Hoe gaat het met de moeders? Deel 28

Linda, het gaat beter worden ja

En geen frustratie van maken, hoor! Als ouder heb je allebei zo je pluskanten. Lekker je er aan overgeven dat dat in slaap krijgen papa's pluskant is. Jij hebt weer andere dingen. Hier is papa ook de naar bed brenger en de in slaap krijger en over het algemeen zijn papa's daar heel goed in!

Het filtert zich wel uit vanzelf, waar jij heel goed in bent en hij en als ouders vul je elkaar dan aan. Het beste van 2 werelden voor je kind

Linda, het kan idd zijn dat Eva zijn rust of jouw onrust voelt maar vergeet niet dat stemmen ook heel veel kunnen doen. Ik gok maar even dat hij een lagere stem heeft dan jij en dat schijn ook heel veel uit te maken.
En lage stem straalt veel sneller rust uit.

Ach, er zijn zo veel dingen waarom wel en waarom niet. Kan me voorstellen dat het niet leuk is iig, juist omdat je zo je best doet.

Een perfecte moeder bestaat niet. Maar het is inderdaad dat je niet alles moet willen. Heeft Eva zin om bij je te hangen, laat lekker hangen, je huishouden komt de volgende dag wel. Of de volgende week. Ik plan hier in huis ook helemaal niks. Als ik dat doe is Mika die dag iets heel anders van plan

Ben net 'behandeld' door mijn collega. Van alles in mijn lijf zei knak. Ben ineens vreselijk moe. Napijn noemde hij dat.
Blggghh...

Wilde trouwens hier nog ff melden dat de kleine meid van mijn nichtje weer thuis is. Het bleek "maar" een longonsteking te zijn. Ze had waarschijnlijk bij de eerste borstvoeding te gulsig gedronken en heeft der verslikt en daardoor is er voeding in de longentjes terecht gekomen. Maar nu gaat alles weer helemaal goed en mocht ze dus gister weer naar huis. Kan voor hun eindelijk de kraamweek beginnen

Linda

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 13:10 schreef linda856763 het volgende:
Dank voor jullie lieve woorden. Ik moet gewoon ophouden met de perfecte moeder te willen zijn, met een kind dat áltijd tevreden en goedgehumeurd is. Ze mag best even eens een 'bui' hebben, of gewoon ff huilen om niks.
Loslaten, go with the flow.... Nooit mijn sterkste punt geweest...

Trust me, dat leer je vanzelf. Of beter gezegd dat leert Eva je wel.

Vicky wow, je Amber is vandaag officieel baby-af. Gefeliciteerd! Heb je je bevalling gister/vandaag nog in je hoofd herbeleefd? Als in een flashback? Ik kan me dat nl. nog heel goed herinneren dat ik met Léons verjaardag de hele tijd dag "Vorig jaar...."

Dutch, ik hab het wel even kort herbeleefd. Ik werd vanmorgen wakker met buikpijn En om 8.45 was ik heel even stil... toen was ze er..

Toen ik haar vanmorgen uit bedje ging halen heb ik wel een aantal tranen gelaten. Mijn kleine meisje die babietje meer is maar een kleine dreumes... En ze heeft zoveel geleerd het afgelopen jaar! Heb 1e jaar gister een beetje afgesloten door te gaan wegen op het cb. Wilde heel graag weten wat ze in 1 jaar aangekomen was en hoeveel ze gegroeid was...

Ongelofelijk hoe snel een jaar voorbij gaat... en er is zooooveel gebeurd...

Mooi hč Vicky?

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 14:39 schreef dutchie het volgende:
Mooi hč Vicky?

heel mooi!! Mijn kleine mooie moppie wordt groot

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 12:06 schreef reese.com het volgende:

[..]

Tjee wat stoer van je man Linda, 3 dagen voor jullie ukkie zorgen.

Vind je dat van een man stoerder dan van een vrouw? Of zou je dit ook tegen een vrouw zeggen die drie dagen thuisblijft om voor haar kind te zorgen?

