Zo, hier weer een verhaaltje-voor-het-slapen-gaan van Dude.
Dude is moe. En Dude is een beetje ziekig. En Dude gilt weer vier keer per dag dat de zenuwinzinking nu écht met rasse schreden nadert, dus dan weet je het wel: mijn geduld is op, mijn spanningsboog is te klein (zeg je dat zo?), ik vind er niks meer an, ik wil een nieuwbouwhuis, ik wil dat alles af is, ik wil een boek lezen op een bank in een klaar huis en meer van dat soort gekrakeel over luxe-problemen.
Want ik weet wel dat het dat zijn natuurlijk. Maar mán, wat kost die keuken een energie. Ik ervaar het echt als een complete verbouwing omdat het invloed heeft op zo ongeveer het hele huis (stof, spullen verplaatsen), onze agenda (al die mannetjes, de telefoontjes die dan-en-dan gepleegd moeten worden) en sowieso op de gemoedsrust omdat het toch lastig is dan weer niet te kunnen koken, dan weer geen water te hebben etc.
MAAR het einde nadert (ik bedoel niet mijn einde, hoewel ik natuurlijk inderdaad bijna doodga van de zenuwinzinking die met rasse schreden nadert!!).
Vandaag is het stenen blad geplaatst. Naïeve ik dacht dat daarmee de keuken af zou zijn, maar er ging natuurlijk wel weer iets mis hè?
Muur beschadigd, afvoer bleek niet te passen etc., etc. gelukkig was daar Arty die de afvoer eigenhandig heeft omgebouwd
![]()
En nu staat hij nog de beschadigde muur te repareren (hij is in het stadium dat hij tegen de muurvuller praat. "Niet doen! Blijf zitten." Moet ik al een hulpverlenende instantie gaan bellen?
![]()
)
Toch alvast even twee kiekjes om te pimpen. Denk de afwerking er maar even bij
![]()
![]()
![]()
Zien jullie die mooie vierkante afwasbak?