De Kunst van het loslaten van een ex #43

Het kan kut zijn ja

Zelf ben ik nu wel over mijn ex heen na +/- 9 maanden. Natuurlijk zit ze zo nu en dan nog wel in mijn systeem, maar het is dragelijk geworden. Ergens ben ik dan ook blij om van haar 'verlost' te zijn.

Ben inmiddels weer verliefd geworden op iemand anders en dat heeft me enorm geholpen. Begon zo'n 2 maanden geleden als Friends with benefits en is nu uitgegroeid tot een soort van LAT-relatie. Op een gegeven moment wilde ze weten wat ik verwachtte van onze 'relatie' aangezien ze meer gevoelens voor me had gekregen dan dat ze in eerste instantie had. Ik was eigenlijk al gek op haar, dus dat was alleen maar een aai over mijn ego.

Nu zijn we weer een aantal weekjes verder en ik begin weer in onzekerheid te vervallen. Als we gezopen hebben, dan overlaadt ze me met complimentjes. Ze heeft zelfs een aantal keer gezegd dat ze van me houdt. Nu is het alleen zo dat ik de laatste paar dagen ineens een soort afstand tussen ons voel ontstaan.... Ik hou mijn hart alweer vast.. Misschien hang ik dalijk dus weer in dit topic rond Had me nog zo voorgenomen niet verliefd te gaan worden. Nu heb ik dus toch weer die fijne onzekerheden aan mijn broek.

1 voordeel, dit is pas een prille liefde. Mijn ex en ik waren 6 jaar bij elkaar. Qua pijn zal dat dan ook wel wat heftiger zijn denk ik.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 10:48 schreef milagro het volgende:

[..]

is ook zo, al is elkaars stem horen al beter dan mail of dat hoerige msn
vind het zelf altijd erg belangrijk dat de toon goed overkomt, iets waar het met platte tekst nog aleens aan schort

weet je, als ik eerst mijn verstand laat gelden, dan doe ik het uiteindelijk toch, alleen gaan er dan wel eerst nodeloos veel gepieker, gewik en geweeg, gestress aan vooraf en had ik die tijd ook kunnen genieten, mijn neus stoot ik toch wel maar liever mijn neus gestoten dan toch, dan iets niet doen omdat het 'zo verstandig is' en zo ms iets moois mislopen, wat 'zo verstandig' kan ook fout ingeschat zijn.

(dit alles natuurlijk wel binnen de grenzen vh redelijke, hè, niet eyes wide shut me in de ever so obvious misère storten)

Ik heb het wel eerder gezegd; ik had het zelf kunnen schrijven.

Ik kan wel 'gek' doen voor sommige mensen, maar ik doe nooit iets waarvan ik weet dat het onomkeerbaar slecht voor mezelf is.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 11:28 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
liefde is gewoon kut.

Als dat zo was, lieten we het allemaal wel links liggen.

zijn er hier nog mensen waarbij hun partner na een lange relatie wat met een ander kregen? hoe zijn jullie ermee omgegaan? ik weet totaal niet hoe ik ermee om moet gaan, veel mensen zeggen... geen contact meer met je ex... maar ik voel me juist altijd beter als ik met haar praat. 2 jaar toch heel erg veel met elkaar meegemaakt.

Ik vond het inderdaad ook moeilijk om te horen hoe hij met een ander meisje flirt enzo (hij heeft nog geen nieuwe vriendin), maar ik heb geprobeerd om alle contact met hem te vermijden en dat was nog veel erger. Dan wil ik toch liever weten hoe het met hem gaat, inclusief zijn liefdesperikelen.

als jij er zo beter door voelt, is dat toch goed, maar voel je je ook echt beter op de langere termijn.
in het begin is geen kontakt houden even doorzetten, je kunt niet na 2 weken al concluderen dat het niet werkt zo, omdat "je je nog kutter dan kut voelt".

als het echt gedaan is, dan is m.i. niet bellen, niet mailen, niet sms-en gewoon beter voorlopig en dan kan later, als het weer beter gaat met je, eventueel weer kontakt komen.
de knop om van de een op de andere dag en ineens gezellig vrienden zijn lukt mij iig niet na een langere relatie, zo geforceerd bepaalde onderwerpen niet aansnijden, bepaalde vragen niet stellen, dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.

