Hoe gaat het met de moeders? Deel 26

dubbel? Hoe gaat het met de moeders? Deel 26

Oké, dankjewel, Ladybos en Poemojn.

Ik ben wat te hard van stapel gelopen denk ik, met die paar ommetjes die ik deze week al maakte. En ja, met Maria erbij wordt het wel behoorlijk pittig, denk ik. Ik heb nog geen floradix, zijn dat nou pilletjes of iets anders? En heel vies, dacht ik?

Jawel, jawel. Dat moet ik 4 weken slikken, 2 ijzerpilletjes per dag.

Ik slik trouwens nog steeds Floradix. Ik heb het drankje en die doe ik 's ochtends door de Cool Best, dan proef je er niks van. Zeker nu ik net weer begonnen ben met werken, zijn die extra vitaminen en mineralen van harte welkom. Morgen maar lekker een luie ochtend maken met de kids.

Sugar, praat me even snel bij; hoe hoog/laag was je hb dan? (ben te lui om terug te lezen. )

hier ook een floradix gebruiker, door de jus d'orange proef ik er niks van

*pas op! verder lezen kan uw humeur aantasen*

Vanmorgen trouwens een cardio-scan gedaan op het werk. Is een soort fitheidstest, een hartfilmpje van je fitheid. Nou, ik werd er bijna triest van zo erg. Op een schaal van 1 op 10 had ik een 3. Mijn vetpercentage is te hoog en ik ben te zwaar. Dingen die je allemaal wel weet, maar die me mateloos irriteren. Die extra kilo's die plakken gewoon aan mijn lijf en ik heb er totaal geen geduld meer mee. Ik wil gewoon weer lekker fit zijn (hartslag in rust 110 ) en mijn slankere zelve. Heb het met dit lijf zo enorm gehad!
En nou weet ik ook wel dat ik eik niet zo moet klagen, dat er mensen zijn die veel dikker zijn dan ik. Maar dit bén ik gewoon niet. Ik kan het maar moeilijk accepteren dat anderen binnen no time weer strak in het vel zitten en dat ik het nog lekker met me meezeul.
Ik eet niet absurd veel, laat de snacks voor wat ze zijn. Kies voor de gezondere varianten, probeer toch zeker 2x per week te sporten. Echt afvallen mag ik niet ivm de bv, maar pfffff.... Ik vind mezelf even niet zo leuk.

Ow dutchie, wat herkenbaar....
Gelukkig val ik best snel af, want eerlijk gezegd vind ik mijn lichaam afschuwelijk op dit moment, zo niet ik, en sporten valt me nog zo zwaar...
Maar het komt vast wel goed! Het zal bloed, zweet en tranen kosten, maar als je je best doet, zal het lukken. Helaas zijn wij niet van die vrouwen die na 2 weken weer helemaal de oude zijn. Maar we hebben er wel hele mooie ventjes voor terug gekregen!

je mag best wat afvallen toch dutch? alleen niet te snel.

Ik kén helemaal geen vrouwen die na 2 weken of 2 maanden weer op orde zijn. Ik geloof ook nooit zo in dat soort praatjes. (liggen wat mij betreft op dezelfde lijn als 'mijn kind liep met 4 maanden' of zoiets).

En ik vind ook gewoon dat je daar je humeur niet van moet laten afhangen, van een ander dus. Elk kind is anders, zeggen we altijd, maar ook elk lichaam is anders. En hoe vervelend ook, je lijf veranderd gewoon na een zwangerschap. En je lijf is niet afschuwelijk, dat is onmogelijk, want dat heeft net een enorme prestatie geleverd.

Niet dat ik jullie vind zeuren hoor, mochten jullie er dat in lezen, echt niet, maar geef je zelf even tijd en wat krediet.

quote:

Op donderdag 14 september 2006 12:05 schreef Belana het volgende:
je mag best wat afvallen toch dutch? alleen niet te snel.

