GAM Gaming
Game je op de PC of Console of toch liever mobiel of in je browser? Kom je maar niet door een level heen, of is er juist een nieuwe game aangekondigd die je vet lijkt? Hier kun je het hebben over games in de breedste zin van het woord.
Welkom in alweer het 12e topic van dit geweldige spel!
Linkje naar het vorige topic : Football Manager 2007 Deel XI met patch
: BELANGRIJK NIEUWS: Nieuwe Data update van MU is te downloaden op de manutd site!
Handige links
www.manutd.nl
www.sortitoutsi.net/
www.fminside.nl
http://ftr.thedugout.net/
http://www.sigames.com/static/index.php <-- downloads voor de patch 7.0.1
Een recensie van het spel : http://www.insidegamer.nl/pc/footballmanager2007/recensies/12493
Enkele nieuwe features in FM2007:
* Satteliet Clubs. Éen van de nieuwe features in FM 2007 gaan sattelietclubs worden. Een sateliet club werkt net zoals in het echt; je kan er makkelijk spelers stallen, je hebt altijd de eerste optie op spelers opgeleid door de satteliet club en vriendschappelijke wedstrijden worden ieder seizoen automatisch geregeld.
* De Jeugd. Door een grote verandering bij de jeugdteams in FM 2007 is het mogelijk een veel beter rendement uit je jeugd te halen. Vooral managers die graag lange games spelen zullen hier hun voordeel mee hebben.
* Het Scoutingsapparaat. Ook een grote verandering wat betreft het scouten van spelers. Hoe vaker je scouts erop uit zijn hoe groter hun kennis wordt en dus hoe beter ze je kunnen adviseren. Tegelijkertijd is de informatie die ze je kunnen geven over een gescoute speler veel waardevoller dan voorheen.
* Team Talks. Nieuw in FM 2006, verbeterd met FM 2007. Meer uitgebreid dan voorheen kan je je spelers nu tijdens de rust en na de wedstrijd vertellen wat je van ze vond. Nieuw is dat je ook voor de wedstrijd instructies kan geven wat je precies van ze verlangt..
* Speler Interactie. Met de komst van FM 2007 kunnen we verwachten dat je als manager met iedere speler op de wereld - weliswaar via de media - kan communiceren. Dus ook met je eigen spelers en daar valt voor een goed manager groot voordeel mee te halen.
Systeemeisen:
Minimaal:
Windows 98, 2000 of XP
800mhz processor
128mb systeem ram
100% DirectX8.1-compatible geluidskaart
4x cd-romspeler
1024x768 32bits kleurenscherm
650mb vrije schijfruimte
MS compatible muis en toetsenbord
Aanbevolen:
Win XP
P4 2,0ghz processor
256mb systeem ram
8x cd-romspeler
Game on!
Plaatje
Alternatieve link
Daar was ik gebleven. Kicking ass dus, met mijn Johnny Walker v2 tactiek.
[ Bericht 17% gewijzigd door Guimenez op 13-12-2006 18:31:42 ]
Alternatieve link
Daar was ik gebleven. Kicking ass dus, met mijn Johnny Walker v2 tactiek.
[ Bericht 17% gewijzigd door Guimenez op 13-12-2006 18:31:42 ]
Je tactiek vind ik geweldig.. Je whiskey keuze waardeloosquote:Op woensdag 13 december 2006 18:32 schreef Guimenez het volgende:
En dat terwijl ik vol... eh... "vloeibare inspiratie" zat toen ik 'em maakte
Ik ben nu iets meer dan een half seizoen onderweg in League Two in Engeland, ik sta op een stevige eerste positie met Darlington en zal ongetwijfeld bij de eerste 3 eindigen en promoveren.
Bernie en ik zijn tof.
Dé El-Guimenez?
Anyhow nog wat aanraders van mijn kant:
Onyewu - Standard - VC - 1.1 moet je hem kunnen krijgen
Diakhaté - Nancy - VC - 3.5 krijg je hem, hoewel je wel concurrentie van alle grote clubs hebt
Stevanovic - Sociedad - AMC - kost je maar 2.7
Armand Traoré - Arsenal - VL - 1.3-1.9, hij moet wel eerst 17 worden
Doen het uitstekend voor mij met Werder.