Helemaal geen contact werkt alleen als je zeker weet dat je niet meer bij elkaar gaat komen, volgens mij. Als ik dat zeker wist, zou ik waarschijnlijk ook het contact verbreken om zo snel mogelijk aan het idee te kunnen wennen. Maar ja.

Mijn ex had 3 maanden nadat het uit was een ander. Deed ff flink zeer, maar we hadden verder totaal geen contact. Daarvoor waren onze verhoudingen te veel verstoord. Een schrale troost was dat die gozer een sucker is (mijn mening ). Een kale boer, met een koningsschakel om zijn nek, slachter en dan ook nog eens een die in de weekenden met een soort van zelfgefabriceerde crossauto door de blubberige weilanden crosst
Totaal ander type dan dat ik ben.

Nee...moet zij weten hoor. Destijds deed het zeer, nu gun ik haar het geluk. Ikzelf heb nu dus ook weer een nwe vriendin. Ze is iets ouder dan ik (ik 28 zij bijna 30) en we kunnen enorm met elkaar lachen en lekker praten. Tot in de vroege uurtjes maken we het gezellig.... Intelligent typje die het goed voor elkaar heeft en er ook nog eens heerlijk uitziet. Dat had ik dus amper met mijn ex hé... ex is bovendien 5 jaar jonger dan dat ik ben. Dit maakt mij nu weleens onzeker...(zie een aantal posts terug)

Voor de mensen die nu nog zwelgen in ldvd.... het komt goed! Kijk maar naar wat er weer op mijn pad is gekomen. Kon ik me maanden geleden niet voorstellen

[ Bericht 7% gewijzigd door jagermeister1 op 03-10-2006 16:26:30 ]

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 15:56 schreef milagro het volgende:
als jij er zo beter door voelt, is dat toch goed, maar voel je je ook echt beter op de langere termijn.
in het begin is geen kontakt houden even doorzetten, je kunt niet na 2 weken al concluderen dat het niet werkt zo, omdat "je je nog kutter dan kut voelt".

als het echt gedaan is, dan is m.i. niet bellen, niet mailen, niet sms-en gewoon beter voorlopig en dan kan later, als het weer beter gaat met je, eventueel weer kontakt komen.
de knop om van de een op de andere dag en ineens gezellig vrienden zijn lukt mij iig niet na een langere relatie, zo geforceerd bepaalde onderwerpen niet aansnijden, bepaalde vragen niet stellen, dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.

Heb ik ook allemaal. En ik zou ook nu de voorkeur hebben gegeven aan een definitieve breuk als ik niet sterk onderhuids het gevoel had dat er aan zijn kant dingen hebben gespeeld die niets te maken hebben met hem en mij.

Maar ik ga in de praktijk wel een afstand creëren, bijvoorbeeld net; even op MSN zitten praten over ditjes en datjes. Toen zei hij 'wacht even ik ga even een sigaret roken'. En toen was ik dus meteen van 'ok, dan zie ik je later nog wel'. En toen heb ik het venster gesloten en ben ik heel bewust dingen gaan doen waardoor ik niet in de buurt van mijn PC zou komen. En ja hoor. Na oorspronkelijk een 'ok, tot ziens' aan zijn kant bleek ie na 3 kwartier weer geprobeerd te hebben me aan te spreken via MSN. Voorzover ik kan zien gebruikt hij ook alleen zijn 'speciale' MSN want de 'publieke' MSN zie ik alleen maar aanflitsen vlak voordat ie tegen mij begint om dan meteen weer afgesloten te worden. (Sta dus niet op ignore of zo op dat account).

