Zo daar kom ik, ook weer eens langs.
Agressie was op mijn oude groep, een groot probleem. Bijna iedereen die er woonde, had last van woedeaanvallen en agressie. De groepsleiding loste dat altijd op door de persoon eerst naar zijn/haar kamer te sturen, en daarna, als het schreeuwen was gestopt, proberen er over te praten.
Maar dat waren allemaal mensen, die al wat ouder waren en goed mee konden denken, over een oplossing.
Wat er gezegd wordt over je eigen emotie niet mee laten spelen, als je wat zegt tegen je kind, dat klopt. De meeste autisten, kunnen daar niets mee aanvangen.
Wat bij mij altijd helpt als ik agressief ben, is om veel duidelijkheid en structuur, aan te bieden. Dwars door mijn woede heen noemt de groepsleiding dan op wat er de rest van de dag volgt en ze zetten me aan het werk, door een klusje te doen zoals schoonmaken van mijn kamer. Maar, wat ik wel merk, is dat, ik later niet inzicht kan hebben in mijn woede. Als ik dan bijvoorbeeld een mooie beker stuk had gemaakt, had ik daar later maar weinig spijt van en ik leerde er niet van.
Lois ik heb ook medicatie, en die helpt mij goed. Maar mijn ouders wilden ook als jong kind geen medicatie aan mij geven.
Op mijn nieuwe groep zijn er veel minder mensen, agressief.
Gelukkig maar!