R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
volgens mij maak jij een probleem waar er geen probleem is.quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 17:35 schreef Maxxieh het volgende:
Ik schrijf nu een brief gericht naar m'n ex, ik 'durf' haar gewoon niet te bellen aangezien ik dan bang ben voor gezeik ofzo. Ik weet ook nog niet zeker of ik 'm opstuur. Misschien is het ook alleen maar voor mezelf..
Bah dit is echt een kutperiode.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Het gaat niet zozeer alleen over zaterdagavond.. Want het ging de laatste maanden al kut, en ik ben eigenlijk benieuwd hoe zij die had 'beleefd' enzo.quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 17:38 schreef milagro het volgende:
[..]
volgens mij maak jij een probleem waar er geen probleem is.
Zo, vanaf nu zet ik er echt een punt achter. De brief houd ik lekker zelf. Het enige wat ik krijg is een fucking mailtje van der dat ze nog geld van me krijgt. Zo kinderachtig he..
idd erg kinderachtig.geldwolf(in).quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 21:49 schreef Maxxieh het volgende:
Zo, vanaf nu zet ik er echt een punt achter. De brief houd ik lekker zelf. Het enige wat ik krijg is een fucking mailtje van der dat ze nog geld van me krijgt. Zo kinderachtig he..
"There are weapons of mass destruction in Iraq!....." (George W Bush)
Het grappige is, is dat het maar 5 euro is..quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 23:56 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
idd erg kinderachtig.geldwolf(in).
Tijd van verwerking kan nu pas echt goed beginnen denk ik, gewoon ff geen contact zodat haar vergeten veel makkelijker gaat.
5 euroquote:Op zondag 22 oktober 2006 00:03 schreef Maxxieh het volgende:
[..]
Het grappige is, is dat het maar 5 euro is..
Tijd van verwerking kan nu pas echt goed beginnen denk ik, gewoon ff geen contact zodat haar vergeten veel makkelijker gaat.
"There are weapons of mass destruction in Iraq!....." (George W Bush)
eh... en nu dit dan : hij was van plan naar Istanbul te komen om mij te verrassen. Ook klaagde hij erover dat we ondanks het feit dat ik ook in Turkije was maar 4 keer in twee dagen hadden gesproken.
pure waanzin dit
pure waanzin dit
Soms vraag ik me af bij zulke situaties of het wel van twee kanten hetzelfde beleefd wordt. Toen het tussen mij een T uitging was ik er echt al helemaal doorheen, gejankt en stond op het punt het uit te maken omdat ik niks van hem hoorde. Toen bleek dat hij nog aan het nadenken was.
ik denk dat je hiervan kunt leren dat je heel duidelijk moet zijn met je gevoelens aan het einde van een relatie. Vertel je vriend/vriendin gewoon wat je voor hem/haar voelt en vooral niet meer voelt. Natuurlijk is het niet fijn om de ander pijn te doen, maar hou hem/haar in ieder geval niet aan het lijntje door niet te vertellen dat je eigenlijk helemaal niks meer met hem/haar te maken wil hebben maar tegen je zin in door blijft knuffelen.
ik denk dat je hiervan kunt leren dat je heel duidelijk moet zijn met je gevoelens aan het einde van een relatie. Vertel je vriend/vriendin gewoon wat je voor hem/haar voelt en vooral niet meer voelt. Natuurlijk is het niet fijn om de ander pijn te doen, maar hou hem/haar in ieder geval niet aan het lijntje door niet te vertellen dat je eigenlijk helemaal niks meer met hem/haar te maken wil hebben maar tegen je zin in door blijft knuffelen.
Nou ja, dat zou je denken he? Alleen gaat dat hier niet echt op. Hij heeft enorm veel behoefte aan contact met me. Zegt regelmatig dingen over de toekomst die helemaal niet passen bij een relatie die uit is. Zo zei hij dat hij volgend jaar naar Istanbul wil verhuizen om meer bij mij te kunnen zijn. Maar even makkelijk zegt ie dan dat dit niet kan betekenen dat we weer bij elkaar zijn.
Bij mij is het maandag net uitgegaan. Hij was na de vakantie weer gaan korfballen en was daar een meisje tegengekomen waar hij eerst ook op verliefd was. Die gevoelens kwamen terug en ik merkte dat er iets mis was. Zonder dat ik wist wat er precies was vroeg ik wat er aan de hand was en hij zei dat het gevoel weg was maar dat hij wel voor me wilde vechten. 3 fucking weken heb ik op mn tenen gelopen, bij alles wat ik zei dacht ik eerst na of hij dat niet verkeerd kon interpreteren. Ik was extra lief tegen hem en de dagen dat ik hem niet zag miste ik hem vreselijk en wist ik van gekkigheid niet wat ik moest doen.
Totdat ik afgelopen maandag na de film buiten onder een afdakje met hem stond. Ik duwde hem tegen de muur aan en zei: 'wij MOETEN even praten, want ik heb last van liefdesverdriet terwijl we een relatie hebben.' Toen kwam het hoge woord eruit. Zijn gevoel voor mij was weg en die gevoelens voor dat andere meisje waren terug.
Ik stond paf. Hij wilde er toch voor vechten? Waarom gaat hij dan niet van korfbal af? De trainingen vond hij al niks alleen de wedstrijden op zaterdag waren leuk.
Nouja, als iemand je dat verteld heeft dan zit er niets anders op dan er een einde aan te maken. En nou heb ik zoveel last van verdriet. Ik sta jankend op, kan me niet concentreren op het leren van mn tentamens en wil hem de hele tijd een mailtje sturen dat ik nog zoveel van hem hou.
Nou krijg ik gisteravond een smsje dat 'hij het er moeilijker mee heeft dan hij dacht'. En dan krijg ik gelijk weer hoop, stommeling dat ik ben.
Ik weet dat hij deze week niet hoeft te korfballen en pas volgende week dinsdag haar weer ziet op de training. Ik weet verder niet precies wie ze is, maar zijn broer en ik denken het te weten en dat meisje heeft gewoon een vriend.
Nou zit er in mn hoofd dat ik vóór dinsdag iets moet doen. Want als hij dat meisje dinsdag weer ziet, dan kan ik het wel vergeten denk ik.
Waarom geeft iemand daar aan toe? Je weet toch dat in een relatie je vroeg of laat andere interessante mensen tegen komt? Bij ons was dat vroeg (na 5 maanden)... Ga dan ook GVD van dat korfbal af!
Totdat ik afgelopen maandag na de film buiten onder een afdakje met hem stond. Ik duwde hem tegen de muur aan en zei: 'wij MOETEN even praten, want ik heb last van liefdesverdriet terwijl we een relatie hebben.' Toen kwam het hoge woord eruit. Zijn gevoel voor mij was weg en die gevoelens voor dat andere meisje waren terug.
Ik stond paf. Hij wilde er toch voor vechten? Waarom gaat hij dan niet van korfbal af? De trainingen vond hij al niks alleen de wedstrijden op zaterdag waren leuk.
Nouja, als iemand je dat verteld heeft dan zit er niets anders op dan er een einde aan te maken. En nou heb ik zoveel last van verdriet. Ik sta jankend op, kan me niet concentreren op het leren van mn tentamens en wil hem de hele tijd een mailtje sturen dat ik nog zoveel van hem hou.
Nou krijg ik gisteravond een smsje dat 'hij het er moeilijker mee heeft dan hij dacht'. En dan krijg ik gelijk weer hoop, stommeling dat ik ben.
Ik weet dat hij deze week niet hoeft te korfballen en pas volgende week dinsdag haar weer ziet op de training. Ik weet verder niet precies wie ze is, maar zijn broer en ik denken het te weten en dat meisje heeft gewoon een vriend.
Nou zit er in mn hoofd dat ik vóór dinsdag iets moet doen. Want als hij dat meisje dinsdag weer ziet, dan kan ik het wel vergeten denk ik.
Waarom geeft iemand daar aan toe? Je weet toch dat in een relatie je vroeg of laat andere interessante mensen tegen komt? Bij ons was dat vroeg (na 5 maanden)... Ga dan ook GVD van dat korfbal af!
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
Ben zelf ook geen expert of iets dergelijks, maar ik denk niet dat je kunt stellen dat ᬳ hij van korfbal af zou gaan, het er spontaan beter op zou gaan worden. Ik dénk dat verliefd worden op een ander zo ongeveer samenvalt met het verliezen van gevoelens voor de één in dit geval jou dus. Ik maak uit je bericht op dat jullie nu zo'n 5 maanden samen zijn, dat is - als ik het goed heb - ook zo'n beetje de gemiddelde 'verliefdheidshoudbaarheid' (om het maar even heel crux te stellen). In andere woorden: je blijft niet altijd verliefd; na een poosje gaat het over in 'houden van' en krijg je periodes waarin gevoelens, zoals je die had tijdens het verliefd-zijn, weer even terugkomen. Beetje oppervlakkig gesteld allemaal, dat weet ik. Misschien dat daar voor hem de strubbeling zit.quote:Op woensdag 25 oktober 2006 10:59 schreef Mavro het volgende:
Bij mij is het maandag net uitgegaan. Hij was na de vakantie weer gaan korfballen en was daar een meisje tegengekomen waar hij eerst ook op verliefd was. Die gevoelens kwamen terug en ik merkte dat er iets mis was. Zonder dat ik wist wat er precies was vroeg ik wat er aan de hand was en hij zei dat het gevoel weg was maar dat hij wel voor me wilde vechten. 3 fucking weken heb ik op mn tenen gelopen, bij alles wat ik zei dacht ik eerst na of hij dat niet verkeerd kon interpreteren. Ik was extra lief tegen hem en de dagen dat ik hem niet zag miste ik hem vreselijk en wist ik van gekkigheid niet wat ik moest doen.
Totdat ik afgelopen maandag na de film buiten onder een afdakje met hem stond. Ik duwde hem tegen de muur aan en zei: 'wij MOETEN even praten, want ik heb last van liefdesverdriet terwijl we een relatie hebben.' Toen kwam het hoge woord eruit. Zijn gevoel voor mij was weg en die gevoelens voor dat andere meisje waren terug.
Ik stond paf. Hij wilde er toch voor vechten? Waarom gaat hij dan niet van korfbal af? De trainingen vond hij al niks alleen de wedstrijden op zaterdag waren leuk.
Nouja, als iemand je dat verteld heeft dan zit er niets anders op dan er een einde aan te maken. En nou heb ik zoveel last van verdriet. Ik sta jankend op, kan me niet concentreren op het leren van mn tentamens en wil hem de hele tijd een mailtje sturen dat ik nog zoveel van hem hou.
Nou krijg ik gisteravond een smsje dat 'hij het er moeilijker mee heeft dan hij dacht'. En dan krijg ik gelijk weer hoop, stommeling dat ik ben.
