MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik hou nu op zich wel van dat spacy toontje, maar kon dat destijds niet zo waarderen. Dat soort dingen moet bij mij altijd een beetje groeien. Greatest Hits enzo doe ik het liefst niet aan, zal me wel eerst even beperken tot de bovenste titels. Bedankt voor de tips iig, zal laten horen wat ik ervan vind .quote:Op donderdag 21 december 2006 15:14 schreef Norrage het volgende:
Vooral Jazz in Silhouette en Supersonic Jazz zijn wel met het eerdere werk van Miles te vergelijken. Is ook naar mijn mening veel minder experimenteel en gewoon geweldig rauwe jazz met veel trompet (een vergelijking met Miles natuurlijk) van Sun Ra.
Hij heeft iets van 100 albums op zijn naam staan of zo. Veel albums hebben dat onsamenhangende en experimentele, vooral de wat spacier albums (gewoon al de albumtitels die iets buitenaards in de naam hebben, het woord "world", een mysterieuze plaats als "Atlantis" etc )
Misschien is zijn Greatest Hits ook een tip. Die heeft van elk genre wat volgens mij en zo kan je uiteindelijk bij de albums uitkomen waarvan je een nummer fijn vindt Is alleen wat moeilijk te vinden. (sowieso is zijn muziek nogal moeilijk te vinden...hij is behoorlijk onbekend terwijl hij toch wel als één van de grondleggers wordt gezien als ik allmusic moet geloven)..
Weet niet hoe ik het Mingus achtige echt kan omschrijven...Ik weet alleen dat ik gister Erectus luisterde en vervolgens Sun Ra en dat ik het een en ander in elkaar herkende
)
Is alleen wat moeilijk te vinden. (sowieso is zijn muziek nogal moeilijk te vinden...hij is behoorlijk onbekend terwijl hij toch wel als één van de grondleggers wordt gezien als ik allmusic moet geloven)..Live albums zijn al erg leuk vind ik. Die ga ik dan ook even luisteren .quote:Op donderdag 21 december 2006 15:33 schreef nipeng het volgende:
Mayan Temples is een mooie live plaat die prima kan dienen als introductie.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Misschien omdat 'lanquidity' een beetje buiten het jazz-kader valt, als je er in die hoedanigheid ook naar luistert vind ik het juist een uiterst toegankelijk stukje werk.quote:Op woensdag 20 december 2006 22:49 schreef Norrage het volgende:
Moet toch zeggen dat Lanquidity ook een alleraardigst album is
En alhoewel het een nogal 'rustig' album is vind ik het toch best moeilijk te behappen. Het heeft veel eigenaardige momenten en vind het een zeer bijzonder album
Om ook meteen maar wat positiefs te zeggen over "Sound Of Joy"
Ik had aanvankelijk meer moeite met space is the place, waar lanquidity me direct kon bekoren.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Ik heb inderdaad ook wel moeite met Space Is The Place...Alhoewel er wel elementen inzitten die ik zeker wel kan waarderen...Lanquidity is dan wel niet zo standaard, ik vind het toch wel rustig om te luisteren...
En ik moet ook wat meer van zijn nieuwe albums hebben, zoals inderdaad dat Temples album.
En ik moet ook wat meer van zijn nieuwe albums hebben, zoals inderdaad dat Temples album.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Ik blijf nog steeds veel goede platen van 'm ontdekken, bijna elke spreekt me wel aan op de een of andere manier.
Ik heb op m'n computer de albums: Astro Black, Atlantis, Cymbals, Discipline 27-11, God Is More Than Love Can Ever Be, Lanquidity, Nuclear War, On Jupiter, Sleeping Beauty, Space Is The Place en The Nubians Of Plutonia
Luister elke week wel minstens 1 van die albums, maar m'n favorieten zijn Discipline 27-11, Nuclear War, Space Is The Place en Sleeping Beauty.
