F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Heb je het? En wat doe je er aan?
Ik heb een ongelooflijke angst voor de dood. Regelmatig alleen in mn bedje denk ik weleens over "het moment". Het is niet dat ik bang ben voor wat erna komt, maar gewoon, het overgaan zelf.
Van oudere mensen hoor ik dat het iets jeugdigs is, je bent jong en je wilt blijven leven, maar naar mate je ouder wordt, komt het gevoel, de acceptatie, het willen sterven vanzelf.
Het duurt nog heel lang, voordat ik oud ben, maar ik ben bang dat ik alleen maar banger zal worden. Het moment komt nou eenmaal daar, hoe ouder ik word.
Daarnaast heb ik het gevoel, al vanaf ik heel erg jong was, dat ik niet zou sterven aan ouderdom, of aan kanker of een hartaanval (hoewel mij dat heel erg beangstigt, "bewust doodgaan", maar aan een ramp. Aan oorlog. Met de huidige spanningen in de hele wereld, in nederland, vind ik dat niet zo'n vreemd idee.
Daarnaast word ik ook een beetje gebrainwasht door de prophecies, het past allemaal zo naadloos in mijn angst. De maya's met 2012. De tekenen van de apocalyps, die veel gelovigen al zien. Hierdoor komt de dood behoorlijk dichtbij, en klap ik dicht van angst. Ik ben bang. Ontzettend bang. Verschrikkelijk bang voor 2012. Gewoon, what if? En als het niet 2012 is, dan is het misschien wel een paar jaar later. De spanningen in de wereld zijn enorm, en we hebben de mogelijkheid de hele mensheid uit te roeien. Het kan gewoon gebeuren in mijn leven.
Met dit enge, mogelijke vooruitzicht wil ik van alles uit mn leven halen. Ik wil vooral genieten, maar dat terzijde. Dit doet nog niets af aan mijn angst voor de dood. Hoe ga ik hiermee om?
Een makkelijke manier, is om te gaan geloven, in jezus. Misschien voor de foute redenen, maar als ik hierdoor minder angstig leef, is dit het dan waard? Het is natuurlijk een prachtig idee dat jij als bekeerling tegen het eind van de wereld door jezus meegenomen zal worden naar het paradijs en de hel op aarde niet zou meemaken, simpel gezegd. Wanneer je je geest werkelijk kan overtuigen dat je goed zit, dat het goed gaat. Die overtuiging, dat geloof.. Zal dat zorgen voor gemoedsrust?
Maar ja, jezus. Het christendom. Ben dr mee opgevoed, maar heb het ook weer achter me gelaten, ik vond het allemaal een beetje achterlijk, de religie, in ieder geval wel. Doe dit, doe dat. Al die menselijke verhaaltjes, daar geloof ik totaal niet in. Die verlossing is waarschijnlijk ook een menselijk verhaal, maar goed, hier gaan we weer: what if?
Hoe ga je om met je angst voor de dood? Just live with it, en op een gegeven moment ga je het accepteren? Hebben jullie weleens gesprekken gehad met mensen over hun angst voor de dood en hoe ze daarmee omgaan?
Nog een kleine anekdote. Mijn oma was niet echt religieus, ze had genoeg zwarte kousen gezien en had een afkeer daarvoor, zover ik heb begrepen. Toen ze kanker kreeg en wist dat het binnen een paar maanden over zou zijn, is er iets met haar gebeurd, waardoor ze toch koos voor de kerk, voor het geloof. (overigens gewoon normaal protestants) Wat het is, wat haar gedachten waren, dat weet ik niet, daar kan ik alleen naar gissen. Ik denk gemoedsrust. Maar als dat het is, dan denk ik dat ik veel met d'r gemeen heb.. Dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch zal kiezen voor jezus, om m'n angsten te bedwingen..
Ik heb een ongelooflijke angst voor de dood. Regelmatig alleen in mn bedje denk ik weleens over "het moment". Het is niet dat ik bang ben voor wat erna komt, maar gewoon, het overgaan zelf.
Van oudere mensen hoor ik dat het iets jeugdigs is, je bent jong en je wilt blijven leven, maar naar mate je ouder wordt, komt het gevoel, de acceptatie, het willen sterven vanzelf.
Het duurt nog heel lang, voordat ik oud ben, maar ik ben bang dat ik alleen maar banger zal worden. Het moment komt nou eenmaal daar, hoe ouder ik word.
Daarnaast heb ik het gevoel, al vanaf ik heel erg jong was, dat ik niet zou sterven aan ouderdom, of aan kanker of een hartaanval (hoewel mij dat heel erg beangstigt, "bewust doodgaan", maar aan een ramp. Aan oorlog. Met de huidige spanningen in de hele wereld, in nederland, vind ik dat niet zo'n vreemd idee.
Daarnaast word ik ook een beetje gebrainwasht door de prophecies, het past allemaal zo naadloos in mijn angst. De maya's met 2012. De tekenen van de apocalyps, die veel gelovigen al zien. Hierdoor komt de dood behoorlijk dichtbij, en klap ik dicht van angst. Ik ben bang. Ontzettend bang. Verschrikkelijk bang voor 2012. Gewoon, what if? En als het niet 2012 is, dan is het misschien wel een paar jaar later. De spanningen in de wereld zijn enorm, en we hebben de mogelijkheid de hele mensheid uit te roeien. Het kan gewoon gebeuren in mijn leven.
Met dit enge, mogelijke vooruitzicht wil ik van alles uit mn leven halen. Ik wil vooral genieten, maar dat terzijde. Dit doet nog niets af aan mijn angst voor de dood. Hoe ga ik hiermee om?
Een makkelijke manier, is om te gaan geloven, in jezus. Misschien voor de foute redenen, maar als ik hierdoor minder angstig leef, is dit het dan waard? Het is natuurlijk een prachtig idee dat jij als bekeerling tegen het eind van de wereld door jezus meegenomen zal worden naar het paradijs en de hel op aarde niet zou meemaken, simpel gezegd. Wanneer je je geest werkelijk kan overtuigen dat je goed zit, dat het goed gaat. Die overtuiging, dat geloof.. Zal dat zorgen voor gemoedsrust?
