De Kunst van het loslaten van een ex #44

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2006 17:35 schreef Maxxieh het volgende:
Ik schrijf nu een brief gericht naar m'n ex, ik 'durf' haar gewoon niet te bellen aangezien ik dan bang ben voor gezeik ofzo. Ik weet ook nog niet zeker of ik 'm opstuur. Misschien is het ook alleen maar voor mezelf..
Bah dit is echt een kutperiode.

volgens mij maak jij een probleem waar er geen probleem is.

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2006 17:38 schreef milagro het volgende:

[..]

volgens mij maak jij een probleem waar er geen probleem is.

Het gaat niet zozeer alleen over zaterdagavond.. Want het ging de laatste maanden al kut, en ik ben eigenlijk benieuwd hoe zij die had 'beleefd' enzo.

Zo, vanaf nu zet ik er echt een punt achter. De brief houd ik lekker zelf. Het enige wat ik krijg is een fucking mailtje van der dat ze nog geld van me krijgt. Zo kinderachtig he..

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2006 21:49 schreef Maxxieh het volgende:
Zo, vanaf nu zet ik er echt een punt achter. De brief houd ik lekker zelf. Het enige wat ik krijg is een fucking mailtje van der dat ze nog geld van me krijgt. Zo kinderachtig he..

idd erg kinderachtig.geldwolf(in).

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2006 23:56 schreef echt_gaar het volgende:

[..]

idd erg kinderachtig.geldwolf(in).

Het grappige is, is dat het maar 5 euro is..
Tijd van verwerking kan nu pas echt goed beginnen denk ik, gewoon ff geen contact zodat haar vergeten veel makkelijker gaat.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 00:03 schreef Maxxieh het volgende:

[..]

Het grappige is, is dat het maar 5 euro is..
Tijd van verwerking kan nu pas echt goed beginnen denk ik, gewoon ff geen contact zodat haar vergeten veel makkelijker gaat.

5 euro

eh... en nu dit dan : hij was van plan naar Istanbul te komen om mij te verrassen. Ook klaagde hij erover dat we ondanks het feit dat ik ook in Turkije was maar 4 keer in twee dagen hadden gesproken.

pure waanzin dit

Soms vraag ik me af bij zulke situaties of het wel van twee kanten hetzelfde beleefd wordt. Toen het tussen mij een T uitging was ik er echt al helemaal doorheen, gejankt en stond op het punt het uit te maken omdat ik niks van hem hoorde. Toen bleek dat hij nog aan het nadenken was.

ik denk dat je hiervan kunt leren dat je heel duidelijk moet zijn met je gevoelens aan het einde van een relatie. Vertel je vriend/vriendin gewoon wat je voor hem/haar voelt en vooral niet meer voelt. Natuurlijk is het niet fijn om de ander pijn te doen, maar hou hem/haar in ieder geval niet aan het lijntje door niet te vertellen dat je eigenlijk helemaal niks meer met hem/haar te maken wil hebben maar tegen je zin in door blijft knuffelen.

Nou ja, dat zou je denken he? Alleen gaat dat hier niet echt op. Hij heeft enorm veel behoefte aan contact met me. Zegt regelmatig dingen over de toekomst die helemaal niet passen bij een relatie die uit is. Zo zei hij dat hij volgend jaar naar Istanbul wil verhuizen om meer bij mij te kunnen zijn. Maar even makkelijk zegt ie dan dat dit niet kan betekenen dat we weer bij elkaar zijn.

