wie heeft ervaring met beelddenken?

quote:

Op donderdag 14 december 2006 23:53 schreef releaze het volgende:
mijn vriend is een beelddenker en ik kan me dat heel moeilijk voorstellen als ik denk dan is dat een dialoog, zoals ik spreek zo denk ik, in combinatie met gevoelens. Maar mijn vriend denkt dus niet zoals ie spreekt, maar gewoon in plaatjes. Het is voor hem dus ook heel moeilijk om als hem iets dwars zit in zn hoofd dat te verwoorden, omdat die woorden gewoon niet naar boven komen. Mijn vriend heeft ook asperger, dat heeft er misschien ook mee te maken.

Zoals hierboven, als ik aan acclimatiseren denk dan zie ik het woord voor me, en mn gevoel bevestigt de betekenis. Ik zie het woord niet uitgebeeld, maar gewoon concreet zoals je het schrijft.

Maar als ik aan een kat denk, dan zie ik natuurlijk wel een plaatje voor me. Mijn hersenen zeggen in woorden KAT, mijn verbeelding plaatst er een plaatje bij. Maar ik kan niet iets visualiseren en het dan geen woordelijke naam geven. Dat kan mn vriend geloof ik weer wel.

zoiets heb ik eigenlijk ook: bij sommige dingen plaats ik meteen een plaatje (zoals het voorbeeld van een kat) maar voor de rest heb ik idd ook gesprekken met mezelf (wat klinkt dat fout )

Ik dacht dat iedereen wel beelden zag als ze dachten.
Het lijkt me raar om aan iets te denken en er geen beeld bij kunnen zien.

Je moet aan mij ook nooit de weg vragen tenzij je bij een bepaalde winkel ofzo moet zijn.
Ik zie de weg altijd voor me maar heb de grootste moeite in woorden uit te leggen hoe je in die straat komt.
Als je in een winkel moet zijn leg ik het uit door referentie punten.
"Je loopt langs de Bart Smit en gaat dan de eerste links"

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 08:35 schreef Queen_Minny het volgende:
Ik dacht dat iedereen wel beelden zag als ze dachten.
Het lijkt me raar om aan iets te denken en er geen beeld bij kunnen zien.

Je moet aan mij ook nooit de weg vragen tenzij je bij een bepaalde winkel ofzo moet zijn.
Ik zie de weg altijd voor me maar heb de grootste moeite in woorden uit te leggen hoe je in die straat komt.
Als je in een winkel moet zijn leg ik het uit door referentie punten.
"Je loopt langs de Bart Smit en gaat dan de eerste links"

ik heb eigenlijk nooit echt beelden bij het denken, tenzij ik aan het fantaseren ben, en aan het dromen.

Wanneer ik bijvoorbeeld bezig ben met het oplossing zoeken voor een probleem met bijvoorbeeld mijn onderzoek voor school, dan zie ik niet het onderzoek klaarliggen ofzo met precies dat wat ik wil zien in bepaalde hoofdstukken. Zien beelddenkers dat wel? Ik denk echt veel meer in schema's, geen visuele schema's maar gewoon mentale schema's ofzo. Of in mentale netwerken.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 08:19 schreef Leipo666 het volgende:

[..]

zoiets heb ik eigenlijk ook: bij sommige dingen plaats ik meteen een plaatje (zoals het voorbeeld van een kat) maar voor de rest heb ik idd ook gesprekken met mezelf (wat klinkt dat fout )

eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

Drie vragen hier:
Weet iemand welke verschillende categorieen er zijn? Je hebt dus beelddenken en woorddenken. Zijn er nog andere?

Als een beelddenker terugdenkt aan een bepaalde avond (zo'n ervaring die je niet wil vergeten bedoel ik) zie je dan alles ook in beelden terug? Als ik dat namelijk probeer wordt het zo'n warboel in mijn hoofd om alle details te herinneren, moet ik eerst alles opschrijven. Anders blijf ik opnieuw beginnen omdat binnen no time mijn gedachten afdwalen en er al 5 andere dingen voorbij gekomen zijn, voordat ik besef dat ik toch echt aan die ene avond wilde denken.

Hoe denkt een beelddenker aan cijfers? Bijvoorbeeld een huisnummer of telefoonnummer?

