wie heeft ervaring met beelddenken?

quote:

Op donderdag 14 december 2006 23:53 schreef releaze het volgende:
mijn vriend is een beelddenker en ik kan me dat heel moeilijk voorstellen als ik denk dan is dat een dialoog, zoals ik spreek zo denk ik, in combinatie met gevoelens. Maar mijn vriend denkt dus niet zoals ie spreekt, maar gewoon in plaatjes. Het is voor hem dus ook heel moeilijk om als hem iets dwars zit in zn hoofd dat te verwoorden, omdat die woorden gewoon niet naar boven komen. Mijn vriend heeft ook asperger, dat heeft er misschien ook mee te maken.

Zoals hierboven, als ik aan acclimatiseren denk dan zie ik het woord voor me, en mn gevoel bevestigt de betekenis. Ik zie het woord niet uitgebeeld, maar gewoon concreet zoals je het schrijft.

Maar als ik aan een kat denk, dan zie ik natuurlijk wel een plaatje voor me. Mijn hersenen zeggen in woorden KAT, mijn verbeelding plaatst er een plaatje bij. Maar ik kan niet iets visualiseren en het dan geen woordelijke naam geven. Dat kan mn vriend geloof ik weer wel.

zoiets heb ik eigenlijk ook: bij sommige dingen plaats ik meteen een plaatje (zoals het voorbeeld van een kat) maar voor de rest heb ik idd ook gesprekken met mezelf (wat klinkt dat fout )

Ik dacht dat iedereen wel beelden zag als ze dachten.
Het lijkt me raar om aan iets te denken en er geen beeld bij kunnen zien.

Je moet aan mij ook nooit de weg vragen tenzij je bij een bepaalde winkel ofzo moet zijn.
Ik zie de weg altijd voor me maar heb de grootste moeite in woorden uit te leggen hoe je in die straat komt.
Als je in een winkel moet zijn leg ik het uit door referentie punten.
"Je loopt langs de Bart Smit en gaat dan de eerste links"

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 08:35 schreef Queen_Minny het volgende:
Ik dacht dat iedereen wel beelden zag als ze dachten.
Het lijkt me raar om aan iets te denken en er geen beeld bij kunnen zien.

Je moet aan mij ook nooit de weg vragen tenzij je bij een bepaalde winkel ofzo moet zijn.
Ik zie de weg altijd voor me maar heb de grootste moeite in woorden uit te leggen hoe je in die straat komt.
Als je in een winkel moet zijn leg ik het uit door referentie punten.
"Je loopt langs de Bart Smit en gaat dan de eerste links"

ik heb eigenlijk nooit echt beelden bij het denken, tenzij ik aan het fantaseren ben, en aan het dromen.

Wanneer ik bijvoorbeeld bezig ben met het oplossing zoeken voor een probleem met bijvoorbeeld mijn onderzoek voor school, dan zie ik niet het onderzoek klaarliggen ofzo met precies dat wat ik wil zien in bepaalde hoofdstukken. Zien beelddenkers dat wel? Ik denk echt veel meer in schema's, geen visuele schema's maar gewoon mentale schema's ofzo. Of in mentale netwerken.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 08:19 schreef Leipo666 het volgende:

[..]

zoiets heb ik eigenlijk ook: bij sommige dingen plaats ik meteen een plaatje (zoals het voorbeeld van een kat) maar voor de rest heb ik idd ook gesprekken met mezelf (wat klinkt dat fout )

eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

Drie vragen hier:
Weet iemand welke verschillende categorieen er zijn? Je hebt dus beelddenken en woorddenken. Zijn er nog andere?

Als een beelddenker terugdenkt aan een bepaalde avond (zo'n ervaring die je niet wil vergeten bedoel ik) zie je dan alles ook in beelden terug? Als ik dat namelijk probeer wordt het zo'n warboel in mijn hoofd om alle details te herinneren, moet ik eerst alles opschrijven. Anders blijf ik opnieuw beginnen omdat binnen no time mijn gedachten afdwalen en er al 5 andere dingen voorbij gekomen zijn, voordat ik besef dat ik toch echt aan die ene avond wilde denken.

Hoe denkt een beelddenker aan cijfers? Bijvoorbeeld een huisnummer of telefoonnummer?

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 07:06 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

ik ben me er ook in gaan verdiepen omdat ik het vermoeden heb dat mijn zoontje van 7 het ook heeft.
die heeft enorme moeite met vertellen en ik kan aan hem zien dat hij weet wat hij wil vertellen maar gewoon de woorden niet kan vinden.

misschien moet je hem eens laten tekenen wat hem dwars zit. Op die website hierboven zag ik een heel bouwpakket voor kinderen, wellicht kunnen ze daardoor, of via lego, op hun eigen manier wellicht beter uitbeelden wat ze bedoelen.