En we zitten inmiddels op de 3e keer dat hij me vandaag aanspreekt op MSN. Het effect van wat minder m'n best doen en 'uit elkaar gaan' is wel opvallend.

ik spreek mijn ex ook nog heel veel. ze vraagt elke dag wel hoe het met me gaat omdat ze weet dat ik het niet makkelijk heb. ik vang het op met gemengde gevoelens, soms ben ik zo verdrietig en soms voel ik me weer goed. de ochtenden vind ik overigens het kutste, lig altijd al vroeg wakker te piekeren en heb 's ochtends niets te doen... en dan kan ik me gedachtes maar niet weghouden bij haar en haar nieuwe vriend.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 08:11 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
ik spreek mijn ex ook nog heel veel. ze vraagt elke dag wel hoe het met me gaat omdat ze weet dat ik het niet makkelijk heb. ik vang het op met gemengde gevoelens, soms ben ik zo verdrietig en soms voel ik me weer goed. de ochtenden vind ik overigens het kutste, lig altijd al vroeg wakker te piekeren en heb 's ochtends niets te doen... en dan kan ik me gedachtes maar niet weghouden bij haar en haar nieuwe vriend.

dus snel je bed uit, niet blijven liggen, drukdrukdruk doen

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 09:44 schreef milagro het volgende:

[..]

dus snel je bed uit, niet blijven liggen, drukdrukdruk doen

had ik het maar druk woensdag de hele dag vrij, voor de rest wel de hele week werken... maar de zaken lopen te goed op het bedrijf dat er niks te doen is... zit echt van half 9 tot 5 mezelf te vervelen, dat is niet lekker natuurlijk op dit momebt.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 10:10 schreef Petsopjebilletjes het volgende:

[..]

had ik het maar druk woensdag de hele dag vrij, voor de rest wel de hele week werken... maar de zaken lopen te goed op het bedrijf dat er niks te doen is... zit echt van half 9 tot 5 mezelf te vervelen, dat is niet lekker natuurlijk op dit momebt.

ik doelde meer op dat eerste moment van wakker worden, dat je even leeg bent in je hoofd nog, en dan na 2 seconden 'het' weer doordringt "ik ga hem/haar niet meer zien/horen/voelen", dan moet je dus als de sodemieter uit bed, en meteen actie, je zelf geen tijd gunnen om na te denken.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 10:15 schreef milagro het volgende:

[..]

ik doelde meer op dat eerste moment van wakker worden, dat je even leeg bent in je hoofd nog, en dan na 2 seconden 'het' weer doordringt "ik ga hem/haar niet meer zien/horen/voelen", dan moet je dus als de sodemieter uit bed, en meteen actie, je zelf geen tijd gunnen om na te denken.

dat doe ik nu gelukkig ook wel... vandaag op mijn vrije dag stond ik al om 8 uur op, nog nooit gedaan haha gelukkig heb ik nu zo'n lekkere up

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 10:19 schreef Petsopjebilletjes het volgende:

[..]

dat doe ik nu gelukkig ook wel... vandaag op mijn vrije dag stond ik al om 8 uur op, nog nooit gedaan haha gelukkig heb ik nu zo'n lekkere up

dan moet je gauw weg hier
hier rondhangen wil je ook nog wel eens depri maken/houden

zo... tijdje terug!

Tussen mij en haar is het nu definitief over. ik had al eerder dingen gemeld en die zijn inmiddels allemaal afgerond. de laatste gesprekken zijn geweest en vanaf hier is het ieder zijn eigen weg.

zal haar vreselijk missen en dit is uiteindelijk niet wat ik wil maar je moet met zijn tweeen zijn om het te laten werken en zij kan zich er niet over de angst heen zetten dat ze misschien weer gekwetst wordt.

Maar goed, vorige week belde ze me opeens op. Die dag was/is altijd bijzonder voor ons. weer zeggen dat ze zoveel aan me dacht en alles. ik heb uiteindelijk echt vaarwel gezegd en dat wilde ze niet. "laat me nou maar even" tsja dat zal ik doen, ze was duidelijk genoeg geweest in een eerder gesprek. wel gaf ze aan dat je soms iets zegt in het heetst van de strijd en dat het allemaal niet zo bedoeld was en dat ze het allemaal niet weet.

Ik weet het ook niet, ik weet alleen dat het zo niet gaat werken, teveel druk en teveel rompslomp er omheen. misschien bellen we over een paar maanden elkaar nog wel op en misschien ook niet. Ik bel haar in ieder geval niet meer. ze weet dondersgoed wat ik voel en wat ik wil, vrienden zijn kan ik niet met haar, daar ben ik inmiddels ook wel achter. Ik mis haar, voel me bij vlagen vreselijk klote maar het gaat vanzelf beter, afwachten maar!

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen??? Niet zo snel opgeven enzo. Wat heeft die relatie anders voorgesteld zeg....

