Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deel 31

Hmm. Soms vind ik moeder zijn ook ff niks an. . Eva slaapt, eet, wil daarna misschien even op schoot, maar daarna alleen maar met haar ruggetje tegen mijn buik hangen en om zich heen kijken, niet in de wipstoel, niet in de box, niet op de arm, want dan gaat ze protesteren. Na een half uur, 3 kwartier denk ik dan: nou, dan maar naar bed, en já, dat wil ze wel... En dan slaapt ze weer, en voel ik me een beetje overbodig. Hopelijk klopt het mantra "het is maar een fáááááse" hier ook. Of een sprongetje... * Oei ik groei maar weer eens gaat lezen....

_{En dan denk ik: ben ik híervoor thuis, voor dat lullige half uurtje elke keer? Aan de ene kant ben ik zo blij dat Eva zo rustig en tevreden en zo is, maar aan de andere kant is het wel anders dan ik me voorgesteld had. Op sommige momenten - als ze slaapt - lijkt het verschil met 'vroeger' alleen dat ik niet meer zomaar weg kan. Morgen ga ik met haar de stad in, in de kinderwagen. Thuis zitten is ook niet altijd fijn, en het moet soms wel ff, vanwege het werken wat ik ook nog doe. Vandaag vooruit gewerkt, zodat ik morgen niet echt hoef....
Ik verheug me er op, maar nu ben ik een beetje verdrietig. Ik wil Eva nooit meer kwijt, maar ik heb een beetje heimwee naar vroeger}

Ik voel me nu erg ondankbaar . Sorry, ik moet even van me afpraten . Morgen zal ik weer blij zijn

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 19:31 schreef Sugar het volgende:
Echt als vlak na de bevalling, een beetje het idee alsof het zwaar is terwijl er nog geen kracht zit, zeg maar. Is dat gewoon? Herkenbaar voor mensen?

Misschien is het wel de tampon zelf die ik anders voel, als een gewichtje dat ik nu actiever moet dragen... Ik moet eens proberen hoe het is zonder misschien. Na ja, wie weet herkenning?

HELE ERGE herkenning!

[ Bericht 29% gewijzigd door lcicle op 20-12-2006 16:28:44 ]

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 22:09 schreef linda856763 het volgende:

Ik voel me nu erg ondankbaar . Sorry, ik moet even van me afpraten . Morgen zal ik weer blij zijn

Geeft toch niet Linda? Goed dat je het van je afpraat hier. En al ben je morgen nog niet blij, wat dan nog? Zo'n roze wolk is maar een sprookje hoor. En sprookjes zijn niet echt.

Dank je Moonah Nu moet ik echt huilen

Ach Linda.. ook jouw verhaal is zo herkenbaar..
Ik heb hier zo vaak op bed liggen brullen met zo'n waardeloos gevoel van binnen zo van waar dóe ik het in godsnaam toch voor!? Soms hield dat rotte gevoel wel een dag aan, maar meestal was het al over als Merlijn stopte met huilen en lief naar me lachtte.

Merlijn is pas 7 maanden, maar echt Linda, het wordt steeds leuker! Straks krijg je wat meer reactie van Eva, en dat is zo fijn voor je gevoel Dan merk je steeds beter dat ze je echt nodig heeft en het fijn vindt dat ze zo'n lieve mama heeft

Het is niet niets, mama worden. Daarom duurt het ook lang voordat je daar je weg in gevonden hebt.

Ach moppie, het zit je hoog he? Niet schuldig voelen hoor. Je houdt hardstikke veel van je grietje! Je bent heus geen ondankbare of slechte moeder hoor! Geniet maar lekker van haar op de momenten dat ze gezellig is en geniet ook maar lekker van je werk. Dat is iets dat jou goed doet. En de 'saaie' momenten, ach, die moet je maar een beetje uitzitten.
Eva wordt straks vanzelf actiever en veeleisender qua actieve aandacht. Wellicht zul je nog terugverlangen naar de momentjes die je nu zo tegenvallen.

Linda

Linda, er zijn nu eenmaal echte 'baby-moeders' en bv. 'ontwikkeling-moeders'. Ik ben er bv. een van de ontwikkeling, van de interactie, van kunnen. Dat zegt niet dat ik niet dat kleine niet leuk vind, maar ik heb 'meer' met mijn kinderen wanneer ze meer kunenn en doen.
Romme begint nu wat meer wakker te worden en dat vind ik heel leuk. Juist vanwege het zien van de ontwikkeling, van de interactie, van het lachen naar mama en de kerstboom en ga zo maar verder.
Mss moet je je dat ook ietsje realiseren. Iedere mama heeft haar eigen hoogtepunten en sterretjes op een dag. Voor de een is dat juist het knuffelige en het zachte, voor andere mamas (en papas) is dat juist het zien van ontwikkeling, van het meemaken van het eerste lachje, het volgen van je hoofd, het vastgrijpen van je haren (en niet meer los willen laten) en ga zo maar door.