wat ik bij mn vriend heel jammer vind aan onze gesprekken, en dat vind ik opzich niet echt jammer maar uit 'professioneel oogpunt' zit het me wel dwars, is dat ik hem aanvul. Hij zit met iets te stuntelen en ik reik zijn woorden constant aan en hij geeft dan aan in hoeverre dat woord bij z'n gevoel past. Opzich werkt het voor ons wel okee, maar er wordt mij geleerd dat ik zoweinig mogelijk eigen invulling moet geven aan het gesprek van een ander, en het zoveel mogelijk uit de ander moet laten komen, maar dat kan bij hem gewoon niet. Hij houdt ook niet van tekenen enzo, wel van bouwen, maar met een vent van 30 ga je niet achter de legotafel zitten Plus het gaat meestal om diepe gevoelens, nog zoiets abstracts, verwóórd dat maar even..

quote:

Beelddenkers denken in beelden en gebeurtenissen en niet in woorden en begrippen. We kunnen het ruimtelijk denken noemen.
Een simpele proef op de som:

Doe je ogen dicht en denk aan het woord: boom
Wat zie je?

De meeste mensen zien dan de letters B-0-0-M voor zich.

ik zie dan een mooie boom, zal ik het ook hebben

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:43 schreef releaze het volgende:

[..]


eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

bijvoorbeeld als ik dit lees of deze reply tik dan lees ik het als het ware voor mijzelf voor

ik heb trouwens woordvindingsproblemen en heb daar ook vroeger logopedie voor gehad,

bijv: als ik een appel zie, dan weet ik het woord appel niet....ik weet het natuurlijk wel, alleen ik kom niet op het naampje.... dan noem ik het maar dat ding

Ik had ooit begrepen dat 80% van de mensen beelddenker is... je kunt het onder andere checken door iemand iets te vragen, en dan te kijken welke kant hij of zij met zijn/haar ogen opgaat. Ik weet niet meer welke kant, maar een bepaalde kant geeft aan of je beelddenker bent of niet.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:43 schreef releaze het volgende:
eigenlijk vind ik dat best geinig want met wie voer je nou eigenlijk een gesprek? ik heb het idee dat degene die spreekt echt releaze is, mijn stem, mijn manier van denken, etc. Maar wie is diegene die luistert en het allemaal oppikt?

maar ik praat dus niet echt hardop in mezelf, wat je eigenlijk dus wel weer zou zeggen omdat ik zo van de innerlijke dialoog ben. Ik praat alleen maar hardop wanneer ik aan het fantaseren ben, en de rollen speel van mn fantasie, dan is de ene persoon in mn hoofd en de andere persoon speel ik dan

Herkenbaar! Bij mij zijn het een soort van "interviews", eigenlijk. Wie de vragen stelt weet ik niet, ze worden ook niet bewust gesteld. Het is meer alsof dat al gebeurd is, zeg maar. Zoals wanneer je met een echt persoon praat en die je net een vraag gesteld heeft. Dat verwerk je dan. In mijn hoofd gebeurt dat ook, maar de feitelijke vraag blijft weg.

Fantaseren is bij mij idd ook hardop. Dan is idd de vraagsteller in mijn hoofd, en ik antwoord...

Maar bijv. als ik nu hier zit te tikken, natuurlijk denk ik dan wel even dieper na en denk ik van "wanneer fantaseer ik". Dan weet ik dat dat is als ik op de fiets zit, en als ik daar bewuster over na ga denken, kan ik me de route wel voor de geest halen. Maar als ik bijv. iemand de weg moet uitleggen, dan heb ik gewoon een soort van automatisch richtinggevoel in mijn hoofd in combinatie met tellen (eerste weg links, tweede rechts). Pas als iemand dat niet snapt, ga ik verder nadenken... Welke winkel is daar? Wat valt er daar op?

Wat ik overigens grappig vind aan het verschil tussen woord- en beelddenkers is het gevoel voor humor. Toen we erachter kwamen dat mijn zusje dyslectisch is, en daaraan verwant waarschijnlijk ook beelddenker, snapten we ineens waarom woordspelingen haar niks doen, maar ze helemaal onder tafel kan liggen van het lachen als er iets voorbij komt dat ze echt kan visualiseren. Het duurt trouwens ook vaak net iets langer voor ze in de lach schiet.

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 11:39 schreef releaze het volgende:

[..]

ik heb eigenlijk nooit echt beelden bij het denken, tenzij ik aan het fantaseren ben, en aan het dromen.

Wanneer ik bijvoorbeeld bezig ben met het oplossing zoeken voor een probleem met bijvoorbeeld mijn onderzoek voor school, dan zie ik niet het onderzoek klaarliggen ofzo met precies dat wat ik wil zien in bepaalde hoofdstukken. Zien beelddenkers dat wel? Ik denk echt veel meer in schema's, geen visuele schema's maar gewoon mentale schema's ofzo. Of in mentale netwerken.

In het geval van een onderzoek op school zag ik het niet klaarliggen, maar ik zag de bladzijdes met de text die ik erin moest verwerken, en evt plaatjes die erbij horen.
Ik denk echt in plaatjes. Als ik denk dat ik een kop koffie ga halen zie ik een kop koffie.

