Bolkestein waarschuwt voor decadentie

quote:

‘Europa verkeert in staat van decacentie’

Frits Bolkestein heeft een heldere kijk op Europa en in het bijzonder op Frankrijk, waar de gewezen VVD-leider woonde , trouwde en een tweede huis heeft. Vandaag presenteert hij het boek ‘Kan Frankrijk hervormd worden?’



Frits Bolkestein :,,Ik volg de Nederlandse politiek niet meer, ik volg mijn eigen partij ook niet meer.''

De Franse president Jacques Chirac? ,,Die lult maar over ultraliberalisme.’’ De Franse premier Dominique de Villepin? ,,Die heeft een ruwe, brute wijze van optreden.’’

Frits Bolkestein slaat weer toe. ,,In Frankrijk denken ze: de staat betaalt wel. Dat is een totaal primitief beeld van hoe de economie werkt.’’

Bolkestein wandelt door de Parijse Jardin du Luxembourg – hij wil nog even van de namiddagse zonnestralen genieten. ,,Prachtig hier hè?’’ De voormalig VVD-leider woonde in de jaren ’70 in Frankrijk, hij trouwde er, hij viert er vakanties en hij heeft er een tweede huis. ,,Ik ben wel een Francofiel ja. Maar ook een Anglofiel. Ik heb tien jaar in de tropen gewoond. Eigenlijk voel ik me overal wel thuis.’’ Samen met de voormalig socialistische Franse premier Michel Rocard schreef hij het boek ‘Peut-on réformer la France?’ (‘Kan Frankrijk hervormd worden?’). Vandaag presenteert hij het in Parijs.

Zijn analyse is somber. Het Franse ‘nee’ tegen de grondwet, de gewelddadige opstand van de banlieues, de protesten tegen een soepeler ontslagrecht: ,,Iedereen concentreert zich op bestaande rechten. Mensen graven zich in, er is geen dialoog meer. In Frankrijk is het de macht van de straat die domineert. De regering is niet in staat om het land, de economie te hervormen.’’

Volgens Bolkestein is Frankrijk in ‘een staat van decadentie’ verzeild geraakt. Hij vergelijkt het met het Venetiaanse rijk van eeuwen geleden: machtig, rijk, zelfvoldaan en vet geworden was het niet meer in staat zich aan te passen aan de veranderende wereld om zich heen.

Frankrijk, maar ook Europa gaat hard die kant op. ,,We zijn totaal verwend door de luxe.’’ De Britten staan stil door het aanstaande vertrek van premier Blair. Voorzitter Barroso van de Europese Commissie ‘heeft nog niet veel initiatieven laten zien’, schrijft Bolkestein.

,,Maar kijk ook naar de verzwakte regering in Italië, kijk naar de regering-Merkel in Duitsland. Overal bestaat het onvermogen om zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden in de wereld. Maar de balans móet verzet worden. De concurrentie komt uit Oost-Europa, uit Amerika en Canada en natuurlijk uit Azië. Als we ons niet aanpassen betekent dat economische achteruitgang, en dan verliezen we ook aan politieke invloed.’’

Nederland lijkt dankzij het poldermodel de dans nog redelijk te ontspringen. Maar de Fransen? ,,Een bestuurder van de TGV werkt 25 uur per week, verdient 80.000 euro per jaar, gaat met 50 jaar met pensioen en krijgt nog gratis gezondheidszorg ook! Dat kán gewoon niet.’’

Franse politici lijken er niet van doordrongen. ,,Het is toch absurd dat zo’n president Chirac al dertig jaar in het centrum van de macht zit? Iedereen wil die man toch weg hebben? Daarom zitten alle Fransen maar te wachten op de verkiezingen van volgend jaar. Als Ségolène Royal wint, dan krijgen de socialisten het voor het zeggen, dan verandert er helemaal niks. De rechtse Nicolas Sarkozy heeft het over ‘economisch patriottisme’. Dat is een aanval op de Europese Unie! Wat kunnen we van die twee nou verwachten?’’

Een boek over Frankrijk: is Bolkesteins belangstelling voor Nederland verdwenen? ,,Ik volg de Nederlandse politiek niet meer, ik volg mijn eigen partij ook niet meer.’’

De campagnes gaan langs hem heen. ,,Op verkiezingsdag ben ik zelf in het buitenland. Mijn vrouw gaat voor me stemmen.’’

quote:

In hoeverre zal het door Europeanen gekoesterde sociaal welvaartskapitalisme de druk van de globalisering kunnen weerstaan?