Diakhaté gemiddelde van 7.56
Anyhow nog wat aanraders van mijn kant:
Onyewu - Standard - VC - 1.1 moet je hem kunnen krijgen
Diakhaté - Nancy - VC - 3.5 krijg je hem, hoewel je wel concurrentie van alle grote clubs hebt
Stevanovic - Sociedad - AMC - kost je maar 2.7
Stevanovic Armand Traoré - Arsenal - VL - 1.3-1.9, hij moet wel eerst 17 worden
Doen het uitstekend voor mij met Werder.
Diakhaté gemiddelde van 7.56
Tuurlijk.. of je kan de mensen verwijzen naar je websitequote:Op woensdag 13 december 2006 18:41 schreef Guimenez het volgende:
Mag je hier ook trouwens verhaaltjes plaatsen?
Ik lees graag novelles op manutd.nl en ftr
De website ligt plat dankzij de pauperserver, dus dat gaat een beetje lastig. Op MU mag ik niet meer komen, dus dat wordt ook lastig
Plaats je verhaal zou ik zeggenquote:Op woensdag 13 december 2006 18:46 schreef Guimenez het volgende:
De website ligt plat dankzij de pauperserver, dus dat gaat een beetje lastig. Op MU mag ik niet meer komen, dus dat wordt ook lastig
Ik zal de intro achterwege laten dit keer...
Pleveleleleleja, Plejevelalala, Pljevlja…
Servië… Een vreemd landje in de Balkan met vele tradities, veelal van generatie op generatie doorgegeven. Tevens een landje voor fanatieke malloten, vooral wanneer het op voetbal aankomt. Voetbal… De reden waarom ik was waar ik destijds was, in Servië dus.
Om een lang verhaal kort samen te vatten, ik kende een studente met dikke tieten die naar Servië ging om de folklore aldaar te bestuderen. Haar tieten, een torenhoge gokschuld en het vooruitzicht van een goedkope vakantie vol nog goedkoper Servisch bier overtuigden mij ervan haar gezelschap te houden. Ik ontsnapte aan de gokschulden, de tieten ontsnapten aan mij en het bier was de reden dat ik Dejan leerde kennen, een barman in een klein gat dat Pljevlja heette. Probeer dat maar eens tien keer snel achter elkaar te zeggen zonder iedereen om je heen onder te sproeien… Pljevlja stond vooral bekend als een land van agrariërs en het hele gebied was afhankelijk van de bietenteelt. Veel boeren dus…
Enfin, ik praatte regelmatig met Dejan, vooral over voetbal natuurlijk. Dejan had helemaal geen verstand van het spelletje maar hij was wel een fanatiek supporter van de plaatselijke vereniging, FK Rudar Pljevlja. Dus, gewoon om hem op stang te jagen, besloot ik zijn clubje af te zeiken. Niet dat ik iets van de club wist, maar de gebruikelijke zaken gaan altijd op. Slecht beleid, slecht stadion, slechte grasmat waar ze god-weet-hoeveel mest op gooien maar het schiet nog altijd niet op, enzovoorts enzovoorts.
