Hoe gaat het nu met de moeders, deel 30

Weet iemand of er in de regio Gouda een leuke moedergroep te vinden is?

De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. Daar waar ik in de eerste week lekker veel tijd had om te fokken, ben ik nu blij als ik lekker kan liggen en kan slapen. Ik probeer bij te blijven, maar deze mama zet Fok! even op een laag pitje. Maud komt 's nachts 2 tot 3 keer omdat ze tussendoor elke keer in slaapvalt. En de krampjes zijn ook toegeslagen. Vanmiddag heeft ze bijna 2,5 uur liggen vechten tegen de krampjes en dus kon ik ook weinig doen. Ja, troosten en hopen dat het snel over was. En dat doet pijn....je zo het zo graag weg willen nemen.

quote:

Op maandag 4 december 2006 15:59 schreef PM-girl het volgende:

[..]

Tijd voor mezelf heb ik wel (kijk maar naar mijn post-aantal hier!), dat heb ik niet te kort. En voeden/knuffelen vind ik ook heerlijk.
Ik pieker meer over dingen die kunnen gebeuren, met ons, met Simon, met het huis.
En ja, thuisblijven zou ik aan de ene kant wel willen, aan de andere kant lijkt het me lastig om er weer in te komen als ik nu zou stoppen. En financieel is het niet echt handig, als het zou moeten dan wel, maar liever niet (eigen zaak, is niet echt een stabiel inkomen, omdat het nog maar een jaar is).

Ik was ook niet helemaal duidelijk, ik bedoelde: 'het weer krijgen van een nieuwe routine als je aan het werk gaat.'. Maar goed, dat zul je zelf allemaal 's nachts ook wel be-piekeren dus dan alleen nog een dikke (kan de knuffelsmiley niet vinden...)

En ook voor Chacama. Sterkte hoor, hopelijk gaat het snel beter

quote:

Op maandag 4 december 2006 19:11 schreef chacama het volgende:
De vermoeidheid begint een beetje toe te slaan. Daar waar ik in de eerste week lekker veel tijd had om te fokken, ben ik nu blij als ik lekker kan liggen en kan slapen. Ik probeer bij te blijven, maar deze mama zet Fok! even op een laag pitje. Maud komt 's nachts 2 tot 3 keer omdat ze tussendoor elke keer in slaapvalt. En de krampjes zijn ook toegeslagen. Vanmiddag heeft ze bijna 2,5 uur liggen vechten tegen de krampjes en dus kon ik ook weinig doen. Ja, troosten en hopen dat het snel over was. En dat doet pijn....je zo het zo graag weg willen nemen.

Zorg goed voor jezelf en denk aan de magische mantra HGO*** he?

***Het Gaat Over

Hee meiden!
Goed zeg Dutchie dat het zo goed gegaan is met het eerste hapje Vandaag ging het tweede hapje hier al stukken beter, leuk hoor! Pff, girly, wat een schrik. Wat hebben jullie goed gehandeld, dat besef je des te meer als je dat andere verhaal hoort zeg, wat vreselijk.
Chacama, neem je rust, 3 eer per nacht voeden is nidet echt bevorderlijk voor het opknappen!
Mwana, wat heb je met 'r gedaan? Wij hadden hier ook zo'n prikmuts, dat was niet helemaal prettig. De rest van de WVK vind ik wel OK.

Maar dit topic heet, hoe is het met de moeders. Met deze moeder gaat het vandaag niet zo lekker. Ik ben zo vreselijk moe. Ik merk dat ik daardoor veel te weinig gedaan krijg terwijl ik zo enorm veel moet doen. Het is me allemaal te druk en het lukt me niet om er doorheen te komen. Het gevolg is, is dat ik me overal schuldig voel. Thuis omdat het maar niet netjes wil worden, de huishoudelijke taken stapelen zich op (Schanul is pas geopereerd aan zijn knie en mag/kan niet zoveel), ik vind het soms moeilijk om aandacht aan Jetske te geven door de vermoeidheid. En ik wil ook wel eens tijd voor mezelf maar dat lukt ook niet. Tenslotte op mijn werk is het zo belachelijk druk. Ik en mijn collega's komen er gewoon niet doorheen. Ik voel me daardoor ook weer rot naar studenten toe omdat ik hun opdrachten niet op tijd na kan kijken, me niet goed kan voorbereiden op lessen etc etc. En als iets niet productief is is het wel schuldgevoel....Nou ja, het produceert bij mij nek en rugklachten.... Bah! Iemand tips hoe ik hier nu weer doorheen kan komen?

