In het geval je jezelf beperkt tot filosofen van Nederlandse bodem mag ik hopen?quote:Op vrijdag 22 september 2006 21:42 schreef teknomist het volgende:
Arthur Schopenhauer, Nietzsche vanwege hun toegankelijke stijl. Als liberaal zijnde ben ik erg gecharmeerd van denkers als Adam Smith, Locke en Sartre (ook al heulde hij met het socialisme.) Qua consistente denkwijze ga ik voor Kant of Descartes.
Van de hedendaagse tijd ga ik voor een Paul Cliteur.
Ik ook. En Camus gaat heel sterk terug op Nietzsche.quote:Op donderdag 21 september 2006 21:35 schreef problematiQue het volgende:
Camus, zijn absurdisme spreekt mij heel erg aan.
Vertel eens wat je zo goed vind aan Cliteur.quote:Op zaterdag 23 september 2006 00:27 schreef TheDutchMachiavelli het volgende:
[..]
In het geval je jezelf beperkt tot filosofen van Nederlandse bodem mag ik hopen?
Het belangrijkste element uit Die froehliche Wissenschaft is voor mij het idee dat je je eigen leven tot een experiment van kennis mag nemen, en de ernst in het denken mag loslaten.quote:Op donderdag 21 september 2006 18:29 schreef Ringo het volgende:
[..]
Waar men zich onbegrepen voelt, kan Nietzsche helpen. Je hebt tegenstand nodig, een kudde geestelijke antipoden, om Nietzsche überhaupt te willen begrijpen. Nietzsche's filosofie is een filosofie van uitzondering en van onafhankelijkheid. Als je het met niemand eens bent, en niemand is het eens met jou, kan je altijd nog roepen dat je vóór Nietzsche bent. In het beste geval leidt dat tot nóg luider boegeroep; en dat is dan precies waar je op uit bent.
Is dit een filosoof?quote:Op zondag 24 september 2006 05:37 schreef stukovich het volgende:
Dat is toch wel Niccolò Machiavelli.
Politicus, filosoof.quote:
Machiavelli en Nietzsche hebben heel veel met elkaar gemeen.quote:Op zondag 24 september 2006 10:09 schreef stukovich het volgende:
[..]
Politicus, filosoof.
Maar geen rasechte zoals Nietzsche
Wat een prachtig woord, antipode.quote:Op donderdag 21 september 2006 18:29 schreef Ringo het volgende:
[..]
Waar men zich onbegrepen voelt, kan Nietzsche helpen. Je hebt tegenstand nodig, een kudde geestelijke antipoden, om Nietzsche überhaupt te willen begrijpen. Nietzsche's filosofie is een filosofie van uitzondering en van onafhankelijkheid. Als je het met niemand eens bent, en niemand is het eens met jou, kan je altijd nog roepen dat je vóór Nietzsche bent. In het beste geval leidt dat tot nóg luider boegeroep; en dat is dan precies waar je op uit bent.
Filosofie is géén in een badkamertegelzin gevatte wijsheid.quote:Op vrijdag 22 september 2006 01:24 schreef Xennia het volgende:
Sartre (tevens schrijver overigens TS, Sartre werd de Nobelprijs voor de literatuur toegekend), vanwege zijn nuchtere, licht cynische kijk op het leven:
"Als God zwijgt kun je hem doen zeggen wat je wil."
"De mens is in het geheel niet de som van wat hij heeft, maar de totaliteit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou kunnen hebben."
"Ik hou van de mensen om wat ze zijn. Met al hun vuiligheid en hun ondeugden. Ik hou van hun stemmen en van hun onrustige blik en het wanhopige gevecht dat ieder op zijn beurt voert tegen de dood en de levensangst."
"Wat is het leven? Zich bezuipen zonder dorst te hebben."
"God is de eenzaamheid van de mensen."
maar toch met een sprankje hoop:
"De mens is alleen datgene wat hij van zichzelf maakt."
"Wie verliest; wint."
"Niet in de afzondering zullen we onszelf ontdekken, maar onderweg, in de stad, in de menigte, als ding onder de dingen, als mens onder de mensen."