Dank jullie wel allemaal. . Eva was juist de laatste twee weken zo aan het contact maken, lachen, praten...Ik genoot er van en vond het echt leuk. En deze week wil ze alleen maar slapen. Vandaar dat ik denk dat ze een sprongetje heeft, hierna zal ze vast weer nog meer kunnen en doen. En ik voel me soms wel schuldig dat ik haar zo snel weer in bed leg, terwijl ze dan echt lachend en blij daar ligt (te kijken naar die eeuwig dezelfde mobiel ). Toch voelt het soms een beetje als "haar dumpen, lekker makkelijk". Maar het past bij haar.
Ik heb ook goed met mijn gepraat, en fijn is dat we bevestiging hebben dat onze keuze de juiste is geweest: ik werk 4 dagen, 1 dag thuis, hij werkt 2 dagen en is 3 dagen thuis. Dát past bij mij

_{ik ben erg blij met jullie. Ik vind hier vaak zoveel meer herkenning dan in mijn omgeving- daar krijg ik zo vaak fronsende wenkbrauwen omdat Eva veel slaapt, omdat ik weer veel ga werken en niet, omdat ik alweer thuis werk, etcetc.}

Heel herkenbaar dat "is dit alles" gevoel. Ik heb het nog steeds en volgens mij gaat het ook nooit meer weg maar het wordt wel minder

Linda, fijn dat je hier je verhaal goed kwijt kunt. Ik heb het je al vaker geschreven, ik herken het niet, maar kan het me wel voorstellen.
En als Eva tevreden is, is dat toch het allerbelangrijkste? Daarbij past de situatie bij jullie zoals het nu is, wat wil je nog meer?
Wellicht heb je wat last van wat 'de omgeving' vindt?

Die tijden tussendoor zijn inderdaad lang Linda, ik snap je helemaal. Overdag is Anna 45-60 minuten wakker en gaat daarna 3-4 uur slapen. Tussendoor is het eigenlijk 'wachten' tot ze wakker wordt.
Straks als Eva meer wakker is, is het vast heel anders. Dan kun je meer met haar en misschien is het wel een sprongetje. Volgens het boek komt er eerst een teruggang en gaan ze daarna pas vooruit. Ik denk ook als je meer (buitenshuis) werkt en vaker weg bent, dat je makkelijker kunt genieten van de momenten dat ze wakker is. En wie weet wil ze dan ineens wel anders zitten of wat spelen.

Linda, bij mij was dat gevoel ook heel erg aanwezig, dat is enorm veranderd toen ik ben gaan werken. Ik vind nu soms dat ik te weinig tijd heb voor d'r, maar meestal is het prima zo en geniet ik zeer van de uren die ik met har heb.

Linda en hier was het andersom...Toen Thijs nog baby was vond ik het heerlijk lekker frutten lekker tutten, de tijden dat hij tussendoor sliep, sliep ik soms ook, of ik deed lekker mijn huishouden.
Werd hij wakker, dan kon ik weer lekker kroelen enz lekker lang wandelen buiten met de hond.

Toen Thijs meer begon te ontwikkelen en langer tussendoor wakker was, moest ik me helemaal aanpassen, had ineens minder tijd om huishouden tussendoor te doen, enz enz
Het was ook wel leuk, eindelijk kun je wat meer spelen met je kindje, en dat deed ik ook.

met 1,5 ben ik gaan werken, en dat was helemaal aanpassen, Thijs kdv, ik werken, naar huis thijs ophalen boodschappen doen, naar huis, koken, thijs aandacht geven, badderen en naar bed...

Maar ik heb genoten van alle sprongen, heb genoten van elke maand, de ene maand is leuker als de andere.
Ben blij dat ik 1,5 jr thuismama geweest ben, maar vond het ook fijn dat ik een aantal maanden kon werken in combinatie met thijs.

quote:

Op woensdag 20 december 2006 10:13 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ben blij dat ik 1,5 jr thuismama geweest ben, maar vond het ook fijn dat ik een aantal maanden kon werken in combinatie met thijs.

Pfff, krijg pijn in mijn hart als ik dit lees.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 22:09 schreef linda856763 het volgende:
Hmm. Soms vind ik moeder zijn ook ff niks an. .
...

_{En dan denk ik: ben ik híervoor thuis, voor dat lullige half uurtje elke keer? Aan de ene kant ben ik zo blij dat Eva zo rustig en tevreden en zo is, maar aan de andere kant is het wel anders dan ik me voorgesteld had. Op sommige momenten - als ze slaapt - lijkt het verschil met 'vroeger' alleen dat ik niet meer zomaar weg kan. Morgen ga ik met haar de stad in, in de kinderwagen. Thuis zitten is ook niet altijd fijn, en het moet soms wel ff, vanwege het werken wat ik ook nog doe. Vandaag vooruit gewerkt, zodat ik morgen niet echt hoef....
Ik verheug me er op, maar nu ben ik een beetje verdrietig. Ik wil Eva nooit meer kwijt, maar ik heb een beetje heimwee naar vroeger}

Ik voel me nu erg ondankbaar . Sorry, ik moet even van me afpraten . Morgen zal ik weer blij zijn

Her-ken-baar. En blijf het van je afpraten! (Totdat ze terugpraat desnoods )

linda, ik vind het niet meer dan logisch dat je het leven vóór je moeder werd af en toe flink kunt missen. je hebt behalve iets er bij gekregen ook best veel moeten inleveren. het is gewoon een enorme verandering, en dat je naast blijdschap om je dochter ook een soort van rouwproces om je 'vorige leven' doormaakt is volgens mij echt heel natuurlijk.