bah bah bah, schenk ik een glas thee in breekt mijn glas

quote:

Op maandag 4 december 2006 21:09 schreef sjak het volgende:
bah bah bah, schenk ik een glas thee in breekt mijn glas

Ah da's zielig, da's echt zielig.

quote:

Op maandag 4 december 2006 21:12 schreef dutchie het volgende:

[..]

Ah da's zielig, da's echt zielig.

Daar moet ik dan wel weer om lachen

Ja, het stond er ook wel grappig. Maar het was voor jou nou net zo'n bevestiging van de dag hč? (maar ik vond het wel grappig staan)

Ja, en die humor kun je dan echt even niet zien, gelukkig wijzen sommigen je er dan even op

En toch vind ik je zielig.
Gewoon zo'n dag die je snel achter je wilt laten. Snel naar bed, kop onder de dekens en slapen tot het morgen is. Kun je een nieuw theeglas kopen.

Ik dacht, laat ik na al mijn ooohhhh wat ben ik zielig verhalen (-nee serieus: heb alle zwangerschapfok-dingen tm de eerste twee maanden van Romme bij elkaar gezocht en in 1 file gepropt Ik was niet echt leuk, geloof ik.
Een naderhand excuus dan maar)

Maar goed: on topic. Deze mama doet het zozo, maar eigenlijk wel aan de aardige kant van de zozo. Rug gaat ietsje beter, nog steeds wel een zenuwbeklemming-ding, maar niet meer zo heel erg. Meer vooruitgang dan ik zelf had gezien, maar de fysio begon extra grapjes te maken en ik stond binnen een kwartier weer buiten. Dus dat is vooruitgang toch?
Verder twee hele lieve jochies die wel uitgeteld zijn na een Sinterklaas episode. (jaaaa.. foto's volgen ) Maar vanavond heb ik toch zo lekker even bij Jonne in zijn bed gelegen. ("eve kletse mama. oogjes dicht mama. singe? van sandelesteel?" over wie dan Jonne? "Koning KOOS!!") Ik viel bijna in slaap en genoot zo van dat warme jongetje naast me die maar lag te stralen omdat mama niet meteen verdween. Echt.. zo zielstevreden.
En Romme deed ook al niets anders dan lekker tegen me aanliggen vanavond. Hij moest zo huilen en ik nam hem nog even op de arm en hij bleef maar naar me kijken. (verstandelijk gezien is hij natuurlijk bovengemiddeld onder de indruk van mijn donkere bril. Maar toch )

Werken is lekker, maar wel lastig met mijn rug. Niet zo heel erg uitdagend werk, maar dat is voorlopig nog wel prima. Ik merk trouwens wel dat ik nu al veel eerder de blik op de buitenwereld heb gericht dan bij onze eerste. Ik vind het heerlijk hoor, maar bemoei me (of wil me bemoeien) dus nu alweer met dingen die mijn coordinator aangaan (en waarmee ik me eigenlijk wil bemoeien ) Maar leuke collega's en uit huis.

En ik heb voor Sinterklaas hele mooie dingen gekregen waaronder een enorme leuke thermosfles met gevlochten plastic reepjes aan de buitenkant (heeft m'n zus bij loods 5 op de kop geduikeld) Leu-heuk! En het was zo verschrikkelijk gezellig.

Sjak, wat rot dat alles niet gaat zoals je wilt. Zo'n brekend glas is dan ook nog net de druppel! Ik zou je graag willen helpen, maar weet niet hoe. Dus bij deze maar een dikke knuffel!

Kozakken, wat fijn dat het wat beter gaat! En het klinkt als een zeer leuke Sinterklaas!

Sjak, hopelijk heb je goed geslapen en is dit een betere dag! Goed dat het goed gaat, Kozakken!