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 07:06 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

ik ben me er ook in gaan verdiepen omdat ik het vermoeden heb dat mijn zoontje van 7 het ook heeft.
die heeft enorme moeite met vertellen en ik kan aan hem zien dat hij weet wat hij wil vertellen maar gewoon de woorden niet kan vinden.

misschien moet je hem eens laten tekenen wat hem dwars zit. Op die website hierboven zag ik een heel bouwpakket voor kinderen, wellicht kunnen ze daardoor, of via lego, op hun eigen manier wellicht beter uitbeelden wat ze bedoelen.

wat ik bij mn vriend heel jammer vind aan onze gesprekken, en dat vind ik opzich niet echt jammer maar uit 'professioneel oogpunt' zit het me wel dwars, is dat ik hem aanvul. Hij zit met iets te stuntelen en ik reik zijn woorden constant aan en hij geeft dan aan in hoeverre dat woord bij z'n gevoel past. Opzich werkt het voor ons wel okee, maar er wordt mij geleerd dat ik zoweinig mogelijk eigen invulling moet geven aan het gesprek van een ander, en het zoveel mogelijk uit de ander moet laten komen, maar dat kan bij hem gewoon niet. Hij houdt ook niet van tekenen enzo, wel van bouwen, maar met een vent van 30 ga je niet achter de legotafel zitten Plus het gaat meestal om diepe gevoelens, nog zoiets abstracts, verwóórd dat maar even..

quote:

Beelddenkers denken in beelden en gebeurtenissen en niet in woorden en begrippen. We kunnen het ruimtelijk denken noemen.
Een simpele proef op de som:

Doe je ogen dicht en denk aan het woord: boom
Wat zie je?

De meeste mensen zien dan de letters B-0-0-M voor zich.

ik zie dan een mooie boom, zal ik het ook hebben

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:43 schreef releaze het volgende:

[..]


eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

bijvoorbeeld als ik dit lees of deze reply tik dan lees ik het als het ware voor mijzelf voor

ik heb trouwens woordvindingsproblemen en heb daar ook vroeger logopedie voor gehad,

bijv: als ik een appel zie, dan weet ik het woord appel niet....ik weet het natuurlijk wel, alleen ik kom niet op het naampje.... dan noem ik het maar dat ding

Ik had ooit begrepen dat 80% van de mensen beelddenker is... je kunt het onder andere checken door iemand iets te vragen, en dan te kijken welke kant hij of zij met zijn/haar ogen opgaat. Ik weet niet meer welke kant, maar een bepaalde kant geeft aan of je beelddenker bent of niet.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:43 schreef releaze het volgende:
eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

Herkenbaar! Bij mij zijn het een soort van "interviews", eigenlijk. Wie de vragen stelt weet ik niet, ze worden ook niet bewust gesteld. Het is meer alsof dat al gebeurd is, zeg maar. Zoals wanneer je met een echt persoon praat en die je net een vraag gesteld heeft. Dat verwerk je dan. In mijn hoofd gebeurt dat ook, maar de feitelijke vraag blijft weg.

Fantaseren is bij mij idd ook hardop. Dan is idd de vraagsteller in mijn hoofd, en ik antwoord...

Maar bijv. als ik nu hier zit te tikken, natuurlijk denk ik dan wel even dieper na en denk ik van "wanneer fantaseer ik". Dan weet ik dat dat is als ik op de fiets zit, en als ik daar bewuster over na ga denken, kan ik me de route wel voor de geest halen. Maar als ik bijv. iemand de weg moet uitleggen, dan heb ik gewoon een soort van automatisch richtinggevoel in mijn hoofd in combinatie met tellen (eerste weg links, tweede rechts). Pas als iemand dat niet snapt, ga ik verder nadenken... Welke winkel is daar? Wat valt er daar op?

Wat ik overigens grappig vind aan het verschil tussen woord- en beelddenkers is het gevoel voor humor. Toen we erachter kwamen dat mijn zusje dyslectisch is, en daaraan verwant waarschijnlijk ook beelddenker, snapten we ineens waarom woordspelingen haar niks doen, maar ze helemaal onder tafel kan liggen van het lachen als er iets voorbij komt dat ze echt kan visualiseren. Het duurt trouwens ook vaak net iets langer voor ze in de lach schiet.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:39 schreef releaze het volgende:

[..]

ik heb eigenlijk nooit echt beelden bij het denken, tenzij ik aan het fantaseren ben, en aan het dromen.