Maar ja, jezus. Het christendom. Ben dr mee opgevoed, maar heb het ook weer achter me gelaten, ik vond het allemaal een beetje achterlijk, de religie, in ieder geval wel. Doe dit, doe dat. Al die menselijke verhaaltjes, daar geloof ik totaal niet in. Die verlossing is waarschijnlijk ook een menselijk verhaal, maar goed, hier gaan we weer: what if?
Hoe ga je om met je angst voor de dood? Just live with it, en op een gegeven moment ga je het accepteren? Hebben jullie weleens gesprekken gehad met mensen over hun angst voor de dood en hoe ze daarmee omgaan?
Nog een kleine anekdote. Mijn oma was niet echt religieus, ze had genoeg zwarte kousen gezien en had een afkeer daarvoor, zover ik heb begrepen. Toen ze kanker kreeg en wist dat het binnen een paar maanden over zou zijn, is er iets met haar gebeurd, waardoor ze toch koos voor de kerk, voor het geloof. (overigens gewoon normaal protestants) Wat het is, wat haar gedachten waren, dat weet ik niet, daar kan ik alleen naar gissen. Ik denk gemoedsrust. Maar als dat het is, dan denk ik dat ik veel met d'r gemeen heb.. Dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch zal kiezen voor jezus, om m'n angsten te bedwingen..
Maar je was toch niet bang voor wat erna de dood komt, maar voor het moment zelf?
Dan schiet het ook niet op om in jezus te gaan geloven, want dat gaat toch over het moment erna, hemel of hel. Of ben je dan toch bang voor de hel?
Ik kan me er overigens weinig bij voorstellen, ik ben er ook niet bang voor en ook niet voor wat er na komt. Ik geloof trouwens wel dat er een hiernamaals is, maar niet in de christelijke zin van hemel en hel.
Dan schiet het ook niet op om in jezus te gaan geloven, want dat gaat toch over het moment erna, hemel of hel. Of ben je dan toch bang voor de hel?
Ik kan me er overigens weinig bij voorstellen, ik ben er ook niet bang voor en ook niet voor wat er na komt. Ik geloof trouwens wel dat er een hiernamaals is, maar niet in de christelijke zin van hemel en hel.
Ja, die met de ballen in de bek.
Klinkt een beetje laf, omdat je toch zo bang bent voor de dood doe je het net voor je dood, je wilde daarvoor niets van regeltjes e.d. weten maar denkt er zo mee af te komen?
X
Ik zie het als m'n finnish.
Ik bepaal zelf wel op welke plek ik kom.
Ik bepaal zelf wel op welke plek ik kom.
Hoi, ik ben een lamzak met een passie voor flessen wasverzachter.
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Neuk mijn oor en noem me Harry Mulisch
Het verhaal van jezus, zover ik heb begrepen, is dat voordat hier de pleuris uitbreekt, je door hem meegenomen wordt. Het lijkt mij een veel fijnere gedachte dan de kernbom bovenop je zien komen, of jezelf voelen sterven aan straling, of bacterien, of weet ik veel.
Ik heb gehoord van mensen in regressie, dat sterven iets heel moois is. Door d'r een mooi plaatje van te maken, kan ik minder bang zijn. Dan moet ik leren geloven dat het zo is, alleen dan kan ik zonder angst die transitie maken? Ik zou maar op het laatste moment van mn leven verschrikkelijk bang zijn, bang om over te gaan. Dan blijf je of in je lichaam, of je word een spook, zoals sommigen beweren.
Het probleem bij mij is dat ik maar een zeer beperkt geloof heb. Ik heb voornamelijk, en heel veel twijfels. Zoals wat ik hier net boven schreef, over vast blijven zitten in je lichaam of een spook worden. Wat voorn bullshit is het?
Die twijfels zijn natuurlijk heel rationeel, maar mn gemoedstoestand... AAARGH! Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.. Leren geloven, is misschien een oplossing. Overgeven aan een andere vorm van brainwashen, een positief vooruitzicht...
Ik heb gehoord van mensen in regressie, dat sterven iets heel moois is. Door d'r een mooi plaatje van te maken, kan ik minder bang zijn. Dan moet ik leren geloven dat het zo is, alleen dan kan ik zonder angst die transitie maken? Ik zou maar op het laatste moment van mn leven verschrikkelijk bang zijn, bang om over te gaan. Dan blijf je of in je lichaam, of je word een spook, zoals sommigen beweren.
Het probleem bij mij is dat ik maar een zeer beperkt geloof heb. Ik heb voornamelijk, en heel veel twijfels. Zoals wat ik hier net boven schreef, over vast blijven zitten in je lichaam of een spook worden. Wat voorn bullshit is het?
Die twijfels zijn natuurlijk heel rationeel, maar mn gemoedstoestand... AAARGH! Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.. Leren geloven, is misschien een oplossing. Overgeven aan een andere vorm van brainwashen, een positief vooruitzicht...
Leren geloven, is misschien een oplossing. Overgeven aan een andere vorm van brainwashen, een positief vooruitzicht...
Ik zeg je meisje denk iets minder over dit soort dingen na !!!
Tuurlijk is iedereen op zijn of haar manier bang voor de dood, maar het moet je leven natuurlijk niet gaan beheersen...
Je bent in de bloei van je leven hebt veel hobby's zo te zien, hou je daar mee bezig, en wanneer de dood daar is, ja ach joh, we gaan allemaal eens, als je 't nu maar goed hebt..
Tuurlijk is iedereen op zijn of haar manier bang voor de dood, maar het moet je leven natuurlijk niet gaan beheersen...
