Dansende en klappende kindjes zijn lief!
![]()
Dank voor de tips allemaal!
![]()
Rewimo, ik zal zeker even vragen naar dat siliconenspul als ik ze morgen bel.
Bij ons in het ziekenhuis hebben ze in eerste instantie vetgaas gebruikt, maar toen we 's avonds een keer naar de huisartsenpost moesten omdat Juul in een plas had staan springen op zijn sokken (met dank aan paps...
![]()
) deed die man er een gewoon gaasje op en dat gaasje was dus de week daarna helemaal aangekoekt. Stom ja, want ik vroeg nog of vetgaas niet beter was. Niet nodig, zei hij. De week daarna was Juul ziek en moesten we de afspraak bij het ziekenhuis afzeggen, vandaar dat het zo lang duurde. Inmiddels heb ik vandaag wéér de wond verschoond (want meneer had wéér in een plas staan stampen... z'n eigen, dit keer
![]()
) en ik vond dat het er eigenlijk heel goed uitzag. Zo goed dat ik nu zelfs twijfel of we nog wel terug moeten gaan. Of ben ik nu heel naïef en moet ik dat wél gewoon doen? Hmm, ik bel morgen het ziekenhuis wel even om er naar te vragen. Maar van het granulatieweefsel (naar buiten groeiend weefsel) was niets meer te zien en de wond is zelfs zo langzamerhand aan het dichtgaan heb ik het idee.
Suzanna; gelukkig zijn die momenten er inderdaad genoeg hoor, en dan geniet ik ook met volle teugen van hem. Maar ik begin wél te merken dat Juul echt een pittig karakter heeft, waar we waarschijnlijk nog veel mee te stellen krijgen. Hij zit zichzelf ongelofelijk in de weg met zijn peutergedrag. Niks is goed, alles moet zelf bepaald worden, echt alles! Het is ongetwijfeld een fase en daarom kan ik het ook heel goed relativeren, maar op de momenten dat ie zo is, kan ik niets goed doen en dat frustreert soms toch. Consequent zijn, streng, juist onverschillig, of heel lief en gezellig, niets helpt. Niet alleen vervelend voor ons, maar ook en misschien wel vooral voor hemzelf. Hij maakt het zich zo moeilijk. In bed leggen om de boel even te 'resetten' lijkt soms echt de beste optie.
Wat wel te lief voor woorden is: het mannetje heeft een minibuggy gekregen (1,50 bij de tweedehandswinkel, hij liep ermee de deur uittoen ik het ding nog niet eens had zien staan
![]()
) en daar loopt ie nu de godganse dag mee rond. Mander (het beertje) erin en stappen maar. Vandaag waren we op weg naar de stad (hij dus mét buggy, en ik daarnaast, ook met buggy), liep hij zomaar het bejaardentehuis bij ons in de straat in. Ik erachter aan, maar meneer was de gang al in. Alle oude mensjes leefden helemaal op en waren zeer vertederd door die kleine krummel die alle rollators voorbij rende met z'n wagentje. Op een gegeven moment kwamen we in de eetzaal terecht, waar ongeveer 30 bejaarden aan tafel zaten. Juul loopt er naar toe, houdt een praatje, zwaait even vriendelijk..... en loopt weer weg.
![]()
Té lief toch?!
Superfijn trouwens dat je zo geniet van die dames van je, ondanks de zwaarte. Gek dat buitenstaanders het toch vooral zien als een last. Ik moet je zeggen dat ik het mezelf niet zou zien doen met drie (of zelfs maar met twee
![]()
), maar ik kan me voorstellen dat het niet alleen dubbel zo zwaar is op de slechte momenten, maar ook dubbel zo mooi op de mooie.
[ Bericht 2% gewijzigd door renzell op 07-12-2006 20:34:47 ]