Op vinyl heb ik alleen Heliocentric Worlds vol. 1, kom bijna nooit Sun Ra platen tegen in Nederland voor redelijke prijzen.
Ik heb op m'n computer de albums: Astro Black, Atlantis, Cymbals, Discipline 27-11, God Is More Than Love Can Ever Be, Lanquidity, Nuclear War, On Jupiter, Sleeping Beauty, Space Is The Place en The Nubians Of Plutonia
Luister elke week wel minstens 1 van die albums, maar m'n favorieten zijn Discipline 27-11, Nuclear War, Space Is The Place en Sleeping Beauty.
Op vinyl heb ik alleen Heliocentric Worlds vol. 1, kom bijna nooit Sun Ra platen tegen in Nederland voor redelijke prijzen.
Nou, het aanbod in de Waaghald (platen/cdzaak) was wat beperkt dus ik heb op de gok maar wat meegenomen:
de cd The Solar-Myth Approach (Vol. 1)
en Live at Montreux (dubbel lp voor maar 12 euro )
Kan de platen jammergenoeg pas over een paar dagen luisteren maar de cd heb ik al wel kunnen luisteren. Inderdaad wel heel erg experimentele muziek die ik nog wel een paar keer moet luisteren om te weten of ik het óf heel tof vind, of gewoon té vind. Doet me vooralsnog vooral denken aan een enge scene uit een film van David Lynch . Iemand bekend met dit spul?
de cd The Solar-Myth Approach (Vol. 1)
quote:One of Sun Ra's more experimental sets (and that's saying something), 1970's The Solar Myth Approach, Vol. 1 is an eclectic set of tapes from sessions that date back to 1967 and include some of Sun Ra's earliest experiments with Moog synthesizers (the clatteringly primitive solo "Scene III, Took 4" sounds like it could have come from the very first time he experimented with the machine) and evidence of his increasing interest in dissonance and repetition. For example, the opening "Spectrum" sets various horn and reed players against each other in such a fashion that they sound woozily out of tune, even though they're playing in the same key; like most of the rest of the album, this piece is built on the most minimal compositional skeleton, with little in the way of melodic development or counterpoint. The pieces are also recorded with typically eccentric instrument groupings; most of the ten-minute "Legend" is an extended duet for trombones, and only the rollicking "They'll Come Back" has a typical small-combo lineup. Those who are into Sun Ra's most non-traditional musical ideas should look no further.
en Live at Montreux (dubbel lp voor maar 12 euro )
quote:The excellent Live at Montreux set from 1976 was released on vinyl by both Saturn and Inner City before disappearing from print for many years. In 2003, the set was reissued by both Universe/Akarma and P-Vine. A full 20-member Arkestra (plus dancers) turns in a typically freewheeling set. From "Take the 'A' Train" (featuring a killer solo from Marshall Allen), to the gospel-influenced "El Is a Sound of Joy," to the almost exotica "Lights on a Satellite," to the free and raucous "Gods of the Thunder Realm," and on to "We Travel the Spaceways," the Arkestra covers as much musical territory in this set as anyone would expect from a live Sun Ra show. This is considered to be another classic in a vast discography. [Completists take note: the Universe edition inexplicably fades out the last four minutes of "On Sound Infinity Spheres," which are present on the P-Vine edition.]
Kan de platen jammergenoeg pas over een paar dagen luisteren maar de cd heb ik al wel kunnen luisteren. Inderdaad wel heel erg experimentele muziek die ik nog wel een paar keer moet luisteren om te weten of ik het óf heel tof vind, of gewoon té vind. Doet me vooralsnog vooral denken aan een enge scene uit een film van David Lynch . Iemand bekend met dit spul?
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Ik hoop trouwens van de titels die jullie noemen binnenkort wat te luisteren .