Je bent in de bloei van je leven hebt veel hobby's zo te zien, hou je daar mee bezig, en wanneer de dood daar is, ja ach joh, we gaan allemaal eens, als je 't nu maar goed hebt..
Ik hoop dathet snel voorbij is,als ik door een auto-ongeluk ofzo nog donders goed door heb wat er aan de hand is zal ik nooit rust vinden, en eeuwig rond spoken.
hostes ad pulverum ferire
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Die regeltjes zijn iets menselijks, door ons gemaakt, onze interpretatie. Het christendom van nu is ook heel anders dan 1000 jaar geleden. Het gaat om het geloven zelf, dat is de kern, dat is je verlossing.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 00:53 schreef Alulu het volgende:
Klinkt een beetje laf, omdat je toch zo bang bent voor de dood doe je het net voor je dood, je wilde daarvoor niets van regeltjes e.d. weten maar denkt er zo mee af te komen?
En het IS ook je verlossing, omdat het gemoedsrust geeft. Weg van de angst.
"God en jezus zijn liefde", wordt er gezegd. Liefde als het tegenovergestelde van angst, wordt het ook wel genoemd. Het is hypothetisch, maar het doet wonderen voor je gevoel.
Daar heb je geen bijbel voor nodig. Geen regeltjes.
Vertel mij hoe ik dit kan doen. Ik doe dit al mn hele leven. Ik ben altijd bezig met het bestaan. Mijn eigen bestaan, het bestaan van anderen. In al mijn hobbies komt het terug. Ik heb een overactieve geest op dit gebied, altijd al gehad. Mijn moeder zei vroeger regelmatig venijnig: "Denk nou toch eens na!" als ik hun weer eens niet begreep. Nou, ik heb het gedaan. En dit is daar mede door gekomen.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 00:55 schreef Diego27 het volgende:
Ik zeg je meisje denk iets minder over dit soort dingen na !!!
Tuurlijk is iedereen op zijn of haar manier bang voor de dood, maar het moet je leven natuurlijk niet gaan beheersen...
Je bent in de bloei van je leven hebt veel hobby's zo te zien, hou je daar mee bezig, en wanneer de dood daar is, ja ach joh, we gaan allemaal eens, als je 't nu maar goed hebt..
Overigens is het geloof in jezus iets wat heel dicht bij me ligt. Het zit doordrenkt in onze cultuur en ik ben christelijk opgevoed, het is de stroming waar ik het meest van weet, dus een zekere "veiligheid".
Maar toch weet ik te weinig van jezus om mn gevoelens te kunnen kalmeren. Maar de kerk is om de hoek, en de christenen overal om mij heen. Het is supertoegankelijk.
Maar wat is er nog meer om deze angsten weg te nemen? Dat is meer mijn punt. Ik sta dr verschrikkelijk huiverig tegenover om "naar de kerk" te gaan, omdat om de kerk heen ook alle regeltjes, interpretaties, etc zitten. Daar zit ik niet op te wachten, dat is niet de essentie.
Maar toch weet ik te weinig van jezus om mn gevoelens te kunnen kalmeren. Maar de kerk is om de hoek, en de christenen overal om mij heen. Het is supertoegankelijk.
Maar wat is er nog meer om deze angsten weg te nemen? Dat is meer mijn punt. Ik sta dr verschrikkelijk huiverig tegenover om "naar de kerk" te gaan, omdat om de kerk heen ook alle regeltjes, interpretaties, etc zitten. Daar zit ik niet op te wachten, dat is niet de essentie.
!quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:03 schreef releaze het volgende:
[..]
Mijn moeder zei vroeger regelmatig venijnig: "Denk nou toch eens na!" als ik hun weer eens niet begreep. Nou, ik heb het gedaan. En dit is daar mede door gekomen.
!Ieder mens heeft een ingebakken angst voor de dood. Je kunt er echter niks tegen doen dus zit er niks anders op dan het te accepteren. Dat dit nooit helemaal lukt kun je afleiden uit hoe gestoord en neurotisch we met zijn allen zijn.
autoongeluk is ook een van mijn grootste angsten.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 00:56 schreef pieter_pontiac het volgende:
Ik hoop dathet snel voorbij is,als ik door een auto-ongeluk ofzo nog donders goed door heb wat er aan de hand is zal ik nooit rust vinden, en eeuwig rond spoken.
vroeger was er zon aflevering van 12 steden 13 ongelukken waar een jong iemand overreden werd door een vrachtwagen. Ik weet niet meer of die vrachtwagen nou over dr schedel heen reed of dat ik dat erbij heb verzonnen, maar goed.. dát beeld...*shivers*
Maar is het zo dat gelovige mensen veel minder bang zijn voor de dood dan zij die hun hele leven twijfelen?quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:07 schreef NorthernStar het volgende:
[..]
!
Ieder mens heeft een ingebakken angst voor de dood. Je kunt er echter niks tegen doen dus zit er niks anders op dan het te accepteren. Dat dit nooit helemaal lukt kun je afleiden uit hoe gestoord en neurotisch we met zijn allen zijn.
Ik was vroeger toen ik nog op de basischool zat, ik denk misschien groep 5 of 6, altijd bang dat als ik ging slapen, ik misschien niet wakker zou worden. Waarschijnlijk was mijn grootste angst toen, dat ik mijn leven nog niet goed had geleefd.
Nu denk ik er eigenlijk niet meer overna.
Nu denk ik er eigenlijk niet meer overna.
Met bepaalde tripmiddelen kun je het pretty much meemaken (psychisch)
daarna rest er weinig om bang voor te zijn
daarna rest er weinig om bang voor te zijn
homo.....
Ik was eerst kaneelstok
Ik was eerst kaneelstok
Religie kan een troost zijn denk ik. Uiteindelijk is het leven en de dood gewoon een kwestie van overgeven en accepteren. Alles wat dat gemakkelijker maakt is okay. Religie kan die rol hebben, maar ik ken ook overtuigde atheisten die imo echt de kunst van 'overgeven aan' beheersen.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:09 schreef releaze het volgende:
[..]
