Ik ben zelf zo'n kind geweest, in mijn basisschooltijd heb ik jaren lang buikpijn gehad. Dat werd vaak afgeschreven als aanstelleritis. Tijdens de eerste onderzoeken werd inderdaad niks gevonden. Toen werd het gegooid op een luie darm en kreeg ik ook laxeermiddelen. Echt, ik ben nog nooit zo ziek geweest als toen!
Dat was in ieder geval aanleiding tot verder onderzoek. Maar nadat zo'n beetje alle tests gedaan waren die ze hadden toentertijd en er nog steeds niks gevonden was, hebben ze besloten me 2 weken op te nemen ter observatie. Oh wacht nee er is nog 1 obscuur dingetje om op te testen... en jawel: ik bleek een heftige campilobacterinfectie gehad te hebben, die nog eens lekker was aangejaagd door de laxeermiddelen. Hierna heb ik 10 jaar geen kip kunnen eten, omdat ik 9 van de 10 keer ziek werd doordat de meeste kip toentertijd nog besmet was met campilobacter, en mijn afweer daartegen was volledig naar de knoppen.
Achteraf was e.e.a. ook goed terug te zien in het eet- en pijndagboek dat mijn moeder bijhield: ik was bijna altijd ziek op maandag, nadat we op zondag een gebraden kip hadden gegeten. Dus niet de aanstelleritis waar ze zo graag mee aan kwamen zetten.
Moraal van het verhaal: blijven vragen, zoeken, zeuren. Soms is het een obscuur iets, wat bijna niemand anders heeft, met rare oorzaken (in mijn geval verstoorde darmflora door 6 opeenvolgende penecillinekuren), en gelukkig soms ook relatief makkelijk op te lossen als je maar weet waarop je moet letten.
(Het is allemaal uiteindelijk weer goed gekomen trouwens, ik kan sinds ik 20 ben weer kippie kluiven)
Ik hoop dat jullie er met de kinderarts snel uit komen Huup. En als het niet opschiet misschien tzt een doorverwijzing vragen naar de poeppoli van het Emma?
Time is the quality of nature that keeps events from happening all at once. Lately, it doesn't seem to be working.