Ik ben te vaak depressief maar nu barst het uit...

Waarom wil je nu niet meer verder?

quote:

Op woensdag 29 november 2006 04:56 schreef BaajGuardian het volgende:
Ik heb soms het gevoel dat er maar een eind aan mn leven moet komen met een goeie aftitel song erbij, net als in films :/
Ik voel me echt alsof ik overtime doe, want mijn leven is allang over..
Maar ik heb lange tijd als doel gehad 2012 te halen, maar ik weet ff niet meer of dat nu zo nodig hoeft..

Heel simpel., omdat je een afspraak met me hebt iig tot 2012 te wachten..

Is het niet tijd voor psychologische hulp? Je klinkt nogal heel erg depressief

Ik kan je helaas niet helpen . Ik wou dat ik iets voor je kon doen. Hier een brede lach, misschien maakt dat weer iets goed:

ben wellicht niet in mijn recht om hier op te reageren maar ik denk dat ik het toch moet doen, heb je verhaal gelezen en wil je een hart onder de riem steken dat die gevoelens waarschijnlijk overgaan als je uit de sleur van je gevoel komt en je weer leert van het leven te genieten en alles weer anders gaat zien omdat je weer optimisme terug krijgt , zelf denk ik vaak aan dingen die ik niet mee maak en mensen die ik niet meer zie maar ik focus me behalve daarop ook op de nieuwe dingen in het leven en de nieuwe mensen om mijn heen , ik dacht dat ik altijd alleen zou blijven en mensen mij vergoed verlaten hadden dat mijn oude buurt uit elkaar was gevallen en ik voorgoed uit mijn vrienden groep verstoten was .... maar wonder boven wonder maak ik nu geheel onverwachts weer nieuwe contacten en krijg ik weer wat meer zin in het leven ... om eerlijk te zijn heb ik me eenkeer depresief gevoelt in het leven en heb ik dat als heel vervelend ervaren , gelukkig was het maar van korte duur .....ik hoop voor je dat je in je zelf je ware ik terug kan vinden die diep van binnen waarschijnlijk nog leeft en dat je die de kans geeft zich weer te ontwikkelen het oude achter te laten en je weer nieuwe dingen gaat ondernemen om het leven met je ware ik te koesteren...

Ook vind ik het erg mooi hoe je je gevoel verwoorden weet niet veel van vroeger maar weet wel het gevoel van een buurt die veranderd en van gamilie banden die vertroebelen dat is erg jammer en het is vaak het gemis dat blijft steken in je gedachte als je kijkt naar plaatsen waar je goede herninneringen aan hebt , de kunst lijkt me aan de leuke dingen te denken en de kracht vinden om nieuwe herrninneringen te maken.

ik hoop van harte dat je nog veel hebt om voor te leven en je nog waarde hecht aan de mensen om je heen en je huidige relaties nog niet te ver weg gerelatieveerd hebt met die je ooit had .

ik denk nu (soms met grote moeite) als volgt : wat niet is kan nog worden wat was is niet meer maar kan weer zijn , niet met de zelvde mensen maar wel met nieuwe mensen..


weet in iedergeval dat je niet alleen bent zolang je je kan uiten en dat dat belangrijk is en je niet te veel moet focussen op de mensen die je verkeerd of anders inschatten dan je gewild had of je neit begrijpen....

hopelijk heb ik je hiermee wat stuen gegeven

het zijn maar wat letters maar toch veel sterkte

groetjes

martijn

owjee ... sorry dan , wil je natuurlijk niet verder in de problemen helpen , mss moet je je zelf anders hernieuwen of iets misschien dat dat helpt , wat zijn wij mensen toch ingewikkeld

ok dan , al met al zit het dus tegen .... over zie je je gevoel nog wel dan ?

Je kunt nu je eigen tradities maken en opnieuw een kerk bezoeken met de kerstnacht en gaan wandelen in het park of thuis een lekker etentje voorbereiden, misschien met een vriend. Herinneringen aan vroeger kun je koesteren en er met veel warmte aan terugdenken, maar je kunt zelf ook een goede sfeer creeeren zodat je daar een fijn gevoel van krijgt.