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Apart album. Ben er nog steeds niet over uit wat ik ervan vind .quote:Op maandag 25 december 2006 12:23 schreef Doff het volgende:
Nou, het aanbod in de Waaghald (platen/cdzaak) was wat beperkt dus ik heb op de gok maar wat meegenomen:
de cd The Solar-Myth Approach (Vol. 1)
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Als je Sun Ra op zijn felst en meest chaotisch wilt horen dan moet je eens naar It Is Forbidden: Live At The Ann Arbor Blues & Jazz Festival In Exile 1974 luisteren.
Een Sun Ra track waar ik echt nooit doorheen kom is Discipline 8, wat een chaos, terwijl ik de rest van 't Discipline 27-11 album wel echt vet vind.
Vanmiddag de Nuclear War 12" single uit 1982 gekocht, het schijnt dat Sun Ra er vanuit ging dat dit een hit ging worden en nogal teleurgesteld was toen het geen release kreeg op een groot label.
Erg interessant topic. Ik heb meteen een hoop Sun Ra gedownload (kopen volgt later, iemand met zoveel platen op zijn naam, dan vind ik het wel handig om eerst even te checken welke platen me het meest aanspreken.
Ik kende Sun Ra eigenlijk alleen van naam, via Motorpsycho. Die hebben aardig wat referenties qua songtitels, ook hebben ze een plaat genaamd Angels and Daemons At Play, duidelijker kan je niet zijn. Verder kende ik alleen het nummer Space Is The Place, in de Motorpsycho live uitvoering. Staat niet eens zover van het origineel af blijkt.
Wat me verder opvalt is dat ik het , tot nu toe dan, lang zo freaky niet vind als ik had verwacht. Erg mooie muziek. En dat voor iemand die jazz zeker wel kan waarderen, maar eigenlijk niet zoveel kaas van heeft gegeten en het eigenlijk ook nooit draait. Ik heb zo'n Blue Note verzamelaar, die maakt mooi duidelijk hoe ontzettend breed het genre is. Het een spreekt me aan, het andere totaal niet.
Ik kende Sun Ra eigenlijk alleen van naam, via Motorpsycho. Die hebben aardig wat referenties qua songtitels, ook hebben ze een plaat genaamd Angels and Daemons At Play, duidelijker kan je niet zijn. Verder kende ik alleen het nummer Space Is The Place, in de Motorpsycho live uitvoering. Staat niet eens zover van het origineel af blijkt.
Wat me verder opvalt is dat ik het , tot nu toe dan, lang zo freaky niet vind als ik had verwacht. Erg mooie muziek. En dat voor iemand die jazz zeker wel kan waarderen, maar eigenlijk niet zoveel kaas van heeft gegeten en het eigenlijk ook nooit draait. Ik heb zo'n Blue Note verzamelaar, die maakt mooi duidelijk hoe ontzettend breed het genre is. Het een spreekt me aan, het andere totaal niet.
Heavy Metall iz a poze, hardt rock iz a laifschteil
Ik vind de platentitels echt hilarisch, met 'What Planet is This' als mooiste denk ik. Heb het een en ander van hem beluisterd maar moet er nog echt werk van maken.
Aldus.
nuclear war, they're talking about nuclear war
it's a motherfuckerr, don't you know
if they push that button, your ass gotta go
and whatcha gonna do without your ass?
sun ra kan ik op bepaalde momenten zeer waarderen, maar lang niet altijd. veel albums zijn ook niet om aan te horen imo. ik heb destijds een hoop platen van sun ra gekregen, en daar zitten een paar hele sterke tussen.
hehe, mooi cirkeltje kun je nu maken. sun ra --> john coltrane --> christian vander --> magma
it's a motherfuckerr, don't you know
if they push that button, your ass gotta go
and whatcha gonna do without your ass?
sun ra kan ik op bepaalde momenten zeer waarderen, maar lang niet altijd. veel albums zijn ook niet om aan te horen imo. ik heb destijds een hoop platen van sun ra gekregen, en daar zitten een paar hele sterke tussen.
hehe, mooi cirkeltje kun je nu maken. sun ra --> john coltrane --> christian vander --> magma
Leg uit?quote:Op zaterdag 30 december 2006 10:17 schreef fretclick het volgende:
nuclear war, they're talking about nuclear war
it's a motherfuckerr, don't you know
if they push that button, your ass gotta go
and whatcha gonna do without your ass?
sun ra kan ik op bepaalde momenten zeer waarderen, maar lang niet altijd. veel albums zijn ook niet om aan te horen imo. ik heb destijds een hoop platen van sun ra gekregen, en daar zitten een paar hele sterke tussen.
hehe, mooi cirkeltje kun je nu maken. sun ra --> john coltrane --> christian vander --> magma
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Magma is een Franse prog rock/fusion-band die in een zelfverzonnen taal zongen over de planeet Kobaia (of zoiets), Christian Vander is de drummer die ook al hun muziek schreef en die Coltrane meestal als voornaamste invloed noemde. Weirde muziek wel, ik vind het op z'n tijd wel tof.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
christian vander
quote:Als zoon van een jazzpianist, Maurice Vander, en dankzij zijn moeder groeit hij op naast bekende jazzmuzikanten zoals Elvin Jones, Kenny Clarke en Chet Baker. Terwijl hij opgroeide, was hij niet echt op de hoogte van de actuele muziek van die tijd en was aangetrokken tot andere soorten muziek zoals de jazz en dan voornamelijk John Coltrane. Als dertienjarige kreeg hij zijn eerste drumstel van Chet Baker, die het gestolen had van zijn eigen drummer. Na de dood van John Coltrane in 1967 verliet hij Frankrijk en doolt een tijdje rond in Italië. Hij beëindigde deze dooltocht in 1969, ging naar Parijs en richtte daar Magma op.
Aye staat nu hier op.quote:Op zaterdag 23 december 2006 14:24 schreef DaisyDuke het volgende:
Concert For The Comet Kohoutek is hier nog niet genoemd.
De eerste paar seconden doet me altijd denken aan een warm-up sessie van de jostiband.
Hé, ik wist niet dat hier een topic over bestond!
Maar ik heb de laatste tijd geluisterd naar Sound of Joy, Atlantis en één of andere live-cd, waarbij ik alleen Sound of Joy écht kon waarderen. Ik zag al een paar reacties waarin de vergelijking met het vroegere werk van Miles Davis werd getrokken, dus bij deze even een omvangrijke tvp.
Maar ik heb de laatste tijd geluisterd naar Sound of Joy, Atlantis en één of andere live-cd, waarbij ik alleen Sound of Joy écht kon waarderen. Ik zag al een paar reacties waarin de vergelijking met het vroegere werk van Miles Davis werd getrokken, dus bij deze even een omvangrijke tvp.
En deze ook even voor mezelf. Dat klinkt ook wel erg interessant.quote:Op zaterdag 16 december 2006 16:44 schreef Zanderrr het volgende:
Als je die big band dingen tof vind, moet je ook eens op zoek naar platen van Horace Tapscott's Pan-Afrikan Peoples Arkestra. Lastig om legaal aan te komen, maar wel de moeite waard.
Mijn favoriete albums op het moment zijn Angels & Demons at Play/Nebians Of Plutonia en Sound of Joy...
Jazz in Silhouette en Supersonic Jazz vind ik een beetje te simpel na het vaak geluisterd te hebben, maar nog steeds erg goed. A&DNOP is een wat afwisselender album met wat meer ritmes
Heeft sowieso ook veel weg van Sound of Joy.
Daarbij is natuurlijk Lanquidity ook heerlijk. Die intro van Where The Pathways Meet is bijna rocky
Jazz in Silhouette en Supersonic Jazz vind ik een beetje te simpel na het vaak geluisterd te hebben, maar nog steeds erg goed. A&DNOP is een wat afwisselender album met wat meer ritmes
Heeft sowieso ook veel weg van Sound of Joy.
Daarbij is natuurlijk Lanquidity ook heerlijk. Die intro van Where The Pathways Meet is bijna rocky
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
|
|