Op een zekere avond hoorden andere lui in Dejans slonzige bar me echter ook tekeer gaan en voor ik het wist was ik omsingeld door een stuk of 10 boze boeren, die allemaal naar bieten stonken en me bedreigden het hooivorken en ander scherp boerenmateriaal dat waarschijnlijk veel schade kon aanrichten wanneer het met grote kracht in mijn rectum werd gestoken. Deze scherpe werktuigen betekenden overigens dat ik het met de rijkere boeren in de streek aan de stok had gekregen, aangezien de arme boeren gewoon met een puntige stok in de grond prikten. Maar dit terzijde, deze jongens waren kwaad op me en ze hadden scherpe objecten om mee te steken…
Ik en mijn anus hadden echter mazzel, Dejan greep in. Niet dat ik zo’n sympathieke vent was die de moeite van het redden waard was, maar ik had nog een hoge rekening openstaan en wanneer ik naar het ziekenhuis werd gebracht kwam er van die rekening betalen niets meer terecht. Ik ontsnapte door de boeren mijn beurs, horloge en schoenen te overhandigen. Ik was genaaid… Zonder schoenen, horloge en geld gestrand in een vreemd land, maar met mijn anus en tanden intact… Dejan lachte en vertelde me dat zijn vader Zoran Gospic was, de technisch directeur van FK Rudar. Om mijn schuld aan hem af te betalen kon ik voor de club gaan werken, als verkoper van het clubmagazine!
Het leek me op zich geen slechte deal, ik was nog goed weggekomen. Ik kreeg genoeg om mezelf in leven te houden en ik kon alle wedstrijden gratis bekijken, als ik maar genoeg van die blaadjes had verkocht. Bovendien hoefde ik maar een keer in de veertien dagen te werken. Terwijl ik Dejan bedankte glimlachte de Serviër. Die smerige glimlach op zijn lelijke smoel had een waarschuwing voor me moeten zijn…
Pleveleleleleja, Plejevelalala, Pljevlja…
Servië… Een vreemd landje in de Balkan met vele tradities, veelal van generatie op generatie doorgegeven. Tevens een landje voor fanatieke malloten, vooral wanneer het op voetbal aankomt. Voetbal… De reden waarom ik was waar ik destijds was, in Servië dus.
Om een lang verhaal kort samen te vatten, ik kende een studente met dikke tieten die naar Servië ging om de folklore aldaar te bestuderen. Haar tieten, een torenhoge gokschuld en het vooruitzicht van een goedkope vakantie vol nog goedkoper Servisch bier overtuigden mij ervan haar gezelschap te houden. Ik ontsnapte aan de gokschulden, de tieten ontsnapten aan mij en het bier was de reden dat ik Dejan leerde kennen, een barman in een klein gat dat Pljevlja heette. Probeer dat maar eens tien keer snel achter elkaar te zeggen zonder iedereen om je heen onder te sproeien… Pljevlja stond vooral bekend als een land van agrariërs en het hele gebied was afhankelijk van de bietenteelt. Veel boeren dus…
Enfin, ik praatte regelmatig met Dejan, vooral over voetbal natuurlijk. Dejan had helemaal geen verstand van het spelletje maar hij was wel een fanatiek supporter van de plaatselijke vereniging, FK Rudar Pljevlja. Dus, gewoon om hem op stang te jagen, besloot ik zijn clubje af te zeiken. Niet dat ik iets van de club wist, maar de gebruikelijke zaken gaan altijd op. Slecht beleid, slecht stadion, slechte grasmat waar ze god-weet-hoeveel mest op gooien maar het schiet nog altijd niet op, enzovoorts enzovoorts.
Op een zekere avond hoorden andere lui in Dejans slonzige bar me echter ook tekeer gaan en voor ik het wist was ik omsingeld door een stuk of 10 boze boeren, die allemaal naar bieten stonken en me bedreigden het hooivorken en ander scherp boerenmateriaal dat waarschijnlijk veel schade kon aanrichten wanneer het met grote kracht in mijn rectum werd gestoken. Deze scherpe werktuigen betekenden overigens dat ik het met de rijkere boeren in de streek aan de stok had gekregen, aangezien de arme boeren gewoon met een puntige stok in de grond prikten. Maar dit terzijde, deze jongens waren kwaad op me en ze hadden scherpe objecten om mee te steken…
Ik en mijn anus hadden echter mazzel, Dejan greep in. Niet dat ik zo’n sympathieke vent was die de moeite van het redden waard was, maar ik had nog een hoge rekening openstaan en wanneer ik naar het ziekenhuis werd gebracht kwam er van die rekening betalen niets meer terecht. Ik ontsnapte door de boeren mijn beurs, horloge en schoenen te overhandigen. Ik was genaaid… Zonder schoenen, horloge en geld gestrand in een vreemd land, maar met mijn anus en tanden intact… Dejan lachte en vertelde me dat zijn vader Zoran Gospic was, de technisch directeur van FK Rudar. Om mijn schuld aan hem af te betalen kon ik voor de club gaan werken, als verkoper van het clubmagazine!