Ik ben opeens heel zenuwachtig . Ik sprak vandaag een collega en onze nieuwe directeur heeft een algehele vacaturestop ingevoerd, en alle tijdelijke contracten worden niet verlengd. Ik heb een tijdelijk contract ... . Nu is er al een opstandje gekomen, want sommige afdelingen zullen voor driekwart verdwijnen als dit doorgaat, dus er wordt nu wel per contract gekeken of het echt weg kan of niet. Mijn functie kan niet weg, vind ik, vinden de mensen voor wie ik werk, en vindt hun baas. Maar ja, als de grote directeur het niet vindt... zit ik vanaf februari weer thuis. . Ik vind heus wel wat nieuws, maar ik heb het hier zo ontzettend naar mijn zin. Hopelijk wordt besloten mijn functie niet te laten vervallen. En tot die tijd zit er een knoop(je) in mijn maag.

En verder gaat het goed, Eva, en dus ook ik, heeft voor de 4e dag achtereen doorgeslapen. Wat scheelt dat toch, een ongebroken nacht.

Wat heerlijk Linda dat Eva doorslaapt! Geniet er van zo lang het kan (simon heeft het weer opgegeven!)

En jeetje, wat een schrik over je werk. Ook al lopen dingen vaak met een sisser af, die onzekerheid is killing!
_{* pm-girl heeft wel een baan in de aanbieding!}

dametjes sjak en kozakken en linda... beetje zware tijden zo he toch? het komt allemaal wel weer. Voor de mama's van eerste kindjes, het went echt al die veranderingen, heus! het krijgt een plek en dan kan je ineens weer redelijk gewoon alles doen.
doorslapen is idd heerlijk linda! Ik voel me ook beter dan hoor. (helaas momenteel zieke kindjes dus korte en onderbroken nachtjes)

Ik ben bang dat je te ver weg woont PM En je werkt toch in de zorg? Niets voor mij... Maar ik hoop erop, en ga er ook wel een beetje van uit, dat ze in de bres springen voor mijn baan, Het zou belachelijk en inefficient zijn als ze mij wegbezuinigen. Maar ja, ik ben soms wel een beetje bang dat niet alle managers zien wat een directiesecretaresse/management-assistent aan werk verzet.

Na een fikse hormonen- en vermoeidheidsdip ben ik er weer!
Getverdegetver, ik had het echt he-le-maal gehad. Ik kon de afgelopen dagen alleen maar huilen, en we waren nota bene bij mijn schoonouders voor Sinterklaas....
Ik zal straks eens eea proberen bij te lezen. Nu is het bijna bedtijd voor me, voortaan standaard van 16 tot 17 uur een dutje.

Jeetje wat een rottige dingen voor iedereen

T'is vast de tijd van het jaar....de donkere dagen enz.... Dus strooi ik maar ook even wat knuffels in de rondte....zoals zwarte piet met pepernoten zou doen.

En hoe gaat het dan met jou ChacaPietma?

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 18:53 schreef Moonah het volgende:
En hoe gaat het dan met jou ChacaPietma?

Op zich best goed (buiten de vermoeidheid om). Vandaag lekker genoten van Sinterklaas op de peuterspeelzaal. En daar zonder schroom Maud voor het eerst buiten de deur gevoed. Voelde goed. Merk dat ik steeds meer begin te wennen aan het ritme van Maud. Ze is niet zo consequent met om de drie uur, maar er zit wel regelmaat in. Die begin ik nu te ontdekken, dus mijn ritme kan ik daar dan op aanpassen, waardoor ik ook meer rust kan gaan krijgen.

En verder.....verder moet ik loslaten dat mijn huis elke dag gestofzuigd dient te worden en alles opgeruimd en schoon moet zijn. Of dat echt lukt ga ik morgenvroeg merken.....Ik heb vandaag niets gedaan. Dus nu kriebelt het al. Maar morgen ga ik eerst naar het CB om te wegen en dan moet ik mezelf maar even overtuigen dat ik niet hoef / mag gaan poetsen. Lijkt bijna op een dwangneurose.....

