Enigskind zielig?

quote:

Op woensdag 27 september 2006 23:04 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Niet doen, niet verdrietig worden

Ik heb wel een keus, ik kan in principe nog wel 10 kinderen op de wereld zetten... En toch hebben wij besloten dat we de komende jaren niet voor een tweede gaan en misschien wel gewoon helemaal niet. En waarom, omdat we nu op het moment alles prettig geregeld hebben. We Isa kunnen bieden wat we belangrijk vinden en daarbij denk ik, heel egoistisch dat ik een tweede kindje gewoonweg niet kan handelen op dit moment... Als ik naar de verschillende gezinnen om me heen kijk, word ik al unhappy bij de gedachte dat ik er twee zou hebben. En dat ligt inderdaad aan mij, niet aan Isa... Isa is het liefste en gemakkelijkste kind dat je je kunt voorstellen. En daar komt ook weer iets uit voort, namelijk dat een tweede nooit zo lief, leuk en gemakkelijk kan zijn als haar... Tel daarbij op dat in onze families de band tussen broers en zussen over het algemeen eerder waardeloos of niet-bestaand zijn, dan warm en diep... Tsja...

van je 'zus'

En ik denk dat als Zeeland en Limburg wat minder ver van elkaar vandaan zouden liggen, Isa en Fleur goede zusjes zouden zijn .... Ze kunnen in elk geval allebei goed 'boeven'.

Bij mij is er wel een tweede op komst, maar ik kan me wel heeel goed voorstellen dat je er voor kiest (als je de keuze hebt) om al je liefde bij een prins/prinsesje te houden. Ik hoor ook vaak dat een tweede als Fleur me nooit gaat lukken. Nee, dat besef ik ook. Zo'n lieffie zal het niet worden. Maar een ander lieffie wel. Elk kind is bijzonder. Dat is wat mijn ouders me meegegeven hebben. En aangezien mijn zus en ik zo totaal verschillend zijn, werd dat alleen maar bevestigd. Dit is dan ook wat ik in de toekomst hoop te kunnen. De bijzonderheden van elk kind zien en niet zoeken naar de overeenkomsten en de vervelende verschillen.

De vraag of een enigskind zielig is. Nee, dat denk ik niet. Want als ik kijk naar onze familie is het niet meteen mijn zus waar ik op terugval. Maar wel op een bijzonder nichtje en ooms en tantes. Naast mijn eigen vader natuurlijk. Ik moet wel zeggen dat toen mijn moeder met kanker in het ziekenhuis lag en na haar overlijden. De band met mijn zus steeds sterker is geworden. En nadat we allebei moeder zijn geworden is er steeds meer vriendschap ontstaan.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 20:51 schreef Djeez het volgende:
Ik heb een zus, en die werd altijd voorgetrokken. Nog steeds is zij het lievelingetje van mijn vader, en ik heb nog altijd ruzie met haar en zie haar nooit. Mijn vader heeft zelfs letterlijk gezegd:"Je houdt nooit zoveel van een kind als je eerste kind." Dus wil ik het graag bij eentje houden, ik kan het een eventuele tweede niet aandoen.

Maar daarmee vind je dat je vader gelijk heeft? Of in elk geval ben je daar bang voor?
Kijk, ik vind helemaal niet dat je een tweede moet krijgen of zo, maar als je op zich wel zou willen, maar zo'n opmerking er in belangrijke mate voor zorgt dat je niet wil, dan is dat heel erg zonde, vind ik.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 13:09 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Maar daarmee vind je dat je vader gelijk heeft? Of in elk geval ben je daar bang voor?
Kijk, ik vind helemaal niet dat je een tweede moet krijgen of zo, maar als je op zich wel zou willen, maar zo'n opmerking er in belangrijke mate voor zorgt dat je niet wil, dan is dat heel erg zonde, vind ik.

Djeez is daar wel bang voor. Maar voor ons speelt het financiele aspect heel erg mee.
Als we nu een 2e zouden hebben, dan zouden we dat financieel niet redden.

Ingrid, hier hetzelfde dilemma.
En de tijd dringt nogal wegens mijn leeftijd. Ik vind het heel moeilijk.

Toen ik zwanger was kon ik me niet voorstellen dat ik meer dan een kind zou willen. Maar nu Lucie er is en ik zie hoe ze nu al op andere kindjes reageert en daar een positieve boost van krijgt zou ik er wel meer willen. Ook lijkt het wel of Lucie bij mij een enorme bron vol liefde heeft geopend, en daar zit absoluut genoeg in om met andere kinderen te delen.

Ik heb net als mijn lief een zus, mijn vader is enigkind, mijn moeder komt uit een middelgroot gezin en de ouders van lief uit grote gezinnen. Als ik kijk hoe ieder daarmee omgaat denk ik dat het voor een kind toch prettig is om broer of zus te hebben als bondgenoot in gezin en opvoeding, ook om daar later over te kunnen praten.