OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
In navolging van opvoedopbstakel nummer 1, dan ook een topic over de tweede plaats der algemene opvoedproblematiek. Ik las onlangs dat er namelijk een aantal obstakels zijn waar iedere ouder vroeg of laat tegenaan loopt; het gaat bij mij in ieder geval wel op.
De tweede is dus het geruzie tussen broertjes en zusjes onderling.
Vanaf het moment dat nummer 2 kon kruipen, begon de ellende. Speelgoed afpakken, elkaar opzettelijk pijn doen, gillen, slaan, bijten; enfin... het standaard peutergeneuzel (dacht ik). Van elkaar gescheiden had ik twee engeltjes, bij elkaar twee duiveltjes. En als het nu bij de peuterjaren bleef... welnee, ze zijn nu 9 en 10 en gunnen elkaar het licht in de ogen niet.
Jarenlang was ik in de veronderstelling dat ik iets grondig fout deed, tot nummer 3 en 4 ten tonele verschenen. Lief samenspelen is dus weldegelijk mogelijk in mijn gezin. Toevallig hebben de jongste twee spruiten karakters die elkaar aanvullen, iets wat ik over de oudste twee niet kan zeggen. Andere combinaties zijn ook goed mogelijk, zolang het maar niet kind 1 en 2 samen zijn.
Vreemd genoeg kunnen ze ook niet zonder elkaar, dus het heeft niets met zusterliefde te maken, die is er wel. Ze ehm... botsen alleen nogal snel.
Hoe verloopt dat bij jullie, en vooral, wat doe je er aan?
De tweede is dus het geruzie tussen broertjes en zusjes onderling.
Vanaf het moment dat nummer 2 kon kruipen, begon de ellende. Speelgoed afpakken, elkaar opzettelijk pijn doen, gillen, slaan, bijten; enfin... het standaard peutergeneuzel (dacht ik). Van elkaar gescheiden had ik twee engeltjes, bij elkaar twee duiveltjes. En als het nu bij de peuterjaren bleef... welnee, ze zijn nu 9 en 10 en gunnen elkaar het licht in de ogen niet.
Jarenlang was ik in de veronderstelling dat ik iets grondig fout deed, tot nummer 3 en 4 ten tonele verschenen. Lief samenspelen is dus weldegelijk mogelijk in mijn gezin. Toevallig hebben de jongste twee spruiten karakters die elkaar aanvullen, iets wat ik over de oudste twee niet kan zeggen. Andere combinaties zijn ook goed mogelijk, zolang het maar niet kind 1 en 2 samen zijn.
Vreemd genoeg kunnen ze ook niet zonder elkaar, dus het heeft niets met zusterliefde te maken, die is er wel. Ze ehm... botsen alleen nogal snel.
Hoe verloopt dat bij jullie, en vooral, wat doe je er aan?
sowieso meisje meisje en miesje jongen maakt al verschil hoor volgens mij.
meisjes zijn net een stel katten onder elkaar, dat het tussen ouder en jonger meisje wel goed gaat is "grote zussen/moedertjes gevoel" tussen de oudste 2 zit daarvoor te weinig verschil.
En ik denk dat het een karakter trek is wellicht van hun vaders? of van jou ?
Denk beste gewoon ze laten toe doen, en wanneer nodig is ingrijpen.
meisjes zijn net een stel katten onder elkaar, dat het tussen ouder en jonger meisje wel goed gaat is "grote zussen/moedertjes gevoel" tussen de oudste 2 zit daarvoor te weinig verschil.
En ik denk dat het een karakter trek is wellicht van hun vaders? of van jou ?
? Denk beste gewoon ze laten toe doen, en wanneer nodig is ingrijpen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dat doen we dus nu ook al jaren. Maar het is erg vermoeiend om aan te horen, daarbij worden ze er zelf ook erg verdrietig vanquote:Op woensdag 15 november 2006 16:16 schreef _evenstar_ het volgende:
Denk beste gewoon ze laten toe doen, en wanneer nodig is ingrijpen.
Chinook heeft mijn karakter , Cheyenne een beetje dat van mijn moeder en dat botst ook nog wel eens En verder heb je denk ik gelijk, de leeftijdsverschillen en meisje-meisje maakt ook veel uit.