Eh volgens mij zat ik ergens aan het einde in de vorige discussie... ik wacht voorlopig nog wel even hoor. zoals gezegd weet ze hoe het zit bij mij, ik wil nog lang geen ander dus zolang dat nog mijn gevoel is is het niet definitief. ik zeg ook kneiterhard je best doen, zij durft het niet... en ergens begrijp ik dat ook wel, maar leuk is anders.

quote:

Op maandag 18 september 2006 14:48 schreef Sunshine2006 het volgende:

[..]

Huh! Wat moet ik dan doen. Ik negeer hem, laat hem duidelijk merken dat ik hem niet wil spreken. En dan? Ik kan toch niet als ie tegen me aan lult geen antwoord geven als er ook andere mensen bijstaan. Die kijken dan ook beetje vaag van eh... er praat iemand tegen je??? Oh en trouwens. Ik dans niet met hem. Help alleen in zijn groep. En dansschool is mijn territorium, hij kwam veel later dan mij, dus laat me echt niet wegjagen.

je kan hem ook gewoon duidelijk maken dat je alleen nog gedag wil zeggen voorlopig en verder niet. En als hij dan toch naar je toe komt en een gesprek probeert te starten dan moet je zo sterk zijn om het ook af te kappen. tsja en dan mag hij aan de mensen uitleggen waarom het zo loopt als het loopt!

Blijft klote als je contact houdt en elkaar blijft zien, ben ik inmiddels wel achter. En nee joh geen non worden! zonde!

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 08:11 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
ik spreek mijn ex ook nog heel veel. ze vraagt elke dag wel hoe het met me gaat omdat ze weet dat ik het niet makkelijk heb. ik vang het op met gemengde gevoelens, soms ben ik zo verdrietig en soms voel ik me weer goed. de ochtenden vind ik overigens het kutste, lig altijd al vroeg wakker te piekeren en heb 's ochtends niets te doen... en dan kan ik me gedachtes maar niet weghouden bij haar en haar nieuwe vriend.

Ok, ik ken dat gevoel wel. Maar ik zie er niet zo heel veel in om het daarover te hebben. En trouwens, hij schrikt echt elke keer zo enorm van iedere aanduiding dat ik misschien niet vind dat het zo geweldig fijn was dat hij het uit heeft gemaakt dat ik me dus echt serieus afvraag of hij zelf niet wil terugkomen op dat besluit.

Voordat ik verder ga; ja, ik zou 'm best terug willen hebben. Ja, ik weet dat het misschien beter is als het gewoon uit is. En nee, ik ben er niet meer zo emotioneel door overweldigd als vorige week. Ik betreur het nog wel, maar ik functioneer nagenoeg normaal. Doe leuke dingen met andere mensen en zit niet meer de hele dag verdrietig in een hoekje.

Anyway.

Vandaag dus op MSN. Hij was online toen ik online kwam. Ik zeg hallo, hoe gaat het met je oog omdat hij gisteren zijn oog nogal lelijk bezeerd had. Daarna praten we een beetje over een cursus die hij doet. Vervolgens brengt hij het gesprek op M en U. Dat zijn twee mannen die een relatie van 4 jaar met elkaar hebben, min of meer tegelijkertijd ook ruzie hadden en zeiden dat het uit was. Maar het inmiddels weer hebben goedgemaakt. Ik vraag dus hoe het met ze gaat, en hij zegt dat ze weer bijelkaar zijn. Alsof ik dat nog niet wist dus. Maar goed, ik zeg dus gewoon dat ik het al wist en dat ik blij was om dat te horen (het zijn leuke mensen en ook als stel lijken ze bij elkaar te passen). Dan gaat het gesprek eventjes over het leren van vreemde talen. Hij maakt een opmerking dat 'iemand niet de moeite had gedaan om hem Nederlands te leren'. Ik ben verbaasd, vraag hem of hij dat had willen leren. Reactie: 'nee, je bent nu te laat'. Ik ben een beetje aangebrand en zeg 'm dat IK niet te laat ben. Maar dat als hij dat had gewild HIJ te laat is.