![]()
Jaja, blijf jij maar in 1920 hangen met je 'de wetenschap loopt voor op de filosofie'.quote:Op woensdag 27 september 2006 21:40 schreef speknek het volgende:
Open er een topic over.
"Meest verachtelijke filosoof" ofzo.
IK houd van de postmodernen: Rorty, Deleuze, Peter Sloterdijk.quote:Op woensdag 27 september 2006 21:32 schreef zodiakk het volgende:
En wederom worden de postmodernen niet genoemd. Same old shit altijd.
Je bent me voor met je opmerking over Nietzsche. Pas nu ik hem lees, merk ik hoezeer "men" schatplichtig is aan zijn ideeën; een tamelijke openbaring te ontdekken dat ook ik door hem ben beïnvloed, indirect weliswaar, zonder dat ik dat wist.quote:Op woensdag 27 september 2006 22:29 schreef mariatrepp het volgende:
[..]
IK houd van de postmodernen: Rorty, Deleuze, Peter Sloterdijk.
He is echt verschrikkelijk dat iedereen verkeerde dingen beweerd over de postmoderne. Zo bijvoorbeeld dat postmodernen zouden ontkennen dat er een waarheid bestaat, of dat postmodernen geen waarden zouden hebben. Allemaal nonsens.
Overigens is Nietzsche de geestelijke vader van alle postmodernen, en ook hij had zeker normen en waarden. Alleen geen waarden waarvan hij dacht dat deze objectief onomstotelijk bewijsbaar zijn.
Mille Plateaux heb ik niet gelezen. Moet ik misschien nu gaan doen ( topic openen, misschien over Nietzsche plus postmoderne?)quote:Op woensdag 27 september 2006 23:58 schreef Ringo het volgende:
[..]
Je bent me voor met je opmerking over Nietzsche. Pas nu ik hem lees, merk ik hoezeer "men" schatplichtig is aan zijn ideeën; een tamelijke openbaring te ontdekken dat ook ik door hem ben beïnvloed, indirect weliswaar, zonder dat ik dat wist.
Kan je me trouwens iets van Deleuze aanraden? In mijn opleiding heb ik heel veel over hem gehoord, fascinerende verhalen over zijn "rizomatisch" denken en dat boek van hem dat me alleen al vanwege zijn titel erg aanspreekt: Mille Plateaux. Is dat boek enigzins leesbaar, of moet ik er op die manier helemaal niet tegenaan kijken?
En terecht!quote:Op woensdag 27 september 2006 21:32 schreef zodiakk het volgende:
En wederom worden de postmodernen niet genoemd. Same old shit altijd.
Bij vlagen onzin, jazeker. De uitdaging is het kaf en korn te scheiden.quote:Op donderdag 28 september 2006 10:12 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
En terecht!
Ik heb helemaal niets met het postmodernisme. Ik heb colleges gevolgd over die stroming, maar ik vind het bij vlagen onzin verpakt in een intellectueel jasje. Vooral aan Bruno Latour heb ik me nogal zitten ergeren. In die zin zitten Speknek en ik op één lijn: hulde aan de analytische (wetenschaps)filosofie en logica.![]()
En deze citaten (uit hun verband geruk als altijd) geven helemaal niéts weer over Sartres denken. Dit wel.quote:Op dinsdag 26 september 2006 00:24 schreef Lo-lo-lo-LOLA het volgende:
[..]
Wat een prachtig woord, antipode.
[..]
Filosofie is géén in een badkamertegelzin gevatte wijsheid.![]()
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.quote:Op donderdag 28 september 2006 10:12 schreef Dr_Jack het volgende:
Ik heb helemaal niets met het postmodernisme. Ik heb colleges gevolgd over die stroming, maar ik vind het bij vlagen onzin verpakt in een intellectueel jasje. Vooral aan Bruno Latour heb ik me nogal zitten ergeren. In die zin zitten Speknek en ik op één lijn: hulde aan de analytische (wetenschaps)filosofie en logica.![]()
Natuurlijk zijn postmodernen die ik oke vind, zoals Rorty. Maar besef je dat in die kringen soms echt de grofste flauwekul verkondigt wordt. Meerdere van die lui hebben harde kritiek op wetenschap, terwijl ze er zelf helemaal niets van begrijpen. Toen mijn hoogleraar vertelde dat in die kringen de stelling "wetenschappelijke feiten zijn niets meer dan afspraken" door nogal wat filosofen wordt verdedigd, wist ik hoe laat het was.quote:Op donderdag 28 september 2006 15:56 schreef zodiakk het volgende:
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.