Wanneer ik bijvoorbeeld bezig ben met het oplossing zoeken voor een probleem met bijvoorbeeld mijn onderzoek voor school, dan zie ik niet het onderzoek klaarliggen ofzo met precies dat wat ik wil zien in bepaalde hoofdstukken. Zien beelddenkers dat wel? Ik denk echt veel meer in schema's, geen visuele schema's maar gewoon mentale schema's ofzo. Of in mentale netwerken.

In het geval van een onderzoek op school zag ik het niet klaarliggen, maar ik zag de bladzijdes met de text die ik erin moest verwerken, en evt plaatjes die erbij horen.
Ik denk echt in plaatjes. Als ik denk dat ik een kop koffie ga halen zie ik een kop koffie.

Wow erg vet dat ik dit topic tegenkom! ik heb ook zoiets.

Ik heb geen dyslexie, maar ik zie bij alles wat ik hoor of denk automatisch een beeld. Het vreemde is dat ik het niet zie via de ogen zegmaar, maar ik zie het toch, terwijl je het niet normaal ziet (erg moeilijk uit te leggen, maar het is zo duidelijk alsof je met je ogen zou kijken). Dat heb ik echt overal bij, ik kon als kind zelfs spelletjes spelen (Grand Theft Auto 2) als ik mijn ogen dichtdeed, zo erg is het. Niet in de zin van oh wat rottig, maar echt wat cool.

Ik kan als ik ook maar één keer ergens ben geweest alles nog in details nakijken, alsof ik nog door die omgeving loop. _{Erg cool met vakanties}. Ik denk zelf eigenlijk met een stem als gedachten (zoals normale mensen), maar tegelijkertijd komen er automatisch beelden tevoorschijn. Het vreemde is als ik beelden kan zien dat ik niet kan lezen wat voor tekst er staat. Zou dit te trainen zijn ofzoiets? Ik dacht er zelf aan om tekst niet als tekst te zien, maar ook als voorwerp.

Eigenlijk lijkt het bij mij wat meer op grafisch geheugen (zonder tekstherkenning), maar ik heb ook als ik gewoon praat beelden voor me. Ik heb verder echt helemaal geen problemen die op dyslexie duiden.

_{Het komt misschien een beetje warrig over, maar ik ben een beetje enthousiast omdat dit me erg bekend voorkomt.}

quote:

We kunnen stellen dat er weinig reden is om aan te nemen dat beelddenken een verklaring kan vormen voor taal- en leerproblemen van kinderen met een normale intelligentie. Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt de meeste assumpties waarop de theorie van het beelddenken is gebaseerd, niet of nauwelijks. Ook zijn er geen aanwijzingen gevonden voor de validiteit en betrouwbaarheid van het Wereldspel, de test die centraal staat bij het stellen van de diagnose beelddenken. Ten slotte mag niet onvermeld blijven dat de effectiviteit van de voorgestelde interventies onbekend is.

Er zijn bepaalde punten in de theorie van het beelddenken die zeker aandacht verdienen. Zoals het onderkennen van de verschillen tussen kinderen in de manier waarop zij informatie verwerken (cognitieve stijl). Hiermee zou wellicht in de toekomst rekening gehouden kunnen worden in het onderwijs, mits dit wordt gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. De theorie van het beelddenken voldoet echter niet aan deze eis. Desondanks is het begrip in korte tijd zeer populair geworden in de onderwijswereld, waarbij de media een belangrijke rol hebben gespeeld. Het gevaar dreigt dat veel ouders mogelijk op een verkeerd spoor worden gezet wat betreft de verklaring voor en de behandeling van de leerproblemen van hun kind.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Beelddenken

Erg intressant onderwerp ik weet er ook alles Ben zelf dyslectisch en ik denk ook in beeldjes. Voor de mensen die er echt alles over willen weten raad ik aan dit boek te gaan lezen :

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:27 schreef B-FliP het volgende:
Het is een relatief breed concept als ik dat zo lees...