Dan gaat ie plotseling weer terug naar M, hij heeft gepraat met M en die heeft gezegd dat hij denkt dat ik mijn ex erg goed kende. Mijn reactie is dus: 'ja dat denk ik ook wel, maar niet goed genoeg kennelijk'. Toen trok ik de stoute schoenen aan en zei dus 'Ik wil dat je weet dat wanneer je naar je gevoelens gaat luisteren in plaats van naar je verstand, dat ik er nog altijd voor je ben'.

En toen was ie meteen weg.

Misschien zie ik het verkeerd hoor, maar ik denk dat ie wel heel veel praat over verzoenen en wel heel erg schrikkerig reageert op opmerkingen die zouden kunnen wijzen op de mogelijkheid daartoe tussen ons. Dat hij het eigenlijk dus ook moeilijker heeft met deze breuk dan ik. Ik realiseer me tenminste dat ik 'm niet kan dwingen of zo om weer terug te komen en dat als hij het niet uit zichzelf doet het toch niks meer wordt. Maar hij moet het doen met (volgens mij) z'n eigen verwarring over z'n besluit.

Of, ik heb het helemaal fout, maar dan is het resultaat toch niet anders

En vanavond zat ik dus samen met een vriend Zwartboek te kijken. En terwijl de film langzaam maar zeker saaier en onwaarschijnlijker werd begon ik me triester te voelen over de hele situatie. Totdat ik plotseling dacht; ik zit mezelf voor de gek te houden. Alleen omdat het dezelfde uiterlijke kernmerken heeft als toen het nog aan was (msn, lang bellen) zit ik mezelf te foppen dat het 'eigenlijk' nog niet uit is.

ja, de herkenningsfase HiZ..

aargh gisteren belde me ex op om te vertellen dat ze problemen had met planet internet...
en zo zacht als dat ik ben (aarh ik haat die slechte eigenschap van me) heb ik gezegd dat ik vrijdag wel even langs kwam om ze daar op hun donder te geven.
waarna ze gelijk voorstelde om na haar school wat te gaan doen.
echter belde ze me ook op met de reden dat ze niet naar mijn orange thuis telefoon nummer kon bellen,
en ik zei daarop dat ik haar later terug zou bellen daarover.
op dat moment echter stelde een vriend van me voor om nog wat te gaan doen in de stad en heb ik haar dus opgebeld met mijn mobiel om te zeggen dat ik haar later op de avond niet meer zou kunnen bellen.
dit vanwege het feit dat ik nog ff uitging in de stad....
ze klonk naar mijn horen een beetje teleur gesteld....
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook

SJezus, ik wordt gek!
Ze is nu na 5 jaar al bijna 2 weken geleden terug verhuist en heb al 1.5 week geen contact meer... na de 1ste of 2e dag heel even contact gehad hoe het was.
Ik wil weten hoe het met haar is, we hebben samen beslist om niet meer door te gaan. Ik denk alleen dat als ik contact opneem dat ik me er alleen maar kutter om voel, tja of juist niet?

Bij een ander, waar ik toen het kut ging heel even kortstondig "iets"mee heb gehad ,vind ik eigelijk een onbeantwoord gevoel, echter wel een goede vriendin die er wel is.



Tja lekker vaag allemaal, maar zo voel ik me ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nyles op 05-10-2006 09:26:50 ]

Nou ja, het wordt gewoon wel erg vaag als ze wel 'vrienden' willen blijven, maar eigenlijk alleen op hun voorwaarden. JIJ krijgt daardoor geen ruimte voor je verdriet en blijft er maar mee rondlopen. Terwijl de mensen om je heen het langzaam aan zat worden om aan te moeten horen hoe verdrietig jij bent over zo'n hopeloze toestand.

het wordt pas vaag als je ex opeens je hand vast pakt en de dag daarna opeens weer naar je uithaalt omdat je teveel toenadering zoekt =/
en dan later in de periode dat je uit elkaar bent gegaan je ook nog eens schatje noemt...
ook is ze terug houdend in de knuffels, dan vraag ik me toch af is dat omdat je het gevoel van veiligheid voeld en het toch wel erg prettig vindt maar bang bent om terug te vallen in oude gewoontes???

Nou ik wil dus zelf contact zoeken omdat ik niks hoor...en dat steekt me best wel, gebeurt eigelijk precies wat ik dacht (ondanks wat ze mij en ik haar heb aangedaan), zie er gewoon helemaal niet meer, er zit toch ook 250 km tussen.

