Vrouw wil meer ...

Tja lastig, lastig.

Neem in ieder geval je tijd. Vraag extra bedenktijd aan je vrouw, en die zul je ook krijgen als het goed is.

Ik heb zelf dus een open huwelijk, een daar is best een hoop tijd overheen gegaan. Je praat eens met elkaar, en nog eens. Dan eens maandje niet, en komt het onderwerp ineens weer boven. Zelfs toen we besloten hadden om 'open' te gaan heb ik de eerste paar maand niets gedaan, ik moest toch nog wennen aan het idee. Je hebt toch het gevoel dat je iets geks aan het doen bent. Ook al omdat je overal de standaard reacties leest en hoort. In dit topic ook weer.

Maar geloof me: het komt heel veel voor.

Neem gewoon je tijd, en doe niks overhaast. Praat er veel over met je vrouw, ook al om aan te geven dat je serieus bent met het onderwerp. Zeg geen ja, puur voor je vrouw. Zeg geen nee, puur omdat dat nu eenmaal zo hoort.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 16:12 schreef open_huwelijk het volgende:
Tja lastig, lastig.

Neem in ieder geval je tijd. Vraag extra bedenktijd aan je vrouw, en die zul je ook krijgen als het goed is.

Ik heb zelf dus een open huwelijk, een daar is best een hoop tijd overheen gegaan. Je praat eens met elkaar, en nog eens. Dan eens maandje niet, en komt het onderwerp ineens weer boven. Zelfs toen we besloten hadden om 'open' te gaan heb ik de eerste paar maand niets gedaan, ik moest toch nog wennen aan het idee. Je hebt toch het gevoel dat je iets geks aan het doen bent. Ook al omdat je overal de standaard reacties leest en hoort. In dit topic ook weer.

Maar geloof me: het komt heel veel voor.

Neem gewoon je tijd, en doe niks overhaast. Praat er veel over met je vrouw, ook al om aan te geven dat je serieus bent met het onderwerp. Zeg geen ja, puur voor je vrouw. Zeg geen nee, puur omdat dat nu eenmaal zo hoort.

Hoe lang gaat dat open huwelijk van jouw nu al goed dan?

Waarom stond je hier in eerste instantie niet negatief tegenover? Schijnbaar vond je het eerst wel een goed plan en krabbel je nu een beetje terug.

Niet teveel zorgen, als je denkt dat je vrouw liefde en seks goed gescheiden kan houden raak je haar echt niet kwijt. Ik zou gewoon regels afspreken waar jullie je aan moeten houden (zoals condoomgebruik, frequentie enzovoorts).

Geen mannen naar je eigen huis meenemen is wel een belangrijke

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 16:15 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Waarom stond je hier in eerste instantie niet negatief tegenover? Schijnbaar vond je het eerst wel een goed plan en krabbel je nu een beetje terug.

Niet teveel zorgen, als je denkt dat je vrouw liefde en seks goed gescheiden kan houden raak je haar echt niet kwijt. Ik zou gewoon regels afspreken waar jullie je aan moeten houden (zoals condoomgebruik, frequentie enzovoorts).

Ik zou dit dus never nooit goed vinden. Ook niet het tolereren om maar een relatie te houden.
Maar goed, elke relatie is uniek natuurlijk, al snap ik echt niet hoe je zoiets überhaupt goed kan keuren, ook al is het alleen maar op het eerste moment.

Ga anders samen naar een parenclub. Kunnen mannen haar palen, en jij gratis eten/drinken en daarna samen weer naar huis.

"E'E'E'E໮'îî໮îl

Wtf Tb stuk?

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 16:18 schreef Jo0Lz het volgende:

[..]

Ik zou dit dus never nooit goed vinden. Ook niet het tolereren om maar een relatie te houden.
Maar goed, elke relatie is uniek natuurlijk, al snap ik echt niet hoe je zoiets überhaupt goed kan keuren, ook al is het alleen maar op het eerste moment.

Als mijn vriendje vreemdgaat (ondanks dat wij afgesproken hebben dat dat niet kan) dan is hij mij niet kwijt. Als hij mij een SOA of een stiefkind in de maag splitst of een complete harem wil is het een ander verhaal. Ik kan me er niet zo druk om maken want ik zie andere vrouwen eigenlijk nooit als een bedreiging. Een kind of een SOA wel. En als je er geen bedreiging in ziet kun je niet anders dan het zien als een verrijking (beetje kort door de bocht maar het klopt redelijk).

Wat is het telefoonnummer van je vrouw? Maak ik wel een keer een afspraak

of zeg gewoon nee, of ga idd met haar naar een parenclub.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 16:13 schreef Sjakie01 het volgende:

[..]

Hoe lang gaat dat open huwelijk van jouw nu al goed dan?

Wij zijn straks in mei 15 jaar samen, ik ken toch wel een aantal mensen die over de 20 jaar heen gaan met een open huwelijk, met inmiddels al lang en breed volwassen kinderen, die kennen de tijd nog dat je via seksblaadjes contact zocht enzo, al die tijd zijn ze van elkaar blijven houden en als je ze samen ziet dan weet je gewoon dat het mensen zijn die echt dol op elkaar zijn...

Serieus, dit komt vele malen vaker voor dan je denkt en zegt in het geheel niets over de lengte van de relatie's, je gaat niet kapot van een open relatie, je gaat kapot aan niet goed comminuceren, geen begrip voor elkaar hebben dat soort dingen, de dingen waar monogame relatie's ook op stuklopen.

