Baby van 10 weken naar de kinderopvang?

En toch ben ik persoonlijk van mening dat een kind er veel aan heeft om kennis te maken met sociale situaties en andere vormen van leiding.

Als mensen hun kind niet naar een opvang willen doen, moeten ze dat zelf weten.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 10:47 schreef nieky het volgende:

Het vak van leidster, denken mensen vaak,
Is een zeer eenvoudige zaak.

Ik ben toch gezwicht,
voor dit prachtige gedicht!

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 11:16 schreef eleusis het volgende:
En toch ben ik persoonlijk van mening dat een kind er veel aan heeft om kennis te maken met sociale situaties en andere vormen van leiding.

Als mensen hun kind niet naar een opvang willen doen, moeten ze dat zelf weten.

Want een kind dat niet naar de opvang gaat zit alleen maar thuis?
sociale situaties en andere vormen van leiding vind je niet alleen in een kinderopvang hoor

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 11:17 schreef Ladylike het volgende:

[..]

Want een kind dat niet naar de opvang gaat zit alleen maar thuis?
sociale situaties en andere vormen van leiding vind je niet alleen in een kinderopvang hoor

Haha Ja een kind zit anders alleen maar thuis. Heel vreemd is dat.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 02:45 schreef nlpete het volgende:

Hilarische blabla

Groet,
Pete Hogervorst
(vader van Christine, 1,5 jaar oud).

Dus Pete, jij bent gestopt met werken en zorgt nu full time voor Christine?

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 11:28 schreef eleusis het volgende:

[..]

Haha Ja een kind zit anders alleen maar thuis. Heel vreemd is dat.

Dus je bevestigt nu eigenlijk (tenminste ik vat je post sarcastisch op) dat je redenatie onzin was

Ik werk zelf ook op een kinderdagverblijf. Inderdaad, ook kinderen van acht tot zes, vijf dagen in de week. Ik vind het zelf niks, als ouder zie je je kind dan nauwlijks. Kom je thuis, ga je je kind eten geven, douchen en in bed leggen. En 's ochtends weer en dan breng je hem of haar weg naar het kdv.

Ik vind dat je niet aan kinderen moet beginnen als je er de tijd niet voor hebt. Prima voor de sociale ontwikkeling maar dan niet elke werkdag, maximaal drie dagen in de week. Laatst noemde een kind mij mama, ik zie haar dan ook zowat meer als haar moeder.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 11:38 schreef MINDSICK het volgende:
Ik werk zelf ook op een kinderdagverblijf. Inderdaad, ook kinderen van acht tot zes, vijf dagen in de week. Ik vind het zelf niks, als ouder zie je je kind dan nauwlijks. Kom je thuis, ga je je kind eten geven, douchen en in bed leggen. En 's ochtends weer en dan breng je hem of haar weg naar het kdv.

Ik vind dat je niet aan kinderen moet beginnen als je er de tijd niet voor hebt. Prima voor de sociale ontwikkeling maar dan niet elke werkdag, maximaal drie dagen in de week. Laatst noemde een kind mij mama, ik zie haar dan ook zowat meer als haar moeder.

Kijk en die laatste zin is eigenlijk bedroevend
maar goh, iemand die in het vak zit, maar toch mijn mening (gedeeltelijk) deelt
HEB JE GEEN TIJD VOOR JE KIND, OF WIL JE DAT NIET MAKEN, DAN HAD JE HET NIET OP DE WERELD MOETEN ZETTEN

[ Bericht 3% gewijzigd door Ladylike op 23-10-2009 12:28:32 ]

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 11:34 schreef Ladylike het volgende:

[..]

Dus je bevestigt nu eigenlijk (tenminste ik vat je post sarcastisch op) dat je redenatie onzin was

Nee ik bevestig dat je een stroman postte, als jij mensen woorden in de mond legt (en dan ook domme woorden) hoeven ze zich daar niet tegen te verdedigen.