Lyotard heb ik nog nie gelezen, maar wel gekocht. Dus : nu zal ik hem lezen. Ik vind het altijd zo prettig met fijne boeken in de kast die ik nog niet gelezen heb.quote:Op donderdag 28 september 2006 15:56 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.
Mijn favoriete filosoof is trouwens Lyotard. Niet omdat hij zo makkelijk leesbaar is, maar omdat hij zoveel durfde.
1. Rorty zegt ook dat er geen pricipieel onderscheid is tussen feiten en meningen. Wel zegt hij dat een absolute waarheid bestaat, alleen kunnen we mensen nooit zeker weten of we die te pakken hebben.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:20 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Natuurlijk zijn postmodernen die ik oke vind, zoals Rorty. Maar besef je dat in die kringen soms echt de grofste flauwekul verkondigt wordt. Meerdere van die lui hebben harde kritiek op wetenschap, terwijl ze er zelf helemaal niets van begrijpen. Toen mijn hoogleraar vertelde dat in die kringen de stelling "wetenschappelijke feiten zijn niets meer dan afspraken" door nogal wat filosofen wordt verdedigd, wist ik hoe laat het was.
Als voorbeeld een mooie anekdote die ik heb gehoord van een hoogleraar logica: een natuurkundige (die zich ook zo ergerde aan de postmoderne kritiek op wetenschap) stuurde een artikel naar een postmodern blad onder een andere naam. Hij schreef een artikel die he-le-maal nergens op sloeg. Verbanden vinden tussen de meetkunde van Gaus en feminisme, chaostheorie koppelen aan de koude oorlog en nog maar van dat soort onzin. Wat denk je? Dat artikel werd door postmodernen fantastisch gevonden. Het artikel werd het hoofdartikel van de eerstvolgende uitgave van dat vakblad. Die natuurkundige had de volgende uitgave een brief gestuurd en opgebiecht dat alles wat er stond complete onzin was. De wetenschappelijke wereld lachte zich kapot, want hiermee werd gewoon aangetoond:
a) wat voor onzinnige zaken er gaande zijn in de kringen
b) hoe weinig men weet van wetenschap, terwijl men er wel kritiek op heeft.
a) Ik heb niks te maken met 'die kringen', net zoals de meeste postmoderne filosofen weinig te maken hebben met 'die kringen'. Je anekdote doet weinig af aan de ideeen die postmoderne filosofen hebben. Ik vind het net zoiets als zeggen dat wat Nietzsche geschreven heeft allemaal onzin is, omdat hij gek is geworden. Wat ik eigenlijk heel zorgelijk vind is hoe weinig eigen richting jij aan je eigen mening geeft en hoe jij je laat inpakken door hoogleraren die klaarblijkelijk geen zin hebben om je van een fatsoenlijk antwoord te voorzien op je vragen.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:20 schreef Dr_Jack het volgende:
De wetenschappelijke wereld lachte zich kapot, want hiermee werd gewoon aangetoond:
a) wat voor onzinnige zaken er gaande zijn in de kringen
b) hoe weinig men weet van wetenschap, terwijl men er wel kritiek op heeft.
De 'continentale methode'. Heh. Ik denk dat in sommige gevallen continentale filosofen gewoon niet zoveel op hebben met de beleefdheidsvormen die opgang doen binnen de bètawetenschappen.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:31 schreef speknek het volgende:
Het moge daarom dus duidelijk zijn dat de continentale methode van uitgebreide, vaak met wollige termen gelardeerde, teksten nogal wat scepsis oproepen bij de gemiddelde betawetenschapper.