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 16:44 schreef sombie het volgende:

[..]

Vind je dat van een man stoerder dan van een vrouw? Of zou je dit ook tegen een vrouw zeggen die drie dagen thuisblijft om voor haar kind te zorgen?

Het is voor iedere ouder stoer, ongeacht man of vrouw. Feit blijft wel dat in onze maatschappij er helaas weinig mannen zijn die zoveel dagen minder gaan werken. Juist omdat het niet stoer zou zijn.

Hier een onzekere moeder, door het niet lekker lopen van de voeding. Simon heeft veel gehuild en gejammerd en sliep niet lekker door vannacht en gisterenavond. Werd er een beetje radeloos van en vraag me af wat ik verkeerd doe. INmiddels doet hij het weer wat beter, gelukkig.
Ben wel teleurgesteld in mezelf weer, dat de voeding niet gaat zoals ik gewild had.
Daarnaast last van jaloerse en te dichtbije oma's....

Maar, mijn gewicht gaat goed! Ik was 15 kilo aangekomen en ben er nu al 12 kwijt!!

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 10:35 schreef linda856763 het volgende:
ik had het vannacht even gehad. Na de voeding van 3 uur wilde Eva niet meer gaan slapen. Mijn man krijgt haar meestal in één keer stil, dus ik heb hem maar eens gestuurd, en dat hielp... even. Toen begon ik ook maar te huilen. Uiteindelijk heb ik haar maar op het aankleedkussen bij ons in bed gelegd. En toen sliep ze wel, maar ik niet erg best, want ik hoorde ieder geluidje.
Eva huilt niet veel, maar ik kan er zo slecht tegen. Zodra ik een huiltje hoor, ben ik helemaal gespannen. O shit, wat moet ik doen, laten liggen of oppakken, luier checken of niet, heeft ze honger? Verstandelijk weet ik dat even laten huilen helemaal niet slecht is, en Eva lijkt het zelfs nodig te hebben. Overdag gaat me dat wel beter af dan 's nachts, maar makkelijk vind ik het niet. En des te frusterender dat hij Eva beter getroost krijgt dan ik. Ik heb al tips gevraagd, en probeer het net zo te doen (Eva goed leggen, strak instoppen, even blijven rommelen) maar bij mij werkt het niet zoals bij hem. Ze voelt zijn rust en mijn onrust waarschijnlijk...

Ik heb hem nu in ieder geval gevraagd of hij binnenkort eens de nachtvoeding wil doen, als hij de dag erna vrij is, zodat ik een hele nacht kan maken - als ik het uit handen kan geven tenminste, ik zal dan mijn oordoppen maar eens opzoeken.

Hoe herkenbaar !
Ik heb er ook nog eens een schuldgevoel bij, want ik heb het idee dat m'n vriend er momenteel slecht tegen kan als de kleine huilt, dus wil hem altijd zo stil mogelijk houden. M'n vriend slaapt al weken bijna helemaal niet want hij wordt van ieder geluidje wakker en het duurt daarna weer lang voor hij weer slaap en als hij dan net slaapt is er weer het volgende geluidje. Ik slaap wel maar tussen de voedingen en het slapen van de kleine door. Dat is niet genoeg om echt een goede rust te hebben, dus nu na 6 weken begin ik ook behoorlijk op te raken. Vriendlief gaat al enkele weken nog lekker "bijslapen"door op zolder te gaan liggen soms wel tot 14u 's middags, maar zo draai ik geregeld op voor 3 "nacht" voedingen (b.v. 3u - 7u en 11u) en dat is best zwaar als je daarnaast nog jezelf en 2 honden (die ook flink kunnen jengelen) 's ochtends moet verzorgen.

Nu ben gister zelfs 's ochtends uit m'n slof geschoten toen ik de kleine weer eens midden in de nacht rustig moest krijgen. Niet zo zeer van de kleine, maar meer van het feit dat ik oververmoeid aan het raken ben en boos was op m'n vriend.

