Waar zijn de helden?

Elk tijdperk kent haast wel een persoon of een groepering die in staat was om vele mensen te inspireren. Zoals het hedendaags in films verteld wordt; wanneer de tijden slecht zijn, komt er iemand naar voren die de harten steelt van de mensen en hun de kracht, eensgezinsheid en motivatie geeft om te strijden voor een betere wereld. Nu zal het natuurlijk allemaal niet zo sprookjesachtig gegaan zijn en hebben al die verhalen een fictief randje maar feit blijft dat er meestal wel een stem van (een deel van) de bevolking sprak.

Maar nu zie ik er geen op een moment dat het imo hard nodig is. We zijn heel hard aan het achteruit gaan omdat alles gecontrolleerd wordt door haat, onzekerheid, machtslust, religie en bovenal; angst. Oorlogen en wapenwedlopen zijn onderwerp van gesprek elke dag en het lijkt wel alsof iedereen heeft besloten om te accepteren dat het verkeerd gaat en toe gaat kijken hoe dat zal gaan.

Landen als Amerika zijn met de verkeerde dingen bezig. Bevolking is in angst ipv blijdschap en de regering is enkel bezig met een machtsspel. Macht... ik heb nooit echt gesnapt waarom al sinds begin van de mensheid dat toch zo'n verleiderlijk iets is. Ik bedoel; wat heb je er aan? Wat heeft een George W Bush eraan als de hele wereld Amerika zou heten? En wat hebben de inwoners van Amerika er aan? Door de grootheid van de wereld en de afstanden tussen de continenten zal er altijd een verschil zijn tussen plekken. Totale eensgezinsheid wereldwijd kan niet. En al die mensen op de contintent die nu Oceanie heet bijvoorbeeld zullen net zo onbekend zijn tot George W Bush en de Amerikanen als dat ze nu zijn. Ze mogen dan wel in Global America oid wonen en Amerikanen heten, maar wat voor voordeel heeft dat nou echt voor die mensen zelf en voor het huidig Amerika? Worden ze er blijer van, maakt het een einde aan mening- en cultuur-verschil? Nee. Vooral op de lange termijn zullen de verschillen weer groter worden, alleen dan zal het een burgeroorlog heten, ipv oorlogen tussen landen.. het zelfde liedje zal altijd spelen.

Dus wat is het nut dan van je grenzen uitbreiden, landen veroveren, bevolkingen bekeren? Ik zie enkel een oneindige strijd voor iets wat niet bestaat, het heeft geen doel. Dus het is niets meer dan doelloos bloed verspillen en in angst leven. Je zou toch denken dat slimme mensen als regeringsleiders ook kunnen bedenken dat waar ze mee bezig zijn een doelloze primitieve vernietigende levenswijze is. Maar die doelloze, uitzichtloze machtsstrijd die in het voordeel van niemand is werkelijk (Een Bush geniet wellicht even van de overwinning, maar gelukkig maakt het hem niet, en paar jaar later overlijd ie toch, want dat doen we allemaal) is wel de oorzaak van bijna al het leed in deze wereld. Dus als de doel van die machtslust juist vrede is zogenaamd, dan vernietigen ze al het doel door er zo voor te strijden.

Zonder al die ellende die uit die strijd voorvloeit zouden landen namelijk zich voluit kunnen concentreren op hun eigen bevolking, zonder angst voor aanvallen van buitenaf. Wat maakt het uit hoe klein je land is, grenzen uitbreiden en een grotere bevolking krijgen brengt niets als het de individueel niet gelukkiger maakt.

Ik geloof dat de mens nogsteeds evolueert, maar hoelang moet het wel niet duren voor we van dit primitieve en barbaarse gedrag af zijn?

De mens verlangt zo hard naar een lang leven, doch is het ontzettend zelfvernietigend.

Dus waar zijn de grote charismatische mensen die ongeveer hetzelfde denken? die de mensen kan laten inzien dat de angst die wij ons hebben laten inboezemen juist een van de grootste aanvallen op ons is en belemmert van wat vrijheid en geluk. In deze tijd van wereldwijde media zou het toch juist simpeler moeten zijn om een bevolking toe te spreken dan honderden jaren geleden, niet? Of is het juist allemaal tever uit elkaar gevallen, luisterd niemand meer en zijn er teveel verschillende stemmen die spreken?

Het ergste is nog dat de mens zo koppig is in zijn machtsstrijd dat ookal spreek je bovenstaande tot hun toe, en ookal weten ze ergens dat ze inderdaad met enkel ellende met als resultaat meer ellende bezig zijn, dat ze dan desondanks gewoon doorgaan.

Ookal zou je zulk soort mensen confronteren met alle wijsheid en goedheid in de wereld dan nog zullen ze onverstoord verdergaan in hun nutteloze zelfdestructie.

Op een Jezus Christus wachten heeft geen zin, lijkt me wel duidelijk dat die niet bestaat in de zin dat ie de zon van God is, maar het moet toch wel mogelijk zijn om zelfs in deze tijden mensen te verenigen en dingen te laten veranderen.. tenminste dat hoop ik want het lijkt wel alsof de bevolking alles slikt tegenwoordig. Ookal zou in Amerika bewezen worden dat WTC aanslag door de regering zelf is gedaan, dan nog zou de bevolking daar niet in opstand komen, ze slikken het gewoon. Amerika die chemische gassen op hun eigen bevolking test (hebben ze 40 jaar later zelf toegegeven) en niemand kijkt er echt van op.

Waarom komt niemand in opstand? Is iedereen zo bang? heeft iedereen de hoop opgegeven? zijn de regeringen er zo goed in geslaagd ons te laten denken dat wij niks kunnen veranderen?

Zoals Thomas Jefferson het zei;

When the people fear their government, there is tyranny; when the government fears the people, there is liberty

Maar de balans tussen overheid en bevolking is weg. De bevolking is weggecijferd en stelt niets meer voor. Regering heeft alle macht. Ja we kiezen wel 'democratisch' maar wat we kiezen is al sterk beinvloed door de angst. Vele balansen zijn verstoord; positief/negatief, angst/moed, hoop/teleur. Ik hoop ten zeerste dat die balansen hersteld worden.