Maar ja. Weet wie het zegt, he.quote:Int: Why do you think that the European post-modernists use jargon?
Rorty: Because they're great and original minds. Great and original minds typically develop their own jargons
Bron
Daarom is de postmoderne idee ook vooral in de kunst terug te vinden.quote:Op donderdag 28 september 2006 22:39 schreef speknek het volgende:
Daar dacht ik ook aan. Maar dat is natuurlijk poep, wiskunde en logica zijn nog veel meer jargon.
De kritiek is hier niet het jargon, de kritiek gaat over de eindeloos omslachtige beschrijvingen die ook in enkele, duidelijke woorden te vatten zijn, waar de mystiek mee verdwijnt.
Het doet wellicht weinig af aan de ideeën van postmoderne filosofen, maar het laat pijnlijk zien hoe je met postmoderne praatjes - die wetenschappelijk gezien volledig onzinnig zijn - in de ogen van nogal wat postmoderne filosofen een goed artikel hebt geschreven.quote:Op donderdag 28 september 2006 21:34 schreef zodiakk het volgende:
a) Ik heb niks te maken met 'die kringen', net zoals de meeste postmoderne filosofen weinig te maken hebben met 'die kringen'. Je anekdote doet weinig af aan de ideeen die postmoderne filosofen hebben. Ik vind het net zoiets als zeggen dat wat Nietzsche geschreven heeft allemaal onzin is, omdat hij gek is geworden. Wat ik eigenlijk heel zorgelijk vind is hoe weinig eigen richting jij aan je eigen mening geeft en hoe jij je laat inpakken door hoogleraren die klaarblijkelijk geen zin hebben om je van een fatsoenlijk antwoord te voorzien op je vragen.
En de relevantie voor een dergelijke observatie in dit topic is? En sinds wanneer is wollig en doorwrocht taalgebruik een typische eigenschap van postmoderne filosofen? Hegel weleens gelezen?quote:Op vrijdag 29 september 2006 13:27 schreef Dr_Jack het volgende:
Het doet wellicht weinig af aan de ideeën van postmoderne filosofen, maar het laat pijnlijk zien hoe je met postmoderne praatjes - die wetenschappelijk gezien volledig onzinnig zijn - in de ogen van nogal wat postmoderne filosofen een goed artikel hebt geschreven.
Dank je wel.quote:Ik vind het bovendien knap hoe jij kan oordelen over hoe ik mijn mening heb gevormd over het postmodernisme.
De manier waarop je erover spreekt, de onderbouwing die je geeft en het simplisme waarmee je postmoderne filosofen naar de prullenbak verwijst, vermoeden, zoals ik al eerder zei, een benepenheid vooringenomenheid. Je loopt 'er niet warm voor'. Ik vraag me ook of je met die houding in de collegebanken hebt gezeten. Alsof je als seismoloog uit moet liggen aan Indonesische dorpsbewoners dat een tsunami niet de wraak van God is.quote:Alsof dat gebeurd is na één anekdote. Ik heb zelf nogal wat - helaas verplichte - colleges erover gevolgd. Ondanks het enthousiasme van de docenten, kon ik totaal niet warm lopen voor de inhoud van dergelijke vakken.
bij kunst kan ik me hier wel iets bij voorstellen, bij filosofie lijkt me dit alleen maar nodig bij gebrek aan complexe inhoudquote:Op vrijdag 29 september 2006 08:28 schreef mariatrepp het volgende:
Er zijn gewoon mensen die niet graag simpel schrijven, omdat ze willen dat hun lezers moeite moeten doen, en ook een egen inbreng moeten hebben.
Bepaalde onderwerpen vergen ook een bepaalde onderlegdheid in het onderwerp. Er is geen objectieve standaard voor wat 'wollig' is en wat niet. Maar vaak merk je dat zodra de taal niet meer intuitief is, of deze op de juiste manier aanspreekt, het meteen wordt afgedaan als wollig, hooghartig, omslachtig, overdreven, etc.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:09 schreef RobertoCarlos het volgende:
[..]
bij kunst kan ik me hier wel iets bij voorstellen, bij filosofie lijkt me dit alleen maar nodig bij gebrek aan complexe inhoud
Geeft wel aan dat die filosofen denken dat ze met heel belangrijke dingen bezig zijn, terwijl dit nog wel erg meevalt. Hooghartigheid is een naar bijtrekje van sommige filosofen.
