Melvin valt aan als je met je hoofd half achter de bankleuning gaat zitten.
Alledrie worden stapelgek als je het woord "Jam Jam" roept.
De "domste" (Melvin) gaat dan in z'n onnozelheid het keukenkastje waar de eetbakjes in staan blokkeren en dan vervolgens gillen dattie z'n hapje niet snel genoeg krijgt.
Baileys kan je soms heel lief wassen en kopjes geven en je dan zo ineens met 4 poten tegelijk grijpen en vervolgens bijten, om daarna weer verder te gaan met zijn lieflijke wasbeurt, alsof er niets gebeurd is.
Droopy is altijd helemaal blij als ze van de kattenbak afkomt en gaat dan al springend rennen.
Geen van de drie kan normaal mauwen, maar Baileys probeert het wel es als hij een knuffel oid in z'n bek heeft en klinkt dan als een dronken Frans Bauer.
Melvin begint soms zo vanuit het niets heel wazig te breakdancen.
Kortom, het zijn gewoon 3 geweldige schatjes met van die rare gewoontes af en toe, dat wij met z'n 2en helemaal dubbel liggen (of vertedert "aaaaaaaaaaaaaah" roepen)
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.