Angst voor de dood.

Heb je het? En wat doe je er aan?

Ik heb een ongelooflijke angst voor de dood. Regelmatig alleen in mn bedje denk ik weleens over "het moment". Het is niet dat ik bang ben voor wat erna komt, maar gewoon, het overgaan zelf.
Van oudere mensen hoor ik dat het iets jeugdigs is, je bent jong en je wilt blijven leven, maar naar mate je ouder wordt, komt het gevoel, de acceptatie, het willen sterven vanzelf.
Het duurt nog heel lang, voordat ik oud ben, maar ik ben bang dat ik alleen maar banger zal worden. Het moment komt nou eenmaal daar, hoe ouder ik word.

Daarnaast heb ik het gevoel, al vanaf ik heel erg jong was, dat ik niet zou sterven aan ouderdom, of aan kanker of een hartaanval (hoewel mij dat heel erg beangstigt, "bewust doodgaan", maar aan een ramp. Aan oorlog. Met de huidige spanningen in de hele wereld, in nederland, vind ik dat niet zo'n vreemd idee.

Daarnaast word ik ook een beetje gebrainwasht door de prophecies, het past allemaal zo naadloos in mijn angst. De maya's met 2012. De tekenen van de apocalyps, die veel gelovigen al zien. Hierdoor komt de dood behoorlijk dichtbij, en klap ik dicht van angst. Ik ben bang. Ontzettend bang. Verschrikkelijk bang voor 2012. Gewoon, what if? En als het niet 2012 is, dan is het misschien wel een paar jaar later. De spanningen in de wereld zijn enorm, en we hebben de mogelijkheid de hele mensheid uit te roeien. Het kan gewoon gebeuren in mijn leven.

Met dit enge, mogelijke vooruitzicht wil ik van alles uit mn leven halen. Ik wil vooral genieten, maar dat terzijde. Dit doet nog niets af aan mijn angst voor de dood. Hoe ga ik hiermee om?
Een makkelijke manier, is om te gaan geloven, in jezus. Misschien voor de foute redenen, maar als ik hierdoor minder angstig leef, is dit het dan waard? Het is natuurlijk een prachtig idee dat jij als bekeerling tegen het eind van de wereld door jezus meegenomen zal worden naar het paradijs en de hel op aarde niet zou meemaken, simpel gezegd. Wanneer je je geest werkelijk kan overtuigen dat je goed zit, dat het goed gaat. Die overtuiging, dat geloof.. Zal dat zorgen voor gemoedsrust?

Maar ja, jezus. Het christendom. Ben dr mee opgevoed, maar heb het ook weer achter me gelaten, ik vond het allemaal een beetje achterlijk, de religie, in ieder geval wel. Doe dit, doe dat. Al die menselijke verhaaltjes, daar geloof ik totaal niet in. Die verlossing is waarschijnlijk ook een menselijk verhaal, maar goed, hier gaan we weer: what if?

Hoe ga je om met je angst voor de dood? Just live with it, en op een gegeven moment ga je het accepteren? Hebben jullie weleens gesprekken gehad met mensen over hun angst voor de dood en hoe ze daarmee omgaan?

Nog een kleine anekdote. Mijn oma was niet echt religieus, ze had genoeg zwarte kousen gezien en had een afkeer daarvoor, zover ik heb begrepen. Toen ze kanker kreeg en wist dat het binnen een paar maanden over zou zijn, is er iets met haar gebeurd, waardoor ze toch koos voor de kerk, voor het geloof. (overigens gewoon normaal protestants) Wat het is, wat haar gedachten waren, dat weet ik niet, daar kan ik alleen naar gissen. Ik denk gemoedsrust. Maar als dat het is, dan denk ik dat ik veel met d'r gemeen heb.. Dat als het puntje bij paaltje komt, ik toch zal kiezen voor jezus, om m'n angsten te bedwingen..

Het verhaal van jezus, zover ik heb begrepen, is dat voordat hier de pleuris uitbreekt, je door hem meegenomen wordt. Het lijkt mij een veel fijnere gedachte dan de kernbom bovenop je zien komen, of jezelf voelen sterven aan straling, of bacterien, of weet ik veel.

Ik heb gehoord van mensen in regressie, dat sterven iets heel moois is. Door d'r een mooi plaatje van te maken, kan ik minder bang zijn. Dan moet ik leren geloven dat het zo is, alleen dan kan ik zonder angst die transitie maken? Ik zou maar op het laatste moment van mn leven verschrikkelijk bang zijn, bang om over te gaan. Dan blijf je of in je lichaam, of je word een spook, zoals sommigen beweren.