Bij mij is het maandag net uitgegaan. Hij was na de vakantie weer gaan korfballen en was daar een meisje tegengekomen waar hij eerst ook op verliefd was. Die gevoelens kwamen terug en ik merkte dat er iets mis was. Zonder dat ik wist wat er precies was vroeg ik wat er aan de hand was en hij zei dat het gevoel weg was maar dat hij wel voor me wilde vechten. 3 fucking weken heb ik op mn tenen gelopen, bij alles wat ik zei dacht ik eerst na of hij dat niet verkeerd kon interpreteren. Ik was extra lief tegen hem en de dagen dat ik hem niet zag miste ik hem vreselijk en wist ik van gekkigheid niet wat ik moest doen.
Totdat ik afgelopen maandag na de film buiten onder een afdakje met hem stond. Ik duwde hem tegen de muur aan en zei: 'wij MOETEN even praten, want ik heb last van liefdesverdriet terwijl we een relatie hebben.' Toen kwam het hoge woord eruit. Zijn gevoel voor mij was weg en die gevoelens voor dat andere meisje waren terug.
Ik stond paf. Hij wilde er toch voor vechten? Waarom gaat hij dan niet van korfbal af? De trainingen vond hij al niks alleen de wedstrijden op zaterdag waren leuk.
Nouja, als iemand je dat verteld heeft dan zit er niets anders op dan er een einde aan te maken. En nou heb ik zoveel last van verdriet. Ik sta jankend op, kan me niet concentreren op het leren van mn tentamens en wil hem de hele tijd een mailtje sturen dat ik nog zoveel van hem hou.
Nou krijg ik gisteravond een smsje dat 'hij het er moeilijker mee heeft dan hij dacht'. En dan krijg ik gelijk weer hoop, stommeling dat ik ben.
Ik weet dat hij deze week niet hoeft te korfballen en pas volgende week dinsdag haar weer ziet op de training. Ik weet verder niet precies wie ze is, maar zijn broer en ik denken het te weten en dat meisje heeft gewoon een vriend.
Nou zit er in mn hoofd dat ik vóór dinsdag iets moet doen. Want als hij dat meisje dinsdag weer ziet, dan kan ik het wel vergeten denk ik.
Waarom geeft iemand daar aan toe? Je weet toch dat in een relatie je vroeg of laat andere interessante mensen tegen komt? Bij ons was dat vroeg (na 5 maanden)... Ga dan ook GVD van dat korfbal af!

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 10:59 schreef Mavro het volgende:
Bij mij is het maandag net uitgegaan. Hij was na de vakantie weer gaan korfballen en was daar een meisje tegengekomen waar hij eerst ook op verliefd was. Die gevoelens kwamen terug en ik merkte dat er iets mis was. Zonder dat ik wist wat er precies was vroeg ik wat er aan de hand was en hij zei dat het gevoel weg was maar dat hij wel voor me wilde vechten. 3 fucking weken heb ik op mn tenen gelopen, bij alles wat ik zei dacht ik eerst na of hij dat niet verkeerd kon interpreteren. Ik was extra lief tegen hem en de dagen dat ik hem niet zag miste ik hem vreselijk en wist ik van gekkigheid niet wat ik moest doen.
Totdat ik afgelopen maandag na de film buiten onder een afdakje met hem stond. Ik duwde hem tegen de muur aan en zei: 'wij MOETEN even praten, want ik heb last van liefdesverdriet terwijl we een relatie hebben.' Toen kwam het hoge woord eruit. Zijn gevoel voor mij was weg en die gevoelens voor dat andere meisje waren terug.
Ik stond paf. Hij wilde er toch voor vechten? Waarom gaat hij dan niet van korfbal af? De trainingen vond hij al niks alleen de wedstrijden op zaterdag waren leuk.
Nouja, als iemand je dat verteld heeft dan zit er niets anders op dan er een einde aan te maken. En nou heb ik zoveel last van verdriet. Ik sta jankend op, kan me niet concentreren op het leren van mn tentamens en wil hem de hele tijd een mailtje sturen dat ik nog zoveel van hem hou.
Nou krijg ik gisteravond een smsje dat 'hij het er moeilijker mee heeft dan hij dacht'. En dan krijg ik gelijk weer hoop, stommeling dat ik ben.
Ik weet dat hij deze week niet hoeft te korfballen en pas volgende week dinsdag haar weer ziet op de training. Ik weet verder niet precies wie ze is, maar zijn broer en ik denken het te weten en dat meisje heeft gewoon een vriend.
Nou zit er in mn hoofd dat ik vó³² dinsdag iets moet doen. Want als hij dat meisje dinsdag weer ziet, dan kan ik het wel vergeten denk ik.
Waarom geeft iemand daar aan toe? Je weet toch dat in een relatie je vroeg of laat andere interessante mensen tegen komt? Bij ons was dat vroeg (na 5 maanden)... Ga dan ook GVD van dat korfbal af!