Normaal als de kleine ligt te brullen dan roep je gewoon iets tegen hem om er boven uit te komen (hé hé kleintje... of zoiets) Maar nu riep ik iets minder vriendelijks, al weet ik niet meer precies wat
Dat is natuurlijk niet goed, maar gelukkig weet de kleine toch niet wat ik roep. Maar m'n vriend dus wel en die kwam kijken wat er was en toen zei ik "dat ik het zat was om gvd alles alleen te moeten doen".

Nou en toen baste de bom, meneer is meteen boven gaan liggen en nu hebben we nog steeds ruzie
En ik vraag me af of het ooit nog wel goed komt, want er zit voor mij veel meer van binnen dat ik er ook nog meteen ff uit heb gegooid. Maar hij houdt juist alles binnen en we kunnen er dus ook niet verder over praten. En met bepaalde opmerkingen maak ik hem alleen maar kwaader. B.v. als ik zeg dat ik me zorgen maak over hoe het zal gaan als ik weer full-time ga werken en hij thuis blijft met de kleine. Of dat ik vind dat ie wat voorzichtiger moet doen met Ryan omdat ie nog maar klein is, want ik vind dat ie soms wat te ruw is met b.v. de kinderwagen of andere handelingen.. Ja en dan krijg ik natuurlijk (terecht) weer terug dat ik tegen hem heb geroepen, en hij heeft gezegd dat ik gestoord ben En hij zagt dat soort dingen nooit zomaar, dus meent het ook nog

En het enige dat ik zou willen is dat ie aub me wat meer helpt met de dagelijkse dingen (honden, vaatwasser, schoonmaken, boodschappen e.d) zodat ik niet zo moe wordt en wat meer tijd en geduld kan op brengen voor de kleine. Maarja mannen zien niet dat we ook in vele kleine klusjes veel energie gaat zitten, en snappen dan ook niet waar je het over hebt

Straks is die kleine pas een paar weken oud en heeft ie al een bezoek regeling

[ Bericht 0% gewijzigd door Inky05 op 18-10-2006 19:02:40 ]

Jeetje Inky, wat vervelend!

Bij ons is het andersom. Ik word wakker van elk geluidje en Michel slaapt heerlijk door..
Afgelopen week was Amber heel veel wakker en moest ik er (voor mijn gevoel) steeds uit (bleek dat Michel er ook wel uitgegaan was) en dat irriteerde me mateloos. Ik was dood en dood op.

Hij werkt 4 dagen, ik 3 en soms heb ik het idee dat ik ook alles alleen doe.. mar dat valt gelukkig wel mee.

Ik zou toch maar eens rustig met je vriend gaan praten en het een en ander uitspreken (hoe moeilijk dat ook is). Probeer gewoon goed uit te leggen wat je dwars zit en dat je ook graag wil dat hij je wat meer helpt omdat je er een beetje doorheen zit! Maak van je hart geen moordkuil, maar probeer rustig te blijven!

Succes en ik denk aan je!

Linda, Inky en iedereen die het nodig heeft

Inky, heftig hoor, maar ook herkenbaar, die heftige emotie 's nachts.
Blijven praten he!

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 17:52 schreef Vicky het volgende:
Jeetje Inky, wat vervelend!


Ik zou toch maar eens rustig met je vriend gaan praten en het een en ander uitspreken (hoe moeilijk dat ook is). Probeer gewoon goed uit te leggen wat je dwars zit en dat je ook graag wil dat hij je wat meer helpt omdat je er een beetje doorheen zit! Maak van je hart geen moordkuil, maar probeer rustig te blijven!

Succes en ik denk aan je!

hier sluit ik me bij aan.

