Ik laat mijn ogen laseren

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 11:22 schreef addictivebeat het volgende:

[..]

hij is blind geworden...

Ik ben inderdaad blind geworden Mijn vader typt dit bericht nu voor me... Ze zijn uitgeschoten bij het snijden en nou loop ik met 2 lege oogkassen rond!

Maar goed, even serieus:

Ik kwam daar binnen met mijn vader. Eerst oogdruppels die ik bij het vooronderzoek ook kreeg. Toen moest ik nog even wachten en uiteindelijk kwam daar Nico zelf. Hij nam me mee naar de operatiekamer. Eerst moest ik nog zo'n jasje aan, en een kapje op en dingen om mijn schoenen heen, en toen mocht ik naar binnen. De assistente was er al. Ik moest op de tafel gaan liggen met m'n hoofd in een soort gat. Vervolgens werden mijn ogen overspoeld met allerlei vloestoffen - ontsmettingsmiddelen, verdovingsmiddelen, etc. Vervolgens werden er plakbandjes ofzo op mijn wimpers geplakt, opdat die niet in de weg zouden zitten.

Eerst was mijn rechteroog aan de beurt. Er ging een klemmetje op, zodat ik niet meer kon knipperen en ik kreeg de opdracht naar het groene lampje te blijven kijken (boven mij zag ik drie lampjes, 2 rode en een groene in het midden). Na de klem kreeg ik een ringetje op mijn oog, met behulp van welke het flapje zou worden gemaakt. Het viel eerlijk gezegd nog wel mee hoe nerveus is was, hoewel ik ook weer niet 100% kalm was.

"Nu goed naar het lampje blijven kijken", was de opdracht. Even verdween het zicht in mijn oog, terwijl ik een hele zachte, maar toch snijdende pijn door mijn oog voelde gaan. Daarna kon ik meteen weer zien... Nou ja, zien - zonder die flap is je zicht ineens -50 ofzo. Het groene lampje zag ik echter nog wel, en daar moest ik naar blijven kijken. "Het laseren duurt nu 14 seconden", en ja, ik tellen, en inderdaad, na 14 seconden was het klaar. De laatste stap was het flapje terugleggen. Je ziet gewoon die kwastjes over je oog heen gaan, heel raar, maar je voelt er niets van. Daarna gingen de klem en de plakbandjes eraf, en het was klaar. Het verhaal van mijn linkeroog is niet veel anders dan dat.

Klaar. Ik mocht overeind komen en werd de kamer uitgeleid. Mijn operatiekleding ging de vuilnisbak in en ik werd in een schemerig kamertje geplaatst, waar een andere vrouw nog bezig was met het afsluitende verhaal te vertellen aan mijn voorganger. Mijn vader mocht ook naar binnen en had mijn zonnebril bij zich. Ik moest mijn ogen zoveel mogelijk dicht houden, en dat leek mij, toen de verdoving uitgewerkt was, ook niet erg onverstandig. Hoewel ik aan mijn linkeroog niets voelde, deed mijn rechteroog bijzonder veel pijn. Ik kon mijn ogen amper open houden, maar dit was allemaal normaal.

Na een verhaal over het hoe en wat de komende tijd mochten we er alweer vandoor. Met dichtgeknepen ogen zat ik in de auto naar huis. Ik had druppels mee gekregen - kunsttranen en antibiotica - en oogkleppen.

De kunsttranen moest ik op die dag elk kwartier toedienen, de dag erna elk half uur a uur en daarna elk uur, voor een aantal weken. Daarna kan het afgebouwd worden (door de operatie tranen je ogen om de een of andere reden niet zoveel meer van zichzelf). De antibiotica moest ik gedurende vier dagen viermaal daags toedienen (dus daar ben ik alweer vanaf) en die oogkleppen moest ik de eerste nacht op doen, om te voorkomen dat ik in mijn ogen zou wrijven.

Thuisgekomen ging de pijn langzaamaan weg en na verloop van tijd kon ik weer kijken. Ik zeg "kijken", en niet "zien", omdat dat laatste nog amper van toepassing is. Als je kijkt naar die rampenfoto's op de pagina die iemand hier plaatste, dan kun je een indruk krijgen van mijn zicht: ik zag wel scherp, maar toch kon ik bijna niets zien, omdat het toch ook wel wazig was.. Moeilijk uit te leggen, natuurlijk licht gaf een heel raar schijnsel af en ook de alom bekende HALO's waren maar al te duidelijk. Na een rustig avondje ben ik vroeg gaan slapen. Hoewel mijn ogen geen pijn meer deden, jeukten ze wel, en ik had daar niet zo'n zin meer in.