Ben zelf ook geen expert of iets dergelijks, maar ik denk niet dat je kunt stellen dat ᬳ hij van korfbal af zou gaan, het er spontaan beter op zou gaan worden. Ik dénk dat verliefd worden op een ander zo ongeveer samenvalt met het verliezen van gevoelens voor de één in dit geval jou dus. Ik maak uit je bericht op dat jullie nu zo'n 5 maanden samen zijn, dat is - als ik het goed heb - ook zo'n beetje de gemiddelde 'verliefdheidshoudbaarheid' (om het maar even heel crux te stellen). In andere woorden: je blijft niet altijd verliefd; na een poosje gaat het over in 'houden van' en krijg je periodes waarin gevoelens, zoals je die had tijdens het verliefd-zijn, weer even terugkomen. Beetje oppervlakkig gesteld allemaal, dat weet ik. Misschien dat daar voor hem de strubbeling zit.

Ik vind in ieder geval dat je er heel goed aan hebt gedaan om erover te beginnen met je (ex-)vriend. Ik hoop ook voor jou dat je er of bovenop komt óf dat het weer goed komt. Misschien is het beter als je je vriend gewoon even tijd geeft om na te denken over zijn gevoelens. Ook des te meer omdat pogingen tot contact met hem je alleen nog maar meer pijn kunnen doen. Jezelf onnodig opzadelen met meer liefdesverdriet doet alleen maar meer pijn. De bal (i.a.w. het probleem) ligt tenslotte bij hem. Succes ermee.

verliefdheid kán overgaan in houden van, soms blijft er echter niets over na die roze wolk en dat is lullig voor degene die nog nog wel verliefd is en/of al is gaan houden van de ander.

Dat probeerde ik te vertellen, ja.

Ik heb dit topic een beetje laat ontdekt Maar toch wil ik mijn verhaal kwijt, hoewel het al 4 maanden terug is dat het uit ging met mijn ex. We zijn 2 jaar samen geweest, dus het was toch nog best een klap.
Het zijn altijd vooral de kleine dingen die je mist hè?
Vanmorgen had ik dat nog. Ik had een paar eieren gekookt en ik goot het kokende water weg en deed koud water in het pannetje om de eieren te koelen. Precies wat hij altijd deed, en dat had hij weer van zijn vader. Ik herrinerde me plotseling de gezellige momenten die we met zijn allen gehad hadden als we met ons allen ontbeten op zondagochtend. Was toch wel even confronterend, en op zo'n moment wil ik hem dan ook weer even terug.
Natuurlijk is dat volledig irrationeel, en wil ik hem helemaal niet écht terug, maar op zo'n moment mis ik die kleine dingen van het samenzijn wel. De dingen waar je samen om lachte, gewoon lekker tegen elkaar aan een film kijken, te laat komen op je werk doo een vluggertje. Al die dingen mis je toch echt als je alleen bent.
En de eerste nacht alleen vond ik echt een ramp, de eerste nacht dat ik zonder hem naar bed ging werd ik echt overstuur en heb ik zelfs midden in de nacht mijn moeder gebeld, helemaal in paniek, ik dacht dat ik nooit meer een vriendje zou krijgen en voor altijd alleen zou blijven. Nu heb ik dat niet meer, en over het algemeen vind ik het nu wel best om vrijgezel te zijn. Maar soms heb je die momenten gewoon.

