ADHD/ADD Deel 6

ik slik nu 20 mg per dag. ik begin om 7 uur met werken, om 9 uur heb ik pauze en neem ik 10 mg.

die eerste twee uur zijn meteen ook het gaarst; ochtend, meestal niks gegeten, geen zin, etc.
maar na 9 uur gaat het als een trein.
om half 1 's middags na de pauze neem ik nog 10 mg en dan kan ik mooi tot half 4 doorwerken.

ik zou alleen wensen dat er een ritalin is die je tijdens je slaap kunt innemen zodat je fris en fruitig opstaat en niet als een mongool moet haasten.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:02 schreef Roeji het volgende:

[..]

De werkzame stof is t zelfde, de overige bij-stofjes zijn anders. En daar had ik dus last van Nu met de echte, geen knallende koppijn meer en veeeeeel minder rebounds.

ik begon met de echte, al snel daarna kreeg ik methylfenidaat (cheaper). merk geen verschil.

missen jullie ook die week van euforie als je net een maand voor het eerst dat spul hebt geslikt? man, ik kon de hele wereld aan!

Jazeker. En alles is leuk, en iedereen is aardig en de inspiratie loopt haast uit je oren. Leuk is dat. Helaas maar van korte duur.

Mag je ritalin en ibuprofen combineren? Ik heb beide bijsluiters doorgelezen in geen van twee staat iets dat er op wijst dat het niet mag. M'n apotheek is al dicht, iemand nog zinnige opmerkingen hierover?

Nooit last van gehad. Ik kreeg vorig jaar eens een flinke kaakontsteking en toen heb ik Ritalin gewoon doorgeslikt terwijl ik heel wat pijnstillers van verschillend pluimage naar binnen heb gewert. Niks van gemerkt. Ibuprofen doet volgens mij niks dat Ritalin in de weg zit of versterkt, en andersom ook niet.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:31 schreef MouseOver het volgende:
Mag je ritalin en ibuprofen combineren? Ik heb beide bijsluiters doorgelezen in geen van twee staat iets dat er op wijst dat het niet mag. M'n apotheek is al dicht, iemand nog zinnige opmerkingen hierover?

lijkt me geen probleem. ik zou het gewoon slikken zonder na te denken.

af en toe heb ik zo'n belachelijke mix in mijn bloed, record was:
cafeine, alcohol, nicotine, thc, ritalin en antidepressiva. ik voelde me prima

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:31 schreef MouseOver het volgende:
Mag je ritalin en ibuprofen combineren? Ik heb beide bijsluiters doorgelezen in geen van twee staat iets dat er op wijst dat het niet mag. M'n apotheek is al dicht, iemand nog zinnige opmerkingen hierover?

Ja, dit kan.
(Wow, eindelijk kan ik echt nuttige info verstrekken op het forum )

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:38 schreef minilotje het volgende:
Nooit last van gehad. Ik kreeg vorig jaar eens een flinke kaakontsteking en toen heb ik Ritalin gewoon doorgeslikt terwijl ik heel wat pijnstillers van verschillend pluimage naar binnen heb gewert. Niks van gemerkt. Ibuprofen doet volgens mij niks dat Ritalin in de weg zit of versterkt, en andersom ook niet.

ritalin werkt trouwens ook wel enigzins als pijnverminderend (lees: minder gevoel),
maar waarom zou je het slikken als je ziek bent? of werkte je gewoon door met die kaak?

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:59 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

ritalin werkt trouwens ook wel enigzins als pijnverminderend (lees: minder gevoel),
maar waarom zou je het slikken als je ziek bent? of werkte je gewoon door met die kaak?

ik slik mn concerta altijd, ook als ik niet werk/ziek ben, aangezien ik anders nog steeds te hyper ben, en ik de dag erna nog moeier/zieker voel, omdat ik te druk deed (teveel energie verbruikt heb)

Ik heb naast de ritalin ook al allerhande pijnstillers geslikt, je moet alleen uitkijken met medicatie voor hart/vaat problemen en bloeddrukverhogende spullen. Tenminste daar ben ik voor gewaarschuwd. Bijsluiter heb ik ooit wel eens gelezen maar ben vergeten wat erin stond

Ik zou het gewoon samen slikken, maar als je twijfelt, dan het niet doen. Of bel de huisartsenpost even, die kunnen je dat ook vertellen. Of de nachtapotheek.
Overigens alcohol kan ook samen met ritalin, vertelde mn psych me vorig jaar (ik slikte t nl pas kort en carnaval stond voor de deur ).

Heb overigens mn 'leven' gebeterd, nou ja. Ik begin er dit weekend weer mee. Ik ga mn ritalin toch maar weer slikken Wie weet kom ik dan uit mn draaikolk van (inwendige) stuitermomenten. Zaterdagmorgen begin ik weer, eens kijken of het gaat werken zoals ik dat wil.