Ik weet dat hij deze week niet hoeft te korfballen en pas volgende week dinsdag haar weer ziet op de training. Ik weet verder niet precies wie ze is, maar zijn broer en ik denken het te weten en dat meisje heeft gewoon een vriend.
Nou zit er in mn hoofd dat ik vó³² dinsdag iets moet doen. Want als hij dat meisje dinsdag weer ziet, dan kan ik het wel vergeten denk ik.
Waarom geeft iemand daar aan toe? Je weet toch dat in een relatie je vroeg of laat andere interessante mensen tegen komt? Bij ons was dat vroeg (na 5 maanden)... Ga dan ook GVD van dat korfbal af!
Ik vind in ieder geval dat je er heel goed aan hebt gedaan om erover te beginnen met je (ex-)vriend. Ik hoop ook voor jou dat je er of bovenop komt óf dat het weer goed komt. Misschien is het beter als je je vriend gewoon even tijd geeft om na te denken over zijn gevoelens. Ook des te meer omdat pogingen tot contact met hem je alleen nog maar meer pijn kunnen doen. Jezelf onnodig opzadelen met meer liefdesverdriet doet alleen maar meer pijn. De bal (i.a.w. het probleem) ligt tenslotte bij hem. Succes ermee.
The Wolf: You must be Jules, which would make you Vincent. Let's get down to brass tacks, gentlemen. If I was informed correctly, the clock is ticking, is that right, Jimmie?
Jimmie: Uh, one hundred percent
Jimmie: Uh, one hundred percent
verliefdheid kán overgaan in houden van, soms blijft er echter niets over na die roze wolk en dat is lullig voor degene die nog nog wel verliefd is en/of al is gaan houden van de ander.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Dat probeerde ik te vertellen, ja.
The Wolf: You must be Jules, which would make you Vincent. Let's get down to brass tacks, gentlemen. If I was informed correctly, the clock is ticking, is that right, Jimmie?
Jimmie: Uh, one hundred percent
Jimmie: Uh, one hundred percent
Ik heb dit topic een beetje laat ontdekt Maar toch wil ik mijn verhaal kwijt, hoewel het al 4 maanden terug is dat het uit ging met mijn ex. We zijn 2 jaar samen geweest, dus het was toch nog best een klap.
Het zijn altijd vooral de kleine dingen die je mist hè?
Vanmorgen had ik dat nog. Ik had een paar eieren gekookt en ik goot het kokende water weg en deed koud water in het pannetje om de eieren te koelen. Precies wat hij altijd deed, en dat had hij weer van zijn vader. Ik herrinerde me plotseling de gezellige momenten die we met zijn allen gehad hadden als we met ons allen ontbeten op zondagochtend. Was toch wel even confronterend, en op zo'n moment wil ik hem dan ook weer even terug.
Natuurlijk is dat volledig irrationeel, en wil ik hem helemaal niet écht terug, maar op zo'n moment mis ik die kleine dingen van het samenzijn wel. De dingen waar je samen om lachte, gewoon lekker tegen elkaar aan een film kijken, te laat komen op je werk doo een vluggertje. Al die dingen mis je toch echt als je alleen bent.
En de eerste nacht alleen vond ik echt een ramp, de eerste nacht dat ik zonder hem naar bed ging werd ik echt overstuur en heb ik zelfs midden in de nacht mijn moeder gebeld, helemaal in paniek, ik dacht dat ik nooit meer een vriendje zou krijgen en voor altijd alleen zou blijven. Nu heb ik dat niet meer, en over het algemeen vind ik het nu wel best om vrijgezel te zijn. Maar soms heb je die momenten gewoon.
Maar toch wil ik mijn verhaal kwijt, hoewel het al 4 maanden terug is dat het uit ging met mijn ex. We zijn 2 jaar samen geweest, dus het was toch nog best een klap. Het zijn altijd vooral de kleine dingen die je mist hè?
Vanmorgen had ik dat nog. Ik had een paar eieren gekookt en ik goot het kokende water weg en deed koud water in het pannetje om de eieren te koelen. Precies wat hij altijd deed, en dat had hij weer van zijn vader. Ik herrinerde me plotseling de gezellige momenten die we met zijn allen gehad hadden als we met ons allen ontbeten op zondagochtend. Was toch wel even confronterend, en op zo'n moment wil ik hem dan ook weer even terug.
Natuurlijk is dat volledig irrationeel, en wil ik hem helemaal niet écht terug, maar op zo'n moment mis ik die kleine dingen van het samenzijn wel. De dingen waar je samen om lachte, gewoon lekker tegen elkaar aan een film kijken, te laat komen op je werk doo een vluggertje. Al die dingen mis je toch echt als je alleen bent.
En de eerste nacht alleen vond ik echt een ramp, de eerste nacht dat ik zonder hem naar bed ging werd ik echt overstuur en heb ik zelfs midden in de nacht mijn moeder gebeld, helemaal in paniek, ik dacht dat ik nooit meer een vriendje zou krijgen en voor altijd alleen zou blijven. Nu heb ik dat niet meer, en over het algemeen vind ik het nu wel best om vrijgezel te zijn. Maar soms heb je die momenten gewoon.
There is nothing left to prove
No use deny this simple truth
Can’t find the reason to keep holding on
Now that the love is gone
No use deny this simple truth
Can’t find the reason to keep holding on
Now that the love is gone
Na een paar van jullie verhalen te hebben gelezen (herkenbaar) wil ik mijn verhaal eens vertellen. Ik heb hier al gepost toen het net uit was met mijn ex, toen ik nog midden in een diep gat zat.
Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden dat het uitging met mijn ex (drie en een half jaar samen geweest), dat zwarte diepe gat duurde een week of 3, heel langzaam werd het grijs en nu denk ik af en toe nog aan hem, maar is hij helemaal uit mijn leven. Op dit moment focus ik me op mijn (nieuwe) vriend. Nu is mijn situatie wel een beetje anders dan die van de meesten hier, ik heb namelijk een vriend, de jongen door wie het is uitgegaan met mijn ex. Maar mijn vriend woont in Amerika en ik zie hem met moeite 5 keer per jaar een week of 2.
Hoe het nu eigenlijk zat, ik was 2 jaar samen met mijn ex toen ik naar het buitenland ging voor mijn studie (1 semester). Daar kwam ik S. tegen, en werd halsoverkop verliefd. Hij ook op mij, en hoewel ik het probeerde tegen te houden lukte dat natuurlijk niet, en kwamen we in het geheim samen. Ik dacht dat het een leuke bevlieging zou zijn voor een keertje, en dat ik hem nooit meer zou zien na de uitwisseling. Dat ik even zou huilen en weer verder ging met mijn vriend in Nederland, een ervaring rijker en de wilde haren kwijt, klaar om echt met hem verder te gaan. Dat ging anders.
S. en ik bleven contact houden, en ik bleef hevig verliefd. We zagen elkaar een aantal keer, en op een gegeven moment (ik kon de keuze niet maken) kwam het uit, en maakte mijn ex het uit. Die keuze was zo moeilijk omdat de ene jongen voor een vrij, avontuurlijk leven stond (waar ik wel van droomde), maar ook onzeker, de andere stond voor veiligheid en vertrouwdheid, en een beetje saai. Beide had zn voordelen en ik kon echt niet kiezen. Maar goed, die keuze is uiteindelijk (gelukkig) voor mij gemaakt.
Toch voelt het wel een beetje als vrijgezel zijn, aangezien we juist die dingetjes missen die je hebt als je een stel bent, samen naar een familiefeestje, af en toe samen wakker worden, elkaar kunnen opzoeken binnen een uur als je er zin in hebt, die regelmatige knuffels en kussen (en sex natuurlijk). Daarom ook dat ik het rouwproces na de verbroken relatie met mijn ex ook toch wel volledig heb ervaren. Plus nog het verdriet van iedere keer dat afscheid van mijn huidige vriend.
De eerste keer dat ik mijn vriend zag nadat het uit was gegaan met mijn ex (behalve die keer 3 dagen erna, toen was ik emotioneel totaal in de war, een soort van rare gevoelloosheid met soms een emotionele uitbarsting) was na 5 maanden, die tijd heb ik ook heel erg hard nodig gehad mijn vorige relatie te verwerken. En zelfs toen, had ik mijn vorige relatie nog niet helemaal verwerkt, en dat merkte ik ook in mijn contact met mijn vriend. Nog steeds zat mijn ex weleens in mijn hoofd en had ik het er moeilijk mee. We hadden ook een vrij intense relatie, we zagen elkaar erg veel. Dit heeft me ook geleerd dat ik maar blij moet zijn dat mijn nieuwe relatie op dit moment een lange-afstands relatie is, ik denk niet dat een nieuwe relatie die kort ontstaat na een oude (rebound) veel kans maakt, doordat de oude nog niet is verwerkt. Dat werkt gewoon niet.
Pas over een jaar of anderhalf kan ik misschien een jaar in het land van S. gaan wonen, zodat we de korte afstand relatie kunnen gaan uitproberen. Ik moet eerst afstuderen en wat geld sparen. Vaak heb ik het er moeilijk mee, ik ben gek op S. maar de onzekerheid vind ik erg. Ook twijfel ik weleens of hij wel genoeg van me houdt, ik kan het hem niet zomaar vragen (wil ik ook niet op msn of telefoon). Het zou een droom of een nachtmerrie kunnen worden, dat weet ik pas als we het gaan uitproberen.
Ik vraag me weleens af wat er zou zijn gebeurd als ik bij mijn ex nog steeds was. Hoe mijn leven dan zou zijn. Maar ik moet verder, het is zoals het is, en ik wil er het beste van maken. En wat zou het mooi zijn als het met S. zou lukken...
Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden dat het uitging met mijn ex (drie en een half jaar samen geweest), dat zwarte diepe gat duurde een week of 3, heel langzaam werd het grijs en nu denk ik af en toe nog aan hem, maar is hij helemaal uit mijn leven. Op dit moment focus ik me op mijn (nieuwe) vriend. Nu is mijn situatie wel een beetje anders dan die van de meesten hier, ik heb namelijk een vriend, de jongen door wie het is uitgegaan met mijn ex. Maar mijn vriend woont in Amerika en ik zie hem met moeite 5 keer per jaar een week of 2.
Hoe het nu eigenlijk zat, ik was 2 jaar samen met mijn ex toen ik naar het buitenland ging voor mijn studie (1 semester). Daar kwam ik S. tegen, en werd halsoverkop verliefd. Hij ook op mij, en hoewel ik het probeerde tegen te houden lukte dat natuurlijk niet, en kwamen we in het geheim samen. Ik dacht dat het een leuke bevlieging zou zijn voor een keertje, en dat ik hem nooit meer zou zien na de uitwisseling. Dat ik even zou huilen en weer verder ging met mijn vriend in Nederland, een ervaring rijker en de wilde haren kwijt, klaar om echt met hem verder te gaan. Dat ging anders.