Na een paar van jullie verhalen te hebben gelezen (herkenbaar) wil ik mijn verhaal eens vertellen. Ik heb hier al gepost toen het net uit was met mijn ex, toen ik nog midden in een diep gat zat.
Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden dat het uitging met mijn ex (drie en een half jaar samen geweest), dat zwarte diepe gat duurde een week of 3, heel langzaam werd het grijs en nu denk ik af en toe nog aan hem, maar is hij helemaal uit mijn leven. Op dit moment focus ik me op mijn (nieuwe) vriend. Nu is mijn situatie wel een beetje anders dan die van de meesten hier, ik heb namelijk een vriend, de jongen door wie het is uitgegaan met mijn ex. Maar mijn vriend woont in Amerika en ik zie hem met moeite 5 keer per jaar een week of 2.
Hoe het nu eigenlijk zat, ik was 2 jaar samen met mijn ex toen ik naar het buitenland ging voor mijn studie (1 semester). Daar kwam ik S. tegen, en werd halsoverkop verliefd. Hij ook op mij, en hoewel ik het probeerde tegen te houden lukte dat natuurlijk niet, en kwamen we in het geheim samen. Ik dacht dat het een leuke bevlieging zou zijn voor een keertje, en dat ik hem nooit meer zou zien na de uitwisseling. Dat ik even zou huilen en weer verder ging met mijn vriend in Nederland, een ervaring rijker en de wilde haren kwijt, klaar om echt met hem verder te gaan. Dat ging anders.
S. en ik bleven contact houden, en ik bleef hevig verliefd. We zagen elkaar een aantal keer, en op een gegeven moment (ik kon de keuze niet maken) kwam het uit, en maakte mijn ex het uit. Die keuze was zo moeilijk omdat de ene jongen voor een vrij, avontuurlijk leven stond (waar ik wel van droomde), maar ook onzeker, de andere stond voor veiligheid en vertrouwdheid, en een beetje saai. Beide had zn voordelen en ik kon echt niet kiezen. Maar goed, die keuze is uiteindelijk (gelukkig) voor mij gemaakt.
Toch voelt het wel een beetje als vrijgezel zijn, aangezien we juist die dingetjes missen die je hebt als je een stel bent, samen naar een familiefeestje, af en toe samen wakker worden, elkaar kunnen opzoeken binnen een uur als je er zin in hebt, die regelmatige knuffels en kussen (en sex natuurlijk). Daarom ook dat ik het rouwproces na de verbroken relatie met mijn ex ook toch wel volledig heb ervaren. Plus nog het verdriet van iedere keer dat afscheid van mijn huidige vriend.
De eerste keer dat ik mijn vriend zag nadat het uit was gegaan met mijn ex (behalve die keer 3 dagen erna, toen was ik emotioneel totaal in de war, een soort van rare gevoelloosheid met soms een emotionele uitbarsting) was na 5 maanden, die tijd heb ik ook heel erg hard nodig gehad mijn vorige relatie te verwerken. En zelfs toen, had ik mijn vorige relatie nog niet helemaal verwerkt, en dat merkte ik ook in mijn contact met mijn vriend. Nog steeds zat mijn ex weleens in mijn hoofd en had ik het er moeilijk mee. We hadden ook een vrij intense relatie, we zagen elkaar erg veel. Dit heeft me ook geleerd dat ik maar blij moet zijn dat mijn nieuwe relatie op dit moment een lange-afstands relatie is, ik denk niet dat een nieuwe relatie die kort ontstaat na een oude (rebound) veel kans maakt, doordat de oude nog niet is verwerkt. Dat werkt gewoon niet.
Pas over een jaar of anderhalf kan ik misschien een jaar in het land van S. gaan wonen, zodat we de korte afstand relatie kunnen gaan uitproberen. Ik moet eerst afstuderen en wat geld sparen. Vaak heb ik het er moeilijk mee, ik ben gek op S. maar de onzekerheid vind ik erg. Ook twijfel ik weleens of hij wel genoeg van me houdt, ik kan het hem niet zomaar vragen (wil ik ook niet op msn of telefoon). Het zou een droom of een nachtmerrie kunnen worden, dat weet ik pas als we het gaan uitproberen.
Ik vraag me weleens af wat er zou zijn gebeurd als ik bij mijn ex nog steeds was. Hoe mijn leven dan zou zijn. Maar ik moet verder, het is zoals het is, en ik wil er het beste van maken. En wat zou het mooi zijn als het met S. zou lukken...