Nu ga ik weer even lekker verder stuiteren en onsamenhangend bezig zijn

ciao

Ter leering ende vermaeck:

http://www.levente.nl/hoeisdat.htm

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 15:20 schreef MouseOver het volgende:
Ter leering ende vermaeck:

http://www.levente.nl/hoeisdat.htm

.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 15:20 schreef MouseOver het volgende:
Ter leering ende vermaeck:

http://www.levente.nl/hoeisdat.htm

wow! leuk om te lezen, enorm herkenbaar!
ook handig om aan anderen te laten lezen zodat ze je wat beter snappen.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 15:20 schreef MouseOver het volgende:
Ter leering ende vermaeck:

http://www.levente.nl/hoeisdat.htm

Hhhhhhhhhh wat een lap tekst!

Maargoed. Hai

Herkenbare verhalen hier en ik ben een kloon.

Maar heeelll veel herkenbare verhalen op die website idd! Met werk heb ik eigenlijk nooit problemen ondervonden, maar wat studie en mijn eigen "huishouden" betreft... Ik heb ritalin gebruikt en dat ging eigenlijk hartstikke goed, maar toennnn waren de pillen op en maakte ik steeds (onbewust) geen afspraak om een nieuw recept op te halen. Nu zit ik al drie maanden zonder en zie dus in hoe snel en hoe erg al mijn planningen weer in het water zijn gevallen. Ik doe geen ruk in mijn vrije tijd en kan niet eens meer fatsoenlijk een tijdschrift of boek lezen. Heb nu eindelijk een nieuwe afspraak met de psych gemaakt... en gelukkig echt erg veel herkenbare verhalen hier! Maargoed, moet nu nog een week wachten ben in staat een apotheker te overvallen en de hele voorraad ritalin op te eisen.

Toepasselijke nick Lanterfanter

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 15:20 schreef MouseOver het volgende:
Ter leering ende vermaeck:

http://www.levente.nl/hoeisdat.htm

De kenmerken heb ik praktisch allemaal, maar toen ADD toevallig tijdens t eten ter sprake kwam vond mijn moeder dat maar onzin. "Je kan het wel, je doet t alleen niet.. dat is gewoon een gebrek aan discipline"

Schijnt een standaardreactie te zijn

Ja frustrerend zijn die reacties he Giraffe, dat heb ik nu ook al een paar keer ondervonden. De mensen die mij het liefst zijn, hebben gelukkig wel de moeite genomen om zich te verdiepen in mijn situatie, dat voelt een stuk beter.

AD(H)D is voor veel mensen inderdaad helaas iets onbegrijpelijks. Standaardreacties zul je vaak krijgen en zelfs al leg je het uit, dan nog merk ik dat mensen nog steeds vaak denken "ja maar ik heb ook wel eens moeite met mijn huishouden/financieën/werk/relatie/concentratie/....."

Wat dat betreft is een diagnose soms helemaal niet fijn. Je bent blij dat er 'iets' is gevonden, wil er mee aan de slag en stuit vervolgens op onbegrip.

Wel jammer dat het in jouw geval júist degene is die dicht bij je staat is Giraffe! Mijn moeder heeft gelukkig altijd begrip getoond en heeft ook een gesprek gehad met de SPV enzo om te helpen bij het stellen van een diagnose.

Mijn vader daarentegen vindt het wel allemaal maar onzin. Met zijn kinderen is niks mis volgens hem! En dat terwijl ik dus een officiele diagnose ADHD heb, mijn halfzusje een lichte vorm van Tourette heeft en bij mijn halfbroertje ook het vermoeden bestaat van ADHD.
Driemaal raden bij wie wij ook diverse ADHD-trekken herkennen

Ik heb verder nu ook nog niks tegen familie gezegd.

Ik heb het er wel met mijn dinnetje over gehad en haar die site laten zien en zij zag idd ook wel herkenpunten van ADD bij mij.
Via MSN heb ik tegen m'n 'stiefmoeder' (vrouw van mijn biologisch vader, _{op dit moment weinig contact mee}) uitgesproken dat er een sterk vermoeden is dat ik ADD heb en of ze even op die Levente-site wouden kijken (ivm mogelijke erfelijkheid).

Mijn broertje heb ik het gister ook voorzichtig voorgelegd en die herkent zichzelf er ook wel in. We hebben samen afgesproken om te kijken hoe het balletje bij mij gaat rollen. Als ik wel de diagnose ADD krijg dan trekt hij ook meteen aan de bel. We/hij durven het niet meteen bij m'n pa voor te leggen als er nog niks helemaal zeker is. Inderdaad ook om de reactie; "Stel je niet aan. Je kan het wel, maar wilt het niet. enz enz."

Als ik de reacties lees van de mensen die het niet durven te vertellen tegen hun ouders, dan herken ik dat wel. Maar toch heb ik een paar dagen nadat de diagnose was gesteld, het meteen verteld tegen ze. Het was enorm moeilijk, maar toen ik hun eenmaal precies had uitgelegd hoe en wat het probleem/problemen was/waren bij mij, zaten ze allebei zo van: oh maar dat herken ik bij jou en dat herken ik bij jou. Het was een over en weer spelletje van 'ja maar, jij ook!!'. We hebben heel wat afgelachen toen. Ook een hoop herinneringen kwamen ineens boven borrelen.