De oogkleppen waren een ramp. Allereerst om op te doen. Het was zo heet, dat het zweet me op het voorhoofd stond, en die tape werkte niet echt op dat zweet, maar uiteindelijk was het me toch gelukt. Maar aangezien ik meestal op mijn buik, met mijn hoofd opzij slaap, kon ik amper slapen, omdat die kleppen in mijn gezicht drukten... Nouja, uiteindelijk was ik toch in slaap gevallen.

's Ochtends was het zicht stukken beter. Ik had nog wel een klein beetje pijn in mijn ogen; in dat opzicht leek het net alsof ik gewoon mijn lenzen in had , maar het was niets vergeleken bij de pijn van de dag ervoor. Om half 2 moest ik bij de oogarts zijn voor een nacontrole, waar ik gewoon zelf heen ben gereden. Geen probleem.

Volgens de oogarts was het perfect. Ik heb nu nog maar een correctie van -0,25 aan mijn linkeroog, en mijn rechteroog is 0. De flap zag er eveneens prima uit. Ik mocht weer naar huis.

Ik merk nu 's avonds nog wel dat ik last heb van die HALO's, maar niet heel erg, en bovendien merk ik wel dat dit steeds minder aan het worden is. Verder merk ik ook wel dat ik niet te lang achter de computer moet zitten, want dat vermindert toch wel tijdelijk mijn zicht... En ik ben er bang voor, dat dit tijdelijke permanent wordt (ik heb hier echter nooit een waarschuwing over gehad, ook niet op internet sites, maar dit is mijn eigen indruk). Over 5 weken moet ik voor de volgende controle, en ik ben erg benieuwd naar de uitkomst.

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 12:25 schreef Syrena het volgende:

[..]

Dat was dus wel het laatste wat ik zou doen, Turkije Vorig jaar een mooi artikel in Volkskrant magazine over gelezen anyway, ik vertrouw klinieken in Turkije voor geen meter. Als daar iets gebeurt ben je letterlijk en figuurlijk ver van huis.

Ik wil ook echt GEEN flapje en dan laseren. Dus ik research nog even verder

Met flapje is LASIK. Je kan ook zonder flap doen, dat is LASEK, maar je hebt dan wel veel langer last van pijnlijke ogen.

quote:

Op maandag 31 juli 2006 09:34 schreef Silentium het volgende:
Tvp! Zit je trouwens na de behandeling niet twee weken met een zonnebril op?

't Is wel de bedoeling dat je die veel op hebt, bij fel licht enzo. Meestal als ik overdag de deur uit ga, doe ik 'm ook wel op, maar ik heb niet erg veel last van zonlicht. Trouwens ook niet van droge ogen, waar ik die druppels voor heb gekregen, maar toch blijf ik trouw druppelen.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2006 09:50 schreef LeonH het volgende:

[..]

Hele verhaal komt me weer hartstikke bekend voor. Kan het zicht me helemaal voorstellen. Alleen bovenstaande? Heb ik echt helemaal geen last van gehad. Zou dit dan toch iets met een pijngrens te maken hebben ofzo? Gelukkig was het geen enorme pijn ofzo voor je !

Ga idd nu niet te lang of te vaak achter de pc. Dit kun je zoiezo moeilijk verdragen maar kan ook je zicht "beperken". Ikzelf merk dit nu, is nu inmiddels 2 jaar geleden maar aangezien ik veel achter de computer zit merk ik toch dat het ietsjes achteruit is gegaan...

Het was ook niet echt pijn, maar meer dat ik gewoon heel ver in de verte voelde dat er gesneden werd zegmaar... Misschien werkte de verdoving nog niet helemaal 100% ofzo, want ik kan me dat gevoel niet meer herinneren bij m'n linker oog.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2006 13:32 schreef Crux het volgende:

[..]

Zijn beeldschermen dan zo slecht voor je zicht?

Ik denk dat het probleem voornamelijk is, dat je ogen constant dichtbij gefocust zijn. Daar gaan je ogen dan aan wennen, waardoor ze (tijdelijk) minder goed ver kunnen focussen. Lezen is daarom misschien ook niet al te best, om de hele dag door te doen.

Maar dit zeg ik maar, ik weet niet of het waar is.