Het leek me op zich geen slechte deal, ik was nog goed weggekomen. Ik kreeg genoeg om mezelf in leven te houden en ik kon alle wedstrijden gratis bekijken, als ik maar genoeg van die blaadjes had verkocht. Bovendien hoefde ik maar een keer in de veertien dagen te werken. Terwijl ik Dejan bedankte glimlachte de Serviër. Die smerige glimlach op zijn lelijke smoel had een waarschuwing voor me moeten zijn…
Genaaid worden kan op meerdere manieren gebeuren
Servië is een land van oude spreekwoorden en gezegden, maar er wonen ook veel modernere filosofen. Het zit een beetje in de volksaard om veel te lullen en weinig te werken zullen we maar zeggen. Een van die nieuwe gezegden luidt als volgt:
“Het is beter om rijk en gezond te zijn dan arm en ongelukkig, maar het is nog altijd beter om arm en ongelukkig te zijn dan Mirko Maric.”
Dit was een spreekwoord dat ik in gedachte had op het moment dat de oudere assistent trainer van FK Rudar naar binnen kwam gestrompeld. Vanuit de bestuurskamer van de club leidde hij me naar een smerig, naar pis stinkend hok ergens onder de hoofdtribune. De reden voor deze kleine excursie was me niet helemaal duidelijk. We zaten immers nog niet eens in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, dus waarom zou ik me dan bezig moeten houden met het clubblad?
Hij knipte de verlichting aan in dit smerige hok en een armzalig gloeilampje sputterde even alvorens een paar armzalige beetjes licht de wereld in te spugen. In het schemerlicht kon ik een smerige tafel ontwaren die bezaaid was met wat me, zo te ruiken, rattenstront leek. Verder zag ik een gammele tuinstoel, een typemachine die beide wereldoorlogen had meegemaakt en een soort hobbel die werd bedekt door een bijzonder smerig laken met een aantal verdacht uitziende vlekken. Een aantal van die vlekken waren pisvlekken, maar er zaten vlekken bij die zeer zeker niet door urine waren veroorzaakt…
Maric was intussen achter me langs geschuifeld en duwde me in de rug. Ik haalde diep adem en wachtte af. Ik verwachte eigenlijk dat die ouwe smeerlap me in mijn nek zou slaan en me daarna zou verkrachten op dat smerige laken. Wat hij deed was zo mogelijk echter nog erger. Hij trok het laken weg en onthulde een archaïsche drukpers uit, naar het leek, de begintijd van de boekdrukkunst… Langzaamaan begon ik te begrijpen wat de bedoeling was en een gevoel van ontsteltenis overspoelde me. Ik moest die kutprogramma’s eerst schrijven en drukken voor ik ze kon verkopen! Had die lelijke Maric me toch nog genaaid…
Servië is een land van oude spreekwoorden en gezegden, maar er wonen ook veel modernere filosofen. Het zit een beetje in de volksaard om veel te lullen en weinig te werken zullen we maar zeggen. Een van die nieuwe gezegden luidt als volgt:
“Het is beter om rijk en gezond te zijn dan arm en ongelukkig, maar het is nog altijd beter om arm en ongelukkig te zijn dan Mirko Maric.”
Dit was een spreekwoord dat ik in gedachte had op het moment dat de oudere assistent trainer van FK Rudar naar binnen kwam gestrompeld. Vanuit de bestuurskamer van de club leidde hij me naar een smerig, naar pis stinkend hok ergens onder de hoofdtribune. De reden voor deze kleine excursie was me niet helemaal duidelijk. We zaten immers nog niet eens in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, dus waarom zou ik me dan bezig moeten houden met het clubblad?