Ik ben wel een visuele denker, weet niet ofdat dat onder beeld denken valt maar zo klinkt t wel iig...

Bijvoorbeeld alles wat iemand me vertelt of wat ik denk wordt in mijn hoofd omgezet in beelden...
Ik heb dit altijd gehad en kan me niet voorstellen hoe het is om dit niet te hebben...

Heb overigens nooit moeite gehad met taal enzo...

Dat heb ik ook! En ook geen moeite met taal (alleen met d/t/dt)

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 20:56 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Erg intressant onderwerp ik weet er ook alles Ben zelf dyslectisch en ik denk ook in beeldjes. Voor de mensen die er echt alles over willen weten raad ik aan dit boek te gaan lezen :

[afbeelding]

Even om het volgende duidelijk te krijgen: niet elke dyslect is beelddenker, en niet elke beelddenker is een dyslect. Het is iets wat vaak samen voor komt, maar kan ook zeker los van elkaar voorkomen.

bij mij gaat alles doormekaar

als ik bedenk wat ik moet doen spreekt er een innerlijke stem tot mij (die ik overigens niet echt hoor)

als ik een boek lees, ontplooit het hele verhaal als een film tot mij..
het nare is, als je een boek leest die later verfilmd is, en je later overleest je de acteurs van de film weer terug hebt.. dus nu is Turks Fruit altijd weer met Monique en Rutger als ik het overlees..

gebruiksaanwijzingen moeten altijd met een plaatje voorzien worden zodat ik het snap.. alleen een plaatje (tenzij het in stripvorm staat met meerdere logische plaatjes) of alleen tekst maken het moeilijker...

bij muziek komen er zelden beelden...

als ik het woord boom lees, hoor ik me innerlijke stem boom zeggen en komt er een boomplaatje in mijn hoofd...

bij acclimatiseren leest mn innerlijke stem acclimatiseren op en zie ik daarna mensen inderdaad opwarmen in een warme ruimte...

Ik zie ook altijd overal beelden bij, niet echt dat ik het zie, maar je vormt je het idee van het beeld in je hoofd. Maar ik zie niet echt in hoe dat erg zou kunnen zijn ofzo. Het is ook niet dat ik slecht met teksten ben ofzo, en daarbij zijn letters ook gewoon kleine tekeningetjes. Als ik iets lees probeer ik me ook altijd een voorstelling te maken van hoe het verhaal eruit ziet, maar dat doet iedereen denk ik wel. (Gezien de reacties als een boek weer eens verfilmd wordt )

Ik kan juist vrij goed snel lezen, alleen niet oplezen.
Ik weet ook altijd nog hoe een tekst er qua lay uitzag, dat helpt me juist bij het leren, want dan weet ik waar wat ook alweer stond.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 19:49 schreef Godshand het volgende:
bij mij gaat alles doormekaar

als ik bedenk wat ik moet doen spreekt er een innerlijke stem tot mij (die ik overigens niet echt hoor)

als ik een boek lees, ontplooit het hele verhaal als een film tot mij..
het nare is, als je een boek leest die later verfilmd is, en je later overleest je de acteurs van de film weer terug hebt.. dus nu is Turks Fruit altijd weer met Monique en Rutger als ik het overlees..

gebruiksaanwijzingen moeten altijd met een plaatje voorzien worden zodat ik het snap.. alleen een plaatje (tenzij het in stripvorm staat met meerdere logische plaatjes) of alleen tekst maken het moeilijker...

bij muziek komen er zelden beelden...

als ik het woord boom lees, hoor ik me innerlijke stem boom zeggen en komt er een boomplaatje in mijn hoofd...

bij acclimatiseren leest mn innerlijke stem acclimatiseren op en zie ik daarna mensen inderdaad opwarmen in een warme ruimte...

geinig ook dat je de warme ruimte ziet

ik had het er gisteren nog eens met mn vriend over. ik zeg, denk je nou echt nooit in woorden? heb je nou nooit een innerlijke dialoog? 'Nou, alleen met een goed gesprek met mezelf' en ik begin te lachen 'ik heb altijd een goed gesprek met mezelf Hoevaak komt dat bij jou voor dan, moet ik dan denken aan een keer per dag, of honderden keren per dag?'
'honderden keren per dag'
ik: "

HOE KAN JIJ NOU EEN BEELDDENKER ZIJN!??!"
Er zit bij hem dus een groot verschil tussen gewoon denken en met zichzelf denken ofzo. Hij kan het totaal niet uitleggen. Maar als ie gewoon aan het denken is, als ik bijvoorbeeld denk 'oh ik moet de kattenbak nog verschonen', dan zit hij een vuile kattenbak in z'n gedachten en dat is voldoende.