Deze reactie snap ik niet. Ik heb bovendien nergens beweerd dat wollig taalgebruik per definitie een postmodern geval is. En ja, ik heb een hekel aan onnodig moeilijkdoenerij. Dat geldt niet voor sommige postmoderne denkers, maar ook voor andere continentale filosofie. Neem Heidegger en Hegel: qua inhoud hebben ze best relevante dingen geschreven, maar HOE ze het schreven was een absoluut drama. Toen ik Heidegger voor het eerst las, voelde ik mezelf echt dom: ik begreep er geen snars van. Toen op college hoorde wat eigenlijk het punt was van Heidegger, was ik teleurgesteld. Een volstrekt triviaal punt dat in een paar zinnen valt uit te leggen, was voor Heidegger een mogelijkheid om een hele pagina te schrijven vol onnodig moeilijkdoenerij. Dat snap ik dan niet. Waarom moet dat nou? Vandaar mijn grote voorkeur voor de analytische filosofie: alles zo simpel en helder wil formuleren. Maak iets niet moeilijker dan het is, nergens voor nodig.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:09 schreef zodiakk het volgende:
En de relevantie voor een dergelijke observatie in dit topic is? En sinds wanneer is wollig en doorwrocht taalgebruik een typische eigenschap van postmoderne filosofen? Hegel weleens gelezen?
Weet je waarom ik er niet voor warm loop? Ik heb nogal wat flauwekul gehoord tijdens het vak postmodernisme en met name over de wetenschap. Zo'n Bruno Latour die dan zegt:"Wetenschappelijke feiten zijn collectieve afspraken." Hij benadert de wetenschap puur vanuit een sociologische kant; wetenschap als een sociaal construct. De wetenschap vanuit een sociologisch en postmodern standpunt bekijken is mogelijk, maar je kan ook hopeloos overdrijven. Dat iets een sociaal construct is, wil niet zeggen dat het geen raakvlak kan hebben de realiteit. Zwaartekracht is waargenomen. Objecten vallen nou eenmaal. En ik zie het niet voor me dat de heren fysici morgen afspreken dat er géén zwaartekracht is (en objecten dus niet meer vallen).quote:De manier waarop je erover spreekt, de onderbouwing die je geeft en het simplisme waarmee je postmoderne filosofen naar de prullenbak verwijst, vermoeden, zoals ik al eerder zei, een benepenheid vooringenomenheid. Je loopt 'er niet warm voor'. Ik vraag me ook of je met die houding in de collegebanken hebt gezeten. Alsof je als seismoloog uit moet liggen aan Indonesische dorpsbewoners dat een tsunami niet de wraak van God is.
Ik denk dat het voor de meeste filosofen een enorme worsteling is om hun gedachten op papier te zetten. Achteraf samenvatten is altijd makkelijker dan daadwerkelijk een originele gedachte op papier zetten.quote:Op vrijdag 29 september 2006 21:00 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Deze reactie snap ik niet. Ik heb bovendien nergens beweerd dat wollig taalgebruik per definitie een postmodern geval is. En ja, ik heb een hekel aan onnodig moeilijkdoenerij. Dat geldt niet voor sommige postmoderne denkers, maar ook voor andere continentale filosofie. Neem Heidegger en Hegel: qua inhoud hebben ze best relevante dingen geschreven, maar HOE ze het schreven was een absoluut drama. Toen ik Heidegger voor het eerst las, voelde ik mezelf echt dom: ik begreep er geen snars van. Toen op college hoorde wat eigenlijk het punt was van Heidegger, was ik teleurgesteld. Een volstrekt triviaal punt dat in een paar zinnen valt uit te leggen, was voor Heidegger een mogelijkheid om een hele pagina te schrijven vol onnodig moeilijkdoenerij. Dat snap ik dan niet. Waarom moet dat nou? Vandaar mijn grote voorkeur voor de analytische filosofie: alles zo simpel en helder wil formuleren. Maak iets niet moeilijker dan het is, nergens voor nodig.