Wij hebben dat hier ook gehad hoor Inky. Kevin die werkt en moet er 's ochtends al om half 5 uit. En nu snap ik wel dat het voor iedereen dan logisch zou zijn dat ik er dan 's nachts uit zou gaan. Maar op een gegeven moment breekt je dat wel op hoor. En tenslotte wist ie dat van te voren, hij wilde net zo goed kinderen. Dus je zult het toch samen moeten doen.
Maar zoals iedereen al zegt je moet blijven praten

Inky, net zoals bij MeNicole is het hier ook herkenbaar. Mijn man kan vrij slecht tegen de gebroken nachten (Ive wordt de laatste tijd elk uur wakker) omdat hij het druk heeft op het werk. Hij laat dan veel aan mij over en dat snap ik wel, maar als ik de volgende dag moet werken en ik voor de zoveelste keer moet opstaan zijn er wel eens minder vriendelijke woorden gevallen. Wij spreken dat naar elkaar uit en wat vooral scheelt: we erkennen beiden dat het vooral door het slaapgebrek komt. Dus: blijven praten! Sterkte!

Dutchie, wat naar van die na-pijn, hopelijk werkt het snel!

Ik had vandaag weer fysio, ben redelijk gemarteld (mijn onderrug, auw auw auw). En heb even op de weegschaal gestaan. 69,6kg!! Onder de 70 eindelijk! Wat betekent dat ik al 7,5 kg af ben gevallen en nog maar 2,5 kg te gaan heb!

netjes cattie

wat zei de ha trouwens over Ive?

Thanx meiden
Werd getrokken door de op de topic vraag: "Hoe gaat het met...." en toen dacht ik "ff niet zo best"
Dus het moest me even van het hart

Aan de ene kant blij te horen dat jullie daar ook wel eens last van hebben, en dat je er dan wel weer uit komt. Maar aan de andere kant denk ik dat het hier toch iets anders is. Ik wil wel praten, maar het lijkt of ik het dan steeds erger maak. En ik krijg nauwelijks reactie, maar van binnen kookt ie denk ik. Hij is echt een heel gevoelig iemand, als je al maar iets zegt wat de onaardige kant op gaat kan ie daar al een dag boos over zijn. Terwijl ik ff een uurtje boos ben en dan weer rustig verder ga. Verder heeft hij chronisch hoofdpijn, en als ie verkouden is is het nog erger, dus hij voelt zich meestel ook niet zo lekker dus dat speelt ook nog mee.

Ik zei al, we zijn allebei moe, en snel geirriteerd en ik heb alles tot nu toe opgekropt en dat komt er dan ineens uit. We hebben een vermoeidsheids probleem en daar moeten we wat op verzinnen!

Ik heb gister al een paar keer gevraagd of we kunnen praten, maar hij wilde (nog) niet. Dus probeerde het vandaag nog eens. Blijkt dat ie het meest boos is over 1 bepaald ding.
Namelijk het volgende, tijdens de ruzie dacht ik dat ie zei "ik ga, en neem de kleine mee!"
Dus ik meteen "ik dacht het niet die kleine blijft hier!" (ja kom niet aan een moeder d'r kind)
Wat bleek hij zei "ik ga naar de stad, en neem de kleine mee" dus dat had ik verkeerd begrepen. En nu is ie daar het meest boos op dat ie niet eens z'n eigen kind mee mocht nemen...

Verder verschillen we ook nog van opvoedkundige dingen merk ik nu.
Ik wil de kleine graag troosten als hij heel de tijd huilt, maar hij laat hem gewoon een uurtje zo liggen want anders zou ie wennen dat als ie huilt dat ie getroost wordt. Maar hij is pas 6 weken !!! nu kun je hem nog niet verpesten vind ik, je moet hem juist troosten.

Pfffff .... Ik kan er niet tegen niet te weten wat er nu verder gaat gebeuren
En ik denk dat de kleine het voelt ofzo want die is al heel de dag heel onrustig, slaapt hooguit een uurtje of 2 tussen de voedingen en huilt de rest (lijkt wel een fysieuse cirkel)

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 18:36 schreef Vicky het volgende:
netjes cattie

wat zei de ha trouwens over Ive?

Zie babytopic!