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 16:50 schreef Fasai het volgende:
Na een paar van jullie verhalen te hebben gelezen (herkenbaar) wil ik mijn verhaal eens vertellen. Ik heb hier al gepost toen het net uit was met mijn ex, toen ik nog midden in een diep gat zat.
Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden dat het uitging met mijn ex (drie en een half jaar samen geweest), dat zwarte diepe gat duurde een week of 3, heel langzaam werd het grijs en nu denk ik af en toe nog aan hem, maar is hij helemaal uit mijn leven. Op dit moment focus ik me op mijn (nieuwe) vriend. Nu is mijn situatie wel een beetje anders dan die van de meesten hier, ik heb namelijk een vriend, de jongen door wie het is uitgegaan met mijn ex. Maar mijn vriend woont in Amerika en ik zie hem met moeite 5 keer per jaar een week of 2.
Hoe het nu eigenlijk zat, ik was 2 jaar samen met mijn ex toen ik naar het buitenland ging voor mijn studie (1 semester). Daar kwam ik S. tegen, en werd halsoverkop verliefd. Hij ook op mij, en hoewel ik het probeerde tegen te houden lukte dat natuurlijk niet, en kwamen we in het geheim samen. Ik dacht dat het een leuke bevlieging zou zijn voor een keertje, en dat ik hem nooit meer zou zien na de uitwisseling. Dat ik even zou huilen en weer verder ging met mijn vriend in Nederland, een ervaring rijker en de wilde haren kwijt, klaar om echt met hem verder te gaan. Dat ging anders.
S. en ik bleven contact houden, en ik bleef hevig verliefd. We zagen elkaar een aantal keer, en op een gegeven moment (ik kon de keuze niet maken) kwam het uit, en maakte mijn ex het uit. Die keuze was zo moeilijk omdat de ene jongen voor een vrij, avontuurlijk leven stond (waar ik wel van droomde), maar ook onzeker, de andere stond voor veiligheid en vertrouwdheid, en een beetje saai. Beide had zn voordelen en ik kon echt niet kiezen. Maar goed, die keuze is uiteindelijk (gelukkig) voor mij gemaakt.
Toch voelt het wel een beetje als vrijgezel zijn, aangezien we juist die dingetjes missen die je hebt als je een stel bent, samen naar een familiefeestje, af en toe samen wakker worden, elkaar kunnen opzoeken binnen een uur als je er zin in hebt, die regelmatige knuffels en kussen (en sex natuurlijk). Daarom ook dat ik het rouwproces na de verbroken relatie met mijn ex ook toch wel volledig heb ervaren. Plus nog het verdriet van iedere keer dat afscheid van mijn huidige vriend.
De eerste keer dat ik mijn vriend zag nadat het uit was gegaan met mijn ex (behalve die keer 3 dagen erna, toen was ik emotioneel totaal in de war, een soort van rare gevoelloosheid met soms een emotionele uitbarsting) was na 5 maanden, die tijd heb ik ook heel erg hard nodig gehad mijn vorige relatie te verwerken. En zelfs toen, had ik mijn vorige relatie nog niet helemaal verwerkt, en dat merkte ik ook in mijn contact met mijn vriend. Nog steeds zat mijn ex weleens in mijn hoofd en had ik het er moeilijk mee. We hadden ook een vrij intense relatie, we zagen elkaar erg veel. Dit heeft me ook geleerd dat ik maar blij moet zijn dat mijn nieuwe relatie op dit moment een lange-afstands relatie is, ik denk niet dat een nieuwe relatie die kort ontstaat na een oude (rebound) veel kans maakt, doordat de oude nog niet is verwerkt. Dat werkt gewoon niet.
Pas over een jaar of anderhalf kan ik misschien een jaar in het land van S. gaan wonen, zodat we de korte afstand relatie kunnen gaan uitproberen. Ik moet eerst afstuderen en wat geld sparen. Vaak heb ik het er moeilijk mee, ik ben gek op S. maar de onzekerheid vind ik erg. Ook twijfel ik weleens of hij wel genoeg van me houdt, ik kan het hem niet zomaar vragen (wil ik ook niet op msn of telefoon). Het zou een droom of een nachtmerrie kunnen worden, dat weet ik pas als we het gaan uitproberen.
Ik vraag me weleens af wat er zou zijn gebeurd als ik bij mijn ex nog steeds was. Hoe mijn leven dan zou zijn. Maar ik moet verder, het is zoals het is, en ik wil er het beste van maken. En wat zou het mooi zijn als het met S. zou lukken...