S. en ik bleven contact houden, en ik bleef hevig verliefd. We zagen elkaar een aantal keer, en op een gegeven moment (ik kon de keuze niet maken) kwam het uit, en maakte mijn ex het uit. Die keuze was zo moeilijk omdat de ene jongen voor een vrij, avontuurlijk leven stond (waar ik wel van droomde), maar ook onzeker, de andere stond voor veiligheid en vertrouwdheid, en een beetje saai. Beide had zn voordelen en ik kon echt niet kiezen. Maar goed, die keuze is uiteindelijk (gelukkig) voor mij gemaakt.
Toch voelt het wel een beetje als vrijgezel zijn, aangezien we juist die dingetjes missen die je hebt als je een stel bent, samen naar een familiefeestje, af en toe samen wakker worden, elkaar kunnen opzoeken binnen een uur als je er zin in hebt, die regelmatige knuffels en kussen (en sex natuurlijk). Daarom ook dat ik het rouwproces na de verbroken relatie met mijn ex ook toch wel volledig heb ervaren. Plus nog het verdriet van iedere keer dat afscheid van mijn huidige vriend.
De eerste keer dat ik mijn vriend zag nadat het uit was gegaan met mijn ex (behalve die keer 3 dagen erna, toen was ik emotioneel totaal in de war, een soort van rare gevoelloosheid met soms een emotionele uitbarsting) was na 5 maanden, die tijd heb ik ook heel erg hard nodig gehad mijn vorige relatie te verwerken. En zelfs toen, had ik mijn vorige relatie nog niet helemaal verwerkt, en dat merkte ik ook in mijn contact met mijn vriend. Nog steeds zat mijn ex weleens in mijn hoofd en had ik het er moeilijk mee. We hadden ook een vrij intense relatie, we zagen elkaar erg veel. Dit heeft me ook geleerd dat ik maar blij moet zijn dat mijn nieuwe relatie op dit moment een lange-afstands relatie is, ik denk niet dat een nieuwe relatie die kort ontstaat na een oude (rebound) veel kans maakt, doordat de oude nog niet is verwerkt. Dat werkt gewoon niet.
Pas over een jaar of anderhalf kan ik misschien een jaar in het land van S. gaan wonen, zodat we de korte afstand relatie kunnen gaan uitproberen. Ik moet eerst afstuderen en wat geld sparen. Vaak heb ik het er moeilijk mee, ik ben gek op S. maar de onzekerheid vind ik erg. Ook twijfel ik weleens of hij wel genoeg van me houdt, ik kan het hem niet zomaar vragen (wil ik ook niet op msn of telefoon). Het zou een droom of een nachtmerrie kunnen worden, dat weet ik pas als we het gaan uitproberen.
Ik vraag me weleens af wat er zou zijn gebeurd als ik bij mijn ex nog steeds was. Hoe mijn leven dan zou zijn. Maar ik moet verder, het is zoals het is, en ik wil er het beste van maken. En wat zou het mooi zijn als het met S. zou lukken...
Het maakt niet uit hoe ver je gaat, je neemt jezelf altijd mee.
Zorg er dus voor dat die zelf de dingen een beetje op een rijtje heeft.
Zorg er dus voor dat die zelf de dingen een beetje op een rijtje heeft.
mensen die verliefd op anderen worden tijdens de relatiequote:Op woensdag 25 oktober 2006 16:50 schreef Fasai het volgende:
Na een paar van jullie verhalen te hebben gelezen (herkenbaar) wil ik mijn verhaal eens vertellen. Ik heb hier al gepost toen het net uit was met mijn ex, toen ik nog midden in een diep gat zat.
Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden dat het uitging met mijn ex (drie en een half jaar samen geweest), dat zwarte diepe gat duurde een week of 3, heel langzaam werd het grijs en nu denk ik af en toe nog aan hem, maar is hij helemaal uit mijn leven. Op dit moment focus ik me op mijn (nieuwe) vriend. Nu is mijn situatie wel een beetje anders dan die van de meesten hier, ik heb namelijk een vriend, de jongen door wie het is uitgegaan met mijn ex. Maar mijn vriend woont in Amerika en ik zie hem met moeite 5 keer per jaar een week of 2.
Hoe het nu eigenlijk zat, ik was 2 jaar samen met mijn ex toen ik naar het buitenland ging voor mijn studie (1 semester). Daar kwam ik S. tegen, en werd halsoverkop verliefd. Hij ook op mij, en hoewel ik het probeerde tegen te houden lukte dat natuurlijk niet, en kwamen we in het geheim samen. Ik dacht dat het een leuke bevlieging zou zijn voor een keertje, en dat ik hem nooit meer zou zien na de uitwisseling. Dat ik even zou huilen en weer verder ging met mijn vriend in Nederland, een ervaring rijker en de wilde haren kwijt, klaar om echt met hem verder te gaan. Dat ging anders.
S. en ik bleven contact houden, en ik bleef hevig verliefd. We zagen elkaar een aantal keer, en op een gegeven moment (ik kon de keuze niet maken) kwam het uit, en maakte mijn ex het uit. Die keuze was zo moeilijk omdat de ene jongen voor een vrij, avontuurlijk leven stond (waar ik wel van droomde), maar ook onzeker, de andere stond voor veiligheid en vertrouwdheid, en een beetje saai. Beide had zn voordelen en ik kon echt niet kiezen. Maar goed, die keuze is uiteindelijk (gelukkig) voor mij gemaakt.
Toch voelt het wel een beetje als vrijgezel zijn, aangezien we juist die dingetjes missen die je hebt als je een stel bent, samen naar een familiefeestje, af en toe samen wakker worden, elkaar kunnen opzoeken binnen een uur als je er zin in hebt, die regelmatige knuffels en kussen (en sex natuurlijk). Daarom ook dat ik het rouwproces na de verbroken relatie met mijn ex ook toch wel volledig heb ervaren. Plus nog het verdriet van iedere keer dat afscheid van mijn huidige vriend.
De eerste keer dat ik mijn vriend zag nadat het uit was gegaan met mijn ex (behalve die keer 3 dagen erna, toen was ik emotioneel totaal in de war, een soort van rare gevoelloosheid met soms een emotionele uitbarsting) was na 5 maanden, die tijd heb ik ook heel erg hard nodig gehad mijn vorige relatie te verwerken. En zelfs toen, had ik mijn vorige relatie nog niet helemaal verwerkt, en dat merkte ik ook in mijn contact met mijn vriend. Nog steeds zat mijn ex weleens in mijn hoofd en had ik het er moeilijk mee. We hadden ook een vrij intense relatie, we zagen elkaar erg veel. Dit heeft me ook geleerd dat ik maar blij moet zijn dat mijn nieuwe relatie op dit moment een lange-afstands relatie is, ik denk niet dat een nieuwe relatie die kort ontstaat na een oude (rebound) veel kans maakt, doordat de oude nog niet is verwerkt. Dat werkt gewoon niet.
Pas over een jaar of anderhalf kan ik misschien een jaar in het land van S. gaan wonen, zodat we de korte afstand relatie kunnen gaan uitproberen. Ik moet eerst afstuderen en wat geld sparen. Vaak heb ik het er moeilijk mee, ik ben gek op S. maar de onzekerheid vind ik erg. Ook twijfel ik weleens of hij wel genoeg van me houdt, ik kan het hem niet zomaar vragen (wil ik ook niet op msn of telefoon). Het zou een droom of een nachtmerrie kunnen worden, dat weet ik pas als we het gaan uitproberen.
Ik vraag me weleens af wat er zou zijn gebeurd als ik bij mijn ex nog steeds was. Hoe mijn leven dan zou zijn. Maar ik moet verder, het is zoals het is, en ik wil er het beste van maken. En wat zou het mooi zijn als het met S. zou lukken...
"There are weapons of mass destruction in Iraq!....." (George W Bush)
alsof je dat volledig onder controle hebt.quote:Op woensdag 25 oktober 2006 17:41 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
mensen die verliefd op anderen worden tijdens de relatie
Vanmiddag was T's zusje bij mij op school voor hetzelfde theaterproject als waarbij wij elkaar twee jaar geleden hebben leren kennen. het was erg leuk om haar te zien, maar ook wel moeilijk. Toch merkte ik dat ik hun (familie en huis enzo) meer miste dan T. Ben toch blij dat we geen contact hebben, want dat zou het toch een stuk moeilijker maken.
verliefd worden op een ander kan altijd tijdens een relatie, maar er daadwerkelijk ook iets mee doen is een ander.quote:Op woensdag 25 oktober 2006 19:04 schreef HiZ het volgende:
[..]
alsof je dat volledig onder controle hebt.
"There are weapons of mass destruction in Iraq!....." (George W Bush)
God, wat een zielig topic is dit toch!
Jammer alleen dat ik zelf er nu ook aan mag deelnemen. 4 jaar en 3 maanden lang een relatie gehad, moeilijke dingen meegemaakt, dingen die je uiteindelijk toch de das omdoen...
Verschrikkelijk, het gemis van je vriendin, o, nee, wacht, je ex.
Jammer alleen dat ik zelf er nu ook aan mag deelnemen. 4 jaar en 3 maanden lang een relatie gehad, moeilijke dingen meegemaakt, dingen die je uiteindelijk toch de das omdoen...
Verschrikkelijk, het gemis van je vriendin, o, nee, wacht, je ex.
Was dat nou een zielige poging om grappig te zijn?
Word. Wat nog erger is: als je weet dat je ex gelukkiger is met die ander dan met jou.quote:Op woensdag 25 oktober 2006 22:48 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
verliefd worden op een ander kan altijd tijdens een relatie, maar er daadwerkelijk ook iets mee doen is een ander.
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
Ik kom hier ook maar even mee lezen.
Sinds dit weekend, op de dag dat we één jaar samen waren, is het uit gegaan. De verliefdheid was weg van mijn kant, het voelde allemaal niet meer zo geweldig als in het begin. Echt slecht ging het niet, dus het is heel vreemd dat het nu ineens allemaal weg is. Maar ik had gewoon laatste tijd een raar gevoel en denk op één of andere manier dat dit beter is.
Vind het ontzettend kut om te zien dat ik haar er zoveel verdriet mee aan doe. Erg veel last van schuldgevoel dus. Buiten dat mis ik haar ook ontzettend en het ik vaak momenten dat ik denk dat dit een verkeerde beslissing is geweest.
Ik dacht dat het misschien even zou opluchten om er hier wat over te schrijven. Aangezien m'n vrienden alleen wat reageren in de trant van "Boeie, nu kun je rondneuken"
[ Bericht 24% gewijzigd door square. op 26-10-2006 12:25:01 ]
Sinds dit weekend, op de dag dat we één jaar samen waren, is het uit gegaan. De verliefdheid was weg van mijn kant, het voelde allemaal niet meer zo geweldig als in het begin. Echt slecht ging het niet, dus het is heel vreemd dat het nu ineens allemaal weg is. Maar ik had gewoon laatste tijd een raar gevoel en denk op één of andere manier dat dit beter is.