Postmodernen ontkennen de realiteit niet, zij zeggen dat de enige manier waarop wij betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen gebonden is aan sociale contexten: 'Tomaat' betekent iets heel anders voor een demonstarnt dan voor een kok. Dat betekent niet dat de tomaat er niet is, maar de betekenis van de tomaat hangt of van de sociale context waarin het zich bevindt. De realiteit is alleen toegankelijk voor ons via categorieen, dus onze kennis over de wereld en representaties van de realiteit zijn geen pure, objectieve reflecties van de realiteit 'out there', maar produkten van onze manier van categorisen. Maar goed, je kent Rorty, die zegt hetzelfde.quote:Weet je waarom ik er niet voor warm loop? Ik heb nogal wat flauwekul gehoord tijdens het vak postmodernisme en met name over de wetenschap. Zo'n Bruno Latour die dan zegt:"Wetenschappelijke feiten zijn collectieve afspraken." Hij benadert de wetenschap puur vanuit een sociologische kant; wetenschap als een sociaal construct. De wetenschap vanuit een sociologisch en postmodern standpunt bekijken is mogelijk, maar je kan ook hopeloos overdrijven. Dat iets een sociaal construct is, wil niet zeggen dat het geen raakvlak kan hebben de realiteit. Zwaartekracht is waargenomen. Objecten vallen nou eenmaal. En ik zie het niet voor me dat de heren fysici morgen afspreken dat er géén zwaartekracht is (en objecten dus niet meer vallen).
Maar zelfs geen enkele wetenschapsfilosoof beweert dat de kennis van onze wereld puur objectief en absoluut is. Kant merkte dit al op. Nogal een open deur als je het mij vraagt. Er zijn echter postmodernen die veel verder gaan. Er zitten echt lui tussen die denken dat wetenschap slechts een sociale constructie is en dat het niets met 'waarheid' heeft te maken. Terwijl ik denk dat medische wetenschap toch meer raakvlakken heeft met de realiteit, dan bijv. 'geneeswijzen' van een Afrikaanse boeman. Beide zijn een sociaal construct, maar kennistheoretisch is de laatste inferieur. Vandaar dat ik het treurig vindt hoe een postmodern denker als Gerard Fourez wetenschappelijke feiten slechts als collectieve afspraken ziet. Hier een leuk artikel (en interview met twee fysici) van Skepsis over hoe wetenschappelijke begrippen op de meest absurde manier worden gebruikt in het postmodernisme: http://www.skepsis.nl/sokal.htmlquote:Op vrijdag 29 september 2006 22:14 schreef zodiakk het volgende:
Postmodernen ontkennen de realiteit niet, zij zeggen dat de enige manier waarop wij betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen gebonden is aan sociale contexten: 'Tomaat' betekent iets heel anders voor een demonstarnt dan voor een kok. Dat betekent niet dat de tomaat er niet is, maar de betekenis van de tomaat hangt of van de sociale context waarin het zich bevindt. De realiteit is alleen toegankelijk voor ons via categorieen, dus onze kennis over de wereld en representaties van de realiteit zijn geen pure, objectieve reflecties van de realiteit 'out there', maar produkten van onze manier van categorisen. Maar goed, je kent Rorty, die zegt hetzelfde.
Geen enkele postmoderne filosoof zal dit weerleggen, er ís namelijk vooruitgang geboekt in de medische wetenschap, er ís meer kennis over hoe je iets moet bouwen. Maar dit zijn 'kleine' waarheden, geen 'grote' waarheden. Alle wetenschappelijke ontwikkelingen ten spijt, we zijn nog geen stap verder bij een waarheid over de zin van het leven, het universum, God. Onderwerpen die ons bestaan op existentieel niveau domineren.quote:Op zaterdag 30 september 2006 00:25 schreef Dr_Jack het volgende:
Maar zelfs geen enkele wetenschapsfilosoof beweert dat de kennis van onze wereld puur objectief en absoluut is. Kant merkte dit al op. Nogal een open deur als je het mij vraagt. Er zijn echter postmodernen die veel verder gaan. Er zitten echt lui tussen die denken dat wetenschap slechts een sociale constructie is en dat het niets met 'waarheid' heeft te maken. Terwijl ik denk dat medische wetenschap toch meer raakvlakken heeft met de realiteit, dan bijv. 'geneeswijzen' van een Afrikaanse boeman. Beide zijn een sociaal construct, maar kennistheoretisch is de laatste inferieur.