Tering BG, ik wist dat je niet lekker in je vel zat door wat eerdere tekstjes van je in die richting maar dat het zo diep zat wist ik niet. Het lijkt erop dat je een opgesloten gevoel hebt eigenlijk. Even een misschien een tikkeltje lame idee maar wie weet; zou het voor jou geen mogelijkheid zijn om vrijwilligerswerk te gaan doen om invulling te geven aan je dagen? Het houdt je bezig en geeft je uiteindelijk ook nog eens een goed gevoel dat je mensen helpt, het lijkt mij dat je teveel nadenkt. Dat doe ik ook maar als je het niet vanuit jezelf kan verwerken kan je problemen krijgen inderdaad.

Sterkte dude.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 04:56 schreef BaajGuardian het volgende:
Ik heb soms het gevoel dat er maar een eind aan mn leven moet komen met een goeie aftitel song erbij, net als in films :/
Ik voel me echt alsof ik overtime doe, want mijn leven is allang over..
Maar ik heb lange tijd als doel gehad 2012 te halen, maar ik weet ff niet meer of dat nu zo nodig hoeft..

Geef jezelf eens een flinke schop onder de kont, of laat dat doen.

loop je op dit moment al bij een psycholoog of psychiater? Zo nee dan lijkt het me heel verstandig voor jou om dat eens te gaan doen.

Succes in ieder geval

quote:

Op woensdag 29 november 2006 07:41 schreef BaajGuardian het volgende:
Mn casemanager stelde voor te gaan werken bij de kinderboerderij maar ik zit op het moment met dat lichamelijk dat ik ECHT verwijderd wil hebben voor ik weer toekomstperspectief kan nemen, want ...mja..ik wil het er eigenlijk nieteens over hebben sorry.

Tegen mij hoef je geen sorrie te zeggen hoor zolang je er maar voor zorgt dat je weer wat lol in je leven kan genereren.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 07:53 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Tja, met meer erge shit in het vooruitzicht kan het alleen maar erger worden, maar ik moet er doorheen om 2012 te halen, ik heb geen andere keuze dan hopen dat het niet erger word, en dat aan iets anders eindelijk wat gedaan word, en dat ik de kracht heb de rest weer te verdringen.

je moet het niet verdingen je moet er juist mee om zien te gaan en daarvoor raad ik je aan om naar een psycholoog of psychiater te gaan. Als je dingen gaat verdringen komen ze later weer keihard terug

*hart onder de riem steekt*

quote:

Op woensdag 29 november 2006 07:51 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Je hebt makkelijk praten, ik zal je mijn leven nieteens toewensen zodat je het zou weten want ik wens het mezelf al langer niet meer toe.
maar wat kan ik doen,....maar hopen dat volgend dokter bezoek wel wat uit voortkomt tot actie.

Het zit allemaal in je eigen bolletje.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:04 schreef static het volgende:

[..]

Het zit allemaal in je eigen bolletje.

Soms wel, soms niet. Blijft echter een probleem om het uit het bolletje te halen indien het hier het geval was.
Mensen zonder depressies hebben altijd makkelijk praten.

@BaajGuardian: Misschien helpt een psycholoog wel. Het voordeel is dat je je hart kan uitstorten bij iemand die jouw problemen lekker tot zichzelf houdt.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 07:53 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Tja, met meer erge shit in het vooruitzicht kan het alleen maar erger worden, maar ik moet er doorheen om 2012 te halen, ik heb geen andere keuze dan hopen dat het niet erger word, en dat aan iets anders eindelijk wat gedaan word, en dat ik de kracht heb de rest weer te verdringen.