Vind het ontzettend kut om te zien dat ik haar er zoveel verdriet mee aan doe. Erg veel last van schuldgevoel dus. Buiten dat mis ik haar ook ontzettend en het ik vaak momenten dat ik denk dat dit een verkeerde beslissing is geweest.
Ik dacht dat het misschien even zou opluchten om er hier wat over te schrijven. Aangezien m'n vrienden alleen wat reageren in de trant van "Boeie, nu kun je rondneuken"
[ Bericht 24% gewijzigd door square. op 26-10-2006 12:25:01 ]
Gister was het een maand uit, kom in de stad en ik zag haar fiets al geparkeerd staan. (ja die valt op met roze enzo)
Dus ik liep naar het cafe waar me vrienden waren, zat zij daar ook en ik schrok een beetje... zo'n donderslag door je lichaam... zij had het uitgemaakt maar het ergste is ik ben al met iemand naar bed geweest. Anyhoo, ik wil haar nog ontzettend en ben verliefd nog op haar. En durfde haar gewoon niet te begroeten. Uiteindelijk kwam ze wel even naar onze tafel, kusje gegeven en ze zo van hoe gaat het bla goed allebei. Ik loog niet, zij ook niet maar het was nog raar. Later op de avond ander cafe zaten we met zelfde groep, het voelde nog zo raar.... soms kijk ik dan even naar haar en volgens mij keek ze ook wel naar mij.
Gewoon nog een vreemd gevoel als we bij elkaar zijn, van druk of spanning... Het gedag zeggen was ook raar. (eerste keer dat we dat deden nadat het uit is)
Het voelt nog niet als vrienden, terwijl we dat wel willen zijn...
Vannacht droomde ik dat ik weer met haar zoende... een maand geleden, de dag voordat het uitging droomde ik dat ze was verdwenen en spoorloos was....
Moest er gister op de terugweg weer onwijs aandenke en hoe erg ik haar nog wil... vanochtend ook nog wel, gelukkig rest van de dag genoeg afleiding gehad.
Gewoon ups en downs heeft het nu voor mij.
[ Bericht 11% gewijzigd door HiddeRV op 26-10-2006 18:06:18 ]
Dus ik liep naar het cafe waar me vrienden waren, zat zij daar ook en ik schrok een beetje... zo'n donderslag door je lichaam... zij had het uitgemaakt maar het ergste is ik ben al met iemand naar bed geweest. Anyhoo, ik wil haar nog ontzettend en ben verliefd nog op haar. En durfde haar gewoon niet te begroeten. Uiteindelijk kwam ze wel even naar onze tafel, kusje gegeven en ze zo van hoe gaat het bla goed allebei. Ik loog niet, zij ook niet maar het was nog raar. Later op de avond ander cafe zaten we met zelfde groep, het voelde nog zo raar.... soms kijk ik dan even naar haar en volgens mij keek ze ook wel naar mij.
Gewoon nog een vreemd gevoel als we bij elkaar zijn, van druk of spanning... Het gedag zeggen was ook raar. (eerste keer dat we dat deden nadat het uit is)
Het voelt nog niet als vrienden, terwijl we dat wel willen zijn...
Vannacht droomde ik dat ik weer met haar zoende... een maand geleden, de dag voordat het uitging droomde ik dat ze was verdwenen en spoorloos was....
Moest er gister op de terugweg weer onwijs aandenke en hoe erg ik haar nog wil... vanochtend ook nog wel, gelukkig rest van de dag genoeg afleiding gehad.
Gewoon ups en downs heeft het nu voor mij.
[ Bericht 11% gewijzigd door HiddeRV op 26-10-2006 18:06:18 ]
blegh,
zaterdag heb ik mn ex weer gezien op een feest, ze had wat gedronken en ik weet dat ze daar niet tegen kan (zij zelf ook) ze had ondertussen al iemand anders ontmoet die ze wel redelijk leuk vond, en dat wist ik, ze hadden enkel 3 keer afgesproken ofzo, maar verder nog niks gebeurt.
aangekomen op dat feest ging het allemaal prima, 1ste keer sinds 2 weken dat ik haar zeg en konden gewoon normaal praten, zij vermaakte zich, en ik ook wel. Later op de avond even met haar zitten praten over haar nieuwe "scharrel" en ons, boel dingen recht gepraat. ging weer naar binnen en tot mijn verbazing zag ik haar een kwartier later kotsen op de wc..., nah ik ben de kwaadste niet dus ik haar even over de rug gewreven en knuffel gegeven.. het ging wel weer ze had wat water op en we stonden nu buiten de wc. Ze kwam tegen me aan staan en begon me te zoenen, ik wou niet echt (en niet alleen omdat ze net had zitten kotsen..) maar kon moeilijk haar weg duwen omdat ik ook wat op had. Dus wij staan zoenen, ondertussen kreeg ik een belletje van 2 vrienden die weg wouden naar het volgende feest en waar ik bleef. Ik weg en gaf haar nog een zoen, we zouden later die week nog een keer afspreken om nuchter alles te bespreken.
Volgende feest was leuk, paar meiden gesproken en lekker zitten flirten (zoals ik dat vroeger in de relatie ook eigenlijk al deed) nog wat bier op en naar de stad. In de stad aangekomen discotheek in en lekker staan dansen. Op een gegeven moment kwamen 2 dames aan die erg geinterreseerd in mij waren, nog geen kwartier later stond ik met alle twee (tegelijk notabene) te zoenen... mijn weekend was spontaan uitgeroepen tot het raarste weekend allertijden
Die maandag op msn even met mijn ex zitten msnen (gezzelig hé...) en toen afgesproken dat ik vrijdag (morgen) zou langs komen, moest ook nog wat andere dingen repareren bij haar thuis...Prima niks mis mee. Ze is echter deze week alleen al 3x bij die nieuwe "vriend" van haar geweest en het begint me een beetje te irriteren door de jaloezie, ik kan niet meer normaal functioneren terwijl ik eigenlijk ook al 2 verschillende dates heb gehad (1tje bios ander hier gezzelig thuis etentje)
Ik heb het gevoel alof ik nu weer opnieuw verliefd ben geworden oid, ik mis haar, ik heb haar nodig ik begin zelfs wanhopig te worden... diep van binnen zegt er iets dat ik beter morgen niet naar haar toe kan gaan, maar ik wil zou graag, misschien... misschien wordt alles weer beter...
zaterdag heb ik mn ex weer gezien op een feest, ze had wat gedronken en ik weet dat ze daar niet tegen kan (zij zelf ook) ze had ondertussen al iemand anders ontmoet die ze wel redelijk leuk vond, en dat wist ik, ze hadden enkel 3 keer afgesproken ofzo, maar verder nog niks gebeurt.
aangekomen op dat feest ging het allemaal prima, 1ste keer sinds 2 weken dat ik haar zeg en konden gewoon normaal praten, zij vermaakte zich, en ik ook wel. Later op de avond even met haar zitten praten over haar nieuwe "scharrel" en ons, boel dingen recht gepraat. ging weer naar binnen en tot mijn verbazing zag ik haar een kwartier later kotsen op de wc..., nah ik ben de kwaadste niet dus ik haar even over de rug gewreven en knuffel gegeven.. het ging wel weer ze had wat water op en we stonden nu buiten de wc. Ze kwam tegen me aan staan en begon me te zoenen, ik wou niet echt (en niet alleen omdat ze net had zitten kotsen..) maar kon moeilijk haar weg duwen omdat ik ook wat op had. Dus wij staan zoenen, ondertussen kreeg ik een belletje van 2 vrienden die weg wouden naar het volgende feest en waar ik bleef. Ik weg en gaf haar nog een zoen, we zouden later die week nog een keer afspreken om nuchter alles te bespreken.
Volgende feest was leuk, paar meiden gesproken en lekker zitten flirten (zoals ik dat vroeger in de relatie ook eigenlijk al deed) nog wat bier op en naar de stad. In de stad aangekomen discotheek in en lekker staan dansen. Op een gegeven moment kwamen 2 dames aan die erg geinterreseerd in mij waren, nog geen kwartier later stond ik met alle twee (tegelijk notabene) te zoenen... mijn weekend was spontaan uitgeroepen tot het raarste weekend allertijden
Die maandag op msn even met mijn ex zitten msnen (gezzelig hé...) en toen afgesproken dat ik vrijdag (morgen) zou langs komen, moest ook nog wat andere dingen repareren bij haar thuis...Prima niks mis mee. Ze is echter deze week alleen al 3x bij die nieuwe "vriend" van haar geweest en het begint me een beetje te irriteren door de jaloezie, ik kan niet meer normaal functioneren terwijl ik eigenlijk ook al 2 verschillende dates heb gehad (1tje bios ander hier gezzelig thuis etentje)
Ik heb het gevoel alof ik nu weer opnieuw verliefd ben geworden oid, ik mis haar, ik heb haar nodig ik begin zelfs wanhopig te worden... diep van binnen zegt er iets dat ik beter morgen niet naar haar toe kan gaan, maar ik wil zou graag, misschien... misschien wordt alles weer beter...
Heb je weinig aan, denk ik.quote:Op donderdag 26 oktober 2006 21:37 schreef flappiewappie het volgende:
blegh,
zaterdag heb ik mn ex weer gezien op een feest, ze had wat gedronken en ik weet dat ze daar niet tegen kan (zij zelf ook) ze had ondertussen al iemand anders ontmoet die ze wel redelijk leuk vond, en dat wist ik, ze hadden enkel 3 keer afgesproken ofzo, maar verder nog niks gebeurt.
aangekomen op dat feest ging het allemaal prima, 1ste keer sinds 2 weken dat ik haar zeg en konden gewoon normaal praten, zij vermaakte zich, en ik ook wel. Later op de avond even met haar zitten praten over haar nieuwe "scharrel" en ons, boel dingen recht gepraat. ging weer naar binnen en tot mijn verbazing zag ik haar een kwartier later kotsen op de wc..., nah ik ben de kwaadste niet dus ik haar even over de rug gewreven en knuffel gegeven.. het ging wel weer ze had wat water op en we stonden nu buiten de wc. Ze kwam tegen me aan staan en begon me te zoenen, ik wou niet echt (en niet alleen omdat ze net had zitten kotsen..) maar kon moeilijk haar weg duwen omdat ik ook wat op had. Dus wij staan zoenen, ondertussen kreeg ik een belletje van 2 vrienden die weg wouden naar het volgende feest en waar ik bleef. Ik weg en gaf haar nog een zoen, we zouden later die week nog een keer afspreken om nuchter alles te bespreken.
