Zwangerschap en kindertjes ... deel 9

Ik wil eerst arme knorretje een hart onder de riem steken. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Mei duurt nog lang als je je er niet lekker bij voelt.
Ik hoop ook dat je een manier kunt vinden waardoor je wat eten kunt binnenhouden. (ik las het op een ander topic dat Lieve Danny voor je geopend had)

Ik heb ergens een tip gelezen dat het slikken van Framboosblad zou helpen. Helaas weet ik niet meer op welke site ik het gelezen heb.

Vraag het eens voor de zekerheid na bij je verloskundige of aan je huisarts.

Succes meid !
ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen.

quote:

---

Op maandag 14 januari 2002 13:01 schreef hollandse_drop het volgende:
Dank je Barb en Lois.

Ik wil eerst arme knorretje een hart onder de riem steken. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Mei duurt nog lang als je je er niet lekker bij voelt.
Ik hoop ook dat je een manier kunt vinden waardoor je wat eten kunt binnenhouden. (ik las het op een ander topic dat Lieve Danny voor je geopend had)

Ik heb ergens een tip gelezen dat het slikken van Framboosblad zou helpen. Helaas weet ik niet meer op welke site ik het gelezen heb.

Vraag het eens voor de zekerheid na bij je verloskundige of aan je huisarts.

Succes meid !
ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen.

---

Voor je nu gaat afvragen wat hebbie dan, zal ik je de zoektocht besparen
verloop zwangerschap:

week 1 t/m week 5 niets aan de hand
week 6 t/m week 13 overmatig braken, slap, etc veel op bed gelegen.
week 12 t/m week 15 veel spierpijn (dat dachten we) en een beetje kunnen strompelen oa eindelijk eens iets kopen voor de as baby.
week 16 t/m week 17 op de krukken heel af en toe en veel liggen
week 18 t/m week 21 in de rolstoel 1 keer in de week om frisse neus te halen
week 22 t/m nu bedlegerig (ben alleen even met de kerst en oud en nieuw er uit geweest.

Ik kan mijn eigen bed niet meer uit en zitten is ondraagelijk, lig in feite dus de hele dag naar tvtje te staren en een beetje te pc'en. Voor de rest wordt alles hier geregeld, mijn po wordt gebracht als ik moet
of ik wordt verschoond als ik te laat ben Heb een ontbijt, lunch en diner service op bed en als ik wil komen ze zelfs nog 80 keer op een dag mijn kussen op schudden

Ik heb een erge vorm van Bekkeninstabiliteit die gelang de zwangerschap vordert erger wordt. Na de zwangerschap kunnen ze hier echt pas mee, ik krijg nu wel fysio. Maar veel pijnlijke oefeningen worden niet gedaan, mede doordat ik al veel pijn heb en er geen medicatie geslikt kan worden. Na de bevalling ga ik eerst een goeie 10 dagen plat (maar dat doe ik nu ook al) en vervolgens eerst thuis beetje bijkomen en na 6 weken kan het revalideren beginnen. Dat zal in kleine stapjes gegaan, eerst weer normaal leren zitten etc etc, leren de kleine optillen zonder dat ik darbij iets forceer, leren lopen. Al met al zwaar kut want ik voel me nu al een oudlijk, maar als de kleine er is kan en mag ik nog steeds niets. En heeft het dus een moeder die zelf nog gewassen moet worden ipv dat ze het kind vast.
Dat is in grove lijnen zonder er echt diep op in te gaan hoor, hier aan de hand. Uiteraaard speelt er op den duur meer mee, maar voel er nog steeds niets voor om dat op te rakelen.

Iig iedereen bedankt voor alle lieve woorden, mijn berichtje kwam iets kloterder uit mijn toetsenbord als ik bedoeld had. sorry.

Heel, heel erg veel sterkte.
Ik weet dat het helemaal niets helpt, maar toch...

HOe rot het ook gegaan is, ik hoop dat jij en Danny uiteindelijk zo van jullie kindje kunnen genieten dat deze hele nare periode een klein beetje naar de achtergrond verdwijnt.

Voor nu, nogmaals, heel veel sterkte.

[Dit bericht is gewijzigd door hollandse_drop op 14-01-2002 13:42]

quote:

---

Op maandag 14 januari 2002 13:40 schreef hollandse_drop het volgende:
nou moe, Help me.

---

Nou ja, in ieder geval wil je heeeel veeel sterkte toewensen de komende tijd. Wat je nu meemaakt lijkt me echt heel erg vervelend. Laatst bij Catherine zag ik dit in een uitzending. Het was echt vreselijk voor die vrouwen. Ik hoop dat jouw herstelling straks beter gaat en dat je toch nog van je kindje mag genieten.

Veel sterkt meid

quote:

---

Op maandag 14 januari 2002 14:34 schreef jessie het volgende:
Knorretje,
Heel veel sterkte, ook al heb je niks aan deze woorden.
Is het niet zo dat als je zon pijn heb je eerder ingeleid mag worden? Zou dit eens navragen (zal je al wel gedaan hebben) Het zullen misschien maar 3 weken zijn, maar 3 weken kan voor jou wel heel veel zijn, als ik je verhaal zo lees.
Meid heel veel sterkte en Danny ook, want voor hem zal het ook wel heel moeilijk zijn om jou zo te zien met al die pijn.

---

Ik heb zelf van de eerste een pre-natale (en post-)depressie gehad. Dit van jou is dan wel ff erger, maar bij ons ging bijna de relatie er onder door. Ik hoop van harte dat dit bij jullie niet het geval is!! Hoe moeilijk deze situatie voor julie beide ook is, héél veel sterkte!!!!

_{misschien mag ik nog heel bescheiden even wat kwijt}
Ik heb een andere baan!! En ik ben er zoooo verschrikkelijk blij mee! Eindelijk die vervelende baas van mij die meende dat ik moeite had met het combineren van werk en prive, eens onomwonden de waarheid zeggen! Dat-ie maar een ouderwetse lul is die niet snapt dat vrouwen in deze tijd en kinderen krijgen, en blijven werken (en dat meestal leuk vinden, tenzij ze zo'n achterlijke baas hebben). Diezelfde kerel die vond dat een kolfkamer maar een extra luxe ipv een wettelijk recht was! Waardoor ik hemel en aarde heb moeten bewegen om een koelkast bij ons op de gang te krijgen! O wat ben ik verschrikkelijk blij!
*maakt vreugdedans*

[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 14-01-2002 21:05]

Gefeliciteerd Nausicaa !! Eindelijk dan toch een nieuwe baan en ook nog dichter bij huis!

Nausicaa, heeeeeeel veel plezier met de nieuwe baan!!

De bevalling was een droombevalling Heb vanaf een uurtje of een 's middags rondgelopen met "krampen". Wist ik veel dat dat al weeen waren....dacht dat ik goed naar de w.c. moest haha. Naar Eindhoven gereden, daar wat gewinkeld, effe bij schoonouders op de koffie.....(die naderhand vertelden dat ik akelig wit zag) Thuisgekomen maar eens goed naar de w.c. gegaan, maar krampen bleven....Ondertussen boerenkool klaargemaakt (tja en die hebben we dus weer lekker teruggezien in het ziekenhuis Begon wel te denken dat het weeen konden zijn, dus maar "klokken". Daar had ik weinig aan, ze kwamen wel zo onregelmatig....toch geen weeen dan? Zo de hele avond doorgegaan. Om half elf de hond uitgelaten....Om elf uur maar gaan slapen....Om half twaalf toch nog maar een keer naar de w.c. en toen verloor ik wat bloed. Huppakee naar het ziekenhuis. Daar om twaalf uur aangekomen met de vraag "ben ik begonnen??" Geinstalleerd in de arbeidskamer. Toen werd me doodleuk verteld dat ik al 6 cm ontsluiting had!!! (je had m'n gezicht moeten zien!) En toen is het losgebarsten....weeen om de twee minuten en die leuke rugweeen er meteen bij! Om 1 uur kwam ze vertellen dat de verloskamer in orde werd gemaakt omdat ik inmiddels volledige ontsluiting had! Zelf naar de verloskamer gewandeld, op dat bed gekropen. Nu hebben ze hier in Belgie nog het idee dat je in de beugels moet hangen (op het moment dat ik ging liggen kwam er net zo'n rugwee....probeer die maar es op te vangen met je benen in de beugels!) Om tien over 1 zijn de vliezen gebroken. (plons!) En na twee keer persen werd er al gezegd dat ze blond was! Om 1.25 is ze uiteindelijk geboren.......dus heeel snel. Achteraf eigenlijk veel te snel omdat ik amper besefte waar ik mee bezig was..... Ze woog bij de geboorte 2920 gram en was ongeveer 50 cm lang. Een lichtgewichtje dus, maar ze doet het fantastisch! Toen vijf dagen in het ziekenhuis gebivakeerd.....bah bah....nooit meer!!!! En bij thuiskomst werden de leidingen voor de keuken gelegd en de keuken geplaatst....dus echt rust heb ik niet gehad en dat is me ook wel opgebroken hoor, maar als ik het verhaal van Knorretje lees ga ik me nog maar eens heel diep schamen dat ik ook maar durf te klagen.... Sterkte Knorretje!!!!

p.s. weet iemand hoe je foto's kan plaatsen, want ik wil ze wel showen natuurlijk!!!!!

Hier is het allemaal uhhh.....raar. Aan de ene kant ben ik vreselijk snel moe en kan weinig, aan de andere kant kom ik erachter dat nesteldrang geen fabeltje is. Ik ben gewoonlijk een vreselijke huisvrouw, maar nu moet alles toch echt nog even schoon, in elkaar geknutseld, opgeruimd, etc. En alles met de gedachte "want als ik het uitstel tot morgen, komt het er misschien niet meer van". Hubby geniet

Zaterdagavond kwam het opeens allemaal wel heel dichtbij, toen ik me opeens niet lekker voelde in de supermarkt, en daarna thuis sterkere en andere weeen kreeg dan de normale harde buiken: vaker, lager in m'n buik, en ook in m'n rug. Ze bleven echter super-onregelmatig en verder gebeurde er niets, dus tegen vieren ben ik in slaap gevallen, en de volgende morgen was alles weer over. Flauw hoor!

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 00:42 schreef Gaoxing het volgende:

knip

Zaterdagavond kwam het opeens allemaal wel heel dichtbij, toen ik me opeens niet lekker voelde in de supermarkt, en daarna thuis sterkere en andere weeen kreeg dan de normale harde buiken: vaker, lager in m'n buik, en ook in m'n rug. Ze bleven echter super-onregelmatig en verder gebeurde er niets, dus tegen vieren ben ik in slaap gevallen, en de volgende morgen was alles weer over. Flauw hoor!

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 07:51 schreef Gaoxing het volgende:
Ja zeg Catoot, niet zo ongeduldig hoor! Hij mag nog ruim twee weken geheel legaal blijven zitten....

---

_{Sorry Lois, ik zal ophouden met slowchatten}

quote:

---

Op maandag 14 januari 2002 12:49 schreef Barb het volgende:
En het lijstje uitgerekenden:

2 februari 2002 : Gaoxing (kan nu elk moment zover zijn)
14 februari 2002 : SignOTheTimes
8 mei 2002 : Knorretje (komt "ergens" in april al)
23 juni 2002 : Leah
20 augustus 2002 : Moussy
29 augustus2002: hollandse drop

Babietjes:
19 oktober 2000: Christan Maurits, zoon van Rewimo & qltel
10 maart 2001 : Annabel, dochter van Mees
23 mei 2001 : Jorden, zoon van Nausicaa
23 mei 2001 : Eva Sophie, dochter van Lois
29 september 2001: Duco Yannik, zoon van NoNick & Kozzmic
14 november 2001: Jillian Delphine, dochter van Meaghan
November 2001: Kay, zoon van dice
5 december 2001 : Esther Paula, dochter van Dinus
16 december 2001: Bo, dochter van Jessie

In afwachting op alles wat komen gaat:
Karin (sinds 7 maanden)
E.T. (sinds 6 maanden)

Gefeliciteerd SighOTheTimes!

_{Barb, ik maak er geen gewoonte van om posts te wijzigen maar ik vond het complete lijstje wel netjes staan zo bovenaan het topic, Lois}

---

_{Voeg 12 augustus maar toe: IllOgical gaat papa worden}

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:04 schreef IllOgical het volgende:

IllOgical fluistert:

_{Voeg 12 augustus maar toe: IllOgical gaat papa worden}

---

Voeg 12 augustus maar toe: IllOgical gaat PAPA worden

gefeliciteerd!!!!! en hou ons vooral op de hoogte!!!

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:07 schreef just me het volgende:

[..]

dit moet je niet fluisteren joh.. maar van de daken schreeuwen.. ik zal het even voor je doen:

Voeg 12 augustus maar toe: IllOgical gaat PAPA worden

gefeliciteerd!!!!! en hou ons vooral op de hoogte!!!

---

BTW: Gefluisterde tekst komt verder als de hardste schreeuw

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:15 schreef IllOgical het volgende:

Gefluisterde tekst komt verder als de hardste schreeuw

---

gefeliciteerd!

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:30 schreef bixister het volgende:
daar spreek ik je graag in september nog eens over.

---

Maar van harte IllOgical. Is het jullie eerste?

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:37 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

*proest* Ik zie het al voor me: IllOgical op z'n knietjes voor het wiegje "fluister nou, dan versta ik je veeeeel beter"

---

quote:

---

Maar van harte IllOgical. Is het jullie eerste?

---

Maar ook de voldoening voelen als je kind naar je lacht en je hem/haar op je borst in slaap voelt vallen...

_{PS, Kay is op 22 November geboren (voor het lijstje)}
* Dice moet dringend weer eens foto's inscannen op op het web mikken

[Dit bericht is gewijzigd door dice op 15-01-2002 09:35]

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 09:20 schreef dice het volgende:
Gefeliciteerd Illogical, kan je vast verklappen dat je een hoop slapeloze nachten tegemoet kan zien, rode billetjes en luiers vol met spuitpoep ...

---

Oh jah 4 feb. ga ik te echo'en

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 12:05 schreef Catootje het volgende:
Wat krijgen we een lekker lange lijst!! In no time kunnen we een opvoedkundig topic ernaast laten lopen, met allemaal leuke weetjes over hoe je met peuters om moet gaan

---

_{niet voor het kind, wel voor mij ?!?}

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 12:07 schreef dice het volgende:

[..]

Hoofdzakelijk het gebruik van de Valium ...

_{niet voor het kind, wel voor mij ?!?}

---

Berenburger voor de speen
Valium voor de mama en de papa

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 12:08 schreef Catootje het volgende:

[..]

*noteert alvast*

Berenburger voor de speen
Valium voor de mama en de papa

---

Denk dat die 3 jaar wachten ms wel eens te kort kan gaan worden.....

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 12:57 schreef DIGGER het volgende:
Ehhhhhm Kleintje?

Denk dat die 3 jaar wachten ms wel eens te kort kan gaan worden.....

---

Uitleg 2: Digger is zwanger!!!

Ik kies......(vul in)

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 12:59 schreef Catootje het volgende:

Uitleg 1: Digger bedoelt dat Kleintje eerder zwanger wordt

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:02 schreef DIGGER het volgende:

[..]

