quote:
Gevangenis Blokhuispoort
Leeuwarden 11-12-06
Beste vrienden, kennissen, studiegenoten en de rest,
Allereerst wil ik jullie allemaal danken voor jullie steun. In deze 'grijze' tijden is die steun erg waardevol voor mij om mentaal niet helemaal in te storten. Ook al kan ik niet volgen wat er allemaal buiten mijn kleine vier muren gebeurt. Alleen de wetenschap dat jullie er voor me zijn verlicht mijn hart met blijdschap (ook mijn donkere cel). Omdat ik toch niets te doen heb, zal deze brief nogal lang worden. Je bent dus gewaarschuwd!! Voordat ik jullie vertel hoe de afgelopen twee weken zijn verlopen, zal ik jullie kort uitleggen hoe ik uberhaupt in deze situatie verzeild ben geraakt. Als er feiten aan bod komen waar jullie niets van af wisten, wees dan a.u.b niet beledigd. Het was niet mijn bedoeling.
Om te beginnen moeten jullie weten dat mijn echte naam Enver Kaplan is. Deze is in 1997 onder omstandigheden veranderd nadat ik uit Duitsland (8 jaar daar gewoond en toen uitgezet) hierheen ben gekomen. In al die jaren (totaal 17) heb ik helaas niet het genoegen gehad om een definitieve verblijfsvergunning te verkrijgen. (ik ben trouwens de enige uit mijn gezin,15 personen, die dat niet heeft). Dat heeft mij er echter nooit van weerhouden om van mijn leven te genieten. Jullie weten waarschijnlijk inmiddels al wat voor een feestbeest ik ben. Deze levenswijze heb ik te danken aan mijn omgeving (jullie dus). Ook educatief heb ik veel kunnen bereiken. Ik wil niet van hoge torens blazen, maar jullie weten wel dat ik ondanks mijn domme gedrag ook koppie heb. Dus kortom: Ik heb een leuke tijd gehad en ik zal nimmer en nooit spijt hiervan hebben, ook al zal het momenteel hoogstwaarschijnlijk geen happy end hebben. Nou genoeg over de gouden jaren '90. We stappen over naar de overgang van 'Appies imperium'. In 2001 zijn mijn ouders uitgeprocedeerd, niet te verwarren met uitgeproduceerd!!! Mijn ouders zagen hier geen toekomst meer (achteraf een goede beslissing) en zijn toen één voor één met het hele gezin naar Duitsland gegaan, waar ze alsnog een verblijfsvergunning gekregen hebben. Domme Appie heeft besloten hier te blijven om zijn studie af te ronden met alle gevolgen van dien. Het ging allemaal goed tot het begin van de zomer dit jaar. Toen werd ik geconfronteerd met het feit dat ik geen rechtmatig verblijf hier had omdat 'mijn zaak' afgerond was en waarom ik nog steeds niet weg ben. Mijn reactie hierop was dat het niet mijn schuld is want de ?zaak? is niet de mijne maar die van mijn ouders en dat ik niet over de juiste papieren ( paspoort, ID, ect.) kan beschikken en zodoende het land niet kan verlaten. Tevens kwam er bij dat ik al drie jaar aan het studeren ben (op eigen kosten, want ik heb geen recht op studeren) en als het niet teveel gevraagd is zou ik het fijn vinden deze graag af te ronden, wat ik meer dan redelijk vond/vind. Dat was in hun inzicht geen reden te blijven. Laat staan dat ik helemaal niets heb met Turkije, direct in militaire dienst moet en niemand daar heb. Maar ja shit happens.
Om niet met lege handen hier weg te gaan heb ik maar besloten mee te werken aan mijn terugkeer en zodoende mijn behaalde certificaten (atheneum, propedeuse en gedeelte bachelor) op mijn 'eigen naam' (niet Awni maar Enver) te krijgen. Mijn gedachte was: als Nederland mij niet geschikt acht om in de toekomst een bijdrage aan de Nederlandse maatschappij te leveren, zijn er nog genoeg andere landen die staan te springen om Technisch hoog opgeleide mensen. Met het IND ben ik dus tot de overeenkomst gekomen dat ik mijn diploma's krijg en niet dwangmatig het land uitgezet word zolang ik meewerk. Een win-win situatie dus.
Achteraf bleek het toch niet zo makkelijk te zijn de juiste reisdocumenten van het Turkse consulaat te verkrijgen (omdat ik al 17 jaar niet meer in Turkije geweest was). Zelf ben ik al mijn afspraken nagekomen. Ik heb echt van alles gedaan. Met veel moeite heb ik het voor elkaar gekregen een oude ID, geboorte akte en een gezinsregister aan te schaffen. Als het dan niet lukt, kan ik er ook niks aan doen.
