Breezer-jeugd

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 17:58 schreef The-Brahma-Bull het volgende:

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 18:23 schreef L.no het volgende:
Niet te geloven dat je 50 cent - candyshop in je mobieltje hebt

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 17:43 schreef seto het volgende:
Hij is weer goed

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 17:30 schreef Boomlaars het volgende:
Ongeveer 20 minuten later, net voorbij Rotterdam

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 17:30 schreef Boomlaars het volgende:
5 minuten later stopt de trein

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 20:15 schreef Almere-Dude het volgende:
Leuk verhaal, Maar....
[..]


[..]

Walibi World is iets voorbij Lelystad, hoe kom je in 5min van Rotterdam naar Lelystad?

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 19:28 schreef Maikuuul het volgende:
Goeie !

Omfg ik zat vanmiddag bij de C1000 in de kantine zegt opeens een wijf: jong wat is dit veur unne muziek ? dit is beter ....
En zette ze gare muziek op op haar telefoon zo stom.

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2006 17:30 schreef Boomlaars het volgende:
Gisteren besloot ik mijn vrije vrijdagmiddag te besteden in het walhalla voor Neerlands Leeghoofden: Walibi World!

Ik nam me voor om me te vermengen met de massa imbecielen die daar hoofdzakelijk rondlopen, dus toog ik mezelf in een "Armani" jeans, trok mijn boxershort van "Dolce & Gabanna" omhoog tot net onder mijn navel en hing ik onderstaande bling-bling om mijn nek. Om deze 'bling-bling' te accentueren besloot ik met mijn gebronste blote bast te reizen.
[afbeelding].

Ik zag er ongeveer uit zoals de rechtse knaap op onderstaande afbeelding:

[afbeelding]
Damn! Ik ben er klaar voor!

Ik nestelde mezelf in de trein, want zoals het een typische Walibi-ganger betaamt heb ik uiteraard geen geld voor benzine, laat staan een auto. Plotseling bedacht ik dat de NS haar boetebeleid verscherpt heeft en dat zwart reizen me 35 Euro kon gaan kosten.

Meteen sloeg ik mezelf op mijn voorhoofd. Domoor! Blijf in je rol! Schijt aan die conducteur, snapje!
Ongeveer 20 minuten later, net voorbij Rotterdam gebeurde het onvermijdelijke; de confrontatie met de conducteur. Met een goedgemutst "Goedemorgen, uw vervoersbewijzen alstublieft!" maakte deze diens entree in 'mijn' coupe. Stoicijns bleef ik echter voor me uitstaren alsof ik niets gehoord had.
"Meneer? Uw vervoersbewijs alstublieft."
De aanhouder wint, dacht ik, dus ik besloot mijn act nog wat op te voeren; terwijl de conducteur me met een priemende blik recht in mijn ogen aankeek, ging ik over tot het ensceneren van een slapende, snurkende, dove treinreiziger zonder vervoersbewijs. Plotsklaps sloot ik mijn ogen en begon luid te snurken. De conducteur verhief zijn stem, maar ik ging daarop nog harder snurken, opdat de conducteur er zeker van zou zijn dat ik hem niet gehoord kon hebben.

[afbeelding]
mijn medepassagiers voerden hetzelfde kunstje op

Op dat moment besefte ik me echter in wat voor een penibele situatie ik verkeerde, ik moest me rap uit de voeten maken, of deze conducteur zou doorhebben dat ik niet echt sliep. Ik opende plotseling mijn ogen en tikte de conducteur op de schouders en wees naar buiten. "Kijk daar!". In het daaropvolgende onbewaakte moment sprong ik op uit mijn stoel, rende als de wiedeweerga naar een toilet vele treintoestellen verderop en verschool me achter de deur, die ik snel op slot gooide.

Zelfvoldaan keek ik in de spiegel naar mijn spiegelbeeld: "Damn! Goed gedaan boy, je hebt die knakker goed gefopt!".

5 minuten later stopt de trein, en haast ik mij naar de bus richting Walibi World. In de bus bedacht ik mij dat ik nog een belangrijke eigenschap van Neerlands Leeghoofden vergeten was. Onmiddelijk haalde ik mijn GSM uit mijn broekzak, zette het volume voluit en speelde het nummer Candy Shop af van 50 Cent. Het geluid was allesbehalve kraakhelder, maar dat mocht de pret niet drukken: de rest van de bus moest en zou meeluisteren naar dit muzikale hoogstandje!

Een bejaarde meneer voorin de bus trachtte mij nog op andere gedachten te brengen met een beleefd "Jongeman, kunt u die muziek voor uzelf houden?", maar na mijn repliek: "Bakkes houwe opoe" (welke ik kracht bij zette door naar hem te wijzen en met mijn vuist te ballen) onthield hij zich begrijpelijkerwijs van verder commentaar.

[afbeelding]
bakkes houwe opoe!

Na wat meisjes voor 'kankerhoer' uitgescholden te hebben nadat ze weigerden zich met mij in een steegje te vervoegen deed ik, eenmaal aangekomen in Walibi World, wat me te doen stond, ik rende naar een telefooncel en kwam er vervolgens zo weer uit:

[afbeelding]

Om me heen schietend, besloot ik dat die dag de laatste dag geweest zou zijn dat mijn medeburgers last zouden hebben van kansloze jongeren, zoals ik er hierboven een heb geportretteerd.