Zwangerschap en geboorte deel 259

Ik wou een foto plaatsen in het babykamertjes topic, maar die kan ik niet vinden.....
Kan wel zijn dat ik in mijn hypertoestand eroverheen kijk hoor

Maar mag ik het hier laten zien dan?
Want mijn moeder zegt steeds dat het veel te blauw wordt! Te jongensachtig....
(we weten niet wat het wordt)
We krijgen witte meubeltjes, en er komt verder geen blauw meer bij

Jullie mening graag!!!!



Trouwens, de muur is wel egaal groen hoor, zal wel komen omdat de deur half open stond

Euh...ik weet niet, nog steeds hetzelfde wel-niet-rommel-kramp-verdachte stilte-verhaal. Maar als er dingen beginnen te bewegen/lekken/spatten post ik het, beloofd

quote:

Op woensdag 22 november 2006 16:14 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Ik wou een foto plaatsen in het babykamertjes topic, maar die kan ik niet vinden.....
Kan wel zijn dat ik in mijn hypertoestand eroverheen kijk hoor

Maar mag ik het hier laten zien dan?
Want mijn moeder zegt steeds dat het veel te blauw wordt! Te jongensachtig....
(we weten niet wat het wordt)
We krijgen witte meubeltjes, en er komt verder geen blauw meer bij

Jullie mening graag!!!!

[afbeelding]

Trouwens, de muur is wel egaal groen hoor, zal wel komen omdat de deur half open stond

Ziet er prima uit joh! Baby edoch niet te seksegericht zeg maar.

Wat nou te blauwig karin. Ik vind 'm leuk!

ik houd ontzettend van groen en ik vind de kamer dus prachtig!! Een beetje blauw kan een meisje wel hebben (de lucht is toch ook blauw) , roze voor een jongetje kan gewoon absoluut niet dusseh: kan!!

Onze kamer is xzelfde groen met twee muren mintgroen erbij.

o ja en onze Stokke is ook groen

yes yes yes! goedgekeurd dus!!!
Net zo fijn

Waar je je allemaal niet druk om kan maken he!

o ja en Mwana! kom op he!! je baby komt er vast snel aan!!!!

Joh, doe toch lekker wat je zelf mooi vindt! Mijn moeder vond ook dat Eva geen blauw aan mocht... Naja, als ik dat toch leuk vind.

Mwana, er gebeurt wat!

Wij hebben zelfs twee blauwe muren. En een meisje. Dat van jou kan makkelijk dus.

Mwana aan het rommelen? Spannend

Ik zou me bijna gaan schamen als ik morgen hier doodleuk weer postte zonder beeb
Straks is het niets

Ik vind het een mooi kamertje hoor. Kan prima voor zowel een jongen als een meisje. Wij hebben ook die kleurencombinatie voor Kai's kamertje en volgens mij hadden wel meer dames hier dezelfde kleuren uitgekozen.

Mwana, kom op met die baby. Moet ik even mijn boze gezicht trekken. Misschien komt het dan goed op gang. Okay, hier komt ie:

ik vind blauw juist een kleur die altijd kan, zeker als je niet dat lichte blauw neemt. Daarnaast vind ik het een mooie combinatie met dat groen!

Lime en aqua zijn wel populair tegenwoordig zeg!

Maar leuk kamertje hoor! Kan ook prima voor een meidje!

Waarom zijn de namen niet blauw in de OP?

Bij Morris hadden we ook blauwe en groene tinten terwijl we niet wisten of hij een jongetje of meisje zou zijn. En mijn moeder dacht steeds maar dat we het wel wisten
Ook wij hebben er witte meubeltjes bij en ik vind het heel goed voor allebei kunnen!

Zooo, bordje chili con carne achter de kiezen.
Dr gaat iig iets rommelen vanavond

Waar zijn alle banners heen?

Mwana spannend.

Karin ik vind je kamertje er helemaal niet jongensachtig uitzien hoor!

Ons kamertje heeft 2 muren lichtgroen behang en 2 muren verticaal gestreept oranje-geel-wit-groen behang. Plafond is geel, beetje te geel eigenlijk maar lelijk is het niet.
En meubeltjes hebben ook geel en oranje in zich zitten. Lekker kleurrijk dus.

Je kunt je wel ziek voelen, ook al ben je het niet. En het wordt echt beter. En straks, als iedereen het weet, kunnen anderen meer rekening met je houden. Dat kan ook fijn zijn. Ook al wil je nog zo graag een kindje, zwanger zijn kan vervelend zijn. Net als bevallen, maar het hoort er nu eenmaal bij.

Zoals beloofd hier een korte versie van mijn bevalling:

Onze dochter onderweg.

