Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt?

Misschien een rare vraag, en voor de jongere FOK!kers niet echt relevant, of ze hebben er misschien nooit over nagedacht, maar het is een vraag waar ik erg mee zit.

Een paar weken geleden heb ik samen met mijn vriendin besloten dat we onze relatie het beste konden stoppen. De reden hiervoor is dat zij er voor zichzelf achter is gekomen dat ze kinderen wenst in de toekomst, terwijl ik eigenlijk wel redelijk overtuigd ben dat ik niet wil. Zij kan en wil het risico niet nemen om samen verder te gaan, want anders is de tijd voor kindjes krijgen een beetje over (voordat ze ook een andere leuk man heeft gevonden waar ze een gezin mee wil stichten, is ze denk ik toch wel weer een tijdje verder).

Het stomme is, dat de liefde van beide kanten niet over is, hoewel we allebei ons best doen om er mee om te gaan en te accepteren dat het voorbij is. Ik heb in mijn hele leven maar voor 2 vrouwen zo'n uniek gevoel gehad. Het gevoel van allesoverheersende liefde, waarbij je jezelf helemaal geeft. Dus ik zit er al behoorlijk mee in een depressie met enkele opklaringen tussendoor

De vraag die mij nu echter bezig houdt, is gerelateerd aan het feit dat ik zo overtuigd van mezelf weet dat ik nooit geen kinderen wil. Ben ik dan zo vreemd? Is het geen oerinstinct ofzo, dat elke man uiteindelijk zijn genen wil verspreiden en voor nageslacht wil zorgen? Voor de duidelijkheid, ik ben 31. In mijn omgeving zie ik dat bijna iedereen in mijn leeftijdscatergorie ondertussen wel kinderen heeft of er mee bezig is en dan ga ik zitten denken...

Waarom ik geen kinderen wil? Tja, ik zie mezelf niet als papa figuur en ik ben ook wel bang. Je kunt in het leven bijna alles dat je fout doet wel weer herstellen of goedmaken, maar met kinderen kun je je geen grappen permiteren. Ik weet wel dat de perfect ouder niet bestaat, maar ik ben er toch als de dood voor.

Ik heb daarnaast het gevoel dat je een substantieel deel van je leven en vrijheid moet opofferen voor kinderen en ik ben daar niet echt toe bereid.
Ben ik dan echt zo vreemd?

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 21:41 schreef jack4ya het volgende:

Ik denk dat je er goed aan doer. Kinderen nemen voor de "vorm" is wel de slechtste reden die men kan bedenken.

Sterkte met het verwerken van je relatie.

Dat is ook wel een heel goed punt. Kun je uiteindelijk zo'n kind toch niet aandoen!
Ik heb geen hekel aan kinderen overigens, ff voor de duidelijkheid.

Heb nu even een andere invalshoek om over na te denken.

Thnx!

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 21:48 schreef Slarioux het volgende:
Overigens, ik wil zelf geen kinderen. Voor zover ik weer mijn vriendin later wel.

Dan hoop ik dat je later niet voor hetzelfde dilemma als ik en mijn (nu dus) ex komen te staan.
Toen wij elkaar leerden kennen twijfelde ze zelf nog heel erg en omdat we gewoon heel erg verkikkerd waren op elkaar zijn we bij elkaar gebleven. Misschien was het beter om nooit de relatie te beginnen, maar ja, liefde is een raar iets en eerlijk is eerlijk, we hebben een prachtige 4 jaar gehad samen.

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 21:51 schreef _Arual_ het volgende:
...

Een kind moeten baren als plicht van de vrouw vind ik wat ver gaan.

Kan me wel voorstellen dat er van vrouwen verwacht wordt dat ze kinderen krijgen en ik denk dat uiteindelijk er ook veel zijn die het willen (naarmate de biologische klok verder tikt).

Als jij en je partner dit niet willen, nou dan is dat toch jullie keus? 24 is nog jong, je hebt net een hoop in je leven op poten gezet: huisje, baan, etc. Dan zie ik er niks verkeerds in om eerst even dat lekker te laten bezinken

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 21:57 schreef fraubitch het volgende:

Ik kan je standpunt zeker begrijpen, maar om er een relatie voor op tegeven? Omdat zij misschien later kids wilt? Hoe denk jij erover over 5 jaar? Je (achter)naam zal nu met je mee sterven. Als je later berjaard bent, wie moet er voor je zorgen? Je gaat nu een heel deel van een levenservaring missen (bv vaderdag, trots zijn op je nageslacht enzenzenz)

ik kan nog uren doorgaan Hopelijk kan ik je met mijn antwoord een beetje helpen.

Je bent niet de eerste die dit aangeeft en ik zeg niet dat ik niet kan veranderen. Maar ik heb dit gevoel al heel lang en voor zover ik mezelf een beetje ken zal er toch wel iets moeten gebeuren voor ik omsla.

Waarom geven we (mijn vriendin en ik waren het hier samen over eens) de relatie op? Omdat zij inmiddels zeker weet dat ze binnen een jaartje of 5 toch wel een kindje wil hebben. Oomdat ik met heel mijn hart en ziel van haar houdt, wil ik dat die wens uit kan komen en daarvoor moet ik plaats maken. Nu heeft ze een goede kans om opnieuw te beginnen, een man tegen te komen die van haar zal houden en wel een gezin met haar wil.
Nu kunnen we tenminste vrienden blijven en dat is belangrijk voor me, hoewel we voorlopig even wat afstand nemen om elkaar de tijd te geven de dingen te verwerken. Met mijn 1e ex is het vreselijk fout gelopen (als je je verveelt moet je maar eens op eerdere topics onder mijn nick in_het_kippenhok zoeken) en hoewel ik heel lang erg boos ben geweest om wat ze me aan heeft gedaan, is dat uiteindelijk bekoeld en ben ik toch wel benieuwd of ze nu wel gelukkig is geworden? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten en dat vind ik jammer, wat we hadden toch 8 jaar gedeeld samen.

Oh, en om de famlienaam maak ik me niet zo druk. Mijn broer heeft er inmiddels al twee, dus dat komt wel goed

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 22:06 schreef _Arual_ het volgende:

[..]



en weer zoe iemand die zegt "24 is jong, wacht maar af".

Nee! Ik ken er behoorlijk wat van mijn leeftijd die al kinderen hebben of zwanger zijn. En degenen die geen kinderen hebben of zwanger zijn, weten nu al dat ze over een tijdje een kind willen. Ik heb die aandrang dus totaal helemaal compleet niet. Nooit gehad. Misschien een duf voorbeeld: als kind, spelletjes spelen: vadertje en moedertje. Nou, dan speelde ik de hond die de kasten leegvrat of zo.

24 is niet jong? Ik bedoelde niet dat je vanzelf kinderen gaat willen, maar op je 24ste al behoorljk gesettled zijn vind ik persoonlijk toch erg vlot. Waarom zou je daar niet eerst even van genieten?
Heb mijn post een beetje ongelukkig geformuleerd, sorry!

Dat er veel mensen zijn op dezelfde leeftijd met kinderen, ermee bezig zijn of al weten dat ze ze in de toekomst willen, zijn toch ook alleen bezig met hun wens te verwezenlijken. Daar is verder toch niks mis mee?

Als je, net als ik, nooit de wens hebt gehad om kinderen te krijgen en dat ook in de toekomst niet wilt, heb ik daar geen moeite mee.
Ik worstel met de vraag omdat het nu een hele grote impact op mijn leven heeft gehad en het is voor het eerst sinds lange tijd dat ik zo'n innerlijke strijd heb moeten leveren.