mensen die verliefd op anderen worden tijdens de relatie

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 17:41 schreef echt_gaar het volgende:

[..]

mensen die verliefd op anderen worden tijdens de relatie

alsof je dat volledig onder controle hebt.

Vanmiddag was T's zusje bij mij op school voor hetzelfde theaterproject als waarbij wij elkaar twee jaar geleden hebben leren kennen. het was erg leuk om haar te zien, maar ook wel moeilijk. Toch merkte ik dat ik hun (familie en huis enzo) meer miste dan T. Ben toch blij dat we geen contact hebben, want dat zou het toch een stuk moeilijker maken.

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 19:04 schreef HiZ het volgende:

[..]

alsof je dat volledig onder controle hebt.

verliefd worden op een ander kan altijd tijdens een relatie, maar er daadwerkelijk ook iets mee doen is een ander.

God, wat een zielig topic is dit toch!

Jammer alleen dat ik zelf er nu ook aan mag deelnemen. 4 jaar en 3 maanden lang een relatie gehad, moeilijke dingen meegemaakt, dingen die je uiteindelijk toch de das omdoen...

Verschrikkelijk, het gemis van je vriendin, o, nee, wacht, je ex.

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 22:48 schreef echt_gaar het volgende:

[..]

verliefd worden op een ander kan altijd tijdens een relatie, maar er daadwerkelijk ook iets mee doen is een ander.

Word. Wat nog erger is: als je weet dat je ex gelukkiger is met die ander dan met jou.

Ik kom hier ook maar even mee lezen.

Sinds dit weekend, op de dag dat we één jaar samen waren, is het uit gegaan. De verliefdheid was weg van mijn kant, het voelde allemaal niet meer zo geweldig als in het begin. Echt slecht ging het niet, dus het is heel vreemd dat het nu ineens allemaal weg is. Maar ik had gewoon laatste tijd een raar gevoel en denk op één of andere manier dat dit beter is.

Vind het ontzettend kut om te zien dat ik haar er zoveel verdriet mee aan doe. Erg veel last van schuldgevoel dus. Buiten dat mis ik haar ook ontzettend en het ik vaak momenten dat ik denk dat dit een verkeerde beslissing is geweest.