Lastig wel hoor, en kan me de vermoeidheid voorstellen ( zelf uit meidengezin komt
feest voor vader met 3 katjes
slapen ze bij elkaar op de kamer?
feest voor vader met 3 katjes
feest voor vader met 3 katjes 
slapen ze bij elkaar op de kamer?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Bij mij slapen ze allebei in hetzelfde bed En als de ene niet in de slaapkamer is dan wil de ander ook niet slapen Dat gaat gelukkig s'middags niet op. Verder vechten ze nog niet echt, maar Joshua vind het reuze gezellig om zijn zusje te pesten. Zodra Chantel verdrietig is, dan vind hij het al vaak niet zo heel leuk meer. Dat ligt er wel aan of het echt verdriet is of dat het gewoon gillen is om aandacht, want dat gebeurt ook veel te vaak
Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat bij ons in de loop der jaren.
En als de ene niet in de slaapkamer is dan wil de ander ook niet slapen 
Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat bij ons in de loop der jaren.
Nee, maar Cheyenne draagt wel de hele dag een verentooiquote:Op woensdag 15 november 2006 17:32 schreef Repeat het volgende:
chinook
heeft dat kind ook 2 wieken ofniet
Danku voor deze nuttige bijdrage
Ik heb twee knullen en ik herken me er helemaal in Tan. Ik heb geleerd selectief te luisteren. Alleen bij echte doodsangst kom ik tegenwoordog nog in aktie en verder mogen ze het zelf uitzoeken.
Ik ben geen scheidsrechter en het huis is groot genoeg om alle ruimte voor jezelf te hebben maar ze zoeken elkaar altijd op. Nou ja, als je dan ruzie krijgt mag je het van mij ook zelf oplossen
Ik ben geen scheidsrechter en het huis is groot genoeg om alle ruimte voor jezelf te hebben maar ze zoeken elkaar altijd op. Nou ja, als je dan ruzie krijgt mag je het van mij ook zelf oplossen
♫ Saartje ♫
Hier ook water en vuur, 2 draken samen, 2 engeltjes appart. Het begon al erg vroeg en misschien geheel onbewust met slaan, de baby af en toe pijn doen. Het lijkt wel dat Yoram niet beter weet dan dat je zo met elkaar om gaat Ik heb nu nog de sterke hoop dat het beter gaat worden als ze beiden goed kunnen communiceren, om zo duidelijk te maken wat ze van elkaar willen, wensen, verwachten, whatever.
Yoram vind het effect van afpakken zo leuk, tis stiekem ook grappig om te zien, Chiara speelt vaak met een hele verzameling troepjes en spulletjes en Yoram pakt dan iets af, niet om er zef mee te spelen, maar gewoon voor het effect. Hij rent dan hard weg met 1 van haar goedjes, en zij zet het op een enorm gillen. Hij gooit het weg, en zij moet dan huilen en hij weer lachen. De donderstraal. En dan komt moeders weer door de bocht, met netjes terug geven Yoram, niet meer doen Yoram, niet zo gillen Chiara, want dat vindt hij juist het leukste. Maar niets helpt, het herhaalt zich vaak. Aaaargh!
Tegenwoordig trekt hij haren en slaan ze elkaar als de een te dicht bij de ander komt. Vind ik ook erg vermoeiend, want ik zit er dus nog wel vaak bovenop en politie-agentje te spelen. Soms laat ik die 2 ook even hun gang gaan en rollebollen ze door de hele kamer, ze zijn wel aan elkaar gewaagd. Het eindigt altijd in huilen, er heeft er altijd wel 1 pijn en dat vind ik echt niet leuk. Moet ik dat echt gewoon zo laten gaan?
Maar goed, afgelopen weekend was Chiara uit logeren en kreeg heimwee, ik zette haar 's avonds in de auto naast haar slapende broertje, en dan geeft ze hem ook een aai over het bolletje, "ik weer bij je hoor" dan heb ik wel het gevoel dat het goed zit allemaal. Ik smolt iig.
Yoram vind het effect van afpakken zo leuk, tis stiekem ook grappig om te zien, Chiara speelt vaak met een hele verzameling troepjes en spulletjes en Yoram pakt dan iets af, niet om er zef mee te spelen, maar gewoon voor het effect. Hij rent dan hard weg met 1 van haar goedjes, en zij zet het op een enorm gillen. Hij gooit het weg, en zij moet dan huilen en hij weer lachen. De donderstraal. En dan komt moeders weer door de bocht, met netjes terug geven Yoram, niet meer doen Yoram, niet zo gillen Chiara, want dat vindt hij juist het leukste. Maar niets helpt, het herhaalt zich vaak. Aaaargh!