Ive gaat van zaterdag op zondag bij mijn schoonvader logeren, zodat mijn man en ik even tijd voor elkaar hebben. Dat vind ik nogal dubbel, want ik ga Ive denk ik wel missen, maar aan de andere kant vind ik het na 3,5 maanden heerlijk om weer eens even met mijn man alleen te zijn, lekker uit eten te gaan enz...

Inky, wat lastig dat je vriend niet goed kan/wil praten. Misverstanden zijn al helemaal rot!

Lastig Inky... En dat je iets verkeerd begrijpt kan gebeuren toch? Heb je hem dat al uitgelegd, en blijft ie dan nog steeds boos? Want dan lijkt het me dat jij verder niets kunt doen toch. Wel vervelend dat hij zo gevoelig en introvert is, maar daar kun jij weinig aan veranderen, dat zal hij zelf moeten doen. Toch blijven proberen te praten...

Wat betreft de opvoedkundige dingen. Hebben jullie al een boek daarover? Of op internet kun je ook veel vinden. Tot een half jaar kun je een baby in principe niet verwennen met aandacht en troost idd, dus hoef je een baby niet zomaar te laten huilen. Al hebben sommige kinderen het ook weer nodig om in te kunnen slapen. Verschilt een beetje per situatie en per kind.
Maar wat ik probeerde te zeggen, om een "welles-nietes"-gevecht te voorkomen, kunnen jullie misschien in boeen en op internet kijken wat die hebben te zeggen over hoe je je kind moet/kan opvoeden en wat voor jullie een manier is waar jullie allebei achter kunnen staan

Sterkte ermee in elk geval, het valt niet altijd mee

Phff opvoedkundige dingen. Hou me erover op. Kevin en ik zijn ook op sommige vlakken verschillend. Kevin is ook van het meer laten huilen. Ik doe dat ook niet altijd. Omdat ik de hele dag met Mika samen ben weet ik heel goed wanneer ie echt verdriet heeft of wanneer ie zich aansteld. Zo heeft Mika 's avonds zijn zeuruurtje. kevin die heeft niet het geduld om ff met hem op de arm te zitten totdat Mika lekker slaapt. Ik kan dat wel en het is meestal ook maar 5 minuten nodig. In het begin kon ik me daar zo aan ergeren, maar nu denk ik phff ik doe het zelf wel. Dan maak ik me niet meer druk en hoefd Mika niet helemaal overstuur te raken omdat papa geen geduld heeft.
Maar heb wel zoiets van wat moet ie dan als ik eens een avond weg wil? Krijgt ie Mika dan wel stil of laat ie hem gewoon huilen. Zulke dingen maakt het wel heel moeilijk om hem alleen te laten. Maar ja tis natuurlijk wel zijn vader

Hier is het juist andersom. Ik ben meer van het laat maar even huilen en Mies wil Amber liever snel pakken..

En als je nou eens precies tegen hem zegt wat je hier post Inky? Maar dan rustig (en vooral rustig blijven, ademhalen). Vraag hem dat jij eerst je verhaal wilt doen, zonder dat hij je onderbreekt. Dat hij daarna zijn verhaal mag doen. Maar praten moeten jullie, daar kom je niet onderuit. Niet uitstellen, jullie hebben ook nog samen een kind die in een stressloze omgeving het beste gedijd. Dus hoe sneller jullie praten des te beter. Sterkte joh.

De rust is weer een beetje terug. Het gaat eigenlijk hele gewoon, er worden zelfs spontaan klusjes gedaan zonder dat ik het hoef te vragen en we praten ook gewoon en kijken tv. Op zich dus heel relaxed, de kleine heeft zelfs van 20u tot 23:30 geslapen, maar uiteindelijk hebben we het niet over de problemen gehad

Ik laat het maar heel even zo voor nu, morgen mijn pa jarig en zaterdag zijn pa, dus heb geen zin om daar onder de zenuwen oid te zittten. Zaterdag op zondag blijven we even logeren en zal oma de kleine doen zodat wij wat kunnen en hopelijk kunnen we het er zondag eens uitgerust en rustig over hebben (zoals Dutchier al zegt, ik eerst vertellen en dan hij). Dan kan ik ook nog even goed nadenken wat ik wel en niet wil zeggen ipv zoals nu alles spontaan eruit gooien.