Wat zijn jullie allemaal lief! Weet je, ik heb nu wel veel tijd voor het huishouden enzo, omdat Eva zo slaapt enzo, maar ik háát huishouden. Alleen koken en bakken, dat vind ik leuk. Ik klus nog liever dan ik huishoudt (vandaar ook de nieuwe keuken)... En nu voel ik me ook aldoor een beetje schuldig dat het hier niet spic en span is als thuiskomt. DAt is dus niet zo, want ik werk tijdens de slaapjes van Eva. Gelukkig houdt er wel van, en kom ik straks in een spic en span huis

En vandaag was leuk. Ik ben met Eva naar het theehuis geweest (die waar jullie niet heenwilden met de moedermeet ). De eigenaresse is gek op babies, dus ze stond wel een kwartier te kijken naar Evaatje. En Eva maar lachen. Oh, wat is ze mooi, en helder, en lief, en wijs! Andere dames erbij, lovend en prijzend . En ik ben natuurlijk heel trots en verguld met mijn meissie. En ik heb fijn schoenen gekocht (therapie! ). En een heel lief jurkje voor Eva voor de kerst....

De datum wanneer ik weer te werk moet gaan staat vast. Wat een vreemd gevoel! Nog 4 weken... en dan moet ik hem aan onze nieuwe oppas geven die misschien wel zijn eerste stapjes ziet of iets anders als eerste. Ik ben zo bang iets te missen van hem! Dat schiet continu door mijn hoofd terwijl ik hartstikke genoot vanochtend op mijn werk (ben effe wezen beppen en kerstpakket scoren natuurlijk! En ik wilde zo blijven om ook aan te pakken...).

Jammer dat ik em gewoon niet mee kan nemen
Lijkt me wel gezellig ook voor hem!

de wallstreet tea rose Linda?

Linda, wat ben ik "blij" om te lezen wat jij schrijft. Het is zo herkenbaar. En Neuk...die eerste dingen..soms bewaren ze ze voor jou speciaal. Maud vond dat overigens niet nodig. Ik had ze bij de oppas gebracht zodat ik rustig even boodschappen kon doen. Kom ik terug krijg te horen dat ze zo lief kan glimlachen...grrrr. De straf voor mij omdat ik het makkelijk wilde doen.

Hier trouwens een mama die zich ondanks de geringe slaap best wel goed voelt. Ik heb gisteren de knoop doorgehakt en ben met Maud ergens anders gaan slapen. Ik probeer 's nachts zo voorzichtig te zijn dat papa en zus niet wakker worden dat ik helemaal verkramp. Nu lig ik benenden en kan ik Maud troosten en voeden, mee wiegen en wandelen tot alles weer rustig is en ze eindelijk lekker slaapt. Morgen krijg ik inbaker doeken. Misschien dat dit extra rust gaat brengen. Maar denk dat het vooral krampjes zijn waar ze last van heeft. Ach, nog maar 5 weken dan moet dat ook weer over zijn. En dan kan ook ik vast weer wat beter slapen. Ik geloof echter dat het went. Gebroken nachten het went, maar gaan gelukkig ook over...

Hoezo nog 5 wk chacama? Ik snap der weer es geen drol van...
Sab Simplex wat ik je brom! Heb je het nog besteld?

neuk, je weet toch, het beroemde 10 weken moment.

Hoeveel ga je werken Neuk?

quote:

Op woensdag 20 december 2006 15:41 schreef kozakken het volgende:
de wallstreet tea rose Linda?

. Lekker thee-geleut en lekkers gegeten (de taartkoeling overgeslagen, wát een lekkere (en grote , stukken taart hadden ze, maar ja, die kilootjes...) en een tijdschriftje gelezen, in mijn eentje. Vind ik heel fijn (nou ja, Eva was er ook, maar die sliep)

Even juichen hier: . Mijn baas belde: ik krijg toch een nieuw jaarcontract, ondanks de vacaturestop. De HR-manager gaat mij gewoon een brief sturen dat ik een nieuw contract krijg, en gaat daarna op zijn donder krijgen waarschijnlijk, maar zo gaan ze het doen. . En als de boel wat betijt (beteid, betijd ) beteit is, dan gaan ze het alsnog proberen om te zetten in een vast contract. Fijne goede werkgever heb ik .

heerlijk dat ze je zo graag houden daar linda! gefelicitearosetaart zou ik zeggen!