Volgende feest was leuk, paar meiden gesproken en lekker zitten flirten (zoals ik dat vroeger in de relatie ook eigenlijk al deed) nog wat bier op en naar de stad. In de stad aangekomen discotheek in en lekker staan dansen. Op een gegeven moment kwamen 2 dames aan die erg geinterreseerd in mij waren, nog geen kwartier later stond ik met alle twee (tegelijk notabene) te zoenen... mijn weekend was spontaan uitgeroepen tot het raarste weekend allertijden
Die maandag op msn even met mijn ex zitten msnen (gezzelig hé...) en toen afgesproken dat ik vrijdag (morgen) zou langs komen, moest ook nog wat andere dingen repareren bij haar thuis...Prima niks mis mee. Ze is echter deze week alleen al 3x bij die nieuwe "vriend" van haar geweest en het begint me een beetje te irriteren door de jaloezie, ik kan niet meer normaal functioneren terwijl ik eigenlijk ook al 2 verschillende dates heb gehad (1tje bios ander hier gezzelig thuis etentje)
Ik heb het gevoel alof ik nu weer opnieuw verliefd ben geworden oid, ik mis haar, ik heb haar nodig ik begin zelfs wanhopig te worden... diep van binnen zegt er iets dat ik beter morgen niet naar haar toe kan gaan, maar ik wil zou graag, misschien... misschien wordt alles weer beter...
Ik weet niet precies hoe de breuk tussen jullie twee is ontstaan en hoe groot het probleem is, maar ik herken heel goed hoe jij je voelt. Voor mij werkte het beste om mijn ex compleet uit mijn leven te zetten. Uit het oog, uit het hart. Vooral als er derden in het spel zijn, want dat zal op ten duur toch alleen maar weer voor frictie zorgen. Maar goed, jij maakt uiteindelijk hier de keuzes. Ik zou, als ik jou was, in ieder geval heel erg nadenken of ik juist echt háár - om wie zij als persoon is - zou terugwillen, of dat ik juist de relatie - zoals die was - terug zou willen.
Bij de tweede optie zou ik als ik jou was nog even vrijgezel blijven en even heel goed over alles nadenken.
The Wolf: You must be Jules, which would make you Vincent. Let's get down to brass tacks, gentlemen. If I was informed correctly, the clock is ticking, is that right, Jimmie?
Jimmie: Uh, one hundred percent
Jimmie: Uh, one hundred percent
Ik voel me helaas ook geroepen in dit topic te posten...
Twee dagen geleden is mijn relatie na bijna een jaar (zondag had een mooie dag moeten worden) uitgegaan. Het is een zeer intensieve relatie geweest, waarin we zeker de eerste 10 maanden bijna geen dag zonder elkaar zijn geweest. We hebben altijd bewust niet aan af en toe afstand nemen gedaan, omdat we vonden dat zolang het goed ging en we allebei bij elkaar wilden zijn, we er gewoon zo lang van moesten genieten als het kon. Er is een aantal dingen gebeurd tijdens de relatie die onze band alleen maar heeft versterkt en ook al heb ik nooit het idee gehad dat dit voor altijd zou zijn, is ze toch altijd ontzettend speciaal geweest voor mij. Als we bij elkaar waren ging alles automatisch, tot een week of 2 geleden.
Zo'n 2 maanden geleden was het eerste deukje al ontstaan, toen zij in een stressvolle periode opeens 'onzeker was over haar gevoelens'. Na een roerige week waarin ze veel heeft nagedacht en ik door een hel ben gegaan, was ze toch tot de conclusie gekomen dat ze met me verder wilde en sindsdien ging het weer als vanouds. Het was voor mij opvallend om te zien dat ondanks deze twijfel onze relatie gewoon weer verder ging alsof er niets was gebeurd. Maar sinds twee weken is het dus anders geworden. Daar waar ze normaal gesproken altijd verliefdheid uitstraalde wanneer ik haar zag, leek het nu opeens verdwenen. Ook gedroeg ze zich heel anders dan normaal, veel killer en afstandelijker en reageerde ze steeds vaker bot en zelfs beledigend op mij. Nou zit ze weer in een stressvolle periode (tentamens), maar ik merkte gelijk dat het anders was dan in andere stressperiodes. Het vuur was gewoon gedoofd.
Twee dagen geleden dan toch maar besloten dat de kogel door de kerk moest en dus heb ik haar gevraagd of ze nog wel verliefd op me was. 'Weet ik niet' was het antwoord en nadat we uren gepraat en gehuild hebben, zagen we uiteindelijk geen andere uitweg dan uit elkaar gaan. Zij had ook door dat ze zich anders gedroeg en ze wist niet goed waarom, maar dacht inderdaad dat ze niet meer verliefd op me was. Ze wilde me de twee weken voordat het uitging wel steeds blijven zien en bellen omdat ze hoopte dat het weer goed zou komen, maar dat gebeurde niet.
We houden nog wel van elkaar, maar we hebben allebei altijd zo iets gehad van: zo lang het leuk is, is het leuk'. Sommige vrienden van ons hebben dat altijd raar gevonden, maar het was onze visie en we stonden er allebei achter. Maar nu werkte het gewoon niet meer, het liep stroef ipv automatisch als we bij elkaar waren. En het duidelijkste teken was voor mij dus dat ik die verliefdheid niet meer kon zien bij haar. Het afscheid was ontzettend emotioneel (van 2 kanten), maar het is wel beter zo. De kans dat we elkaar zo ontzettend gaan missen, dat we weer bij elkaar terugkomen is aanwezig, maar dan zal het altijd van korte duur zijn. Het is gewoon over.
Het rare is dat ik nog helemaal niet ben ingestort. Ik heb altijd gedacht dat wanneer het uit zou gaan, ik helemaal kapot zou gaan en weken mijn bed niet meer uit zou komen. De laatste twee dagen zit het wel constant in mn hoofd, maar echte huilbuien heb ik nog niet gehad. Het lijkt wel of ik het nog niet besef en de klap zal ook heus nog wel komen. Ik mis vooral de kleine dingetjes, zoals nog even bellen voordat je gaat slapen. We hebben sinds het uit geen contact meer gehad en dat is eigenlijk wel goed, want ik weet dat het daar alleen maar erger van zou worden, maar toch...de drang om haar te bellen of te smsen is zo groot. Ik zit raar genoeg een beetje te wachten tot de klap komt, maar misschien komt ie wel helemaal niet en zat er blijkbaar al in mn hoofd dat het er aan zat te komen, dat het niet meer werkte en dat het maar beter is zo. Maar ik weet ook wel weer zeker eigenlijk dat wanneer ik haar zie en niet gewoon naar haar toe kan gaan en een kusje geven, het echt tot me doordringt en de klap alsnog zal komen.
Het is raar zo, het is net alsof er een stuk van mij is weggenomen, ik voel me leeg. Ze heeft in het jaar zo'n belangrijke rol in mijn leven gespeeld en nu is dat opeens weg. Ik heb er al veel over gepraat met vrienden en familie en dat helpt wel, maar toch begrijp ik maar niet waarom ik er zo koel onder blijf. Ik mis der, maar ik wil der ook niet terug. Eigenlijk is het een grote verwarde brei in mn hoofd en ik weet niet hoe ik het weer op orde kan krijgen.
Dit even opschrijven lucht wel op, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er mee wil. Net zo goed als dat ik momenteel eigenlijk helemaal niet weet wat ik wil...
Twee dagen geleden is mijn relatie na bijna een jaar (zondag had een mooie dag moeten worden) uitgegaan. Het is een zeer intensieve relatie geweest, waarin we zeker de eerste 10 maanden bijna geen dag zonder elkaar zijn geweest. We hebben altijd bewust niet aan af en toe afstand nemen gedaan, omdat we vonden dat zolang het goed ging en we allebei bij elkaar wilden zijn, we er gewoon zo lang van moesten genieten als het kon. Er is een aantal dingen gebeurd tijdens de relatie die onze band alleen maar heeft versterkt en ook al heb ik nooit het idee gehad dat dit voor altijd zou zijn, is ze toch altijd ontzettend speciaal geweest voor mij. Als we bij elkaar waren ging alles automatisch, tot een week of 2 geleden.
Zo'n 2 maanden geleden was het eerste deukje al ontstaan, toen zij in een stressvolle periode opeens 'onzeker was over haar gevoelens'. Na een roerige week waarin ze veel heeft nagedacht en ik door een hel ben gegaan, was ze toch tot de conclusie gekomen dat ze met me verder wilde en sindsdien ging het weer als vanouds. Het was voor mij opvallend om te zien dat ondanks deze twijfel onze relatie gewoon weer verder ging alsof er niets was gebeurd. Maar sinds twee weken is het dus anders geworden. Daar waar ze normaal gesproken altijd verliefdheid uitstraalde wanneer ik haar zag, leek het nu opeens verdwenen. Ook gedroeg ze zich heel anders dan normaal, veel killer en afstandelijker en reageerde ze steeds vaker bot en zelfs beledigend op mij. Nou zit ze weer in een stressvolle periode (tentamens), maar ik merkte gelijk dat het anders was dan in andere stressperiodes. Het vuur was gewoon gedoofd.
Twee dagen geleden dan toch maar besloten dat de kogel door de kerk moest en dus heb ik haar gevraagd of ze nog wel verliefd op me was. 'Weet ik niet' was het antwoord en nadat we uren gepraat en gehuild hebben, zagen we uiteindelijk geen andere uitweg dan uit elkaar gaan. Zij had ook door dat ze zich anders gedroeg en ze wist niet goed waarom, maar dacht inderdaad dat ze niet meer verliefd op me was. Ze wilde me de twee weken voordat het uitging wel steeds blijven zien en bellen omdat ze hoopte dat het weer goed zou komen, maar dat gebeurde niet.
We houden nog wel van elkaar, maar we hebben allebei altijd zo iets gehad van: zo lang het leuk is, is het leuk'. Sommige vrienden van ons hebben dat altijd raar gevonden, maar het was onze visie en we stonden er allebei achter. Maar nu werkte het gewoon niet meer, het liep stroef ipv automatisch als we bij elkaar waren. En het duidelijkste teken was voor mij dus dat ik die verliefdheid niet meer kon zien bij haar. Het afscheid was ontzettend emotioneel (van 2 kanten), maar het is wel beter zo. De kans dat we elkaar zo ontzettend gaan missen, dat we weer bij elkaar terugkomen is aanwezig, maar dan zal het altijd van korte duur zijn. Het is gewoon over.
Het rare is dat ik nog helemaal niet ben ingestort. Ik heb altijd gedacht dat wanneer het uit zou gaan, ik helemaal kapot zou gaan en weken mijn bed niet meer uit zou komen. De laatste twee dagen zit het wel constant in mn hoofd, maar echte huilbuien heb ik nog niet gehad. Het lijkt wel of ik het nog niet besef en de klap zal ook heus nog wel komen. Ik mis vooral de kleine dingetjes, zoals nog even bellen voordat je gaat slapen. We hebben sinds het uit geen contact meer gehad en dat is eigenlijk wel goed, want ik weet dat het daar alleen maar erger van zou worden, maar toch...de drang om haar te bellen of te smsen is zo groot. Ik zit raar genoeg een beetje te wachten tot de klap komt, maar misschien komt ie wel helemaal niet en zat er blijkbaar al in mn hoofd dat het er aan zat te komen, dat het niet meer werkte en dat het maar beter is zo. Maar ik weet ook wel weer zeker eigenlijk dat wanneer ik haar zie en niet gewoon naar haar toe kan gaan en een kusje geven, het echt tot me doordringt en de klap alsnog zal komen.