Nu bleek dat de IND al vanaf het begin al vals heeft gespeeld. Een simpele brief aan de gemeente Smallingerland te Drachten waarin ze bevestigen dat ik de genoemde persoon ben, was al voldoende om mijn gegevens te wijzigen. Ik ben dus de hele tijd gewoon aan het lijntje gehouden. En om helemaal zeker spel te spelen mij hier weg te krijgen, waren ze ondertussen bezig een OVR over mijn nek te hangen. Eem OVR (Ongewenst Verklaring) houdt in dat ik een bedreiging voor de 'openbare orde' ben. Deze OVR is geldig voor 10 jaar in Nederland en alle andere EG landen. Dat betekend dat ik de komende 10 jaar pappie, mammie en alle broertjes en zusjes niet meer zie. Laat staan dat ik nog een kans heb om mijn studie af te maken. Misschien kan ik weer verder gaan als ik 34 ben. Volgens de wet artikel 67c Vreemdelingenwet, kom ik in aanmerking voor een OVR.
En waarom? Eigen schuld! Er waren wat momenten dat ik me heb misdragen. In 2005 was ik betrokken bij twee vechtpartijen waarvan ik helemaal niet de aanleding was maar ben hiervoor wel veroordeeld. Mijn straf was een taakstraf. Ja ik weet het, ik heb mijn eigen glazen ingegooid. Pappie, mammie, school, vrienden en ander goed gedrag waren niet voldoende om een OVR achterwege te laten. Persoonlijk vind ik het een wet die helemaal nergens op slaat. Het is maar een middel (uitgevonden door mevrouw Verdonk) om haar doel: '26.000 asielzoekers binnen de gestelde tijd te verwijderen', te bereiken. De afgelopen twee weken lees ik de beschikking van de OVR, die ik van justitie ontvangen heb, elke dag een paar keer door. En weten jullie wat ik ervan vind? Nee, ik wordt niet boos! Ik vind het schandalig dat het logo van justitie (Justitia) op deze brief staat. De betekenis van Justitia, een vrouw geblinddoekt en een weegschaal in haar hand, wordt gewoon misbruikt en verkracht. Je kunt mij niet wijs maken dat er objectief (geblinddoekt) alle feiten tegenover elkaar gewogen zijn (weegschaal). O.K ik heb iets tegen de wet in gedaan, maar kom op, is het zo erg geweest? Dat mijn andere daden die de 'openbare orde' juist wel van dienst zijn de weegschaal mijn kant opdrukken niet voldoende zijn. En waar slaat het op mijn leven(sorry dat ik het zeg) zo te verneuken en uitzichtloos te maken voor een misdrijf waar ik al lang voor geboet heb. Verdorie, het land barst van dealers, dieven, moordenaars, fraudeurs en ander afschuim. Pak die lui op en schop ze het land uit en niet iemand die zijn best doet en een kleurrijke toekomst heeft. Door zulke kleine beslissingen helpt de regering dit land naar de verdommenis. Zullen we eerlijk zijn? Wat heeft de regering de laatste jaren gedaan, behalve leuke praatjes en mooi de aandacht van de media te trekken, heeft het bestuur in dit land alleen verwarring en frustratie gecreëerd. En daarmee bedoel ik niet alleen het vreemdelingenbeleid, maar op alle gebieden. We zagen het duidelijk met het gevallen kabinet en de recente verkiezingen. Het volk weet niet meer wat ze moeten verwachten.
Ik denk dat ik wat afgedwaald ben van mijn verhaal. O.K dat was het OVR. Terug bij mijn verhaal. Oh ja, ik kreeg geen reisdocumenten van het consulaat. 23 november had ik mijn laatste gesprek met de IND. Deze waren niet echt blij omdat ze zich geen raad wisten wat mijn terugkeer betreft. En wat doe je als je niet weet wat je moet doen? Mij de schuld geven en dreigen met een OVR. Nou die OVR was al maanden geleden gereed voor verstrekking en nu moest het in één keer (30 november) uitgereikt worden. Als ik zo'n grote bedreiging voor Nederland ben, waarom is die OVR dan niet al tijden geleden uitgedeeld? Het is een pure actie uit wanhoop om mij bang te maken, zodat ik zelf vertrek en de illegaliteit induik. Dan zou ik OBN (onbepaalde bestemming) verklaard worden. En weten jullie wat dat is? Dat is het ontmoedigingsbeleid wat de IND de laatste jaren toepast. Maak het leven van een asielzoeker zo zwaar mogenlijk zodat hij zelf oprot.
Helaas voor hen, maar met zo'n goedkoop beleid kunnen ze mij niet kapot krijgen. Tegen mij is geen kruid gewassen en dat zagen ze ook. Het maakte niet uit met wat voor dreigement of ontmoediging ze aan kwamen pappen. Ik ging gewoon lekker door met genieten. Een zielig bestaan in de illegaliteit is niet mijn doel dus ben ik ondanks de wetenschap dat ik op donderdag een OVR zou krijgen, dinsdag de 28ste naar de wekelijkse meldplicht gegaan. Nou ik stond voor het loket om mij te melden en in een keer dook een agent (undercover) op en sloot mij handboeien om. Ga boeven vangen man!!!Weer voor de zoveelste keer ben ik genaaid waar ik bij sta. Ik zit dus met handboeien om in de auto en wordt door twee agenten gedeporteerd naar Westerbork, nee ik bedoel naar het politiebureau in Leeuwarden. Wat een toestand allemaal, ik voelde mij net een Saddam. Wat een eer zeg al die moeite voor mij. Daar gaat dus al jullie belastinggeld heen. Met een simpele vordering om naar het politiebureau te komen hadden ze al die moeite kunnen besparen. Ach ik begrijp het ook. Het is natuurlijk leuk om undercover te spelen en iemand van de 'top50 most wanted' van Bush zijn lijst te pakken. Appie: bruin haar, 1,80m lang, tot de tanden bewapend en uiterst gevaarlijk!!!
