellen hoe ik me voel enzo...

Nee laat mij dan maar gewoon gaan werken, als het niet gaat ben ik zo weer terug naar huis

Ik hoop dat de arts de situatie naar mijn gevoel goed inschat. En dat is dat de haptotherapie eerst moet gaan starten zonder dat ik werk. Zodat ik begin aan het herstel wat betreft mijn lichaam en acceptatie daarvan zonder daarna door naar mijn werk te moeten bij wijze van spreken. Maar dit is vooral ook wat de huisarts dus zegt.

Ik heb werk waarbij ik het grootste deel van de dag alleen zit. Alleen het eerste uur zie ik mijn (allemaal mannelijke) collega's. Koffiedrinken zou echt nergens op slaan.
Ik hoop dat ik straks inderdaad door het opbouwen van zowel werktijd als het soort taken (wel of niet verantwoordelijk zijn bijvoorbeeld) weer op een fijne manier kan beginnen.

Lijkt mij vrij duidelijk en realistisch, Sugar. Als je het morgen ook zo helder en duidelijk kunt overbrengen, moet het vast geen probleem worden.

Sugar en Ingrid heel veel succes vandaag meiden

Sterkte vandaag Sugar!

sugar sterkte vandaag!

Sugar zet em op! Sterkte!

Dankjulliewel, ik had het gesprek vanochtend al meteen.

De intake-mevrouw (geen bedrijfsarts dus) concludeerde eigenlijk al direct: "hmmm, even afwachten dus nog".
Afwachten dus hoe haptotherapie gaat uitwerken en gewoon hoe het verder gaat met dat eten ook. We hebben afgesproken dat ik over een week of twee de bedrijfsarts ga zien, zodat ze dan samen een plan kunnen opstellen. Aan de hand daarvan kunnen mijn werkgever en ik dan gaan bekijken hoe we het aanpakken.
Ze hoopte dat ik dan ook al wat kan zeggen over de haptotherapie en misschien dus dan wel aan werken kon gaan denken.

Het was echt oké, gelukkig.

Fijn om te horen Sugar! Heel goed gedaan en over een week of twee maar weer verder kijken .

Fijn Sugar!