Weg....

.... is ze.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk, na meer dan 7,5 jaar een relatie te hebben gehad is het nu dan echt definitief over. Zelf heb ik er alle schuld aan ondanks dat zij een ander heeft leren kennen.....

Het leek zo perfect, leuk leven en al lang samen voor mensen van onze leeftijd en toch is het precies een week geleden misgegaan. Ze bekende meteen dat moet ik haar nageven, ze was verliefd geworden op iemand anders en had met hem gezoend vorige week zaterdag. Ik heb zitten malen, zitten denken en mezelf verbeten de afgelopen week maar gisteren vond ik het nodig om weer even iets leuks te doen, gezellig samen met haar weggeweest, best lol gehad maar helaas ging het gisteravond mis, ik MOEST weer zo nodig drinken.

Ik ben volledig door het lint gegaan en dit was niet de eerste keer, ze is meteen weggegaan (ze had al een keer gewaarschuwd dat ze dat zou doen als ik weer eens mezelf niet onder controle had) ik weet eigenlijk niet meer wat ik allemaal gedaan heb, ja de hele nacht gebeld, naar hem, naar haar. Ik weet nog dat ik in de auto ben gestapt en hoewel ie niet helemaal in elkaar zit heb ik wel schade. Ik heb geen idee wat ik geraakt heb, wel weet ik dat ik geen persoon of andere auto geraakt heb.
Alles is een beetje vaag nu, ik voel de alcohol nog in mijn lichaam, godzijdank ben ik wel weer nuchter.
Ik wist al heel lang dat ik een probleem had, ik drink voor zover ik weet al lang voordat ik haar kende veel en veel te veel. In het begin was het nog makkelijk, ik dronk alleen maar om te kunnen slapen, kon geen rust krijgen, kutjeugd etc. etc.
Drank was voor mij iets om het leven leefbaar te maken en nu ben ik alles kwijt. Ik deed ook niet zoveel meer, beetje hangen achter de pc, we gingen zelden of nooit meer ergens naar toe, eigenlijk was het slapen, werken, eten, zuipen en dat dag in dag uit.
Ik besteedde ook bijna geen tijd meer aan haar, we hadden nog gewoon goede sex maar het ging nergens meer over buiten dat. Ze irriteerde zich rot aan allerlei klusjes die ik gewoon niet af kon maken. Irriteerde zich mateloos aan mijn slonzigheid maar eerlijk is eerlijk, ze deed er zelf aan mee. Misschien geen energie meer, op, verslagen weet ik veel.

Tsja, nu zit ik hier. Spijt heb ik niet, dingen gaan soms zoals ze gaan. Stoppen met drinken, hoewel ik vrees nog weleens in de fout te gaan, doe ik zeker. Ik heb al tegen wat mensen om ons heen bekend dat ik een alcoholist ben. Voor de meesten was het schrikken, mijn schoonmoeder wist het en accepteerde het. Ik heb haar gebeld en me verontschuldigd. Ik heb haar dochter zoveel pijn gedaan maar zij mij ook.
Ik weet dat ik dingen gewoon had moeten verwerken maar ik bleef mezelf liever "onder controle" drinken.
Haar nieuwe vriend (ik weet niet of ze dat besluit al heeft gemaakt, ik hoop van niet, al is om maar even dingen in perspectief te plaatsen) drinkt zo mogelijk nog meer dan ik. Ik heb haar kwijt moeten raken om in te zien dat ik een probleem heb, hij gaat haar net zo ongelukkig maken als ik tenzij hij ook stopt.
Ze verdient zoveel beter maar eigenlijk ook weer niet. Je moet elkaar steunen in een relatie, eerlijk zijn tegen elkaar en elkaar helpen. Misschien kon ze dit niet meer, vorige week heeft ze voor het eerst pas echt iets over het drinken gezegd.
Wat er ook gebeurt ik ga nuchter naar bed vandaag, althans dat hoop ik. Veel drank is er gelukkig niet meer in huis, het meeste heb ik gisteren opgezopen.