Maar is het zo dat gelovige mensen veel minder bang zijn voor de dood dan zij die hun hele leven twijfelen?
Het zijn juist de tripmiddelen die mij echt in contact laten komen met mijn angstquote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:11 schreef diep-in-de-war het volgende:
Met bepaalde tripmiddelen kun je het pretty much meemaken (psychisch)
daarna rest er weinig om bang voor te zijn
Ik ben absoluut niet bang om dood te gaan. Het is zelfs zo dat ik nog banger ben om mensen te verliezen die mijn dierbaar zijn dan dat ik zelf de pijp uit ga.
Wat er na de dood is weet uiteraard niemand, en dat is misschien maar goed ook. Ikzelf denk dat er wel een mogelijkheid bestaat dat je terug komt als iemand anders, maar je absoluut niets van je vorige leven kunt herinderen aangezien je 'ik' niets meer is dan een paar elektronische impulsen in de hersenen.
Wat er ook volgt na je dood, waarschijnlijk zal het nooit minder leuk zijn dat je echte leven
Wat er na de dood is weet uiteraard niemand, en dat is misschien maar goed ook. Ikzelf denk dat er wel een mogelijkheid bestaat dat je terug komt als iemand anders, maar je absoluut niets van je vorige leven kunt herinderen aangezien je 'ik' niets meer is dan een paar elektronische impulsen in de hersenen.
Wat er ook volgt na je dood, waarschijnlijk zal het nooit minder leuk zijn dat je echte leven
Op de een of andere manier, ben ik, geloof ik dan, niet bang voor de dood. Ik vind het zelf eigenlijk nogal raar, want ik heb genoeg mensen waarvan ik hou. Ben gelukkig en zou écht niet dood willen ofzo. Als ik er over nadenk, dat ik dood zou gaan, doet het me gewoon niks. Ja, dan ben ik dood. Wat dan? Maarja. Misschien, waarschijnlijk, heb ik ook wel, dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch in mn broek schijt. Maar nu heb ik, zover ik weet, geen angst voor de dood.
Alleen voor de dood van iemand anders dan. Maar daar ging dit niet over?
Alleen voor de dood van iemand anders dan. Maar daar ging dit niet over?
Overtuigde atheisten hebben ook een geloof.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:14 schreef NorthernStar het volgende:
[..]
Religie kan een troost zijn denk ik. Uiteindelijk is het leven en de dood gewoon een kwestie van overgeven en accepteren. Alles wat dat gemakkelijker maakt is okay. Religie kan die rol hebben, maar ik ken ook overtuigde atheisten die imo echt de kunst van 'overgeven aan' beheersen.
precies...maar je moet daardoor heen breken voor een breakthrough experiencequote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:14 schreef releaze het volgende:
[..]
Het zijn juist de tripmiddelen die mij echt in contact laten komen met mijn angst
Probeer maar eens ayahuasca...daar heb je helemaal geen keus....in tegen stelling tot bv paddos waar je uren lang in een mindloop kan zitten
homo.....
Ik was eerst kaneelstok
Ik was eerst kaneelstok
Angst voor de dood komt voort van uit levenskracht.
Naarmate je ouder wordt, neemt de levenskracht af, waardoor ook de angst voor de dood afzwakt.
Naarmate je ouder wordt, neemt de levenskracht af, waardoor ook de angst voor de dood afzwakt.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
angst voor de dood is angst voor het levenquote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:17 schreef mazaru het volgende:
Angst voor de dood komt voort van uit levenskracht.
Naarmate je ouder wordt, neemt de levenskracht af, waardoor ook de angst voor de dood afzwakt.
homo.....
Ik was eerst kaneelstok
Ik was eerst kaneelstok
Als de dood niet bestond, zou het leven zijn schoonheid verliezen.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:18 schreef diep-in-de-war het volgende:
[..]
angst voor de dood is angst voor het leven
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:15 schreef The_Terminator het volgende:
Ik ben absoluut niet bang om dood te gaan. Het is zelfs zo dat ik nog banger ben om mensen te verliezen die mijn dierbaar zijn dan dat ik zelf de pijp uit ga.
Wat er na de dood is weet uiteraard niemand, en dat is misschien maar goed ook. Ikzelf denk dat er wel een mogelijkheid bestaat dat je terug komt als iemand anders, maar je absoluut niets van je vorige leven kunt herinderen aangezien je 'ik' niets meer is dan een paar elektronische impulsen in de hersenen.
Wat er ook volgt na je dood, waarschijnlijk zal het nooit minder leuk zijn dat je echte leven
Nee, puur alleen om je eigen dood.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:16 schreef Plumz het volgende:
Op de een of andere manier, ben ik, geloof ik dan, niet bang voor de dood. Ik vind het zelf eigenlijk nogal raar, want ik heb genoeg mensen waarvan ik hou. Ben gelukkig en zou écht niet dood willen ofzo. Als ik er over nadenk, dat ik dood zou gaan, doet het me gewoon niks. Ja, dan ben ik dood. Wat dan? Maarja. Misschien, waarschijnlijk, heb ik ook wel, dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch in mn broek schijt. Maar nu heb ik, zover ik weet, geen angst voor de dood.
Alleen voor de dood van iemand anders dan. Maar daar ging dit niet over?
Het verlies van iemand anders is voor mij iets compleet anders, gewoon, het leven zoals het was zal nooit meer zijn, diep verdriet en aanpassen aan de nieuwe situatie.
Vroeger werd ik er nooit echt bedroefd of angstig om, maar nu wel, nu dat ik wéét dat ik echt diep diep geef om mensen. Ik zal morgen maar te horen krijgen dat mn moeder overleden is. Of m'n broertje. Ik denk dat ik gek zou worden.
