Plaats hier je zelfgeschreven serieuze gedichten...

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 11:15 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

ja en daarom geheel nietszeggend, right? pas als alle miljarden mensen zeggen of bijna allemaal jaaaa dan zegt het wat jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. en daarom kan iedereen beter nooit meer iets zeggen.

*totale wereldstilte*

ga ergens anders miepen ja,
1 mening doet er inderdaad niet toe in dit geval.

Nu weer ontopic!

Jammer dat er in de topictitel niet ook zoiets staat als "serieuse reacties*

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 11:11 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:


wat wil je hier duidelijk maken?
1. wie zoekt haart weg? zonlicht? dan mag je je wel van wat kommas bedienen
en 2
starend in mijn ----
wat is de functie van het afbreken hier? ik moest persoonlijk na wat langer nagedacht te hebben denken aan een navel of een ander lichaamsgat. starend in mijn ... ogen. spannend hoor.

Dat is juist het mooie...je mag het helemaal zelf invullen

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 15:41 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Dat is juist het mooie...je mag het helemaal zelf invullen

dat vind ik eigenlijk helemaal niet zo mooi, zo kan iedereen namelijk zijn geschrijf verdedigen. sterker nog|: kan men dan nog wel aspreken van 'een punt'?

overigens, ik zie mijn voorgaande reacties als BEHOORLJK relevant.

Bezeten vliegt hij heen en weer.
Knalt tegen ramen, keer op keer.
Gehypnotiseerd door licht,
gevangen voor een ruit.
Een panisch tafereel,
doodsangsten staat hij uit.
De verlammende kopstoten doen al lang niet meer zo'n pijn.
Arme, arme Constantein die eigenlijk geen mot wil zijn.

lol


Regels blijven leeg als ik ze vol schrijf met niets zeggende zinnen.
Vloeiend dicht ik met rijmende woorden maar ze rijmen alsmaar niet.
Geen idee hoe ik op papier moet zetten wat ik voel diep van binnen.
Omschrijf ik met metaforen mijn ware gevoelens maar niemand die iets ziet

Rookverbod

Kil is het café waar
slechts het haar van waardin
is opgestoken.

Sinds mijn sigarenverslaving zelfs dáár
wordt tegengewerkt, zie ik
overal spoken.

Zo meende ik, dat op het gala gisteren
mijn ruime, beige smoking
spontaan begon te roken.

Mijn gedicht heet

Kut

Al een tijdje niet
meer mogen proeven.
Jammer
zeg.

Ik ging op uw tronie zitten
en bracht U heug'lijke tijding.
Een grote boodschap!

De herfstkleur bedekte ons
Innig liefdesspel:

Jij bracht hoop
En ik smeerde hem.

Denkend aan Holland
zie ik geile figuren
traag langs oneindige
vensters gaan

Rijen ondenkbaar
schaarsgeklede mokkels
als koopwaar
langs de straten staan

en in de duistere
afwerkruimtes,
de darkrooms, de SM-
kelders vooral

ranselt een kundige
Oost-europese
de reet van een rijke
industrieel

Slijtage

Tik, tik, tik,
op het toetsenbord.
Tik, tik, tok,
m'n toetsenbord aan gort.

Feest

Werkelijk en waarachtig,
Klappen wij zeer krachtig.
Een welgemeend hoera,
en driewerf hoezee,
voor altijd in de gloria,
en zing maar vrolijk mee.



Ik hou van kort maar krachtig.

Mijn volgende gedicht heet

gelul

in de ruimte.

liever dan
hier

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 18:34 schreef Ringo het volgende:
Mijn volgende gedicht heet

gelul

in de ruimte.

liever dan
hier

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 19:29 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Een Ramp

Een luchtvlaag,
Een zinderende wind,
Een tornado vol van schoonheid,
Slechts door weinigen bemind.

Een druppel,
Een schuimende golf,
Een tsunami vol van kracht,
Die velen al bedolf.

Een trilling,
Een onwereldse schok,
Een aardbeving vol van stilte,
Wie koestert er nog wrok?

Een ramp,
Zo beschrijft men jou veelal,
Maar liefde, ben je echt een ramp,
Of de mooiste zegening van het heelal?