Maar schijnbaar heeft ie dus toch taal nodig om iets duidelijk te krijgen, iets diepers duidelijk te krijgen ofzo

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 09:24 schreef innovative het volgende:

[..]

Even om het volgende duidelijk te krijgen: niet elke dyslect is beelddenker, en niet elke beelddenker is een dyslect. Het is iets wat vaak samen voor komt, maar kan ook zeker los van elkaar voorkomen.

Klopt

quote:

Ze werken het liefst met hun ogen en hun opgedane ervaringen.

Herkbenbaar.

quote:

Luisteren is nooit hun sterkste kant. De ogen gaan voor de oren!

Herkenbaar! Ik heb meestal de volledige kamer tot in het kleinste detail gezien, maar weet niet meer wat iemand tegen me zei.

quote:

In één oogopslag overzien beelddenkers ingewikkelde situaties en brengen die met elkaar in verband.

Herkbenbaar!

quote:

Dat kan leiden tot hoogst originele oplossingen waar een ander nooit opgekomen zou zijn.

Krijg vaak te horen 'dat is nog zo stom niet.'

quote:

Beelddenkers zijn snel afgeleid

Herkenbaar!

quote:

Bouwmaterialen, zoals lego en de blokken, zijn favoriet
Beelddenkende kinderen zijn emotioneel erg kwetsbaar
[quote]hebben een groot gevoel voor humor en vertellen vaak de prachtigste fantasieverhalen.

quote:

Beelddenkers ondervinden ook in de eerste jaren van het voortgezet onderwijs problemen met het leren van de nieuwe talen.

Nooit iets van Frans gesnapt.

Ik snap niet hoe mensen alles kunnen zien met letters en woorden. Stel je ontmoet een persoon, je kan zijn uiterlijk toch niet opslaan in woorden. En als je hem dan tegenkomt die woorden vergelijken met zjin uiterlijk? Ik krijg altijd een beeld van hoe hij er de vorige keer uitzag naast me, en vergelijk dan.
Ben ik nu een beelddenker?

Ik kan ook overigens vrij goed tekenen. (Volgens sommigen dan toch) Ik vind het vrij normaal, je hebt toch een beeld bij je. Je hoeft het maar over te tekenen, ik snap niet dat sommige mensen totaal niet kunnen tekenen. Nu ik het bestaan van woord-mensen mij bekend is, zal ik er maar begrip voor opbrengen. Wat een saaie wereld hun hoofd seg!

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 20:50 schreef neee het volgende:

Check Op dat tekenen na dan heb ik precies hetzelfde

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:47 schreef DarkElf het volgende:
Als iemand mij een verhaal vertelt, of als ik een boek lees; dan zie ik een verhaal in mijn hoofd...

als ik aan een stoel denk, zie ik een stoel. En ga zo maar door, ik zie gewoon beelden/plaatjes etc

Ik heb altijd gedacht dat dit heel normaal was en dat iedereen dat zo heeft

*ploing*
Heeft niet iedereen dat dan?
Ik weet niet beter, het voorbeeld van oblivion ook

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 20:56 schreef yvonne het volgende:

[..]

*ploing*
Heeft niet iedereen dat dan?

Als ik denk aan een stoel dan denk ik gewoon het woord "stoel" hoor.
Alleen handelingen en situaties buiten het triviale visualiseer ik dan weer wel.

Dus bij een stoel in de keuken, denk ik gewoon die zin. Maar als ik me echt een voorstelling moet maken van iets, bijvoorbeeld een stoel in jouw keuken, dan probeer ik het te visualiseren hoe het bij jou zou zijn.