Maar wanneer mensen sterven, denk ik altijd op het moment waarop, en hoe. En "Wow, ze zijn overgegaan, ze hebben de grote reis gemaakt."
Ook toen de kat was overreden, haalden we haar op, had ze hele schuine oogjes, en bloed. "Zo is ze gestorven, tegen een auto. Wat ging er door haar heen?"
En met mn oma, die is sochtens overleden in het ziekenhuis terwijl mn moeder een boterhammetje voor haar smeerde. M'n moeder draaide zich om en zag haar moeder naar haar kijken, ze was gestorven. Wat zou er voor het laatst door haar hoofd zijn gegaan? M'n dochter zal het trekken, ze is zo'n lieve schat, ik vind het erg maar ze kan het aan?" Of, ze heeft het al zo moeilijk, geef ik haar nu "rust"?"
Die verhalen.
Het is ondertussen wel duidelijk dat ik een vreemde, angstige obsessie heb met de dood. Dat ik het wil doorgronden, gewoon, om niet meer bang te zijn. Het is ook niet alsof je met deze angst naar de therapeut kan gaan ofzo.
Dat geloof ik dus ook. Maar dat geloof moet ik leren kweken, ik moet iets hebben waar ik me aan kan vasthouden.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:17 schreef NorthernStar het volgende:
Misschien is het hebben van een innerlijk geloof dat alles uiteindelijk goedkomt de sleutel wel.
Als ik oudere mensen mag geloven is dit inderdaad zo.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:17 schreef mazaru het volgende:
Angst voor de dood komt voort van uit levenskracht.
Naarmate je ouder wordt, neemt de levenskracht af, waardoor ook de angst voor de dood afzwakt.
Maar wat als je gelooft/denkt dat je over 6 jaar misschien al wel zal gaan sterven? Wat dus mijn angst is? over 6 jaar heb ik nogsteeds levenskracht. Dat is een beetje mijn probleem
2 opties...geest verruimming....en inzichten krijgen...of geestvernauwing...en je er geen hol van aantrekkenquote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:26 schreef releaze het volgende:
[..]
Als ik oudere mensen mag geloven is dit inderdaad zo.
Maar wat als je gelooft/denkt dat je over 6 jaar misschien al wel zal gaan sterven? Wat dus mijn angst is? over 6 jaar heb ik nogsteeds levenskracht. Dat is een beetje mijn probleem
Dusch....Alcohol ... of tripmiddelen
homo.....
Ik was eerst kaneelstok
Ik was eerst kaneelstok
Ik ben niet bang voor de dood, ik wil alleen wel graag vantevoren weten dat ik dood ga.
Ik wil theater als ik sterf, dat kost nu eenmaal voorbereiding.
Ik wil theater als ik sterf, dat kost nu eenmaal voorbereiding.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Whahey, heftige drugsgebruiker tot 2012..quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:28 schreef diep-in-de-war het volgende:
[..]
2 opties...geest verruimming....en inzichten krijgen...of geestvernauwing...en je er geen hol van aantrekken
Dusch....Alcohol ... of tripmiddelen
Door het trippen heb ik weldegelijk inzichten gekregen. Soms ben ik tijdens paddestoelen totaal niet bang voor de dood, snap ik het ook niet DAT ik bang ben. En soms, duik ik helemaal in de angst die ik heb als ik nuchter ben. Ook daar krijg ik inzichten door, maar (nog) geen concreet gevoel van overtuiging, iets dat ik mee kan nemen het gewone leven in.
Overigens kwam uit mn laatste trip dus het gevoel van "willen" overgeven aan jezus. Echt heel sterk, dat ik bijna op het punt stond naar de pastor te gaan en te vragen, vertel mij! Ik stond er open voor. Maar nuchter...... Is het een hele grote stap waar ik over wil/moet denken, en nuchter inzichten moet krijgen, of het het echt wel is, zo'n overgave aan bijvoorbeeld jezus. (of mss dat ik wel compleet verslaafd ben aan de angst, en daarom zo mn twijfels heb )
Is het een hele grote stap waar ik over wil/moet denken, en nuchter inzichten moet krijgen, of het het echt wel is, zo'n overgave aan bijvoorbeeld jezus. (of mss dat ik wel compleet verslaafd ben aan de angst, en daarom zo mn twijfels heb 
)maar goed, vandaar ook dit topic.
Ik weet hoe het voelt om dierbaren te verliezen, toen ik 14 jaar oud was is mijn vader overleden en ik denk er zelfs nu nog wel eens aan.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:23 schreef releaze het volgende:
[..]
[..]
Nee, puur alleen om je eigen dood.
Het verlies van iemand anders is voor mij iets compleet anders, gewoon, het leven zoals het was zal nooit meer zijn, diep verdriet en aanpassen aan de nieuwe situatie.
Vroeger werd ik er nooit echt bedroefd of angstig om, maar nu wel, nu dat ik wéét dat ik echt diep diep geef om mensen. Ik zal morgen maar te horen krijgen dat mn moeder overleden is. Of m'n broertje. Ik denk dat ik gek zou worden.
Maargoed, de dood is nu eenmaal een onderdeel van het leven waar je niet onderuit komt. Wat ik trouwens wel hoop is dat ik niet met veel pijn hoef te sterven, zoals dat bij mijn vader het geval was (kanker). Het liefst ga ik gewoon tijdens mijn slaap dood, zodat ik er zo min mogelijk van meemaak...
het zou een hele mooie quote kunnen zijn hoor Je weet dat je doodgaat, en je hele leven is een theater. Waarom aan het einde je grootste show opvoeren, en waarom niet je hele leven?quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:30 schreef Ringo het volgende:
Ik ben niet bang voor de dood, ik wil alleen wel graag vantevoren weten dat ik dood ga.
Ik wil theater als ik sterf, dat kost nu eenmaal voorbereiding.