Geneugten

De geneugten van het leven,
duren maar even.
Geniet dus zolang het kan,
straks lig je in een graf en komt er niks meer van.

Een oudje:
De maan verlicht met zilv'ren stralen
het aangename dralen
van de hersenspinsels in mijn hoofd
Terwijl het licht nu langzaam dooft,
de slaap weer eens gaat winnen,
zal ik dan nu beminnen
de dromen in mijn kop
tot de wekker zegt: "Je moet weer op!"

Omdat het vandaag Valentijn is, draag ik dit gedicht op aan het mooiste meisje

Ode aan het mooiste meisje,
Caroline wordt ze genoemd,
mijn grootste verlangen op het lijstje
maar de wereld en het lot zij verdoemd,
daar ik haar niet weerzie.
Zij, de mooiste is tevens mijn lijd
voor haar ging ik op de knie,
haar schoonheid overstijgd elke tijd.
Haar glimlach, de mooiste die ik ooit zag,
haar ogen die stralen als diamanten kralen
zij is onbeschrijfelijk, daarvoor bestaan geen talen
Zij is als de mooiste muziek,
voor mij de enige, zij is uniek
Zelfs mijn leven zou ik ervoor geven
om nog een moment met haar te beleven.
Maar het leven is niet altijd eerlijk,
haar gemis voelt alsof ik stik.
De liefde voor haar is onbeschrijfbaar,
ik blijf haar eren,
zij alleen treft die gevoelige snaar.
Caroline, mijn liefste meid,
jij maakt het verschil, overal en altijd.

Het Fatale Lot

Ons lot is fataal,
dood gaan we allemaal.
Wat een vreemd kort leven,
een allesomvattend verhaal,
en het duurt maar even.
Zoveel vragen die plagen,
en zo weinig antwoorden,
is als muziek zonder accoorden.
Zoveel pijn en verdriet,
duivelse zaken zoals minachting en spot,
de schuld van de wereld is het niet,
maar de mensheid is rot.
Bommen, moord en geschiet
onschuldige levens gaan kapot,
marteling en verkrachting,
de moord op een meisje in verwachting.
Dit alles in een wereld vol beesten,
met psychotische en zieke geesten.
De pracht van de natuur eindigt
met het allevernietigende menselijke vuur.
Deze wereld, zo uniek!
Ooit zal het als een concert zijn, zonder muziek.

Het einde

Witte regen, vult langzaam mijn wegen van zegen.
Het geweten raakt gespleten door de kreten
die jammeren naar zelfrespijt.
Maar de wegen van zegen moeten we terug legen,
anders geraken we onze spijt nimmer meer kwijt.

De aarde stopt met draaien,
de winden zullen nimmer meer waaien,
en als blinden gaan we naar de haaien.
Gedaan met regen of sneeuw tijdens het ochtendgegeeuw.
Geen zon of maan blijft bestaan, alles zal vergaan.
De sterren gaan uit en er is nooit meer geluid.
Nee, geen twee oren meer om te horen.
Noch twee ogen die kunnen kijken
wat er van de wereld zal blijken.

De toekomst die we krijgen,
een tijd waar al het leven zal zwijgen.
Eenzame stilte in de donkere kilte.
Alle herinneringen vergaan,
opde plaats waar ooit de mens mocht bestaan,
het paradijs dat als een hel zal vergaan.

De klok luidt het laatste uur voor deze prachtige natuur.
Het einde van het leven, geen geneugten meer om te beleven.
Het einde van vreugde en verdriet,
luisterend naar het laatste levenslied.
Prent dit in je gedachten,
de Dood staat ons allen te wachten.

De Weg

Waar ga ik heen
Mijn benen volgen een eigen weg
Geen controle meer over het stuur
Maar zo af en toe lukt het me
Dan gooi ik het roer om

Ook bij mij rijmt het niet maar dicht het wel

Dit topic is echt goed.

Ik denk niet dat je bent wat je denkt,
wat je zegt,
wat je doet
of wat je ziet.

En dan te bedenken dat velen van ons denken dat ze zo geschapen zijn.
Maar kom op zeg.
Kijk eens om je heen.
Zoiets bedenk je toch niet!?

