Hier alvast deel 1
Petite Aiguille Verte
3512 mRouteverloopBegin April was ik samen met Gijs, Joep en Pieter-Bas voor 3 dagen in het Franse Chamonix om daar een paar beklimmingen te kunnen doen. Omdat we maar 2 dagen zuivere klimtijd hadden zouden het tochten worden met een kort ‘anstieg’ zodat we ons helemaal op het klimmen zelf konden consentreren. Nadat we vrijdagavond om 1 uur ’s nachts aan waren gekomen bij de Le Chamoniard Volant Gite vertrokken we de volgende ochtend, na een schamel ontbijtje, richting de Grands Montets lift. Deze zou ons naar 3295 m brengen waarna we konden beginnen aan de beklimming van de Petite Aiguille Verte 3512 m. Omdat het Pasen was, was het erg druk met skiërs en snowboarders, waardoor we op de heenweg ongeveer een uur in de rij hebben gestaan voordat we boven waren. Ook hadden we een extra lawinepiep moeten huren omdat er eentje te weinig mee was genomen, maar uiteindelijk konden we dan toch beginnen aan de tocht.
Op internet hadden we al gelezen dat de condities goed waren en dit bleek ook hier het geval te zijn. De sneeuwschoenen die we mee hadden konden we beneden laten en door een al aanwezig spoor stegen we gemakkelijk omhoog over het eerste gedeelte van de gletscher. Omdat de condities goed waren en dit maar een tocht van ongeveer 2 uur zou zijn, besloten we om via de NNE graat (AD) omhoog te gaan.
Onderweg naar de topgraat na de Demi LuneNadat we de randspleet helemaal links gepasseerd waren moest er ongeveer 50 m door een firn/ijswandje van maximaal 50° geklommen worden totaan de “Demi-Lune”. Hier komt het Chevalier couloir, dat te bereiken is via de Glacier des Rognons, op uit waarna de de rest van de route via de graat verder gaat.
50° firnwandjeDe punten van mijn stijgijzers verdwenen diep in de wand waardoor het een niet al te moeilijke klim was. Bij de graat aangekomen gingen we verder met een lopende zekering, er was nog een lastig stukje klimmen over een bandje met sneeuw, maar met een friend was dit goed te zekeren. Vervolgens kwamen we na een luchtig sneeuwgraatje van een meter of twee aan op het hoogste punt. Mijn horloge gaf aan dat we er 2.5 uur over hadden gedaan,
(wat een half uur sneller is dan de gidsjestijd!) en dat we op 3548 m zaten, waarschijnlijk zijn de de top dus voorbij geklommen omdat deze is niet goed te herkennen is, en ook de topo is hierin niet duidelijk. Vanaf de “top”heb je een prachtig uitzicht op de inmense NW wand van de Aiguille Verte en de andere bergen van het Argentiére bekken.
Ikzelf op de "top" (in het echt heb ik niet zo'n buikje )De terugweg hebben we via de normaal route gedaan en na een abseil bij een 3b passage en nog een 2e abseil bij een stuk met verijsde rotsen stonden we alweer op het colletje waar de normaalroute de graat op gaat. Op de weg terug naar de lift zagen we nog een andere touwgroep, die vermoedelijk het Chevalier Couloir hadden gedaan, afdalen. De lift was gelukkig een stuk rustiger dan op de heenweg en 5 uur nadat we vertrokken waren stonden we weer beneden in het warme Chamonix. De volgende dag zou de Cosmique graat eraan moeten geloven maar eerst moesten we nog op zoek naar een slaapplaats.
Abseil bij de 3b passage