En misschien dat we het daarne eens naar (kleine) opvoedkundige zaken kunnen gaan kijken... Maar ik ben bang dat ik al weet waar dat naartoe gaat: "je moet niet alles van te voeren uitdokteren, gewoon doen wanneer het moment daar is". Ik heb namelijk eens een boek willen kopen over kinderontwikkeling/opvoeding, dat vond ik een goed en duidelijk boek met nuttige dingen erin omdat ik gewoon niets van kinderen weet. En dat vond ie ook al niets, hij heeft meer een motto van je ziet wel hoe het gaat en juist niet teveel naar boekjes en internet kijken want dat is maar standaard.

Lastig hoor een introvert iemand, die net zo eigenwijs is al jezelf...

quote:

Op woensdag 18 oktober 2006 19:23 schreef MeNicole het volgende:
Phff opvoedkundige dingen. Hou me erover op. Kevin en ik zijn ook op sommige vlakken verschillend. Kevin is ook van het meer laten huilen. Ik doe dat ook niet altijd. Omdat ik de hele dag met Mika samen ben weet ik heel goed wanneer ie echt verdriet heeft of wanneer ie zich aansteld. Zo heeft Mika 's avonds zijn zeuruurtje. kevin die heeft niet het geduld om ff met hem op de arm te zitten totdat Mika lekker slaapt. Ik kan dat wel en het is meestal ook maar 5 minuten nodig. In het begin kon ik me daar zo aan ergeren, maar nu denk ik phff ik doe het zelf wel. Dan maak ik me niet meer druk en hoefd Mika niet helemaal overstuur te raken omdat papa geen geduld heeft.
Maar heb wel zoiets van wat moet ie dan als ik eens een avond weg wil? Krijgt ie Mika dan wel stil of laat ie hem gewoon huilen. Zulke dingen maakt het wel heel moeilijk om hem alleen te laten. Maar ja tis natuurlijk wel zijn vader

Je psies, ik denk nu ook van hoe moet dat als ik straks ga werken, ligt die kleine de halve dag te janken in z'n bedje ofzo, komt ie nooit buiten en gaat ie ook niet in bad
Het zal vast zo erg niet zijn, maar dat gevoel heb je soms wel eens. Opzich best wel een belediging als je het zo bekijkt, dus ook niet zo handig van mij om dan ook te zeggen dat ik dat denk

Ik denk dat ik me maar troost en gerust stel met het feit dat hij op een kdv waarschijnlijk minder goed af is dan thuis met papa

cattie, lekker afgevallen (hoe doe je dat? )

inky, wat heftig allemaal. ik vond jouw vriend ook al niet de gemakkelijkste tijdens je zwangerschap. sterkte ermee, lijkt mij allemaal erg vervelend. Zeker dat je je niet prettig voelt bij het idee dat je vriend alleen met de baby is en dan bepaalde dingen niet doet, dat denk je niet voor niks lijkt me. Ik zou daar wel over praten.

Het scheeld dat hier Kevin er ook wel voor uit komt dat ie nu niks met Mika kan. Geen geduld, Mika die toch beetje mama kindje is momenteel en een papa die gewoon nergens wakker van word. Ik verwacht helemaal niks meer van Kevin op Mika gebeid, alleen dat ie hem wel sowieso een keer per dag een flesje geeft. Is niet veel maar ja hij zal wel moeten. Ik zou nu in ieder geval nog niet een avond weg durfen. Even snel met de hond eruit en dat is het ook wel

O meiden! Wat een gedoe met die kerels van jullie. Ook op dit vlak ben ik echt een mazzelaar. Het mannetje is erg betrokken bij de kinderen vanaf moment 1. Hij zegt ook wel eens dat hij het nu leuker vindt met Cas, omdat hij nu meer reactie krijgt. Maar hij heeft hem altijd heel bewust 'opgezocht'.
Ik blijf dat toch wel wat moeilijk vinden als mannen zeggen 'dat ze niks met hun kind hebben' als ze net geboren zijn. Toen het mannetje dat zei en dat dat beaamd werd door zijn vader (ja daar is ie weer ), wist ik ook niet precies wat ik moest zeggen. Je moet natuurlijk zijn mening/gevoel respecteren, maar het doet toch wel een beetje pijn.