Hij knipte de verlichting aan in dit smerige hok en een armzalig gloeilampje sputterde even alvorens een paar armzalige beetjes licht de wereld in te spugen. In het schemerlicht kon ik een smerige tafel ontwaren die bezaaid was met wat me, zo te ruiken, rattenstront leek. Verder zag ik een gammele tuinstoel, een typemachine die beide wereldoorlogen had meegemaakt en een soort hobbel die werd bedekt door een bijzonder smerig laken met een aantal verdacht uitziende vlekken. Een aantal van die vlekken waren pisvlekken, maar er zaten vlekken bij die zeer zeker niet door urine waren veroorzaakt…
Maric was intussen achter me langs geschuifeld en duwde me in de rug. Ik haalde diep adem en wachtte af. Ik verwachte eigenlijk dat die ouwe smeerlap me in mijn nek zou slaan en me daarna zou verkrachten op dat smerige laken. Wat hij deed was zo mogelijk echter nog erger. Hij trok het laken weg en onthulde een archaïsche drukpers uit, naar het leek, de begintijd van de boekdrukkunst… Langzaamaan begon ik te begrijpen wat de bedoeling was en een gevoel van ontsteltenis overspoelde me. Ik moest die kutprogramma’s eerst schrijven en drukken voor ik ze kon verkopen! Had die lelijke Maric me toch nog genaaid…
You’re shit and you know you are!
In Servië hebben ze een gezegde… Ja alweer een ja…
“Iedere man heeft een verhaal in zich dat hij kwijt wil, dus pak een mes en snijd het verhaal uit de man zodat iedereen het kan zien.”
Lekkere jongens, die Serven, en dan vragen ze zich af hoe het komt dat er daar zoveel genocide werd gepleegd tijdens de burgeroorlog…
Maar goed, het leek er dus op dat ik het verhaal uit iedere speler en medewerker van FK Rudar zou moeten gaan snijden wilde ik me ooit nog een paar schoenen of een biertje kunnen veroorloven. Waar moest ik in ’s hemelsnaam beginnen? Mirko was inmiddels hardop lachend weggelopen, dus ik liep hem achterna om een antwoord te krijgen op mijn vraag.
Buitengekomen knipperde ik met mijn ogen om ze te laten wennen aan het zonlicht. Een hele overgang nadat ik een hele tijd in dat donkere pishok had rondgehangen met Mirko Maric. Naar het scheen was de training inmiddels begonnen en het eerste wat me opviel was de omvang van de selectie van FK Rudar. Het Gradski stadion was niet groot, maar met de selectie alleen al konden ze zo’n beetje het halve stadion vullen… 37 spelers dwaalden rond door het vervallen Gradski stadion, en enige rondvraag leerde me dat 13 van de 37 spelers spitsen waren, maar dat 14 van de 37 spelers huurlingen waren en dat de nieuwe manager hen weg stuurde. Verder waren de mensen eigenlijk niet zo heel erg spraakzaam en negeerden ze me volkomen… Leuk volkje…
De enige die wel tegen me wilde praten was de nieuwe manager zelf, Vlado Mirosevic. Het bestuur had schijnbaar vertrouwen in hem, de fans wilden dat hij een nieuw en talentvol team opbouwde, de enige negatieve noten kwamen van Mirko Maric and Vlado zelf. Mirko was pissig omdat hij de baan niet gekregen had en Vlado zelf had totaal geen zelfvertrouwen. Dit was zijn eerste baan als hoofdtrainer en bovendien zit het in de Servische volksaard om erg negatief te zijn, zelfs wanneer alles goed gaat, omdat, volgens de Serven, uiteindelijk alles toch weer misgaat. Logisch…
Na dit gesprek met Vlado was ik zo depressief dat ik dringend behoefte had aan een borrel, dus ik zocht de bar van de club op. Helaas schonken ze daar alleen lokaal bier en uit bieten gestookte jenever… Ach ja, na een halve fles proef je het toch niet meer… De barmeid was nog jong, maar op haar bovenlip waren de eerste haartjes zichtbaar van wat later een pracht van een snor zou worden. Ik vroeg naar haar naam en ze antwoordde met iets dat op een hoop gerochel leek. Ik besloot dat het verstandiger was om niet opnieuw naar haar naam te vragen en ik doopte haar Angel, al was er niet veel engelachtigs aan dit meisje te zien…
Ze wist me twee dingen te vertellen. FK Rudar had ooit een paar bekers gewonnen en ze zou me zo hard neuken dat mijn pik schaafwonden had, en dat alles voor een zak bieten. Ik was me juist af aan het vragen hoeveel zakken bieten ik kon kopen toen iemand me op de schouder tikte en vroeg me waar de WC was, hij of zij moest schijten. Ik reageerde ad rem.