Digger bedoelt dat Kleintje wel eens eerder zwanger zou moeten worden dan over 3 jaar, als ze tegelijkertijd wil zijn....

---

DIGGER bedoelt dat ie waarschijnlijk voor de 'afgesproken' 3 jaar met Kleintje overgaat van oefenen op serieus.

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:07 schreef DIGGER het volgende:
Neeeeeeeee

DIGGER bedoelt dat ie waarschijnlijk voor de 'afgesproken' 3 jaar met Kleintje overgaat van oefenen op serieus.

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:08 schreef DIGGER het volgende:
Waarom klinkt alles wat ik hiero zeg zo vreselijk dubbel opvatbaar?

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:08 schreef DIGGER het volgende:
Waarom klinkt alles wat ik hiero zeg zo vreselijk dubbel opvatbaar?

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:41 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Tis je buikje, denk ik

---

Mooni, van harte gefeliciteerd met je dochter . Wat heb jij een droombevalling gehad, heerlijk gewoonweg!
Als je foto's hier wilt plaatsen moeten ze ergens op internet staan. Daarna kun je dmv de aanwijzingen in de FAQ de plaatjes plaatsen.
Heb je nu geen mogelijkheid om ze op internet te zetten, mail ze dan naar me toe (Lois@fokzine.net) en dan maak ik dat in orde.

Illogical van harte gefeliciteerd . Voor de 1e keer papa worden....oe spannend hoor! Gaat alles goed met de as. mama en de buikbewoner?

Nu heeft Jorden waarschijnlijk de waterpokken, het arme kind!
Vanavond errug rode vlekjes op zijn rug ontdekt, en de eerste kopjes verschenen al snel.
Meteen gebeld met een collega-moeder, die aanraadde om havermout in huis te halen (dat in een washandje te stoppen en in bad te weken, schijnt de boel snel op te drogen), en calendulanemulsie tegen de jeuk.

Wij zijn er klaar voor! Alleen hadden we niet gedacht dat het zo snel achter elkaar zou komen (RS-virus, oorontsteking, waterpokken...).

Dus dames/heren (wens-)ouders: voeg nog maar een thermometer, een medische encyclopedie en een heel flexibele werkgever toe aan je lijstje (naast oordoppen, valium en meer van dat soort zaken )

llogical van harte, echt leuk de lijst word weer steeds langer.
Nausicaa nog van harte met je nieuwe baan. Balen dat Jorden zo alles achter elkaar heeft. Ik had de waterpokken vrij laat op mijn 13e en weet nog dat het heel erg jeukte dus ik heb erge medelijden met die kleine knul.
Donderdag weer naar het consultatieburo met onze kleine, ben benieuwd of ze deze week weer is aangekomen ( vorige week nog gemeten engewogen bij de kinderarts)
Onze meid lacht nu steeds vaker vooralals ik "kussieeeeee" roep en als pappa een liedje fluit. Dus ik roep de hele dag "kussie" en pappa fluit de longen uit zijn lijf,
He gaoxing wel spannen allemaal hoor het gaat nu ineens snel, alhoewel eigenlijk vond ik de laatste weken juist het langzaamst gaan, alleen alsbuitenstaander nu gaat het wel snel, maar daar heb jij natuurlijk niks aan
He Mooni jij ook nog van harte he, ben benieuwd naar de foto van jullie kanjer. En wat een droombevalling zeg.

Nog even voor degene die in afwachting zijn van wat komen gaat Karin en ET
Zoals anderen ook al zeiden 6 en 7 maanden is niet zo lang hoor. Ik ben 3 jaar bezig geweest en was al met adoptie bezig. Toch moet je wel altijd in je achterhoofd houden dat het ook zo kan zijn dat het dus niet lukt. Iedereen is hier erg positief, en goed bedoeld natuurlijk. Maar als je echt alleen maar een beeld voor ogen hebt met een toekomst met (eigen) kinderen kan het nog wel eens heel moeilijk worden als blijkt dat dit niet kan. Bedenk dat het leven wat je nu hebt ook mooi is. Als dit niet zo zou zijn zou een leven met kinderen dit niet kunnen veranderen.
Ook als je het medisch circuit in ga, blijf dicht bij jezelf. Je bent nogal geneigt om je eigen grenzen steeds te verleggen. De gynecologen willen eer van hun werk en zullen door blijven gaan.Zij zullen niet snel de grenzen aangeven. Wij zijn na de algemene testjes temperaturen zaad wegbrengen, bloed prikken op de zoveelste dag van je cyclus gestopt. Na een kijkoperatie ivm een cyste werd ontdekt dat er bij mij 1 eileider dicht was en ik dus 50 procent kans had om zwanger te worden .(deze kans was nog kleiner omdat ik dus endometriose heb en om een reden die ze niet weten worden mensen met endometriose moeilijk zwanger) Ik kon dan weer medicijnen slikken om mijn eisprong te bevorderen enz. Dit hield weer in dat mijn ziekte wel weer erger zou worden en dat terwijl ik er net voor geopereerd was en medicijnen er voor geslikt had (waar je nogal depri van werd) Dus medicijnen slikken (waar je je ook weer erg rot van kan voelen) was voor ons een vette nee. Als het niet op de "normale" manier kon, dan niet. Klinkt simpel, maar daar had ik het natuurlijk wel moeilijk mee, maar aan getwijfelt nee dat nooit. Voor ons was adoptie iets wat wel bij ons pastte.( ook dit niet in een week beslist natuurlijk want dit is een heel lang en moeilijk proces) Maar goed ik wijk weer uit. Wat ik bedoel te zeggen is neem de tijd om na te denken. Over de leuke dingen zoals zwanger kunnen worden, maar ook over wat als het nou niet lukt.
Pfew wat een verhaal weer.

Doei doei

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 23:01 schreef jessie het volgende:
Nee he had ik een heel verhaal getikt ben ik het weer kwijt ok gaan we weer.

llogical van harte, echt leuk de lijst word weer steeds langer.
Nausicaa nog van harte met je nieuwe baan. Balen dat Jorden zo alles achter elkaar heeft. Ik had de waterpokken vrij laat op mijn 13e en weet nog dat het heel erg jeukte dus ik heb erge medelijden met die kleine knul.
Donderdag weer naar het consultatieburo met onze kleine, ben benieuwd of ze deze week weer is aangekomen ( vorige week nog gemeten engewogen bij de kinderarts)
Onze meid lacht nu steeds vaker vooralals ik "kussieeeeee" roep en als pappa een liedje fluit. Dus ik roep de hele dag "kussie" en pappa fluit de longen uit zijn lijf,
He gaoxing wel spannen allemaal hoor het gaat nu ineens snel, alhoewel eigenlijk vond ik de laatste weken juist het langzaamst gaan, alleen alsbuitenstaander nu gaat het wel snel, maar daar heb jij natuurlijk niks aan
He Mooni jij ook nog van harte he, ben benieuwd naar de foto van jullie kanjer. En wat een droombevalling zeg.

Nog even voor degene die in afwachting zijn van wat komen gaat Karin en ET
Zoals anderen ook al zeiden 6 en 7 maanden is niet zo lang hoor. Ik ben 3 jaar bezig geweest en was al met adoptie bezig. Toch moet je wel altijd in je achterhoofd houden dat het ook zo kan zijn dat het dus niet lukt. Iedereen is hier erg positief, en goed bedoeld natuurlijk. Maar als je echt alleen maar een beeld voor ogen hebt met een toekomst met (eigen) kinderen kan het nog wel eens heel moeilijk worden als blijkt dat dit niet kan. Bedenk dat het leven wat je nu hebt ook mooi is. Als dit niet zo zou zijn zou een leven met kinderen dit niet kunnen veranderen.
Ook als je het medisch circuit in ga, blijf dicht bij jezelf. Je bent nogal geneigt om je eigen grenzen steeds te verleggen. De gynecologen willen eer van hun werk en zullen door blijven gaan.Zij zullen niet snel de grenzen aangeven. Wij zijn na de algemene testjes temperaturen zaad wegbrengen, bloed prikken op de zoveelste dag van je cyclus gestopt. Na een kijkoperatie ivm een cyste werd ontdekt dat er bij mij 1 eileider dicht was en ik dus 50 procent kans had om zwanger te worden .(deze kans was nog kleiner omdat ik dus endometriose heb en om een reden die ze niet weten worden mensen met endometriose moeilijk zwanger) Ik kon dan weer medicijnen slikken om mijn eisprong te bevorderen enz. Dit hield weer in dat mijn ziekte wel weer erger zou worden en dat terwijl ik er net voor geopereerd was en medicijnen er voor geslikt had (waar je nogal depri van werd) Dus medicijnen slikken (waar je je ook weer erg rot van kan voelen) was voor ons een vette nee. Als het niet op de "normale" manier kon, dan niet. Klinkt simpel, maar daar had ik het natuurlijk wel moeilijk mee, maar aan getwijfelt nee dat nooit. Voor ons was adoptie iets wat wel bij ons pastte.( ook dit niet in een week beslist natuurlijk want dit is een heel lang en moeilijk proces) Maar goed ik wijk weer uit. Wat ik bedoel te zeggen is neem de tijd om na te denken. Over de leuke dingen zoals zwanger kunnen worden, maar ook over wat als het nou niet lukt.
Pfew wat een verhaal weer.

Doei doei

---

Een aanrader als je jouw situatie enigszins wil relativeren! Overigens was dit *gelukkig* niet op mijn situatie van toepassing.

Ik zal al dat Moussy goed nieuws heeft... dus die mag ik alvast feliciteren...
MOUSSY... FANTASTISCH! Gefeliciteerd!

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:02 schreef DIGGER het volgende:

[..]

Digger bedoelt dat Kleintje wel eens eerder zwanger zou moeten worden dan over 3 jaar, als ze tegelijkertijd wil zijn....

---

Jij wilde dat we tegelijk zwanger zouden worden...
Kom nou... ik ga niet overhaasten... ik wil flink oefenen deze tijd zodat het mooi gaat worden en niet zo'n kind krijg waar niet goed aan geoefend is!

Maar jij gefeliciteerd met je voornemen om flink van bil te gaan

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 13:24 schreef Barb het volgende:
Digger en Kleintje gaan serieus oefenen

En Zuurtje en EW ook dan ofzo

Ikke niet snap

---

En dan zeggen ze nog dat Brabander zijn niet van invloed is op je hersens

Zoveel te zeggen maar ik heb niet alles meer onthouden!

Mooni, gefeliciteerd.
Aanstaande vaders, gefeliciteerd. Laat de moeders ook eens posten hoe het gaat! De pc gaat echt niet gelijk kapot als een vrouw eraan zit
Knorretje, meid wat een vreselijke teleurstelling moet dit voor je zijn. We kunnen niets anders zeggen dan hou vol, maar dat weet je zelf ook wel en je kan helaas ook niets anders! Ik hoop dat alles weer op zijn pootjes terecht komt, dat je deze nare tijd kan vergeten en straks heel erg kan genieten van je kleine, samen met Danny.
Swets en ET, succes de komende tijd.

Ehm... vergeet ik nu iets? Ik weet het echt niet meer.

Vanuit huize Kleintje en Zuurtje is er niets te melden. Behalve dat we hard aan het denken zijn over hoe wij de toekomst willen inrichten, hoe we denken alles te gaan aanpakken, te redden qua geld etc. etc.
Momenteel weten we even niet zeker of we ooit nog aan kinderen willen beginnen, maar zodra we meer weten horen jullie het!

van mij voor alle kleintjes, buikjes en iedereen die hem verder gewoon nodig heeft, verdient of wil!

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 13:45 schreef Barb het volgende:

[..]

Lekker wijffie, ik ben helemaal geen Brabantse, ik woon alleen maar in Brabant.

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 21:19 schreef Nausicaa het volgende:
Aiaiaiaiai, weeklaag, weeklaag....

Nu heeft Jorden waarschijnlijk de waterpokken, het arme kind!
Vanavond errug rode vlekjes op zijn rug ontdekt, en de eerste kopjes verschenen al snel.
Meteen gebeld met een collega-moeder, die aanraadde om havermout in huis te halen (dat in een washandje te stoppen en in bad te weken, schijnt de boel snel op te drogen), en calendulanemulsie tegen de jeuk.

Wij zijn er klaar voor! Alleen hadden we niet gedacht dat het zo snel achter elkaar zou komen (RS-virus, oorontsteking, waterpokken...).

Dus dames/heren (wens-)ouders: voeg nog maar een thermometer, een medische encyclopedie en een heel flexibele werkgever toe aan je lijstje (naast oordoppen, valium en meer van dat soort zaken )

---

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 23:01 schreef jessie het volgende:
Wat ik bedoel te zeggen is neem de tijd om na te denken. Over de leuke dingen zoals zwanger kunnen worden, maar ook over wat als het nou niet lukt.

---

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 19:27 schreef Leah het volgende:

[..]

Dit hebben wij dus ook gedaan, nadenken, en besloten dat als het niet lukte (en die kans was best groot), het zo goed was.
Ook hebben wij VOOR de zwangerschap al besproken of we wel of niet prenataal onderzoek wilden. Kan ik aanbevelen, want toen de zwangerschapshormonen aanwezig waren kon ik het er niet meer over hebben zonder zeer emotioneel te worden.

---

IllOgical van harte gefeliciteerd!!

Jessie: wat goed dat je daar al over nadacht zeg. Ik heb zelf met alles eigenlijk de instelling "ach als het zover is zien we het wel". En dat heb ik nu ook. Dus als het zo mocht zijn dat ik door alle toeters en bellen niet zwanger zou kunnen worden vind ik het pas tijd om over adoptie na te denken. En van mij mogen ze alle toeters en bellen uit de kast halen hoor, daar zijn ze voor.
En nu ik er wat meer over praat hoor ik van veel meer mensen dat ze er een behoorlijke tijd over gedaan hebben om zwanger te worden. Ik ben dus weer een beetje gerustgesteld.
Ik heb gewoon teveel "goede" voorbeelden in de familie

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 23:01 schreef jessie het volgende:
Nog even voor degene die in afwachting zijn van wat komen gaat Karin en ET
Zoals anderen ook al zeiden 6 en 7 maanden is niet zo lang hoor.

---

En tja, ik weet dat de (waarschijnlijk) enige mogelijkheid voor ons ivf/icsi zal zijn. Dus ja, die kans grijp ik. Ik ga dus gewoon de hele medische molen door. En dat had ik al bedacht voor ik uberhaupt met de pil stopte.
Dat zat nou eenmaal in de 'package-deal': kinderen van Swets willen = de medische molen door. En daar heb ik dus heel bewust voor gekozen.

Adoptie is niet echt een issue hier. Een kind wil ik als 't van ons samen is.

En al het mogelijke om een kind te krijgen dat van ons samen is, mogen ze bij mij uitvoeren. Ik weet dat onze relatie sterk genoeg is om ons overal doorheen te slepen.