Ochtend is het meest kut, zweten, piekeren, kut

[ Bericht 1% gewijzigd door Nyles op 05-10-2006 09:52:14 ]

Vanavond ga ik weer een stapje in het loslaatproces doen: even bij de ouders van mijn ex-vriendin langs. Daar had ik de eerste maand nadat het uit was niet zo'n behoefte aan, maar inmiddels ben ik daar weer helemaal klaar voor! Toch wel een goed idee om even afscheid te nemen (ook al zullen we elkaar nog wel eens zien: ze wonen ook in Ede) , we hebben het tenslotte al die tijd prima kunnen vinden. Ik ben benieuwd of het geen al te geforceerd avondje wordt...

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 15:40 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
zijn er hier nog mensen waarbij hun partner na een lange relatie wat met een ander kregen? hoe zijn jullie ermee omgegaan? ik weet totaal niet hoe ik ermee om moet gaan, veel mensen zeggen... geen contact meer met je ex... maar ik voel me juist altijd beter als ik met haar praat. 2 jaar toch heel erg veel met elkaar meegemaakt.

Ik was vier jaar met iemand en die ging er vandoor met een kennis van me... ik heb alles geblocked, totaal geen contact meer, was klote maar wel veel en veel beter. twee jaar later kwam ik haar en hem tegen en hebben we gewoon ouderwets lol gehad, geen gevoelens meer, geen haat, klaar.

afstand is voor jezelf het beste, het voelt misschien niet zo maar het werkt wel, ik merk het zelf nu ook, baal dat ik mijn ex niet spreek maar vind het ook wel lekker niet te weten wat ze doet, daar ga ik me anders alleen maar druk over maken en weer denken "wat nou als" niks wat nou als, gewoon klaar en als ze nog wat wil dan belt ze wel...

nou al dat gelul over hoe je erover heen meot komen er valt niet overheen te komen kutleven

trouwens volgens mij word alleen maar meer en meer dat verdriet ipv minder

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 09:27 schreef Stampurtjuh het volgende:
het wordt pas vaag als je ex opeens je hand vast pakt en de dag daarna opeens weer naar je uithaalt omdat je teveel toenadering zoekt =/
en dan later in de periode dat je uit elkaar bent gegaan je ook nog eens schatje noemt...
ook is ze terug houdend in de knuffels, dan vraag ik me toch af is dat omdat je het gevoel van veiligheid voeld en het toch wel erg prettig vindt maar bang bent om terug te vallen in oude gewoontes???

Ik denk dat het zoiets is, dat ze wel de vertrouwdheid willen behouden maar tegelijkertijd de hele tijd op hun hoede zijn voor 'emotionele bagage' aan onze kant. Ik denk dat het gewoon ook te maken heeft met twee typen mensen. 'Onze' soort vraagt zich in verbijstering af wat 'm nu weer is overkomen. 'Hun' soort analyseert en neemt een beslissing, waarbij 'kleine ongemakken' als emoties over wat er was worden weggezet in de categorie 'onwenselijk en overbodig'.

Waardoor zij de relatie blijven beheersen, ongeacht hoe die verder wordt genoemd. We hoeven ze niet eens te spreken of te zien om volledig in hun ban te zijn. Totdat 'wij' onze emoties op orde hebben en er een vette streep onder zetten.

Bij hun is 'falling out of love' als een melktand die uitvalt. Bij ons is het een kies die langzaam wegrot.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 10:40 schreef Mickeys het volgende:

[..]

In den beginnen wel idd.. Maar ik moet zeggen dat het bij mij na 5 maanden eindelijk een stukkie beter gaat. Niet dat hij nu niet meer door mn hoofd spookt.... dat doet hij nog wel degelijk maar er is vooruitgang

5 maanden? lange weg te gaan nog

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 10:43 schreef Theamerican het volgende:

[..]