Tegenwoordig trekt hij haren en slaan ze elkaar als de een te dicht bij de ander komt. Vind ik ook erg vermoeiend, want ik zit er dus nog wel vaak bovenop en politie-agentje te spelen. Soms laat ik die 2 ook even hun gang gaan en rollebollen ze door de hele kamer, ze zijn wel aan elkaar gewaagd. Het eindigt altijd in huilen, er heeft er altijd wel 1 pijn en dat vind ik echt niet leuk. Moet ik dat echt gewoon zo laten gaan?
Maar goed, afgelopen weekend was Chiara uit logeren en kreeg heimwee, ik zette haar 's avonds in de auto naast haar slapende broertje, en dan geeft ze hem ook een aai over het bolletje, "ik weer bij je hoor" dan heb ik wel het gevoel dat het goed zit allemaal. Ik smolt iig.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Heel herkenbaar Melonovy, zo was het in het beginstadium bij ons ook, nu is dat gillen en pijn doen wel over, alhoewel er heel af en toe nog geniepig geknepen wordt.
Nu ze ouder zijn gaat het meer met verbaal geweld. En dan is de oudste daarbij heel gemeen en heeft ze zelf een heel kort lontje en de ander is heel irritant en weet niet van stoppen. Ze hebben ook altijd commentaar op elkaar wat altijd eindigt in 'NOUHOU!!!' of 'HOU OP!'
De oudste zei laatst zelfs, 'als je me echt zo stom vindt dan steek ik mezelf wel dood'. Je begrijp dat zulk soort uitspraken echt traumatiserend effect hebben op de ander. Chinook kwam echt helemaal overstuur aanzetten, omdat ze de oorzaak zou zijn dat haar zus zichzelf dood wilde hebben.
Met dat soort dingen vraag ik me echt af... houdt het nooit op?
Ik troost me met het feit dat mijn broer en ik ook altijd ruzie hadden en nu kunnen we het goed vinden (irritaties spreek ik gewoon niet meer uit ) (en wat je noemt in de laatste alinea is hier ook wel, ze missen elkaar ook bij logeerpartijtjes, en doen ook vaak wel juist iets liefs voor elkaar)
Nu ze ouder zijn gaat het meer met verbaal geweld. En dan is de oudste daarbij heel gemeen en heeft ze zelf een heel kort lontje en de ander is heel irritant en weet niet van stoppen. Ze hebben ook altijd commentaar op elkaar wat altijd eindigt in 'NOUHOU!!!' of 'HOU OP!'
De oudste zei laatst zelfs, 'als je me echt zo stom vindt dan steek ik mezelf wel dood'. Je begrijp dat zulk soort uitspraken echt traumatiserend effect hebben op de ander. Chinook kwam echt helemaal overstuur aanzetten, omdat ze de oorzaak zou zijn dat haar zus zichzelf dood wilde hebben.
Met dat soort dingen vraag ik me echt af... houdt het nooit op?
Ik troost me met het feit dat mijn broer en ik ook altijd ruzie hadden en nu kunnen we het goed vinden (irritaties spreek ik gewoon niet meer uit ) (en wat je noemt in de laatste alinea is hier ook wel, ze missen elkaar ook bij logeerpartijtjes, en doen ook vaak wel juist iets liefs voor elkaar)
Ik kan dat bij vlagen... Maar af en toe vlieg ik zelf tegen de muren op van ellende, zie ook het voorbeeld dat ik aan Melonovy geef.quote:Op woensdag 15 november 2006 20:29 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ik heb twee knullen en ik herken me er helemaal in Tan. Ik heb geleerd selectief te luisteren. Alleen bij echte doodsangst kom ik tegenwoordog nog in aktie en verder mogen ze het zelf uitzoeken.
Ik ben geen scheidsrechter en het huis is groot genoeg om alle ruimte voor jezelf te hebben maar ze zoeken elkaar altijd op. Nou ja, als je dan ruzie krijgt mag je het van mij ook zelf oplossen
Netsplitter
#jesuisMasi
Ik wilde het eigenlijk ook posten.quote:Op woensdag 15 november 2006 17:39 schreef Tan het volgende:
[..]
