quote:
Op vrijdag 8 december 2006 22:42 schreef reese.com het volgende:Ik wist niet dat jij zulk werk deed BE. Lijkt me geen makkelijk beroep. Maar ik hoop voor je dat je aangenomen wordt natuurlijk
Ik doe het ook niet. Ik wil het graag doen. Ben in september begonnen met de opleiding.
Waarom Bar? Dat is heel moeilijk uit te leggen. Het is een gevoel, ik zou bijna zeggen 'roeping', maar dat zal nog moeten blijken als ik in de praktijk aan de slag ga.
Dit is een stukje uit mijn sollicitatiebrief:
Het lijkt mij heel bijzonder en dankbaar om in deze periode de nabestaanden bij te kunnen staan om zo van het afscheid iets moois te kunnen maken dat past als juiste afsluiting van iemands leven, voor zowel de overledene als de nabestaanden. Bijvoorbeeld om ervoor te kunnen zorgen dat de nabestaanden zich kunnen richten op de invulling van de uitvaart terwijl op de achtergrond de facilitaire en logistieke zaken geregeld zijn.
Maar dat is wel heel 'keurig' gezegd enzo.
Ik ben op zich een heel praktisch persoon. Als bijvoorbeeld een vriendin van me belt met 'mijn relatie is over' dan ben ik eerder degene die gaat zitten bedenken wat er allemaal geregeld moet worden dan dat ik degene ben die er naast gaat zitten met een kop thee en een stapel tissues.
En ik denk dat ik daarmee ook iets kan betekenen voor mensen die voor een van de moeilijkste dingen in hun leven staan. Ik sprak vorige week een kennis die mij het verhaal vertelde van de uitvaart van haar 3 maanden oude zoontje 10 jaar geleden en ze werd nog kwaad om dingen die de begrafenisondernemer destijds deed en zei ('Nee, er MOET dit of dat op de kaart, dat hoort.' 'Nee, u kan niet dit of dat, dat hoort niet'). En dat vond ik zo verdrietig. Een uitvaart moet iets zijn wat bijdraagt aan de herinneringen aan iemand op een postieven manier. Het is vreselijk om te moeten doen, maar als het dan moet, dan ook goed. Op een prettige, waardige manier zodat je daar met een goed gevoel aan terug kan denken.