Wow erg vet dat ik dit topic tegenkom! ik heb ook zoiets.

Ik heb geen dyslexie, maar ik zie bij alles wat ik hoor of denk automatisch een beeld. Het vreemde is dat ik het niet zie via de ogen zegmaar, maar ik zie het toch, terwijl je het niet normaal ziet (erg moeilijk uit te leggen, maar het is zo duidelijk alsof je met je ogen zou kijken). Dat heb ik echt overal bij, ik kon als kind zelfs spelletjes spelen (Grand Theft Auto 2) als ik mijn ogen dichtdeed, zo erg is het. Niet in de zin van oh wat rottig, maar echt wat cool.

Ik kan als ik ook maar één keer ergens ben geweest alles nog in details nakijken, alsof ik nog door die omgeving loop. _{Erg cool met vakanties}. Ik denk zelf eigenlijk met een stem als gedachten (zoals normale mensen), maar tegelijkertijd komen er automatisch beelden tevoorschijn. Het vreemde is als ik beelden kan zien dat ik niet kan lezen wat voor tekst er staat. Zou dit te trainen zijn ofzoiets? Ik dacht er zelf aan om tekst niet als tekst te zien, maar ook als voorwerp.

Eigenlijk lijkt het bij mij wat meer op grafisch geheugen (zonder tekstherkenning), maar ik heb ook als ik gewoon praat beelden voor me. Ik heb verder echt helemaal geen problemen die op dyslexie duiden.

_{Het komt misschien een beetje warrig over, maar ik ben een beetje enthousiast omdat dit me erg bekend voorkomt.}

quote:

We kunnen stellen dat er weinig reden is om aan te nemen dat beelddenken een verklaring kan vormen voor taal- en leerproblemen van kinderen met een normale intelligentie. Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt de meeste assumpties waarop de theorie van het beelddenken is gebaseerd, niet of nauwelijks. Ook zijn er geen aanwijzingen gevonden voor de validiteit en betrouwbaarheid van het Wereldspel, de test die centraal staat bij het stellen van de diagnose beelddenken. Ten slotte mag niet onvermeld blijven dat de effectiviteit van de voorgestelde interventies onbekend is.

Er zijn bepaalde punten in de theorie van het beelddenken die zeker aandacht verdienen. Zoals het onderkennen van de verschillen tussen kinderen in de manier waarop zij informatie verwerken (cognitieve stijl). Hiermee zou wellicht in de toekomst rekening gehouden kunnen worden in het onderwijs, mits dit wordt gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. De theorie van het beelddenken voldoet echter niet aan deze eis. Desondanks is het begrip in korte tijd zeer populair geworden in de onderwijswereld, waarbij de media een belangrijke rol hebben gespeeld. Het gevaar dreigt dat veel ouders mogelijk op een verkeerd spoor worden gezet wat betreft de verklaring voor en de behandeling van de leerproblemen van hun kind.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Beelddenken

Erg intressant onderwerp ik weet er ook alles Ben zelf dyslectisch en ik denk ook in beeldjes. Voor de mensen die er echt alles over willen weten raad ik aan dit boek te gaan lezen :

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:27 schreef B-FliP het volgende:
Het is een relatief breed concept als ik dat zo lees...

Ik ben wel een visuele denker, weet niet ofdat dat onder beeld denken valt maar zo klinkt t wel iig...

Bijvoorbeeld alles wat iemand me vertelt of wat ik denk wordt in mijn hoofd omgezet in beelden...
Ik heb dit altijd gehad en kan me niet voorstellen hoe het is om dit niet te hebben...

Heb overigens nooit moeite gehad met taal enzo...

Dat heb ik ook! En ook geen moeite met taal (alleen met d/t/dt)

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 20:56 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Erg intressant onderwerp ik weet er ook alles Ben zelf dyslectisch en ik denk ook in beeldjes. Voor de mensen die er echt alles over willen weten raad ik aan dit boek te gaan lezen :

[afbeelding]

Even om het volgende duidelijk te krijgen: niet elke dyslect is beelddenker, en niet elke beelddenker is een dyslect. Het is iets wat vaak samen voor komt, maar kan ook zeker los van elkaar voorkomen.

bij mij gaat alles doormekaar

als ik bedenk wat ik moet doen spreekt er een innerlijke stem tot mij (die ik overigens niet echt hoor)

als ik een boek lees, ontplooit het hele verhaal als een film tot mij..
het nare is, als je een boek leest die later verfilmd is, en je later overleest je de acteurs van de film weer terug hebt.. dus nu is Turks Fruit altijd weer met Monique en Rutger als ik het overlees..

gebruiksaanwijzingen moeten altijd met een plaatje voorzien worden zodat ik het snap.. alleen een plaatje (tenzij het in stripvorm staat met meerdere logische plaatjes) of alleen tekst maken het moeilijker...

bij muziek komen er zelden beelden...

als ik het woord boom lees, hoor ik me innerlijke stem boom zeggen en komt er een boomplaatje in mijn hoofd...

bij acclimatiseren leest mn innerlijke stem acclimatiseren op en zie ik daarna mensen inderdaad opwarmen in een warme ruimte...