Oh en uiteraard geniet ik lekker van die kleine griet(en) van me. Fleur is onwijs lief voor Maud en dat zorgt bij mij dan altijd weer voor een gelukzaligmakend gevoel. En als ik Maud zie glimlachen in d'r slaap, dan kan ik haast niet wachten tot ze het echt bewust naar me gaat doen, want oh wat is ze mooi als ze lacht. Heb er een zeer wazige foto van, maar ik ga hem toch snel plaatsen.

En bij jou Moonah? Hoe is het nu om mama te zijn? Is het al alsof het nooit anders is geweest? En lichamelijk ben je al helemaal hersteld?

Fijn Chacama dat je zo van je meiden kunt genieten! En dat jij toch zo'n poetser bent...!
Laat de boel toch lekker de boel (nou ja, een beetje dan... ).


Hoe ik het vind om moeder te zijn? Wat denk je... FantasThies!
Ja, ook zwaar vermoeiend, en ja dat is me ook opgebroken. Maar soit, dat is tijdelijk (hoop ik...).
Maar wat ik me niet kon voorstellen: Wat maakt het ouderschap je kwetsbaar...
Autorijden vind ik akelig, ik maak me allerlei voorstellingen wat er mis kan gaan. Ik ben bang dat mijn lief sterft, ik ben bang dat ik Thies tekort doe, ik heb soms afschuwelijke 'fantasieën' over wat er zoal met ons menneke kan gebeuren... Vreselijk.
Tegelijkertijd voel ik me schatrijk. Dankbaar. Onvoorstelbaar dat ik de moeder mag zijn van dit mooie kereltje.
Het voelt alsof ik alles, álles voor zijn geluk en welzijn over heb. Mijn ventje, ons aapje, dat fantasTiese menneke...

_{En nu zit ik hier met een bloedneus, een bult op mijn kop en een ontzettend pijnlijke nek omdat ik zojuist van de trap af ben gevallen; door de babyfoon hoorde ik Thies ineens keihard huilen (enge droom??), dus ik spúrtte op mijn sloffen naar boven, met als gevolg dat ik dus letterlijk keihard op mijn bek ging. Maar hup, meteen opstaan en éérst naar dat ventje, troosten, weer in bedje leggen. Zijn welzijn gaat voor het mijne, ook als weet ik dat ik ook goed voor mezelf moet zorgen...}

Fysiek gezien gaat het iets minder. Morgen weer naar de gyn.
Ik heb last van wild-vlees-groei, ik vind dat ik stink en qua (in)continentie gaat het ook nog niet optimaal. Ben benieuwd wat ze ervan gaat zeggen.

Die gevoelens zijn heel herkenbaar Moonah! Het ouderschap maakt je idd heel kwetsbaar. Wij reden laatst op de snelweg, toen een auto naast ons niet oplette en naar links ging, waar wij reden. Het ging net goed, maar in gedachten had ik de auto al op Ive in zien rijden, want die zat op de plek waar de auto ons geraakt zou hebben als het niet net goed was gegaan.

Wat rot dat het lichamelijk nog niet goed gaat. Hopelijk is er wat aan te doen. _{Ik was pas na 3 maanden weer continent, maar was al heel blij dat ik het weer werd, ik had er op een gegeven moment een hard hoofd in in zag mezelf al de rest van mijn leven met Tenalady lopen..}
Ik heb trouwens al mijn moed bij elkaar geraapt en ga donderdag naar de huisarts vanwege littekenweefsel dat nog steeds pijnlijk is.

[ Bericht 0% gewijzigd door cattie op 05-12-2006 22:05:44 ]

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 22:00 schreef cattie het volgende:
Ik heb trouwens al mijn moed bij elkaar geraapt en ga donderdag naar de huisarts vanwege littekenweefsel wat nog steeds pijnlijk is.

Goed van je! Ik heb nog best vaak aan je gedacht, toen ik eenmaal wist van je ruptuur.
Mijn zus heeft erg lang last gehad van pijnlijk littekenweefsel en die is er uiteindelijk operatief aan geholpen. Het is bij haar een heel stuk verbeterd. Ik hoop dat er voor jou ook een oplossing is...

Mijn littekenweefsel is niet zo zeer pijnlijk als wel heel hard. De hele rechterkant van mijn vagina en perineum voelen gewoon keihard. Erg vreemd en niet leuk.
Qua incontinentie... het is niet de urine....