“Oh moet je schijten en zoek je een WC? Niet nodig, je zit hier bij deze club midden in de shit, doe het maar op de middenstip, daar voelt die drol zich ook thuis.”
In Servië hebben ze een gezegde… Ja alweer een ja…
“Iedere man heeft een verhaal in zich dat hij kwijt wil, dus pak een mes en snijd het verhaal uit de man zodat iedereen het kan zien.”
Lekkere jongens, die Serven, en dan vragen ze zich af hoe het komt dat er daar zoveel genocide werd gepleegd tijdens de burgeroorlog…
Maar goed, het leek er dus op dat ik het verhaal uit iedere speler en medewerker van FK Rudar zou moeten gaan snijden wilde ik me ooit nog een paar schoenen of een biertje kunnen veroorloven. Waar moest ik in ’s hemelsnaam beginnen? Mirko was inmiddels hardop lachend weggelopen, dus ik liep hem achterna om een antwoord te krijgen op mijn vraag.
Buitengekomen knipperde ik met mijn ogen om ze te laten wennen aan het zonlicht. Een hele overgang nadat ik een hele tijd in dat donkere pishok had rondgehangen met Mirko Maric. Naar het scheen was de training inmiddels begonnen en het eerste wat me opviel was de omvang van de selectie van FK Rudar. Het Gradski stadion was niet groot, maar met de selectie alleen al konden ze zo’n beetje het halve stadion vullen… 37 spelers dwaalden rond door het vervallen Gradski stadion, en enige rondvraag leerde me dat 13 van de 37 spelers spitsen waren, maar dat 14 van de 37 spelers huurlingen waren en dat de nieuwe manager hen weg stuurde. Verder waren de mensen eigenlijk niet zo heel erg spraakzaam en negeerden ze me volkomen… Leuk volkje…
De enige die wel tegen me wilde praten was de nieuwe manager zelf, Vlado Mirosevic. Het bestuur had schijnbaar vertrouwen in hem, de fans wilden dat hij een nieuw en talentvol team opbouwde, de enige negatieve noten kwamen van Mirko Maric and Vlado zelf. Mirko was pissig omdat hij de baan niet gekregen had en Vlado zelf had totaal geen zelfvertrouwen. Dit was zijn eerste baan als hoofdtrainer en bovendien zit het in de Servische volksaard om erg negatief te zijn, zelfs wanneer alles goed gaat, omdat, volgens de Serven, uiteindelijk alles toch weer misgaat. Logisch…
Na dit gesprek met Vlado was ik zo depressief dat ik dringend behoefte had aan een borrel, dus ik zocht de bar van de club op. Helaas schonken ze daar alleen lokaal bier en uit bieten gestookte jenever… Ach ja, na een halve fles proef je het toch niet meer… De barmeid was nog jong, maar op haar bovenlip waren de eerste haartjes zichtbaar van wat later een pracht van een snor zou worden. Ik vroeg naar haar naam en ze antwoordde met iets dat op een hoop gerochel leek. Ik besloot dat het verstandiger was om niet opnieuw naar haar naam te vragen en ik doopte haar Angel, al was er niet veel engelachtigs aan dit meisje te zien…
Ze wist me twee dingen te vertellen. FK Rudar had ooit een paar bekers gewonnen en ze zou me zo hard neuken dat mijn pik schaafwonden had, en dat alles voor een zak bieten. Ik was me juist af aan het vragen hoeveel zakken bieten ik kon kopen toen iemand me op de schouder tikte en vroeg me waar de WC was, hij of zij moest schijten. Ik reageerde ad rem.
