Gefeliciteerd met jullie aanwinst; wat fijn dat jullie bv geven!
Soms kan het je zo onzeker maken en zwaar is het ook best..al denken vele vaak "hop even aanleggen en klaar" maar je baby en de borstvoeding en uiteindelijk jijzelf, het reageert allemaal zo gevoelig op elkaar.
De ondersteunende woorden van kop op je kunt het enz. zijn hier heel lief ook al gegeven en ik als grote onbekende zou daar weinig aan toe kunnen voegen.
Wel wilde ik nog een paar eigen ervaringen neerzetten, misschien in de trant van baat het niet dan schaadt het niet, dus als ik zo vrij mag zijn:
Zelf had ik, of eigenlijk mijn zoon, veel "problemen" met de voeding..uiteindelijk toch 8 maanden gegeven toen had hij er genoeg van..
In de moeilijke periode belde ik ook wel met de borstvoedings verenigingen; althans de mensen die daar bij werkte die je voor "hulp" dag en nacht kon bereiken..die gesprekken hielpen me, vond er steun en advies..helaas vond ik die gewoon niet bij mijn partner en wellicht lag dat niet eens aan hem hoor!
Hoedjes heb ik nooit gebruikt..men raade mij dit toen af ivm "vervorming(?)
Wel een dik kussen waar ik mijn mormeltje oplegde want dat maakte het gewoon een stuk ontspannender voor mij. Hij wilde maar één kant en met de loop van de maanden werdt dat best lastig..legde hem vaak achter-onder langs (geloof dat dat de rugby houding heet)..zo pakte hij tenminste ook de "andere".
Wat voor mij een enorme ommekeer werd in het verhaal was dat ik genoeg had van mijn kolf-toestanden en het "met de hand" ben gaan doen; binnen 2 dagen waren mijn borsten schijnbaar zo bijgevormd dat zoonlief sindsdien geen problemen meer had en beide perfect kon happen en dronk, soms even zelf wat vooraf toelaten schieten (met mijn hand)..zorg altijd dat het schoon en weer droog wordt rondom maargoed dat mag bekend zijn..
Met de hand kolven lijkt monnikenwerk maar dat is echt niet zo..neem voor het richt-gemak een slakom of schaal..zo kun je de melk gewoon gebruiken in een flesje of invriezen ..als je eenmaal de "feeling" hebt dan gaat het bijna net zo snel als met apparaat..maar dan stiller en (naar mijn ervaring en mening) aangenamer.
Tot slot wilde ik zeggen dat ondanks twijfel, onzekerheid of onmacht, jullie je zelf trotse mama's mogen voelen en als het niet gaat dan nog heb je het toch geprobeerd, chapeau