Dat is nu ook een beetje mijn gevoel. Ik wil het allemaal geven, bewust meemaken. Ik wil geen dagen aan me voorbij laten sloffen, maar in het leven staan. Ik heb mn hele jeugd lekker liggen janken om alles wat kut is, nu wil ik het positieve zien Bring it on
Ik heb een grotere angst voor pijn.
De enige angst voor de dood is dat het pijnlijk zal zijn. Koolmonoxidevergiftiging schijnt trouwens een mooie dood te zijn
De enige angst voor de dood is dat het pijnlijk zal zijn. Koolmonoxidevergiftiging schijnt trouwens een mooie dood te zijn
Op zondag 8 maart 2009 21:38 schreef Danny het volgende:
fuck de policy. posten die hap!
fuck de policy. posten die hap!
Ik ookquote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:37 schreef The_Terminator het volgende:
[..]
Ik weet hoe het voelt om dierbaren te verliezen, toen ik 14 jaar oud was is mijn vader overleden en ik denk er zelfs nu nog wel eens aan.
Maargoed, de dood is nu eenmaal een onderdeel van het leven waar je niet onderuit komt. Wat ik trouwens wel hoop is dat ik niet met veel pijn hoef te sterven, zoals dat bij mijn vader het geval was (kanker). Het liefst ga ik gewoon tijdens mijn slaap dood, zodat ik er zo min mogelijk van meemaak...
Dat klonk ook zo mooi aan het verhaal van jezus. Je maakt het beperkt mee, het is iets prachtig moois.
Maar ja, stel je voor dat het leven toch een leerweg is voor iets hiernamaals.. Dan is het krijgen van kanker en er mee leren leven en leren leven dat je sterft een enorme "ontwikkeling" voor je ziel. Geloof je er niet in is het gewoon een verschrikkelijk cruel einde...
Het spijt me te horen van je vader. Ik kan me er geen voorstelling van maken, maar jij weet hoe het is om een dierbare te verliezen, je spreekt uit ervaring.. ik praat hypothetisch, en houd de dood van dierbaren nog op een afstandje, laat het niet vaak in mn gevoelsleven toe. Maar jij wéét het..
Ik ben ook bang voor de dood......... het rare is alleen dat ik dit typ met een sigaret in mijn linkerhand.... het brein blijft een raar iets.........
Zoiets?quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:30 schreef Ringo het volgende:
Ik ben niet bang voor de dood, ik wil alleen wel graag vantevoren weten dat ik dood ga.
Ik wil theater als ik sterf, dat kost nu eenmaal voorbereiding.
Op zondag 8 maart 2009 21:38 schreef Danny het volgende:
fuck de policy. posten die hap!
fuck de policy. posten die hap!
In ieder geval, ik ga nu ff een luchtige film kijken. Iedereen heel erg hartelijk bedankt voor jullie inbreng en dat ik daar op heb kunnen reageren, het maakt dingen voor mij iets duidelijker, iets veiliger, which is good. Dus dank jullie wel
En voor anderen, .. ik hoor nogsteeds graag van anderen hoe zij tegen de dood aankijken, dus als je wilt delen, please be my guest
En voor anderen, .. ik hoor nogsteeds graag van anderen hoe zij tegen de dood aankijken, dus als je wilt delen, please be my guest
Dan leg je de peuk weg en koop je morgenochtend bij de albert heijn nog ff een bespoten appeltje en een glaasje fanta light gezoet met aspartaam...quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:44 schreef Labrador1974 het volgende:
Ik ben ook bang voor de dood......... het rare is alleen dat ik dit typ met een sigaret in mijn linkerhand.... het brein blijft een raar iets.........
We zijn onze gezondheid zoooo aan het verknallen, op vele gebieden. Roken is maar één ding.
Goed. Luchtig filmpje
weet je ik heb dit ook!quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:23 schreef releaze het volgende:
[..]
[..]
Nee, puur alleen om je eigen dood.
Het verlies van iemand anders is voor mij iets compleet anders, gewoon, het leven zoals het was zal nooit meer zijn, diep verdriet en aanpassen aan de nieuwe situatie.
Vroeger werd ik er nooit echt bedroefd of angstig om, maar nu wel, nu dat ik wéét dat ik echt diep diep geef om mensen. Ik zal morgen maar te horen krijgen dat mn moeder overleden is. Of m'n broertje. Ik denk dat ik gek zou worden.
Maar wanneer mensen sterven, denk ik altijd op het moment waarop, en hoe. En "Wow, ze zijn overgegaan, ze hebben de grote reis gemaakt."
Ook toen de kat was overreden, haalden we haar op, had ze hele schuine oogjes, en bloed. "Zo is ze gestorven, tegen een auto. Wat ging er door haar heen?"
En met mn oma, die is sochtens overleden in het ziekenhuis terwijl mn moeder een boterhammetje voor haar smeerde. M'n moeder draaide zich om en zag haar moeder naar haar kijken, ze was gestorven. Wat zou er voor het laatst door haar hoofd zijn gegaan? M'n dochter zal het trekken, ze is zo'n lieve schat, ik vind het erg maar ze kan het aan?" Of, ze heeft het al zo moeilijk, geef ik haar nu "rust"?"
Die verhalen.
Het is ondertussen wel duidelijk dat ik een vreemde, angstige obsessie heb met de dood. Dat ik het wil doorgronden, gewoon, om niet meer bang te zijn. Het is ook niet alsof je met deze angst naar de therapeut kan gaan ofzo.
Precies als jij!
Soms denk ik dat ik teveel nadenk over alles~! Is ook niet goed!
Misschien heb je ook teveel meegemaakt of gezien? Of verloren?
Ik geloof wel dat er meer is heb ook bewijzen gehad, maar toch blijf je twijfelen al zouden ze bwvs zo voor je neus staan dan nog! Denk ik, vraag ik mij af...maar...eh enne ..hoe zit dat dan?
Probeer je te focussen op andere dingen, dat helpt het beste maar nog een ding!