Ik heb het pas na een paar dagen na de diagnose verteld omdat de diagnose voor mij volslagen uit het niets kwam, mn psych begon er ineens over en raadde me aan om me in te lezen en wat testen te doen. Aan de hand daarvan en alle gesprekken die we al hadden gehad is de diagnose toen gesteld. Ik heb daarna me een paar dagen een beetje voorbereid op de dingen wat ik mn ouders sowieso moest vertellen en ook waarover ze zeker weten vragen zouden gaan stellen. Dan kon ik hun tenminste meteen antwoord geven.
Ik moet zeggen, het was een van de moeilijkste gesprekken ooit met mn ouders (we zijn wel close maar ik vertel praktisch geen echte persoonlijke dingen over mijn gezondheid o.a.). Maar het was het waard. Ze hebben me niet veroordeelt of gezegd dat ik mn best moest doen of me erover heen moest zetten. Ik heb het ze helemaal uitgelegd en het was duidelijk voor ze. Alle problemen die ik tot dan toe had gehad, kregen nu tenminste een oorzaak en het was dus duidelijk voor ze dat ik het niet opzettelijk had gedaan.
Ik raad jullie dus aan om het ze zo snel mogelijk te vertellen nadat je de diagnose hebt gekregen. En zorg dat je het hun goed kunt uitleggen en dat je dus voorbereid bent op allerhande vragen of opmerkingen.

Succes ermee.

Oh maar dat is het probleem ook niet hoor Roeji.
Ik durf het ze wel te vertellen (heb nu al moeite om het niet te zeggen) maar ik heb de diagnose (nog) niet en wil dus eerst zekerheid voor ik iets zeg.
Zo ook voor mijn broertje, als het dus werkelijk blijkt dat ik ADD heb dan terkt hij ook meteen aan de bel.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 23:40 schreef MouseOver het volgende:
Toepasselijke nick Lanterfanter

Haha ja, heb hem ook speciaal daarvoor uitgekozen... Je ziet het nu niet meer terug, maar ik heb ook ooit eens een topic geopend over ritalin + autorijden... Ik rij regelmatig naar/door Duitsland en als daar een controle is, zit mijn hart echt in mijn keel omdat ik nog steeds niet weet of je mag autorijden icm die pillen. Ik rij er zelf beter door, moet ik zeggen...
Verder heel veel herkenning hier! Helaas ook het onbegrip, want ik heb het vlak voor dat definitief de diagnose werd gesteld (nou ja, voor mij is het gewoon dat het beestje een naam krijgt) heb ik het wel met mijn ouders besproken, maar die stonden meteen op hun achterste benen toen ik de R van ritalin had uitgesproken. Dus ik heb het verder nooit meer ter sprake gebracht. En verder emmer ik maar door met mijn leven...

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 12:51 schreef Lanterfanter het volgende:

[..]

Haha ja, heb hem ook speciaal daarvoor uitgekozen... Je ziet het nu niet meer terug, maar ik heb ook ooit eens een topic geopend over ritalin + autorijden... Ik rij regelmatig naar/door Duitsland en als daar een controle is, zit mijn hart echt in mijn keel omdat ik nog steeds niet weet of je mag autorijden icm die pillen. Ik rij er zelf beter door, moet ik zeggen...
Verder heel veel herkenning hier! Helaas ook het onbegrip, want ik heb het vlak voor dat definitief de diagnose werd gesteld (nou ja, voor mij is het gewoon dat het beestje een naam krijgt) heb ik het wel met mijn ouders besproken, maar die stonden meteen op hun achterste benen toen ik de R van ritalin had uitgesproken. Dus ik heb het verder nooit meer ter sprake gebracht. En verder emmer ik maar door met mijn leven...

En waarom nu precies een kloon? In vergelijking met bijvoorbeeld depressiviteit rust er nu toch niet bepaald een taboe op. In mijn beleving tenminste.

Wikipedia is trouwens een mooie metafoor voor ADD, sommige delen ervan althans. Je begint bij een onderwerp, maar alle kleine blauwe linkjes en referenties verwijzen door naar anderen. Vervolgens klik je maar door en door en beland je op de meest wazige ideeën en onderwerpen.

Ik kan ook niet normaal op Wikipedia zitten zonder dat ik een paar interessante andere links aanklik, maar dat is een ander verhaal..

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 21:18 schreef Giraffe het volgende:
Wikipedia is trouwens een mooie metafoor voor ADD, sommige delen ervan althans. Je begint bij een onderwerp, maar alle kleine blauwe linkjes en referenties verwijzen door naar anderen. Vervolgens klik je maar door en door en beland je op de meest wazige ideeën en onderwerpen.

Ik kan ook niet normaal op Wikipedia zitten zonder dat ik een paar interessante andere links aanklik, maar dat is een ander verhaal..

Ik ook haha, en iedereen altijd maar vragen: hoe weet je dit, hoe weet je dat
ik kijk trouwens ook veel discovery en national geo.
maar wikipedia is echt het add ding, het zou adhd zijn als de linkjes bewogen