Als je het op globale bedoelt dan moet ik persoonlijk eerlijk toegeven dat ik me er op sommige momenten op verheug op wat komen gaat . Maar dat is mijn psyche die van een slecht iets een goed iets maakt om het maar te kunnen handelen misschien . Als het op persoonlijk vlak is dan zijn het dingen die je vaak ( niet altijd ) aan kan pakken omdat die dingen nog niet op zo'n grote schaal op je af komen, ze zijn te behappen, ookal lijkt het soms dat het niet zo is. er zijn heel veel mensen die zich helemaal verloren voelen in een situatie waar meerdere manieren zijn om eruit te kruipen. Of tja, het is allemaal een kwestie van perspectief eigenlijk. De meest verloederde zwerver kan gelukkig zijn met wat hij wel heeft en de rijkste rijkaard kan zichzelf in slaap janken omdat hij zo miserabel is. Klinkt afgezaagd maar mij heeft het wel een heel stuk geholpen toen ik in de put zat. Hier bedoel ik dus niet; fake it untill you make it maar dat je je perspectief op het leven ook kan aanpassen.

en wachten op december 2012 lijkt me vooral meer teleurstelling te brengen. ga dat dus maar niet als doel in je leven stellen

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:30 schreef BaajGuardian het volgende:
Nee, na verlies van een van mijn ouders kan ik geen 2e aan, en verder ga ik het er niet over hebben, en dat is dan nog nieteens over dat lichamelijke probleem probleem van me.

Ok, check. Dat ís gewoon heel kut ja. En wat betreft 2012, ik moet eerlijk typen dat ik er vertrouwen in heb .

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:32 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Ik heb geen ander doel.
Als ik dat niet als doel neem kan ik mezelf net zo goed nu al ophangen, met het vooruitzicht wat nog komen gaat.

hoe dan ook, in 2012 gaat er niets bijzonders gebeuren. het zal een jaar worden als alle anderen.

maar wat verwacht je nu van dit topic ? oplossingen of meevoelen met je zodat je je gesterkt voelt in je depri-situatie ?

Probeer je niet teveel te wentelen in zelfmedelijden, je schiet er niks mee op. Is je leven niet wat je er van verwacht had? Join the fucking club.

Geluk komt in kleine brokjes; herinneringen, een goed gesprek, een nieuwe auto, een mooie wandeling, etc. Er zal nooit een moment aanbreken dat je alles voor elkaar hebt en je gelukkig blijft.

Als je al bewust bent van het bovenstaande en alles al geprobeerd hebt moet je misschien concluderen dat het niet aan je visie op het leven ligt maar aan een chemische gevoeligheid (of defect) in je brein. In dat geval is een medicijn misschien niet zo'n slecht idee. Als je aids krijgt neem je toch ook pillen?

Succes ermee. Probeer het allemaal niet zo somber te zien, iedereen heeft ellende. Het is maar net hoe je ermee omgaat. Besef dat er in arme landen ook genoeg 'vrolijke' mensen rondlopen.

Komaan man kop op! Ga straks is een wandeling doen, zoek een goede vriend of vriendin op. Doe iets leuks. Lees een boek. Probeer je gedachten op iets anders te zetten. En al het beste (nee niet ironish bedoeld ik meen het echt) KOP OMHOOG!

Probeer je op de kleine leuke dingen in het leven te focussen TS. Sterkte

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:49 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Het van me af te schrijven.

ik hoop dat het je helpt. succes !

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:01 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Ik heb al teveel opgekropt om het eruit te laten komen, trust me...dat is geen optie.

serieus, het klinkt misschien zwaar enzo bij een psycholoog lopen. Maar praat er eens over met bv. je huisarts als dat kan. Een psycholoog is niks meer dan een coach die je helpt je dingen op een rijtje te zetten. Zij kunnen bovendien goed beoordelen hoe ze je moeten helpen, zo ook over dat opkroppen... Laat het hem/haar beoordelen of het voor jou al 'te laat' is, en ik weet zeker dat het antwoord positief is!

succes & sterkte!

quote:

Op woensdag 29 november 2006 08:54 schreef BaajGuardian het volgende:
hey livelived, tja dat probeer ik ook, maar dat word behoorlijk tegengewerkt tegenwoordig.. ik moet toch maar weer eens naar de huisarts... maar ik ben bang voor de hele rompslomp van vorige keer..
(de trigger van mn depressies zit op fysiek, de depressie zelf is het verlangen naar vroeger en de angst nog een ouder te verliezen wat mij compleet zou laten instorten)