Het is raar zo, het is net alsof er een stuk van mij is weggenomen, ik voel me leeg. Ze heeft in het jaar zo'n belangrijke rol in mijn leven gespeeld en nu is dat opeens weg. Ik heb er al veel over gepraat met vrienden en familie en dat helpt wel, maar toch begrijp ik maar niet waarom ik er zo koel onder blijf. Ik mis der, maar ik wil der ook niet terug. Eigenlijk is het een grote verwarde brei in mn hoofd en ik weet niet hoe ik het weer op orde kan krijgen.
Dit even opschrijven lucht wel op, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er mee wil. Net zo goed als dat ik momenteel eigenlijk helemaal niet weet wat ik wil...
Ik heb dat ook wel man. 4 jaar een relatie, niet echt ingestort ofzo. Wel af en toe een brok in m'n keel en verdrietig. Maar ach, als je het dan ziet aankomen dan weet je het toch een beetje, misschien maak je dan onbewust toch op dat de klap wel zal komen. Je moet natuurlijk niet gaan wachten op de klap, probeer gewoon door te gaan en je merkt het wel als het even niet gaat. Vooral kerst of je verjaardag zal moeilijk worden.quote:Op vrijdag 27 oktober 2006 11:35 schreef cloudydays1 het volgende:
Ik voel me helaas ook geroepen in dit topic te posten...
Twee dagen geleden is mijn relatie na bijna een jaar (zondag had een mooie dag moeten worden) uitgegaan. Het is een zeer intensieve relatie geweest, waarin we zeker de eerste 10 maanden bijna geen dag zonder elkaar zijn geweest. We hebben altijd bewust niet aan af en toe afstand nemen gedaan, omdat we vonden dat zolang het goed ging en we allebei bij elkaar wilden zijn, we er gewoon zo lang van moesten genieten als het kon. Er is een aantal dingen gebeurd tijdens de relatie die onze band alleen maar heeft versterkt en ook al heb ik nooit het idee gehad dat dit voor altijd zou zijn, is ze toch altijd ontzettend speciaal geweest voor mij. Als we bij elkaar waren ging alles automatisch, tot een week of 2 geleden.
Zo'n 2 maanden geleden was het eerste deukje al ontstaan, toen zij in een stressvolle periode opeens 'onzeker was over haar gevoelens'. Na een roerige week waarin ze veel heeft nagedacht en ik door een hel ben gegaan, was ze toch tot de conclusie gekomen dat ze met me verder wilde en sindsdien ging het weer als vanouds. Het was voor mij opvallend om te zien dat ondanks deze twijfel onze relatie gewoon weer verder ging alsof er niets was gebeurd. Maar sinds twee weken is het dus anders geworden. Daar waar ze normaal gesproken altijd verliefdheid uitstraalde wanneer ik haar zag, leek het nu opeens verdwenen. Ook gedroeg ze zich heel anders dan normaal, veel killer en afstandelijker en reageerde ze steeds vaker bot en zelfs beledigend op mij. Nou zit ze weer in een stressvolle periode (tentamens), maar ik merkte gelijk dat het anders was dan in andere stressperiodes. Het vuur was gewoon gedoofd.
Twee dagen geleden dan toch maar besloten dat de kogel door de kerk moest en dus heb ik haar gevraagd of ze nog wel verliefd op me was. 'Weet ik niet' was het antwoord en nadat we uren gepraat en gehuild hebben, zagen we uiteindelijk geen andere uitweg dan uit elkaar gaan. Zij had ook door dat ze zich anders gedroeg en ze wist niet goed waarom, maar dacht inderdaad dat ze niet meer verliefd op me was. Ze wilde me de twee weken voordat het uitging wel steeds blijven zien en bellen omdat ze hoopte dat het weer goed zou komen, maar dat gebeurde niet.
We houden nog wel van elkaar, maar we hebben allebei altijd zo iets gehad van: zo lang het leuk is, is het leuk'. Sommige vrienden van ons hebben dat altijd raar gevonden, maar het was onze visie en we stonden er allebei achter. Maar nu werkte het gewoon niet meer, het liep stroef ipv automatisch als we bij elkaar waren. En het duidelijkste teken was voor mij dus dat ik die verliefdheid niet meer kon zien bij haar. Het afscheid was ontzettend emotioneel (van 2 kanten), maar het is wel beter zo. De kans dat we elkaar zo ontzettend gaan missen, dat we weer bij elkaar terugkomen is aanwezig, maar dan zal het altijd van korte duur zijn. Het is gewoon over.
Het rare is dat ik nog helemaal niet ben ingestort. Ik heb altijd gedacht dat wanneer het uit zou gaan, ik helemaal kapot zou gaan en weken mijn bed niet meer uit zou komen. De laatste twee dagen zit het wel constant in mn hoofd, maar echte huilbuien heb ik nog niet gehad. Het lijkt wel of ik het nog niet besef en de klap zal ook heus nog wel komen. Ik mis vooral de kleine dingetjes, zoals nog even bellen voordat je gaat slapen. We hebben sinds het uit geen contact meer gehad en dat is eigenlijk wel goed, want ik weet dat het daar alleen maar erger van zou worden, maar toch...de drang om haar te bellen of te smsen is zo groot. Ik zit raar genoeg een beetje te wachten tot de klap komt, maar misschien komt ie wel helemaal niet en zat er blijkbaar al in mn hoofd dat het er aan zat te komen, dat het niet meer werkte en dat het maar beter is zo. Maar ik weet ook wel weer zeker eigenlijk dat wanneer ik haar zie en niet gewoon naar haar toe kan gaan en een kusje geven, het echt tot me doordringt en de klap alsnog zal komen.
Het is raar zo, het is net alsof er een stuk van mij is weggenomen, ik voel me leeg. Ze heeft in het jaar zo'n belangrijke rol in mijn leven gespeeld en nu is dat opeens weg. Ik heb er al veel over gepraat met vrienden en familie en dat helpt wel, maar toch begrijp ik maar niet waarom ik er zo koel onder blijf. Ik mis der, maar ik wil der ook niet terug. Eigenlijk is het een grote verwarde brei in mn hoofd en ik weet niet hoe ik het weer op orde kan krijgen.
Dit even opschrijven lucht wel op, maar ik weet eigenlijk niet wat ik er mee wil. Net zo goed als dat ik momenteel eigenlijk helemaal niet weet wat ik wil...
Was dat nou een zielige poging om grappig te zijn?
Ik zat ff deze topic te lezen, en wil mijn verhaal ook ff kwijt.
Ik zat al behoorlijk met mezelf in de knoop, waarvoor ik al onder behandeling was van Parnassia.
En na een behoorlijk uit de hand gelopen ruzie (waar we beiden schuld aan hadden) heeft zij het uitgemaakt.
En daarna ben ik wel behoorlijk ingestort.
Ik heb dan ook nog het probleem dat mijn ex-vriendin bij dezelfde sociale werkplaats werkt als ik, alleen op een andere afdeling.
Dus ik zie mijn ex nog elke dag ook.
Ik zat al behoorlijk met mezelf in de knoop, waarvoor ik al onder behandeling was van Parnassia.
En na een behoorlijk uit de hand gelopen ruzie (waar we beiden schuld aan hadden) heeft zij het uitgemaakt.
En daarna ben ik wel behoorlijk ingestort.
Ik heb dan ook nog het probleem dat mijn ex-vriendin bij dezelfde sociale werkplaats werkt als ik, alleen op een andere afdeling.
Dus ik zie mijn ex nog elke dag ook.
Op een dag drink je geen Grolsch meer, maar drink je bier...
Exact hetzelfde bij mij, alleen heeft zij het uitgemaakt, ook 1 jaar een relatie en het gevoel bij haar kant was weg....best klote maarja ik merk aan mezelf dat ik haar nu na een week al niet meer zo erg mis dus dat zegt denk ik ook al genoegquote:Op donderdag 26 oktober 2006 11:56 schreef square. het volgende:
Ik kom hier ook maar even mee lezen.
Sinds dit weekend, op de dag dat we één jaar samen waren, is het uit gegaan. De verliefdheid was weg van mijn kant, het voelde allemaal niet meer zo geweldig als in het begin. Echt slecht ging het niet, dus het is heel vreemd dat het nu ineens allemaal weg is. Maar ik had gewoon laatste tijd een raar gevoel en denk op één of andere manier dat dit beter is.
Vind het ontzettend kut om te zien dat ik haar er zoveel verdriet mee aan doe. Erg veel last van schuldgevoel dus. Buiten dat mis ik haar ook ontzettend en het ik vaak momenten dat ik denk dat dit een verkeerde beslissing is geweest.
Ik dacht dat het misschien even zou opluchten om er hier wat over te schrijven. Aangezien m'n vrienden alleen wat reageren in de trant van "Boeie, nu kun je rondneuken"
Make The Floor Burn!
oh, nu heb ik best een kutactie gedaan. zijn zusje was dus bij ons op school. Nou heeft T nog een boek van mij (ben ik een keer expres bij hem vergeten, men are from mars and women are from venus). Daar maakten we wel eens grapjes over van: 'nou moet je nog terugkomen om dat boek te halen.' Nu heb ik dus aan haar gevraagd of zij dat boek meegeeft met iemand die bij mij op school zit. ben benieuwd of ik iets van hem hoor..
zorg dat je haar de komende maand niet spreekt, anders kwam het bij mij allemaal in 1x terug en was ik weer terug bij af...quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 13:46 schreef Pilldriver het volgende:
[..]
Exact hetzelfde bij mij, alleen heeft zij het uitgemaakt, ook 1 jaar een relatie en het gevoel bij haar kant was weg....best klote maarja ik merk aan mezelf dat ik haar nu na een week al niet meer zo erg mis dus dat zegt denk ik ook al genoeg
O_o. Het is nu bijna een week uit, en het gaat al iets beter met me. Gisteren gewoon gezellig op msn gekletst en afgesproken op 15 nov. (over 3 weken dus) om met een vriendin van mij en een paar gemeenschappelijke kennissen/vrienden in hun toko Nederland-Engeland te kijken. (Ja, ik hou van voetbal.) Maar als ik er dan over denk te zijn dan zeg jij dat er toch een grote kans is dat het weer helemaal mis gaat?quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 14:44 schreef flappiewappie het volgende:
[..]
zorg dat je haar de komende maand niet spreekt, anders kwam het bij mij allemaal in 1x terug en was ik weer terug bij af...
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
nja mis, als je haar dan net vergeten bent, en het weer "beter" gaat heb je kans dat het in een keer terug komt en je al die moeite voor niks heb gedaan.