Een kinderdagverblijf enkele dagen in de week voegt duidelijk wat toe, dat zie je bij kinderen die daar veel beter leren om te wachten bij het spelen bijvoorbeeld. Dit speelt nog meer bij kinderen zonder broertjes/zusjes die gewend zijn om in het middelpunt van de aandacht te staan en te jengelen als het niet naar hun zin gaat. Ja er is natuurlijk ook ander sociaal contact (hoewel meestal in kleine aantallen) maar leren gaat het best door middel van regelmaat en herhalen.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 12:02 schreef eleusis het volgende:

[..]

Nee ik bevestig dat je een stroman postte, als jij mensen woorden in de mond legt (en dan ook domme woorden) hoeven ze zich daar niet tegen te verdedigen.

Een kinderdagverblijf enkele dagen in de week voegt duidelijk wat toe, dat zie je bij kinderen die daar veel beter leren om te wachten bij het spelen bijvoorbeeld. Dit speelt nog meer bij kinderen zonder broertjes/zusjes die gewend zijn om in het middelpunt van de aandacht te staan en te jengelen als het niet naar hun zin gaat. Ja er is natuurlijk ook ander sociaal contact (hoewel meestal in kleine aantallen) maar leren gaat het best door middel van regelmaat en herhalen.

heel veel dingen die je zegt zijn absoluut waar!!
(zeker het gedeelte over middelpunt van aandacht en regelmaat en herhaling)
Maar waar ik een beetje een rare smaak van krijg is dat dat soort dingen (incl. het geduld om te leren wachten ) volgens "jullie" (ik scheer voor het gemak even over een kam) denken dat het alleen op het kinderdagverblijf kan
ik woon aan de grens met belgie en die kinderen gaan allemaal niet naar een dagverblijf maar naar SCHOOL
zou nederland eens van moeten leren, niet pas met 4... veeeel eerder
maar goed, hou maar vast aan jullie standpunt dat het kinderdagverblijf zo essentieel voor de ontwikkeling is.
Ook meningen die ik niet deel respecteer ik wel

ladylike, ik heb het geprobeerd thuis blijven met mijn kids, maar ik ben erachter gekomen, mede door mijn kids zelf, dat ik toch echt een leukere en betere moeder ben sinds ik weer werk.
ik heb een tweeling van 7 en de eerste drie jaar ben ik thuis gebleven omdat ik afgekeurd was.

nu werk ik inmiddels al weer vier jaar en ik heb echt diep respect voor thuisblijfmoeders. ik zou het niet meer kunnen.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 13:47 schreef hermoine het volgende:
ladylike, ik heb het geprobeerd thuis blijven met mijn kids, maar ik ben erachter gekomen, mede door mijn kids zelf, dat ik toch echt een leukere en betere moeder ben sinds ik weer werk.
ik heb een tweeling van 7 en de eerste drie jaar ben ik thuis gebleven omdat ik afgekeurd was.

nu werk ik inmiddels al weer vier jaar en ik heb echt diep respect voor thuisblijfmoeders. ik zou het niet meer kunnen.

IK heb makkelijk praten want mijn partner is thuis
Maar dat is gewoon omdat ik meer verdien dus de minst verdienende bleef thuis

Als ik mocht kiezen: ik zou meteen voor mn kindje gaan zorgen.

Er komt geen einde aan alle drogredenen die hier worden aangevoerd,

om te legitimeren dat ouders liever iets anders doen dan zelf te zorgen voor,

hun kinderen.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 14:01 schreef Ladylike het volgende:

[..]

IK heb makkelijk praten want mijn partner is thuis
Maar dat is gewoon omdat ik meer verdien dus de minst verdienende bleef thuis

Als ik mocht kiezen: ik zou meteen voor mn kindje gaan zorgen.

Die situatie hebben we hier ook, maar als ik mocht kiezen zou ik nog steeds niet liever thuis gaan zitten. Ik voel me gewoon nuttiger en leuker als ik werk en dan niet als "baantje" maar echt fulltime.
Hij wil liever parttimen (meer staat zijn gezondheid ook niet toe) en hij vind de meest zorgende ouder zijn echt geweldig. Hij heeft ook veel meer geduld dan ik, gaat anders met ze om, meer zoals vrouwen in de Nederlandse cultuur doen eigenlijk: zingen, spelen, wandelen, ze mee laten "helpen" bij het huishouden. Ik ben dan meer de "man" volgens Nederlandse maatstaven: ik kom thuis en ga met ze stoeien en breng ze naar bed.

Ik heb ook diep respect voor huismoeders, want ik weet nog goed hoe bekaf ik was 's avonds toen ik fulltime moederde, compleet dood was ik. En ik vond er geen reet aan. Niet dat ik ze niet lief vond, maar ik kon de dag echt wel afschieten bij voorbaat als ik moest bedenken wat we allemaal gingen "doen" en dat het enige contactmoment met een volwassene meestal het afrekenen was bij de kassajuf. Ja soms eens bellen of chatten, even koffieleuten bij de buuv. Ik zat continu te denken dat ik mijn tijd zat te verdoen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 21:18 schreef nlpete het volgende:
Er komt geen einde aan alle drogredenen die hier worden aangevoerd,

om te legitimeren dat ouders liever iets anders doen dan zelf te zorgen voor,

hun kinderen.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 21:48 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Die situatie hebben we hier ook, maar als ik mocht kiezen zou ik nog steeds niet liever thuis gaan zitten. Ik voel me gewoon nuttiger en leuker als ik werk en dan niet als "baantje" maar echt fulltime.
Hij wil liever parttimen (meer staat zijn gezondheid ook niet toe) en hij vind de meest zorgende ouder zijn echt geweldig. Hij heeft ook veel meer geduld dan ik, gaat anders met ze om, meer zoals vrouwen in de Nederlandse cultuur doen eigenlijk: zingen, spelen, wandelen, ze mee laten "helpen" bij het huishouden. Ik ben dan meer de "man" volgens Nederlandse maatstaven: ik kom thuis en ga met ze stoeien en breng ze naar bed.

Ik heb ook diep respect voor huismoeders, want ik weet nog goed hoe bekaf ik was 's avonds toen ik fulltime moederde, compleet dood was ik. En ik vond er geen reet aan. Niet dat ik ze niet lief vond, maar ik kon de dag echt wel afschieten bij voorbaat als ik moest bedenken wat we allemaal gingen "doen" en dat het enige contactmoment met een volwassene meestal het afrekenen was bij de kassajuf. Ja soms eens bellen of chatten, even koffieleuten bij de buuv. Ik zat continu te denken dat ik mijn tijd zat te verdoen.

Oh dat gevoel kan ik me goed voorstellen. Toch is onze mening dat we de kleine, zo lang hij nog niet van 9 tot 3 op school zit, zo veel mogelijk aandacht thuis willen geven. Zoals ik al zei, hebben we ervoor gekozen om de minst verdienende partner thuis te laten zijn. Als de kleine naar school gaat zal de tweede partner ook weer minstens parttime gaan werken om zijn tijd nutig te besteden
Ik snap goed dat een partner die thuis zit, het idee krijgt zijn of haar tijd niet nuttig in te vullen.. echter, wij zijn van mening dat de ouder zeer belangrijk is in de eerste jaren van het leven van ons kind.
Dat is onze persoonlijke mening. Wij (ik spreek nu even voor mijn partner) respecteren ook het feit dat mensen kiezen om hun kindje naar een opvang te brengen. Het is alleen niet onze keuze
Iedereen voedt zijn kind op naar zijn eigen beste kunnen. Tenminste, daar ga ik vanuit.
Ik weet als moeder best wel dat mijn kind contact met andere kindjes nodig heeft, en omdat het dus ontbreekt aan kindjes thuis, zorg ik wel ervoor dat hij sociale contacte n ontwikkelt buiten het huis

Het is zeer belangrijk om een kind regelmaat, reinheid en rust te geven (tenminste dat zeggen de mensen die ervoor opgeleid zijn...de 3 R's ) maar dat kan zowel met als zonder dagverblijf

Ik vind het alleen jammer dat mensen die hun kund naar een dagverblijf brengen, worden afgeschilderd als carrierebeesten die hun kind dumpen...
maar ook dat de mensen die hun kinderen thuis opvoeden, de eerste 4 jaar, worden gezien als mensen die hun kinderen onthouden van enig ander contact dan met de ouder en diens omgeving

Als je zelf je kind (eren) opvoedt, dan doe je het goed als je ze uiteraard ook met andere mensen/kinderen in contact brengt en ze laat spelen met hen.

Dus mensen die beweren dat als je je kind (eren) zelf opvoedt, dat je ze dan onthoudt van andere waardevolle contacten hebben alweer een drogreden gevonden om hun eigen "uitbesteed" gedrag te legitimeren:

"Kijk, ik besteed ze uit want dan komen ze lekker veel in contact met andere kinderen en andere verzorgers".

Als je je kind de kans wil geven om zich later gelukkig te voelen met zichzelf, geef het dan nu de kans om zich goed aan jou als ouder te hechten en dat gaat alleen, 1. als je jouw kind liefde kunt geven en 2. als je genoeg tijd met je kind doorbrengt.

En genoeg tijd met je kind doorbrengen is niet je kind aan het eind van de dag ophalen, het eten geven en daarna naar bed brengen...

Gelukkig hebben wij daar OMA voor. Stelletje geindividualiseerde josti's.

Tevens is kinderopvang bij jaar 2-3 pas echt nuttig, voor de ontwikkeling van het kind.

Maar tegenwoordig krijgen vrouwen steeds later kinderen, wat doen oma`s van ver in de 60 met hun peuterkleinkinderen dan? Voetballen? Mij lijkt een kdv dan toch wel leuker voor een kind. En mss ook wel voor oma.

Het argument dat je geen kinderen moet nemen als ze veel naar de opvang moeten: het leven is niet maakbaar. Er kan heel veel gebeuren: andere baan (door bijv ontslag) of scheiding. Dat kan je nooit voorspellen op het moment dat je zwanger wordt.

Toen mijn oudste werd geboren, moest ik er niet aan denken om mn kind 'weg te doen' naar de opvang, ik heb mn uren aangepast en bleef nog maar 10 uur werken, waarvan 8 in het weekend en 2 `s avonds, zodat mn vriend dan bij de kleine was. Bij de 2e idem. Maar toen ik zwanger was van de 3e, werd mn inmiddels man ontslagen. Hij kreeg een andere baan, maar die betaalde veel minder, niet veel meer dan minimumloon. Om rond te kunnen komen met 3 kinderen, ben ik toen 20 uur gaan werken. Mijn jongste ging dus ook met 13 weken al naar het kdv, voor 2 dagen in de week. Ik voelde me schuldig, maar ik genoot er ook wel van om niet meer altijd thuis te zijn. 2 dagen vond ik een goede verdeling (ik zag de kinderen die 2 dagen dan wel nauwelijks: ik werkte die 2 dagen 10 uur per dag)
Maar het bedrijf waar ik werkte, ging ruim een halfjaar geleden failliet.

Mn man verdient inmiddels wel wat meer, maar net genoeg om van te kunnen leven (dus vaste lasten en boodschappen, thats it). Ik wilde niet de eindjes aan elkaar blijven knopen en juist om mijn kinderen een goede toekomst te kunnen bieden, ben ik weer gaan studeren.
Dat houdt wel in dat mijn jongste nu 4 dagen in de week naar het kdv gaat en dat vind ik heel erg. Maar op de lange termijn denk ik dat we er als gezin op vooruitgaan. En geld is niet alles, maar dat zeggen vooral mensen die er genoeg van hebben.

Ik denk dat maar heel weinig mensen hun kind 4 of 5 dagen naar het kdv doen omdat ze dat nu zo graag willen

quote:

Op zondag 25 oktober 2009 01:45 schreef Burakius het volgende:
Gelukkig hebben wij daar OMA voor. Stelletje geindividualiseerde josti's.

Mijn moeder is dood. En de zijne ook. Nog vragen?

quote:

Tevens is kinderopvang bij jaar 2-3 pas echt nuttig, voor de ontwikkeling van het kind.

Daar ben ik het niet mee eens. Je ziet bij kinderen van een paar maanden vaak al terug of ze andere kindjes gewend zijn.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 23:45 schreef Ladylike het volgende:

[..]


[..]

Oh dat gevoel kan ik me goed voorstellen. Toch is onze mening dat we de kleine, zo lang hij nog niet van 9 tot 3 op school zit, zo veel mogelijk aandacht thuis willen geven. Zoals ik al zei, hebben we ervoor gekozen om de minst verdienende partner thuis te laten zijn. Als de kleine naar school gaat zal de tweede partner ook weer minstens parttime gaan werken om zijn tijd nutig te besteden
Ik snap goed dat een partner die thuis zit, het idee krijgt zijn of haar tijd niet nuttig in te vullen.. echter, wij zijn van mening dat de ouder zeer belangrijk is in de eerste jaren van het leven van ons kind.

Dat vinden wij ook precies zo, vandaar dat er tot nu toe altijd een van ons het merendeel van de zorg op zich nam.

quote:

Dat is onze persoonlijke mening. Wij (ik spreek nu even voor mijn partner) respecteren ook het feit dat mensen kiezen om hun kindje naar een opvang te brengen. Het is alleen niet onze keuze

Idem

quote:

Iedereen voedt zijn kind op naar zijn eigen beste kunnen. Tenminste, daar ga ik vanuit.
Ik weet als moeder best wel dat mijn kind contact met andere kindjes nodig heeft, en omdat het dus ontbreekt aan kindjes thuis, zorg ik wel ervoor dat hij sociale contacte n ontwikkelt buiten het huis

Het is zeer belangrijk om een kind regelmaat, reinheid en rust te geven (tenminste dat zeggen de mensen die ervoor opgeleid zijn...de 3 R's ) maar dat kan zowel met als zonder dagverblijf

Ik vind het alleen jammer dat mensen die hun kund naar een dagverblijf brengen, worden afgeschilderd als carrierebeesten die hun kind dumpen...
maar ook dat de mensen die hun kinderen thuis opvoeden, de eerste 4 jaar, worden gezien als mensen die hun kinderen onthouden van enig ander contact dan met de ouder en diens omgeving

Dat dus. Je doet het wat dat betreft nooit goed, er zal altijd iemand een stereotype uit de kast trekken van "als je niet voor je kind wil zorgen, maak het dan niet" of "je gaat toch niet thuiszitten in deze tijden?"

Over dit topic kan nog tot in lengte van dagen worden gedebatteerd.

We doen het nu anders.

Zoek links/urls over de noodzaak of niet-noodzaak van het zelf verzorgen/opvoeden van een 10 weken oude baby, zodat het zich goed kan hechten aan de ouders?

[ Bericht 9% gewijzigd door nlpete op 30-10-2009 00:25:46 ]

En daar hebben we de eerste!

http://www.opvoedadvies.nl/hechting.htm

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 00:24 schreef nlpete het volgende:
En daar hebben we de eerste!

http://www.opvoedadvies.nl/hechting.htm

Daar staat niets dat specifiek over de ouders gaat. Alleen maar dat een kindje zich veilig moet kunnen hechten aan niet teveel verschillende personen en dat die personen adequaat moeten reageren op de signalen van het kindje.
En als kinderen zich vroeger prima konden hechten aan alle zes hun grote broers en zussen en ook aan hun ouders lijkt me dat nu hechten aan de ouders en drie crecheleidsters ook niet zo'n probleem.