Opvoedobstakel nummer 1: Opruimen

Sinds twee dagen zit ik aan de bank gekluisterd. Gewapend met paracetamol en een kruik zit ik mijn periodiek terugkerende spit uit, terwijl om mij heen het huis langzaam afgebroken wordt.
De eerste dag kon ik het nog opbrengen om het los te laten, maar als ik nu door het huis strompel tref ik niets anders dan de trieste aanblik van uitgeschopte regenlaarzen op de veranda, speelgoed waar je maar kijkt, skeelers halverwege de gang en overal vuil, modder en stof. De kinderkamers liggen overhoop, bedden onopgemaakt, het fornuis is vies. Het stemt me droef.

Het is mijn eigen schuld, zegt men: zolang je als moeder en huisvrouw altijd alles opruimt, blijf je de eeuwige sloof. Maar waar men niet aan denkt is dat er al zoveel te zeuren is, dat het op een gegeven moment voor de sfeer beter is om mijn mond te houden en het zelf maar op te ruimen. Maar wanneer het twee dagen niet gebeurt besef ik ineens hoe weinig iedereen doet en hoeveel er op mijn schouders rust.

Opruimen is hier al tien jaar een koude oorlogsstrijd. Het lukt ze niet eens hun kamers bij te houden (geldt ook voor de man des huizes).

Hoe doen jullie het? Hoe is de taakverdeling in huis (bij man en kinderen)? En vooral: werkt het (ook als je eens een tijdje ziek bent)?

quote:

Op woensdag 15 november 2006 10:21 schreef TR08 het volgende:
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik zou de troep op de bedden flikkeren van de kinderen, zodat ze niet kunnen slapen tot e.e.a opgeruimd is

Dat doe ik al, anders kan ik er niet eens stofzuigen Maar het kan me al irriteren dat ik de spullen van de woonkamer naar hun slaapkamer moet sjouwen om het vervolgens daar op hun bed te gooien. Ik geloof dat ze het wel makkelijk vinden dat ik het allemaal voor ze verzamel

Sancties werken niet. Althans, niet op lange termijn. En om ze nu om de andere week op kamerarrest te zetten bij wijze van spreken...

Belonen heb ik ook wel geprobeerd, net als alle andere methoden, maar heel weinig effectief, vooral omdat ze het snel 'gewoon' vinden en ik vind met sommige dingen dat ze het gewoon moeten doen en niet alleen voor een beloninkje, maar gewoon uit 'principe' (ik heb het niet zo op principes, maar je begrijpt wel wat ik bedoel neem ik aan).

Niet van de kamer af als deze niet netjes is werkt wel, maar als ze dan moeten eten is hij nog steeds niet netjes, hebben ze gewoon lekker gespeeld intussen. En om ze dan ook maar niet te laten eten vind ik echt te ver gaan. Ze gaan na het eten terug naar hun kamer, maar ook dat vinden ze niet erg.

Een lijst met taken aan de koelkast zou misschien wel werken ja, maar dat vergt denk ik wel veel discipline en vooral controle van mijn kant. Zal het eens overdenken (want ik vind het wat neigen naar een militair tuchtsysteem, dus ik zal het wel creatief moeten verpakken, ook voor mijzelf )

quote:

Op woensdag 15 november 2006 10:51 schreef Jarno het volgende:

[..]

De beloning was kost en inwoning zei mijn moeder altijd. .

Toen was je wel ouder neem ik aan? Zoiets vind ik pas 'normaal' vanaf achttien jaar of zo, zal het nou niet snel zeggen tegen een kind van tien

@Jarno

Ja ik ben denk ik wel te zachtaardig, hoewel ik over hun kamers mijn mond wel open trek, maar ik bedoel dus eigenlijk in mijn openingspost dat ik het ook over andere taken heb.

Wat moeten kinderen allemaal doen in huis, naast het opruimen van hun kamers?
Afwas, dagelijks? Meehelpen in de tuin?
Hoe streng zijn de moeders hier op spullen rond laten slingeren? (Zoals een schaar bijv. er wordt ergens een kaartje vanaf geknipt en pas als ze naar school zijn zie ik de schaar met het kaartje op tafel liggen. Als ze terugkomen van school ben ik het alweer vergeten... ik doe toch ergens iets niet helemaal goed )

Dat soort dingen dus.

quote:

Op woensdag 15 november 2006 11:05 schreef bixister het volgende:
Tan, kan je man nu in ieder geval niet even tijdelijk wat exta inspringen? Is natuurlijk geen langdurige oplossing, maar ik vind dit wel wat bizar klinken hoor, dat hij 't ook allemaal maar laat liggen terwijl jij met spit op de bank ligt.