Maandagmorgen om half vijf wordt ik wakker van een beetje kramp en ik moest naar de toilet om te plassen. Ik naar beneden en nog een keer kramp dus toen dacht ik na een paar keer van volgens mij is het begonnen. Tijd erbij en inderdaad iedere 8 minuten een soort van lichte kramp. Nou was goed uit te houden en zodoende mijn man nog even laten liggen. Na drie kwartier dus nog voor half zes ging het even een slagje sneller en kwamen ze om de vijf minuten en hielden iets langer aan. Vanaf zes uur kwamen ze om de vier minuten en vanaf zeven uur om de drie minuten. Ondertussen manlief ook wakker geworden met de vraag heb je weeen? Mmmm ja ik denk het wel maar kan ook oefenen zijn (hoe naief bij een eerste...).

Oke mijn man ineens in de stress want hij had sleutels van zijn werk nog bij zich en die moest hij nog wegbrengen. Nou lief als het in dit tempo doorgaat mag je nu wel even met superspoed heen en weer rijden (gelukkig niet al te ver weg) en meteen terugkomen. Ja hoor hij rijd de straat uit en mijn vliezen breken met een waterballet gezien het feit dat al vanaf het begin af aan duidelijk is dat ik veel vruchtwater had was het ook niet te overzien. Blij met het waterdichte molton wat ik extra had aangeschaft en met de zeiltjes want anders was het matras rijp voor de vuilstort. Lief gebeld en gezegd dat hij meteen terugmoest komen want meteen weeen zonder pauze vanuit mijn rug en ook meteen van een minuut lang. Of eigenlijk een grote wee twee uur lang. Om negen uur de verloskundige gebeld en die was er om tien uur en zei van ik ga nog niet toucheren want het is je eerste en ik kom om een uur of 1 wel terug. Nou prima lief heeft de hele ochtend al mijn rug mogen masseren en daar gaat hij vrolijk mee door totdat ik om elf uur zeg van bel de verloskundige maar terug omdat er weer een weeenstorm aan het plaatsvinden was. Om kwart over elf was ze er weer en toen zat ik al op vijf cm. Ze ging ook niet meer weg want ze had geen bevalling nog extra lopen dus ze bleef maar meteen. Toen zakte het iets af en kwamen ze weer om de twee minuten even bijkomen was erg welkom. Om half drie ging ze weer toucheren en toen was het zes cm. Ondertussen was mijn rug op tien plaatsen tegelijk gebroken voor mijn gevoel en begon er weer een weeenstorm. Pufte en deed maar rugweeen zijn niet weg te puffen maar toch...

Om half vier zei ik van ik heb persdrang maar dat zou eigenlijk niet kunnen gezien het feit dat het om half drie nog maar zes cm was. En ja hoor in een uurtje weeenstorm van 6 cm naar 10 cm dus ik mocht persen. Ziekenhuisbevalling overboord gezet en hup persen. Niks koppie kwam niet omlaag terwijl ik supergoede persweeen had. Baarkruk uit de auto fijn nog meer persweeen koppie zakte nog steeds niet verder, staan leunend over het bed nog steeds het koppie vast bovenin. Oke na anderhalf uur beslist dat we toch naar het ziekenhuis gingen in verband met een niet zakkend kindje... Kraamverzorgster en de verloskundige allebei van ja in de auto zakken meestal de weeen af. Nou dat heb ik geweten een persweeen storm van huis naar de verloskamer in het ziekenhuis (30 minuten) over de dijk met een vliegende vaart en een verloskundige erachter aan. Ik heb onderweg geroepen naar mijn man dat ze in de auto kwam als het zo door ging waardoor hij nog harder ging

Daarna begon het drama. Bij binnenkomst kleine meteen aan de ctg en een hartslag van 200. Spoedkeizersnede nou oke als het moet dan moet het en weinig keuze daarna een ruggenprik gelukkig na drieenhalf uur persweeen even geen pijn meer. Door de ruggenprik zakte haar hartslag weer normale hoogte en gingen ze af van de keizersnede...

Mams en paps allebei een beetje aan het dommelen in de verloskamer en toen gingen ze bij de kleine bloedprikken op het bolletje en meteen kijken of ze al gezakt en gedraaid was. Ze lag met een achterhoofdsligging en zat klem achter mijn schaambot en nog te hoog voor een vacuumpomp. Dus na drie uur aan de ruggenprik en weeenopwekkers is dit nog een keertje herhaald en nog niet voldoende resultaat voor de pomp oke nog een dosis ruggenprik en opwekkers heel fijn lekker dommelen...

Uiteindelijk ging om 11 uur in de avond de ruggenprik eraf en moesten de weeen weer op gang komen. Nou alles kwam op gang behalve de weeen. Ja ik kreeg koorts bij 39 graden en de kleine had in het vruchtwater gepoept en was ook nog steeds niet ver genoeg gezakt. Het advies van de ass.gyn. ga maar persen en ik zo van maar ik heb geen weeen dus ik voel helemaal niets. Ja maar dan kan ik zien of ze zakt nou oke. Persen zonder gevoel is raar en tijdens het persen kwamen ook de weeen in alle hevigheid weer terug maar zonder rugweeen halleluja....