Ik dacht dat het misschien even zou opluchten om er hier wat over te schrijven. Aangezien m'n vrienden alleen wat reageren in de trant van "Boeie, nu kun je rondneuken"

[ Bericht 24% gewijzigd door square. op 26-10-2006 12:25:01 ]

Gister was het een maand uit, kom in de stad en ik zag haar fiets al geparkeerd staan. (ja die valt op met roze enzo)
Dus ik liep naar het cafe waar me vrienden waren, zat zij daar ook en ik schrok een beetje... zo'n donderslag door je lichaam... zij had het uitgemaakt maar het ergste is ik ben al met iemand naar bed geweest. Anyhoo, ik wil haar nog ontzettend en ben verliefd nog op haar. En durfde haar gewoon niet te begroeten. Uiteindelijk kwam ze wel even naar onze tafel, kusje gegeven en ze zo van hoe gaat het bla goed allebei. Ik loog niet, zij ook niet maar het was nog raar. Later op de avond ander cafe zaten we met zelfde groep, het voelde nog zo raar.... soms kijk ik dan even naar haar en volgens mij keek ze ook wel naar mij.

Gewoon nog een vreemd gevoel als we bij elkaar zijn, van druk of spanning... Het gedag zeggen was ook raar. (eerste keer dat we dat deden nadat het uit is)
Het voelt nog niet als vrienden, terwijl we dat wel willen zijn...

Vannacht droomde ik dat ik weer met haar zoende... een maand geleden, de dag voordat het uitging droomde ik dat ze was verdwenen en spoorloos was....
Moest er gister op de terugweg weer onwijs aandenke en hoe erg ik haar nog wil... vanochtend ook nog wel, gelukkig rest van de dag genoeg afleiding gehad.
Gewoon ups en downs heeft het nu voor mij.

[ Bericht 11% gewijzigd door HiddeRV op 26-10-2006 18:06:18 ]

blegh,

zaterdag heb ik mn ex weer gezien op een feest, ze had wat gedronken en ik weet dat ze daar niet tegen kan (zij zelf ook) ze had ondertussen al iemand anders ontmoet die ze wel redelijk leuk vond, en dat wist ik, ze hadden enkel 3 keer afgesproken ofzo, maar verder nog niks gebeurt.

aangekomen op dat feest ging het allemaal prima, 1ste keer sinds 2 weken dat ik haar zeg en konden gewoon normaal praten, zij vermaakte zich, en ik ook wel. Later op de avond even met haar zitten praten over haar nieuwe "scharrel" en ons, boel dingen recht gepraat. ging weer naar binnen en tot mijn verbazing zag ik haar een kwartier later kotsen op de wc..., nah ik ben de kwaadste niet dus ik haar even over de rug gewreven en knuffel gegeven.. het ging wel weer ze had wat water op en we stonden nu buiten de wc. Ze kwam tegen me aan staan en begon me te zoenen, ik wou niet echt (en niet alleen omdat ze net had zitten kotsen..) maar kon moeilijk haar weg duwen omdat ik ook wat op had. Dus wij staan zoenen, ondertussen kreeg ik een belletje van 2 vrienden die weg wouden naar het volgende feest en waar ik bleef. Ik weg en gaf haar nog een zoen, we zouden later die week nog een keer afspreken om nuchter alles te bespreken.

Volgende feest was leuk, paar meiden gesproken en lekker zitten flirten (zoals ik dat vroeger in de relatie ook eigenlijk al deed) nog wat bier op en naar de stad. In de stad aangekomen discotheek in en lekker staan dansen. Op een gegeven moment kwamen 2 dames aan die erg geinterreseerd in mij waren, nog geen kwartier later stond ik met alle twee (tegelijk notabene) te zoenen... mijn weekend was spontaan uitgeroepen tot het raarste weekend allertijden

Die maandag op msn even met mijn ex zitten msnen (gezzelig hé...) en toen afgesproken dat ik vrijdag (morgen) zou langs komen, moest ook nog wat andere dingen repareren bij haar thuis...Prima niks mis mee. Ze is echter deze week alleen al 3x bij die nieuwe "vriend" van haar geweest en het begint me een beetje te irriteren door de jaloezie, ik kan niet meer normaal functioneren terwijl ik eigenlijk ook al 2 verschillende dates heb gehad (1tje bios ander hier gezzelig thuis etentje)