Het probleem bij mij is dat ik maar een zeer beperkt geloof heb. Ik heb voornamelijk, en heel veel twijfels. Zoals wat ik hier net boven schreef, over vast blijven zitten in je lichaam of een spook worden. Wat voorn bullshit is het?
Die twijfels zijn natuurlijk heel rationeel, maar mn gemoedstoestand... AAARGH! Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.. Leren geloven, is misschien een oplossing. Overgeven aan een andere vorm van brainwashen, een positief vooruitzicht...

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 00:53 schreef Alulu het volgende:
Klinkt een beetje laf, omdat je toch zo bang bent voor de dood doe je het net voor je dood, je wilde daarvoor niets van regeltjes e.d. weten maar denkt er zo mee af te komen?

Die regeltjes zijn iets menselijks, door ons gemaakt, onze interpretatie. Het christendom van nu is ook heel anders dan 1000 jaar geleden. Het gaat om het geloven zelf, dat is de kern, dat is je verlossing.

En het IS ook je verlossing, omdat het gemoedsrust geeft. Weg van de angst.
"God en jezus zijn liefde", wordt er gezegd. Liefde als het tegenovergestelde van angst, wordt het ook wel genoemd. Het is hypothetisch, maar het doet wonderen voor je gevoel.

Daar heb je geen bijbel voor nodig. Geen regeltjes.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 00:55 schreef Diego27 het volgende:
Ik zeg je meisje denk iets minder over dit soort dingen na !!!

Tuurlijk is iedereen op zijn of haar manier bang voor de dood, maar het moet je leven natuurlijk niet gaan beheersen...

Je bent in de bloei van je leven hebt veel hobby's zo te zien, hou je daar mee bezig, en wanneer de dood daar is, ja ach joh, we gaan allemaal eens, als je 't nu maar goed hebt..

Vertel mij hoe ik dit kan doen. Ik doe dit al mn hele leven. Ik ben altijd bezig met het bestaan. Mijn eigen bestaan, het bestaan van anderen. In al mijn hobbies komt het terug. Ik heb een overactieve geest op dit gebied, altijd al gehad. Mijn moeder zei vroeger regelmatig venijnig: "Denk nou toch eens na!" als ik hun weer eens niet begreep. Nou, ik heb het gedaan. En dit is daar mede door gekomen.

Overigens is het geloof in jezus iets wat heel dicht bij me ligt. Het zit doordrenkt in onze cultuur en ik ben christelijk opgevoed, het is de stroming waar ik het meest van weet, dus een zekere "veiligheid".
Maar toch weet ik te weinig van jezus om mn gevoelens te kunnen kalmeren. Maar de kerk is om de hoek, en de christenen overal om mij heen. Het is supertoegankelijk.

Maar wat is er nog meer om deze angsten weg te nemen? Dat is meer mijn punt. Ik sta dr verschrikkelijk huiverig tegenover om "naar de kerk" te gaan, omdat om de kerk heen ook alle regeltjes, interpretaties, etc zitten. Daar zit ik niet op te wachten, dat is niet de essentie.

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 00:56 schreef pieter_pontiac het volgende:
Ik hoop dathet snel voorbij is,als ik door een auto-ongeluk ofzo nog donders goed door heb wat er aan de hand is zal ik nooit rust vinden, en eeuwig rond spoken.

autoongeluk is ook een van mijn grootste angsten.
vroeger was er zon aflevering van 12 steden 13 ongelukken waar een jong iemand overreden werd door een vrachtwagen. Ik weet niet meer of die vrachtwagen nou over dr schedel heen reed of dat ik dat erbij heb verzonnen, maar goed.. dát beeld...*shivers*

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 01:07 schreef NorthernStar het volgende:

[..]

!

Ieder mens heeft een ingebakken angst voor de dood. Je kunt er echter niks tegen doen dus zit er niks anders op dan het te accepteren. Dat dit nooit helemaal lukt kun je afleiden uit hoe gestoord en neurotisch we met zijn allen zijn.

Maar is het zo dat gelovige mensen veel minder bang zijn voor de dood dan zij die hun hele leven twijfelen?

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 01:11 schreef diep-in-de-war het volgende:
Met bepaalde tripmiddelen kun je het pretty much meemaken (psychisch)

daarna rest er weinig om bang voor te zijn

Het zijn juist de tripmiddelen die mij echt in contact laten komen met mijn angst

quote:

Op zaterdag 15 juli 2006 01:14 schreef NorthernStar het volgende:

[..]

Religie kan een troost zijn denk ik. Uiteindelijk is het leven en de dood gewoon een kwestie van overgeven en accepteren. Alles wat dat gemakkelijker maakt is okay. Religie kan die rol hebben, maar ik ken ook overtuigde atheisten die imo echt de kunst van 'overgeven aan' beheersen.

Overtuigde atheisten hebben ook een geloof.