Wat mij betreft ventileren we niet onze meningen, maar hou ik jouw aversie tegen de postmodernen kritisch tegen het licht,quote:Maar laten we hiermee kappen. Dit is geen topic "wat vind je van postmodernisme?". Het is duidelijk dat het niet mijn manier van filosoferen is en dat ik meer gecharmeerd ben van de analytische benadering, oftewel het logisch analyseren van redenaties en formalisering en verheldering van taalconcepten.
EIgenlijk zegt DrJack in het eerste deel van zijn/haar eerste reactie van 29 september 21.00 uur precies wat ik bedoel.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:12 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Bepaalde onderwerpen vergen ook een bepaalde onderlegdheid in het onderwerp. Er is geen objectieve standaard voor wat 'wollig' is en wat niet. Maar vaak merk je dat zodra de taal niet meer intuitief is, of deze op de juiste manier aanspreekt, het meteen wordt afgedaan als wollig, hooghartig, omslachtig, overdreven, etc.
Dit vind ik nogal een stroman. Ethische, normatieve vragen vragen vallen buiten het wetenschappelijke domein, omdat ze niet descriptief zijn. Ethische feiten en waarheden bestaan volgens mij ook niet (geheel in de lijn van analytische filosofie). Je kunt de wetenschap dus ook niet verwijten dat we daarop geen antwoord hebben gevonden. Op God heeft de wetenschap trouwens wel antwoorden gevonden, bijvoorbeeld sociologisch, neurologisch en cultureel. Ontologisch niet, maar daar kun je je afvragen of dat niet met het concept van God heeft te maken. En op gebied van het universum komt de sterrenkunde steeds verder. Geduld is een schone zaak in de wetenschap.quote:Op zaterdag 30 september 2006 02:12 schreef zodiakk het volgende:Geen enkele postmoderne filosoof zal dit weerleggen, er ís namelijk vooruitgang geboekt in de medische wetenschap, er ís meer kennis over hoe je iets moet bouwen. Maar dit zijn 'kleine' waarheden, geen 'grote' waarheden. Alle wetenschappelijke ontwikkelingen ten spijt, we zijn nog geen stap verder bij een waarheid over de zin van het leven, het universum, God. Onderwerpen die ons bestaan op existentieel niveau domineren.
Zie, daar is de breuk met de analytische (wetenschaps)filosofie.quote:Als wij alleen middels categorieen betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen dan is er in principe geen enkel kentheoretisch construct dat vanuit zichzelf méér waard is dan een ander kentheoretisch construct. De 'geneeswijzen' van de medische wetenschap hebben niet méér raakvlakken met de realiteit dan de Afrikaanse boeman, omdat de medische wetenschap ook haar eigen realiteit schept. Zo wordt de 'patiënt' binnen de medische weternschap alleen genezen verklaard als aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan die binnen de medische wetenschap zelf zijn geformuleerd. Je bent alleen 'genezen' als je geen pijn meer hebt. De Afrikaanse boeman kan zijn patiënt ook op hele andere gronden 'genezen' verklaren.
Zo is het ene kentheoretische construct niet méér waard dan het andere, maar zijn sommige kentheoretische constructen (laten we het woord er toch maar bij halen: 'discoursen') zoals de medische wetenschappen veel dwingender in het willen uitsluiten van andere regels en waarden dan anderen. Dáár ligt de kritiek. Overigens raad ik Francois Lyotard aan die hier in zijn bijwerk 'Het postmoderne weten' ook over verhaalt. Radicale wetenschapskritiek in een pagina of 100.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |