![]()
quote:
Teleurgestelde Stasja is door
Stasja zit nog steeds in het programma, ook al kreeg ze een hoestbui tijdens een optreden en zag ze daardoor haar kansen slinken. Hoe beleefde zij de eerste dag van De Confrontatie?
Vertel eens over je aankomst
"’s Ochtends kwam ik pas om half tien aan, ik was heel erg laat. Maar ja, ik kom natuurlijk uit Zeeland. Ik was om vijf uur vertrokken en ik moet alle ringen over, daar was file. Toen ik aankwam, stond Wendy van Dijk me met de hele cameraploeg op te wachten. Gelukkig hadden ze nog niet alles gefilmd, dus kon ik nog aanschuiven. Dat vond ik erg leuk.”
Hoe is dat, op zo’n belangrijke dag te laat komen?
“Toen ik te laat kwam voelde ik me eigen ‘best wel rot’ om het netjes te zeggen. Ik dacht bij mijn eigen: ‘ik ben net doorgekomen en dan dit ook nog flikken…’, dus dat was een beetje rottig.”
Hoe vond je het om de andere kandidaten te zien?
"Toen ik de eerste groep zag die was overgebleven, was ik superblij dat ik Niels zag. Met hem had ik in de eerste ronde al vet leuke gesprekken, dus toen ik hem zag waren we dol van blijheid."
Toen kwam Henkjan Smits de trap af. Wat was je reactie?
"Wij stonden met zijn allen op het podium en toen werd er gezegd dat er een jurylid naar beneden zou komen. We hadden geen benul wie dat zou zijn. Toen kwam Henkjan naar beneden en ik moet eerlijk zeggen: ik was diep, echt diep teleurgesteld. Tijdens de auditie zei Henk namelijk gelijk ‘ja’ zei en Henkjan zei gelijk ‘nee’ na mijn optreden, dus natuurlijk ging mijn voorkeur uit naar Henk. Maar uiteindelijk ben ik dus toch de ronde doorgekomen. En dat is toch Henkjan die dat samen met Tjeerd heeft besloten, dus hij moet toch wel iets in me zien."
Beschrijf je optreden 'ns
"Ik stond in een chorusline met acht meiden en ik was als laatste. Aan de ene kant wel fijn, maar ook jammer, want Henkjan en Tjeerd hebben dat nummer dan al zeven keer gehoord, en dan kom ik nog eens!
Het optreden ging best wel goed. Alleen toen kwam ik bij de laatste regel en ik voelde een vette hoest opkomen. En al dat stof in mijn keel, daar kan ik echt niet tegen. Het was net alsof ik stikte, dus ik kon mijn laatste zin niet afmaken. Ik zei toen: ‘het spijt me heel erg’ en Henkjan zei toen: ‘het spijt mij ook heel erg, voor jou.’ En toen was ik heel erg pissig, echt ontzettend pissig. Omdat ik wist dat ik het zelf had verknald."
Je ging door de grond
"Ja, het is letterlijk alsof je door de grond zakt, echt waar. Daarna werd ik naar een kamer gestuurd om te wachten. Uiteindelijk wordt je dan opgeroepen. Henkjan zegt of je rechts of links moet staan en dan zit je al een beetje in te schatten welke kant door is. Maar bij Henkjan weet je het nooit. Toen stond ik aan de rechterkant en zei hij dat die kant door was."
Henkjan had nog een boodschap voor je
Ik liep van de trap af en toen zei hij: 'degene die nu van de trap afloopt moet nog wel wat veranderen'. En dat was weer een mes tussen mijn ribben. Vond ik even echt heel lullig, want elke keer als ik me eigen moet bewijzen tegenover Henkjan, heeft óf hij iets te klagen, of ik. Het is bij allebei nooit goed genoeg, misschien is het wel een spelletje. Ik weet niet hoe hij het ziet, maar ik hoop niet als een spelletje."
Maar je bent door!
"Dat was een hele grote geruststelling. En de mensen van wie ik wilde dat ze bleven, zijn gebleven. Niels is er nog, Nigel en Genelva. Dus dat vind ik super."