Ik zie ook altijd overal beelden bij, niet echt dat ik het zie, maar je vormt je het idee van het beeld in je hoofd. Maar ik zie niet echt in hoe dat erg zou kunnen zijn ofzo. Het is ook niet dat ik slecht met teksten ben ofzo, en daarbij zijn letters ook gewoon kleine tekeningetjes. Als ik iets lees probeer ik me ook altijd een voorstelling te maken van hoe het verhaal eruit ziet, maar dat doet iedereen denk ik wel. (Gezien de reacties als een boek weer eens verfilmd wordt )

Ik kan juist vrij goed snel lezen, alleen niet oplezen.
Ik weet ook altijd nog hoe een tekst er qua lay uitzag, dat helpt me juist bij het leren, want dan weet ik waar wat ook alweer stond.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 19:49 schreef Godshand het volgende:
bij mij gaat alles doormekaar

als ik bedenk wat ik moet doen spreekt er een innerlijke stem tot mij (die ik overigens niet echt hoor)

als ik een boek lees, ontplooit het hele verhaal als een film tot mij..
het nare is, als je een boek leest die later verfilmd is, en je later overleest je de acteurs van de film weer terug hebt.. dus nu is Turks Fruit altijd weer met Monique en Rutger als ik het overlees..

gebruiksaanwijzingen moeten altijd met een plaatje voorzien worden zodat ik het snap.. alleen een plaatje (tenzij het in stripvorm staat met meerdere logische plaatjes) of alleen tekst maken het moeilijker...

bij muziek komen er zelden beelden...

als ik het woord boom lees, hoor ik me innerlijke stem boom zeggen en komt er een boomplaatje in mijn hoofd...

bij acclimatiseren leest mn innerlijke stem acclimatiseren op en zie ik daarna mensen inderdaad opwarmen in een warme ruimte...

geinig ook dat je de warme ruimte ziet

ik had het er gisteren nog eens met mn vriend over. ik zeg, denk je nou echt nooit in woorden? heb je nou nooit een innerlijke dialoog? 'Nou, alleen met een goed gesprek met mezelf' en ik begin te lachen 'ik heb altijd een goed gesprek met mezelf Hoevaak komt dat bij jou voor dan, moet ik dan denken aan een keer per dag, of honderden keren per dag?'
'honderden keren per dag'
ik: "

HOE KAN JIJ NOU EEN BEELDDENKER ZIJN!??!"
Er zit bij hem dus een groot verschil tussen gewoon denken en met zichzelf denken ofzo. Hij kan het totaal niet uitleggen. Maar als ie gewoon aan het denken is, als ik bijvoorbeeld denk 'oh ik moet de kattenbak nog verschonen', dan zit hij een vuile kattenbak in z'n gedachten en dat is voldoende.

Maar schijnbaar heeft ie dus toch taal nodig om iets duidelijk te krijgen, iets diepers duidelijk te krijgen ofzo

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 09:24 schreef innovative het volgende:

[..]

Even om het volgende duidelijk te krijgen: niet elke dyslect is beelddenker, en niet elke beelddenker is een dyslect. Het is iets wat vaak samen voor komt, maar kan ook zeker los van elkaar voorkomen.

Klopt

quote:

Ze werken het liefst met hun ogen en hun opgedane ervaringen.

Herkbenbaar.

quote:

Luisteren is nooit hun sterkste kant. De ogen gaan voor de oren!

Herkenbaar! Ik heb meestal de volledige kamer tot in het kleinste detail gezien, maar weet niet meer wat iemand tegen me zei.

quote:

In één oogopslag overzien beelddenkers ingewikkelde situaties en brengen die met elkaar in verband.

Herkbenbaar!

quote:

Dat kan leiden tot hoogst originele oplossingen waar een ander nooit opgekomen zou zijn.

Krijg vaak te horen 'dat is nog zo stom niet.'

quote:

Beelddenkers zijn snel afgeleid

Herkenbaar!

quote:

Bouwmaterialen, zoals lego en de blokken, zijn favoriet
Beelddenkende kinderen zijn emotioneel erg kwetsbaar
[quote]hebben een groot gevoel voor humor en vertellen vaak de prachtigste fantasieverhalen.

quote:

Beelddenkers ondervinden ook in de eerste jaren van het voortgezet onderwijs problemen met het leren van de nieuwe talen.

Nooit iets van Frans gesnapt.

Ik snap niet hoe mensen alles kunnen zien met letters en woorden. Stel je ontmoet een persoon, je kan zijn uiterlijk toch niet opslaan in woorden. En als je hem dan tegenkomt die woorden vergelijken met zjin uiterlijk? Ik krijg altijd een beeld van hoe hij er de vorige keer uitzag naast me, en vergelijk dan.
Ben ik nu een beelddenker?