Omdat zo weinig mensen erover praten kan dit ook een eigen leven gaan leiden op den duur!
Snap je? Dus je angst voor die angstige gedachte gaat vaker opspelen omdat je niemand hebt die erover wil of durft te praten dit is, behoorlijk in onze cultuur ingebakken helaas!
En geloven in een God? Ja doe ik ook wel, misschien anders dan de kerken vertellen maar toch,..
er moet iets zijn, want als ik denk dat er niks is denk ik, dan kunnen wij ook niet zijn oid
lama.
En weet je misschien ben je gewoon wel overgevoelig voor allerlei, beetje sharp to the point zeg maar, ik sta ook stil bij alle rottigheid uit het nieuws, ik leef ook mee met elk verdrietig bericht en velen schijnen dit niet te doen of zelfs niet eens te kunnen!
Vergelijk het eens zo, je hebt een arabische volbloed en een belgische knol!
Jij bent die nerveuze volbloed en een ander dat logge maar ook mooie belgische paard..
snappie
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Ik heb ooit een fase gehad toen ik het niet eens was met het fenomeen dood gaan.
Ik heb daar toen een week lang overnagedacht ( echt bijna nonstop)
Wat het betekend om dood te gaan.
Mijn conclussie is simpel. Ik ben van aard uit nieuwsgierig, dus weet als ik dood ben weer iets meer.
Toch denk ik dat mijn lichaam, de woning van mijn ziel samen met al zijn herinderingen ervaringen enz zal sterven en hier op aarde achter zal blijven.
Wat er dan gebeurt tja.. da zien we dan wel weer, maar ik maak me er niet druk om.
Ik zou het jammer vinden om morgen al te sterven, maar als iemand me nu zou vertellen dat dat zo is zou ik er denk ik snel vrede mee hebben ( als het echt niet anders kan)/
Doodgaan. Ik lig er niet wakker van, komt vanzelf.. mischien heb je het geneens door
Ik heb daar toen een week lang overnagedacht ( echt bijna nonstop)
Wat het betekend om dood te gaan.
Mijn conclussie is simpel. Ik ben van aard uit nieuwsgierig, dus weet als ik dood ben weer iets meer.
Toch denk ik dat mijn lichaam, de woning van mijn ziel samen met al zijn herinderingen ervaringen enz zal sterven en hier op aarde achter zal blijven.
Wat er dan gebeurt tja.. da zien we dan wel weer, maar ik maak me er niet druk om.
Ik zou het jammer vinden om morgen al te sterven, maar als iemand me nu zou vertellen dat dat zo is zou ik er denk ik snel vrede mee hebben ( als het echt niet anders kan)/
Doodgaan. Ik lig er niet wakker van, komt vanzelf.. mischien heb je het geneens door
Ik ga er ook vanuit dat alles hier nu spel is, en volgens mij is de inzet hoog. Ik wil zeker weten dat ik in de laatste ronde alle troeven kan uitspelen die ik over heb.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 01:38 schreef releaze het volgende:
het zou een hele mooie quote kunnen zijn hoor Je weet dat je doodgaat, en je hele leven is een theater. Waarom aan het einde je grootste show opvoeren, en waarom niet je hele leven?
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
De angst voor de dood is een vreselijk normaal verschijnsel, het is immers biologisch en psychologisch verklaarbaar. Elk mens heeft de ingebakken drift om te willen blijven leven.
Daarnaast hebben mensen ook een bepaald zelfbewustzijn. Door gevoelens omtrent hun ego willen ze veelal niet accepteren dat zij na hun dood, rationeel bekeken, slechts hoopje as zijn. De mensheid over het algemeen kan sowieso niet het idee verkroppen dat zijn of haar leven slechts een piepklein onderdeel was van het grotere geheel en niet gemist zal worden. Aan deze onderbuikgevoelens geven mensen maar al te graag toe in vorm van religie of spiritualiteit, want het is toch wel een mooi idee om niet compleet zinloos ten onder te gaan.
Daarnaast hebben mensen ook een bepaald zelfbewustzijn. Door gevoelens omtrent hun ego willen ze veelal niet accepteren dat zij na hun dood, rationeel bekeken, slechts hoopje as zijn. De mensheid over het algemeen kan sowieso niet het idee verkroppen dat zijn of haar leven slechts een piepklein onderdeel was van het grotere geheel en niet gemist zal worden. Aan deze onderbuikgevoelens geven mensen maar al te graag toe in vorm van religie of spiritualiteit, want het is toch wel een mooi idee om niet compleet zinloos ten onder te gaan.
Als jouw angst voort komt uit de voorspellingen voor 2012, dan kun je die rustig los laten.
De voorspellingen gaan meer over een complete ommekeer van het menselijke gedrag en gedachte, dan over een ramp die de hele wereldbevolking zal doden.
Als er al iets van uit komt, dan zal dat heus meer positief zijn.
Maar mocht er toch een wereldramp gebeuren, dan gaan we in ieder geval gezellig met zijn allen, gedeelde smart is halve smart
De voorspellingen gaan meer over een complete ommekeer van het menselijke gedrag en gedachte, dan over een ramp die de hele wereldbevolking zal doden.
Als er al iets van uit komt, dan zal dat heus meer positief zijn.
Maar mocht er toch een wereldramp gebeuren, dan gaan we in ieder geval gezellig met zijn allen, gedeelde smart is halve smart
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
De dood van 2012 is uitgesteld naar 2015. Dan krijgen we de grote atoomoorlogquote:Op zaterdag 15 juli 2006 13:05 schreef mazaru het volgende:
Als jouw angst voort komt uit de voorspellingen voor 2012, dan kun je die rustig los laten.
De voorspellingen gaan meer over een complete ommekeer van het menselijke gedrag en gedachte, dan over een ramp die de hele wereldbevolking zal doden.
Als er al iets van uit komt, dan zal dat heus meer positief zijn.