5 maanden? lange weg te gaan nog

Het verschilt, per persoon en ook is het afhankelijk van de relatie. Van de mate waarin het gewoon duidelijk ook is WAT er is gebeurd dat heeft geleid tot het einde.

relatie van bijna 6 jaar en hij wilt verder met ze ex

wat kan ik daarover zeggen, hij stoot vanzelf zn tenen nog wel een keer meid.
heb hetzelfde gedaan een meid verlaten voor me ex en heb zelf ook een paar maanden later me tenen lelijk gestoten...
dat was wat ik een paar posts eerder al bedoelde met probeer een gebroken spiegel nooit te lijmen want je snijdt alleen maar in je vingers ermee

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 10:46 schreef Theamerican het volgende:
relatie van bijna 6 jaar en hij wilt verder met ze ex

Jezus, dat is echt ongelooflijk.

Ikzelf begin ondertussen wel iets meer van 'm los te krijgen. Ook bij ons had het iets te maken met zijn ex; na 14 maanden relatie zat er nog altijd iets mis bij hem wat over zijn ex ging. Voorzover ik weet is hij niet terug bij z'n ex, maar hij wilde ook niet met mij doorgaan omdat hij zichzelf dan te oneerlijk bezig vond zijn.

Hoe ik merk dat ik onder mijn verdriet door toch bezig ben om mijn leven weer op te pikken is dat ik probeer om dingen te doen met vrienden. Zelfs nieuwe vrienden te maken. Een collega op mijn werk (niet mijn type of zo, dus geen rebound-boy maar wel een heel fijn persoon) heb ik het voorstel gedaan om samen iets te gaan doen. Eigenlijk heb ik voorlopig geen vriendjes nodig maar gewoon vrienden. Dat is ook een beetje de reden waarom ik het wel met mijn ex wil proberen.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 08:32 schreef Stampurtjuh het volgende:
aargh gisteren belde me ex op om te vertellen dat ze problemen had met planet internet...
en zo zacht als dat ik ben (aarh ik haat die slechte eigenschap van me) heb ik gezegd dat ik vrijdag wel even langs kwam om ze daar op hun donder te geven.
waarna ze gelijk voorstelde om na haar school wat te gaan doen.
echter belde ze me ook op met de reden dat ze niet naar mijn orange thuis telefoon nummer kon bellen,
en ik zei daarop dat ik haar later terug zou bellen daarover.
op dat moment echter stelde een vriend van me voor om nog wat te gaan doen in de stad en heb ik haar dus opgebeld met mijn mobiel om te zeggen dat ik haar later op de avond niet meer zou kunnen bellen.
dit vanwege het feit dat ik nog ff uitging in de stad....
ze klonk naar mijn horen een beetje teleur gesteld....
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook

erg interessant! Laat ff weten hoe het was en hoe ze reageerde nadat je zei van dat hetgeen zin meer heeft!

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 17:45 schreef echt_gaar het volgende:

[..]

erg interessant! Laat ff weten hoe het was en hoe ze reageerde nadat je zei van dat hetgeen zin meer heeft!

Volgens mij heeft ie dat helemaal niet gezegd.

Hij zei:

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 08:32 schreef Stampurtjuh het volgende:
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook

en ik ben benieuwd naar haar reactie.

inderdaad morgen zie ik haar en post ik wel hoe het is gegaan

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 15:56 schreef milagro het volgende:
dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.

Voor mij is dit gevoel zo herkenbaar. Zelfs in ruzies en bij irritaties had ik dit gevoel. Mijn vriend begreep nooit, waarom ik maar door bleef praten en zo geirriteerd raakte als hij op wilde hangen. Ik kan hem geen ongelijk geven, dat hij het niet begreep. Ik begrijp het zelf niet eens. Niet dat ik zelf niet begrijp waarom ik zo doe, maar ik baal er gewoon van dat ik zo doe. Het is niet normaal. Een ander mens zou iemand op laten hangen en doorgaan met zijn of haar leven.
Maar goed, misschien moet ik mezelf niet vergelijken met de massa, ik ben nogal een geval apart. Maar toch. Het zou fijn zijn als ik normaal kon zijn en een keer normaal zou kunnen functioneren in een relatie.
Mijn mooiste relatie, met degene die misschien wel het allerbeste bij me past van iedereen op de wereldbol, heb ik wel zo'n beetje verpest. Hij had meer gedult en respect voor me, dan mijn ouders. Hij beschermde me, verzorgde me liefdevol als ik ziek was, ik woonde bijna een jaar bij hem in.. hij was zo goed voor me, met de slechte tijden meegerekend. Twee mensen, twee schuld.. misschien, maar ik voel me zeer verantwoordelijk voor het falen van onze relatie. Als ik nou eens niet zo onlogisch zou zijn..