Is voor iedereen anders natuurlijk. Je komt er eigenlijk pas achter als je haar weer ziet..quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 17:10 schreef Mavro het volgende:
[..]
O_o. Het is nu bijna een week uit, en het gaat al iets beter met me. Gisteren gewoon gezellig op msn gekletst en afgesproken op 15 nov. (over 3 weken dus) om met een vriendin van mij en een paar gemeenschappelijke kennissen/vrienden in hun toko Nederland-Engeland te kijken. (Ja, ik hou van voetbal.) Maar als ik er dan over denk te zijn dan zeg jij dat er toch een grote kans is dat het weer helemaal mis gaat?
ik denk het eerlijk gezegd ook. Als je bij ons kijkt heb je te maken met twee mensen die zich allebei nog niet echt vrij zien van de relatie en gemengde gevoelens hebben over wat nu. Behalve dan dat hij vaker vindt dat het uit moet zijn en ik dat alleen heb in relatie tot zijn huidige 'onbetrouwbaarheid'.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 18:28 schreef gewoonte het volgende:
[..]
Is voor iedereen anders natuurlijk. Je komt er eigenlijk pas achter als je haar weer ziet..
Wat ook wel opvallend was, was dat ik afgelopen vrijdag een volledig verslag te horen kreeg van wat ik allemaal had gedaan tijdens het uitgaan in een bar in Istanbul. Hij wist precies met wie ik er was geweest en wat er was gebeurd. En dat terwijl hij 1200 km verderop woont.
klinkt alsof iemand jaloers is...quote:Op zondag 29 oktober 2006 02:42 schreef HiZ het volgende:
[..]
Wat ook wel opvallend was, was dat ik afgelopen vrijdag een volledig verslag te horen kreeg van wat ik allemaal had gedaan tijdens het uitgaan in een bar in Istanbul. Hij wist precies met wie ik er was geweest en wat er was gebeurd. En dat terwijl hij 1200 km verderop woont.
maar goed, ik begin het nu echt zat te worden dat ik bij alles wat ik doe verdrietig ben, ik schiet er heleemaaaaaal niks mee op. Ik haat dat gevoel nog meer dan dat ik het haat om weer single te zijn. Kon gister niet eens normaal functioneren op mijn werk, ik ga nu bezig voor school en als dat dan ook al niet lukt word ik echt helemaal gek en gaak een jaar op vakantie ofzo
ik snap mezelf niet.
*had echt niet verwacht dat me verhaal zo lang zou worden*
1 oktober had ik 6 maanden met me (ex)vriendin gekregen.
Ik had voor haar gekookt , toetje gemaakt , ze had me een zelfgemaakte boek gegeven met 184 reden waarom ze van me houd. Het was echt zo gezellig.
de volgende dag was ze bij mij , en ik had ruzie gekregen met me ouders.
Ze vertelde me dat ik teveel bij haar was en daardoor me studie vergat.
Het sloeg hard in en uit het niets raakte ik van slag.
Ander half week was ik down. wou alleen in me bed liggen , niet eten , alleen slapen.
Ik kon ook niet naar school, alles trok me aan.
Had spijt van dingen van vroeger en ik dacht alleen aan , wat als ik de tijd kon terug draaien
3 dagen lang alleen huilen, ik dacht dat ik het uit moest maken.
Ik dacht dat ik twijfels had dus heb met haar gesproken. Het was echt alleen maar huilen van beide kanten.
Het deed me echt pijn om haar te zien huilen. maar het was ook mij schuld.
Ik zij steeds dat het wel uit moest en daarna nam ik me worden terug.
Uiteindelijk had ik besloten het niet uitmaken.
12 oktober , spraken we vervolgens met elkaar af
en het werd weer gezellig , me twijfels waren opeens weg(ik weet niet eens of ik twijfels had , had wel een slecht gevoel)
Het ging een tijdje goed , tot vorige week 22 oktober. Ik was uitgegaan met me vriendin en 2 van haar vriendinnen ik was eerder weggaan om 3 uur snachts. het was echt zo druk dat ik chagrijnig werd.
Dus ik zij tegen me vriendin dat ik haar de volgende dag wel zou spreken. 45 min naar huis lopen , boos ,geïrriteerd , chagrijnig. Onder weg naar huis wou ik haar echt knuffelen.
de volgende dag werd ik wakker met weer zo kut gevoel , angstig gevoel, zenuwen in me buik
en de eerste wat ik dacht was, niet weer.
Niet weer dezelfde gevoel als een maand geleden.
Ik voel me echt zo schuldig dat ik haar eerst liet huilen en die huilende blik zie ik steeds voor me. dat doet me echt pijn.
en het doet me ook pijn dat ik dingen weet van haar en haar ex samen.
Die ik achteraf gewoon niet wou horen ,ookal haat zij haar ex. ik kan gewoon niet vergeten dat zij het ook samen hebben gedaan , en dat hij haar gewoon gebruikt had.
en ik voelt me zo kut als dat weer in me hoofd op komt , boos dat ze samen ook hebben gedaan
boos dat hij haar gebruikt haar. Ik dacht dat ik minder voor haar zou voelen , dat ik haar alleen als me beste vriendin zie.
Ik begon weer te twijfelen. en had 27 oktober , vorige week vrijdag met der gesproken.
dat alles zo normaal voelde. die vlinders waren soort van weg.
Weer had ik het niet uitgemaakt , want ik wou voor deze relatie vechten.
ik belde haar later die avond op en ze maakte het uit, maar we zouden vrienden blijven.
en daar ben ik blij om want ik wil haar echt niet helemaal kwijt raken.
Ze is echt me zielsmaatje. aan de ene kant was ik opgelucht, maar aan de andere kant had ik spijt van alles , nu nog steeds haast direct dat ze het uitmaakte had ze spijt en zij ze of ik weer een relatie met der wil.
Ik kon geen ja zeggen maar ook geen nee.ik gaf geen antwoord.
Ik was bang dat ik ja zou zeggen en dat het vervolgens weer uit zou gaan.
de dag daarna was ik toch bij der huis geweest. want haar moeder was jarig.(zij wou dat ik kwam)
toen ik haar weer zag voelde ik me beter dan de dag ervoor toen het uitging.
Ik knuffelde haar ook meteen. Ze zij dat we gewoon goede vrienden zijn.
Maar uiteindelijk kuste we elkaar en was alles zoals eerst. Ze zij tegen mij of ik haar weer terug wou .En ik kon weer gaan antwoord geven. het kussen en knuffelen voelde zo goed met haar maar ik wist niet zeker of ik weer zou twijfelen als ik weer een relatie met haar zou hebben.
dus ik zij , kunnen we niet op vriendschap op nummer 1 zetten en ons relatie op nummer 2 en dan kijken hoe het gaat.
maar dat wou ze niet. en ze deed gelijk afstandelijk , ik kon haar niet aanraken en ze was heel kill tegen me.
Ze zij dat we alleen vrienden zijn. en het deed me echt zeer om dat te horen en te zien dat ze afstand van me nam. die dag was echt als een roller coaster. Want later die avond kuste we elkaar weer , en hielden we elkaar weer vast en dat voelde weer goed .
Ik bleef ook bij der slapen en toen ik wakker werd , had ik weer die zenuwen in me maag. toch deden we intieme dingen waar we later spijt van gekregen. Maar alles wat ik met haar doe voelt zo vertrouwt en ik heb zulke mooie herinneringen aan haar dat ik weer terug bij der wil.
Maar ik wil niet dat ik dan weer zou twijfelen of me weer slecht zou voelen.
Want dan zou het weer uitmaken en een 2e keer zou meer pijn doen voor haar en mij. en dan ben ik bang dat ons vriendschap ook daardoor kapot zou gaan.
ze is meer dan me vriendin ze is me zielsmaatje. Ik voelde me echt kut toen ik gister weer naar huis moest gaan. ik huilde direct toen ik uit haar huis was. misde haar direct.
Elke keer als ik aan haar denkt en de herinneringen die we samen hadden ga ik automatisch huilen en ga ik me kut voelen.ik zou ook niet willen weten dat ze met andere jongens zou dansen , zoenen , flirten. dat zou me echt zeer doen. als ik wou dat het uit zou gaan , waarom voel ik me dan kut en schuldig. ik wil echt nu bij der zijn. ik kan me huiswerk nie maken en heb al een achterstand van een maand
ik ga het dit jaar denk ik niet halen.
mischien was die kut gevoel gewoon dat ik zoveel werk en stress heb van me opleiding dat ik me slecht ging voelen en vervolgens een reden zocht waarom ik me kut voelde en bij haar uit kwam
misschien voel ik me door iets anders kut.
ik wil dat we een samen een toekomst kunnen hebben.
ik mis haar nu wel , maar deels ben ik ook opgelucht. maar ik wil der tergelijk ook weer terug.
ik mis iets , ik voel me leeg
*had echt niet verwacht dat me verhaal zo lang zou worden*
1 oktober had ik 6 maanden met me (ex)vriendin gekregen.
Ik had voor haar gekookt , toetje gemaakt , ze had me een zelfgemaakte boek gegeven met 184 reden waarom ze van me houd. Het was echt zo gezellig.
de volgende dag was ze bij mij , en ik had ruzie gekregen met me ouders.
Ze vertelde me dat ik teveel bij haar was en daardoor me studie vergat.
Het sloeg hard in en uit het niets raakte ik van slag.
Ander half week was ik down. wou alleen in me bed liggen , niet eten , alleen slapen.
Ik kon ook niet naar school, alles trok me aan.
Had spijt van dingen van vroeger en ik dacht alleen aan , wat als ik de tijd kon terug draaien
3 dagen lang alleen huilen, ik dacht dat ik het uit moest maken.
Ik dacht dat ik twijfels had dus heb met haar gesproken. Het was echt alleen maar huilen van beide kanten.
Het deed me echt pijn om haar te zien huilen. maar het was ook mij schuld.
Ik zij steeds dat het wel uit moest en daarna nam ik me worden terug.
Uiteindelijk had ik besloten het niet uitmaken.
12 oktober , spraken we vervolgens met elkaar af
en het werd weer gezellig , me twijfels waren opeens weg(ik weet niet eens of ik twijfels had , had wel een slecht gevoel)
Het ging een tijdje goed , tot vorige week 22 oktober. Ik was uitgegaan met me vriendin en 2 van haar vriendinnen ik was eerder weggaan om 3 uur snachts. het was echt zo druk dat ik chagrijnig werd.
Dus ik zij tegen me vriendin dat ik haar de volgende dag wel zou spreken. 45 min naar huis lopen , boos ,geïrriteerd , chagrijnig. Onder weg naar huis wou ik haar echt knuffelen.
de volgende dag werd ik wakker met weer zo kut gevoel , angstig gevoel, zenuwen in me buik
en de eerste wat ik dacht was, niet weer.
Niet weer dezelfde gevoel als een maand geleden.