Hongeren


Ooit, ergens, ver weg van je regels en de waarheid
stel je jezelf aan me bloot, en ik sterf een beetje.
Ik proef je lichaam, ik drink van je kussen,
en ik drink en ik drink, en vul met leven.

Langzaam begint de leegloop weer.
Ik kan het niet meer stoppen.
De een blijft in het donker,
de ander vangt het licht,
en kijkt niet meer om.

De eeuwige pauze,
de glorie, de pijn,
in godsnaam...

bevrijd me.


11 Februari 2007

Goh wat leuk, de regeltjes worden steeds korter!

quote:

Op zondag 18 februari 2007 17:16 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
Goh wat leuk, de regeltjes worden steeds korter!

Yep, ik probeerde vorm en inhoud een beetje aan elkaar te koppelen, zodat het korter worden ook daadwerkelijk een functie heeft.

Over een voormalige vriendin. Heb nog wel meer schrijfsels maar is me toch iets te persoonlijk. Dan post ik liever deze. Die rijmt ook het meest.

Dat ik het niet eerder het gezien.
Het is niet eens in me opgekomen.
Niet alleen egoïstisch maar kwaadaardig bovendien.

Je praat alleen maar over jezelf en je vent.
Niet eens meer vragen naar een ander, dat ben je niet meer gewend.
Zie je zelf eens apart van jouw man.
Je bent veranderd, niet meer diezelfde Jann.

Onze vriendschap is verpest, daar heb je zelf voor gekozen.
Ik weiger te smeken, me door de stront te laten lozen.
Je hebt schijnbaar genoeg vrienden en mensen om je heen.
Waar heb je mij dan nog voor nodig, ik ben toch maar een blok aan je been.

Het doet me verdriet dat je zo met me bent omgegaan.
Maar ach, nu kan het me weinig meer schelen.
Zo is het toen gelopen, onze vriendschap is opgehouden te bestaan.



Een 2e, over de slechte ik:

Donderdag 2 januari 2007.

Ik ben niet trots op mezelf, niet eens een heel klein beetje.
Ook ik ben niet heilig, zelfs regelmatig een kreng, weetje.

Het is soms eng, zoals ik denk.
Niet helemaal aardig als ik zo eens bedenk.

Ja ik ben een egoïst, niet altijd lief.
Soms wat wispelturig, en ook wat agressief.

Dit is een rijmpje over mij.
Wie me kent zegt “oh dat is zij”.

Niet eens zo boeiend, gewoon wat blabla.
Rijmen is best fijn, ook wanneer ik niet uit mijn naatje ga.


The end.

ik kan niet dichten

Bezeten

Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten,
ik kan je niet vergeten,
al probeer ik er niet op te letten,
van jou ben ik bezeten.

Mijn ziel heb je gestolen,
mijn hart verlangt naar jou.
Voor jou zal ik blijven dolen,
ik kan niet vergeten dat ik van je hou

De gevoelens die jij losmaakt,
kan ik niet bedwingen
Het is de gevoelige snaar die jij raakt,
jouw naam zal ik blijven zingen.

Liefde is wat ik voor jou voel,
jouw schoonheid heeft me in bedwang.
Ieder leven heeft zijn doel,
maar de tijd zonder jou,
is een eeuwigheid, een eindeloze gang.

quote:

Op zondag 18 februari 2007 17:48 schreef Ceylon het volgende:

[..]

Yep, ik probeerde vorm en inhoud een beetje aan elkaar te koppelen, zodat het korter worden ook daadwerkelijk een functie heeft.

Zou je dat willen toelichten, want ik snap niet wat het korter worden met de inhoud te maken heeft.

quote:

Op zondag 18 februari 2007 17:48 schreef Ceylon het volgende:

[..]

Yep, ik probeerde vorm en inhoud een beetje aan elkaar te koppelen, zodat het korter worden ook daadwerkelijk een functie heeft.

Dan wel jammer van die datum er onder...

quote:

Op maandag 19 februari 2007 11:35 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

Zou je dat willen toelichten, want ik snap niet wat het korter worden met de inhoud te maken heeft.

