Ouders van Prachtige Engeltjes (2)

Het was hier verder ook niet bekend volgens mij. _{Ik vind het lief dat je naar haar vraagt.}

Mijn hart doet pijn wanneer ik in dit topic lees.

Je gaat op "vakantie""bijtanken" dat gaat opzich wel redelijk
Maar dan kom je terug en zodra je in de bus stapt opweg naar het vliegveld komen de tranen, in het vliegtuig als je bijna geland bent op schiphol, komen er weer die tranen.
Je komt terug thuis en daar is het lééég enorm leeg en stil.... Telkens weer doet het pijn.
En mis Thijs meer dan ooit, wat is het soms toch zo vervelend oneerlijk allemaal.

Vandaag wezen werken en het was amper te doen, ontzettend onrustig niet goed wetend wat te moeten doen.

maar je moet verder elke dag opnieuw... maar waarom...

Ach Bar... Op vakantie, uit je eigen omgeving is het allemaal misschien wat makkelijker ja. Maar thuis vliegt de werkelijkheid weer op je af En waarom, dat is de vraag die je stelt maar die niemand kan beantwoorden...



_{Heb zelf ook een kl***dag vandaag, Christan is jarig en ik mis mijn vader meer dan ooit...}

Bar
Vreselijk om weer in dat lege huis binnen te komen lijkt me

Bar, wat moeilijk, wat ontzettend oneerlijk moeilijk.

Rewimo, jij ook een knuffel.

Bar

Bar

O Bar wat lijkt me dat vreselijk om zo thuis te komen. Je thuis, maar het niet voelen als thuis maar een leeg gat. Weer met je beide benen op de grond in het hier en nu.
Op de meet in t park heb ik je maar heel even heel kort gesproken. Maar ik ben zo onder de indruk van je. Ik vind je zo'n mooi en krachtig mens.
Je straalt iets waardoor je gelijk weet dat is een mooi mens.
En ik vind het zo vreselijk dat jullie hier doorheen moeten. Echt zo heel erg vreselijk

Bar (en Mar ook)

Wat zou ik jullie graag een schouder bieden voor troost en een luisterend oor.
Wat lijkt me dat moeilijk, zo thuiskomen in een leeg huis.
Nogmaals heel, heel veel sterkte

Lieve Bar

lieve bar, die leegte moet inderdaad afschuwelijk zijn. wat is het toch verschrikkelijk. sterkte met weer opnieuw 'wennen' en toch een soort van rust vinden. een hele dikke knuffel maar weer van deze kant van internet.

Bar en Mar, ik weet niet zoveel te zeggen, behalve dat ik denk dat het een verschrikkelijk gevoel moet zijn om zo thuis te komen. Ik wens jullie alle sterkte van de wereld toe

Bar

fout

verkeerde topic

zat even te hannessen, excuus.

Bar
Dat thuiskomen in een leeg huis lijkt me inderdaad heel moeilijk. Een extra moeilijkheid. Wij kennen dit niet, omdat Danyel eigenlijk nooit echt thuis heeft gewoond. En het huis waarin hij dan wel een aantal weken heeft gewoond, is inmiddels verkocht.
Moelijk hoor, heb je een paar dagen lekker afleiding gehad, krijg je zo'n domper.
Succes.

Barbara...

Bar, wat vreselijk zwaar om dan weer in de werkelijkheid terug te moeten komen... nogmaals een dikke knuffel voor jullie

Ik heb zelf geen kindjes maar ik krijg het koud als ik zie hoeveel steun de mensen krijgen hier die een kindje hebben verloren. Niemand kan iets zeggen waardoor de pijn of de stilte minder wordt, maar als je ziet dat er mensen zijn wat je meevoelen, dat doet ook al iets.
Ik heb een gedicht geschreven over hoe het moet zijn om een kindje te verliezen.

Something you can never let go

There are no stories, no alibis
Only one reason why everybody cries
A mother and fathers broken heart
A dream of eternity that fell apart
Now the silence comes creeping in the night
Mothers heart dies slowly without a fight
Fathers love for one to give
And never for any God to forgive
For the life that was taken
They must have been mistaken
Killing innosence, a mortal sin
An endless fight they can never win
So they give up and lay down in silence
As the rest of the world forgets all about it

The need to love is always strong
Forever holding on to what is gone
Butt in our hearts forever will stay
The memory of when you went away

Ik vind het een mooi gedicht. Knap hoor, als je zoiets zelf kan schrijven.

Ik zou alleen "butt" veranderen in "but".
Want "butt" vind ik niet zo passend in het geheel.

_{En het is innocence}

Heel mooi gedicht

mijn excuses voor mn schrijffouten

Ik vind die schrijffouten nogal meevallen hoor MissMayhem, hetis een prachtig gedicht!

quote:

Op vrijdag 20 oktober 2006 10:36 schreef MissMayhem het volgende:
mijn excuses voor mn schrijffouten

Geeft toch niks Het blijft een prachtig gedicht

quote:

Op vrijdag 20 oktober 2006 10:36 schreef MissMayhem het volgende:
mijn excuses voor mn schrijffouten

Geeft niets toch?!
Het gedicht is heel mooi gedaan en daar gaat het om.
Ik herkende er ook zeker veel dingen uit en die omschreef je heel mooi!

Het gevoel van een toekomst droom die in duigen valt klopt helemaal! Zo voelde ik het in ieder geval wel heel sterk...

Gedichtje van mijn hand lezen?


"zweven" 2 juli 1998


Ik hoef alleen mn ogen maar te sluiten
en ik zweef, ik zweef terug in de tijd.
Ik hoor de dokter en zuster zeggen: "Doe je ogen maar open hoor!!"
En ik kijk, ik voel jouw warme lijfje op de mijne.

Ik hoef alleen mn ogen maar te sluiten
En ik zweef, ik zweef terug in de tijd.
Ik hoor jou kirren, ik hoor jou pruttelen.
En ik kijk, pak je op, en ik ruik je, voel je zachte haartjes.

Ik hoef alleen mn ogen maar te sluiten.
En ik ben terug, ik ben terug in de tijd!
Ik hoor jouw dribbel voetjes rennen
En ik kijk, je slaat je kleine armpjes om mn benen.

Ik hoef alleen mn ogen maar te sluiten.
En ik ben terug, ik ben écht terug in de tijd!
Ik hoor jou grommend stoeien met je papa.
En ik kijk, ik kijk eventjes terug in de tijd en zolang ik dat kan weet ik...

....Ik ben je nooit echt helemaal kwijt!!

xxx-jes jouw mama.