De rompslomp kan inderdaad erg kut zijn. Maaaar, doorgaans is er wel licht aan het einde van de tunnel. En och, zolang je niet opgegeten wordt

vroeger was alles beter

dat komt omdat je de slechte dingen goeddeels weggedacht hebt

enzo

niet zeiken biatch

quote:

Op woensdag 29 november 2006 05:12 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

Ik ben heel vaak depressief, meestal sla ik dan aan de drank om weer wat lol te hebben.
Het komt met zware slagen, alsof het een depressiemolen is, soms wat erger dan anders, zonet heb ik dus weer een zware gehad.
nu voel ik me wel weer iets beter maar ik mis nogsteeds vroeger.
de omgeving, de zekerheid, de kleur, de vitaliteit, de onderneming, mijn vader..

De hang naar een onbezorgde jeugd.
De tijd waarin je leven nog geen problemen kende, behalve natuurlijk als je knikkers gestolen waren.
Meer hoefde je je geen zorgen om te maken. Je had nog niet te maken met financiele problemen, je had nog niet te maken met allerlei regeltjes, wetgevingen ed.
Je ging naar school, je komt thuis , maakt huiswerk en kon daarna lekekr buiten spelen. De wereld leek toe nog mooi, volwassen mensen leken toen nog hoogst intelligent, je keek tegen ze op. Die mensen die nooit ruzie met elkaar maakten. De mensen die elkaar nooit sloegen omdat hun knikkers gestolen waren.

Nu ben je ouder, heb je te maken met volwassen die elkaar massaal uitmoorden. De intelligente mensen van welleer zijn nu verworden tot machtsgeilende randdebielen. De wereld die zo mooi leek vroeger wordt beetje bij beetje steeds meer gesloopt. De milieuvervuiling komt je nu pas echt ter ore. Je beseft nu pas dat je ouders al die jaren financieel krom hebben moeten liggen voor je om jouw studie te kunnen betalen.

Wat een klap, de wereld is niet zo perfect als je zelf denkt! De enige intelligente wezens op deze verrotte aardkloot.... dat zijn de kinderen.

Ik herken het wel ben zelf ook wel eens depressief geweest (en moet soms vechten om het niet weer te worden)

@Metro2005: Herkenbaar en mooi stukje tekst.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 09:03 schreef Metro2005 het volgende:

[..]

De hang naar een onbezorgde jeugd.
De tijd waarin je leven nog geen problemen kende, behalve natuurlijk als je knikkers gestolen waren.
Meer hoefde je je geen zorgen om te maken. Je had nog niet te maken met financiele problemen, je had nog niet te maken met allerlei regeltjes, wetgevingen ed.
Je ging naar school, je komt thuis , maakt huiswerk en kon daarna lekekr buiten spelen. De wereld leek toe nog mooi, volwassen mensen leken toen nog hoogst intelligent, je keek tegen ze op. Die mensen die nooit ruzie met elkaar maakten. De mensen die elkaar nooit sloegen omdat hun knikkers gestolen waren.

Nu ben je ouder, heb je te maken met volwassen die elkaar massaal uitmoorden. De intelligente mensen van welleer zijn nu verworden tot machtsgeilende randdebielen. De wereld die zo mooi leek vroeger wordt beetje bij beetje steeds meer gesloopt. De milieuvervuiling komt je nu pas echt ter ore. Je beseft nu pas dat je ouders al die jaren financieel krom hebben moeten liggen voor je om jouw studie te kunnen betalen.

Wat een klap, de wereld is niet zo perfect als je zelf denkt! De enige intelligente wezens op deze verrotte aardkloot.... dat zijn de kinderen.

Ik herken het wel ben zelf ook wel eens depressief geweest (en moet soms vechten om het niet weer te worden)

je leven kende in je jeugd genoeg problemen. In je jeugd krijs je de hele boel bij elkaar om het minste of geringste. Enige probleem is dat je wanneer je ouder wordt al deze zaken vergeten bent en denkt dat het nu allemaal zo verschrikkelijk is om de verkeerde redenen. Het komt waarschijnlijk weer voort uit de verkeerde verwachtingen. Verwachtingen zijn funest.

Carpe diem is nog steeds de meest wijze uitspraak