“Oh moet je schijten en zoek je een WC? Niet nodig, je zit hier bij deze club midden in de shit, doe het maar op de middenstip, daar voelt die drol zich ook thuis.”
Leuk verhaal
''Feyenoord, het enige dat ik van Feyenoord weet is dat ze uit het land van Ajax komen'' (Fabio Capello)"
The great escape from Pljevlja, or not!?
Ik zou nooit te weten komen of het nu een man of een vrouw was die deze vraag stelde, of hij of zij nu daadwerkelijk een WC vond, of ze mijn advies ter harte namen en of de andere aanwezigen mijn humor op prijs stelden, want direct na het maken van deze opmerking sloeg ik het restant van mijn bietenjenever achterover en ging ik er vandoor. Je weet maar nooit of een lastige supporter een hooivork in je anus wil rammen…
Enfin, ik wandelde door de stad op zoek naar schroothandelaren aan wie ik de drukpers kon verkopen zodat ik hier zo snel mogelijk weg kon vluchten. Ik vond uiteindelijk twee louche uitziende mannen die beweerden dat ze in schroot handelden, al leken ze meer op gorilla’s… Ik nam ze mee naar het Gradski stadion, naar het kleine, naar pis stinkende hok onder de hoofdtribune en de onderhandelingen begonnen.
Aanvankelijk waren ze nogal sceptisch, maar een pakje sigaretten en een fles bietenwodka die ik uit de bar achterover had gedrukt veranderden hun stemming langzaamaan in lichtelijk belangstellend, toen het allemaal misging. Zoals alle plannen die in een opwelling bedacht zijn had ook dit plan geen rekening gehouden met noodgevallen en wat te doen in een noodgeval. In andere woorden, het was dus een slecht plan, hetgeen duidelijk aan het licht kwam toen assistent trainer Mirko Maric binnen kwam lopen.
Evenals de meeste slechte plannen had ook dit plan geen back-up indien er iets misging, en dit plan ging dus ernstig mis toen Mirko Maric, stinkend naar de wodka, binnen kwam strompelen. Hij beweerde dat hij stemmen had gehoord en kwam controleren of alles in orde was, maar waarschijnlijk kwam die klootzak gewoon nog een keer pissen in dit stinkhok omdat hij de wc niet kon vinden. Ik vertelde hem dat deze twee mannen potentiële sponsoren waren en Maric liet me verder met rust. Dit plan was dus de mist ingegaan, ik was die twee schroothandelaren geld schuldig omdat ik hun tijd had verspild en Maric zou nu nog scherper op me gaan letten.
Mijn ontsnappingsplannen uit Pljevlja werden op de lange baan geschoven, gezien de omstandigheden. Het was tijd om me te richten op de drie andere problemen die me bezighielden. Het eerste probleem bestond eruit hoe ik zoveel mogelijk zakken bieten aan Angel kon doorspelen zodat ze me schaafwonden op mijn pik kon bezorgen van het neuken. Het tweede probleem had betrekking op het daadwerkelijke voetbal van komend seizoen. De oefencampagne van FK Rudar stond op het punt om te beginnen en ik moest nog een compleet clubblad in elkaar draaien. Het derde probleem had betrekking op Mirko Maric… Iets zei me dat hij hier de touwtjes in handen had, en niet manager Vlado Mirosevic. Hetzelfde stemmetje waarschuwde me ook dat Maric niet bepaald gecharmeerd was van mijn persoontje, maar dat Maric een nog grotere hekel had aan Mirosevic. Een geluk bij een ongeluk…
Ik zou nooit te weten komen of het nu een man of een vrouw was die deze vraag stelde, of hij of zij nu daadwerkelijk een WC vond, of ze mijn advies ter harte namen en of de andere aanwezigen mijn humor op prijs stelden, want direct na het maken van deze opmerking sloeg ik het restant van mijn bietenjenever achterover en ging ik er vandoor. Je weet maar nooit of een lastige supporter een hooivork in je anus wil rammen…
Enfin, ik wandelde door de stad op zoek naar schroothandelaren aan wie ik de drukpers kon verkopen zodat ik hier zo snel mogelijk weg kon vluchten. Ik vond uiteindelijk twee louche uitziende mannen die beweerden dat ze in schroot handelden, al leken ze meer op gorilla’s… Ik nam ze mee naar het Gradski stadion, naar het kleine, naar pis stinkende hok onder de hoofdtribune en de onderhandelingen begonnen.
