Vrouw wil meer ...

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 16:13 schreef Sjakie01 het volgende:

[..]

Hoe lang gaat dat open huwelijk van jouw nu al goed dan?

Wij zijn straks in mei 15 jaar samen, ik ken toch wel een aantal mensen die over de 20 jaar heen gaan met een open huwelijk, met inmiddels al lang en breed volwassen kinderen, die kennen de tijd nog dat je via seksblaadjes contact zocht enzo, al die tijd zijn ze van elkaar blijven houden en als je ze samen ziet dan weet je gewoon dat het mensen zijn die echt dol op elkaar zijn...

Serieus, dit komt vele malen vaker voor dan je denkt en zegt in het geheel niets over de lengte van de relatie's, je gaat niet kapot van een open relatie, je gaat kapot aan niet goed comminuceren, geen begrip voor elkaar hebben dat soort dingen, de dingen waar monogame relatie's ook op stuklopen.

In een open relatie zijn beide helemaal ok met wat er gebeurt, wordt daarover gepraat, over gevoelens en alles en dat wordt gerespecteerd, iemand kan zijn ziel bij de ander neerleggen in wetenschap dat daar voorzichtig en liefdevol mee omgesprongen wordt, eigenlijk ook gewoon alles wat een relatie een goede relatie maakt, of die nu monogaam of open is....
Eerlijkheid en openheid zijn gewoon belangerijke waarden.

Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?
Een fantasie hoeft niet altijd perse werkelijkheid te worden, je kan iets opzich heel graag willen, maar niet als dat de ander zou kwetsen.
Maar als je relatie echt goed is kan je over fantasieen en wensen praten zonder dat dat gelijk als een bedreiging wordt gezien, dat heet vertrouwen...

Voor mij bestaat er geen andere soort liefde dan de ander niet beknotten, de ander vrij laten, hij is bij mij omdat hij bij mij wil zijn, niet omdat ik zijn enige toegang tot een wipje ben zonder daarmee in de problemen te raken, niet omdat hij niet verder mag kijken, ondanks alles wat hij mag doen, wat hij wil bekijken, wat hij wil verdiepen, kiest hij ervoor om bij mij te zijn, dat is alles wat telt wat mij betrefd.
Hij is me niets schuldig voor de liefde die ik hem geef, die geef ik hem vrij, maar er is geen enkel mens op aarde, behalve mijn zoon, naar wie ik me liever omdraai als ik iets zie wat ik geweldig vind om te zeggen, zag je dat, om die speciale momenten te delen, er is niemand naast wie ik liever wakker wordt, hij heeft mijn hart en ziel en dat weet hij, wat ik ook met een ander doe, waarin ik me ook verdiep.

Ik zeg niet dat iedereen dat zo moet doen, je moet doen waar je je goed bij voelt, maar voor ons werkt dit, voor mij is liefde als een vlinder, pak je hem vast dan verkreukel je hem en dood je hem, maar laat hem vliegen en hij is prachtig en als je geluk hebt komt hij altijd weer bij je terug.

Mooi verwoord erodome

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 22:03 schreef erodome het volgende:

[..]

Wij zijn straks in mei 15 jaar samen, ik ken toch wel een aantal mensen die over de 20 jaar heen gaan met een open huwelijk, met inmiddels al lang en breed volwassen kinderen, die kennen de tijd nog dat je via seksblaadjes contact zocht enzo, al die tijd zijn ze van elkaar blijven houden en als je ze samen ziet dan weet je gewoon dat het mensen zijn die echt dol op elkaar zijn...

Serieus, dit komt vele malen vaker voor dan je denkt en zegt in het geheel niets over de lengte van de relatie's, je gaat niet kapot van een open relatie, je gaat kapot aan niet goed comminuceren, geen begrip voor elkaar hebben dat soort dingen, de dingen waar monogame relatie's ook op stuklopen.

In een open relatie zijn beide helemaal ok met wat er gebeurt, wordt daarover gepraat, over gevoelens en alles en dat wordt gerespecteerd, iemand kan zijn ziel bij de ander neerleggen in wetenschap dat daar voorzichtig en liefdevol mee omgesprongen wordt, eigenlijk ook gewoon alles wat een relatie een goede relatie maakt, of die nu monogaam of open is....
Eerlijkheid en openheid zijn gewoon belangerijke waarden.

Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?
Een fantasie hoeft niet altijd perse werkelijkheid te worden, je kan iets opzich heel graag willen, maar niet als dat de ander zou kwetsen.
Maar als je relatie echt goed is kan je over fantasieen en wensen praten zonder dat dat gelijk als een bedreiging wordt gezien, dat heet vertrouwen...

Voor mij bestaat er geen andere soort liefde dan de ander niet beknotten, de ander vrij laten, hij is bij mij omdat hij bij mij wil zijn, niet omdat ik zijn enige toegang tot een wipje ben zonder daarmee in de problemen te raken, niet omdat hij niet verder mag kijken, ondanks alles wat hij mag doen, wat hij wil bekijken, wat hij wil verdiepen, kiest hij ervoor om bij mij te zijn, dat is alles wat telt wat mij betrefd.
Hij is me niets schuldig voor de liefde die ik hem geef, die geef ik hem vrij, maar er is geen enkel mens op aarde, behalve mijn zoon, naar wie ik me liever omdraai als ik iets zie wat ik geweldig vind om te zeggen, zag je dat, om die speciale momenten te delen, er is niemand naast wie ik liever wakker wordt, hij heeft mijn hart en ziel en dat weet hij, wat ik ook met een ander doe, waarin ik me ook verdiep.

Ik zeg niet dat iedereen dat zo moet doen, je moet doen waar je je goed bij voelt, maar voor ons werkt dit, voor mij is liefde als een vlinder, pak je hem vast dan verkreukel je hem en dood je hem, maar laat hem vliegen en hij is prachtig en als je geluk hebt komt hij altijd weer bij je terug.

Ik hoop oprecht dat ik op een dag het ook 100% zo kan voelen Ik meen trouwens wel eens gelezen te hebben dat je in de beginperiode van je relatie nog wel een jaloersere periode hebt gehad?

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 22:03 schreef erodome het volgende:
Iemand hierboven zegt hoe kan je de ander na zo'n vraag nog vertrouwen?

Als de vraag wordt gesteld dan kun je de ander juist vertrouwen. Hij/zij is namelijk eerlijk tegen je.