Volgens mij ook. Er wordt inderdaad gezegd dat je niet mag afvallen, vanwege de afvalstoffen die in het vet zitten, maar in de vetten die je tijdens de zwangerschap hebt opgebouwd zitten niet of nauwelijks afvalstoffen (bron: mijn zus..die dietiste is). Pas als je heel veel gaat afvallen, dan komen ook de afvalstoffen vrij die in het oude vet zitten en die komen dan via de BV bij je kindje uit. Dat is dus wat je vermijden wilt. Dus rustig aan en inderdaad gezond eten in combinatie met sporten, zorgt voor een gezonde manier van afvallen, waardoor jij uiteindelijk ook weer vrolijker wordt. En die vrolijkheid zorgt voor positieve hormomen en minder stress-hormonen.....die ook niet goed zijn voor je beeb...

Dutchie toch.... Ik vind jou zo wel leuk. Maar dat maakt natuurlijk niks uit voor jouw gevoel. Ik hoop dat je snel wat lekkerder in je (strakke ) vel zit! En de volgende keer dat je op de koffie komt krijg je er een schaaltje geschilde appeltjes bij ipv chocolade.

Dutchie, ik had een hb van 5.5 en een liter bloedverlies.

En nog een keer Dutchie: vervelend rotgevoel, he?
Ik zou zeggen: gewoon gezond af gaan vallen. Geen probleem volgens mijn dietiste!

quote:

Op donderdag 14 september 2006 11:59 schreef cattie het volgende:
Maar we hebben er wel hele mooie ventjes voor terug gekregen!

Ik weet dat je het goed bedoelt, maar ik krijg dus wel een beetje de kriebels van deze opmerking. Mijn zus kan dit nl. zo zijig zeggen, dat jeukt.

Weet ik Nebelung en als ik het rationeel bekijk heb je helemaal gelijk.
Maar op dit moment heeft mijn linker hersenhelft even de overhand.

Belana, ik zou niet weten hoe ik dat moet aanpakken; afvallen tijdens de borstvoeding. Ik heb aan een diëtiste zitten denken, maar da's ook gelijk weer zo drastisch. En ik heb dus best veel honger door die bv. Ik kan dus nog niet echt een balans vinden tussen verantwoord afvallen en bv.

Ik vind best dat je een dietiste kunt inschakelen Dutch, waarom niet? (alleen niet Sonja Bakker, want die heeft geen verstand van bv en afvallen, ben ik achter gekomen).

Drie hoofdmaaltijden en 3 tussenmaaltijden nemen.

Hoofdmaaltijd: 2 sneetjes bruin brood met dun boter en beleg of bijvoorbeeld muesli met yoghurt.
Tussenmaaltijd: stukje peperkoek, beker yoghurt, bakje rauwkost, gevarieerd fruit.

Dat lukt!!!

een pond per week "mag" heb ik wel eens gelezen, klopt dat nebelung?

Een halve kilo per week dacht ik.

Er is trouwens een forum he, over afvallen waar met name borstvoedende moeders komen, voortgevloeid vanuit het borstvoedingsforum. Misschien wil je daar je licht eens opsteken. Dit is de link: http://www.network54.com/Forum/194945/ (ik kom er nooit dus ik weet niet hoe de sfeer is of of je er uberhaupt iets aan zou hebben, maar dan weten jullie het in elk geval)

En ik begrijp het overigens wel allemaal hoor, ik zie alleen veel vrouwen in mijn werk en die zijn keihard voor zichzelf, zelfs na de ongelooflijke prestatie van een kind dragen en baren en opvoeden en borst geven. Dat vind ik zo jammer zie je. Ze zijn harder voor zichzelf, harder vaak nog dan mannen die over hun vrouws lijf klagen (al zijn die er ook natuurlijk).