Maar uiteindelijk zakte ze toch te weinig en kwam de pomp er rond een uur bij. Zuster had geen tijd meer om mijn verlamde been vast te houden en vond dat ik het zelf maar moest doen. Nou niet dus dus belandde ik heel elegant in de beugels. Ergens heb ik een verdoving gehad en een knip en na drie keer persen was onze dochter er 3910 gram een 55 cm lang. Ass.gyn vond het nog nodig om te vermelden dat ze de pomp maar 1 keertje had gebruikt en dat ze meteen ging hechten omdat ik flink bloedde uit de knip (althans dat dacht ze toen nog ). Bleek dat ik ook nog uitgescheurd was doordat ik haar een soort van gelanceerd had. Dat ze hechten oke maar dat dat dan in de eerste instantie gebeurd zonder verdoving omdat ze de net bevallen kersverse mams niet geloven dat de verdoving uitgewerkt is dat was net de druppel. Had ongeveer 40 hechtingen die doorlopen tot aan mijn bil... Zelfs die was nog uitgescheurd en niet aan de kant van de knip. Mijn bil is zelfs gehecht en daardoor heb ik de eerste week niet kunnen zitten of lopen of ja lopen ging wel maar heel moeilijk en nog steeds is mijn bil supergevoelig en ook mijn muts is nog donkerpaars vanuit mijn liezen tot aan mijn billen. Pas toen mijn lief er iets van zei kwam er een extra verdoving tijdens het hechten. Daarna moest de placenta er nog uit en die bleef ook lekker zitten waar hij zat dus twee paar handen die op mijn buik aan het drukken waren heel fijn en na vijf keer kwam hij pas nog een extra bevalling zeg maar op zich...

Toen wilde ze me meteen uit bed hebben om te gaan douchen en toen heb ik wel even duidelijk gemaakt dat ik dat zelf niet trok na 21 uur en zo'n slachtpartij... Dus gewassen in bed en om 5 uur dinsdagochtend werd ik naar zaal gebracht waar ik vreselijk last kreeg van naweeen. Dus huppakee nog wat extra's in mijn infuus en die stopte weer gelukkig. Dus om half zes keek ik voor het laatst op de klok en toen werd ik om half zeven wakker gemaakt voor een kopje thee... Heb maar niet gezegd wat ik echt dacht maar het was niet netjes in elk geval. Vervolgens kreeg ik een overbuurvrouw met een krijsend kindje dus van slapen kwam ook niets meer en om negen uur kwam er een verpleegster zeggen dat ik naar huis ging om tien uur. Ik wist van niets, had nog koorts, was nog niet tot lopen/zitten/staan of zelfs plassen in staat geweest dus toen ik dat zei ging ze toch maar even de zaalarts optrommelen. Ja leek me logisch dat er eerst nog even ergens naar gekeken werd voordat ik naar huis zou gaan. Wilde trouwens niets liever hoor.

De kleine is achteraf gezien ook helemaal niet aangelegd en heeft pas thuis om half elf voor het eerst aan de borst gelegen en gelukkig ging dat allemaal heel erg goed. Na de eerste week volledig in bed heb ik haar voor het eerst verschoond staand en aangekleed zonder om te vallen of bijna onderuit te gaan. Ik kijk op het thuisdeel met een heel fijn gevoel terug maar op het ziekenhuisdeel totaal niet. Ook door het feit dat de gyns. het constant niet met elkaar eens waren en dat uitvochten waar wij bij waren. Puffen/persen of keizersnede/vacuumpomp of ruggenprik erop of eraf en ga zo maar door...

We hebben een schitterende lieve dochter maar mijn onderkantje is nog zwaargehavend en gekneusd. Ben nu 15 dagen verder met 11 dagen kraam in huis en nu over op gezinshulp omdat ik fysiek niet in staat ben om iets te doen... Ik douch mezelf in de morgen en doe de kleine met de hulp in bad en ga weer terug naar bed en in de middag eet ik beneden en voed haar en ga dan meteen met haar mee slapen. Twee uur in normaal en dan om vijf uur ga ik weer naar beneden en eet gezellig met mijn lief aan tafel sinds drie dagen en ga een uurtje beneden zitten en dan moet ik weer terug naar bed omdat ik niet langer kan zitten. Heb van de verloskundige ism de huisarts drie soorten medicatie van betere doorbloeding tot aan kompressen en dergelijke voor mijn beurse onderkant.

Jullie allemaal bedankt voor de felicitaties en lieve berichtjes en het is fijn om te lezen...

Modjes ik zie nu dat ik de hele lap tekst in het verkeerde topic heb gepost kunnen jullie dit omzetten??? Alvast bedankt voor de moeite.

Liefs Mibos

Lange versie geworden... Sorry