Dt doet hij ook wel, maar hij heeft ook de zaak erbij (is hard werken overdag, maar ook 's avonds) verder dan de afwas bijhouden en de kindertjes aankleden en naar school brengen komt hij gewoon niet, dus hierin neem ik hem niets kwalijk, er is gewoon niet meer tijd.

quote:

en verder lijkt 't me wel een goed idee om je kinderen inderdaad wat meer te gaan 'trainen' in het opruimen van hun eigen spullen. zo'n puntensysteem (waarbij ook aftrek van punten plaats kan vinden als ze iets niet doen) en dan bij 't behalen van 't doel en leuke activiteit als beloning in 't vooruitzicht?
Zelf ben ik er een beetje dubbel in. natuurlijk moeten ze leren om op te ruimen waar ze mee gespeeld hebben, maar het hoort ook wel een beetje bij de geneugten van 't kind-zijn dat je nog niet verantwoordelijk bent voor 't huishouden. Bij veel klusjes die makkelijker gaan wanneer ik ze even alleen doe willen ze nu nog dolgraag helpen (ramenlappen, stofzuigen, afwassen etc). maar opruimen doen ze niet graag. misschien ook maar weer eens iets actiever mee gaan 'oefenen'. op 't KDV moeten ze geloof ik wel altijd helpen met opruimen, daar hebben ze er zelfs een speciaal liedje bij.

De jongste twee (2 en 4 jaar) zijn gek genoeg ook het netst, en helpen graag mee, maar zoals met ramen lappen en afwas komt dat vooral neer op in de weg lopen

Ik heb het qua taken meer over de oudste twee, die nu echt serieus moeten meehelpen (ze zijn 9 en 10)

quote:

Op woensdag 15 november 2006 11:08 schreef Oblivion het volgende:
Ik heb namelijk zelf het idee dat als mama zich heel druk maakt de andere dat dus niet doen.
Je wordt voor lief genomen, en dat is nooit leuk!

Dat klopt helemaal!

Probleem is dat mijn vriend als een watje is opgevoed, mijn schoonmoeder neemt het me dan ook zeer kwalijk dat ik zoveel van mijn partner en kinderen verlang en steekt dat ook niet onder stoelen of banken. Alles wat mijn vriend doet in huis heb ik hem 'aangeleerd' en dat terwijl ik er een hekel aan heb om mensen naar mijn hand te zetten.
Maar zolang mijn schoonmoeder nog steeds hem het gevoel geeft dat mannen niets hoeven te doen in huis zal dat nooit helemaal werken.
We wonen op hetzelfde terrein, dus mijn schoonvader die nooit wat hoeft te doen verzuipt ook in de vrije tijd en dat is dus het dagelijkse voorbeeld. Ook jongere schoonzusjes die het verschil niet zien tussen een snotlap en een theedoek, lopen hier voorbij en komen bijv. vragen of mijn kinderen komen spelen, je zou de verwijtende blikken eens moeten zien als ik zeg dat ze straks komen omdat ze eerst moeten afwassen/opruimen etc.

quote:

Op woensdag 15 november 2006 11:14 schreef Martineke het volgende:
tegen mij dreigde ze altijd dat als ik niet smiddags mijn kamer opruimde, mijn moeder savonds met een vuilniszak door mijn kamer zou gaan en alles wat ze tegenkwam zou daarin verdwijnen.
ik heb het nooit zover laten komen, dus bij mij werkte het misschien ook een idee voor bij jou thuis Tan? en dan doel ik meer op je oudste 2 (en misschien je man ook wel).

Heb ik al geprobeerd, na een tijdje had ik zoveel spullen weggegooid of weggeborgen dat ik er zelf gewoon verdrietig van werd, zo zonde wat er allemaal verdween wat ik ooit met liefde voor ze had gekocht en uitgezocht. Heel af en toe verdween er iets wat ze echt heel mooi vonden en dan werkte dat heel even...