Ik zelf heb een vreselijk lelijk litteken na de ks, heel erg strak gehecht en er zit nog altijd een bolling boven en broeken kopen zijn een ramp. Dat vind ik ook heel erg, dus ik snap het echt wel hoor.

tja, die buik wordt vaak nooit meer helemaal wat het was. ik kan me daar voor een groot deel wel bij neerleggen. ben geen 18 meer en ik heb 2 kinderen op de wereld gezet en daar ben ik trots op
Maar de kilo's die er nog af moeten zitten idd wel op de buik en taille, dus dat wordt nog even mijn best doen. ik heb alleen geen haast, het komt wel. duurde na Liam 1,5 jaar, maar toen was het er wel weer allemaal af

Dutch, ik vind afvallen onder begeleiding van deen dietist ook niet zo drastisch als het misschien in jouw oren klinkt hoor. Het is jouw lijf, en blijkbaar heb jij er een probleem mee. Dat is belangrijk. Reden genoeg lijkt me (mits jij dat zelf wilt natuurlijk.... ) Ik kan me voorstellen dat het een goed gevoel kan geven om er bewust mee bezig te zijn. Succes!

En dan ineens, he? Dan schaam je je omdat je dingen zwaar vindt, terwijl het zoveel zwaarder had gekund. Een gezonde zoon! In mijn handjes wrijven, moet ik, mag ik. Doe ik ook, ook. Echt waar.
Ook dat even delen dus. Want ja, hij is gezond en ja dat is een behoorlijk groot geschenk.

Wat mooi gezegd Sugar
Want dat doe ik hier ook. De vreugde wordt afgewisselt met momenten dat ik het zo zwaar vind. En dan opeens weer terug naar geluk en dan weer naar... enz. enz.
Hormoomhuishouding enzo speelt ook een rol.
Maar die eerste wirwar van weken vind ik wel heel erg heftig. (Ik zie het ook aan mijn posts terug dat ik nu weer veel beter in mijn vel zit dan de eerste Romme-weken -alsof hij al heel oud is ipv 4 weken )
-en opnieuw complimenten voor je bijzonder leuke sig!-

Deze moeder heeft een emo-dag.

Ik kon het me niet voorstellen toen ik zwanger was. Sterker nog, ik vond er geen klap aan om zwanger te zijn.
En nog steeds beschouw ik het echt als een noodzakelijk kwaad, alleen nodig om een kind te krijgen.
Maar toch... elke dag komen er minder kaartjes in de bus, elke dag is weer een stukje "normaler".
En nu mis ik het zo...
Niet die kwaaltjes, niet het gevoel dat die zwangerschap nóóit meer zou eindigen.
Maar toch hè...

De bevalling was echt niet leuk. 24 uur weeën voor niets en daarna naar het ziekenhuis.
Maar zelfs dát mis ik. De intense opluchting toen de ruggeprik begon te werken en het leven weer de moeite waard werd.
Het bijzondere gevoel van dat heel stille ziekenhuis midden in de nacht, met mijn vriend die een tukje deed op de slaapbank en mijn moeder die in dat schemerlicht met mij de weeën weg zat te praten.
De verbazing toen ze ineens een wiegje naar binnen reden, zou er dan toch écht een kindje komen? :smile:
Wat róók ze lekker!
Die paar uur zonder slaap op een stille ziekenhuiszaal waarin ik alleen maar naar haar kon kijken. Nog steeds verbaasd dat dat zo maar uit mij was gekomen.

Dat alles schiet zo snel weg...

En dan kijk ik naar mijn dochter, die in vijf weken van een klein hoopje huilend mens zonder gebruiksaanwijzing naar een echt individu is gegaan. Dat me chagrijnig kan maken door ineens te besluiten om elk nachtelijk uur te willen drinken. Maar datzelfde individu maakt me gek van gemis naar haar als ze ineens de hele nacht doorslaapt.
Een meisje dat het zó goed doet dat ik me afvraag hoe ik ooit heb kunnen denken dat die tepelkloven nooit meer over zouden gaan of dat we ons hele leven snachts wakker zouden zijn.
Ik snap het niet, waarom gaat het zo snel?!