Het speelt bij de inhoud twee keer in, het ' langzaam leeg lopen van leven' en het verlangen naar bevrijding, het korter worden van de zinnen onderstreept en versterkt die twee zaken. Het korter worden van de zinnen symboliseert die leegloop en het krapper worden van de 'gevangenis' waaruit je bevrijdt wil worden.

quote:

Op maandag 19 februari 2007 11:38 schreef Automatic_Rock het volgende:

[..]

Dan wel jammer van die datum er onder...

Hmm.. ik weet niet, ik vind het zelf niet zo storend.

Oké, ik zou het zelf iets duidelijker maken als ik jou was de volgende keer. Als in.. Niet zozeer zóeken naar een samenloop van vorm en inhoud, maar het geboren laten worden.

quote:

Op maandag 19 februari 2007 13:09 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
Oké, ik zou het zelf iets duidelijker maken als ik jou was de volgende keer. Als in.. Niet zozeer zóeken naar een samenloop van vorm en inhoud, maar het geboren laten worden.

Ik vond het eigelijk wel duidelijk genoeg, ik wil exact genoeg zijn dat het te begrijpen valt, maar dan ook weer open genoeg laten dat de lezer een beetje moet denken en interpreteren. De meerwaarde van de vorm zit erin, maar je moet het als lezer er zelf uit plukken. "Het laten geboren worden' is zeker een goed advies, maar je lijkt de conclusie getrokken te hebben dat ik de samenhang tussen vorm en inhoud geforceerd hebt, maar dat is niet zo, het is iets wat geleidelijk is ontstaan.

quote:

Op maandag 19 februari 2007 13:30 schreef Ceylon het volgende:

[..]

Ik vond het eigelijk wel duidelijk genoeg, ik wil exact genoeg zijn dat het te begrijpen valt, maar dan ook weer open genoeg laten dat de lezer een beetje moet denken en interpreteren. De meerwaarde van de vorm zit erin, maar je moet het als lezer er zelf uit plukken. "Het laten geboren worden' is zeker een goed advies, maar je lijkt de conclusie getrokken te hebben dat ik de samenhang tussen vorm en inhoud geforceerd hebt, maar dat is niet zo, het is iets wat geleidelijk is ontstaan.

Ik vind het een mooi concept, beste Ceylon, de vorm en inhoud vielen meteen op.
Mijn complimenten

quote:

Op maandag 19 februari 2007 14:30 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Ik vind het een mooi concept, beste Ceylon, de vorm en inhoud vielen meteen op.
Mijn complimenten

Ah, fijn om te horen

Niet dat ik PopeOfTheSubspace's comment niet waardeer hoor, maar ik was het er niet echt mee eens.

Zo even een verzameling van poëzie dat ik een aantal jaren geleden heb geschreven.
Ik schrijf nou eigenlijk niet meer, want het gaat goed met me.
Toch vreemd dat het alleen 'lukt' als je je slecht voelt.


Vastgebonden

Een kind dat van ellende huilt.
Vastgebonden op een bed.
Een camera word klaar gezet.
Onschuld word voor lust geruild.

Een kind, wijdbeens, volledig naakt.
Vastgebonden op een bed.
De camera word aan gezet.
Schrikt als hij haar lichaam raakt.

Een kind, haar lichaam word vervuild.
Vastgebonden op een bed.
De camera word iets verzet.
Een kind dat van ellende huilt.

Een kind, zo bang en zo alleen.
Weggekropen in een hoek.
Gewikkeld in een vuile doek.
Ziet nog net een zware steen.

Een kind, zo koud, zo klam, zo kil.
Een schep word in de grond gezet.
Bedekt met zand haar laatste bed.
Eens zo levend, nou zo stil.