Ik heb het gevoel alof ik nu weer opnieuw verliefd ben geworden oid, ik mis haar, ik heb haar nodig ik begin zelfs wanhopig te worden... diep van binnen zegt er iets dat ik beter morgen niet naar haar toe kan gaan, maar ik wil zou graag, misschien... misschien wordt alles weer beter...

quote:

Op donderdag 26 oktober 2006 21:37 schreef flappiewappie het volgende:
blegh,

zaterdag heb ik mn ex weer gezien op een feest, ze had wat gedronken en ik weet dat ze daar niet tegen kan (zij zelf ook) ze had ondertussen al iemand anders ontmoet die ze wel redelijk leuk vond, en dat wist ik, ze hadden enkel 3 keer afgesproken ofzo, maar verder nog niks gebeurt.

aangekomen op dat feest ging het allemaal prima, 1ste keer sinds 2 weken dat ik haar zeg en konden gewoon normaal praten, zij vermaakte zich, en ik ook wel. Later op de avond even met haar zitten praten over haar nieuwe "scharrel" en ons, boel dingen recht gepraat. ging weer naar binnen en tot mijn verbazing zag ik haar een kwartier later kotsen op de wc..., nah ik ben de kwaadste niet dus ik haar even over de rug gewreven en knuffel gegeven.. het ging wel weer ze had wat water op en we stonden nu buiten de wc. Ze kwam tegen me aan staan en begon me te zoenen, ik wou niet echt (en niet alleen omdat ze net had zitten kotsen..) maar kon moeilijk haar weg duwen omdat ik ook wat op had. Dus wij staan zoenen, ondertussen kreeg ik een belletje van 2 vrienden die weg wouden naar het volgende feest en waar ik bleef. Ik weg en gaf haar nog een zoen, we zouden later die week nog een keer afspreken om nuchter alles te bespreken.

Volgende feest was leuk, paar meiden gesproken en lekker zitten flirten (zoals ik dat vroeger in de relatie ook eigenlijk al deed) nog wat bier op en naar de stad. In de stad aangekomen discotheek in en lekker staan dansen. Op een gegeven moment kwamen 2 dames aan die erg geinterreseerd in mij waren, nog geen kwartier later stond ik met alle twee (tegelijk notabene) te zoenen... mijn weekend was spontaan uitgeroepen tot het raarste weekend allertijden

Die maandag op msn even met mijn ex zitten msnen (gezzelig hé...) en toen afgesproken dat ik vrijdag (morgen) zou langs komen, moest ook nog wat andere dingen repareren bij haar thuis...Prima niks mis mee. Ze is echter deze week alleen al 3x bij die nieuwe "vriend" van haar geweest en het begint me een beetje te irriteren door de jaloezie, ik kan niet meer normaal functioneren terwijl ik eigenlijk ook al 2 verschillende dates heb gehad (1tje bios ander hier gezzelig thuis etentje)

Ik heb het gevoel alof ik nu weer opnieuw verliefd ben geworden oid, ik mis haar, ik heb haar nodig ik begin zelfs wanhopig te worden... diep van binnen zegt er iets dat ik beter morgen niet naar haar toe kan gaan, maar ik wil zou graag, misschien... misschien wordt alles weer beter...

Heb je weinig aan, denk ik.
Ik weet niet precies hoe de breuk tussen jullie twee is ontstaan en hoe groot het probleem is, maar ik herken heel goed hoe jij je voelt. Voor mij werkte het beste om mijn ex compleet uit mijn leven te zetten. Uit het oog, uit het hart. Vooral als er derden in het spel zijn, want dat zal op ten duur toch alleen maar weer voor frictie zorgen. Maar goed, jij maakt uiteindelijk hier de keuzes. Ik zou, als ik jou was, in ieder geval heel erg nadenken of ik juist echt háár - om wie zij als persoon is - zou terugwillen, of dat ik juist de relatie - zoals die was - terug zou willen.

Bij de tweede optie zou ik als ik jou was nog even vrijgezel blijven en even heel goed over alles nadenken.