Ik voel me echt zo schuldig dat ik haar eerst liet huilen en die huilende blik zie ik steeds voor me. dat doet me echt pijn.
en het doet me ook pijn dat ik dingen weet van haar en haar ex samen.
Die ik achteraf gewoon niet wou horen ,ookal haat zij haar ex. ik kan gewoon niet vergeten dat zij het ook samen hebben gedaan , en dat hij haar gewoon gebruikt had.
en ik voelt me zo kut als dat weer in me hoofd op komt , boos dat ze samen ook hebben gedaan
boos dat hij haar gebruikt haar. Ik dacht dat ik minder voor haar zou voelen , dat ik haar alleen als me beste vriendin zie.
Ik begon weer te twijfelen. en had 27 oktober , vorige week vrijdag met der gesproken.
dat alles zo normaal voelde. die vlinders waren soort van weg.
Weer had ik het niet uitgemaakt , want ik wou voor deze relatie vechten.
ik belde haar later die avond op en ze maakte het uit, maar we zouden vrienden blijven.
en daar ben ik blij om want ik wil haar echt niet helemaal kwijt raken.
Ze is echt me zielsmaatje. aan de ene kant was ik opgelucht, maar aan de andere kant had ik spijt van alles , nu nog steeds haast direct dat ze het uitmaakte had ze spijt en zij ze of ik weer een relatie met der wil.
Ik kon geen ja zeggen maar ook geen nee.ik gaf geen antwoord.
Ik was bang dat ik ja zou zeggen en dat het vervolgens weer uit zou gaan.
de dag daarna was ik toch bij der huis geweest. want haar moeder was jarig.(zij wou dat ik kwam)
toen ik haar weer zag voelde ik me beter dan de dag ervoor toen het uitging.
Ik knuffelde haar ook meteen. Ze zij dat we gewoon goede vrienden zijn.
Maar uiteindelijk kuste we elkaar en was alles zoals eerst. Ze zij tegen mij of ik haar weer terug wou .En ik kon weer gaan antwoord geven. het kussen en knuffelen voelde zo goed met haar maar ik wist niet zeker of ik weer zou twijfelen als ik weer een relatie met haar zou hebben.
dus ik zij , kunnen we niet op vriendschap op nummer 1 zetten en ons relatie op nummer 2 en dan kijken hoe het gaat.
maar dat wou ze niet. en ze deed gelijk afstandelijk , ik kon haar niet aanraken en ze was heel kill tegen me.
Ze zij dat we alleen vrienden zijn. en het deed me echt zeer om dat te horen en te zien dat ze afstand van me nam. die dag was echt als een roller coaster. Want later die avond kuste we elkaar weer , en hielden we elkaar weer vast en dat voelde weer goed .
Ik bleef ook bij der slapen en toen ik wakker werd , had ik weer die zenuwen in me maag. toch deden we intieme dingen waar we later spijt van gekregen. Maar alles wat ik met haar doe voelt zo vertrouwt en ik heb zulke mooie herinneringen aan haar dat ik weer terug bij der wil.
Maar ik wil niet dat ik dan weer zou twijfelen of me weer slecht zou voelen.
Want dan zou het weer uitmaken en een 2e keer zou meer pijn doen voor haar en mij. en dan ben ik bang dat ons vriendschap ook daardoor kapot zou gaan.
ze is meer dan me vriendin ze is me zielsmaatje. Ik voelde me echt kut toen ik gister weer naar huis moest gaan. ik huilde direct toen ik uit haar huis was. misde haar direct.
Elke keer als ik aan haar denkt en de herinneringen die we samen hadden ga ik automatisch huilen en ga ik me kut voelen.ik zou ook niet willen weten dat ze met andere jongens zou dansen , zoenen , flirten. dat zou me echt zeer doen. als ik wou dat het uit zou gaan , waarom voel ik me dan kut en schuldig. ik wil echt nu bij der zijn. ik kan me huiswerk nie maken en heb al een achterstand van een maand
ik ga het dit jaar denk ik niet halen.
mischien was die kut gevoel gewoon dat ik zoveel werk en stress heb van me opleiding dat ik me slecht ging voelen en vervolgens een reden zocht waarom ik me kut voelde en bij haar uit kwam
misschien voel ik me door iets anders kut.
ik wil dat we een samen een toekomst kunnen hebben.
ik mis haar nu wel , maar deels ben ik ook opgelucht. maar ik wil der tergelijk ook weer terug.
ik mis iets , ik voel me leeg
Verhaal komt me zeer bekent voor, het beste is gewoon; move on.quote:
Vandaag had ik zon gevoel, er is nog ZOVEEL anders waar voor je moeite kunt doen en plezier uit kunt halen. Dat kut en leeg voelen hoort erbij, je betekent zoveel voor elkaar en het enigste wat je kunt doen is elkaar kwetsen, bij alles wat je doet. Alles kwetst want het is niet meer zoals voorheen. Als ze bijvoorbeeld iets leuks gaat doen met iemand anders kwetst dat, want vroeger was jij dan mee.
Het enigste wat je kunt doen is poosje terugvallen op eventuele familie of vrienden, lekker uit huilen, andere dingen doen, afleiding zoeken.
En imo als je denkt dat je dit jaar niet gaat halen, doe er dan ook geen moeite meer voor, ga praten met je decaan en vraag of je een poos mag uitstellen of eventueel de helft van de vakken volgen (zodat je nog iets moet doen) want de stress die dat veroorzaakt is het in dit soort situaties niet waard en kan alleen maar voor meer ongeluk zorgen.
zo cheer up, ga iets doen wat je altijd al heb willen doen en nooit tijd voor had, does gek
Hem. Ik ben de haarquote:Op zaterdag 28 oktober 2006 18:28 schreef gewoonte het volgende:
[..]
Is voor iedereen anders natuurlijk. Je komt er eigenlijk pas achter als je haar weer ziet..
Ik hoop echt dat het leuk wordt. Gewoon vrienden, samen bioscoopjes pakken en broodjes eten. Ik heb andere vrienden met wie ik dat ook doe en dat is ook altijd heel gezellig.
Zaterdagavond kreeg zn broer een baby en hij smst me gelijk. Is toch wel een goed teken toch? Dat hij vrienden wil blijven enzo? Het is nu een week geleden en het doet nog steeds een beetje pijn, maar ik kom er ook achter dat ik de leuke 'vrienden' dingen mis. Voetbal, lekker rondhangen, PES spelen op de playstation. Dat soort dingen.
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
Sorry ik had bij de verkeerde gekeken om het geslacht te achterhalenquote:Op maandag 30 oktober 2006 14:21 schreef Mavro het volgende:
[..]
Hem. Ik ben de haar
...
Zaterdagavond kreeg zn broer een baby en hij smst me gelijk. Is toch wel een goed teken toch? Dat hij vrienden wil blijven enzo?
Ja vrienden blijven enzo, 5 dagen nadat het uit was gegaan heb ik mijn rijbewijs gehaald toen smste ik hem dan ook onder het mom van "vrienden" en vrienden melden dat aan elkaar. Anders lijkt het echt zo out of sight out of mind. Ik vind het zelf wel een goed teken iig.
Firefox 2.0 heeft een ingebouwde spellingchecker.quote:Op maandag 30 oktober 2006 12:52 schreef Davito het volgende:
blablabla
Groetjes,
Krea.
p.s. Get a life.
Ja idd! Het is niet alsof diegene dood is ofzo. Bovendien woon hij in een huis samen met twee gasten die ik nog ken van de middelbare en ik en een vriendin van mij hebben daar nog steeds wel eens contact mee. Bovendien is zn broer echt relaxt en daar kun je lekker mee een sigaretje roken en je hart bij uitstorten of filosofisch lullenquote:Op maandag 30 oktober 2006 14:34 schreef gewoonte het volgende:
[..]
Sorry ik had bij de verkeerde gekeken om het geslacht te achterhalen
Ja vrienden blijven enzo, 5 dagen nadat het uit was gegaan heb ik mijn rijbewijs gehaald toen smste ik hem dan ook onder het mom van "vrienden" en vrienden melden dat aan elkaar. Anders lijkt het echt zo out of sight out of mind. Ik vind het zelf wel een goed teken iig.
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
En toch is dat vaak het slimste om te doen voor beide partijen.. als er 1 nog verliefd is iig....quote:Ja idd! Het is niet alsof diegene dood is ofzo.
juist, ik kan mijn ex voorlopig echt niet recht aankijken en zeggen of ze vrienden wil blijven, wants zelfs vrienden flikken het niet om iemand gewoon bij het grof vuil te zetten...quote:Op maandag 30 oktober 2006 15:47 schreef Xtinction het volgende:
[..]
En toch is dat vaak het slimste om te doen voor beide partijen.. als er 1 nog verliefd is iig....
Kga me ex vertelle hoe ik me voel binnenkort, als dat niet werkt weet ik al een ander meisje hahahaha.
Ik ken een jongen die een tijd op gek op mij is geweest. We zagen elkaar elke week maar ik had altijd duidelijk gemaakt dat het niks kon worden. Nu vroeg ik aan hem of hij spijt ervan had dat we contact hebben gehouden: Reactie was heel stellig 'echt niet!' Hij zei dat het vanzelf sleet en dat je er een leuke vriendschap aan over houd. Als het namelijk maar van 1 kant komt, wordt je verliefdheid ook niet 'gevoed' om het zo maar eens te zeggen. Bovendien moet je naar jezelf toe heel eerlijk zijn. Ik wil sowieso vrienden blijven, gezellig enzo.quote:Op maandag 30 oktober 2006 15:47 schreef Xtinction het volgende:
[..]
En toch is dat vaak het slimste om te doen voor beide partijen.. als er 1 nog verliefd is iig....
Stel dat hij een nieuwe vriendin zou krijgen en ik zou daar niet tegen kunnen, of hij zou gemixte signalen in mijn richting sturen dan zou ik er met hem over praten en zeggen dat een vriendschap op die manier niet werkt.
@XTinction: ik ook
"If you can fake sincerity, you can fake pretty much anything."
Ik vind beiden denks leuk... whaha. Irritante is met me ex ken ik al alles en bij de ander niet.quote:Op maandag 30 oktober 2006 16:01 schreef Xtinction het volgende:
Ik heb nu al medelijden met dat ander meisje, maar ok
Bij het nieuwe meisje weer alles leren kennen, wat ze leuk vind, haar ouders enzo. Dast enige waar ik altijd tegen opkijk in een relatie.
ow dat lijkt me juist weer heerlijk, nieuwe gezichten en allesquote:Op maandag 30 oktober 2006 18:08 schreef HiddeRV het volgende:
[..]
Ik vind beiden denks leuk... whaha. Irritante is met me ex ken ik al alles en bij de ander niet.
Bij het nieuwe meisje weer alles leren kennen, wat ze leuk vind, haar ouders enzo. Dast enige waar ik altijd tegen opkijk in een relatie.