Ik weet niet zo goed, wat ik nu moet doen. Ik woon sinds de zomer op mezelf in Amsterdam. De enige die ik had, in de buurt, was mijn vriend. Nu sta ik er helemaal alleen voor, echt alleen. Ik ben niet zwak, zielig of wanhopig dus ik sta mijn mannetje wel. Toch zuigt dit echt heel hard. Ik zit me nu soms af te vragen, wat ik nog op mijn opleiding doe en wat ik in Amsterdam doe. In hem ligt mijn hart.. en anders deeltjes daarvan in Rotterdam. Kut.

Er staat een mooi nummer op, terwijl ik dit zo schrijf.. en ik mis hem..
Het ging dan wel niet goed meer tussen ons, maar ik hou nog steeds van hem..
Nou, een dag zonder tranen is dus nu mijn record.

quote:

Op donderdag 5 oktober 2006 22:52 schreef Stampurtjuh het volgende:
inderdaad morgen zie ik haar en post ik wel hoe het is gegaan

cool! vergeet niet wat je ook doet, JIJ aan het langste eind hebt getrokken.

Na bijna 1 jaar ben ik nog steeds niet over me ex heen ..
Heb 1½ jaar iets maar haar gehad, ze was zo lief, mooi en gewoon mij alles!
Maar we kregen steeds vaker ruzie, vooral op MSN omdat ik gewoon te bang was om haar kwijt te raken en zei gewoon wat meer ruimte wilde..
Ik kreeg het niet voor elkaar om haar meer ruimte te geven dus besloten we bijna 1 goed jaar geleden om onze relatie te beindigen, de dag erna kwam ik erachter dat ik de fout van me leven gemaakt had.., ik wilde haar terug! en niets kon me tegenhouden..

Uiteindelijk paar weken later wilde ze me ook terug, totdat we dat betrefende weekend naar een markt gingen en een vriendin vroeg hoe het ging tussen ons (en of we weer iets hadden), waarop ze antwoorde: "we zijn alleen vrienden".. ik was kwaad, teleurgesteld.. eenmaal weer bij haar aangekomen vroeg ik waarom ze dat zei, ze zei dat ze merkte dat het weer als vroeger was en ze zich daar niet prettig bij voelde..

Hierna heeft ze 3 maanden iets gehad met iemand anders, en ikzelf ook, ikzelf heb het uitgemaakt met diegene omdat ik nog steeds niet over haar heen was.., en nu nog steeds ben ik niet over haar heen..
Heb ondertussen nog een vriendin gehad met wie ik het afgelopen zondag uitgemaakt heb (de lange afstand was niet goed voor onze relatie)..

Maarja, heb ook het probleem dat ik gewoon super vaak aan me ex moet denken, haar gewoon bel en dan uiteindelijk ook gewoon weer geirriteerd raak door dingen die ze zegt en andersom..

Ze zegt ook vaker dat ze me bijv. niet kwijt wilt als vriend enzo .. en soms kunnen we gewoon niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar!

Ik wil gewoon eens over haar heen komen, zonder dat ik telkens terugval! (want de hoop dat ze me terug wilt is er nog steeds helaas..)

En sorry als het verhaal beetje raar is, ik ben helaas niet zo goed in het onderwoorden brengen van me gedachte!

Lucht me trouwens wel op om het ergens kwijt te kunnen

wauw heavy

Zeker heavy na zo een lange tijd. Sterkte

@ Spike: Als je er echt overheen wilt komen, dan moet je alle contact met haar verbreken. Hoe moeilijk dat ook is. Dit schiet namelijk niet op zo.

Volgens mij kun je er pas echt overheen komen als je in staat bent om dat contact niet meer zo belangrijk te vinden. Anders kom je er gewoon nooit echt overheen en blijft het ook bij verdere relaties ondergronds doorwoekeren. Dan denk je er misschien niet meer de hele tijd aan, maar als de ander dan plots op je pad komt is alles weer terug in alle hevigheid.