Francis Fukuyama: Het probleem in dit verband is niet globalisering. Als men zich afvraagt of het huidige pensioensysteem van Frankrijk en Duitsland houdbaar is over de komende twee generaties, dan is het antwoord duidelijk nee. Dit heeft niets te maken globalisering, maar met beloftes die deze regeringen gedaan hebben aan hun eigen bevolking die ze niet zullen kunnen financieren zonder de introductie van een rampzalig hoge belastingsdruk. Dát is de grote onderliggende crisis van de Europese welvaartstaat. Zelfs al had je geen globalisering, dan nog had je een immense crisis gekend.

quote:

Omslagstelsel blijft heilig bij Franse pensioenen
Nieuwe golf hervormingen onvermijdelijk ondanks groeiend realisme in huidig conflict

PARIJS - Geen onderwerp beheerst de Franse actualiteit op dit moment meer dan de toekomst van de pensioenen. Stakende ambtenaren, ziedende parlementsleden, murwgebeukte forensen en voor het eerst een premier die vastbesloten lijkt het probleem aan te pakken. Want Frankrijk zit op een pensioentijdbom, waarvoor het eigenlijk al te laat is om hem te demonteren.
[...]

Die lucratieve pensioenregelingen zijn het gevolg van een hoge organisatiegraad onder de vakbonden, maar vooral ook van ontwijkend gedrag in het verleden. Bij onderhandelingen over nieuwe lonen werden de pensioenen de afgelopen decennia gebruikt als ideaal ruilmiddel. De overheid wist bij de loononderhandelingen met de vakbond regelmatig een matige loonsverhoging te bedingen, mits daar een verbetering van de pensioenregeling tegenover stond. Dat heeft ertoe geleid dat ambtenaren in Frankrijk tijdens hun actieve jaren in vergelijking met hun collega's in het bedrijfsleven een laag salaris ontvangen. Werken bij de overheid is dan ook vooral interessant vanwege de zekerheid van werk én de riante pensioenregeling. Dat verklaart voor een groot gedeelte ook het starre verzet van de ambtenaren tegen elke aantasting van hun pensioenrechten.

De ambtenaren betalen zelf maar een klein gedeelte van hun dure pensioen. Het grootste gedeelte wordt betaald door de overschotten op de pensioenen in de particuliere sector. De werknemers in het bedrijfsleven betalen zo een aanzienlijk gedeelte van de pensioenen van de ambtenaren. Verder staat particulier pensioensparen in Frankrijk nog in de kinderschoenen. Fransen vertrouwen voor hun oude dag bijna volledig op het staatspensioen en vullen dat hoogstens aan met een levensverzekering. Particuliere pensioenfondsen bestaan niet en worden beschouwd als een uitwas van het Angelsaksische individualisme waar de Fransen zo van gruwen.

De angel van het Franse pensioenprobleem is echter het omslagstelsel. De pensioenpremies van de huidige werkende generatie worden gebruikt voor de uitkeringen van de huidige gepensioneerden. Dat wordt een probleem nu de babyboomers zo langzamerhand de pensioengerechtigde leeftijdbereiken, terwijl de groei van de beroepsbevolking stilvalt. Als er niet ingegrepen wordt, zit Frankrijk in 2020 met een pensioentekort van euro 46,5 mrd en in 2040 zelfs euro 109,9 mrd, ofwel 4% van het Franse bruto binnenlands product.

[...]

quote:

Langer doorwerken, minder ontslagbescherming, minder voordelen voor de hogere inkomens bij hypotheekrenteaftrek, pensioenen en studiefinanciering en meer geld voor onderwijs, kinderopvang en het scheppen van laagbetaalde banen.

Dat zijn de hervormingen die PvdA-leider Bos wil doorvoeren in de Nederlandse verzorgingstaat, zo blijkt uit een toespraak die hij vrijdag houdt voor economen in Den Haag over de vergrijzing.

In tegenstelling tot het huidige kabinet wil Bos niet de overheidsuitgaven steeds verder terugdringen om de belastingen te kunnen verlagen. De PvdA-leider wil juist meer geld uitgeven in de collectieve sector. Dat kan volgens hem betaald worden, als meer mensen aan de slag gaan, als ze langer actief blijven op de arbeidsmarkt en als de overheid doelmatiger met haar geld omgaat.[...]

quote:

,,Nederland is niet sterk in maatschappelijke dienstverlening. In Engeland en de VS zijn in deze sector veel banen ontstaan door de lage lonen. De Scandinavische landen investeerden hier in de jaren zeventig al in. Zij deelden geen hogere uitkeringen uit of meer minimumloon zoals Joop den Uyl deed, maar staken het geld volop in publieke diensten: crèches, scholen, ziekenhuizen. Op deze manier konden vrouwen fulltime werken en was minder behoefte aan gastarbeiders.

,,De hogere participatie van de beroepsbevolking heeft een enorme impuls gegeven aan stabilisering van de verzorgingsstaat. Scandinaviërs betalen meer belasting dan wij, maar daartoe zijn ze bereid omdat iedereen profiteert van de voorzieningen."' In 2002 werkte slechts 64 procent van de beroepsbevolking in de EU. ,,De overlevingskans van de verzorgingsstaat staat of valt met een hoge arbeidsparticipatie. We moeten naar een welvaartsstaat waarin 80 procent van de beroepsbevolking werkt."