Haihai
![]()
Derde en laatste voor deze keer meldt zich.
Ik vond het verrukkelijk daar, met veel plezier de comfort opzij gezet.
Voor Alicey was het het koudst, haar 'bedde'goed bestond uit meerdere laagjes die zich lastig lieten schikken. Ik heb haar in de loop van de ochtend nog eens toegedekt omdat de sprei z'n taak verloren was en een deken half. Papabear had een erg goede slaapzak en ik was flink gekleed. Wel liep ik vocht op omdat ik met m'n onderrug tegen een zeiltje lag. Toen ik 's morgens opstond (za-lig zo in de open lucht) meteen maar mijn deken over Alicey gelegd.
Op de heenweg, tijdens een kleine rust op een bankje vloog er een vleermuisje waar we het de vorige avond op irc uitgebreid over gehad hadden. De laatste keer dat hij/zij overvloog voor we verder gingen was het net of hij ineens speed had gehad. Boven het solse gat zelf waren ze niet actief dus de volgende morgen hebben we de aardappeltjes aan de andere dieren van het bos geofferd, met de dank voor hun tolererende gastvrijheid.
Bij aankomst bij het solse gat zijn we eerst afgedaald, kennis mee gemaakt -Alicey kende het natuurlijk al- en daarna geinstalleerd op een perfecte plaats erboven.
We hadden een flesje goeie wijn. Een paar biertjes, melk, water, knabbeltjes, een paar stoeltjes, een goede plek boven het gat waar we een beschutting opzetten voor de zekerheid. Bij gebrek aan regen en wind was het niet erg nodig maar het was toch wel fijn dat we dat meehadden. Er was ook een bbq maar de bbq ging niet door omdat we merkten dat het geen goede plaats ervoor was. We wilden wel maar uit respect hebben we het niet gedaan.
Het is er heel rustig en vredig maar vooral oud. Het is alsof het gat het ademgat van de lagen oudheid van het speuler bos is, of hoe het er ook heet. Ik kan me voorstellen als je daar op ingaat en het inhaleerd, dat je zelf ook in , mogelijk weinig aangeroerde, gevoelvolle lagen komt. Ik heb er geen moeite voor gedaan want ik geniet teveel van iets anders.
Pas tussen 2 en 3 uur was de nacht op zijn donkerst en nog was hij zilver. Het was de avond van het laatste kwartier.
Toen kwam de maan pas hoog genoeg om hem te spotten maar vanaf dien waren we bijna verblind door het licht.
Omdat het een zilveren nacht was, was het water in het gat ook verlicht.
Kroosgroen, water en zilver blijkt een aparte tint te geven als het mengt in solsheid. Dat is als je vanuit de schaduwen uitkijkt mooi met een bepaalde sfeer.
Toen ik foto's wilde nemen van de donkerste tijd van de nacht was de camera kwijt.
Toen alle soorten vogels wakker waren en de zon boven de horizon verscheen ben opgestaan, vond m'n camera terug en ben heel rustig gaan wandelen rond het gat, vergezeld door m'n vaste meditatie welke die ochtend een groot succes was. Eerder die ochtend het moment opgemerkt dat het zilver goud werd, verbazend snel als was het een plop. Het was de meest opvallende overgang die ik tot zover in m'n leventje meegemaakt had. Nog eerder die ochtend had ik gemerkt dat het juist geeen nevel-ochtend was. Een poos later toen iedereen wakker was is Papabear ook een ronde in het goud en groen gaan maken.
Ik heb geprobeert een sari te vouwen van de 4 meter lange deken voor Alicey. Kwam minstens een halve meter te kort,
dus m'n opzet dat ze zonder moeite een lang kleed als kleding kon dragen kwam niet helemaal tot z'n recht. Vandaag buigt m'n creatief-praktische kant zich steeds weer over het ontwerpen van kleding voor Alicey.
Om een uur of tien vertrokken we. Terug bij de auto bezweek de aansteker-zekering direct aan het auto-koffiezet apparaatje. Perongeluk zat er een te zwakke op. Onderweg zocht ik contact met m'n man die derhalve zou zorgen dat de koffie klaar stond en dat was ook zo toen we rond het middag uur bij mij thuis arriveerden.
Meteen de foto's geupload. Ik zal er later vandaag of morgen nog even achteraan zitten er iets van te plaatsen.
Tenminste, als dat gewaardeerd wordt. Ik ben erg langzaam met beeldmateriaal, zeker na een weekendje als dit.