Aanvankelijk waren ze nogal sceptisch, maar een pakje sigaretten en een fles bietenwodka die ik uit de bar achterover had gedrukt veranderden hun stemming langzaamaan in lichtelijk belangstellend, toen het allemaal misging. Zoals alle plannen die in een opwelling bedacht zijn had ook dit plan geen rekening gehouden met noodgevallen en wat te doen in een noodgeval. In andere woorden, het was dus een slecht plan, hetgeen duidelijk aan het licht kwam toen assistent trainer Mirko Maric binnen kwam lopen.
Evenals de meeste slechte plannen had ook dit plan geen back-up indien er iets misging, en dit plan ging dus ernstig mis toen Mirko Maric, stinkend naar de wodka, binnen kwam strompelen. Hij beweerde dat hij stemmen had gehoord en kwam controleren of alles in orde was, maar waarschijnlijk kwam die klootzak gewoon nog een keer pissen in dit stinkhok omdat hij de wc niet kon vinden. Ik vertelde hem dat deze twee mannen potentiële sponsoren waren en Maric liet me verder met rust. Dit plan was dus de mist ingegaan, ik was die twee schroothandelaren geld schuldig omdat ik hun tijd had verspild en Maric zou nu nog scherper op me gaan letten.
Mijn ontsnappingsplannen uit Pljevlja werden op de lange baan geschoven, gezien de omstandigheden. Het was tijd om me te richten op de drie andere problemen die me bezighielden. Het eerste probleem bestond eruit hoe ik zoveel mogelijk zakken bieten aan Angel kon doorspelen zodat ze me schaafwonden op mijn pik kon bezorgen van het neuken. Het tweede probleem had betrekking op het daadwerkelijke voetbal van komend seizoen. De oefencampagne van FK Rudar stond op het punt om te beginnen en ik moest nog een compleet clubblad in elkaar draaien. Het derde probleem had betrekking op Mirko Maric… Iets zei me dat hij hier de touwtjes in handen had, en niet manager Vlado Mirosevic. Hetzelfde stemmetje waarschuwde me ook dat Maric niet bepaald gecharmeerd was van mijn persoontje, maar dat Maric een nog grotere hekel had aan Mirosevic. Een geluk bij een ongeluk…
Ik ben even inspiratieloos,
maar wat is een leuke competitie/team om mee te spelen. Liefst niet clubs uit de hoogste divisies van landen als Engeland, Italie enz. Ik dacht zelf aan Australie, maar ik hoef geen topclub, maar wel eentje waar je op kan doorborduren
maar wat is een leuke competitie/team om mee te spelen. Liefst niet clubs uit de hoogste divisies van landen als Engeland, Italie enz. Ik dacht zelf aan Australie, maar ik hoef geen topclub, maar wel eentje waar je op kan doorborduren
Dan ga ik altijd in een lage divisie in een land met een topcompetitie, dan kun je lekker doorborduren tot je wel bij de top hoort.
Bernie en ik zijn tof.
Ik ben nu bondscoach van Nederland. Alleen moet ik ook ineens de onder 19, 21 en 23 coachen. De vinkjes dat ik de controle over het team wil staat niet aan? Kent iemand dit?
stupidity has become as common as common sense was before