Dan ben ik misschien weer een uitzondering, maar ik kon vanaf dag 1 al niet meer zonder Anna. Ik kan tijden met d'r op schoot zitten friemelen en doen, geen probleem hoor. Voordeel daarbij is dat ze bij mij vaak sneller rustig wordt dan bij YPPY. Het enige wat wel lastig is, is dat ik d'r geen eten kan geven en dat we dat vaak toepassen als 'last resort' als ze echt niet rustig wil worden, dus dan moet ze toch weer terug naar mama. Om dan weer gelijk ingevroren bv te gaan ontdooien en een flesje te maken, dat doe je meestal ook niet.

Badje, luiers, ook allemaal geweldig. .

Ik kan ook niet geod snappen dat je niks met je kind kunt Ik bedoel voor een moeder is het in het begin toch ook allemaal nieuw. Ik moest ook alles leren en kreeg hem ook niet meteen stil. Maar door vaak met hem bezig te zijn leer je dat toch allemaal. En tja als je dan geen geduld hebt dan maak je dat maar.
Ik had het daar laatst bij het CB ook al over. De dokter vroeg of papa ook wel genoeg deed. Toen ik dus mijn verhaal deed zei zij heel simpel: Als papa nu niks met de kleine doet wil de kleine straks niks van papa weten omdat die helemaal onbekend is. En dat is ook best wel zo. En Kevin weet dat maar ja als Mika 's avonds zijn zeuruurtje heeft en Kevin heeft hem vast en die krijgt hem niet stil dan weet ie niet hoe snel ie hem aan mij moet geven. En soms denk ik: Niet aanpakken; maar ja dan begint Mika helemaal in paniek te schreeuwen en dat wil ik ook weer niet
Phff mannen

Kijk Jarno zo kan het dus ook.
Maar zo was het mannetje dus ook bij Léon, onze oudste. Toen was alles nog nieuw. Bij Cas was het anders. En dat vond ik zo sneu voor Cas. Paps hield gelijk van hem, maar hij had nog niet die binding die hij gelijk met Léon had. Als dat dan hardop uitgesproken wordt is dat best moeilijk. En blijkelijk hebben dus meer mannen dat.

quote:

Op donderdag 19 oktober 2006 10:22 schreef dutchie het volgende:
Kijk Jarno zo kan het dus ook.
Maar zo was het mannetje dus ook bij Léon, onze oudste. Toen was alles nog nieuw.

Ik moet ook eerlijk zeggen dat dat 1 van mijn grootste bezwaren is tegen een tweede kind, los van de vraag of we uberhaupt ooit een 2e willen. Al mijn aandacht is voor Anna en ik heb niet echt de behoefte dat te gaan verdelen over 2.

Joh Anna is er nog maar net, niet zover vooruit kijken.

We hebben gisteren trouwens (waarom heet dit topic niet 'Hoe gaat het met de ouders?') voor het eerst het laten-huilen geprobeerd. Niet echt een succes. Het viel me gisteren namelijk op dat Anna na 5 minuten ontroostbaar huilen (toen YPPY even boodschappen doen was) als een blok in slaap viel. Dus we hadden zoiets van, misschien is het een optie om d'r wat beter te laten slapen (overdag slaapt ze gewoon helemaal niet). Maar goed, na 3 x 5 minuten (met kort troosten tussendoor) kwam ze toch maar weer uit bed. Misschien is ze daar nog gewoon te jong voor. We tobben nog even verder dus. .

quote:

Op donderdag 19 oktober 2006 10:28 schreef dutchie het volgende:
Joh Anna is er nog maar net, niet zover vooruit kijken.