In een open relatie zijn beide helemaal ok met wat er gebeurt, wordt daarover gepraat, over gevoelens en alles en dat wordt gerespecteerd, iemand kan zijn ziel bij de ander neerleggen in wetenschap dat daar voorzichtig en liefdevol mee omgesprongen wordt, eigenlijk ook gewoon alles wat een relatie een goede relatie maakt, of die nu monogaam of open is....
Eerlijkheid en openheid zijn gewoon belangerijke waarden.

Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?
Een fantasie hoeft niet altijd perse werkelijkheid te worden, je kan iets opzich heel graag willen, maar niet als dat de ander zou kwetsen.
Maar als je relatie echt goed is kan je over fantasieen en wensen praten zonder dat dat gelijk als een bedreiging wordt gezien, dat heet vertrouwen...

Voor mij bestaat er geen andere soort liefde dan de ander niet beknotten, de ander vrij laten, hij is bij mij omdat hij bij mij wil zijn, niet omdat ik zijn enige toegang tot een wipje ben zonder daarmee in de problemen te raken, niet omdat hij niet verder mag kijken, ondanks alles wat hij mag doen, wat hij wil bekijken, wat hij wil verdiepen, kiest hij ervoor om bij mij te zijn, dat is alles wat telt wat mij betrefd.
Hij is me niets schuldig voor de liefde die ik hem geef, die geef ik hem vrij, maar er is geen enkel mens op aarde, behalve mijn zoon, naar wie ik me liever omdraai als ik iets zie wat ik geweldig vind om te zeggen, zag je dat, om die speciale momenten te delen, er is niemand naast wie ik liever wakker wordt, hij heeft mijn hart en ziel en dat weet hij, wat ik ook met een ander doe, waarin ik me ook verdiep.

Ik zeg niet dat iedereen dat zo moet doen, je moet doen waar je je goed bij voelt, maar voor ons werkt dit, voor mij is liefde als een vlinder, pak je hem vast dan verkreukel je hem en dood je hem, maar laat hem vliegen en hij is prachtig en als je geluk hebt komt hij altijd weer bij je terug.

Mooi verwoord erodome

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 22:03 schreef erodome het volgende:

[..]

Wij zijn straks in mei 15 jaar samen, ik ken toch wel een aantal mensen die over de 20 jaar heen gaan met een open huwelijk, met inmiddels al lang en breed volwassen kinderen, die kennen de tijd nog dat je via seksblaadjes contact zocht enzo, al die tijd zijn ze van elkaar blijven houden en als je ze samen ziet dan weet je gewoon dat het mensen zijn die echt dol op elkaar zijn...

Serieus, dit komt vele malen vaker voor dan je denkt en zegt in het geheel niets over de lengte van de relatie's, je gaat niet kapot van een open relatie, je gaat kapot aan niet goed comminuceren, geen begrip voor elkaar hebben dat soort dingen, de dingen waar monogame relatie's ook op stuklopen.

In een open relatie zijn beide helemaal ok met wat er gebeurt, wordt daarover gepraat, over gevoelens en alles en dat wordt gerespecteerd, iemand kan zijn ziel bij de ander neerleggen in wetenschap dat daar voorzichtig en liefdevol mee omgesprongen wordt, eigenlijk ook gewoon alles wat een relatie een goede relatie maakt, of die nu monogaam of open is....
Eerlijkheid en openheid zijn gewoon belangerijke waarden.

Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?
Een fantasie hoeft niet altijd perse werkelijkheid te worden, je kan iets opzich heel graag willen, maar niet als dat de ander zou kwetsen.
Maar als je relatie echt goed is kan je over fantasieen en wensen praten zonder dat dat gelijk als een bedreiging wordt gezien, dat heet vertrouwen...

Voor mij bestaat er geen andere soort liefde dan de ander niet beknotten, de ander vrij laten, hij is bij mij omdat hij bij mij wil zijn, niet omdat ik zijn enige toegang tot een wipje ben zonder daarmee in de problemen te raken, niet omdat hij niet verder mag kijken, ondanks alles wat hij mag doen, wat hij wil bekijken, wat hij wil verdiepen, kiest hij ervoor om bij mij te zijn, dat is alles wat telt wat mij betrefd.
Hij is me niets schuldig voor de liefde die ik hem geef, die geef ik hem vrij, maar er is geen enkel mens op aarde, behalve mijn zoon, naar wie ik me liever omdraai als ik iets zie wat ik geweldig vind om te zeggen, zag je dat, om die speciale momenten te delen, er is niemand naast wie ik liever wakker wordt, hij heeft mijn hart en ziel en dat weet hij, wat ik ook met een ander doe, waarin ik me ook verdiep.

Ik zeg niet dat iedereen dat zo moet doen, je moet doen waar je je goed bij voelt, maar voor ons werkt dit, voor mij is liefde als een vlinder, pak je hem vast dan verkreukel je hem en dood je hem, maar laat hem vliegen en hij is prachtig en als je geluk hebt komt hij altijd weer bij je terug.

Ik hoop oprecht dat ik op een dag het ook 100% zo kan voelen Ik meen trouwens wel eens gelezen te hebben dat je in de beginperiode van je relatie nog wel een jaloersere periode hebt gehad?

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 22:03 schreef erodome het volgende:
Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?

Als de vraag wordt gesteld dan kun je de ander juist vertrouwen. Hij/zij is namelijk eerlijk tegen je.