Ik kan ook overigens vrij goed tekenen. (Volgens sommigen dan toch) Ik vind het vrij normaal, je hebt toch een beeld bij je. Je hoeft het maar over te tekenen, ik snap niet dat sommige mensen totaal niet kunnen tekenen. Nu ik het bestaan van woord-mensen mij bekend is, zal ik er maar begrip voor opbrengen. Wat een saaie wereld hun hoofd seg!

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 20:50 schreef neee het volgende:

Check Op dat tekenen na dan heb ik precies hetzelfde

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:47 schreef DarkElf het volgende:
Als iemand mij een verhaal vertelt, of als ik een boek lees; dan zie ik een verhaal in mijn hoofd...

als ik aan een stoel denk, zie ik een stoel. En ga zo maar door, ik zie gewoon beelden/plaatjes etc

Ik heb altijd gedacht dat dit heel normaal was en dat iedereen dat zo heeft

*ploing*
Heeft niet iedereen dat dan?
Ik weet niet beter, het voorbeeld van oblivion ook

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 20:56 schreef yvonne het volgende:

[..]

*ploing*
Heeft niet iedereen dat dan?

Als ik denk aan een stoel dan denk ik gewoon het woord "stoel" hoor.
Alleen handelingen en situaties buiten het triviale visualiseer ik dan weer wel.

Dus bij een stoel in de keuken, denk ik gewoon die zin. Maar als ik me echt een voorstelling moet maken van iets, bijvoorbeeld een stoel in jouw keuken, dan probeer ik het te visualiseren hoe het bij jou zou zijn.

Dit soort zaken zijn natuurlijk nooit goed te vergelijken, aangezien je geen andere denkwijze kent dan die van jezelf. Je weet dus nooit of er echt een verschil zit tussen wat de ene hier omschrijft als het woord "stoel" en de ander als het ding waar je op gaat zitten zelf.

Mensen met dyslexie schijnen overigens wat meer visueel te denken.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 21:05 schreef Frezer het volgende:
Dit soort zaken zijn natuurlijk nooit goed te vergelijken, aangezien je geen andere denkwijze kent dan die van jezelf. Je weet dus nooit of er echt een verschil zit tussen wat de ene hier omschrijft als het woord "stoel" en de ander als het ding waar je op gaat zitten zelf.

Inderdaad, daar ben ik het wel mee eens.

Als ik iets gezien heb kan ik het zolang ik het mij kan herinneren dat ik het ooit gezien heb je alles vertellen over hoe het er uit ziet .... moet je jezelf maar eens zoiets vragen

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 21:12 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Als ik iets gezien heb kan ik het zolang ik het mij kan herinneren dat ik het ooit gezien heb je alles vertellen over hoe het er uit ziet .... moet je jezelf maar eens zoiets vragen

Ligt eraan hoeveel bier ik gezopen heb destijds en op het tijdstip dat je het vraagt.

iedereen denkt in beelden, sommige mensen dus blijkbaar niet in taal. om je daar nou "anders" over te voelen gaat iets te ver

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 21:16 schreef Flashwin het volgende:
iedereen denkt in beelden, sommige mensen dus blijkbaar niet in taal. om je daar nou "anders" over te voelen gaat iets te ver

Ik ben dyslectisch en voel mij zeker anders maar vooral door de dingen waar je "last" van hebt die met het dyslectisch zijn meekomen

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 19:49 schreef Godshand het volgende:
bij muziek komen er zelden beelden...

Ik zie juist complete concerten Ook als ik niet weet wie het zingt..

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:09 schreef lady-wrb het volgende:

nu ik heb het vermoeden dat ik beelddenker ben.

Waarom krijg ik nu opeens het beeld voor me dat de slachtoffermaffia weer een nieuwe kutsmoes heeft bedacht om mensen 'uniek' te verklaren, terwijl ze eigenlijk nauwelijks anders zijn dan de massa?

woorden zijn ook beelden trouwens.

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:57 schreef Oblivion het volgende:

[..]

Ja, maar als ik nou zeg acclimatiseren? Wat denk je dan?
Sorry die vraag is voor een niet beelddenker...

Een wandelaar op een hoge bergtop (à la dat mannetje bij Prijzenslag, dat over het randje donderde als er te veel foute antwoorden kwamen haha - weet iemand dat eigenlijk nog?). Blauwe lucht, besneeuwd topje, bergschoenen, korte broek, hoed met veer en een bruine rugzak - lol.