Nee maar, ik bedoel maar, ik kan me er wat bij voorstellen. Bij dat gevoel, dus.

Ik heb ook ontzettende mazzel met m'n man. Hij is meer een babymens dan ik (al val ik mezelf mee, was er voor de bavalling echt bang voor soms) en is supergoed met Finn. Hij krijgt hem ook beter in slaap dan ik (bij mij valt ie meestal tijdens het voeden in slaap en als dat eens niet zo is vind ik dat soms moeilijk op te lossen) en doet gewoon alles wat ik ook doe. Alleen wandelen vindt ie niks, wel als we nog een boodschap nodig hebben, maar niet zonder doel.

quote:

Op donderdag 19 oktober 2006 10:38 schreef Tamea het volgende:
Alleen wandelen vindt ie niks, wel als we nog een boodschap nodig hebben, maar niet zonder doel.

Oh, dit is dan wel weer herkenbaar. .

Dat is wel handig, een man die baby's leuk vindt. Ik vind Anna leuker dan ik had verwacht. Vorige week had ze een paar rustige dagen en dan is moeder zijn ineens leuk. Hopelijk krijgt ze steeds meer van dit soort dagen. Alleen het zingen en voorlezen, dat moet ie meer gaan doen.

Toch vind ik de nachten erg zwaar, die doe ik alleen. Ik kan J. wel wakker maken, maar dat duurt een tijd en hij moet vaak werken. Hoe we dat gaan doen als ik straks ook weer werk, moeten we nog bedenken. Het voeden is niet erg, maar het niet in slaap komen daarna, dat tikt wel aan. Ik ben zo blij dat Anna al eerder naar de opvang gaat, dan kan ik slapen.

quote:

Op donderdag 19 oktober 2006 10:38 schreef Tamea het volgende:
Alleen wandelen vindt ie niks, wel als we nog een boodschap nodig hebben, maar niet zonder doel.

Doelloos wandelen vind ik ook niks, ik moet wel ergens naartoe gaan Maakt niet uit wat, maar het moet dus wel een doel hebben

Peter doet hier echt ontzettend veel met de kinderen (O+) Ook vanaf dag 1. Hij doet eigenlijk alles, behalve voeden, maar puur en alleen omdat dat lichamelijk gezien wat lastig is

Ik verzin gewoon een doel. En ik doe boodschappen in het centrum niet tegelijk, maar steeds 1 winkel. Gewoon inefficient doen. Zo ga ik vanmiddag bij de Marskramer binnenlopen, terwijl ik dat net zo goed gisteren had kunnen doen. Nu scheelt het vast ook dat wandelen ook bijkomen is voor mij, Anna is dan rustig en gaat soms zelfs slapen.

het centrum is net te ver lopen hier vandaan (wel met Amber iig).
Ik loop wel ens naar de brievenbus en dan weer een keertje naar de supermarkt hier in de wijk.
Gisteren wilde ik met Amber naar de speeltuin lopen, wil ze niet Zijn we maar weer naar de supermarkt gelopen

Wij zitten wat dat betreft op een ontzettend goede locatie. Hier vlakbij is een groot winkelcentrum, daar kan ik heen met de draagzak. Het zwembad, het ziekenhuis en CB zijn ook op loopafstand. Het centrum is verder lopen, maar dat kan met de wagen. Zo fijn, dat ik makkelijk ergens heen kan.

quote:

Op donderdag 19 oktober 2006 10:53 schreef YPPY het volgende:
Ik verzin gewoon een doel. En ik doe boodschappen in het centrum niet tegelijk, maar steeds 1 winkel. Gewoon inefficient doen.

Her-ken-baar!!!!
Toch zou ik als ik jullie was ook lekker gaan regelmaten (laten huilen dus en zo wennen aan bedje en slaap)! Maar ja, ik ben hoopvol nu en heb nog geen resultaat geboekt, hoor, dus misschien lul ik over 2 dagen wel weer anders. Maar bij Maria werkte het toen wel redelijk, dus wie weet.