Sterloze dromen in een verdovende nacht

De duisternis daalt neer
als een groot zwart doek
over de landerijen
en laat lichten ontsteken

De verdovende stilte
van een donkere nacht
als lampen uitgaan
en mensen gaan slapen

Het is aarde donker
de lucht voelt erg kil
geen vogel die fluit
geen kind dat nog speelt

De eenzame stilte
van dee's donkere nacht
is niets vergeleken
met mijn lege hart

Een sterloze hemel
trekt over mijn ogen
met een traan op mijn wang
val ook ik in slaap

Een droomloze nacht
zal mij omsluiten
het lijkt voor mij soms
meer op dood zijn dan slapen

Duisternis daalt neer
over mijn geest en gedachten
alleen ben ik niet
maar ik voel me zo eenzaam

En morgen zal hetzelfde zijn

Allermooiste

Laat mij kijken in jouw ogen
Laat mij dromen over jou
Laat mij overal genieten
van de allermooiste vrouw

Van de mooiste van de wereld
Van de liefde voor elkaar
Van het kussen en de knuffel
Laat mij strijken door jouw haar

---

En langzaam, als ik wakker word
besef ik weer, het was een droom

---

Eenzaam kijk in in jouw ogen
Eenzaam droom ik over jou
Eenzaam overal genieten
van de allermooiste vrouw

Van de mooiste van de wereld
Van haar haar, haar lach, haar mond
Van haar... langzaam zweeft het beeld weg
valt haar foto naar de grond

---

En langzaam rolt mijn traan nu,
zoals al vaker is gebeurd,
richting grond en valt te pletter
En mijn droom is weer verscheurd.

---

Maar het leven gaat door

Een schittering
in jouw ogen
zo mooi,
zo lief.

Een lachje
om jouw mond
zo zacht
zo lief.

Een zonnestraal
in jouw haren.
zo glad,
zo lief.

Een trap
op mijn hart.
zo hard,
zo ...



_{Ja, de smily hoort erbij.}

Begrip van liefde.

Het is geen liefde zoals vertrouwen hebben.
Het is geen liefde zoals aanhankelijkheid.
Het is geen liefde zoals adoratie van de persoon.
Het is geen liefde zoals genegenheid.

Geen liefde op de manier zoals partners die voelen.
Geen liefde op de manier zoals dieren die beleven.
Geen liefde op de manier zoals familie het herkent.
Geen liefde op de manier zoals mensen ze beschrijven.

De herkenning van liefde is dat ik me zorgen kan maken.
De herkenning van liefde is dat ik naar je vraag.
De herkenning van liefde is dat ik blij voor je kan zijn.
De herkenning van liefde is dat ik aan je denk.

Voor mij is liefde in de vorm geluk.
Voor mij is liefde in de vorm verdriet.
Voor mij is liefde in de vorm samenhang.
Voor mij is liefde in de vorm houden van.

The End.

- Graag nu wel enige reactie, had op mijn vorige post niks commentaar/kritiek/reactie gehad. Vond ik wel jammer. Post niet alleen voor mijn lol.

Op Jan Hanloosche wijze:

De Drummer.
Waar is ie?
Waar is de Drummer?
Is ie waar?
De Drummer.

Een mooi staaltje poëzie over de man met de stokjes in een band.

quote:

Op donderdag 1 maart 2007 20:15 schreef vencodark het volgende:
Begrip van liefde.

Het is geen liefde zoals vertrouwen hebben.
Het is geen liefde zoals aanhankelijkheid.
Het is geen liefde zoals adoratie van de persoon.
Het is geen liefde zoals genegenheid.

Geen liefde op de manier zoals partners die voelen.
Geen liefde op de manier zoals dieren die beleven.
Geen liefde op de manier zoals familie het herkent.
Geen liefde op de manier zoals mensen ze beschrijven.

De herkenning van liefde is dat ik me zorgen kan maken.
De herkenning van liefde is dat ik naar je vraag.
De herkenning van liefde is dat ik blij voor je kan zijn.
De herkenning van liefde is dat ik aan je denk.

Voor mij is liefde in de vorm geluk.
Voor mij is liefde in de vorm verdriet.
Voor mij is liefde in de vorm samenhang.
Voor mij is liefde in de vorm houden van.

The End.

- Graag nu wel enige reactie, had op mijn vorige post niks commentaar/kritiek/reactie gehad. Vond ik wel jammer. Post niet alleen voor mijn lol.

Het is veel te statisch. Het is saai. Het is nietszeggend. Et cetera. Een beetje een soort tegeltje met zo'n spreuk, maar dan heel lang.

quote:

Op vrijdag 2 maart 2007 22:47 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

Het is veel te statisch. Het is saai. Het is nietszeggend. Et cetera. Een beetje een soort tegeltje met zo'n spreuk, maar dan heel lang.