Nee, maar Cheyenne draagt wel de hele dag een verentooi
Danku voor deze nuttige bijdrage
Ik mag hopen dat dat niet de echte namen zijn, anders kan ik begrijpen dat ze niet luisteren...
OxygeneFRL-vrijdag 8 mei 2020 @ 08:52:59: Ik had een pleuris hekel aan je maar nu ik weet dat je tegen een vuurwerkverbod ben, hou ik van je.
Oei Tan, niet echt een leuk vooruitzicht voor die twee meiden hier. Dat zijn samen ook vaak echte katjes, al zijn ze nog maar 1 en 2 jaar... Als de één iets heeft, of doet, moet de ander het gelijk óók... als ik ze dan van elkaar scheid en probeer er ééntje af te leiden, heeft de ander dat ook door, en is er wéér ruzie. Met andere woorden: jaloezie!!!
Het gaat overigens héél goed zolang ze niet bij elkaar in de buurt kunnen komen. Lees: allebei in een box in de kamer zitten. Dan hebben ze zelfs de grootste lol, naar elkaar giechelen, kiekeboe spelen, en gillen van plezier. Tja...
Ik hoop dat jouw situatie niet een voorbode is van die van mij...ik zou het zo jammer vinden als ze ruzie blijven maken. Maar goed... ik heb idd met mijn oudere zus (maar die is wel bijna 4 jaar ouder) altijd ruzie gehad en nu zijn we de beste vriendinnen...het kán dus goedkomen !
Het gaat overigens héél goed zolang ze niet bij elkaar in de buurt kunnen komen. Lees: allebei in een box in de kamer zitten. Dan hebben ze zelfs de grootste lol, naar elkaar giechelen, kiekeboe spelen, en gillen van plezier. Tja...
Ik hoop dat jouw situatie niet een voorbode is van die van mij...ik zou het zo jammer vinden als ze ruzie blijven maken. Maar goed... ik heb idd met mijn oudere zus (maar die is wel bijna 4 jaar ouder) altijd ruzie gehad en nu zijn we de beste vriendinnen...het kán dus goedkomen !
Mijn broer en ik schelen ook 4 jaar, is ook goed gekomenquote:Op donderdag 16 november 2006 08:36 schreef Suzanna het volgende:
Oei Tan, niet echt een leuk vooruitzicht voor die twee meiden hier. Dat zijn samen ook vaak echte katjes, al zijn ze nog maar 1 en 2 jaar... Als de één iets heeft, of doet, moet de ander het gelijk óók... als ik ze dan van elkaar scheid en probeer er ééntje af te leiden, heeft de ander dat ook door, en is er wéér ruzie. Met andere woorden: jaloezie!!!
Het gaat overigens héél goed zolang ze niet bij elkaar in de buurt kunnen komen. Lees: allebei in een box in de kamer zitten. Dan hebben ze zelfs de grootste lol, naar elkaar giechelen, kiekeboe spelen, en gillen van plezier. Tja...
Ik hoop dat jouw situatie niet een voorbode is van die van mij...ik zou het zo jammer vinden als ze ruzie blijven maken. Maar goed... ik heb idd met mijn oudere zus (maar die is wel bijna 4 jaar ouder) altijd ruzie gehad en nu zijn we de beste vriendinnen...het kán dus goedkomen !
V.w.b. de oudste twee zusjes, ze hebben ook wel lol samen hoor, het is niet alleen haat en nijd, maar toch eindigt een middagje lol samen altijd wel in een ruzie(tje).
Ik vind het zo raar dat de jongste twee juist zo dol zijn op elkaar, ik benader ze niet anders, dus het probleem komt ws. echt vanuit de kinderen en hun karakters zelf.
De jongste twee hebben ook wel eens onenigheid om een speelgoedje, maar als ze ruzie hebben om een blokje en de één pakt het af, geeft hij of zij vaak snel een ander blokje terug in de plaats, en dan is het vaak al goed, ze zijn veel toleranter naar elkaar en gunnen elkaar ook iets. Zeker als eentje echt moet huilen, dan schikt de ander al snel in. Ook zie ik onvoorwaardelijke liefde als de één verdriet heeft. Dan wordt er echt getroost
Gelukkig is dat laatste ook wel bij de oudste twee, als er écht verdriet is dus.
Hier zijn het nummer twee en drie die elkaar soms - hardgrondig en letterlijk! - doodgewenst hebben. Die elkaar blauw sloegen, beten en knepen, die de meest vreselijke dingen zeiden, die alles chanteerden. Naar mijn moeder renden van "mam, ze slaat me" voordat er ook maar 1 mep of onvertogen woord was gevallen. Gewoon, om de ander te narren. Ik heb dingen voorbij horen komen als "als jij niet geboren was, had ik niet zo hoeven doen, het is echt je eigen schuld".
Nummer twee had ook nog weleens ruzie met mij, als oudste. Komt voornamelijk door botsende karakters: ik wil altijd gelijk, en zij is nogal van de wisselvallige. Ze houdt van je of haat je. Het ene moment kon ze dus elke drammerij van mij hebben, het andere moment eindigde het in een slagveld. En ik, ik was te eigenwijs daar ook maar een seconde rekening mee te houden.
Moeders probeerde nooit partij te trekken, probeerde beiden af te leiden en ons het verder lekker zelf uit te laten zoeken. Dat werkte... voor die ene ruzie. Een kwartier, half uur of af en toe een dag later ging het toch wel weer fout. Vooral vakanties, als we continu bij elkaar waren, hebben haar volgens mij goed gek gemaakt. Heb meer dan eens naar mijn hoofd gekregen dat "als jullie nu niet alle drie normaal en lief gaan doen, doen we niets leuks meer de hele vakantie".
Overigens, nummer twee is inmiddels uit huis. Ruzie is er sindsdien niet meer geweest. Niet tussen haar en ons, en onderling in huis ook niet. Sterker nog, we gaan nu gezellig bij haar logeren. Dus, niet getreurd. 't Heeft alleen wel geduurd tot ze 19 werd...
Nummer twee had ook nog weleens ruzie met mij, als oudste. Komt voornamelijk door botsende karakters: ik wil altijd gelijk, en zij is nogal van de wisselvallige. Ze houdt van je of haat je. Het ene moment kon ze dus elke drammerij van mij hebben, het andere moment eindigde het in een slagveld. En ik, ik was te eigenwijs daar ook maar een seconde rekening mee te houden.
Moeders probeerde nooit partij te trekken, probeerde beiden af te leiden en ons het verder lekker zelf uit te laten zoeken. Dat werkte... voor die ene ruzie. Een kwartier, half uur of af en toe een dag later ging het toch wel weer fout. Vooral vakanties, als we continu bij elkaar waren, hebben haar volgens mij goed gek gemaakt. Heb meer dan eens naar mijn hoofd gekregen dat "als jullie nu niet alle drie normaal en lief gaan doen, doen we niets leuks meer de hele vakantie".
Overigens, nummer twee is inmiddels uit huis. Ruzie is er sindsdien niet meer geweest. Niet tussen haar en ons, en onderling in huis ook niet. Sterker nog, we gaan nu gezellig bij haar logeren. Dus, niet getreurd. 't Heeft alleen wel geduurd tot ze 19 werd...
@innovate, klinkt allemaal erg herkenbaar.
Ik troost me ook maar een beetje met de gedachte dat het niet alleen in mijn gezin zo gaat.
Ik troost me ook maar een beetje met de gedachte dat het niet alleen in mijn gezin zo gaat.
Grumbel... Had ik net gezegd dat 't hier leuk was tegenwoordig, de afgelopen dagen is mijn jongste zusje dusdanig onuitstaanbaar (in onze ogen dus), dat nummer 2 (die nota bene pas sinds gister weer thuis is!) en ik d'r wel wat kunnen doen. Letterlijk álles wat je doet wordt nauwkeurig gadegeslagen en bekritiseerd, van de blik in je ogen als je thuis komt tot wat je zegt, en van de manier waarop je je jas aan doet tot hoe je je eten doorslikt... Gillend gek word ik ervan, je kunt echt niks meer goed doen en op alles krijg je commentaar. Je bent dom, vies, raar, vervelend etc. 't Is de leeftijd (ze is puber...) en gaat dus weer over, maar het brusjescontact hier is momenteel van een dusdanige orde dat er alleen nog maar gesnauwd wordt.
Kortom... nog niet over dus... maar wel een tijd rustig geweest, en dat zal het ook wel weer worden uiteindelijk.
Kortom... nog niet over dus... maar wel een tijd rustig geweest, en dat zal het ook wel weer worden uiteindelijk.
|
|