Volgens mij is beelddenken ook gewoon iets wat in gradaties komt. Veel mensen denken waarschijnlijk deels in woorden, deels in beelden. Wel heb ik altijd problemen gehad met mensen die zeiden 'je denkt in woorden', bijvoorbeeld bij het leren van een taal zeiden ze dat je denkt in woorden en dat je die woorden dan niet moet gaan vertalen. Dat begreep ik niet, ik dacht dan, 'wat stom, je denkt niet in woorden, je denkt in gedachten!'. Misschien dat ik daarom zelf ook weinig omschakelproblemen heb met taal. Wel ben ik iemand die - zeker in conflictsituaties of bij het verwerken van nieuwe gegevens - meer tijd nodig heeft om een antwoord te geven of betoog op te bouwen. Ik 'zie' bijvoorbeeld wel het probleem in een bepaald verhaal, maar ik krijg gewoon het verband niet goed uitgelegd. Dat is denk ik mijn grootste 'probleem', verbanden uitleggen. Ik 'zie' ze, maar ik weet vaak niet de naam voor zo'n verband. Meestal komt het er dan op neer dat ik iets zeer chaotisch drie keer vertel, totdat eindelijk iemand die blijkbaar vergelijkbaar denkt mij snapt, en het dan uitlegt aan de rest van de groep.

Ik ben zelf ook iemand die erg gericht is op details. Ik zie allemaal kleine plaatjes met een heleboel lijntjes ertussen, als ik dingen probeer te verbinden met elkaar. Alleen die grote cirkel die er omheen staat, die zie ik pas als iemand me erop wijst. Aan de andere kant, als ik eenmaal een mooie indeling heb blijft het ook goed hangen. Alleen het 'frame' moet me wel geboden worden, of ik moet het met veel pijn en moeite zelf maken. Zo had ik met rijtjes bij latijn altijd het probleem, dat zodra ik een nieuwe tijd leerde, ik alle andere rijtjes 'kwijt' was. Kreeg ik het futurum exactum, dan moest ik het futurum simplex ook weer leren. Kreeg ik het meervoud, dan moest ik dat tegelijkertijd met het enkelvoud ook weer leren. Gek genoeg had ik het vorig jaar met Russisch makkelijker toen we de naamvalsuitgangen per geval moesten leren, dus niet per rijtje maar per situatie. Toen kon ik het wél onthouden.

Als ik me ontspan en ik lig bijv. in bed muziek te luisteren, dan zie ik daarbij soms ook kleuren op de maat van de muziek of 'bewegingen' (dat wil zeggen, visuele activiteit zonder kleur of patroon, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen... ik 'zie' heel vaak zonder kleur of patroon, en ik denk dus vaak zonder woord/beeld/geluid, naar mijn idee dus 'in gedachtes', een soort 'mentale beelden' of zo. Vroeger had ik niet door dat er beelden tussen zaten. Pas sinds ik er op Fok over las, merkte ik dat ik vaak gewoon beelden voor me heb, die echt door m'n hoofd heen flitsen en behoorlijk gedetailleerd zijn.

80% van de vrouwen hebben last van beelddenken.

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 20:50 schreef neee het volgende:
Ik snap niet hoe mensen alles kunnen zien met letters en woorden. Stel je ontmoet een persoon, je kan zijn uiterlijk toch niet opslaan in woorden. En als je hem dan tegenkomt die woorden vergelijken met zjin uiterlijk? Ik krijg altijd een beeld van hoe hij er de vorige keer uitzag naast me, en vergelijk dan.
Ben ik nu een beelddenker?

Ik sla geen dingen op in letters en woorden, ik zie ze niet. Ik hoor ze wel.

En als ik iemand ontmoet, onthoud ik natuurlijk zijn gezicht. Zo'n probleem is dat niet hoor. Zoals beelddenkers ook woorden onthouden, zo onthouden woorddenkers ook beelden. Het gaat er alleen om wat er primair naar voren komt als je een korte gedachtenflits hebt.

quote:

Ik kan ook overigens vrij goed tekenen. (Volgens sommigen dan toch) Ik vind het vrij normaal, je hebt toch een beeld bij je. Je hoeft het maar over te tekenen, ik snap niet dat sommige mensen totaal niet kunnen tekenen. Nu ik het bestaan van woord-mensen mij bekend is, zal ik er maar begrip voor opbrengen. Wat een saaie wereld hun hoofd seg!

Tekenen kan ik ook. Ik ben alleen gewend ontwerpend te tekenen: ik zet een paar lijnen op papier. Klopt het, dan ga ik ermee verder. Klopt het niet, begin ik opnieuw. Zo kom ik vanzelf tot een resultaat.

En het is niet saai in mijn hoofd hoor! Ik heb altijd een gesprekspartner bij me, ik onthoud heel vaak emoties en bijv. geuren. Alleen, zoals ik eerder al zei, zijn het bij mij in eerste instantie woorden die me te binnen schieten. Ga ik me verder concentreren, dan krijg ik de beelden er ook bij. Het is niet alsof ze er niet zijn, ze zijn alleen minder op de voorgrond dan bij beelddenkers.

quote:

Op zondag 17 december 2006 11:06 schreef innovative het volgende:
Ik sla geen dingen op in letters en woorden, ik zie ze niet. Ik hoor ze wel.

Dus stel: Je moet een verhaaltje vertellen over wat je gister beleefd hebt.
Een beelddenker ziet dan alles voor zich, en beschrijft alles wat hij ziet? En een woorden-denker die hoort alles in een stem?