Sluit ik me bij aan, en er zit ook weinig ritme in door de repititie. Het klinkt inderdaad een beetje als monotoon opdreunen. Wat betreft de inhoud zeg je wat voor iedereen wel een beetje voor de hand ligt. Misschien kun je proberen dingen wat subtieler te uitten, door bv woorden als "liefde" en "geluk" niet zo expliciet te gebruiken.

Whoops sorry, double post.

quote:

Op zondag 4 maart 2007 10:55 schreef Ceylon het volgende:

[..]

Sluit ik me bij aan, en er zit ook weinig ritme in door de repititie. Het klinkt inderdaad een beetje als monotoon opdreunen. Wat betreft de inhoud zeg je wat voor iedereen wel een beetje voor de hand ligt. Misschien kun je proberen dingen wat subtieler te uitten, door bv woorden als "liefde" en "geluk" niet zo expliciet te gebruiken.

Jij, en de persoon boven hebben wel gelijk ja. De eerste reactie vond ik wel beetje onprettig om te lezen maar kan er wel mee inkomen. Moet ook toegeven dat het zeker niet mijn beste is en vond hm zelf ook maar matig. Vind nu wel een beetje eng een nieuwe/andere te plaatsen.

quote:

Op zondag 4 maart 2007 18:04 schreef vencodark het volgende:

[..]

Jij, en de persoon boven hebben wel gelijk ja. De eerste reactie vond ik wel beetje onprettig om te lezen maar kan er wel mee inkomen. Moet ook toegeven dat het zeker niet mijn beste is en vond hm zelf ook maar matig. Vind nu wel een beetje eng een nieuwe/andere te plaatsen.

Gewoon blijven doen, ookal word je honderd keer afgezeken.

Als je beter wil worden, that is.

Ik noem mijn gedicht: de kut/verwelkte lelies/Thomas

Van die dagen waarop,
de dagen die,
het vlees rook gebakken maar toch,
van een ruwere rauwigheid,
kan geen sprake zijn geweest.
Twaalf jaren oud,
was ik toen.

Ik lach naar de zon,
en beticht hem te liegen
'O zon!', zeg ik,
'O zon, je bent een leugenaar.'
Veertien jaren oud,
was ik toen.

Te sterven,
te sterven,
oh, te sterven!
Hoe genieten zal ik!
Zeventien jaren oud,
was ik toen.

Dank.

Mijn volgende gedicht heet: Kentucky Fried Chicken/christenverdriet/de bal

Van die dagen waarop,
de dames slechts luisteren,
naar namen,
die vanuit de eigen taal niet te verklaren zijn.

Het wandelen,
van tent naar tent,
is ten einde gekomen en er word gebeden,
gebeden,
voor ons aller zielenheil,
door een ander.

De donkere wolken,
pakken zich samen.
Zeventien jaren oud,
was ik toen.

Dank.

Mijn volgende gedicht heet: de pen/magneten/kosmische wedergeboorte

Van die dagen waarop,
het slechts geel is,
met blauw,
edoch; samen scheppen zij geen groen,
maar zwart.

Het bereiken,
van een climax,
alsof het godverdomme een speenvarkentje is,
aan het spit,
gedraaid en gerookt tot gaarheid,
twaalf jaren oud,
was ik toen.

De kosmos deinst,
danst zijn waltz -
mit Gott am Klavier,
zij was toen,
slechts dertien jaren oud

Dank.

De laatste: Teêr meisje/zo óók ik/de neus.

Van die dagen waarop,
een steeg een laan schijnt te zijn.
Het staren in de verte,
langs de huizen lijkt oneindig,
slechts het gebrek aan groen,
zonlicht,
etc.

'Neen', zei ik,
'ik verdom het het,
ik verdom het.'
Ergens moet een man een grens trekken,
Zeventien jaren oud,
was ik toen.

Een homoseksuele Joodse surinamer,
in blauw pak,
maakt ruzie met de purser.
'May I kindly ask you to take your seat, Sir?'
Vijftig jaren oud,
waren ze,
tezamen.

Ze moesten serieus zijn JAM.