Het is moeilijk, het is hard maar goed ik heb het zelf gedaan. Het is niet haar schuld dat ze verliefd is geworden op een ander, ik heb haar zelf weggeduwd. De drank kan ik ook de schuld niet geven, alleen mijn eigen drang om te drinken. Even niks, gewoon kunnen slapen, nergens meer aan hoeven denken en ondertussen heb ik me nooit opengesteld voor haar. Nu zit ik hier met mijn honden, alleen, bang voor de toekomst maar wel een ervaring rijker.
Ik hoop voor haar dat ze gelukkig wordt, ik hoop voor mezelf alleen dat ik niet nog een keer de fout in ga.

Tsja, ik ben het even kwijt, heb een plek om het terug te lezen als ik het even niet meer weet, laat de lullige reacties maar komen want ik ben een echte klootzak en waarom zie ik dat nu pas in?

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 19:57 schreef Sebasser het volgende:
Sukkel.

Ik weet het.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:07 schreef BrandX het volgende:
heel veel succes!

Thanks! Net even bij mijn buurman geweest, "jij alcoholist? Neeeee."

Tering, echt niemand had ook maar een vermoeden behalve mijn schoonmoeder, nou ja die wist het al.

quote:

een ervaringsdeskundige qua alcoholisme, gelukkig niet de kwade dronk-kind en in die zin ook geen relatieperikelen gehad maar wel heul veul andere....

Ik had ook ooit geen kwade dronk maar goed als je maar lang genoeg alles wegzuipt krijg je die vanzelf wel.
Slaan ofzo heb ik nooit gedaan maar woorden doen nog veel meer pijn.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:20 schreef clumsy_clown het volgende:
What the hell? Sinds wanneer gaan we niet meer serieus in op dit soort topics? De volgende die denkt lollig te zijn heeft een probleem.

Ach ik weet niet wat er stond maar maak je niet druk, ik ben een lul en dat weet ik.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:21 schreef tongytongylickylicky het volgende:
Sterkte man! 7,5 jaar is niet niets.

Eerste echt serieuze relatie en dat heb ik nu verkloot.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:25 schreef clumsy_clown het volgende:
Dat je een probleem erkent is al erg mooi. Dat je daar je vriendin voor moet verliezen zuigt, maar blijkbaar was dat nodig om je het licht te laten zien. Het enige wat je nu kan doen is mensen om hulp vragen, want hier kom je hoe dan ook niet alleen uit. Kijk eens op www.jellinek.nl, die zijn gespecialiseerd in verslavingen. Verder kan je hier kijken wat voor GGZ-instanties er bij jou in de buurt zitten.

Misschien dom van mij maar ik moet gewoon stoppen met zuipen en er eerlijk over zijn. Het maakt me ook niet zo gek veel uit wie het allemaal weet. Ik weet niet of ik daar echt hulp bij nodig heb, eerst die rommel in mijn hoofd eens aanpakken want dat is de oorzaak van alles geweest, daar heb ik waarschijnlijk wel hulp bij nodig. Ik weet niet wat er op me af komt, zit nu al te shaken maar of dat gebrek aan drank is of het gevolg dat ik de afgelopen week vrijwel niet gegeten heb weet ik niet, zal wel een combinatie zijn.

quote:

Als je vriendin al terug wil,

Ik weet eigenlijk niet of ik dat wel wil, het voelt gewoon als een definitieve beslissing. De afgelopen dagen hebben we zo enorm veel gepraat en dat heeft bij mij ook een hoop stuk gemaakt.
Heel erg gedacht misschien maar ze heeft er bijna nooit iets over gezegd, over het drinken en dat vind ik eigenlijk wel jammer. Niet dat het geholpen zou want ik was veel dominanter dan zei, praatte ook alles heel snel weg. Ach op haar manier heeft ze misschien wel iets geprobeert, als je in de situatie zelf zit ben je gewoon blind.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:30 schreef cyberstalker het volgende:
De enige oplossing is al gepost eigenlijk. Zoek zo snel mogelijk hulp. En bied je excuses aan aan je (ex)-vriendin.

Excuses heb ik al gemaakt maar ik heb haar ook gezegd dat ik geen spijt voel, het is er gewoon heel langzaam ingeslopen, denk dat ik het nu iets van 10 jaar niet meer onder controle heb en het werd steeds erger. Ik heb iets kapot gemaakt maar we zijn er allebij bij geweest.
Ik weet niet, ik hou zielsveel van haar en wil eigenlijk alleen maar dat ze gelukkig wordt. Ik zal haar heel erg missen omdat we zoveel met elkaar deelden. Het doet pijn maar goed, ik moet gewoon nu aan mezelf werken. Ik kan daar nu vrees ik ook geen wel/niet relatieperikelen bij hebben.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:37 schreef As_33 het volgende:
haar vertelt dat je écht wilt stoppen en dat ook gewoon gaat doen, ze nog terug wil komen.

Ik weet niet, ze is echt over d'r oren verliefd op een ander, van mij houdt ze echt alleen als hele goede vriend zegt ze. Ik ga geen hoop kweken bij mezelf. Ik heb het gewoon nu echt helemaal verkloot en moet dat onder ogen zien en er iets aan doen.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:44 schreef Nosh het volgende:

[..]

Naast stoppen met drinken: doe hier wat aan.

Klinkt lullig, maar ga op een sport, lees eens een boek, ga eens wat vaker 'andere dingen doen' buitenshuis. Dat vermindert het risico dat je terugvalt, doordat je andere dingen hebt om je op te focussen, en je niet de roes nodig hebt om er nog íets van te maken.

Mjah, ik doe mijn dingen, heb een sport alleen niet zoveel vrienden. Als je elke dag drinkt verdwijnt gewoon je motivatie om er meer tijd in te stoppen. Ik weet niet maar van alles wat ik pakweg als klein pubertje bedacht had heb ik eigenlijk weinig waargemaakt. Tuurlijk bepaalde wel dingen maar ik heb ook altijd gezegd dat ik niet zoals mijn vader wilde worden (ook een alcoholist) en ta ta, ik ben het bijna de helft van mijn leven ook.

quote:

Sterkte verder, knap dat je er zo helder en nuchter ( ) over kan praten, in plaats van domweg de schuld op iedereen behalve jezelf te schuiven.

Flauw woordgrapje. Neuh ik geef niemand de schuld ik weet ik de enige ben die hier schuld aan heeft, mijn vriendin is ook niet voor niks verliefd geworden op een ander en weet je dat is al eerder gebeurt en toen konden we er zelf uitkomen, nu ben ik gewoon veel te ver gegaan. Ik denk niet dat zij ook nog genoeg reserve heeft om het nog een keer te proberen.
Then again, ze stelt zich ook heel makkelijk open voor een ander, waarom zou het dan niet nog een keer gebeuren?

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 20:48 schreef vamos1 het volgende:

[..]

aangezien ze nu 'een relatie' heeft met iemand die al dan niet nog meer drinkt, lijkt het me sterk dat drinken hetgene is dat haar dwars zit waarschijnlijk door de woedebuien of iets dergelijks (iets dat die ander misschien helemaal niet heeft...net als mij,..ik ben poesliev als ik lam als een toeter ben.. van TS begreep ik iets anders)

Tsja, ik weet niet of ze nu ook echt een relatie heeft met hem. Ze is nu naar hem toe gegaan maar als ze slim is zet ze eerst dingen even op een rijtje voor ze zich ergens instort. Verliefdheid is leuk hoor maar zodra dat weer minder wordt kan ze best nog een keer onderuit gaan en dat gun ik haar niet, daar is ze emotioneel ook helemaal niet tegen bestand.
Ik zou het aan de andere kant ook wel fijn vinden voor de relatie die we hadden, als je toch dik 7,5 jaar bij elkaar bent geweest voelt het dan toch als een soort verraad als ze nu meteen voor een ander kiest. Beetje de makkelijkste weg enzo.

Ik was ook poeslief vroeger als ik lam werd, ik ben dingen blijven verdrukken voor mezelf, heb weleens halfslachtig hulp gezocht maar maak niks af. Ik ben het maar op blijven sparen en dan ga je dat op een heel negatieve uitten tegen juist de persoon die het dichtst bij je staat, althans ik wel.
Het is ook een heel geleidelijk proces, ik ben ook anders geweest. Ik heb haar ook gezegd dat ik eigenlijk helemaal niet ben maar goed ik trek ook nooit me bek open als ik ergens mee zit en dat wreekt je uiteindelijk.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 21:06 schreef Nies het volgende:
Een ex van mij is er ook zo één. Zuipen, rijden met teveel drank op, en och, die vriendin blijft vast wel....

Dat laatste heb ik nooit gedacht, het hoorde gewoon bij ons leven. Ik kan met een goed gevoel ook zeggen dat ik er echt voor haar geweest ben, haar gesteund heb en oprecht heel vaak mijn best heb gedaan om naar haar te luisteren en me in haar te verplaatsen.
Iedereen vond ons ook een leuk stel.

quote:

Het is je gegund, had liever gezien dat je je te pletter had gereden met al die drank achter de kiezen je auto in te stappen.

Bedankt maar is het geen grotere straf dat ik nu onder ogen moet zien waar ik mee bezig ben. Was wel lekker makkelijk geweest als ik me te pletter had gereden, was ik meteen overal vanaf en dat verdien ik niet, niet na wat ik heb gedaan.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 21:42 schreef milagro het volgende:

[..]

7,5 jaar met een alholist leven is nog veel meer niet niks

Vergeet niet dat het pas een jaar of 3 geleden echt mis is gegaan he? Er is toen gewoon iets knapt ineens bij me en dat was ook voor het eerst dat ik voelde het niet onder controle te hebben. Dat had ik daarvoor ook wel niet maar tot op het einde was het een integraal onderdeel van mijn leven, ik functioneer prima op mijn werk, kan goed met mensen omgaan, doe een sport, heb andere dingen en ik drink.........
Ik ben verder gewoon goed voor haar geweest hoor, ze heeft alleen nooit "alles" van me gekregen omdat ik me bijna niet kan uitten en die teringdrank er was om te verdoven.
Ik kan lullen als brugman (dat is ook mijn werk ) maar ik heb gewoon nooit "echt" iets gezegd.
Dat is ook hetgeen ik mezelf vooral verwijt, ipv met haar te praten, het met haar te delen heb ik de keus gemaakt om gewoon teveel te drinken, niks meer te hoeven voelen en normaal zonder nachtmerries te kunnen slapen.

Let op ik praat niks goed, dat kan en wil ik ook helemaal niet maar iemand met een verslaving kan prima functioneren niet alleen op het werk maar ook in (het begin van) een relatie. Uiteindelijk nekt het je en daar sta ik nu, ik ben gewoon doorgeschoten.
Dit soort verslavingen zijn er niet ineens, je bouwt het langzaam op tot het fout gaat en dan gaat het ook echt fout.

Zal in ieder geval een gezellig nachtje worden , ik moet en zal nuchter blijven. Al is het maar om morgen als ze haar spullen komt halen dit oprecht tegen haar te kunnen zeggen.
Ik denk ook dat ik haar niet recht in de ogen aan kan kijken als dit niet lukt, we zien het wel, ik ga mijn stinkende best doen. Ik ben lang genoeg een slappe zak geweest.