Ik vind het maar ingewikkeld. De meeste dingen stel ik me onmiddelijk voor als ik eraan denk (Vb: Boom). Maar toch praat ik zowat heel de dag tegen mezelf (Vb: Hoe loopt hij er nu bij. (Dat stel ik me dus niet voor)). Misschien ben ik toch eerder een woord-denker.
(Ik zou het totaal niet weten, niet dat het veel uitmaakt.)

tvp

quote:

Op zondag 17 december 2006 11:25 schreef neee het volgende:

[..]

Dus stel: Je moet een verhaaltje vertellen over wat je gister beleefd hebt.
Een beelddenker ziet dan alles voor zich, en beschrijft alles wat hij ziet? En een woorden-denker die hoort alles in een stem?

Ik vind het maar ingewikkeld. De meeste dingen stel ik me onmiddelijk voor als ik eraan denk (Vb: Boom). Maar toch praat ik zowat heel de dag tegen mezelf (Vb: Hoe loopt hij er nu bij. (Dat stel ik me dus niet voor)). Misschien ben ik toch eerder een woord-denker.
(Ik zou het totaal niet weten, niet dat het veel uitmaakt.)

als ik moet vertellen wat er gisteren gebeurd is dan hoor ik nieteens gedachten, dan ben ik de gedachte die hardop spreekt, in m'n hoofd is het praktisch stil. Maar als ik in mn hoofd denk over gisteren dan komen er eerst beelden (en stemmen van anderen, gewoon geheugen dus) naar boven en dan is er een voice over die 'ohja dat ook' doet Ik zit nu voor dit stukje ff te oefenen wat je hierboven beschrijft en het eerste wat in me opkomt is de tekst wat héb ik eigenlijk gisteren gedaan? Zo letterlijk, in m'n hoofd. 'ik heb savonds gegeten, wat heb ik gegeten. Plaatje van kaassoufle, ohja, kaassoufle, wat daarvoor? plaatje van film, ohja, ik heb the princess diaries zitten kijken, plaatje van vriendlief en ik op de bank, ohja, we hebben uren geklept, plaatje van me bed, ohja, ik heb uren lang op bed gelegen, plaatje van msn, ohja, ik heb een tijd lang met een vriend van me zitten chatten.'

zoals je ziet komt mn hele dag niet voorbij als een soort van film, de beelden in mn geheugen worden gewoon zo gereproduceert als dat ik ze heb opgeslagen, en dan de verklarende gesproken tekst erbij, in mn hoofd.

Er is denken en geheugen, voor mij zijn dat twee verschillende dingen. Het denken gaat bij mij in tekst (en dingen die veel sneller zijn dan tekst, geen plaatje, maar iets anders, een herkenpunt oid, ik kan het moeilijk omschrijven) en de herinneringen gaan gewoon in mn hoofd alsof het weer gebeurt, voornamelijk visueel, beetje auditief.

quote:

Op zondag 17 december 2006 11:25 schreef neee het volgende:
Dus stel: Je moet een verhaaltje vertellen over wat je gister beleefd hebt.
Een beelddenker ziet dan alles voor zich, en beschrijft alles wat hij ziet? En een woorden-denker die hoort alles in een stem?

Ik vind het maar ingewikkeld. De meeste dingen stel ik me onmiddelijk voor als ik eraan denk (Vb: Boom). Maar toch praat ik zowat heel de dag tegen mezelf (Vb: Hoe loopt hij er nu bij. (Dat stel ik me dus niet voor)). Misschien ben ik toch eerder een woord-denker.
(Ik zou het totaal niet weten, niet dat het veel uitmaakt.)

Hetzelfde als Releaze, hier, als het gaat om vertellen van verhalen etc. Ik wéét ergens gewoon wat ik moet zeggen, dat komt mijn mond (of als ik hier zit te tikken, vingers) uitrollen. Geen enkele moeite.

Als ik bijv. wil vertellen wt ik gisteravond gedaan heb, krijg ik een beeld van een donkere, rokerige poolhal in mijn hoofd. Vervolgens kan ik me de gesprekken voor de geest halen, maar beelden krijg ik er verder niet bij. Het zijn meer emoties, flarden van zinnen die door mijn hoofd schieten.

Hier dus inderdaad ook denken in tekst, en geheugen als combinatie van tekst, beeld, emotie, geur etc. Dat bij elkaar maakt het compleet.

quote:

Op zondag 17 december 2006 03:19 schreef Maeghan het volgende:
Volgens mij is beelddenken ook gewoon iets wat in gradaties komt. Veel mensen denken waarschijnlijk deels in woorden, deels in beelden.

Dat denk ik ook. Ik denk zelf ook veel in beelden maar echt niet altijd en met het leren van een taal heb ik ook niet veel moeite. Ik moet wel vaak opletten met iets uitleggen, dat ik bij het verhaal blijf en geen stukken oversla. Wat ik wel heel erg vervelend vind is dat wanneer ik bijvoorbeeld naar iemand zit te luisteren, het dan lijkt of ik niet op zit te letten terwijl ik dat wel doe maar ondertussen ook het verhaal wat verteld wordt voor me zie En met dingen leren heb ik idd ook graag eerst alles overzichtelijk tot het eind en ga dan vanaf het begin leren

Voor de mensen die er echt geen hol van snappen : Link naar een pagina waar het brijgrijpelijk uitgelegt word.