Maar mocht er toch een wereldramp gebeuren, dan gaan we in ieder geval gezellig met zijn allen, gedeelde smart is halve smart
Op zondag 8 maart 2009 21:38 schreef Danny het volgende:
fuck de policy. posten die hap!
fuck de policy. posten die hap!
Even een citaat uit dagblad Trouw van vandaag:
Wat was dat?
Dat was je leven.
Oh, dat ging snel, krijg ik er nog een?
Sorry vriend, dat was het.
Release zou ik aanraden de dood als onderdeel van het leven te beschouwen, als er geen dood was, was er ook geen leven en omgekeerd.
Wat was dat?
Dat was je leven.
Oh, dat ging snel, krijg ik er nog een?
Sorry vriend, dat was het.
Release zou ik aanraden de dood als onderdeel van het leven te beschouwen, als er geen dood was, was er ook geen leven en omgekeerd.
Zoiets.. Dat is ook een beetje mijn angst, dat we elkaar binnenkort gewoon naar de mallemoer helpen. Zoals ik al zei, we hebben wapens waarmee we in een zeer korte tijd de aarde kunnen vernietigen, of iig het leven/de mensheid. Wanneer zet men het in .. Wie is de eerste ... )(mijn excuses, de toets van mn vraagteken werkt niet meer.. haha, als ik die optie eens in het echt uit zou kunnen schakelen, it would solve all my problems.. )quote:Op zaterdag 15 juli 2006 18:44 schreef Jegorex het volgende:
[..]
De dood van 2012 is uitgesteld naar 2015. Dan krijgen we de grote atoomoorlog
Maar dat doe ik allang Het neemt alleen niet mn angst wegquote:Op zaterdag 15 juli 2006 22:42 schreef Schonedal het volgende:
Even een citaat uit dagblad Trouw van vandaag:
Wat was dat?
Dat was je leven.
Oh, dat ging snel, krijg ik er nog een?
Sorry vriend, dat was het.
Release zou ik aanraden de dood als onderdeel van het leven te beschouwen, als er geen dood was, was er ook geen leven en omgekeerd.
Daar ben ik zelf eigenlijk helemaal niet bang voor. Ik ben niet bang voor wat er eventueel na komt (Ik heb er het volle vertrouwen in dat wanneer er iets na komt dat mij nimmer zal schaden), ook ben ik niet bang voor het overgaan (Ik denk dat overgave genoeg is). Wel ben ik bang voor wat er eventueel aan vooraf gaat, dus bijvoorbeeld ziekte.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 00:38 schreef releaze het volgende:
Heb je het? En wat doe je er aan?
Ik heb een ongelooflijke angst voor de dood. Regelmatig alleen in mn bedje denk ik weleens over "het moment". Het is niet dat ik bang ben voor wat erna komt, maar gewoon, het overgaan zelf.
Wat vind je aan dat idee meer beangstigend dan aan de andere scenario's? Dat het zeg maar onvoorbereid is?quote:Daarnaast heb ik het gevoel, al vanaf ik heel erg jong was, dat ik niet zou sterven aan ouderdom, of aan kanker of een hartaanval (hoewel mij dat heel erg beangstigt, "bewust doodgaan", maar aan een ramp. Aan oorlog. Met de huidige spanningen in de hele wereld, in nederland, vind ik dat niet zo'n vreemd idee.
Het beeld dat de Bijbel schept is toch een ander beeld. Naar dat beeld zullen de meesten de hel op aarde meemaken, dus daarvoor hoef je niet te geloven. De enige belofte die Jezus doet is dat je wanneer je in hem gelooft door alles heen je ziel behouden wordt.quote:Een makkelijke manier, is om te gaan geloven, in jezus. Misschien voor de foute redenen, maar als ik hierdoor minder angstig leef, is dit het dan waard? Het is natuurlijk een prachtig idee dat jij als bekeerling tegen het eind van de wereld door jezus meegenomen zal worden naar het paradijs en de hel op aarde niet zou meemaken, simpel gezegd.
Dat zorgt voor gemoedsrust. Misschien ben ik zelf juist in staat om in kritieke fases van mijn leven rust te vinden omdat ik vertrouw dat de dood ooit komt, en daardoor uitzichtloos lijden niet bestaat. Ik zie de dood niet als iets slechts, iets gevaarlijks of iets om bang voor te zijn. De dood zie ik als een voltooiing van een fase, met de mogelijkheid tot een begin van een nieuwe fase.quote:Wanneer je je geest werkelijk kan overtuigen dat je goed zit, dat het goed gaat. Die overtuiging, dat geloof.. Zal dat zorgen voor gemoedsrust?
Het hangt er dan weer van af hoe je het christendom precies beleeft. Dit kan varieren tussen een vorm waar je er niet slecht van kunt afkomen, tot een vorm waar je hoe dan ook wel in zekere mate verdoemd bent.. Er zijn zoveel religies, waarom zou dan juist het christendom het precies bij het goede eind hebben?quote:Maar ja, jezus. Het christendom. Ben dr mee opgevoed, maar heb het ook weer achter me gelaten, ik vond het allemaal een beetje achterlijk, de religie, in ieder geval wel. Doe dit, doe dat. Al die menselijke verhaaltjes, daar geloof ik totaal niet in. Die verlossing is waarschijnlijk ook een menselijk verhaal, maar goed, hier gaan we weer: what if?
Ik ben zelf ook met het christendom opgevoed, na even afstand te hebben genomen heb ik het zelf ook nog omarmd. Veel er van heb ik verworpen. Toch merk ik steeds meer dat ik me sterk voel aangetrokken tot de boodschap van de evangelien. Misschien is het zo ook wel bedoeld. Ik geloof hoe dan ook niet dat er iets te verliezen is. Ook geloof ik niet dat iets dat ontstaat uit liefde ooit slecht kan zijn.
Maar is dat dan ook werkelijk geloof?quote:Dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch zal kiezen voor jezus, om m'n angsten te bedwingen..