En ja, ook voor Karin is het natuurlijk nu zo'n 8 maanden, en ik kan me heel goed voorstellen dat als je nergens vanaf weet (qua medisch gedoe over jezelf en partner) dat je dan ook behoorlijk aan jezelf begint te twijfelen. Je WEET dondersgoed dat er een jaar voor staat, maar je gevoel zegt je toch dat 't liever vandaag dan morgen zover zou mogen zijn. En dan kunnen nog duizend mensen tegen je zeggen dat 't allemaal heel normaal is, en dat er niks aan de hand hoeft te zijn... Je gevoel blijft knagen.

Ik denk eigenlijk dat 't voor mij misschien wel makkelijker is dan voor Karin. Ik weet wat er aan de hand is, en ik kan niet wachten om die molen in te gaan. Terwijl Karin in dit geval in algehele onwetendheid verkeerd.

En eigenlijk (en dit is niet lullig bedoeld) opmerkingen als: 'het is heel normaal' en 'het kan nog wel een paar maanden duren' kan ik in elk geval (en ik denk velen met mij die graag zwanger zouden willen zijn) missen als kiespijn.

-edit-
en ja, ik weet dat de mogelijkheid bestaat dat 't helemaal niet lukt. Ik denk dat ik dan het boek af kan sluiten met een gerust hart als ik weet dat ik al 't mogelijke heb gedaan om 't zover te krijgen. En tja, juist weer doordat ik van te voren verder ben dan menigeen kan ik daar nu al (in een heel ver hoekje in mijn gedachten waar ik liever niet over na wil denken nu) heel voorzichtig een heel klein beetje rekening mee houden. Want de mogelijkheid is er. Maar ik kan dat pas als ik mezelf geen verwijten meer kan maken.

Hier ffies een klein stukkie om te laten weten dat jullie niet de enige zijn met zo'n kutgevoel. En dat niemand echt dat rotgevoel bij je weg kan halen en niemand je echt begrijpt zoals jij het voelt.
_{sorry alvast als ik hier mee, mensen depri maak, dan haal ik het wel weer weg}

26-01-2001
Alweer....

Eindelijk na zolang wachten
mocht ik me zwanger wanen.

In mijn gedachten al schoppend,
kloppend,
groeide je in mij.
Jij, onzichtbaar kind
je maakt me nu al blij....

Maar met de eerste druppels bloed,
vloeiden ook mijn tranen weer.

En niemand die mij begrijpt,
het doet pijn, zo ontzettend zeer,

Het voelt als een verlies....
.....alweer.

edit: overtikken is ook niet mijn beste kant, typo's veranderd.

[Dit bericht is gewijzigd door Knorretje op 16-01-2002 22:28]

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:19 schreef Knorretje het volgende:
Misschien doe ik hier wel helemaal niet goed aan om dit te plaatsen. Maar ik ben dus +/- juni '99 gestopt met de pil. En tot op nu hebben we mogen wachten. We zijn dan ook heel blij dat wij niet door die molen heen hoefden (het stond al wel gepland). In die tijd van wachten schreef ik veel verhaaltjes/gedichtjes. Zeker als ik ALWEER ongesteld was geworden. Zeker als het even wat later kwam dan je gepland was.

Hier ffies een klein stukkie om te laten weten dat jullie niet de enige zijn met zo'n kutgevoel. En dat niemand echt dat rotgevoel bij je weg kan halen en niemand je echt begrijpt zoals jij het voelt.
_{sorry alvast als ik hier mee, mensen depri maak, dan haal ik het wel weer weg}

26-01-2001
Alweer....

Eindelijk na zolang wachten
mocht ik me zwanger wanen.

In mijn gedachten al schoppend,
klopend,
groeide je in mij.
Jij, onzichtbaar kind
je maakt me nu al blij....

Maar met de eerste druppels bloed,
vloeide ook mijn tranen weer.

En niemand die mij begrijpt,
het doet pijn, zo ontzettend zeer,

Het voelt als een verlies....
.....alweer.

---

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:19 schreef Knorretje het volgende:
Misschien doe ik hier wel helemaal niet goed aan om dit te plaatsen. Maar ik ben dus +/- juni '99 gestopt met de pil. En tot op nu hebben we mogen wachten. We zijn dan ook heel blij dat wij niet door die molen heen hoefden (het stond al wel gepland). In die tijd van wachten schreef ik veel verhaaltjes/gedichtjes. Zeker als ik ALWEER ongesteld was geworden. Zeker als het even wat later kwam dan je gepland was.

Hier ffies een klein stukkie om te laten weten dat jullie niet de enige zijn met zo'n kutgevoel. En dat niemand echt dat rotgevoel bij je weg kan halen en niemand je echt begrijpt zoals jij het voelt.
_{sorry alvast als ik hier mee, mensen depri maak, dan haal ik het wel weer weg}

26-01-2001
Alweer....

Eindelijk na zolang wachten
mocht ik me zwanger wanen.

In mijn gedachten al schoppend,
klopend,
groeide je in mij.
Jij, onzichtbaar kind
je maakt me nu al blij....

Maar met de eerste druppels bloed,
vloeide ook mijn tranen weer.

En niemand die mij begrijpt,
het doet pijn, zo ontzettend zeer,

Het voelt als een verlies....
.....alweer.

---

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 21:25 schreef E.T. het volgende:

En ja, ook voor Karin is het natuurlijk nu zo'n 8 maanden, en ik kan me heel goed voorstellen dat als je nergens vanaf weet (qua medisch gedoe over jezelf en partner) dat je dan ook behoorlijk aan jezelf begint te twijfelen. Je WEET dondersgoed dat er een jaar voor staat, maar je gevoel zegt je toch dat 't liever vandaag dan morgen zover zou mogen zijn. En dan kunnen nog duizend mensen tegen je zeggen dat 't allemaal heel normaal is, en dat er niks aan de hand hoeft te zijn... Je gevoel blijft knagen.

En eigenlijk (en dit is niet lullig bedoeld) opmerkingen als: 'het is heel normaal' en 'het kan nog wel een paar maanden duren' kan ik in elk geval (en ik denk velen met mij die graag zwanger zouden willen zijn) missen als kiespijn.

---

Knorretje, wat mooi zeg! Jeetje wat herkenbaar!!!! *traantje wegpinkt*
Nouja jij bent ook alweer zo'n mooi voorbeeld dat het allemaal gewoon kan, zwanger worden dan. Sterkte verder meis! (enne mijn ICQ staat aan hoor)

-edit-
ff stukje kwoot weggehaald, vraag me af wat moeilijker is, het wel of niet weten dat er wat "mis" is.

[Dit bericht is gewijzigd door Karin op 16-01-2002 22:48]

Kom op meiden geef de medici van katoen en ga ervoor

05-01-2002
Ik kan niet meer...
Ik wil niet meer...
Is dit nu wat ze noemen zwanger ?
Een roze wolk ? in Blijde verwachting zijn ?

Ik kan niet meer en wil ook niet meer,
maar het moet...
weghalen is geen optie meer...

Ik draag een kindje, en stukje van mij,
Het heeft beentjes,
armpjes,
Kan zich draaien,
Schopt er op los..

En ik ?
Ik kan liggen, staren naar het plafond..
Schaapjes tellen om te slapen..
Zuchten om de pijn te beheersen...
Ik kan niet meer..
Ik kan niet meer..

Ik moet zeggen dat ik dat juist geruststellend vond, te weten dat niet iedereen in een vloek en een zucht zwanger was.

Maar goed, we gaan er allemaal op een andere manier mee om.

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:42 schreef Leah het volgende:

Ik moet zeggen dat ik dat juist geruststellend vond, te weten dat niet iedereen in een vloek en een zucht zwanger was.

---

Het lijkt me verschrikkelijk als iets waar je zo naar uitgekeken hebt, zo tegenvalt.

Sterkte joh!

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:44 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Maar natuurlijk niet als je al weet dat het moeilijk wordt

---

Lang leve de mythe van de zwangerschap!

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:54 schreef Leah het volgende:
Maar als ik vertel dat deze zwangerschap een spannende is en waarom, merk ik dat mensen IRL dat ook helemaal niet willen horen!

Lang leve de mythe van de zwangerschap!

---

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:56 schreef Catootje het volgende:

[..]

Maar dat is met heel veel dingen: roze wolk moet roze wolk blijven en daar amg je idd IRL niet aan tornen, net als je eigenlijk niet mag zeggend at bevallen toch wel retezeer doet en een vieze kledderbende geeft...en dan vooral niet zeggen dat je dat allemaal niet vergeet ook al ligt er een baby op je buik!!! Vooral volhouden dat je dan alles vergeten bent...hmmm *ikke niet geloof*

---

quote:

---

Op donderdag 17 januari 2002 09:19 schreef dice het volgende:

Wat wel waar is (dames bevallenen correct me if i'm wrong) is dat je de pijn van de bevalling na een paar dagen 'vergeten' wordt.

---

Eerlijk gezegd ben ik het nog niet vergeten. Hoe het precies voelde weet ik echt niet meer, en het is het hartstikke waard allemaal (achteraf gezien). Ik wil dolgraag nog een kindje maar ik kan het spaans benauwd krijgen bij het idee van nog een bevalling.

De term "als je eenmaal je kindje in je armen hebt ben je het kwijt" was op mij echt niet van toepassing. Ik kwam laatst mijn verloskundige tegen en we hadden het er nog even over. Het is echt not done om zo eerlijk te vertellen dat het vies tegenviel. Mensen willen het ook niet horen. Maar het is wel hoe ik het ervaren heb.
Ik weet (rationeel) dat het afzien is maar dat het absoluut de moeite waard is. Gevoelsmatig ben ik alleen doodsbang om het nog een keer mee te maken.

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 22:56 schreef Catootje het volgende:

[..]

Maar dat is met heel veel dingen: roze wolk moet roze wolk blijven en daar amg je idd IRL niet aan tornen, net als je eigenlijk niet mag zeggend at bevallen toch wel retezeer doet en een vieze kledderbende geeft...en dan vooral niet zeggen dat je dat allemaal niet vergeet ook al ligt er een baby op je buik!!! Vooral volhouden dat je dan alles vergeten bent...hmmm *ikke niet geloof*

---

Mensen vinden het wel altijd leuk om te horen dat je zwanger bent, maar als je een miskraam krijgt moet je je mond houden en je niet zo aanstellen. En zékér niet huilen, want ach wat was het nou..... Iedereen verwacht ook als ze vragen hoe het met je gaat dta het goed gaat. Maar zeg je gewoon dat je je kut voelt dan klappen ze dicht en praten ze nergens meer over.

Ennuh de pijn na een bevalling vergeten, eeeeeeeeeeeeecht niet. Als ik er aan denk kan ik nog ieder "steekje" voelen die de verloskundige maakte. En dan ging het maar om 8 hechtingtjes. Op 2 scheurtjes van een halve cm (om maar ff in details te praten)

Nah nee hoor catoot, laat je je maar niks wijs maken. Zwanger zijn en een bevalling is soms helemaal niet leuk.

quote:

---

Op donderdag 17 januari 2002 09:25 schreef Lois het volgende:

[..]

You're wrong!

Eerlijk gezegd ben ik het nog niet vergeten. Hoe het precies voelde weet ik echt niet meer, en het is het hartstikke waard allemaal (achteraf gezien). Ik wil dolgraag nog een kindje maar ik kan het spaans benauwd krijgen bij het idee van nog een bevalling.

De term "als je eenmaal je kindje in je armen hebt ben je het kwijt" was op mij echt niet van toepassing. Ik kwam laatst mijn verloskundige tegen en we hadden het er nog even over. Het is echt not done om zo eerlijk te vertellen dat het vies tegenviel. Mensen willen het ook niet horen. Maar het is wel hoe ik het ervaren heb.
Ik weet (rationeel) dat het afzien is maar dat het absoluut de moeite waard is. Gevoelsmatig ben ik alleen doodsbang om het nog een keer mee te maken.

---

Kay gaat ook zeker ergens in de toekomst een broertje of zusje krijgen (hopen we)

Kom ik gister bij mn oma binnen vallen.. Ik zat 5 minuten aan tafel. Vraagt ze: Ben je zwanger ?? Dus ikke, nou euhm nee of u moet meer weten dan ik

ik heb dus besloten om buiten mijn ouders en schoonouders niemand wat te vertellen. Omdat de rest toch alleen liep te zeiken dat ik me niet moest aanstellen na die miskraam en dat ik me maar een slag in de rondte moest gaan wippen voor een volgende Terwijl we het de andere keren wel meteen vertelde, zodat je goed opgevangen kon worden met een miskraam. Nou mooi niet dus.

Mijn oma vertel ik het gewoon niet , omdat ze de laatste keer er letterlijk en figuurlijk ziek van was en dagen heeft lopen huilen. Dat mensie is ook 83 en dat kan ik dr echt niet meer aan doen. Ook al heb ik zelf het gevoel dat het deze keer echt goed zit, maar toch weet je het nooit zeker....

Nu ben ik als de dood voor naalden, zeker als er meerderen gezet moeten worden. En al helemaal met het doel om meer pijn te veroorzaken om vervolgens pas de pijn te stillen. (beetje vaag omschreven maar hoop dat jullie hem snappen). En heb begrepen dat er twee manieren zijn om een ingeleide bevalling te doen. Ik weet dat een ingeleide bevalling niet zonder naalden kan, niet in mijn geval. Aan de ruggeprik zit ik vast. Maar om de weeen op gang te helpen zou je ook kunnen kiezen voor een gelei ipv infuus. Hoe gaat dat in zijn werk ? Een beetje weet ik het wel, maar doet het veel pijn vindt je nergens. En hoeveel langer duurt het in vergelijking met een infuus ?Wie heeft er ook een ingeleide bavalling gehad, of kent iemand en weet hier verhalen over ?? nou ja boordevol vragen. Hoop dat iemand er iets van weet.

Fijn dat je weer meedoet! Ik weet niks van inleiden, in zoverre dat ze er met mij wel over gesproken hebben, maar het is niet gebeurd uiteindelijk, want Christan kwam spontaan. Maar ze waren van plan om dat met zo'n bandje te doen. Een soort veter van gelei die ze om of tegen je baarmoedermond aanbrengen en die dan voor ontsluiting zorgt.

Trouwens nog even iets anders: weet je dat je als je BI hebt *niet* met je benen in de beugels mag? Hou daar goed rekening mee. Ik kan me een verhaal herinneren van iemand bij wie dat is gebeurd (ondanks haar waarschuwingen) en bij wie de BI daarna behoorlijk verslechterd is. Geef van tevoren dus aan iedereen die je tegenkomt in het ziekenhuis aan dat je dat niet wilt, wat er ook gebeurt. En instrueer Danny vooral goed op dat punt want je bent zelf niet altijd helemaal aanspreekbaar tijdens de bevalling (dat weet ik weer wel uit ervaring...)

Oja, en een ruggeprik valt echt erg mee. Je krijgt eerst een verdoving. Tja, die voel je dus wel... Maar de ruggeprik zelf, daar voel je echt helemaal niks van. Wat een genot als die pijn eindelijk weg is daardoor in mijn geval zeer gemene rugweeën

Groetjes, Renée

Moet met beide benen op het bed blijven. Het bed waarop ik beval mag dan ook niet zo''n bed zijn die ze aan het voeteneind wegklappen. Ik moet voldoende kussens om meheen hebben die mij als het ware tegenhouden (zij het zachtjes) om te verleggen of op een kant van het lichaam te liggen. Mijn rug moet ondersteund worden door kussens en blijft in 120 graden. Mag mijn benen niet optrekken om te persen. Mag niet te ver onder verdoving zijn, moet kunnen ssngeven welke pijn ik voel. Van mijn BI of van de bevalling. Geen kunstverlossing door dat mijn bekken is verzakt en dus kapot getrokken kan worden als ze dit wel doen. Er mag ook niet geduwd worden op de buik. Geen keizersnede aangezien je daarmee de schuine buikspieren/banden meedoorsnijdt. (in noodgevallen mag het uiteraard wel). De bevalling moet langzaam verlopen. Bij een te snelle bevalling kan er meer schade optreden. De inleiding neemt dan ook wat uurtjes met zich mee. Het lichaam moet het zelf doen, dus niet verhoogt tempo. Baarkruk wordt ook afgeraden omdat n de meeste gevallen de bevalling alsnog te snel gaat. En zo kan k nog een hele lijst opnoemen. Ben benieuwd of ik aan alles denk op dat moment.

Uit voorzorg hebben we hier een geboorteplan opgemaakt. Met alle maatregelen die genomen moeten worden, wat wij wel en nniet willen. Wie er bij is tetc. Deze krijgt de verlossende gyn, Danny kent hem uit zijn koppie. Zijn moeder krijgt hem en de mijne. Genoeg mensen dus die weten wat kan, mag en wat wij willen. Wie er allemaal bij is op moment van bevallen zien we dan wel, ze zijn iig allemaal aanwezig in het ziekenhuis. Mijn moeder voor mij, danny voor mij en danny's mams voor mij maar ook voor Danny (mocht die bezwijken of het niet meer zien zitten)

quote:

---

Op donderdag 17 januari 2002 13:22 schreef Rewimo het volgende:
Oja, en een ruggeprik valt echt erg mee. Je krijgt eerst een verdoving. Tja, die voel je dus wel... Maar de ruggeprik zelf, daar voel je echt helemaal niks van. Wat een genot als die pijn eindelijk weg is daardoor in mijn geval zeer gemene rugweeën

Groetjes, Renée

---

Bij mij was er ook sprake van dat ze zouden gaan inleiden, en ik zag er ook vreselijk tegenop door de verhalen die ik gehoord en gelezen had. Maar dat gevoel wordt steeds minder. Ergens heb ik het idee dat m'n hormonen en het zwaarder en pijnlijker worden van m'n lichaam er samen voor zorgen dat ik er steeds nonchalanter tegenover sta. Waar ik een paar maanden geleden nog allerlei standvastige ideeen had over medicatie enzo, kan het me eigenlijk op het moment niet zo gek veel meer schelen, als dat kind er maar uit komt.

Overigens kan ik je wellicht volgende week donderdag meer vertellen over de gelei: de gyn wil dan gaan kijken hoe het er van binnen voorstaat, en eventueel gelei aanbrengen. Ze wil zeker niet dat we m'n 'due date' voorbij gaan....

quote:

---

Op donderdag 17 januari 2002 13:33 schreef Knorretje het volgende:

[..]

Ja ok, maar dat bedoel ik, je krijgt de ruggeprik ter verlichting van pijn. dan wil je hem graag hebben. Ik krijg de prik al voordat er sprake is van ontsluitingsweeen. En heb dan heus al wel pijn, maar heb het idee dat het toch anders is.

---

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 20:31 schreef Catootje het volgende:
Dat ingepakte poppetje Wat grappig, ziet er zo kwetsbaar uit : *eeeh, help..help, ik krijg geen lucht zoo...help* Ik was trouwens ook zo rood, ik heb een foto van mezelf dat ik volgens mij ook zo rood ben (ikke van het huilen..catoot was een jankertje)

---

Weet je, Karin en andere wensouders, het lijkt soms echt een eeuwigheid te duren. Ik herken dat ook van mijzelf, en van een vriendin van mij. Zij was enorm aan het piekeren geslagen of het wel ging lukken (en dat ook nog in de periode dat ik net met zwangerschapsverlof ging, heel schrijnend vond ik dat). Ze waren al naar de huisarts gegaan, omdat ze het echt niet meer zagen zitten. Die heeft hun meteen weer naar huis gestuurd, want na 8 maanden word je nog niet doorgestuurd naar een gynaecoloog.
Kort daarna was het toch raak. Ik geloof dat ze er helemaal niet meer op rekende. Het kwam toch gewoon goed.
En een ander voorbeeld was iemand op mijn werk. Heel erg laconiek van aard. Die had er bijna 2 jaar over gedaan. Maar nooit gewanhoopt. Dat vind ik zo knap. Nou ja, knap, nee dat is niet de juiste uitdrukking. Eerder dat het me geweldig lijkt om zo'n houding te kunnen hebben. En dat ook zo te voelen.

Als ik er met mensen over spreek, dan probeer ik altijd een beetje aan te geven dat het echt wel wat langer kan duren, terwijl er niet altijd wat aan de hand hoeft te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat er onbewust toch geldt dat hoe harder je ermee bezig bent, hoe moeilijker het wordt. Nee, vraag me niet hoe je er "bewust niet mee bezig kunt zijn". Maar afleiding (een nieuw huisdier, een enorme verbouwing (ondergetekende)) helpt soms.
[sub]waarmee ik overigens niet iedereen zomaar roekeloos aan een huisdier wil praten hoor! [/sub}

Sterkte allemaal!

N.

[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 17-01-2002 21:27]

Iedereen kan makkelijk zeggen dat het wel even kan duren, tuurlijk zeg ik dat ook tegen Karin. Juist door de "snelle" gevallen in onze familie is het een grote tegenvaller dat het niet 1 2 3 raak is.

Ik kan slechts bij benadering voorstellen hoe moeilijk het is. Dat het heel moeilijk is merk ik aan Karin elke maand, als ze weer ongesteld is geworden en weer alle hoop de grond in is geboord. En er is zo weinig wat ik (of wie dan ook) kan zeggen of kan doen.

dikke voor Karin en ET

quote:

---

Op dinsdag 15 januari 2002 08:04 schreef IllOgical het volgende:

[..]

IllOgical fluistert:

_{Voeg 12 augustus maar toe: IllOgical gaat papa worden}

---

Vlak daarna werden wij door een dronken vent aangereden en is mijn linkereileider zo beschadigd geraakt door de klap en de troep in mijn buik door darmperforaties dat ik alleen nog maar met IVF een kindje zal kunnen krijgen.
Ik voel me nu echt verslagen. Heb het eerder eigenlijk niet goed door laten dringen, maar nu de eerste onderzoeken gaan plaatsvinden merk ik pas hoe diep het zit.
Het is bovendien niet evident dat ik een normale ivf-behandeling kan ondergaan omdat die darmen verkleefd kunnen zitten aan m'n baarmoeder. Ze zullen dat eerst van binnen willen bekijken. Ik ben zo bang. Ook omdat ik vanwege het ongeluk nog meer letsels heb waardoor ik continu pijn heb en medicijnen moet gebruiken. Nu gaan ze binnenkort zenuwblokkades plaatsen, dus hopelijk kan ik tzt wel zonder medicatie zwanger worden.
Ik kan echter niet te lang meer wachten, omdat er anders meer verklevingen kunnen komen in m'n buik en ik dit jaar 35 wordt. En het met mijn lijf alleen maar moeilijker zal worden naarmate ik ouder ben. Aan de andere kant wil ik mezelf ook niet de mogelijkheden van eventuele operaties om m'n pijn kwijt te raken, ontzeggen. Die kunnen weer niet als ik zwanger ben natuurlijk.

Ik hoop dat ik hier af en toe m'n ei kwijt kan? Heb al eens eerder willen schrijven, maar ik vind het zo vervelend om tussen alle gelukkige mensen zo'n rotverhaal neer te zetten. Nu toch meer mensen aangeven met dezelfde gevoelens en problemen te zitten schrijf ik het toch maar.

Sterkte en ik hoop dat het allemaal voorspoedig verloopt.

Renée

Tuurlijk ben je hier welkom! Ik hoop dat het schrijven over wat je meemaakt, je een beetje kan helpen. Het is niet niks zeg!

Big hug, hou je taai!

Janneke

quote:

---

Op vrijdag 18 januari 2002 15:00 schreef Rewimo het volgende:
Het gaat niet goed met Christan, hij heeft nu 39.6 en hij blijft huilen.
Gelukkig drinkt hij wel. Om 17.10 kunnen we bij de huisarts terecht
gelukkig, maar ik zie het even niet meer zitten nu. Frank is nog ziek en die
komt dus niet, en dus zit ik hier helemaal in mijn eentje met een ziek kind.
Heb van ellende al een potje mee zitten huilen...

---

Succes bij de huisarts.

Lieve Sanseveria, ik ben heel blij (hmm, misschien niet het juiste woord) dat je dit durft te schrijven: juist omdat het negatief is. Ik vind dat dit soort dingen irl soms al erg weggedrukt worden, en ik vind een anonieme internetcommunity het middel bij uitstek om es flink van je af te schrijven (binnen de grenzen van wat je kwijt wilt, natuurlijk). Het is al zo moeilijk om tussen de jonge moeders te zitten in het dagelijkse leven, laten wij elkaar hier openheid gunnen: heel veel sterkte met alles, ik hoop dat alles 'goed'zal komen. Hoe denk jij trouwens over adoptie? (hihi: daar ben ik dus mee bezig, niet met adopteren, maar of ik dat ooit zou willen...vandaar dat ikd at iedereen vraag)

quote:

---

Op woensdag 16 januari 2002 20:00 schreef Catootje het volgende:

[..]

Ik heb er ook al over nagedacht: ik wil geen uitgebreide medische flierefluiterij aan mijn lijf...ik denk dat ik dat niet aan zou kunnen. IK ben over adoptie nog niet uit. Ik wil echt heeel graag kinderen, maar heb ook moeite met het idee dat ik dan kinderen onthecht door ze uit hun omgeving te halen alleen voor mijn kinderwens...Maar het idee van kinderloosheid: brrr...ik denk dus toch zeer goed na over adoptie, en wil dat tzt wel goed uitzoeken.

---

Ieder moet het voor zich weten natuurlijk, maar ik zou willen zeggen, laat je ook weer niet te snel afschrikken door de "medische toestanden" want wat wij achteraf bezien hebben meegemaakt was niet moeilijk of pijnlijk en zeer de moeite waard!
Geen pijn, geen hormonen gespoten........ alleen pijnloze echootjes om de cyclus te bepalen en pijnloze inseminatie's met bewerkt zaad. De spanning van is het wel of niet gelukt is wel zwaar natuurlijk maar was voor ons goed te doen.

Natuurlijk is ivf of icsi wel zwaarder om te moeten ondergaan, maar welke behandeling je eventueel gaat krijgen dat weet je pas als je de onderzoeken in bent gegaan.
Ik ben in elk geval heel erg blij dat wij niet hebben gezegd "aan ons lijf geen polonaise".

Ik lees het net van Christan, arm ventje ....
veel sterkte Rewimo!

[Dit bericht is gewijzigd door Dinus op 18-01-2002 18:33]

Heel veel beterschap èn een dikke knuffel voor Christan.

Ik hoop dat het echt gauw zomer gaat worden, want ik ben erachter dat winter echt niks is voor kleintjes. Dan heb jij toch beter uitgezocht Gaoxing! (Tenminste, ik neem aan dat het op Guam altijd mooi weer is, of niet?)

O ja, die vriendin die voor haar gevoel zo lang had moeten wachten, is vandaag bevallen van een prachtige dochter. Ik belde haar vanmiddag, omdat ik gedroomd had dat ze bevallen was (van een dochter), en dat was ook zo! Toevallig he?
Dingen komen dus soms ook "gewoon" goed!

quote:

---

Op vrijdag 18 januari 2002 21:08 schreef Nausicaa het volgende:
Beterschap Christan! En sterkte voor jou Rewimo! Ik hoop dat Christan er snel bovenop is.
Heeft-ie snel oorontsteking? (Omdat je zegt dat hij alweer een antibioticakuur moet hebben). Misschien zijn buisjes dan een idee. Zelf heb ik als kind heeel erg veel oorontsteking gehad, ik geloof dat mijn vader een keer zei dat hij had geteld hoevaak ik doorgeprikt was, en kwam toen op 20 keer. Pas met buisjes ging het over (wat een opluchting was dat). Maar goed, misschien is dit wel veel te voorbarig.

---

Rewimo wat een ellende met Christan. Heel moeilijk als je alleen zit met een ziek en ellendig kereltje. Heel veel sterkte, beterschap voor Christan en een dikke knuffel voor jou.

Mijn naaste collega en "werkvriendinnetje" is ongewenst kinderloos. Heeft 4 ivf behandelingen gehad en die zijn niet gelukt. Ik heb haar het eerst verteld dat ik zwanger was, apart op de gang zodat ze niet zo hard zou schrikken zo midden tussen alle collega's. Mijn hele zwangerschap heeft ze heel intens meegeleefd en ze is zelfs (ondanks dat ze vantevoren aangaf of ze niet wist of ze dat wel aankon) op kraamvisite gekomen.
Vanmorgen kwam een andere collega (die van het verhaal op de hoogte is) even melden dat ze een traject had uitgestippeld. Ze gaat eerst verhuizen, dan trouwen, dan nog ver reizen en dan neemt ze ook nog even een kind. Niet dat ze van plan was daar veel voor op te geven hoor, het was natuurlijk niet zo dat ze haar vrijheid ging inleveren. Affijn ze had een hele tirade hoe ze het aan zou pakken en vooral hoe ze zich niet zou laten beperken door zo'n mormeltje.
Bij mijn collega liepen ondertussen de tranen over de wangen.
Hoe gevoelloos kunnen mensen zijn!

Ik snap niet dat mensen zo makkelijk spreken over kinderen "nemen". Het is een wonder als het gebeurd. Ik merk, ook vooral door de verhalen hier, dat het allemaal niet zo simpel is als men wel denkt.
Ik kan ook steeds Knors gedichtje niet uit mijn hoofd zetten. Die geeft zo goed weer hoe pijnlijk en teleurstellend het allemaal kan zijn.

[Dit bericht is gewijzigd door Lois op 18-01-2002 21:52]

Ik zit op een mailinglist met allemaal vrouwen die in hun eentje een kindje hebben, of dat graag willen (voor ik qltel leerde kennen, wilde ik ook graag een kindje, al had ik geen partner). Daar zijn ook meiden bij die het ivf-traject ingaan. Ik vind dat zo vreselijk moedig, want ik weet uit verhalen van degenen die het al gedaan hebben dat het vreselijk zwaar is. Met partner al, maar zeker in je eentje!

Vind het heel fijn dat jullie zo gereageerd hebben (dank voor jullie sterkte-wensen en Barb terug, Bixis !) en ik zal zeker af en toe schrijven. Ik weet niet hoe constant, omdat ik maar weinig achter de kan compu zitten en ik ook via mail contacten met Nederland onderhoud (ik woonde nog niet zolang in Antwerpen toen we het ongeluk kregen).

Ik geniet overigens echt van alle verhalen hoor, roze, grijs of zwart, het is niet zo dat ik vreselijk jaloers hier achter de compu zit (ja af en toe diepe zucht) en ik lees al best wel lang mee, dus heb het gevoel da'k jullie al hartstikke ken .

Catootje, we zijn er nog niet aan toe om over adoptie na te denken. Voor het ongeluk hadden we nog het idee dat er een hele hoop tussenstappen te nemen waren, nu is het ineens een reuzestap naar ivf. En alles ziet er anders uit als je er ineens met je neus bovenop zit. Eerst had ik ook het idee, aan mijn lijf geen polonaise, maar dat verandert wel hoor (hoewel ik er dus nog niet uit ben, moet iig beter zijn dan dat ik nu ben). Ik weet wel dat ik ook gelukkig kan zijn met 'alleen' mijn vriend (zijn we al 12 jaar) en dat wij vast een manier zullen vinden om extra liefde aan een kind te geven. Of dat adoptie kan zijn, weet ik niet, kan ook pleegouderschap of misschien wel gastgezin ofzoiets zijn. Maar daar hebben we nu nog geen ruimte voor om daarover na te denken.

Rewino, gaat het vanmorgen weer wat beter met Christan? Ik hoop het, een dikke beterschapsknuffel vanuit Antwerpen!

[Dit bericht is gewijzigd door Sanseveria op 19-01-2002 09:38]

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 14:31 schreef just me het volgende:
ach.. misschien ligt ze wel gewoon te slapen want het is daar nu 23.30 uur

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:12 schreef Catootje het volgende:

[..]

Ach ja, vast..ik vind wel dat als ze zo tegen het einde lopen, ze zich elke dag even moeten melden

---

quote:

---

Op vrijdag 18 januari 2002 21:38 schreef Lois het volgende:
Ik snap niet dat mensen zo makkelijk spreken over kinderen "nemen". Het is een wonder als het gebeurd. Ik merk, ook vooral door de verhalen hier, dat het allemaal niet zo simpel is als men wel denkt.

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:24 schreef Swetsenegger het volgende:

"Maar dat merk je wel als je zelf kinderen neemt...ik zou er nog maar eens over nadenken".

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:35 schreef Tinkerbell het volgende:

en het is al 2 jaar geleden.

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:37 schreef just me het volgende:

nee tinkerbell.. het is pas 2 jaar geleden

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:39 schreef Tinkerbell het volgende:

he niet doen...

---

Ennnnnnnnn: hij heeft vandaag (precies 15 maanden oud) zijn eerste drie pasjes gezet! Helemaal los!

Goed hè, mijn vader was erbij, hij is helemaal trots dat hij dit speciale moment heeft meegemaakt!

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 16:20 schreef Rewimo het volgende:

Goed hè, mijn vader was erbij, hij is helemaal trots dat hij dit speciale moment heeft meegemaakt!

---

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 09:50 schreef Sanseveria het volgende:
Trouwens, nog even terugkomend op die 'fijngevoelige' mensen. Waar ik me in al die jaren het meest aan geergerd heb, zijn die stomme opmerkingen als van 'als je er niet mee bezig bent raak je vast zo zwanger'. Ik werd daar na een tijdje zo kwaad over. Alsof ik er eigenlijk zelf voor zorgde dat ik niet zwanger werd!!
(....)

---

Het gevoel werd steeds erger. Ik begon ook wel steeds krampachtiger te rekenen, terugkijkend, proberen te verklaren waarom het toch niet raak was. Zit in mijn karakter denk ik. Tot Marco op een gegeven moment tegen mij zei toen ik weer ongesteld werd: reken er maar op dat je dat nog wel een paar keer zult worden hoor! Pas toen drong het tot me door dat het ook de maand daarna echt nog niet raak zou zijn. En toen pas kon ik het een beetje loslaten. En was het dus vrij vlot daarna wel raak. Toeval of niet, ik ben ervan overtuigd dat mijn eigen krampachtige houding het in het begin moeilijker heeft gemaakt.

Dus: als ik dit soort dingen zeg, dan is dat niet omdat ik niet 'fijngevoelig' zou zijn of zo. Ik denk dat ik redelijk fijngevoelig ben. Het is alleen mijn ervaring dat het wel zo zou kunnen werken. Hoeft niet, kan wel. Ik probeer er (volgens mij) wel meestal te zeggen dat het bij mij zo was.

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 19:55 schreef Rewimo het volgende:
Moeilijk te zeggen, Nausicaa. Er zijn zoveel oorzaken waarom iemand niet meteen zwanger wordt... Maar spanningen kunnen denk ik wel meespelen, dat bedoel je waarschijnlijk.

---

quote:

---

En sowieso eindigt 10% van alle zwangerschappen in een (vroege) miskraam. Dat vind ik best veel!

---

Nou ja, maar niet te lang bij stil staan....

Vanmorgen hartelijk gelachen, want het was net of Jorden zijn eerste woordje zei... En wat dat dan was? Eeetuh!
Het klonkt net echt!
Zeker omdat wij met een fruithapje bezig waren.

Maar omdat meneer dat fruithapje vervolgens weigerde, gaan we er gewoon maar vanuit dat het toeval was! Al klonk het wel reuze echt...

En wat hield ik me groot voor de buitenwereld!!

Ik had ook wel lieve vriendinnnen om me heen die mij zo snel mogelijk na de bevalling belden dat het kindje geboren was en mij ook heel snel met dat kleine frummeltje lieten tutteren.

Gos wat hoop ik dat het jullie, moeilijk zwanger wordendende vriendinnen fokkers, ook zo mag vergaan als bij mij.. uiteindelijk toch zwanger worden en fantastische kinderen op de wereld te mogen zetten

*trots* Christans eerste woordje was 'mamma'

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 22:03 schreef Rewimo het volgende:
Hihihi, de liefde van de (kleine) man gaat door de maag hè

*trots* Christans eerste woordje was 'mamma'

---

wacht maar tot ie groter wordt en dan is het *zakgeld*

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 15:12 schreef Catootje het volgende:

[..]

Ach ja, vast..ik vind wel dat als ze zo tegen het einde lopen, ze zich elke dag even moeten melden

---

* Leah heeft dat ook voorgesteld......maar daar kreeg Gao stress van.

*zegt nix*

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 22:05 schreef just me het volgende:

[..]

*smelt*

wacht maar tot ie groter wordt en dan is het *zakgeld*

---

De top 15 van opmerkingen die je NIET wilt horen:

1. Zal ik wel een keer langskomen, dan is ze zo zwanger
2. Neem je die kinderen van ons maar een week, dan ben je zo genezen
3. Neem er een hond bij, ga op vakantie of koop een leuke auto
4. Jullie zijn er te veel mee bezig
5. Veel eieren eten is goed voor de potentie
6. Heb je geen kinderen? Nou, dan doe je toch zonder! Daar moet je niet zo niet zo moeilijk over doen.
7. Jij wou geen kinderen hebben, anders had je er wel voor gezorgd dat ze er kwamen.
8. Tijdens een verjaardag in een volle kamer: "Vrijen jullie wel genoeg?"
9. Dan moeten jullie maar élke avond aan seks doen.
10. Ik heb er meer verdriet van gehad dan jullie hoor!
11. Neem nou dat kind van onze buren, die is elke nacht wel 3 x wakker! Dat kan ook nog.
12. Dan neem je toch een hond, dat zie je wel meer bij kinderloze mensen.
13. Dan moet je 'het' es een keer hoog in bergen doen, onze kennissen zijn daar ook zwanger geraakt.
14. Je weet maar nooit. Geluk zit in een klein hoekje.
15. Ach, Klaas en Annie hebben 'dat' wat jullie hebben ook, en die blijven ook gewoon lachen....

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 22:26 schreef Rewimo het volgende:
Puh, met al die opa's en oma's die voor hem sparen heeft ie al zowat meer op de bank dan ik... Zakgeld? Schrijf maar op je knuffelige buikje

---

Maar dames, wees dus gerust: alles is nog altijd kalm hier. M'n buik doet hard z'n best Buikkie naar beneden te duwen, maar het zet allemaal nog niet veel zoden aan de dijk.

En hoe is het met Jorden weer helemaal beter.
En rewimo natuurlijk niet te vergeten.

Verder weet ik niks toe te voegen op dit moment.Maar LEES DAGELIJKS de verhalen van iedereen .
Vindt het een enerverende topic.
Veel liefs Ingrid>>>

quote:

---

Op zaterdag 19 januari 2002 19:50 schreef Nausicaa het volgende:

[..]

Ik voel me persoonlijk aangesproken hierdoor, zeker omdat ik even terug wel zoiets zei.
Tja, wat kan ik zeggen. Bij mij werkte het dus gewoon wel zo. Elke maand toch wel rekenen. En vooral dat verschrikkelijke gevoel als ik netjes precies na 28 dagen weer ongesteld werd <<waarom, het "had toch raak moeten zijn", wat is er hier aan de hand>>.

(...)

---

Eerlijk gezegd erger ik me dus weer niet aan termen als 'kinderen nemen'. Ik denk dan eerder, oeeeehhh wat zal het jou tegenvallen als het dan niet lukt. Ik wist dat het lastiger zou zijn in ons geval, dus dan stel je je daar ook op in denk ik. Niet dat ik niet vaak teleurgesteld was, begrijp me goed, maar ik heb me eigenlijk tot op het moment dat ik hoorde dat m'n linkereileider ook naar de knoppen was, niet echt wanhopig gevoeld. Niet zoals ik dat wel eens lees en hoor van anderen.
Trouwens, de eerste maanden was ik alleen maar kwaad op die vent die ons aangereden heeft. Begin nu pas een beetje aan m'n gevoel toe te komen.

Zo zal het voor iedereen weer anders liggen. Sorry Nausicaa als ik je hiermee beledigd heb, dat was niet de bedoeling natuurlijk. En zoals jij het uitlegt, dat het jou wel geholpen heeft, dat is natuurlijk weer anders dan dat iemand het zomaar even tegen je zegt omdat die en die...enz. Dan heb ik er geen moeite mee. Dat is gewoon jouw ervaring.
Vriendjes?

Ik was gisteren bij mijn ouders en vertelde hen dat wij dinsdag naar die fertiliteitskliniek gaan. Nauwelijks reactie, alleen maar vragen of het een goede arts is, niet vragen hoe ik me erover voel, toen wij weg gingen geen sterkte wensen. Dat zijn de dingen die mij echt pijn doen en waardoor ik mij er soms vreselijk alleen in voel. Mijn vader is psycholoog en die wil geen shit buiten kantoortijden, da's me nog meer duidelijk geworden na het ongeluk. Nu ben ik al een tijd volwassen en zou ook willen dat het me niet meer raakt, maar met zulke dingen worden je ouders ineens weer zo belangrijk. Fuckers.

quote:

---

Op zondag 20 januari 2002 00:19 schreef E.T. het volgende:
Nog even wat ik tegenkwam op een of andere site... zooooo herkenbaar:

De top 15 van opmerkingen die je NIET wilt horen:

1. Zal ik wel een keer langskomen, dan is ze zo zwanger
2. Neem je die kinderen van ons maar een week, dan ben je zo genezen
3. Neem er een hond bij, ga op vakantie of koop een leuke auto
4. Jullie zijn er te veel mee bezig
5. Veel eieren eten is goed voor de potentie
6. Heb je geen kinderen? Nou, dan doe je toch zonder! Daar moet je niet zo niet zo moeilijk over doen.
7. Jij wou geen kinderen hebben, anders had je er wel voor gezorgd dat ze er kwamen.
8. Tijdens een verjaardag in een volle kamer: "Vrijen jullie wel genoeg?"
9. Dan moeten jullie maar élke avond aan seks doen.
10. Ik heb er meer verdriet van gehad dan jullie hoor!
11. Neem nou dat kind van onze buren, die is elke nacht wel 3 x wakker! Dat kan ook nog.
12. Dan neem je toch een hond, dat zie je wel meer bij kinderloze mensen.
13. Dan moet je 'het' es een keer hoog in bergen doen, onze kennissen zijn daar ook zwanger geraakt.
14. Je weet maar nooit. Geluk zit in een klein hoekje.
15. Ach, Klaas en Annie hebben 'dat' wat jullie hebben ook, en die blijven ook gewoon lachen....

---

quote:

---

Op zondag 20 januari 2002 10:08 schreef Sanseveria het volgende:

[..]

Zo zal het voor iedereen weer anders liggen. Sorry Nausicaa als ik je hiermee beledigd heb, dat was niet de bedoeling natuurlijk. En zoals jij het uitlegt, dat het jou wel geholpen heeft, dat is natuurlijk weer anders dan dat iemand het zomaar even tegen je zegt omdat die en die...enz. Dan heb ik er geen moeite mee. Dat is gewoon jouw ervaring.
Vriendjes?

---

quote:

---

Ik was gisteren bij mijn ouders en vertelde hen dat wij dinsdag naar die fertiliteitskliniek gaan. Nauwelijks reactie, alleen maar vragen of het een goede arts is, niet vragen hoe ik me erover voel, toen wij weg gingen geen sterkte wensen. Dat zijn de dingen die mij echt pijn doen en waardoor ik mij er soms vreselijk alleen in voel. Mijn vader is psycholoog en die wil geen shit buiten kantoortijden, da's me nog meer duidelijk geworden na het ongeluk. Nu ben ik al een tijd volwassen en zou ook willen dat het me niet meer raakt, maar met zulke dingen worden je ouders ineens weer zo belangrijk. Fuckers.

---

Ik herken je laatste opmerking dus ook heel erg. Erg is het. Maar het is niet anders, denk ik dan maar. We kunnen alleen maar proberen om het zelf beter te doen.

[Dit bericht is gewijzigd door Nausicaa op 20-01-2002 11:25]

quote:

---

Op zondag 20 januari 2002 11:14 schreef Nausicaa het volgende:

[..]

Tuurlijk!

---

quote:

---

Wat een k** reactie zeg! Zeker je vader zou beter moeten weten.
Nou, mijn ouders kunnen er ook wat van trouwens. Ik heb ze al ruim twee jaar niet meer gezien. Ingewikkeld verhaal, maar het komt er op neer dat ze boos waren geworden omdat Marco en ik ons gingen "verloven" (whatever that may mean in deze tijden....), zonder dat ze daarvan op de hoogte gesteld waren. Kort daarna werd Marco heel erg ernstig ziek (zo ziek dat we nog snel in het ziekenhuis de notaris hebben laten aanrukken met testamenten). In die tijd hebben ze dus helemaal niets van zich laten horen (daarna trouwens ook niet, ze hebben Jorden zelfs nog nooit gezien). En dat in een tijd waarin je je ouders echt het hardst nodig hebt. Ongelofelijk vond en vind ik dat.

---

quote:

---

Ik herken je laatste opmerking dus ook heel erg. Erg is het. Maar het is niet anders, denk ik dan maar. We kunnen alleen maar proberen om het zelf beter te doen.

---

Voel jij je trouwens 'echt' al moeder, of is dat iets waar je ingroeit?

quote:

---

Op zondag 20 januari 2002 07:53 schreef gezondheid het volgende:
En rewimo natuurlijk niet te vergeten.

---

quote:

---

Op zondag 20 januari 2002 13:18 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Het gaat steeds beter met Christan, de penicilline doet zijn werk goed.

---

http://www.bloem-natuurprod.nl/dutch/centangeli.html

quote:

---

Op maandag 21 januari 2002 07:06 schreef Rewimo het volgende:
Jessie, er bestaat een heel goed middel tegen krampjes: Centangeli van het merk Bloem. Drie druppels in de eerste fles (of met een beetje water op een lepeltje als je bv geeft), en bij acute kramp 3 druppels met een lepeltje geven. Ze beginnen eerst harder te krijsen (het smaakt ronduit smerig) maar binnen 2 minuten zijn de krampjes over en is je kind weer vrolijk. Bij Christan werkte het altijd. Binnen de kortste keren lachte hij weer, ik vind het echt een wondermiddel. Op deze site kun je er wat meer over lezen en een verkoopadres opzoeken:

http://www.bloem-natuurprod.nl/dutch/centangeli.html

---

Als het kindje verstopt is kun je ook een theelepeltje sinasappelsap in de fles gooien, ik kreeg die tip toen van het consultatiebureau. Hielp ook geweldig.

de homeopatische middeltjes waarover geschreven wordt is dat iets wat voor elke baby goed is? als ik het allemaal goed begrepen heb kan iets homeopatisch goed voor de een zijn en slecht voor de ander

doe idd niet meer dan 1 theelepeltje sinasappelsap ergens doorheen want sinasappelsap kan juist krampjes veroorzaken!

venkelthee is iets wat tijdens de borstvoedingsperiode ook door de moeder gedronken kan worden als de baby's krampjes hebben en in de venkelthee voor baby's schijnt erg veel suiker in te zitten.

quote:

---

Op maandag 21 januari 2002 08:45 schreef Lois het volgende:
Wij gebruiken voor Eva voornamelijk nog (baby) venkelthee. In elke fles een scheut en als het heel erg is een flesje half thee, half melk.
Zo rondlopen als dice net beschreef doen wij ook nog regelmatig (het is heel wat anders met ruim 9 kilo op je arm ) en wat ook altijd geweldig hielp is de babybjorn.

Als het kindje verstopt is kun je ook een theelepeltje sinasappelsap in de fles gooien, ik kreeg die tip toen van het consultatiebureau. Hielp ook geweldig.

---

Toen ik nog borstvoeding gaf ik Eva altijd thee van een theelepeltje. Ging prima.

[Dit bericht is gewijzigd door Lois op 21-01-2002 09:03]

quote:

---

Op maandag 21 januari 2002 09:00 schreef Lois het volgende:
Mag ik je even corrigeren just me?
Van Milupa heb je venkelthee voor 'grote' mensen (die bevat suiker) en speciale thee voor babytjes (zit geen suiker in).

---

Voor de baby's
Als uw baby last heeft van krampjes is er Milupa Venkel-T (suikervrij) op basis van Venkelextract. Milupa Venkel-T kan vanaf de geboorte gebruikt worden. In de eerste maanden hebben bijna alle baby's wel eens last van darmkrampjes. Milupa Venkel-T is een van oudsher bekend product dat darmkrampjes bij baby's verzacht en daardoor een rustgevende werking heeft. Ook de moeder kan Venkel-T drinken. Dan komt het via de moedermelk bij het kindje terecht. Venkel-T heeft bovendien een stimulerende werking op de aanmaak van moedermelk

Die babyvenkelthee is bij de meeste drogisterijen verkrijgbaar en ook bij Albert Hein.

Succes!!

_{warme kruikjes, hete douches en badjes en buikje masseren......wat hebben wij niet geprobeerd tegen die rotkrampjes}

quote:

---

Op maandag 21 januari 2002 17:57 schreef jessie het volgende:
Dat middel waar jij het over heb rewimo is ook goed bij diaree enzo las ik, maar Bo heeft ook last van verstopping en ben dan bang dat het ook iets stoppend werkt omdat het goed is voor diaree, snap je.
Lekkere poeppraatjes weer he!!

---

Verder zijn er tijdens de bruiloft van D-Fens (congrats!) heel wat verhalen over fouten bij zwangerschap voorbij gekomen: zwangerschapsvergiftiging, vroegtijdige ontsluiting (28 weken), etc. Misschien is dit slechts het topje van de ijsberg, maar samen met Sanseveria & Dinus (en andere) verhalen lijkt het erop dat een "normale" zwangerschap buitengewoon bijzonder is. Ben dus heel nieuwsgierig naar wat die scan oplevert.

Dinus, Sanseveria (en alle anderen voor wie dit ook van toepassing is): veel sterkte!

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 10:58 schreef IllOgical het volgende:
Voor diegenen die op de hoogte willen blijven: 5 februari a.s. is "onze" scan

Verder zijn er tijdens de bruiloft van D-Fens (congrats!) heel wat verhalen over fouten bij zwangerschap voorbij gekomen: zwangerschapsvergiftiging, vroegtijdige ontsluiting (28 weken), etc. Misschien is dit slechts het topje van de ijsberg, maar samen met Sanseveria & Dinus (en andere) verhalen lijkt het erop dat een "normale" zwangerschap buitengewoon bijzonder is. Ben dus heel nieuwsgierig naar wat die scan oplevert.

Dinus, Sanseveria (en alle anderen voor wie dit ook van toepassing is): veel sterkte!

---

En voor mij is het ook bijzonder spannend , aangezien ik net 2 miskramen achter de rug heb.

Ik ben trouwens deze reis ontzettend moe
voor mijn gevoel kan ik wel de hele dag slapen.
Nou zat ik net met die kleine tuttebol van me op de bank tv te kijken.... en werd ik wakker van de postbode die aan de deur stond te reutelen

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 11:15 schreef moussy het volgende:

[..]

woejjjjj , ikke mag een dagje eerder voor de echo

En voor mij is het ook bijzonder spannend , aangezien ik net 2 miskramen achter de rug heb.

Ik ben trouwens deze reis ontzettend moe
voor mijn gevoel kan ik wel de hele dag slapen.
Nou zat ik net met die kleine tuttebol van me op de bank tv te kijken.... en werd ik wakker van de postbode die aan de deur stond te reutelen

---

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 11:21 schreef IllOgical het volgende:

[..]

Je bent niet de enige die veel behoefte aan slaap heeft, zo ken ik er nog een die nog meer wil slapen als normaal

---

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 11:33 schreef moussy het volgende:

[..]

Heeft ze het ook zo vreselijk koud??
Ik heb nu een dik shirt aan met lange mouwen en daar weer een super fleece trui over, de kachel staat op tropenkolder en nog zit ik letterlijk en figuurlijk te klappertanden.

---

Ervaren moeders, help mij!
Jorden weigert ineens de fles, nou ja, om precies te zijn, de fles melk! Diksap wil hij wel.
Hij verzet zich met hand en tand (letterlijk), duwt de fles weg, en zet het op een brullen.
Boterhammetjes eten vindt hij wel prima, en dat gaat ook goed.

Weet iemand wat dit is?

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 14:18 schreef Nausicaa het volgende:
Raad gevraagd!

Ervaren moeders, help mij!
Jorden weigert ineens de fles, nou ja, om precies te zijn, de fles melk! Diksap wil hij wel.
Hij verzet zich met hand en tand (letterlijk), duwt de fles weg, en zet het op een brullen.
Boterhammetjes eten vindt hij wel prima, en dat gaat ook goed.

Weet iemand wat dit is?

---

Wat hebben jullie het ineens druk met die kleintjes zeg: niet drinken, niet poepen, wel poepen maar teveel, oorpijn, kiespijn, andersoortig pijn... WAUW!!

Maar goed even vraagje aan Lois. Ik heb dus nu die milupa venkel babythee gehaald. Je maakt dus 100ml aan met 1 zon klein maatschepje, alleen hoef je maar 2 tot 3 theelepeltjes te geven staat erop. Wat doe je dan met die 100ml zonder die 2 a 3 theelepeltjes, gooi je die weg, of kan je dat bewaren. En ik vind het ook zon klein beetje wat je dan moet geven. Bo krijgt bv inmiddels 120 water met 4 schepjes voeding, kan ik daar dan niet 1 zon maatschepje van dat spul aan toevoegen? Ik heb haar nu namelijk 6 theelpeltjes een kwartier voor de voeding gegeven, maar ze heeft nog krampjes, zo zielig.

Rewimo, denk dat ik dat spul wat jij zei ook maar eens ga proberen.

He gaoxing, wat ben je stil, wat ben je aan het doen, kom op vertel vertel vertel

Ik maakte altijd zo'n klein flesje van Avent (heb jij ook he? zag ik dat goed op de foto?) met een half maatschepje aan. Dat bewaarde ik ong. 24 uur en de rest dronk ik zelf op of gooide ik weg.
Ik giet gewoon een scheut in de fles en ze kreeg af en toe een paar theelepeltjes.

Ik had een gruwelijke hekel aan mensen die zeiden "het gaat weer over, geef het een paar maanden". Ondertussen loop jij dag in dag uit met een ontroostbaar kindje en voel je je compleet machteloos.
Toch is het waar Jessie, op een gegeven moment heb je ineens een krampvrije dag, dan worden het er 2 per week en dat worden er steeds meer.

Ook ik wilde alles wel proberen maar ik ben er inmiddels achter dat er maar 1 echt medicijn is en dat is tijd.
Wondermiddeltjes zijn er niet, je kan het alleen iets verlichten (met cinababy of rewimo's middel), warme kruikjes, douches, warme lappen op het buikje, masseren. Vooral veel geduld en knuffels.

Cinababy werkte bij Eva net zo goed als het middel van Rewimo. In eerste instantie heel veelbelovend, na een week deed het niets meer.
Dat wil niet zeggen dat het bij jou ook zo zal zijn, laten we hopen dat het bij jou wel werkt.

Heel veel succes Jessie en als ik iets kan doen dan mail je maar. Sterkte

Ja Gaotje ligt lekker te slapen nu denk ik. Ik zit elke dag weer in spanning of het al begonnen is .
Hoe gaat het met Buikkie??

Jillian had met 6 weken behoorlijk veel last, huilde erg veel en was vaak ontroostbaar
Nu gaat het echt stukken beter, ze lacht veel en is niet meer zo huilerig. Ik gebruik alleen Cinababy, maar heb niet echt 't idee dat het helpt. Ik zie het eerder als een laatste redmiddel, als het troosten, buikje masseren en kruikje geen effect hebben gehad.

Jessie, ik weet niet welke voeding Bo krijgt, maar Nutrilon staat er om bekend dat het obstipatie in de hand kan werken. De eerste 4 weken heb ik ook Nutrilon gegeven en ja hoor, Jillian kreeg last. Hele harde ontlasting of zelfs twee dagen geen ontlasting met als gevolg nog meer krampjes en veel huilbuien. Ik ben toen overgestapt op Frisolac comfort en gelukkig geen problemen meer gehad sindsdien.

Veel sterkte met die vervelende krampjes..

quote:

---

Op dinsdag 22 januari 2002 20:53 schreef Lois het volgende:
Ja Gaotje ligt lekker te slapen nu denk ik. Ik zit elke dag weer in spanning of het al begonnen is .
Hoe gaat het met Buikkie??

---

Het is nog steeds helemaal rustig hier hoor. Ik heb stapels kleine wee'tjes, Buikkie is superkalm, maar verder is er nog geen leven in de brouwerij. Morgen naar de gyn, misschien dat die er wat schot in kan brengen....

Blergh , ik kan knikkerputjes in mn benen duwen ... Ik zit nu dus op een "dieet" van sperziebonen en selderij en . en ... en en en en ... pfft en jaha zoutloos koken.
Het was gister zo erg dat toen ik heel effies met mn been tegen de tafel aanleunde dat ik gewoon de deuken in mn been had staan

Máááár, ik klaag niet, nahjah een beetje dan , want ik kan mn favo schoenen niet aan

Hoe is het eigenlijk met de zieke en snotterige kotertjes ?

* Gaoxing heeft het een tikkie gehad.....

Christan is nog steeds niet de oude. Erg huilerig. Ik heb vandaag een dagje vrij genomen omdat ik hem nog niet goed genoeg vind voor de crèche. Morgen heb ik sowieso vrij. Ik denk dat ik dan toch nog maar eens naar de huisarts ga met hem.

quote:

---

Op woensdag 23 januari 2002 12:05 schreef Gaoxing het volgende:

* Gaoxing heeft het een tikkie gehad.....

---

moet opeens denken aan een liedje van Bert en Ernie "wachten duurt lang; lang; lang; wat duurt dat wachten lang"

quote:

---

Op woensdag 23 januari 2002 16:38 schreef Rewimo het volgende:
test, sorry

---

_{denk ik}

quote:

---

Op woensdag 23 januari 2002 17:07 schreef moussy het volgende:

[..]

test gelukt

_{denk ik}

---

En gaoxing ik kan me nog heeeeel goed herinneren hoe zwaar die laatste loodjes waren. Ik hoop dan ook echt heel erg dat het op gaat schieten en dat je ook nog eens niet overtijd hoef te lopen. Rust veel, lees lekker een boekje( nu heb je er nog tijd voor lol) Ga nog lekker naar de kapper of ga lekker naar de schoonheidsspecialiste dat soort dingen, verwen jezelf gewoon maar je verdient het!!!

Rewimo balen dat je kleine humpie nog niet de oude is. Laat weten hoe het bij de huisarts was.

Nuasicaa hoe is het met het weigeren van de fles? Doet Jorden het nog steeds of heeft de strenge toon van Catoot geholpen?

Zelfs van mn bevalling weet ik heel veel dingen niet meer, maar ook daar was ze bij dus dat komt allemaal wel goed. Maar ja , zo ver ben ik nog lááááááng niet.

Eigenlijk heb ik ook nog geen paniek moment gehad of angstige momenten. Ik heb gewoon vreselijk het gevoel dat het deze keer wel goed zit. Volgens mij zei ik dat de vorige keer ook. Maar ook toen was ik al vreselijk veel aan het lezen over miskramen en doodgeboren kindjes en dat soort ellende. Dat moest ik toen gewoon van mijzelf. Het was echt een soort drang. Ook dat heb ik deze reis niet. Nu maar hopen dat mn gevoel en mn lichaam me niet belazerd en met goede moed de echo tegemoet zien. Waar ik denk ik wel met klapperende knieën heen ga.

Ik denk dat dat jankerige ook wel komt omdat ik mijn laatste miskraam gehad heb toen ik 10 weken zwanger was, (net zo ver als dat ik nu ben)... en dat we al een week wisten dat het vruchtje niet meer leefde. Nahjah goed ik heb alle kwaaltjes nog en geen krampjes of wat ook dus deze periode hebben we weer overleefd zo saampies , ikke met mn frummel

zo dat moest er ff uit, nu ga ik lekker slapen

ow jah, tootje , jij vroeg om foto's
nou euhhhh die puberige peuter van me die wil ff niet meer gek doen voor de webcam, maar ik vond wel een hélé mooie foto op internet van een vruchtje van 10 weken.

[Dit bericht is gewijzigd door moussy op 24-01-2002 01:55]

Vanaf vanavond komt er 12 weken lang een programma over het kraamzorghotel Rotterdam.
Vanaf 22.20 uur worden as. ouders en pasgeborenen gevolgd.

De serie heet Beschuit met muisjes

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 01:49 schreef moussy het volgende:
Ik voel me en ben een beetje jankerig .. en wrom ... nou om iets heel mafs, ik kan me eigenlijk niet zo goed herinneren hoe mn aller eerste zwangerschap was. Ik heb net ff heerlijk 2 uur met mn moeder aan de telefoon gehangen en toen kregen we het over zwangerschappen, zo van, had jij dat ook en dit en dat en zus en zo. Ik kan me er gewoon nog maar weinig van herinneren en dat vind ik eigenlijk helemaal niet leuk. Zoals nu hou ik wat vocht vast en dan denk ik alleen maar, oh ja met mijn vorige zwnagerschap had ik dat niet en met die dáárvoor ook niet. En dan vergeet ik door alle ellende die ik nou heb meegemaakt met zwangerschappen mn goeie en mooie zwangerschap. Ik heb nu gewoon 2 uur lang aan mijn moeder zitten vragen van mam had ik dat bij René ook en dat dan en dit ? Gelukkig weet zij het nog wel allemaal ,zodat ik uiteindelijk kan zeggen "oh ja..."

Zelfs van mn bevalling weet ik heel veel dingen niet meer, maar ook daar was ze bij dus dat komt allemaal wel goed. Maar ja , zo ver ben ik nog lááááááng niet.

Eigenlijk heb ik ook nog geen paniek moment gehad of angstige momenten. Ik heb gewoon vreselijk het gevoel dat het deze keer wel goed zit. Volgens mij zei ik dat de vorige keer ook. Maar ook toen was ik al vreselijk veel aan het lezen over miskramen en doodgeboren kindjes en dat soort ellende. Dat moest ik toen gewoon van mijzelf. Het was echt een soort drang. Ook dat heb ik deze reis niet. Nu maar hopen dat mn gevoel en mn lichaam me niet belazerd en met goede moed de echo tegemoet zien. Waar ik denk ik wel met klapperende knieën heen ga.

Ik denk dat dat jankerige ook wel komt omdat ik mijn laatste miskraam gehad heb toen ik 10 weken zwanger was, (net zo ver als dat ik nu ben)... en dat we al een week wisten dat het vruchtje niet meer leefde. Nahjah goed ik heb alle kwaaltjes nog en geen krampjes of wat ook dus deze periode hebben we weer overleefd zo saampies , ikke met mn frummel

zo dat moest er ff uit, nu ga ik lekker slapen

ow jah, tootje , jij vroeg om foto's
nou euhhhh die puberige peuter van me die wil ff niet meer gek doen voor de webcam, maar ik vond wel een hélé mooie foto op internet van een vruchtje van 10 weken.

[afbeelding]

---

Oja, over dat koud hebben waar je laatst naar vroeg, ze heeft het idd nog kouder dan normaal. Nu is ze ook nog verkouden geworden, waardoor ze slecht slaapt 's nachts. Kriebels in de keel, hoesten etc. En ondertussen maar bang zijn dat ze mij wakker maakt Daarbij heeft ze op de bruiloft van D-Fens afgelopen maandag ook nog het verhaal gehoord dat rond de 12^e week het gehoord ontwikkeld wordt. De vertelster was rond die tijd (12^e week, niet de bruiloft )ook verkouden en ze was bang dat haar kind door het gehoest doof zou worden. Ze is nu overigens moeder van een gezonde, niet-dove jongen.

Laatst vroeg iemand hier of de dame in kwestie zelf mag posten... nou, dat mag ze zeker, heb het haar ook gevraagd, en de computer zal er zeker niet stuk van gaan, maar ze heeft er geen behoefte aan (oooh). Dus dames (en heren), jullie moeten het met second hand informatie doen van yours truly

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 08:41 schreef IllOgical het volgende:

[..]

Moussy, is het misschien een idee om een dagboek bij te houden, dat doet m'n vrouw nl (nouja, min of meer)? Mooie foto trouwens

---

Ennuh van het horen van een mini-mensje, ik kan me haast niet voorstellen dat ze er doof van worden. Dan zouden die van mij helemaal doof moeten zijn. Moeders blért altijd het hardste met de radio en zo mee en dat gaat écht harder dan een kuchje hoor

Moussy: die van jou is dus nu al weer zo groot...*fluistert tegen buikkie: blijven zitten hee, ons niet aan het huilen maken* Is toch heel erg logisch dat je verdrietig bent Mouske! Wat je allemaal schrijft klinkt zo invoelbaar en logisch...

Het was ongelooflijk. Ik weet niet of ik dit kort kan houden (nee dus), maar het ging dus ongeveer zo:
De man stelde wat algemene vragen (lengte, gewicht, dat soort shit), las de brief en vragen van de gerechtsarts en bladerde even alle operatieverslagen en onderzoeken door en zei: "goed, ik zal het rapportje zo snel mogelijk opsturen".

We konden weer vertrekken. Niet dus. Is de eerste keer (! in anderhalf jaar) geweest dat ik heb moeten huilen bij een arts. Ik was zo kwaad. Gelukkig had ik dit scenario bedacht van te voren en had ik vragen e.d. opgeschreven, dus ik heb eerst proberen los te krijgen welke conclusie hij trok.
Hij zei dat er geen conclusie te trekken was, zolang er geen kijkoperatie gedaan zou zijn. Ik zei dat ik nog naar mijn oude gyneacoloog in Voorburg zou gaan op 30 januari voor zijn opinie (die mij eerder geopereerd heeft) en de oude HSG-foto's en dat ik toch hoopte dat hij a.d.h. daarvan een conclusie zou kunnen trekken. Neuh, dat had hij allemaal niet nodig. Ik had voor het ongeluk toch ook al in aanmerking gekomen voor IVF, omdat ik al eens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had gehad. Bullshit natuurlijk, met 1 eileider kun je net zo goed zwanger raken, wel moet er direct gecontroleerd worden dat het niet weer een buitenbaarmoederlijke is, maar het kan wel. Natuurlijk is er een kans dat er iets met de trilhaartjes in beide eileiders niet goed is (dat dus het transport niet goed gaat), maar in mijn geval is het zo geweest dat de zwangerschap helemaal aan het eind van mijn eileider heeft gezeten, het kan dus net zo goed zijn dat het vangarmpje van de eileider niet goed functioneerde en dat heeft dan niets te maken met het transport. Is dus heel belangrijk om te weten voordat je daar een conclusie over trekt. En mijn gyneacoloog in Nederland heeft daar destijds dus van gezegd dat het risico aanwezig is, maar niet dusdanig dat een natuurlijke zwangerschap niet mogelijk zou zijn.

Alleen hier in Vlaanderen is IVF commercieel, dus zal een arts veel eerder vinden dat je daarvoor in aanmerking komt.
Goed, ik zei dus "voor het ongeluk mocht ik dan volgens u in aanmerking zijn gekomen, maar u kunt toch a.d.h.v. de foto's zien dat mijn eileider nu letsels (zwellinkjes zijn dat, zodat je eigenlijk al weet dat het transport bemoeilijkt zal zijn) heeft, dus dat ik nu wel MOET". Nee, om daar uitsluitsel over te krijgen moet een kijkoperatie gedaan worden. Ik kwam er niet doorheen!

Dus ik vroeg hem (toen begon ik te huilen omdat ik zo kwaad werd), weet u nu genoeg om uw rapport te schrijven? Ja, zei hij. Ik vroeg, staat in die brief dan welke letsels ik nog meer heb? Nee dus.
Ik: u bent toch van mening dat een IVF met een gezond lijf een totaal andere impact heeft dan op een gekwetst lijf. Hij: ja. Ik: Is het dan niet relevant om te weten welke letsels ik heb en of ik daarmee een ivf aankan? Hij: Euhhhh, ja u hebt gelijk. Welke letsels heeft u? GODVERDOMME!!!
Toen vroeg ik: staat er ook een vraag in met betrekking tot mijn leeftijd? Hij: nee. Ik: ben nu anderhalf jaar tijd kwijt. Als ik mezelf de tijd geef om in ieder geval wat verder te herstellen ben ik waarschijnlijk nog een jaar kwijt, dan ben ik de 35 gepasseerd voordat ik uberhaupt aan ivf kan gaan denken. Vindt u dat dit van toepassing is in uw rapport? Hij: Ja.
Hij ontdooide dus gelukkig wel en schrok zich rot, dus ik hoop dat ik heb kunnen doordringen. En hij heeft het wel genoteerd, maar hier ga ik sowieso bezwaar tegen aantekenen. Deze vragen hadden er toch in moeten staan?!

Zo, ik was zooooooooo ontzettend kwaad. Kon gelukkig nog goed blijven denken en praten, en ik was zo blij dat ik dit van te voren opgeschreven had! Je moet godverdomme expert zijn VOORdat je zo'n ongeluk krijgt.
Er zijn nog een hoop dingen onbesproken gebleven (kijkoperatie wel of niet mogelijk, operatie ook nodig tijdens IVF behandeling?, welke risico's enz.), dus het lijkt me dat het rapport sowieso niet volledig is. Godverdomme, het zal toch niet zo zijn dat ik hierover moet gaan vechten tegen de meest gerenomeerde arts op dit gebied in Belgie. Dat verlies je. Daarmee staan wij ook op achterstand dan natuurlijk. Kan die arts van ons wel zeggen dat het een goed deskundige is, maar als het niet gunstig uitpakt heb je natuurlijk wel een probleem. Hoewel het diaconesse ziekenhuis in Voorburg (waar ik dus eerst onder behandeling was) ook niet de minste is. Maar ja, da's in Nederland.

Ben benieuwd wat de advocate zegt. Zie haar maandag. Ben er wel kapot van hoor, het is zo naar om te merken dat artsen, zodra het een verzekeringskwestie is, je alleen maar als een nummer zien. Een dossier waar ze even snel wat geld aan verdienen en waar ze verder geen moeite voor doen. Klootzakken!

Overigens is het natuurlijk schandalig hoe je behandeld wordt als slachtoffer... Dieptriest vind ik dat. Geen enkel oog voor hoe ingrijpend het allemaal is voor jullie. Bah!

Dikke knuffel voor jou en meneer Sanseveria!

Lois leuk he vanavond dat programma, toen ik er lag waren ze daar aan het filmen ze kwamen vragen of ze mijn ukkie ook mochten filmen. Natuurlijk Maar ging niet door er waren teveel moeders die dat wilde, lol. Ach ze weten niet wat ze missen nu
De kraamhulp(en) die ze volgend ken ik natuurlijk dus vind het extra leuk om te kijken vanavond.

Mijn kleine meid kwijlt me een partij de laatste dagen. En ja daar kom ik weer met mijn poeppraatjes, hahahaha haar ontlastingis eerst hard en dan komt er een partij dunne derrie die heeeeeel zuur ruikt echt smerig. Nu las ik dat als ze tandjes krijgen dat ze dan ook kwijlen en zure poep hebben maar ze is pas goed 5 weken dus dat kan het helemaal niet zijn. Of is die stinkpoep normaal? Had ze eerst helemaal niet.
Vanaf nu ga ik beloven wat minder poeppraatjes te hebben ok

Vanmiddag terug voor nacontrole bij de gyn. Ik ga maar eens bij mijn meisie kijken want ze ligt te gillen niet normaal meer.

Lekker ding ook he die Jillian

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 11:44 schreef jessie het volgende:
He Rewimo we posten ongeveer tegelijk vandaar dat ik die foto nog niet zag. Wat een lekker ding joh, word later vast een ambtenaartje nu al te moe om te bukken hahahahha

---

Het gaat vandaag alweer een stuk beter met de kleine man, gelukkig. Was vanmorgen lekker vrolijk en ging meteen spelen. Crosste in zijn wippertje de halve kamer door (op zijn knietjes). Wippertje maar even op het kleed geparkeerd, de Tubbies kwamen net, dus dat leidde mooi af

Hij ligt nu alweer vanaf 11 uur te slapen na een uitputtend badje

Tandjes krijgen is voor elk kind verschillend en het kan evengoed nog heel lang duren voor er daadwerkelijk 1 doorkomt.
Zo is Eva nu al 2 weken "bezig" met alle verschijnselen van dien, en er is nog steeds geen tand door.

Ik geef flesvoeding Rewimo. Borstvoeding maar 5dagen, maar ze bleef afvallen en leek dracula wel. Dronk bloed van de kloven en melk kwam te langzaam op gang na alles geprobeerd te hebben zoals hittepit op borsten. Hierdoor werd Bo gefrustreerd ( drinken en niks uitkomen) en liet weer los hapte dan weer verkeerd enz. Viel uiteindelijk 10 procent van geboortegewicht af en ik kreeg erge pijn en de kraamtijd zat er inmiddels bijna op en zag het thuis al helemaal mislukken doordat dan niemand kon helpen met aanleggen. Overgegaan op flesje en zowel Bo als ik knapte er helemaal van op

Jillian heeft vorige week haar eerste prikjes gehad. Arme meid, eerst nog vrolijk lachen naar de arts en vervolgens die gemene prik in haar bovenbeentje. Het lachen was haar snel vergaan
Een paar uur daarna begon ze echt heel erg te huilen, echt zo'n pijnhuiltje Toch maar een half zetpilletje gegeven en lekker laten slapen. Gelukkig heeft ze verder geen koorts gehad. Over 3 weken de volgende prik-sessie.. *zucht*

Ze groeit lekker en is inmiddels 59cm lang en weegt 5600 gram. Niet zo gek, de flessen melk zijn haast niet aan te slepen hier
Ze begint ook al lekker te brabbelen en brabbelt terug als ik tegen haar praat
Ik zou haast zweren dat ze 'mama' zei
Ik kan iig niet wachten tot ze echt haar eerste woordje(s) zegt.. Lijkt me echt fantastisch.

Groetjes.

Rewino en Jessie: knuffel is doorgegeven en een terug! Ik vond mezelf ook wel een beetje een held hoor. De nacht daarvoor had ik nauwelijks geslapen en alle doomscenario's natuurlijk doorgenomen. Dan schrijf ik dat op en dan lukt het gelukkig toch mijn dingen voor het voetlicht te brengen. Maar goed, ik weet natuurlijk nog niet of het geholpen heeft. Dat moeten we afwachten. Het is inderdaad zo oneerlijk dat je als slachtoffer dit alles maar voor je kiezen krijgt. Heel moeilijk te verteren af en toe (nu dus).

Ik trek me weer even terug uit dit topic, want het zal nog wel even duren voordat ik weer on-topic zal zijn, maar ik wilde jullie wel laten weten hoe het gegaan was.

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 16:17 schreef Sanseveria het volgende:

Ik trek me weer even terug uit dit topic, want het zal nog wel even duren voordat ik weer on-topic zal zijn, maar ik wilde jullie wel laten weten hoe het gegaan was.

---

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 16:17 schreef Sanseveria het volgende:
Ik trek me weer even terug uit dit topic, want het zal nog wel even duren voordat ik weer on-topic zal zijn, maar ik wilde jullie wel laten weten hoe het gegaan was.

---

quote:

---

Op donderdag 24 januari 2002 13:00 schreef jessie het volgende:
O wat heerlijk al die ervaren moeders. De speekselkliertjes thx voor de info weer.

Ik geef flesvoeding Rewimo. Borstvoeding maar 5dagen, maar ze bleef afvallen en leek dracula wel. Dronk bloed van de kloven en melk kwam te langzaam op gang na alles geprobeerd te hebben zoals hittepit op borsten. Hierdoor werd Bo gefrustreerd ( drinken en niks uitkomen) en liet weer los hapte dan weer verkeerd enz. Viel uiteindelijk 10 procent van geboortegewicht af en ik kreeg erge pijn en de kraamtijd zat er inmiddels bijna op en zag het thuis al helemaal mislukken doordat dan niemand kon helpen met aanleggen. Overgegaan op flesje en zowel Bo als ik knapte er helemaal van op

---

Succes!

Nou ik ga weer eens proberen mijn gedachte te verzetten

khoop dat alles goed gaat

Kan zij dan niet vragen of die hork erbij komt? Is voor jou misschien ook prettiger, of niet?. Of wil ze eerst met jou alles nog eens bespreken? Wel heel fijn dat je erkenning vindt bij haar en dat je niet de enige bent die een rot ervaring heeft bij hem. Trouwens, heel raar dat er een aantal dingen niet vermeld was. Wat zei ze daarover?
Veel sterkte ermee!

quote:

---

Op vrijdag 25 januari 2002 02:13 schreef Gaoxing het volgende:
Niks van gemerkt Just Me: ik ben heerlijk in slaap gevallen nadat hubby naar z'n werk is gegaan en tot kwart voor 10 doorgeronkt. En ja, alles gaat goed, d'r zit geen cm beweging in......

---

Vanmorgen bij het opstaan was de koorts erg hoog, ruim boven de 39. Toch maar weer de huisartsenpost gebeld.
Eindelijk iemand die wel aardig was. Ze moet veel drinken en dat mag alles zijn, zuigelingenvoeding, thee, appelsap, alles wat ze lekker vind. Vaste voeding mag ook gewoon, brood,biscuit en een banaantje. Alles wat maar een beetje stopt. Ik mocht ook altijd bellen, bij vragen en paniek. Ze was echt heel aardig.
Als ze suf wordt, of de koorts nog hoger wordt dan moet ik zelfs weer bellen.

Haar billetjes zijn er ernstig aan toe, veel zinkzalf dus. Nu heb ik calendula zinkzalf dus dat proberen we maar eventjes.
Ze heeft nu net een paracetamolletje gehad en ze zit op mijn schoot in een zomerpyamaatje. Ze heeft het erg warm.
Mijn moeder zei al dat ze misschien beter eventjes met blote billetjes kan liggen, dan geneest het ook goed.
We hebben gisteravond haar billetjes maar steeds gespoeld met lauw water, elke aanraking was al te veel.
Gossie wat kan zo'n kleintje hard en hoog gillen van de pijn .

Inmiddels is ze alweer wat alerter en kan ze weer een beetje lachen (tussen de huilbuien door).
Pfffffoe ouder zijn is soms erg zwaar.

quote:

---

Op zaterdag 26 januari 2002 10:20 schreef Lois het volgende:

Vanmorgen bij het opstaan was de koorts erg hoog, ruim boven de 39. Toch maar weer de huisartsenpost gebeld.
Eindelijk iemand die wel aardig was. Ze moet veel drinken en dat mag alles zijn, zuigelingenvoeding, thee, appelsap, alles wat ze lekker vind. Vaste voeding mag ook gewoon, brood,biscuit en een banaantje. Alles wat maar een beetje stopt. Ik mocht ook altijd bellen, bij vragen en paniek. Ze was echt heel aardig.
Als ze suf wordt, of de koorts nog hoger wordt dan moet ik zelfs weer bellen.

---

Helaas kwam de koorts weer behoorlijk opzetten en daarmee ook de diarree weer. Weer een gillend en huilend kindje in mijn armen . Paracetamol geven is ondoenlijk, het komt er net zo hard weer uit. Gelukkig hebben we een oorthermometer, ze verdraagt weer geen aanraking op haar billen. We gaan zo maar weer een badje maken, kijken of dat ontspant.
Haar billen krijgen nu de deluxe behandeling, dikke laag zinkzalf en vaseline gemengd. *diepe zucht* Het is zo zielig . Ik ben heel bang voor uitdroging dus we houden haar nauwlettend in de gaten.
We bieden haar maar van alles aan, banaantjes, sapjes e.d. in de hoop dat ze daarmee genoeg vocht binnenkrijgt.

Ik ga weer naar Eefje, bedankt voor jullie goede wensen

Ik zie dat je al veel tips hebt gekregen, maar ik smeerde op die kapotte billen altijd uierzalf. Wel die van Bogena, dus niet geparfumeerde.

Sterkte er mee en heel veel beterschap voor het kleine meisie

Zo hier onze Bo weer, haar haren blijven maar groeien

quote:

---

Op zondag 27 januari 2002 15:00 schreef jessie het volgende:
[afbeelding]

Zo hier onze Bo weer, haar haren blijven maar groeien

---

quote:

---

Op zondag 27 januari 2002 13:48 schreef Lois het volgende:
Gisteravond heeft Jeroen nog ORS gehaald bij de apotheek omdat ze, naar mijn gevoel, veel te weinig vocht binnenhield. Ze kreeg allemaal droge plekjes op haar buikje en werd erg lusteloos.
Daar heeft ze behoorlijk wat van gedronken en toen zag je haar ook opknappen.
Na een lauw afspoelbadje en een lekkere fles heeft ze heerlijk een paar uurtjes geslapen. Vannacht heeft ze wel weer diarree gehad maar ook gelukkig weer veel gedronken.
Sinds vanmorgen is de koorts weg, ze heeft het nu ook echt heel koud.
Ze ligt nu, na een warme douche, lekker te slapen, ze is erg moe en dat is ook wel logisch.
Laten we hopen dat de diarree nu afgelopen is en ze langzaam weer kan opknappen.

---

Slapen ja daar zou ze erg van opknappen. Nou is Eva normaliter al geen geweldige slaper en nu is het helemaal bal. Zelfs met paracetamol zit langer als een paar uur slapen er niet in. Geeft niks, we zijn het gewend van haar inmiddels, we trekken haar gewoon tussen ons in 's morgens.
En we slapen in ploegendienst, daar zijn we inmiddels ook al aan gewend.

Ik zeg al maanden (en dat wordt steeds sterker dat gevoel) dat ik enorme bewondering heb voor alleenstaande moeders. Ik loop zelf al de hele week met griep en ik zou dit nooit redden in mijn eentje. Nu kunnen we elkaar lekker afwisselen.

Eva blijft deze week maar weer lekker thuis, morgen gaan we maar vrij proberen te krijgen.

Even een vraagje voor de moedertjes : hoe lang hebben jullie er over gedaan om te 'ontzwangeren' ? En wat zijn jullie ervaringen op dat vlak ?

Lois : Sterkte met die kleine, zo vervelend dat ze niet kunnen zeggen wat ze mankeren ...

Ja over dat ontzwangeren wil ik ook wel wat meer weten. Heb nog geregeld huilbuien, ben nog steeds snel moe en ahum mijn buik tja die moet nog steeds aardig slinken
*ik alles zo lekker vind*

Lois hoe is het nu met Eva ( en met jullie met al jullie gezorg voor)

quote:

---

Op maandag 28 januari 2002 12:14 schreef jessie het volgende:
Dice ik wil wel fotos zien hoor van Kay!!!!!!! En ik denk vele met mij. Balen dat die nog niet doorslaapt he.

---

achter 3 andere dozen;
Vandaag een doos, morgen een doos, overmorgen de 3e, dus dat is donderdag fotos van Kay!!!!!

quote:

---

Op maandag 14 januari 2002 12:49 schreef Barb het volgende:
En het lijstje uitgerekenden:

2 februari 2002 : Gaoxing (kan nu elk moment zover zijn)
14 februari 2002 : SignOTheTimes
8 mei 2002 : Knorretje (komt "ergens" in april al)
23 juni 2002 : Leah
12 augustus 2002: Illogical (papa)
20 augustus 2002 : Moussy
29 augustus2002: hollandse drop

---

't zinnetje mag dus weer geschrapt worden, onze verwachtingen werden bruut verkracht en ik ga ffies de tegenslag verwerken.

quote:

---

Op maandag 28 januari 2002 14:01 schreef jessie het volgende:
[quote]Op maandag 28 januari 2002 12:38 schreef dice het volgende:

achter 3 andere dozen;
Vandaag een doos, morgen een doos, overmorgen de 3e, dus dat is donderdag fotos van Kay!!!!!

---

Ben ook wel benieuwd waarom?

quote:

---

Op maandag 28 januari 2002 14:11 schreef Knorretje het volgende:

[..]

We kregen dus net te horen dat we gewoon gaan wachten wanneer de kleine te kennen geeft ruimtegebrek te hebben. Met andere woorden, niks niet nog 10 tot 12 weken, maar gewoon in het ergste geval nog 16 weken.

't zinnetje mag dus weer geschrapt worden, onze verwachtingen werden bruut verkracht en ik ga ffies de tegenslag verwerken.

---

Willen ze dit doen omdat ze dan zeker weten dat het euhm... het zwikkie van beneden weker is ?

Sterkte er maar weer mee !!

We zijn dan ook behoorlijk pissig op die andere gyn. Zeker nu we steeds weer merken dat hij onze verwachtingen heeft geschept die niet waar gemaakt kunnen worden. En was ook best pissig dat we nu pas folders kregen die ik allang en breed gehad moest hebben. Maar goed daar valt niets meer aan te veranderen.

Een ingeleide bevalling wordt niet gedaan omdat deze in weze zwaarder zal zijn dan een spontane bevalling. Dit mede doordat er begonnen wordt met een onrijpe baarmoedermond die dan dagelijks ingesmeerd zou moeten gaan worden met gelei. En klus op zich daar ik mijn benen niet echt wijd kan doen en het niet echt pijnloos verloopt voor mij. De kracht om iedere dag terug te komen en de pijn met zich mee te zeulen die erger is dan ik nu heb is niet op te brengen. De optie opgenomen te worden gedurende de rijpingsdagen ook niet echt. Buiten het feit om dat een rijpingsproces met gemak een week kan duren en je nog steeds niet weet wanneer de weeen onstaan heb je er dus weinig baat bij. Sterker nog in veel gevallen komen de weeen zo sterk en plots dat de vrouw niet de kracht heeft om door te gaan of er geen volledige ontsluiting ontstaat voordat de bevalling echt begint. In beide gevallen zal dan een keizersnede uitgevoerd moeten worden, iets wat voor mij alleen maar slechter uitpakt en wat ze koste wat het kost willen voorkomen.

We gaan het dus nu op de natuurlijke weg doen, niets mis mee ware het niet dat ik al helemaal gehecht was aan het idee op 19 april zien we onze rakker (dat was al berekend inclusief de voordagen van het rijpingsproces). Maar we overleven het wel weer, we gaan er nie aan dood (gelukkig niet) en heb sinds afgelopen donderdag gelukkig een foto'tje om naar te kijken o p de moeilijke momenten ('t word tijd dat ik hem op mijn desktop pleur ofzo )

Foto'tje voor hier komt er aan, zodra we tijd hebben.
* Knorretje gaat weer ffies babygluren en koffiedrinken.

Balen zeg, deze tegenslag!

Heel veel sterkte!

quote:

---

Op maandag 28 januari 2002 15:52 schreef jessie het volgende:
Pfff knorretje wat een tegenvaller weer voor je!! E wat een ...gynecologen heb je er toch bij he!!
Lijkt me echt een ramp hoor wat jij heb nu en ook om zo te moeten bevallen. Een keizersnee is dat geen optie? Weet dat het ook niet niks is en dat een natuurlijke weg de voorkeur geniet, maar een natuurlijke bevalling met jou bekken lijkt me ook een ramp zoals je het beschrijft en met een keizersnee word je bekken niet belast denk ik. Maar dat zal je misschien zelf ook al voorgesteld hebben.
Weet je nog knorretje jij ging naar de clara ivm rotervaringen bij het ikazia en ik naar ikazia ivm rotervaringen bij de clara. En nu hebben we allebei een...gynecoloog getroffen.
Sterkte met het verwerken van al je tegenslagen meid.

---

Het moet echt helemaal op de natuurlijke wijze, ook een kunstverlossing kan extra schade aanbrengen daar je sneller teveel kracht op je beken daardoor krijgt.

*diepe zucht*
* Knorretje gaat zich voorbereiden op een ongelofelijke zware bevalling. en ziet er nu al als een beer tegenop.

Bij mijn volgende bedavontuurtjes (diezo langzamerhand van mij wel weer eens mogen komen, begin lichtelijk seksueel gefrustreerd te raken) ga ik 3 keer langernadenken voor ik besluit geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken. (voorlopig althans)

Was dus niet zo goed idee van mij een keizersnee.

Ben benieuwd naar jullie echo foto!!!!!!!

Kan me voorstellen dat je als een berg tegen de bevalling opzie. Ik weet niet of je van een therapeut ook ademhalingsoefeningen krijg om de pijn te verdragen, anders moet je dit zeker vragen bij je therapeut. Daar heb je misschien nu wat aan en zeker bij je bevalling. Ik met mijn megalange bevalling had zeker in paniek geraakt als ik mijn ademhaling niet zo goed onder controle had kunnen houden.

quote:

---

Op maandag 28 januari 2002 16:37 schreef jessie het volgende:
Knorretje,

Was dus niet zo goed idee van mij een keizersnee.

Ben benieuwd naar jullie echo foto!!!!!!!

Kan me voorstellen dat je als een berg tegen de bevalling opzie. Ik weet niet of je van een therapeut ook ademhalingsoefeningen krijg om de pijn te verdragen, anders moet je dit zeker vragen bij je therapeut. Daar heb je misschien nu wat aan en zeker bij je bevalling. Ik met mijn megalange bevalling had zeker in paniek geraakt als ik mijn ademhaling niet zo goed onder controle had kunnen houden.

---

Ik belde vanmiddag de huisarts hoewel het alweer veel beter ging met Eva. Ze had sinds vannacht geen koorts meer en ook geen diarree. Mijn huisarts was op cursus dus ik kon in spoedgevallen een vervanger bellen, aldus het antwoordapparaat. Ik was net met Jeroen aan het overleggen wat we nou moesten, wachten tot morgen of vervanger bellen, toen Eva weer van top tot teen onder de poep zat. De koorts kwam ook weer terug dus die keuze was snel gemaakt. Vervanger gebeld en na lang aandringen (ik kwam niet "langs" de assistente, leek wel een pitbull) mochten we langskomen. Hij heeft Eva helemaal onderzocht en ze vertoont geen tekenen van uitdroging. Er schijnt een dergelijk buikgriepachtig virus te heersen dus dat zal het wel zijn. Ze mag wel alles gewoon eten wat ze wil en heel veel drinken (dat wisten we ook al) en het kan een week tot 10 dagen duren.
We maken ons borst maar nat. De komende 2 dagen zijn we om de beurt vrij dus dat is vast geregeld.