quote:
Joran van der Sloot heeft als hoofdverdachte een boek geschreven over zijn eigen zaak: De onopgeloste verdwijning van Natalee Holloway. Een tamelijk bijzonder gegeven, waar de pers gekgenoeg niet erg kritisch over is. Het feit dat hij schrijft lijkt interessanter dan wat hij schrijft.
Wat in 'de zaak Natalee Holloway, mijn eigen verhaal over haar verdwijning op Aruba' vooral opvalt is dat hij zichzelf bij herhaling bestempelt als leugenachtig.
‘Liegen was ook niet echt nieuw voor mij. Ik loog wel vaker, het was zelfs een beetje een gewoonte aan het worden, omdat liegen dingen soms zoveel makkelijker maakt,’ aldus Joran in zijn boek.
Dat getuigt enerzijds van een gezond zelfbeeld maar anderzijds ook van een ziekelijke neiging om zichzelf te belasten.
Immers: Dat hij leugenachtig is, komt al naar voren in het politiedossier, waarin hij aantoonbaar verzonnen verhalen ophangt over wat er die laatste avond met Natalee is gebeurd. Daarnaast houdt Joran tot het einde toe wel vol niets met de verdwijning zelf te maken te hebben.
Nu hij in zijn boek erkent van nature leugenachtig te zijn, komen zijn ontkenning, en daarmee alle ontlastende omstandigheden die hijzelf aandraagt ook in een nieuw perspectief te staan. Waarom zou hij over het ene opeens wel de waarheid spreken?
In het boek is een compleet hoofdstuk gewijd aan ons programma. Hij suggereert daarin dat wij weleens achter een inbraak in zijn Arnhemse woning in 2006 zouden kunnen zitten. Bij die inbraak zijn vooral bestanden uit zijn computer met onder meer het manuscript van zijn boek gestolen. Uiteraard hebben wij helemaal niets met die inbraak te maken. De enige link is dat de inbraak plaatsvond ten tijde van ons onderzoek naar de zaak. Overigens, als Joran er dan echt van overtuigd is, waarom heeft hij dan geen aangifte tegen ons gedaan?
In het bewuste hoofdstuk gaat Joran uitgebreid in op onze uitzending die wij in november aan de affaire besteedden.
Enkele voorbeelden:
Wij zouden ten onrechte hebben gesteld dat Joran pas in een uitzending van NOVA voor het eerst melding maakte van het gegeven dat niet Deepak, maar Satisch hem de bewuste nacht van het strand heeft opgepikt.
Joran claimt nu dat hij dat al veel eerder heeft gemeld. Wat Joran vergeet is dat zowel Satish als Deepak ontkennen dat ze hem die nacht hebben opgepikt. Het maakt dus niet zoveel uit. Het is veel meer de zoveelste bevestiging van Jorans leugenachtigheid dan van onzorgvuldigheid van onze kant.
En Joran volhardt bovendien in zijn leugenachtige verhaal. Want in zijn boek schrijft hij dat hij bij Natalee op het strand was toen hij vanaf die plek de auto van Deepak hoorde aankomen.
Wat opvalt is dat als Joran iets vertelt tegen de politie en het blijkt na onderzoek aantoonbaar niet te kloppen hij direct met een nieuwe versie van zijn ';werkelijkheid' klaarstaat. Dat deed hij de eerste dag al toen hij verklaarde dat hij Natalee bij haar hotel had afgezet. Pas nadat uit beelden van bewakingscamera's bleek dat dit niet waar was, vertelde Joran dat hij Natalee op het strand had achtergelaten.
Precies hetzelfde doet hij vervolgens met het 'ophaal-verhaal'. Eerst was het vriend Deepak die hem die nacht zou hebben opgepikt op het strand. Toen bleek dat Deepak dat ontkende en toen bovendien uit chat- en gsm-onderzoek naar voren kwam dat Deepak inderdaad gewoon thuis was gebleven, kwam Joran met het verhaal dat het Deepaks broer Satish was geweest. Satish ontkent ook. Hij zegt dat hij lag te slapen. Het geeft aan dat Joran over van alles en nog wat liegt, tot onomstotelijk het tegendeel wordt bewezen. En dan nog komt hij niet met de waarheid, maar tovert hij een nieuwe versie van wat er gebeurd is uit zijn mouw.
Over onze onthulling dat Jorans advocaat mr. Carlo hoofdofficier Karin Janssen heeft ingelicht dat Joran ‘een voorname rol heeft gespeeld in de verdwijning van Natalee Holloway' en 'dat het aan justitie is om dit te bewijzen' stelt Joran dat dit iets heel anders betrof.
Wij stelden dat een en ander besproken is tijdens een geheime ontmoeting op het parket na kantoortijd. Daarna zou Janssen in een brief aan mr. Carlo hebben gevraagd om een en ander schriftelijk te bevestigen. Toen de zaak daarmee opeens zwart op wit stond, zou de advocaat zo zijn geschrokken dat hij vanaf dat moment zijn verhaal heeft ontkend.
Maar volgens Joran ging het dus om iets heel anders. Hij zegt dat hijzelf na een verhoor eens helemaal was doorgedraaid. Mr. Carlo zou daarop aan de hoofdofficier hebben gevraagd of Jorans vader zijn zoon persoonlijk zou mogen spreken.
Een zeer ongeloofwaardige uitleg. Als dit de werkelijke reden was dan had mr. Carlo dat natuurlijk gewoon tegen ons kunnen toegeven. Geen enkele reden om geheimzinnig over te doen. Bovendien zou hij daarmee iedere andere suggestie direct hebben ontzenuwd.
Daarnaast is een verzoek om iemand te mogen bezoeken nou niet echt een onderwerp om stiekeme ontmoetingen en briefwisselingen met de hoofd-officier van Justitie over te hebben.
Over het schoenenverhaal is Joran erg kort door de bocht. Hij verklaart dat hij de bewuste nacht op het strand zijn schoenen heeft achtergelaten en blootsvoets naar huis is gegaan. Die schoenen zijn nooit gevonden. Tegen de recherche stelt hij bovendien dat hij maat 10 heeft, terwijl dit in werkelijkheid maat 14 is.
Hij rept in zijn boek niet over de reden waarom hij tegen de recherche loog over zijn maat, en stelt dat het achterlaten van de schoenen helemaal geen verdachte omstandigheid is. Als die iets met de zaak te maken zouden hebben, dan zou hij -zo stelt Joran- überhaupt nooit met het schoenenverhaal op de proppen zijn gekomen.
Joran vergeet echter gemakshalve dat getuigen hem hebben gezien met die schoenen en dat de recherche uiteraard op enig moment in haar onderzoek om die schoenen zou gaan vragen.
Pikant is nog Jorans bevestiging dat hij inderdaad twee foto’s heeft laten faken waarop hijzelf samen met Natalee staat. Die –voor de nabestaanden erg onsmakelijke- foto’s liet Peter hem zien toen hij Joran bij diens Arnhemse woning wilde confronteren met al onze bevindingen. Toen ontkende Joran iets van de foto’s te weten.
In zijn boek geeft hij nu echter toe dat hij inderdaad achter de montage van de foto’s zit. Het zou bedoeld zijn om het blad National Enquirer een hak te zetten.
Al met al bevat het boek talloze krampachtige manieren om dubieuze omstandigheden te ontkrachten. Voor de goede verstaander echter bevestigt Joran steeds sterker zijn eigen leugenachtigheid en dat maakt hem in feite alleen maar verdachter.