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:27 schreef B-FliP het volgende:
Het is een relatief breed concept als ik dat zo lees...

Ik ben wel een visuele denker, weet niet ofdat dat onder beeld denken valt maar zo klinkt t wel iig...

Bijvoorbeeld alles wat iemand me vertelt of wat ik denk wordt in mijn hoofd omgezet in beelden...
Ik heb dit altijd gehad en kan me niet voorstellen hoe het is om dit niet te hebben...

Heb overigens nooit moeite gehad met taal enzo...

Dat visueel denken heb ik ook.
En met talen ben ik ook wel redelijk goed, alleen met de Nederlandse taal in schrift niet _{(had met gods gratie een 6 op me diploma van de LTS terwijl ik voor Engels een 8 had)}

Ik denk dus echt totaal helemaal niet in beelden. Voor het vormen van een beeld in mijn hoofd moet ik echt moeite doen en vaak lukt het dan ook nog niet. Stel mij dus ook geen vragen als: 'dat truitje dat ik gisteren aanhad....' Geen kans.

Drie weken nadat een vriendin naar de kapper was geweest en zeker 20 cm eraf had laten halen vroeg ik haar of ze naar de kapper geweest was.

Maar een woorddenker? Geen idee. Daar kloppen ook veel dingen niet bij. Talen leren was bijvoorbeeld altijd een ramp. Gramatica, teksten etc. geen probleem, maar..... bij iedere test zat zo'n rij met woordjes, dus daar was de volgende 1 weer.
Tegenwoordig heb ik wel dat als ik bijvoorbeeld engels spreek binnen 5 minuten in het engels denk.

Exacte vakken, geen probleem, zolang ik maar geen formules moest knallen. De spiekmethodes waren hierom perfect ontwikkeld.

Gezichten onthouden...... geen kans. Ik denk dat ik pas de kleur ogen van mijn man wist toen we al 5 jaar bij elkaar waren, terwijl ik ze toch echt vaak genoeg van dichtbij bekeken heb.

Als ik emoties wil onthouden, zonder dat er extra zaken bijkomen, moet ik ze opschrijven en op het moment dat ik ze teruglees komen de gevoelens er weer bij. Maar iets zomaar even terughalen in mijn hoofd? Nee. Dan begin ik te denken aan een bepaalde gebeurtenis en zonder dat ik het wil ben ik binnen een halve minuut alweer aan 10 andere dingen aan het denken, waarna je weer terug bij het begin begint en totaal in een cirkelbewering vastloop.

Dit denken is bijna onuitschakelbaar. Het blijft maar ratelen en is soms best vermoeiend.

Altijd gedacht dat ik niet normaal was, maar na het lezen van dit topic wordt er toch een hoop duidelijk.

ja even
straks terugvinden

quote:

Op donderdag 14 december 2006 11:39 schreef lady-wrb het volgende:
http://www.bureaubezem.nl/Beelddenken/beelddenken.htm

dit is trouwens ook een heel duidelijke link

Echt een enorme kutsite.

ik ben een beeld denker. Boom is gewoon zo ding in een bos. Een fiets is gewoon een fiets zoals dat er uit ziet.

Het is vaak makkelijk bij BV een DVD of CD zoeken. Je geeft de naam op en ik zie hem letterlijk staan. Zoeken is niet nodig pak hem er zo uit. Ik schiet wel mega in de stress als alles verranderd in mijn omgeving. Dan moet ik weer even mijn ronde doen en ik pak ook veel dingen vast.


Als er iets klein in een kamer verranderd is merk ik dat direct op. Dat alles heeft dan ook weer te maken met beeld denken

quote:

Op vrijdag 15 december 2006 20:56 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Erg intressant onderwerp ik weet er ook alles Ben zelf dyslectisch en ik denk ook in beeldjes. Voor de mensen die er echt alles over willen weten raad ik aan dit boek te gaan lezen :

[afbeelding]

dat is inderdaad een heel erg leuk boek om te lezen. Zeker omdat ik er zelf heel van herken in mij zelf.

mooi voorbeeld is bv dat het mij op valt als er een pen ergens valt. Ik kan je zo vertellen waar, wat het is.
Handig ook als je 2 of 3 gesprekken tegelijk kan volgen

na deel is dat je mega snel afgeleid bent

quote:

Op zaterdag 16 december 2006 09:24 schreef innovative het volgende:

[..]

Even om het volgende duidelijk te krijgen: niet elke dyslect is beelddenker, en niet elke beelddenker is een dyslect. Het is iets wat vaak samen voor komt, maar kan ook zeker los van elkaar voorkomen.

ik heb het beiden.