Aangekomen in Leeuwarden ben ik in een hol van hooguit 5m2 gegooid. Een bed met matras waar de grond misschien zachter is, een plee naast je kop en een tafel en stoel van beton. Mensen ik hoop voor jullie allemaal dat jullie nooit op zo'n plek terecht komen. 11 dagen (7 in Leeuwarden en 4 in Drachten) van de buitenwereld geïsoleerd. 23 uur per dag binnen zijn en geen besef van dag en nacht, want er zijn geen ramen. En eten.........bah!!! In die 11 dagen had ik het gevoel dat ik 11 maanden daar zat. Mijn uiterlijk is ook minstens 11 jaar achteruit gegaan. Ik mocht mij niet scheren en kon maar een keer per dag mijn tanden poetsen met een borstel die totaal geen nut had. Het zwaarst waren de eerste 5 dagen. Ik kreeg het niet voor elkaar mijn grote boodschap in mijn cel te doen. Kom op, naast je kussen schijten. Het gevolg was dat ik na 5 dagen zulke harde keutels had dat ik uit mijn naad bloedde. Echt waar, ik heb rode poep gezien. Zo zie je maar weer wat je allemaal nog niet gezien hebt. Op zaterdag heb ik Jason en Corry gezien. Ik denk dat als zij niet waren gekomen en verteld hadden dat buiten iedereen aan mij dacht, dat ik mezelf misschien wat aangedaan had. Met die oppepper en wat boeken zijn de andere dagen wat 'soepeler' verlopen. Behalve het WC-probleem, 2 sigaretten per dag, volledige isolatie en weinig beweging waren de nachten heel zwaar. Om 22:00 uur ging het licht uit. Elke nacht werd ik wakker (als je de hele dag op je gat ligt ben je niet zo moe) en had geen besef van tijd. En maar wachten tot de bewaker je 'wakker' maakt. Deze nachten leken soms hele dagen. Dat maakte op zich niet veel uit, maar daar in het donker begin je veel te denken. Echt waar, alle soorten gedachten gingen door mijn hoofd. Angst, woede, haat, twijfel, verleden, toekomst......noem maar op. Mensen het vreet je op!!!
Het ergste was dat de slechte gedachten steeds meer toenamen. In de vierde nacht heb ik mijn hoofd een paar keer zo hard tegen de muur geslagen om al het negatieve te verdrijven en juist voor het positieve ruimte te maken. Wie zegt dat klappen niet helpen? Het heeft dus wel gewerkt. Er zijn teveel mensen die om mij geven en mij kennen en waarderen omdat ik juist, in wat voor situatie dan ook, positief blijf denken. Dus wat er ook gebeurt, ik stel deze mensen niet teleur. Voor de drijfveer wil ik die mensen nogmaals bedanken. Na 11 dagen hebben ze mij op mijn aandringen verplaatst omdat ze mij maximaal 10 dagen in cellen van strafzaken kunnen houden. Als ik het niet had gezegd, hadden ze mij waarschijnlijk nog langer daar gehouden.
Ik zit nu in een echte gevangenis en daar ben ik erg blij mee. Het klinkt wel gek maar na die 11 dagen is de gevangenis tussen allemaal criminelen best welkom. Ik heb een tv, bureau, wastafel en het belangrijkste: een RAAM. Je mag twee uur per dag luchten, vaker bellen en twee keer sporten en naar de receatieruimte. Verder mag ik zoveel roken als ik wil en een keer per week wat boodschappen bestellen. Vakantie op staatskosten!!! Natuurlijk niet, ik zit nog steeds 20 uur per dag in een cel.
Nu weten jullie hoe het met mij is en weten jullie wat ik van deze hele toestand vind.
Je wordt van je vrijheid beroofd, niet omdat je wat uitgevreten hebt, maar om wat je bent. Mijn geval is een uitzondering omdat ik in de gevangenis zit. Ik hoor eigenlijk in een vertrek centrum te zitten. Snappen jullie het al??
Mensen ik kap ermee. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor jullie steun. Donderdag krijg ik een uittreksel van al jullie berichten op hyves dus daar verheug ik mij nu al op.
En als jullie mij willen schrijven, kunnen jullie het naar dit adres sturen:
De Blokhuispoort
Awni Hasso B006/ P.I. Noord
Postbus 1135
8900 CC Leeuwarden
Groeten, liefs, kus,
Awni/Appie/Enver
Hij heeft zelf de gok genomen om hier zonder verblijfstatus te blijven (en niet met zijn familie mee te gaan naar Duitsland), helaas heeft dat voor hem niet goed uitgepakt.